"Defne ben neler duydum?" Odama sinirle dalan annem sayesinde eşya toplama işlemini durdurdum. Hafta sonu gelmiş çatmıştı ve biz iki kardeş kurbanlık koyun gibi Ulusoy'larla İzmir'deki yazlıklarına gidiyoruz. Evet Sena abimi ikna etmişti ama şükür ki sadece hafta sonu orda kalacağız.
"Neler duydun anam anam canım anam?"
"Kim bu Kuzey? Seninle ne alakası var?" Mal mal yüzüne baktım annemin. "Kız cevap versene. Halan aradı damadın hayırlı olsun diyor. Sen beni öldürecek misin Defne? Nasıl şunların ağzına laf verirsin?"
"Dur bi saniye anne. Medet halam mı aradı? Hemde damadın hayırlı olsun dedi! O önce kendi kızına baksın adamın götünden düşmedi be!" Annem kendisini koltuğa attığı gibi başını tuttu. Klasik Gül krizi geliyor hazır olun.
"Ay doğru demek. Ay ben ne yapayım ben. Yetiştiredim ben bu çocukları. Yok olmadı bunlar. Niye laf dinlemiyorsunuz siz kuzum neden annem? Neden şunların ağzına laf veriyorsunuz?" Kolonyayla bilek ovarak operasyona geçtim.
"Annem yok öyle bir şey ya. Esra ileri geri konuştu yok neymiş lansman güzel olmamışmış ben becerememişim falan. Lafa bak lafa ben becerememişim! E tabi sinirlendim bende, dedim herkes çok beğendi sen anlamazsın. Sonra bu abimin ortağı geldi hani anlattım sana Sena'nın abisi Kuzey, heh işte o da dedi her detayı çok güzeldi. Bizde bundan sonra organizasyonları Defne'ye yaptıralım diye. Olay bu yani. Gerisi Medet'in yalanları anne ben varken sen ona mı inanacaksın?" Başını koyduğu yerden kaldırıp gözlerimin içine baktı.
"Cidden durum bundan ibaret değil mi annem?"
"Bana inanmaman beni kırdı Gül'üm. O sıra Alparslan abimde yanımızdaydı git oğluşuna sor o anlatsın sana." Kırgınca annemin elini bıraktım. Gelecekteki damadını o paçozların lafına bakarak tanıma Gül'üm yapma bunu.
"E peki akşam gideceğiniz yerde olacak mı o Kuzey'de."
"Olacak anne. Ama merak etme adam Defne Defne diye ölmüyor yani." Hştt karıştırmayın orasını yoluma kul köle yapacağım ben onu sıkıntı yok.
"Annem gitmesen mi sen? Bak Arzu teyzen de İzmir'de oturuyor birde onlardan laf gelmesin." İşte şimdi dellendim.
"Hay Medet halama daa Arzu teyzeme dee ya ben bu insanlar yüzünden hayatımı yaşayamayacak mıyım anne? Bıktım yemin ederim bıktım ya. İçin rahat etsin gitmiyorum da bir yere. Hatta abimin yanına gidiyorum şimdi ve ona akşam bir yere gitmeyeceğimi söylüyorum tamam mı anne için rahat etsin!"
"Ne oluyor be ne bağırınıyorsun yine?" Alparslan abim odaya daldı. Yaşasın yan yana odalarda kalmak.
Direk kendimi abimin kollarına attım. Acındırma zamanı başlasın. Kütüğüm bana kıyamaz. Azıcık da göz yaşı döksem varya alayına rest çeker. Gider kendi elleriyle Kuzey'i damat olarak alır.
"Hah! İyi insan lafının üstüne gelirmiş. Abi bıktım ben bunlardan ya. Hayatıma karışıyor hepsi. Yalan yanlış şeyler söyleyip müdahale ediyorlar. Yemin ederim en sonunda atacağım kendimi bir yerden bak. Her yaptığım kabahat artık yeter." Saçlarımı sevip öpücükler kondururken abim, ben de göz yaşı çıkartmaya çalışıyordum. Kuzey'in öldüğünü düşün Defne. Ay töbe Allah'ım ölmesin Kuzey. Ay ya ben böyle düşündüm diye ölürse adam. Allah benim belamı...
