"UNEXPECTED VISITOR"
Dylan's PoV:
Natapos ang kasal-kasalan na naganap tamang-tama na papalubog na araw. We had fun at our mini reception. I felt so happy all day.
"Sa wakas!! Honeymoon na ang sunod!" Sigaw ni Mira na ikinapula ng pisngi ko at ikinatawa naman ng mga kaibigan ni Haru.
I heared Haru chuckled beside me. "Because this is a hoax wedding with a minor I don't think we can do the honeymoon, Mira."
"Sayang naman." Nakasimangot na sabi ni Mira.
"Ano ka ba, Mira. Ang bata pa ni Dylan para dun. Kahit papano iniisip din ni senior Haru ang future ni Dylan." Sabi naman ni Ao.
Napatingin naman ako kay Haru ng makita ko siyang parang ang lalim ng iniisip niya. Ano na naman kaya ang tumatakbo sa utak nito?
"Hoi! Anong iniisip mo?" Tanong ko sa kanya.
Napabuntong hininga naman siya pinulupot ang mga braso niya sa beywang ko. Napansin ko lang na parang gustong-gusto ni Haru na niyayakap ang beywang ko.
"I just thought... I think impregnating you is much better than marrying you in hoax." He said.
"Haru... " malamlam ko siyang tinitigan at pinulupot ko din ang mga braso ko sa leeg niya. "Hindi naman kita iiwan. Kung aalis man ako, assume that it's against my will. So you better come and find me."
Tumango naman siya at hinalikan ang noo ko. "I will find you if ever that happens. I promise."
Napatawa na lang ako ng yakapin niya ako. Nagpapalambing na naman.
Bigla ako napakunot noo ng may makita akong itim na kotse na hindi kalayuan samin. At dahil nakaharap ako sa direksyon nila kitang-kita ko talaga na parang may nanonood samin. Bahagyang nakababa pa ang bintana sa backseat at kita pa dito ang usok na galing siguro sa sigarilyo.
Habang nakatingin ako sa kotse na yun bigla akong kinabahan. Hindi ko alam pero bigla ako nakaramdam ng takot. Hanggang sa sumara na ang bintana sa backseat at nagsimula ng himarurot palayo ang sasakyan ay kinakabahan pa din ako... what was that supposed to mean?
"Dylan? Dylan!?"
Napakurap ako ng tatlong beses at napatingin sa nag-aalalang mukha ni Haru.
"W-what is it?" Wala sa sariling tanong ko.
"I've been calling you for a minute now. But you seem not in your senses. Is something wrong?" He asked as he brushed away the strands of my hair.
Umiling naman ako. "Wala. Napagod lang siguro ako."
"Oh! It's quite late now. I should take you home." Haru said while looking on his watch.
Ngumiti na lang din ako. "Tara na."
Napatingin pa ako dun sa direksyon kung na saan ang itim na sasakyan kanina. Masama talaga ang kutob ko dun.
***
Hinatid pa ako ni Haru hanggang sa unit namin mismo. He keeps on asking kung ayos lang daw ba ako. And I also keep on answering I'm just tired.
But Haru being Haru. Masyado siyang makulit at hindi ako tinigilan sa pagtatanong.
"Dylan, are you really okay?" He asked. Nasa tapat na kami ng pinto ng unit namin.
I sighed at him and smiled. "Stop worrying too much, Haru. Pagod lang talaga ako."
"If that's so..." napasigaw naman ako ng bigla niya akong buhatin. "Let me carry you."
"Ano ba ang ginagawa mo?" Hindi makapaniwalang tanong ko.
"I didn't carried you in a bride style way on our hoax wedding. So I wanna do it now." He said then grinned widely.
Napatawa naman ako sa kanya at hinayaan na lang siyang buhatin ako papunta sa loob. Tawa ako ng tawa dahil sa kalokohan niya. Pero bigla din akong natahimik ng makitang may lalaking naka-itim na tuxedo na nakaupo sa pang isahang sofa namin. And he's smoking.
Pero... wala si mama rito. Paano naman nakapasok ang lalaking to dito? At isa pa parang hindi naman siya mukhang magnanakaw. May rolex eh. Tapos puro gold pa ang mga singsing. And he's quite handsome... and very familiar.
Agad naman akong binaba ni Haru. "Excuse me.. sir. Pero ano po ang kailangan niyo dito?"
Dahan-dahan naman siyang lumingon sa direksyon namin. His cold jet black eyes bored in mine...
Naramdaman ko pang bahagyang nag flinch si Haru sa tabi ko.
"Sir Derick Kertia... good evening, sir." Haru said politely.
