Kabanata 11
"Cheer up, Winter!" Macarena tried lifting my mood pero nakasimangot lang ako. I was silently eating the foods we ordered, not taking a glace at the two people.
"Umuwi na tayo pagkatapos..." Malungkot kong sabi at sumimsim ng juice.
"Hala, no!" She hissed. "Ganun na lang ba 'yun? Hindi pa natin alam kung ano ba talaga 'yung dalawang 'yan, Winter! Susuko ka lang?"
"That...was obviously his girlfriend." I murmured.
"Why? Paano mo nasabi?"
"They hugged and..."
"As if you weren't hugging a friend!" Macarena rolled her eyes. "I know it hurts, kahit ako nasaktan 'dun but let's not conclude rightaway! Malay mo at kaibigan lang!"
I sighed, kinagat ko ang labi ko at tumungo.
"Tara na...baka mabisto pa tayo tsaka baka sabihing patay na patay ako." I sighed.
"Anong patay na patay?" Ngumiwi s'ya. "Tuyot na tuyot kamo! Hey, look, I am looking at them I can't see anything suspicious, they were talking and the woman is laughing." She reported.
"Si Warrion...nakangiti lang, tahimik. They weren't touchy at all! I can feel it's just a friend." Aniya.
Nabuhay ang pag-asa sa puso kong sugatan. I slowly tilted my head to look at them but my heart ache more when I saw how the woman stood, lifted a tissue paper and cleaned the side of his lips!
An annoying image filled my mind. I imagined them kissing and laughing tapos...didiligan s'ya ni Warrion.
"Hoy, Winter! Focus! Dalagang katipunera diba, walang suko-suko!" Macarena cheered.
"Paano kapag nahuli tayo? Edi...nakakahiya."
"No," She shook her head. "Una, hindi tayo mahuhuli. Kaya nga may stalker starter kit, diba? Tsaka, hindi naman tayo halata!"
I nodded slowly, lumingon muli ako at nakitang seryosong nag-uusap ang dalawa.
They ate breakfast, kita kong seryoso sila roon pero miminsa'y nagbibiruan. I caught Warrion smiling, I know I shoudn't but I was annoyed at him.
Ang lakas ng loob tumawa-tawa, hindi nga ako dinidiligan!
Pinunasan ko ng tissue and gilid ng labi ko at nang tumayo na ang dalawa ay nagkatinginan kami ni Macarena.
Warrion left cold cash on the table and escorted the woman. I saw how the girl placed her hand on his arm as they walk side by side.
"Paano kung girlfriend nga?" I asked Macarena.
"Paano kung hindi?" She raised her brows.
Natahimik ako, nang parang nalalanta na ako roon ay napailing ang kaibigan ko at hinawakan ang braso ko at hinila paalis.
The moment they went to Warrion's car ay kaagad kaming sumunod ni Macarena, nakanguso ako habang nakasunod at napabuntong-hininga.
Palihim kaming sumunod sa kotse nila, nagtatago at hindi pinapahalata ang intensyon. I was sad but as Macarena said, I have to make sure she isn't his girlfriend.
Naipit man sa traffic ay nasundan pa rin namin sina Warrion. I gasped when I saw them changed their route and turned left kaya nagmamadali rin naming ginawa iyon ni Macarena.
I saw them parked the car outside a white, tall building. Nakita ko pa sa hindi kalayuan ang paglapit ng mga iilang lalaking sa tingin ko ay sundalo at tumapat sa sasakyan nila Warrion.
Pumarada rin kami ni Macarena sa gilid ng kalsada, hindi kalayuan sa kanila pero pakiramdam ko ay hindi pansin.
Kumunot ang noo ko nang abutan ako ni Macarena ng telescope kaya nagkukumahog akong tumalon sa backseat para bahagyang binuksan ang bintana sa likuran para sumilip.
I saw Warrion stepped out of his car, ang mga matikas na sundalo ay nasa harapan n'ya at namangha ako kung paano ito sumaludo sa kanya.
Warrion then stood stiffly, his body in command as he raised his tough arm for a salute.
Pagkatapos 'nun ay nakita kong lumabas rin ng sasakyan ang babae at sumaludo rin ang mga sundalo rito.
What is happening?
I sighed. Nakita kong may isang lalaking lumabas kahit saan, saglit na sumaludo kay Warrion at sa babae bago ngumisi at umakbay kay Warrion.
I saw the gates opened, nang mawala sa paningin ko sina Warrion at ang babae ay napangiwi ako at hinarap si Macarena na tulala lang rin doon.