"Güzelim dur bi ne oluyor? Anne kim ne dedi bu kıza baksana nasıl da ağlıyor?" Evet an itibariyle Kuzey'e bişey olursa diye hıçkıra hıçkıra ağlıyorum.
Annem tırsarak da olsa abime halamla olan konuşmasını anlatırken ben hala ağlıyordum. Abimin gürlemesine herkes benim odama toplandı. Heh babam da geldi ekip tamam. Bu deli Reçko şimdi gidip halamın ağzına..sever.
Evin erkekleri tarafından kucaklanınca biraz daha sakinledim. Babam sinirle İzmir'de bir hafta bile kalmamıza izin verdi. O kadar coşmayaydın iyiydi Reçkom. Kuzey'le bir haftayı bu kalp kaldıramaz.
"Beni delirtmesinler bak gider o Kuzey'i damat yaparım aileye. Onun kızı da öylece bakar. Uzanamadıkları ciğere mındar diyen ciğersizler." Ben demedim mi Kuzey'i kendi elleriyle damat alır diye. Biraz daha sakinleştiğimi fark eden babam biraz uzaklaşıp yüzüme baktı.
"Bir hafta kalacak kadar eşya al yanına. Uzaklaş biraz burdan. Abin de yanında gözüm arkada kalmaz. Bende gidip şunun bir ağzına sıçayım." Ops Reçkom ne yaptın? Yürü be kim tutar seni!
Ben çift kişilikli miyim acaba?
Sahte olmayan baya baya akıttığım göz yaşlarımı sildiğimde yanımda bir tek Ömer abim kalmıştı. Aramız bozuktu biraz kendisiyle ben ona inat Alp'e sırnaşırdım, o da bana inat karısına sırnaşırdı. Sevemedim Seda'yı suç benim değil ailemi çaldı paçoz.
"Çirkin oldun böyle. Bir daha ağlama tamam mı? Kimsenin seni üzmesine de izin verme. Neyiz biz bostan korkuluğu mu? Aslanlar gibi arkandayız işte. Kimi istersen iste kimi seçersen seç biz hep yanında olacağız." Saçlarıma öpücük kondurup odamdan çıktı.
Ben bunlara öküz dedikçe bunlar insana mı evrildiler ne oldu?
Kimden:Kuzey
"Hazırlandınız mı?"
Ay canım ya nasıl da tatlı... Nesi tatlı Defne dümdüz hazırlandınız mı yazmış adam. Yavşama hemen sakin. Ağırdan sat kendini. Ay ben ne diyorum ya hepten salaklaştım.
Kime:Kuzey
"Sayılır.."
Kimden:Kuzey
"Yalnız mısın?"
Sanane diyesim gelse de..
Kime:Kuzey
"Evet"
Kimden:Kuzey
"Seni çok özledim..."
"Yola çıkmayı dört gözle bekliyorum."
"Konuşacak, yapacak o kadar çok şey var ki.."
Kime:Kuzey
"Yola çıkınca haber veririm Sena."
"Kimle mesajlaşıyorsun maviş." Abimin odaya girmesiyle öyle saçma bir mesaj attım ki.... Ama ancak bu şekilde daha fazla şey yazmazdı. Ben bu hallere nasıl ve ne ara düştüm?
"Hiiiiç Sena'yla." Başını ağır ağır sallayarak makyaj masamın pufunu çekip oturdu. Mevzu derin belli. Bir şey diyecek ama diyemiyor durum sıkıntılı. Kısacası Defne kanalizasyon yollarında...
"Maviş.. anneme kızmadın değil mi?" Giriş cümleleri.. olay ciddili derin.
"Tabi ki hayır. Benim kızdığım annem ya da siz değilsiniz. İyiliğimi istiyorsunuz biliyorum. Ama onlar her şeyi mahvediyor."
