Καλά ε, περνάω τέλεια! Οι καλύτερες διακοπές της ζωής μου με διαφορά. Απορώ γιατί δεν ήθελα να έρθω στην αρχή....δηλαδή απορώ!
Ελπίζω να καταλαβαίνετε την ειρωνεία στα λόγια μου. Μισώ τον εαυτό μου που τους άκουσα και ήρθα σε αυτό το απαίσιο μέρος του ακατανόμαστου.
Είναι απόγευμα και από το μεσημέρι δεν έχω βγει έξω από το δωμάτιο. Δεν θέλω να δω ούτε τα μούτρα του. Άκου εκεί να με απειλεί....ποιον εμένα? Και εγώ καλή του λόγου μου βέβαια που αφήνω την κολλητή μου με αυτόν τον μαλάκα.
Και τι να κάνω μου λέτε? Το μόνο που σκέφτομαι είναι οτι θέλω να φύγω...όλο αυτό το θεατράκι δεν θα το αντέξω για πολύ και στο τέλος θα ανοίξω το στόμα μου και θα τα κάνω θάλασσα.
Η πόρτα χτύπησε και με έβγαλε από τις σκέψεις μου. Είπα περάστε και η πόρτα άνοιξε εμφανίζοντας μου την Ελίζα.
"γιατί κάθεσαι μόνη σου εδώ?" με ρώτησε μπερδεμένη και έκλεισε την πόρτα πίσω της.
"γιατί το προτιμώ από το να βλέπω τον Άλεξ..."
"εσύ δεν ήσουν αυτή που έλεγες οτι είναι καλό παιδί και τον πλήγωσες? Τι απέγιναν οι τύψεις σου?"
"τελείωσαν. Δεν μου αρέσει το πως με κοιτάει..." και το πως με ακουμπάει...
"και πως σε κοιτάει δηλαδή?" τώρα κουβέντα θα πιάσουμε για αυτόν?
"άστο...μάλλον απλά μου έχει μπει η ιδέα. Εσύ? Πως τα περνάς?"
"συμπαθητικά...τελικά δεν είναι τόσο ηλίθιος..." μου είπε και μπήκε στο μπάνιο.
Εγώ σηκώθηκα από το κρεβάτι και την ακολούθησα.
"κάτσε...πες μου οτι άρχισες να τον συμπαθείς κιόλας.."
"καλά δεν είπα οτι τον αγάπησα κιόλας..." απάντησε χαλαρότατη η κυρία και συνέχισε να βουρτσίζει τα δόντια της.
"μάλιστα..."
"τι? Γιατί σου φαίνεται τόσο περίεργο?"
"χθες έλεγες οτι θες να του σπάσεις την μούρη και τώρα τον...συμπάθησες"
"αυτό δεν θέλατε εσύ και η Στέλλα?"
Πολύ καλή ερώτηση...ναι....αυτό που θα ήθελα είναι η Στέλλα να μην έμπλεκε με τον Άλεξ και μου το έκανε δύσκολο.
"έχεις δίκιο...καλό που έρχεστε κοντά. Πάω κάτω, δίψασα" είπα και βιαστικά βγήκα από το δωμάτιο.
Πήγαινα με γρήγορα βήματα προς την κουζίνα μέχρι που συγκρούστηκα με ένα σκληρό στέρνο. Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα τον Άλεξ να χαμογελάει στραβά.
"που είναι η Στέλλα?"
"έξω κάνει ηλιοθεραπεία..." απάντησε χωρίς να έχει πάρει το βλέμμα του από πάνω μου.
"οκ...πάω" είπα και πήγα να φύγω αλλά με τράβηξε από το μπράτσο.
Κοίταξα το χέρι του με νόημα να με αφήσει και αυτός τραβήχτηκε. Ίσιωσε το κορμί του και εγώ σταύρωσα τα χέρια μου στο στήθος.
"τι θέλεις?" τον ρώτησα φουλ νευριασμένη και εκείνος προσπάθησε να κρύψει το χαμόγελο του.
"να μην είσαι θυμωμένη μαζί μου..αυτό θέλω"
"μετά από όλα αυτά που κάνεις? Μας κοροϊδεύεις όλους χωρίς καμία ντροπή" πήρα μία βαθιά ανάσα και άφησα τα χέρια μου ελεύθερα.
"όπα όπα, δεν κορόιδεψα κανέναν. Όλα αυτά είναι στο μυαλό σου γιατί είσαι ακόμα καψουρεμένη μαζί μου και ζηλεύεις"
Το στόμα μου είχε σχηματίσει ένα τεράστιο 'Ο' δεν το πιστεύω αυτό που ακούω. Άκου εκεί να νομίζει οτι τον θέλω!