"Baka girlfriend nga..." Bulong ko.
"Baka hindi," Aniya.
"Come on, Elena, paano kung oo nga? Kaya pala hindi n'ya ako pinapansin kasi may girlfriend s'ya."
"E, bakit ka hahalikan?" She spatted. "That isn't what a commited man would do."
"I know," Maliit na boses kong sabi. "I think...hindi naman ganoong tao si Warrion? He won't cheat, right?" Sumulyap ako sa kanya.
"I think so," She nodded, assuring me. "I believe he won't."
We stayed out the office of a military camp, nanatili kaming nasa sasakyan habang inaabangan sina Warrion at 'yung babae.
It might be for work then? But he already resigned, right?
"Hanggang kailan ba ang kontrata ni Warrion sa'yo?" Ani Macarena habang kumakain kami ng burger galing sa malapit na fastfood, inaantay sila Warrion.
"Hmm...I don't know exactly or kung may duration talaga pero ang alam ko hanggang sa mahuli 'yung nagtatangka sa buhay ko. You know I've been receiving threats a lot."
"Sa tingin mo sa kaaaway na partido ng Daddy mo?"
"Definitely," I sipped on my softdrinks. "Tsaka, tignan mo, 'nung bumalik ako sa bahay nila Mommy tumigil kasi 'di nila kayang pasukin ang bahay."
Napaisip si Macarena, tumatango at hawak ang baba n'ya.
"Kaya dapat talaga, mapatunayan na natin na hindi iyon girlfriend ni Warrion. Kasi, una sa lahat, gusto mo s'ya, minsan ka lang maging ganyan kasi mostly back when you have your suitors, nagsasawa ka kaagad."
"Isn't it risky? I think I'm falling for him." I bit my lip.
"Edi maganda! Atleast, hindi na aasa rin si Max. Kausapin mo na rin ang lalaking 'yun at palagi akong kinukulit na pumunta sa bahay n'yo. Di lang ako pumapayag kasi dumidiskarte ka kay Warrion." Tawa n'ya.
"But I'm scared...this is my first time getting attached to someone, Elena. Will this hurt?"
"Alam mo, tuyot kong kaibigan, walang pagmamahal kung wala ang sakit. Parte 'yan sa buhay, before my boyfriend and I happened, grabeng iyakan 'yun." My beautiful friend smiled at me.
"Basta, hihingi ako ng tulong sa'yo, huh?" I looked at my bestfriend. "If ever I am hurt or what, would you go to our house to talk?"
"Of course!" She chuckled. "Kahit saan pa 'yan, Winter. Tuyot ka lang pero mahal na mahal kita." Ngisi n'ya at lumambot ang puso ko at lumapit ako sa kanya para yumakap at bumulong.
"Bigyan kita ng coupon pang-facial." I whispered at nagtawanan kami bago nag-apir.
After another hour of waiting, halos mapatalon kami ni Macarena at magkabungguan pa nang makita na papalabas na si Warrion at ang babae sa opisina.
My heart thumped, I saw how Warrion opened the car door for the woman and hoped in the car too.
Nang nagsimula silang umandar ay dali-daling pinaandar ni Macarena ang makina ng sasakyan at mabilis kaming sumunod sa kanila.
I was confused, really, saan kaya sila ngayon? Will they date or not?
My heart almost went out of mh chest when I saw them parking in a daycare center! Nagkatinginan kami ni Macarena at parehong bumagsak ang tingin ulit sa dalawa.
Warrion went out of the car, hindi na pinagbuksan ang babae but the woman followed. Nakasunod ito sa kanila at nawala sila nang pumasok sa gate ng center.
I was confused as heck, malakas ang kabog ng puso ko at halos manghina nang makitang may buhat na bata si Warrion galing sa loob.
My heart tugged painfully, mula sa pwesto ko ay kita ko ang mukha ng bata, he looks bubbly and soft, nakayakap s'ya sa leeg ni Warrion at nakita kong nagtawanan pa ang dalawa, palihim na nag-uusap habang naglalakad at nakasunod lang sa kanila ang babae.
I can't move, hindi makapaniwala sa nakikita. Aasa pa sanang baka mali ang pananaw ko but then when I saw the boy's eyes, I almost fainted.
The boy's eyes are green! Just like Warrion! Bakas na bakas ko ang hindi mapagkakailang pagkakahawig ng dalawa at nakagat ko ang labi ko.
