Άλεξ P.O.V.
Γαμώτο σκέφτηκα. Δες πως με έκανε!
Flashback
Και εκεί που περπατούσα ξέγνοιαστα και ωραία με το ποτό μου στο χέρι πλησιάζοντας ένα γκομενάκι όλα τα λεφτά νιώθω κάποιον να πέφτει πάνω μου, με αποτέλεσμα όλη η βότκα να πέφτει πάνω στην μπλούζα μου!
"Γαμώτο! Δεν προσέχεις που πας;",είπα εκνευρισμένος."Είσαι τελείως γκαβο παιδάκι μου;",συνέχισα νευριασμένος και τότε παρατήρησα ποιος ήταν. Ή μάλλον ποια. Η κοπέλα που όλη μέρα μου πάει κόντρα.
"Σιγά καλέ πως κανείς έτσι;",με ρώτησε ενώ τώρα φάνηκε να παρατηρεί ότι με έχει κάνει χάλια.
"Χάλια με έκανες!",της φώναξα ενώ είχα αρχίσει να νευριάζω.
"Ας πρόσεχες.",μου είπε απότομα και γύρισε για να φύγει. Δεν πρόλαβε όμως γιατί την κράτησα σφιχτά από το μπράτσο και τώρα το σώμα της ήταν κολλημένο στο δικό μου ενώ τα πρόσωπα μας απεχουν λίγα μόνο εκατοστά. Είμαι τόσο κοντά της μου μπορώ να νιώσω την κόφτη της ανάσα να πέφτει πάνω μου. Κοιτάω λίγο τα χείλη της. Είναι τόσο κόκκινα και ζουμερα. Θα μπορούσα να τη φιλήσω. Μα καλά τι σκέφτομαι; Δεν πάω καλά.
"Για δεύτερη φορά. Σου είπα να προσέχεις. Δεν ξέρεις πού μπλέκεις.",της φώναζα. Είχα πραγματικά νευριάσει. Δεν ξέρω όμως γιατί. Ίσως γιατί με έλουσε και μου πήγαινε συνέχει κόντρα. Ναι αυτό είναι. Για αυτό είμαι θυμωμένος. Της εσφηξα το χέρι της και φάνηκε ότι πόνεσε αλλά προσπάθησε να το κρύψει.
"Ούτε εσύ ξέρεις πού μπλέκεις!",μου είπε και τράβηξε απότομα το χέρι της. Έκανε μεταβολή και έφυγε, ενώ εγώ είχα μείνει να την κοιτάω.
Εντ οφ Flashback
Τα νεύρα μου. Πλησίασα γρηγορα το τραπέζι για να πω στα παιδιά ότι θα έφευγα. Μου είχε χαλάσει η διάθεση και είχα και νεύρα.
"Ρε μαλακά ποιος σε έκανε έτσι;",άκουσα τον Πάνο να μου λέει.
"Άσε μας και εσύ ρε. Εγώ την κάνω.", απάντησα με νεύρο και πήρα το μπουφάν μου.
"Όπα ρε τι έγινε;",με ρώτησε απορημένος.
"Σαν τι να γίνει δηλαδή;"
"Ξέρω εγώ γιατί είσαι μέσα στα νεύρα;"
"Μάντεψε."
Με παρατήρησε λιγάκι και μετά πάτησε τα γέλια.
"Τι γελάς ρε μαλακα;"
"Ποιος σε έκανε μπάνιο καλέ;",μου είπε και γελουσε ακομα.
"Οχου δεν τρώγεσαι με τίποτα.",είπα και σηκώθηκα να φύγω αλλά που τέτοια τύχη σήμερα.
"Εε που πας;", άκουσα την Λία να μου λεει.
"Όπου θέλω λογαριασμό θα σου δώσω;"
"Και μένα ποιος θα με γυρίσει; Μαζί σου ήρθα!",μου είπε.
"Λία πραγματικα δεν με νοιάζει. Άντε τσάγια!" Και με αυτό την άφησα στα κρύα του λουτρού και βγήκα από το μαγαζί. Κατευθύνθηκα προς την μηχανή μου όταν άκουσα τον Πάνο να με φωνάζει.