"πολύ θα θελες να ήμουν αλλά δυστυχώς για σένα και ευτυχώς για μένα το ενδιαφέρον μου έχει στραφεί σε κάποιον που το αξίζει"
"η Ελίζα" είπε και άρχισε να γελάει κάνοντας με περισσότερο έξω φρενών "η Ελίζα το αξίζει και εγώ όχι. Ότι πεις Μαρία"
"δεν καταλαβαίνω γιατί θες να κάνεις την ζωή μου δύσκολη. Επέλεξες να είσαι με την Στέλλα. Σταμάτα να ασχολείσαι μαζί μου, το μόνο που μπορώ να σου προσφέρω είναι μία φιλία μιας και θα είσαι το αγόρι της φίλης μου"
Εκείνος φαινόταν φορτώνει άσχημα αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω πίσω στα λόγια μου.
"αυτό θες? Να είμαστε φιλαράκια?" με ρώτησε λες και είμαι τρελή.
"αυτό είπα οτι μπορώ να προσφέρω, το τι θέλω είναι άλλο.." του απάντησα γεμάτη ύφος "αν περνούσε από το χέρι μου θα ήμασταν δύο απλοί γνωστοί"
"απλοί γνωστοί? Ξέχασες τι έχουμε κάνει εμείς οι δύο?"
"το προσπαθώ...δεν βοηθάς και πολύ με τις σπόντες σου και τα συνεχή πειράγματα σου"
"δεν το ελέγχω....είμαι ερωτευμένος μαζί σου" είπε και εγώ του έκλεισα το στόμα με την παλάμη μου.
"είσαι τρελός? Θες να το ακούσει αυτό καμία Ελίζα ή χειρότερα καμία Στέλλα? Σταμάτα πια!"
"δεν με νοιάζει...Μαρία δεν γίνεται να μην νιώθεις κάτι για μένα"
Η αλήθεια είναι οτι τον Άλεξ τον ερωτεύτηκα και εγώ....αλλά σαν άνθρωπο...σαν φίλο....δεν ξέρω, πάντως όχι σαν αυτό που θέλει.
"Άλεξ σου έχω εξηγήσει...σε παρακαλώ μην με φέρνεις άλλο σε δύσκολη θέση, το μόνο που-"
"επ τι κάνετε εδώ?"
Και οι δύο τιναχτήκαμε και γυρίσαμε να κοιτάξουμε την Στέλλα που μας χαμογελούσε. Καλό που είναι χαρούμενη αυτό σημαίνει οτι δεν άκουσε...
"ρωτούσα την Μαρία για το βράδυ..." είπε και εγώ τον κοίταξα παράξενα.
"α ναι? Μαρία τι λες? Σου αρέσει σαν ιδέα?"
"εεε....ναι γιατί όχι?" ωχ σε τι συμφώνησα πάλι...
"τέλεια! Νομίζω μία βραδιά ζευγαριών στην παραλία είναι οτι πρέπει..." σχεδόν φώναξε ενθουσιασμένα και χτύπησε τα χέρια της παλαμάκια.
Στραβοκατάπια και προσπάθησα να το καλύψω αν και η Στέλλα με κοίταξε περίεργα.
"ουουοο τέλεια!" της είπα με ένα ψεύτικο χαμόγελο ενθουσιασμού και μετά στένεψα τα μάτια μου στον Άλεξ.
"οπότε κορίτσια εγώ πάω να πάρω τσιγάρα και κάτι για το βράδυ, θέλετε τίποτα?"
"όχι μωρό μου" του είπε και έβαλε τα χέρια της γύρω από τον λαιμό του για να του δώσει ένα φιλί "μην αργήσεις..." θα ξεράσω αλήθεια.
Εκείνος αφού μας χαιρέτησε, έφυγε και η Στέλλα με τράβηξε από το χέρι για να πάμε πιο μέσα στην κουζίνα.
"τι τραβάς παιδάκι μου?"
"σου είπε κάτι για μένα?" ρώτησε αγχωμένη.
"όχι γιατί...?" ρώτησα και έφτιαξα καλύτερα την μπλούζα μου.
"ίσως είναι στο μυαλό μου αλλά...φέρεται λίγο περίεργα..."
"τι εννοείς?"
Εκείνη ξεφύσησε λυπημένη και με κοίταξε. Δεν μπορώ να την βλέπω έτσι...
"δεν ξέρω είναι λίγο απόμακρος...δηλαδή σήμερα κάναμε μόνο 1 φορά σεξ" ξεφούρνισε έτσι απλά και γούρλωσα τα μάτια μου.