"Winter, h-h'wag tayong magconclude kaagad, m-malay mo..." Macarena murmured.
"L-Let's follow them," Nanginig ang boses ko.
She nodded, inihanda ang manibela. I saw the paper white woman smiling at the kid, habang buhat ito ni Warrion ay nag-uusap ang dalawa.
It seems like the little boy is waving at the woman, ang babae naman ay may natutuwang ngiti sa labi at hinaplos ang pisngi ng bata.
They looked like a family.
"Mali lang siguro ang iniisip natin," Kumbinse sa akin ni Macarena.
I didn't say anything, I saw how Warrion put the child on the backseat. Nakita ko pang napatingin s'ya sasakyan namin, kakabahan na sana ako nang makitang kumunot ang noo n'ya, my heart quickened when our eyes met but then I realized...we're heavily tinted!
Ipinaling n'ya ang ulo at sumakay sa sasakyan muli at pinaandar. Tahimik ang buonh byahe namin at nang tumigil sila sa isang parke ay tumigil rin kami sa hindi kalayuan.
The kid jumped happily when he reached the ground. Nakita kong tinuro n'ya ang isang ice cream stand sa malayo kaya natawa si Warrion at tumango. Then...the woman said something to him bago kumapit sa braso n'ya.
It was good to see, kung ibang tao ang makakakita but right now, I don't think I can even look at it without hurting myself.
Hindi na sana ako tutuloy nang hilahin ako pababa ni Macarena. We hid behind the bushes, nakasilip sa tatlo na nakaupo na sa bench ngayon.
Warrion is watching as the kid eat his ice cream. Nasa tabi n'ya ito at nakita ko ang aliw ng mata n'ya habang nakasulyap sa bata.
It's his son!
"Baka...Baka hindi pa kasal?" Lumingon ako kay Macarena na mukhang gustong pakinggan ang nangyayari roon. "Baka kaya single pa ang nasa profile n'ya...pwede ka namang single tapos may anak, diba?"
"Shhh, quiet, Winter! Stop being nega, okay? I got this, malalaman ko ang babaeng iyan kung sino." Aniya. Nanahimik ako at muling sumulyap.
Nakita kong nagsasalita nanaman ang babae at tumango lang si Warrion, hindi nagsasalita at muling bumaling sa bata na iginagalaw ang paa habang nakaupo.
Too fund of your son, huh?
"Stay here!" Ibinaba ni Macarena ang telescope at sumulyap sa akin. "H'wag kang aalis!"
Hindi na ako nagsalita at tumango, dumausdos ako ng upo sa semento, walang pakialam sa dumi sa dress ko.
Will I start moving on? He has a son and a girlfriend! They'll probably get married at masasaktan lang ako!
Damn you, Winter! Hindi ka na nga nahuhulog ng ganoon sa lalaki pero ito unang subok mo palang ay lunod na lunod ka na!
I don't how long it took pero halos mapatalon ako sa upuan ko nang humahangos na tumakbo pabalik sa akin Macarena, nagtaka ako nang hilahin n'ya ang pulsuhan ko.
"What?" I asked.
"Bilis! Tayo! Tago tayo!" Hinihingal n'yang sabi at wala sa wisyong tumungo kami, sinuguradong walang nakakita at nagtatatakbo.
When we reached a wall near the place ay sabay kaming hinihingal at hindi s'ya makapagsalita, pinapaypayan ang sarili.
"Oh my God! Oh my God! We're dead!" She exclaimed.
"H-Huh?" Kaagad akong kinabahan roon. "Why?"
"Pero nagpalusot ako!" She exclaimed. "N-Nakumbinse ko naman ata!"
"Ano bang nangyari?" I panicked too at nang hindi s'ya umimik ay niyugyog ko s'ya. "Macarena!"
"I was just listening to them! I heard the girl saying when is Warrion free again, something like that! Her name is Daisy! She's been asking about dinner or so...tapos biglang tumayo 'yung babae papuntang CR, syempre sinundan ko! Pasimple akong kinausap s'ya, kunwari strangers! She's also a military officer, 'yun lang ang nakuha ko!"
"O...kay? So what are you panicking about?"
"She went out and I followed, tatanungin pa sana pero nakasalubong ko si Warrion!" She exclaimed hysterically at nalaglag ang panga ko.
"What the fuck, Macarena?!"
"Nagpalusot naman ako!" She said. "Sabi ko, oh, Warrion! Ikaw pala!"
"T-Tapos?"
