Хайр бүхэн сайхан төгсдөг гэж би итгэдэг байлаа.
Гэвч энэ зөвхөн миний тархин доторх хий хоосон мөрөөдөл байж.
Үлгэр болгон дээр аз жаргалтай төгсгөл байдаг ч, дэлхийн хэмжээний бүх зохиолууд биш ч гэлээ ихэнх нь аз жаргалтай төгсдөггүй юм байна.
Бид зөвхөн тэрхүү зохиолуудын эхний бүлгийн төгсгөлийг л уншаад өнгөрдөг аж. Тэгээд л хайрын тал дээр ганц ч үнэн зөв мэдлэггүй юмсанж.
7 хон хоног өнгөрөхөд би хэн ч үл таних нэгэн болж зүс царайгаа алдсан байлаа. Хоолноос гарч зөвхөн ус л ууж байв. Сүүлдээ ус уухад ч хүндрэлтэй бие минь муудаж байсан юм.
Нүднээс гарч өөрийнхөө биеийг толинд харахад яг өөртөө таарсан бие минь алга болж ташааны минь яс тодорч хоёр хөлөнд минь маш том зай үүсэж хацрын минь яс товойж харагдаж байлаа.
Хичнээн инээж байв ч энэ аймшигтай нүүрэнд минь инээд бус гуниг хүмүүст харагдаж байгаа бололтой.
Сүёон өнөөдөр ирнэ. Магадгүй тэр намайг хараад загнах болов уу?
Хаалганы хонх дуугарах үед буйдан дээрээс босон хаалга нээхэд Сүёоны ард нэг том хар хувцастай залуу Сүёоны ачаа бараа бололтой зүйл өргөсөн байх бөгөөд Сүёон намайг хараад цочирдсон бололтой шууд л тэвэрч авахад миний ил гарсан мөр норж байв. Яагаад уйлаад байгаа юм бэ?
Сүёон гэрт орж ирэн өнөөх залуу бөхийчихөөд гэрээс гарсан бол Сүёон надтай хамт буйдан дээр суучихаад тэр урилгыг харан эвтэйхэн буцаагаад тавьлаа.
Урссан будгаа нойтон сальфетикаар арчаад намайг тэврэн "Хун Жисүг болгож өгнө дөө" гэсээр санаа алдав.
Сүёон: Чи бүр турчихаж. 7 хон хоног өнгөрсөн байхад ийм аймар болчихдог. Аав ээж 2 чамайг харсан уу? Уулзсан уу?
Надад ярих ч тэнхэл байгаагүй тул зүгээр л толгой сэгсэрлээ.
Сүёон: Ан Киюүн муу алмас жаргах замын садаа.
Би зүгээр л Сүёоны мөрийг дэрлээд нүдээ анилаа. 7 хоног толгойны өвчин болсон дахиж бодмооргүй байна.
Нэг нүдээ аних төдийд л Жисүтэй өнгөрүүлсэн бүх дурсамж нүдний өмнө эргэлдэж чихэнд минь Сүёоны намайг дуудах сандрах сонсогдож байлаа. Нүд минь надад захирагдахгүй нээгдэхгүй байсан юм.
Тэгэж ухаан алдсанаасаа хойш би яг 5цагийн дараа ухаан орсон юм. Сүёон хэлсэн л дээ.
Би өрөөнийхөө орон дээр хажууд минь эмч нүдэн дээр минь гэрэл тусган нүдээ эргэлдүүлэхийг сануулж байв.
Эмч: Уураг шингэн болоод илчлэгийн дутагдалд орчихож. Гэхдээ их сайн биетэй юм. Эмэгтэйчүүд ус хоолгүйгээр 4 л хоноод бие нь сульдан ухаан алддаг бол 7 хоног болсон байна гэдэг их биё сайтайн шинж. Багадаа тарилга дусал хийлгүүлж байсны л ач байх.
За хатагтай И таньд ахиад хэрэгтэй зүйлс байна уу?
Сүёон: Зүгээр ээ баярлалаа. Орой дуудсанд уучлаарай эмчээ. Таньд баярлалаа.
Эмч: Зүгээр дээ би иймээс л И найруулагчаас цалин авдаг шүү дээ.
Эмч явж Сүёон надад эм ус өгөхдөө хажууд минь сандал аваад суулаа. Би түүний үл ялиг томорсон гэдсийг харан нүднээс нулимс урсан инээмсэглэсэн юм. Ядаж тэдний хайр аз жаргалтай төгсөх байх.
Сүёон намайг аргадан тэвэрч хэвтэн би харин мэгшсээр унтаад өгсөн байв.
Амралтын өдөр байсан тул ойрын хэд хоног унтаагүйгээрээ унтаж өдрийн 12 цагт сэрсэн юм. Сүёон босоод миний угаах хувцсыг угааж гэр цэвэрлэж хоол хийсээн байлаа. Яасан ажилсаг болчихсон юм бэ? Айлын эхнэр болсон гэсэн шиг.