"Kuzey'le aranızda bir şey var mı?" Iıh cevap ver bakalım Defne. Ele dümdük girmeyeydin keşke.
"Abi sende mi?" Elleriyle yüzünü ovuşturdu. Belli bu mesele canını sıkıyor.
"Bak eğer ondan hoşlandıysan anlarım. Aslında anlamam. Ama senin için anlıyormuş gibi yapabilirim. Anlamaya çalışabilirim. Zorlanacağımdan eminim ama cidden anlamak için elimden gelen her şeyi yapacağım. Zorlaya zorlaya anlayacağım yani. Yeter ki hata yapma, kimsenin seni üzmesine izin verme." Yanına gidip önünde yere oturdum ve ellerini tuttum. Bu pozisyon aklıma istemediğim şeyleri getirdi. Hayır şu an da Kuzey'le öpüştüğüm sahne aklımdayken ben abimi aramızda bir şey olmadığını nasıl inandırayım.
"Bir gün birisini seversem, ondan emin olursam ilk sana söyleyeceğim. Gerçi söylediğim gün yüksek ihtimal beni eve kapatırsın ama olsun." Şimdi ikimizin de yüzünde bir sırıtış vardı. Ama hala bir sıkıntısı var. "Öt hadi. Belli başka bir mesele daha var."
"Şunların ağzını kapatmak için... Yani madem Kuzey'le aranızda bir şey yok... Sıkıntı da olmaz yani... Yani demem o ki.. ben şey..offf maviş.."
"Yanilemeden dümdük söyle yüzüme yüzüme." Az önceki gibi...
"Medet'in söylediği şu doktorla görüşsene. Bak kızma hemen. İyiliğin için söylüyorum. Görüş adamla olmadı de. Yani beğenirsen olur tabi ama...offff Defne. Büyümek zorunda mıydın?"
Dizlerine başımı koydum. Kuzey'e ne diyeceğim ben. Seninle aramızda bir şey olmadığını ispat etmek için başkasıyla yemeğe çıkmam gerekli mi diyeceğim?
Aman ona ne be! Beni iki kere öptü diye sevgilim mi oldu? Seni seviyorum bile demedi. Anca seni özledim. Özledin de neyi özledin? Ahhh krizlerdeyim. Ne yapacağım ben?
"Abii.."
"Tamam unut bunu boşver. Onlara bir şey kanıtlamak zorunda değiliz. Sen canını bu saçma konularla sıkma olur mu?"
"Sorun değil.. görüşeceğim. Ama İzmir'den sonra. Olur mu?" Yüzünde bir gülümseme oluştu. Bu beni de sevindirmişti. Her ne kadar konu sevindirmese bile.
"Neyse ben çıkayım. Sen hazırlan. Bu arada ben Sena'yla konuştum 1 hafta kalacağız ona göre hazırlan." Hassadara....
"Ama abi işler.."
"Maviş emir büyük yerden biliyorsun. Babama karşı mı çıkayım? Beni Ömer, seni de kızlar idare eder. Biraz da biz kaçamak yapalım."
Abimin arkasından bakakaldım. Omzumdaki yükler fazla gelince kendimi yere attım. Tavanla bakışmamız bitmemişti ki mesaj sesiyle doğruldum.
Kimden:GörümGe
"Defo müsait misin?"
Kime:GörümGe
"Evet abim şimdi gitti yanımdan."
Kimden:Kuzey
"Bir sıkıntı olmadı değil mi güzelim."
Bir kelime nasıl insanı hem bu kadar sevindirip hem de üzebilirdi ki..
Kime:Kuzey
"Hayır.. hazırlanmam lazım Kuzey."
"Yola çıkacağımız zaman haber veririm."
Fazla mı mesafeliydi son mesajım bilmiyorum. Ama Kuzey'in geri cevap vermemesi içimde bir şeyleri kopartıyordu.
Ben bu adama iyiden iyiye tutuluyorum ve bu beni delicesine korkutuyor...