"Walang reaksyon! He looked at me intently, kita kong nagtataka s'ya kung bakit nandun ako. Tapos sabi n'ya bigla, 'Where's Winter?' Tapos...tapos sabi ko, 'Sino 'yun'?"
"Macarena!" I exclaimed.
"Mukha namang naniwala!" Aniya pero nasapo ko ang noo ko.
"Lagot tayo! Paano kapag nalaman n'yang lumabas ako?" I said frustatedly and brushed my hair.
"S-Sorry!" She's panicking too. "T-Tara, unahan na natin pauwi--" She suddenly froze, nakita ko ang pag-awang ng labi n'ya kaya kinabahan ako.
Then suddenly, I noticed that I was shielded from the back, ang init na tumama sa likuran ko ay naglaho na at nang mapatingin ako sa paahan ay nakita ko ang anino roon.
My heart started beating harshly, I bit my lip and slowly shifted my gaze towards the back. Mayroon na akong ideya pero hindi ko napigilan ang pagsinghap nang makita si Warrion sa likuran.
He looks damn mad and irritated, his brows furrowed, his jaw clenched. Nakapirmi ang labi n'ya at ang berdeng mga mata ay mas lalong nagdilim habang nakatingin sa akin.
Napasulyap ako sa tabi n'ya at parang tumalon ako puso ko nang makita ang bata na nakauniporme pa at inosenteng nakatingala sa akin.
"Hi po, Ate! Riu po!" The child presented himself at me.
Hindi ako makangiti, nanginginig ang labi na nag-angat ako ng tingin kay Warrion at nakita ang galit sa kanya.
"W-What are you..."
"Did I fucking allowed you to go, Winter Andromeda?" Bakas ang irita at galit sa diin ng pagkakabigkas n'ya ng pangalan ko.
"U-Uh, Warrion, ako ang--" Ani Macarena pero umiling ako at matapang na hinarap si Warrion.
"Ako ang may gustong lumabas! Walang kinalaman ang kaibigan ko rito!" I exclaimed. "At ano ngayon kung lumabas ako?"
Hindi s'ya umimik, I saw him stopping himself from getting mad, kinakalma ang sarili para sa bata na walang alam sa nangyayari.
"Uuwi na tayo." He said in finality, doon ko rin napansing nasa likuran n'ya ang babaeng nagtataka, I saw her eyeing me intently.
My heart ached again, sa sobrang irita ko ay taas noo kong tinitigan si Warrion at sinimangutan.
"Umuwi ka mag-isa mo." I spatted and before he can even touch me ay nilagpasan ko s'ya at naglakad paalis.
Macarena called me, narinig ko ang tili ng kaibigan ko pero hindi ko s'ya nilingo. Babawi ako, Macarena. Just not now!
"Winter Andromeda!" Warrion's voice boomed. Hindi ako nakinig, humigpit ang hawak ko sa sling bag at halod tumakbo na para makalayo.
"Winter!" Narinig ko sigaw ni Warrion, galit at puno ng awtoridad kaya mas nagpanic ako. "Fuck!"
Hindi ko na alam ang nangyari, basta ang alam ko ay tumatakbo ako palayo at puno ng iritasyon at galit.
I am jealous, alright! Wala naman akong karapatan but it hurts me a lot! Seeing him with another woman and a child!
Nawala na sila sa pandinig at paningin ko, hindi ko rin alam kung nasaan ako nagsususuot pero naramdaman ko ang pakiramdam na sinusundan ako.
Kinabahan ako but I kept my cool, lumingon ako sa aking likuran at nang makitang walang tao ay napatango.
"It's nothing," Bulong ko sa sarili. Doon ko napansing napadpad na pala ako sa may sakahan, may malayong kubo sa dulo at nasa gilid ako ng kalsada na puro talahib.
I shook my head.
I know how to defend myself, alright.
I walked again, this time I really felt like someone is watching me so I looked back and noticed a black van behind me.
Baka napadaan lang.
Huminga ako ng malalim, pasimpleng kinuha ang phone para buksan ang tracker at halos mapatalon nang makarinig ng boses.
"Hi, Miss!" I froze when I heard a man's voice.
Hindi ako umimik, ni hindi ako lumingon at diretso lamang ang tingin. Sa kabilang dulo naman ng sakahan na ito ay may iilang bahay nanaman ulit at may basketball court. Hindi ako masusundan roon!
"Sungit!" I heard laughters behind me but I remained focus, biglang pinagsisihan ang pagtakbo ko palayo.