Сүёон намайг хаалганы завсраар хараад "Өө ашгүй сэрчихсэн байна. Чам дээр зочин ирсэн шүү" гээд инээгээд хаалга хаав. Хэн байдаг билээ?
Орноосоо өндийн үсээ дээш нь шууж боогоод өрөөнөөс гарлаа.
Зочны өрөөнд очиход яг л тэр хүн арагшаа харж өөдөөс нь Сүёрн инээмсэглэн юм ярьж байв.
Жошуа?
Хажуугаар нь алхаж очин өөдөөс нь харахад бодол минь түүнийг санасандаа андуурчихаж.
Энэ Жинхёб ах байсан юм. Эхэндээ андуурсан сэтгэлдээ гомдон аль хэдийнээ сүй тавьсан түүнийг бодож байгаадаа өөрийгөө зүхсэн юм.
Дараа нь гайхсан тэр хүн энд юу хийж байгаа юм.
Жинхёб ах намайг хараад ууж байсан кофегоо ширээн дээр тавин босож ирээд хацранд минь хүрэн
:Би чамайг сүүлийн хэд хоног ажигласан ийм аймар болчихсон байхад чинь одоо л ииж байгаад уучлаарай.
Би түүний гарыг доошлуулан зүгээр гэдгээ илэрхийлээд Сүёоны хажууд суулаа.
Жинхёб ах цүнхээ уудлан надад маш олон уураг болоод илчлэг болохоор зүйл гаргаж ирэхэд Сүёон хажуунаас бас маш их ийм хүнс авчирсан гэсээр хөргөгч рүү заалаа.
Жинхёб ахын өөдөөс амьгүйжсэн нүдээрээ харан толгой дохилоо.
Жинхёб ах өөдөөс минь нүдээрээ инээмсэглэн толгой дохиод босон "Би өнөөдөр ингээд явлаа. Хурдан эдгээрээ Киюүн аа" гэсээр яваад өгөв.
Буйдан дээр нэвтрүүлэг үзэн сууж байтал Сүёон хажууд жүүс барин ирээд нэг л ноотой инээмсэглээд байлаа. Би яагаад байгааг нь гайхан өөдөөс нь нүдээ томруулан хартал
: Дажгүй юм аа. Жинхёб билүү?
Би: Тиймээ Жинхёб.
Сүёон: Надад нэг санаа байна.
Би: Ямар?
Сүёон: Чи Жошуагын хуримд оч.
Энэ удаа би ч хэлсэнгүй. Тэр намайг очихоор чадалтай гэж өодоод байгаа хэрэг үү?
Сүёон: Жинхёбыг дагуулаад яв. Жошуа чадаж байвал чи ч чадаж байгаагаа үзүүл!
Би: Би тэр хүнээс үргэлж татгалздаг Сүёон. Тэр хүн ч зөвшөөрөхгүй биз.
Сүёон: Зүгээр ээ. Чамайг сэрэхээс өмнө тэр надтай ярилцсан. Чамтай нийлмээр байгаагаа хэлсэн. Чи зүгээр л за гээд хэлчих.
Чи Жошуагаас өөр хүнтэй үерхэж үзээгүй. Жошуагаас цаадах өөр залуучууд байгааг чи ойлгох хэрэгтэй.
Би ахиад л чимээгүй суулаа. Жошуагаас өөр хүнтэй би хамт байж чадна гэж үү?
✨✨✨
Хэдий цас орсон ч үнэхээр дулаахан тогтуухан байна. Сарны гэрэлд цас дуугарган алхсаар гэрийнхээ урд талын сааданд ирж суулаа.
Удсан ч үгүй урд минь Жинхёб ах явган сууж өөдөөс минь ширтлээ.
Жинхёб: Юу болсон бэ Киюүнаа?
Би хоолойгоо зассаар толгой сэгсэрлээ.
Жинхёб ах хажуу талын минь савлуур дээр суун нэг талынхаа чихэвчийг сунгаад "Сонсох уу?"
Би чихэвчийг нь аваад сонсоход юу ч дуугарахгүй байхаар нь "Дуу явахгүй байна" гэхэд өөдөөс минь инээмсэглэн нөгөө талыг нь өөрөө зүүхэд дуу явж эхэллээ.
Жинхёб: Хоёуланг нь зүүхээр дуу явдаг юм аа.
Би: Аан.
Бид хэсэг чимээгүй дуу сонсон суусны эцэст яг 5 дахь дуун дээр гэнэт Жошуагын дуулсан дуу явж эхлэв. Би гайхаж бас цочирдлоо.
Жинхёб: Энэ дууны үг надад их таалагддаг юм.
Би: Аан.
Ахиад л хэсэг хугацааны дараа би үг дуугарлаа.
Би: Жинхёб ахаа. Би зөвшөөрч байна. 2уулаа үерхэе.
Мурьсанд ёстой гүмэээээээн 😅😅😅😅😅 үнэхээр үнэхээр үнэхээр уучлаарай 🙏🏻🙏🏻🙏🏻✨💕