"εντάξει ρε Στέλλα, πόσες θες"
"μμμ όταν ήταν στις καλές του, τουλάχιστον 4 κάναμε"
Θα πνιγώ....αλήθεια....δεν το πιστεύω οτι συζητάω για το πόσες φορές το κάνει η Στέλλα.
"ίσως να είναι κουρασμένος"
"ή ίσως να μην με θέλει άλλο"
"Στέλλα αν δεν σε ήθελε, θα σε χώριζε..." θα πέσει φωτιά να με κάψει.
"δεν ξέρω....τέλοσπαντων σήμερα το βράδυ, τσέκαρε και εσύ την φάση. Δεν θέλω να το χαλάσω, είναι πολύ καλό παιδί"
Αφού προσπάθησα να την καθησυχάσω για το όλο θέμα. Καθίσαμε στην αυλή για λίγη ηλιοθεραπεία και μετά μπήκαμε και για ένα μπανάκι. Σήμερα είχε πολύ καλό καιρό και ήταν ότι έπρεπε για να χαλαρώσω.
Όταν άρχιζε να ψιλο βραδιάζει, μπήκαμε σπίτι. Έκανα ένα μπάνιο να ξεπλυθώ και έβαλα μία παντελόνα με το πάνω μέρος του άλλου μαγιού μου σε περίπτωση που μπούμε για μία βουτιά ακόμα το βράδυ.
"έτοιμη?" με ρώτησε η Ελίζα.
Φορούσε ένα ψηλόμεσο τζιν σορτσάκι και μία μαύρη ριχτή μπλούζα που την είχε δέσει στο πλάι.
"ναι πάμε" της απάντησα με ένα τεράστιο χαμόγελο και κατεβήκαμε κάτω να βρούμε τους άλλους.
Τα παιδιά ήταν αγκαλιά στον καναπέ. Μόλις μας είδαν σηκώθηκαν και ξεκινήσαμε προς την παραλία. Δεν ήταν μακριά καθόλου,σχεδόν δίπλα αλλά αποφασίσαμε να κάτσουμε λίγο πιο μακριά από το σπίτι...
Η ώρα περνούσε ευχάριστα και η Ελίζα με τον Άλεξ φαίνεται όντως να τα πηγαίνουν καλά. Ο Άλεξ δεν μου μιλούσε και τόσο μετά την μεσημεριανή μας συζήτηση.
Τον κοίταξα για να ανταλλάξουμε καμία κουβέντα αλλά εκείνος δεν μου έδωσε προσοχή. Έβγαλε κάτι από την σακούλα και μόλις το άνοιξε κατάλαβα...
"θα μου κάνετε παρέα?" μας ρώτησε και εγώ έγνεψα αρνητικά.
Δεν έχω δοκιμάσει και ούτε πρόκειται να δοκιμάσω βλακείες...
"εγώ θα κάνω 2-3 τζούρες" είπε χαρούμενη η Στέλλα και την αγριοκοίταξα...
"γιατί όχι?" άκουσα την Ελίζα να λέει και γύρισα νευριασμένη να την κοιτάξω.
Με δουλεύουν? Τέλεια αυτό μου έλειπε να κάνουν χόρτο και να λένε μαλακίες, να βρω τον μπελά μου στο τέλος.
"μήπως να κάτσετε φρόνιμα και απλά να πιούμε τις μπύρες μας?" ρώτησα και σήκωσα μία για να τσουγκρίσω αλλά μάλλον με έγραψαν...
"έλα Μαρία, ένα τσιγάρο είναι..." είπε ο Άλεξ χαλαρός και τότε μου έσκασε..
Τι προσπαθεί να κάνει?
"Ελίζα εσύ είπες οτι θα το κόψεις..."
"ένα τσιγάρο είναι μωρό μου...ηρέμησε" είπε γλυκά και εγώ μέσα μου αγχώθηκα...
Επίτηδες το κάνει? Ένα τσιγάρο....όχι δεν είναι ένα τσιγάρο.
Ο Άλεξ το έστριψε και αφού τα κορίτσια τον θαύμασαν για την τέχνη του, το άναψε.
Ο ένας το γύριζε στον άλλον και εγώ απλά κοιτούσα τα αστέρια προσπαθώντας να ψυχαγωγήσω τον εαυτό μου με φυσιολογικά πράγματα.
"δεν κόβεται τόσο εύκολα..." είπε η Ελίζα αφού ρούφηξε μία τζούρα.
"μαύρο πουλούσες μόνο?" την ρώτησε ο Άλεξ και ενώ περίμενα να γίνει καυγάς η Ελίζα χαμογέλασε.