"Άλεξ! Ρε Άλεξ σταματα λίγο! Αλέξανδρε!"
"Αν με ξανά πεις έτσι θα σου σπάσω το κεφάλι Πάνο!"
"Μα μόνο έτσι θα σταματούσες!",αιτιολογηθηκε.
Καλά δίκιο είχε αλλά και πάλι.
"Τι θες;"
"Θα με πας σπίτι;"
"Γιατί;"
"Τι γιατί ρε; Η Κλειώ έφυγε, φεύγεις και εσύ. Θα βαρεθω τη ζωή μου μονος!"
"Καλά ανέβα.",είπα και ανεβήκαμε στη μηχανή. Βάλε με κρανος και ξεκίνησα να οδηγάω. Μετά από καμιά ώρα είμασταν έξω από το σπίτι του.
"Δεν έρχεσαι να κοιμηθείς σε μας απόψε; Είναι και αργά πούμα τρέχεις τώρα.",μου είπε και δέχτηκα χωρίς δεύτερη σκέψη. Παρκαρα την μηχανή στο γκαράζ και κατευθύνθηκαμε προς στο σπίτι.
"Τελικά δεν μου πες. Ποιος σε έκανε μπάνιο;"
"Πφ.. αυτή που όλη μέρα πέφτει πάνω μας! Η δεύτερη σερβιτόρα. Που μου κάθε κόντρα."
"Ααα..να δεις εγώ κάπου την έχω ξανά δει αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ από πού."
"Τι να σου πω δεν ξέρω.",του είπα και δεν πρόλαβε να απαντήσε γιατί ακούστηκε η φωνή του πατέρα του.
"Τι εννοείς την έχασες; Που είναι η κόρη μου; Λέγε ρε!", ακούστηκαν φωνές μέσα από το σπίτι. Εγώ με τον Πάνο κοιταχτηκαμε τρομαγμένοι και καταλάβαμε ότι μιλούσαν για την Κλειώ. Μπήκαμε γρηγορα μέσα και είδα τον Ντέιμον με μαυρισμένο μάτι και κάτω το κεφάλι μπροστά στον κύριο Χρήστο, στον πατέρα του Πάνου και της Κλειώς, ενώ εκείνος φωναζε. Η μητέρα τους ήταν πάνω στον καναπέ και έκλαιγε. Κάνεις δεν είχε καταλάβει τι γινόταν.
"Εε μπαμπά τι έγινε;",ρωτησε γρηγορα ο Πάνος!
"Τι να έγινε πουλάκι μου!; Αχ πάει η αδελφή σου. Το κοριτσάκι μου...",απάντησε η μητέρα τους, η κυρία Αλίκη και άρχισε να κλαει πιο γοερα.
Τι έπαθε η Κλειώ; Πραγματικά είχα τρομάξει. Σαν αδελφή μου την έχω.
"Τι έπαθε η Κλειώ; Είναι καλά; Που είναι;",ρώτησε φοβισμένος ο Πάνος.
"Ρώτα αυτόν εδώ τον αχρηστο!",είπε ο πατέρας του και έδειξε τον Ντέιμον.
"Τι έγινε;",ρώτησε αμέσως.
"Φύγαμε από το μπαρ με την δεσποινίς Κλειώ στο αμάξι. Στη διαδρομή πάθαμε λάστιχο και κατεβήκαμε όλοι για να το αλλάξουμε. Μετά από λίγο ήρθε κάποιος με μια μηχανή και αφού κατέβηκε παίξαμε ξύλο την πήρε με το ζόρι και την ανέβασε στην μηχανή και έφυγε. Δεν πρόλαβα να κάνω κάτι.",είπε απολογητικά ο Ντέιμον.
"Και τώρα δεν σηκώνει τα τηλέφωνα! Αχ τι έπαθε το κορίτσακι μου!",φώναξε γεμάτη απελπισία η κυρία Αλίκη.
"Πανό πάρ'την και εσύ ένα τηλεφώνο. Σε σένα μπορεί να το σηκώσει."
"Γιατί σε μένα; Και όχι στους γονείς μας;",με ρώτησε.