"Pero hindi bale...swerte nga lang natin, ano? Ang swerte naglakad pa sa harapan natin." Halos sabayan na ako ng van kaya mas binilisan ko ang lakad.
"Akala mo nga namang sa wakas...napag-isa rin ang anak ni Senator!" Doon na ako mas kinabahan, all I am thinking is to get away.
They knew me! Of course, they'll know me!
Sumulyap ako roon at sa isang senyas ng lalaki sa van ay may umatake na sa akin sa likuran pero mabuti nalang ay naging handa ako.
Isang hawak pa lang sa aking balikat ay mabilis kong nahaklit iyon, hinila at pinilipit sa era sa sipa palayo.
The man groaned when he fell, another men attacked me with punches pero kaagad kong nasalag at nakaiwas. I saw how startled the scary man is, mas naging agresibo ito sa pagtapon ng suntok at napasinghap ako nang hindi ako nakaiwas sa pagpatama n'ya sa aking tyan.
Nanghina ako ng bahagya but that doesn't stop me from fighting, with the techniques I've learned from my trainings, nang may humawak sa likuran ko ay walang pagdadalawang-isip akong tinapakan ang paa nito, hinuli ang kamay at walang hirap na tinagilid at ibinalibag sa batuhang daan.
Nang mapatumba ko ang iilang tauhan ay mas kinabahan na ako nang magsibabaan ang iba pang mga lalaki. I took a step back, readied my position to attack and when they did, I fought back.
It was hard but I am good with hand to hand combat, akmang may susuntok sa panga ko ay mabilis akong tumungo, dahilan para tumama ang suntok ng lalaki sa kanyang kasamahan.
I aimed for the sensitive part, that part in the middle of their body. Isang sipa ko palang roon ay nanghina na kaya walanh pagdadalawang-isip na sinipa ko ito kaya humandusay sa sahig.
Mas marami na ang sumugod. I groaned with every painful punch I've received, sa gulat ko pa ay hindi ako nakaiwad nang maglabas ng patalim ang isa kaya nahagip ang braso ko.
My blood started dripping, I was tired but I know I have to save myself. Marami na akong napatumba pero nanghihina na rin ako sa suntok at sugat na tinamo.
Another man ran to attack me pero dahil mabilis ako ay mabilis akong nakaiwas, I twirled, pulled his hair, lifted my bleeding hand to throw a hard punch on his nose.
"Tangina! Ang kukupad n'yo!" Sigaw ng kalbo sa sasakyan. "Babae lang 'yan! Lampa!"
The men became more aggressive, nawala ako sa disposisyon nang biglang may lumitaw sa likuran ko at ang nakahigang isa ay hinila ang paa ko. I lost my balance, napadapa ako sa lupa pero lumaban pa rin ako.
Someone pulled my hair, punched my stomach and my bleeding arm but I puffed a breath and did not surrender. Mas tinatagan ko pa ang loob na lumaban pero natigil nang makarinig ng putok ng baril.
I froze, as if the trauma I thought I overcome came back. The scene started playing on my head like it was right infront of my eyes, wala sa sariling napasulyap sa brasong dumudugo at natantong dugo iyon ng kapatid ko.
I did not saved her! I let those people kill my sister! It is my fault! It is!
"Winter!" I heard a faint exchange of gunshots at sa pagsulyap ko sa malayo ay tila nakita ko ang anino ni Warrion na nakikipagpalitan ng putok, tinatawag ako at pilit na lumalaban.
"Putangina! Ipasok n'yo na!" A voice said.
I felt a hard pressure on my stomach, napahawak ako roon at nag-umpisang dumilim na ang paningin.
"Tanginang anak ng Senador! Akala ko ba walang bodyguard?!" Sigawan ang narinig ko nang muling magkamalay.
Nanlaki ang mata ko roon at gulong napatingin sa paligid at sinubukang sumigaw pero hindi ko nagawa dahil sa busal sa akinh bibig.
"Gising na!" A man beside me exclaimed kaya mas nagkagulo sa loob.
"Tanginang babae! Pahamak!" Sigawan roon at sumigaw ako pero walang maayos na lumalabas sa bibig ko. I realized that my hand was tied behind me!
Nasa loob ako ng SUV at katabi ang mga sugatang lalaking binugbog ko kanina! The driver and the man infront is the only people in good condition!