"ποτέ δεν είναι μόνο μαύρο...είχα ας πούμε...ποικιλία"
Κοίταξα την Στέλλα και ήταν στον κόσμο της. Φαινόταν στεναχωρημένη....σίγουρα δεν θα ήταν και η καλύτερη της να ακούει την αδερφή της να μιλάει έτσι.
"ας πούμε τίποτα άλλο..."
"σαν τι?" ρώτησε η Στέλλα "ου!" έκατσε καλύτερα "ας μιλήσουμε για σεξ" πέταξε και οι άλλοι δύο γέλασαν...δεν πάμε καλά.
"τι να πούμε για το σεξ ρε Στέλλα?" την ρώτησα...
"να πούμε διάφορα....έλα έλα θα έχει πλάκα"
"το ξες οτι είναι και η αδερφή σου εδώ μωρό μου έτσι?" την ρώτησε ο Άλεξ και αυτή αφού νιαούρισε λίγο έβαλε το κεφάλι της στον ώμο του.
"εντάξει και? Δεν νομίζω οτι έχουμε πλέον κολλήματα με την Ελίζα"
"μίλα για τον εαυτό σου, δεν θέλω να ξέρω για την σεξουαλική ζωή της αδερφής μου" είπε η Ελίζα και πραγματικά μου έρχεται να την φιλήσω! ΕΥΓΕ!
"εντάξει εντάξει μην βαράς..." της είπε και έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο του Άλεξ "πως νιώθεις μωρό μου που είσαι με τρεις γυναίκες εδώ?" τον πείραξε και ο Άλεξ γέλασε.
"μπερδεύομαι...δεν ξέρω ποια θέλω περισσότερο" είπε και με κοίταξε όλο νόημα.
Η Στέλλα έφυγε από την αγκαλιά του και τον κοίταξε θυμωμένη. Εγώ γύρισα να δω την Ελίζα....πειράχτηκε και είναι λογικό.
"πλάκα κάνω? τι πάθατε όλες?" μας ρώτησε αλλά καμία δεν έλεγε να πει κάτι.
Εγώ έριξα ένα προσποιητό γελάκι για να ελαφρύνω το κλίμα και είδα που η Στέλλα χαλάρωσε.
"μάλλον το χιούμορ σου δεν περνάει εδώ Άλεξ" του είπα και αυτός μου έγνεψε.
"μάλλον πρέπει να το αλλάξει γιατί δεν είναι όλες οι στιγμές ίδιες" τον μάλωσε η Στέλλα και αυτός την ξαναπήρε στην αγκαλιά του.
"μάλλον πρέπει να βγάλω το δεύτερο δώρο μου για να κερδίσω την αγάπη της Ελίζας..." είπε πάνω στην πλάκα και εγώ συνοφρυώθηκα.
Τι θα κάνει πάλι? Η Ελίζα τον κοίταξε με σηκωμένο φρύδι και αυτός για άλλη μία φορά έβγαλε κάτι από την σακούλα. Είχα παγώσει...κοίταξα την Στέλλα κια ούτε αυτή φαίνεται να το πιστεύει.
"Άλεξ τι έφερες?"
"τι λες Ελίζα?" ρώτησε αγνοώντας με πλήρως.
"το έχω κόψει" του είπε αν και δεν φαινόταν πολύ σίγουρη.
Ο Άλεξ κούνησε παιχνιδιάρικα το σακουλάκι με την άσπρη σκόνη μέσα και χαμογέλασε.
"δεν σου λείπει?"
"όχι, είμαι εντάξει, νομίζω το τσιγάρο ήταν αρκετό" του είπε κάπως άβολα.
Την είδα να ξύνει το χέρι της νευρικά και κατευθείαν μετάνιωσα την ώρα και την στιγμή που συμφώνησα να έρθω εδώ.
Ο Άλεξ την κοίταξε για λίγη ώρα ακόμα επίμονα και μετά χαμογέλασε.
"δεν πιέζω κανέναν...αλλά εγώ θα δοκιμάσω λίγο, είναι καθαρή..."
Ο Άλεξ άνοιξε το σακουλάκι και έβαλε λίγη από την σκόνη πάνω στο κινητό του....έφτιαξε ένα ρολάκι από χαρτί και πήρε μία ρουφηξιά. Δεν το πιστεύω αυτό που ζω...από αλλού το περίμενα και από αλλού ήρθε...
"βασικά ίσως να κάνω λίγη, έτσι για το καλό που ήρθαμε" την άκουσα να λέει από δίπλα μου.
Αυτό ήταν...ότι και αν ήθελε να πετύχει ο 'Αλεξ το πέτυχε...