"Ίσως τους κρατάει μουτρα για το σημερινό.", εξήγησα
"Δίκιο έχεις.", απάντησε και με μια γρήγορη κίνηση έβγαλε το κινητό του και καλέσε την Κλειώ.
"Έλα Κλειώ που σκατά είσαι;"είπε και όλη κατάλαβαμε ότι το σήκωσε.
[...]
"Έξι και τρια εννια Κλειώ μου."
[...]
"Αυγά."
Μα καλά τι λέει;
[...]
"Και ι. Κλειώ τα ξέρω τα φωνήεντα, δεν χρειάζεται να τα ξανά μάθω! Όμως χρειάζεται να μάθω που στο διάολο είσαι!", φώναξε.
[...]
"Ναι εσύ Κλειώ! Που στο καλό είσαι; Μπορείς να μου πεις; Γυριζω σπίτι και περιμένω να σε βρω εκεί αλλά εσύ πουθενά! Οι γονείς μας να σε έχουν πάρει πάνω από 100 τηλέφωνα και εσύ να μην το σηκώνεις! Μπορείς να μου πεις που στο καλό έχεις εξαφανιστεί; Ποιος ήταν αυτός που σε πήρε από τον Ντέιμον;"
[...]
"Ναι εδώ είναι! Είπε στον μπαμπά τα καμώματα σου και μετά ειπε ότι το αυτοκίνητο έπαθε λάστιχο, και ξαφνικά ήρθε ένας τύπος έπαιξαν ξύλο και σε πήρε με το ζόρι! Μπορείς να μου πεις που είσαι; Είσαι καλά;!"
[...]
"Ρε Κλειώ με ακούς που σου μιλάω;",την ρώτησε ο Πάνος ενώ η κυρία Αλίκη έκλαιγε και ο κύριος Χρήστος του έλεγε να της πει να τσακίστει να γυρίσει πίσω.
[...]
"Ωραία που είσαι; Τι ώρα θα γυρίσεις;",την ρώτησε.
[...]
"Ποια φίλη σου;",ρώτησε ο Άγγελος. "Εε Κλειώ με ακούς; Που είσαι;",είπα και μετά κατέβασε το ακουστικό από το αυτί του. "Μου το έκλεισε."
"Που είναι;",ρώτησε γεμάτος αγωνία ο κύριος Χρήστος. "Τι ώρα θα γυρίσει;"
"Δεν θα γυρίσει. Είπε θα κοιμηθεί σε μια φίλη της."
"Ποια φίλη της;"
"Που να ξέρω ρε μπαμπα; Δεν μου είπα μου το έκλεισε!"
Ο πατέρας τους έμεινε λίγο ακίνητος και μετά γύρισε νευριασμένος προς τον Πάνο.
"Εσύ φταις μικρέ! Εσύ φταις! Πως μπόρεσες να την αφήσεις από τα μάτια σου εε; Για τίποτα δεν είσαι πια ικανος!",άρχισε να τον κατηγορει.
"Εγώ δεν φταίω πουθενά! Εσύ φταις που δεν κρατάς υποσχέσεις! Η Κλειώ θα ήταν εδώ αν δεν είχες στειλει τον Ντέιμον!"
"Με κατηγορείς που νοιάζομαι για το καλό της; Ενώ εσύ τι κάνεις; Εε; Τα πίνεις και διασκεδάζεις ενώ δεν δίνεις σημασία στην αδελφή σου! Ο Ντέιμον μου είπε ότι μίλαγε με ένα αλήτη του δρόμου! Που ήσουν για να την προστατεύεις εε;!"συνέχισε τις κατηγορίες. Πήγα να μιλήσω για να υπερασπιστω τον Πάνο αλλά με κατάλαβε ο κολλητός μου και με σταμάτησε.
"Άστο Άλεξ. Δεν βλέπεις! Κατηγορεί εμένα για δικά του λάθη! Αν κρατούσε την υπόσχεση σου η Κλειώ θα ήταν εδώ!",του φώναξε και έφυγε σίφουνας για το δωμάτιο. Τον ακολούθησα.
Τον βρήκα στο κρεβάτι καθισμένο έτοιμο να κλάψει.
"Αν..αν επαθε κάτι;",μου είπε με τρεμάμενη φωνή χωρίς να κοιτάξει να με δει.
