Σώπα, κρύψε και φύλαξε τους κοχλασμούς συναισθημάτων, τους καημούς.
Ας ανατέλλουν, λάμπουν, δύουν συνεχείς
Εκεί στο βάθος της ψυχής,
Σαν μέσα στο σκοτάδι τ' άστρα σιγηλά·
Θαύμασε τα σιωπηλά.
Πώς θα μπορέσει η καρδιά να εκφραστεί;
Ο άλλος πώς μπορεί ν' αντιληφθεί;
Τι ειν' αυτά με τα οποία ζεις;
Η σκέψη εκφρασμένη γίνεται ψευδής.
Βγάζοντας λόγο θα θολώσεις τα πηγάδια τα δροσερά.
Να πίνεις απ' αυτά σιωπηρά.
Να ζεις ζωή αστείρευτη και εσωτερική,
Μες στην ψυχή σου υπάρχει οικουμένη μαγική.
Από γλυκούς, ευφρόσυνους, μυστηριώδες στοχασμούς.
Η εξωτερική βοή θα ξεκουφαίνει αυτούς,
Της μέρας οι αχτίδες θα τους διώξουν φθονερά.
Ν' ακούς τη μελωδία τους σιωπηρά.
- Φιόντορ Ιβάνοβιτς Τιούτσεφ