"Ang daming bodyguard! Hayop! Tanginang, mga Almedarez, papatayin ko itong anak!" Sigaw nung lalaki sa harapan habang nakikipagpalitan ng putok ng baril sa sasakyang nakasunod.
I muffled my cries, nagwala ako sa loob at sinubukang lingunin ang likuran at napuno ng pag-asa ang puso nang makita ang pamilyar na sasakyan ni Warrion na nakasunod sa amin.
"Kasalan mo ito, e!" The man beside me pulled my hair and my cheek stung when he slapped me.
I cried silently, takot man sa paulanan ng baril ng dalawang panig ay hindi ako pwedeng iiyak lang rito at walang gawin!
I heard faint sounds of a police siren, mas nagpanic ang mga tao sa van at nakisama na ang lalaki sa tabi at likuran sa pagbaril.
Please, God! Please, please, save me! Don't let anyone hurt Warrion! Don't let anyone hurt my love ones, please!
I silently prayed while I was looking for the best thing to do when I saw a small knife beside me, nalaglag sa bulsa ng lalaking katabi ko kaya nakaisip ako ng ideya.
Habang busy ang lahat sa takot at pagpapaulan ng bala ay pasimple kong kinuha ang kutsilyo at minanipula para matanggal ang tali sa aking kamay sa likuran!
I screamed in shock when the car become shaky, doon ko napansing natamaan ng bala ang braso ng driver.
"Puta! Ayusin mo ang maneho!" Reklamo ng ilan at naramdaman ko ang bilis ng aking paghinga ko dahil naramdaman ko ang pagkalas ng tali sa kamay ko.
Lumingon ako sa likuran ko at halos maalis ang puso ko nang makitang medyo nagulo ang maneho ni Warrion at may tama ng bala sa kanyang salamin!
Oh, God! Is he hurt?!
"Ang daming pulis! Tawagin n'yo si Senator Arsenio! Tanginang, mahuhuli tayo!" Sigawan nila at hindi magkumahog sa pagpapatakbo at pagpapaputok, hindi na ako napansin.
I felt my hand relaxed, ipinalibot ko ang tingin sa paligid sa driver na sugatan na rin and even if it's risky and it might cause my life too, I have to do something and I did what I should at the moment.
Ang nylon na nakatali sa aking kamay ay walang pasubaling kong kinuha, inangat sa ere at marahas na inilagay sa leeg ng driver sa harapan.
He choked, I pulled the strings harder at nagkagulo ang sasakyan dahil hindi na nakapagmaneho ang driver.
"Tangina!" Sigawan sa loob at sinubukan man akong hilahin ng isa ay hindi ako nagpatinag at binigay ang aking lakas.
The man infront panicked, sinubukang manipulahin ang sasakyan pero huli na ang lahat, isang pihit sa manibela at apak ng preno ay isang malakas na paglagapak ang naramdaman sa loob dahil sa pagbangga sa puno, kasabay ang marahas na pagtapon ko sa sahig.
The place was suddenly filled with silence, nanghina ako sa dilim ng sasakyan, bahagya akong nahilo sa pagtama ng ulo sa upuan at napapikit ng marahan.
I saw how the men infront bathe with their own bloods, gagapang na sana ako palabas ng sasakyan pero isang marahas na bukas ang naramdaman ko sa pintuan ng van.
"Winter!" I heard a familiar voice and the once dark place I am in is suddenly filled with the light from the sky, from the man who did his best to carry me out of the crashed car.
Hinang-hinang nakatayo ako roon habang hawak ni Warrion ang aking balikat, sinisipat ng tingin ang aking katawan, tila galit at takot.
"Are you..." Nanginig ang boses n'ya.
"Winter! Thank, God! You're safe!" Isang tulak lang kay Warrion ay napaatras ito sa panghihina at nagitla ako nang bigla akong yakapin ni Max.
"I am worried! Fuck! What happened?!" He exclaimed and tried cupping my cheek.
His eyes are filled with worry too, hinawakan n'ya ako para sipatin pero ang tingin ko ay nanatili kay Warrion na tila bigo roon at nakamasid.
"M-Max..." I softly pushed Max away and weakly walked towards Warrion.
I saw his shocked face, nang makitang lumapit ako sa kanya ay s'ya na ang lumapit at marahan akong hinigit para sa isang takot at mahigpit na yakap.
I sighed deeply, humigpit ang yakap n'ya sa aking baywang at maya-maya'y nagtago na sa aking balikat at bigong bumulong.
"I-I thought I lost you... I can't lose you again." His voice trembled.