"Η Κλειώ είναι μια χαρα. Αφού μίλησες μαζί της σωστά; Σου είπε το αντίθετο;",τον ρώτησα ενώ κάθισα δίπλα του. Κούνησε αρνητικά το κεφάλι του.
"Τότε μην ανησυχείς. Η μικρή ποτέ δεν λέω ψέματα. Άντε ύπνο τώρα και το πρωί θα είναι εδώ και θα μας πρήζει να πάμε στην πισίνα για μπάνιο.",του είπα και ξάπλωσα στο κρεβάτι.
Εκείνος ακολούθησε το παράδειγμα μου και σε λίγο μας είχε πάρει ο ύπνος.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Γεια σας Ανώμαλα Διαβολακια μου!😈😏
Τι μου κάνετε πως είστε;
Να ενημερώσω πως ανέβηκαν το καστ με τους γονείς του Πάνου και τον Ντέιμον στις περιγραφές ηρώων. Ρίχτε μια ματιααα..👀
Εγώ εδώ μόλις τελείωσαν τα γυρίσματα.
"Κλείστε τα φώτα καλέ! Έχω κοιμόμαστε!",φώναξε ο Πάνος μολις άνοιξα τα φώτα για να μαζέψω τον εξοπλισμό.
"Πρέπει να μαζέψω τα πράγματα! Να πάτε αλλού να κοιμηθητε ! Όχι στο πλατό μου!",τους φώναξα και άκουσα τον Άλεξ να σιγο μουρμουρίζει.
"Πιο ξινή σκηνοθέτη δεν μπορούσαμε να πετύχουμε;"
"Είπες κάτι Άλεξ χρυσό μου;",τον ρώτησα γλυκά.
"Τι; Εγώ; Όχι...όχι βέβαια!",μου είπε βεβιασμένα.
"Ωραία γιατί αν θες να συνεχίσεις να λες στο έργο πρόσεξε πως μιλάς! Άντε δρόμο τώρα! Έξω!"
"Καλέ αυτή τη έπαθε και φώναζε έτσι;",ρώτησε ο Ντέιμον που μόλις μπήκε στο δωμάτιο κρατώντας μια μπανάνα.
"Περίοδος.",είπαν ο Πάνος και ο Άλεξ μαζί και πάτησαν και οι τρεις τα γέλια.
Δεν πρόλαβα να απαντήσω γιατί ακούστηκε η φωνή της Αλίκης από κάτω.
"Παιδιά ποιος παρήγγειλε σουβλάκια;",φωναξε.
"Σουβλάκια;",είπαν και οι τρεις μαζί και μέχρι να πεις κίμινο είχαν εξαγνιστεί.
Αχ τα γλυκά μου. Μεγάλωσαν. Ποτέ μπηκαν πρώτη φορά στο πλατό μου ποτέ τρέχουν πίσω από τα σουβλάκια που έφερε το ντελιβερι χαμπάρι δεν πήρα. Πως περνάνε τα χρόνια. Κάτσε σουβλάκια είπε; Αυτά που παρήγγειλα εγω πριν;
"ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ", Vol Ζουμπις," ΤΑ ΣΟΥΒΛΑΚΙΑ ΜΟΥ! ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΟΥΒΛΑΚΙΑ ΜΟΥ ΡΕΜΑΛΙΑ, ΣΚΟΥΛΗΚΑΝΤΕΡΕΣ, ΑΝΩΜΑΛΑ ΓΙΔΙΑ!",φώναξα και έτρεξα προς την κουζίνα.
"Όπως βλέπετε η αγαπητή μας Ειρήνη έχει υποχρεώσεις οπότε θα κάνω εγώ αποφωνηση.",ειπε ο Χρήστος.
"Οπότε..."
"Ι ου ου ε ετ ειοντ",είπα μπουκωμενη με τον γύρο κοτόπουλο με σος. Γιαμ.
"Πάμε άλλη μια και αυτή τη φορά κατάπιε.",είπαν όλοι μαζί.
"Λέω σι γιου του δε νεξτ επίσοντ!"👀
Το μπι κοντινιουντ!!!🔜🔜🔜