Ako naman ngayon ang nagulat sa tinawag ni Haru sa lalaking prenteng nakaupo sa sofa.
"W-what did you called him?" Tanong ko kay Haru.
He frowned at my question. "He's... Derick Kertia... he's your father, isn't he?"
"My... m-my... my father?" Gulat pa ding tanong ko kay Haru sabay tingin sa daddy ko daw.
"It's been a long time since I last saw you... Dylan. You were just thirteen or so when I left." The man said. Or should I say my dad said.
"Ano pong ginagawa niyo dito?" Tanong ko na lang.
I know I sounded so rude. But I can't help it. Ilang taon niya kaming iniwan at hindi na bumalik. Ni hindi nga siya nag-abalang tawagan kami o kamustahin man lang. He disappeared just like that. And then I'm gonna see him here. Sitting comfortably like he didn't left us.
"Can't I visit my own daughter? Hmm, Dylan?" He asked.
Akmang magsasalita ako ng marinig ko ang masayang boses ni mama na papasok dito sa loob.
"Dylan! Sweetie!? You're home now?" Nakangiti pa si mama ng lumapit siya samin. Pero agad din yun nawala ng makita ang 'dad' ko.
Now calling him dad is so weird. I have goosebumps.
"Lani..." dad called my mama's name as he puff the smoke from the cigarette. "Nakikita ko na isa kang pabayang ina."
"Derick...." sabi ni mama.
"Hey, what? Hindi isang pabayang ina ang mama ko." Galit na sabi ko sa kanya.
"Dylan, calm down." Pigil naman ni Haru sakin.
Dad stared at me coldly. "If she's not, she won't let you have a relationship with that guy."
"Ano ba ang pakealam mo? Ilang taon ka nawala tapos may gana kang pakealaman kami ni mama. Ano bang problema mo?" Hindi ko na napigilang magalit na talaga.
Naramdaman ko namang hinawakan ni mama ang kamay ko at bumaling sakin. Hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin nun nung umiling si mama sakin.
"Sumasagot ka pa sa ama mo na siyang nagpapaaral sayo. Didn't your mama tought you good manners?" Natigilan naman ako sa sinabi niya. Siya ang nagpaaral sakin? "And besides, Dylan, don't you know that your relationship is forbidden? Your only sixteen but that guy is already an adult. You deserve better than a guy who has a huge sin."
"Derick, hayaan mo na ang mga bata. Dylan, knows her limititations." Sabi naman ni mama.
"I can't just let her be, Lani. She's my youngest daughter after all. I'm her father, so I guess it's just right if I mind her future." He said.
"Wala namang ginagawang masama ang mga bata." Sabi naman ni mama na mahigpit pa ding nakahawak sa kamay ko.
"Wala nga ba?" Dad mysteriously eyed us. Nilagay muna niya sa ash tray ang naupos na niyang sigarilyo bago siya tumayo. "Hoax wedding is no joke. It just mean that you already want to tie my daughter with you. Why? You afraid that she will leave you?"
Paano niya nalaman ang tungkol dun? Hindi kaya... hindi kaya siya yung sakay ng itim na sasakyan na nakita ko kanina? At ano naman ang ginagawa niya dun?
"It's not like that, sir." Mahinahong sagot ni Haru na pinagsawalang bahala lang ni dad.
"Hmm... well I can't blame you if you thought that she might leave you. Dylan is too young after all. She can still meet someone her own age. Besides, Dylan is just sixteen. I bet what she felt for you is only infatuation." He stop ang chuckled coldly. "What can a mere kid know anything about love?"
"It's not infatuation." May diing sabi ko.
Dad look at me with a mocking smile. "Then what do you want me to call it? Puppy love?"
"Ano ba---"
Hindi ko na natuloy ang dapat kong sabihin ng pigilan ako ni Haru. Gaya ng ginawa ni mama kanina iniilingan ako ni Haru. It's just like he was saying that if I talk I will make things worse than it is.
"By the way... I only came here to say that our deal is over, Lani. Dylan is now sixteen. Kukunin ko na siya." He said that made me stiff.
Kukunin niya ako? At saan naman niya ako dadalhin?
"Hindi ako sasama sayo. Mananatili ako dito kaya hindi mo ako mapipilit." Sabi ko.
"I will let you come with me... by hook or by crook." He smirked. "Your sister is already having a good life in Paris with her husband."
"My sister is already married?"
"I arranged her marriage to a wealthy man that suits her best. And I will do the same to you." He said as he made his way to the door.
Nanghina naman ako sa sinabi niya. He will marry me off to someone I don't know when I come with him. No...
"And we're leaving after three days. So better pack your clothes as early as possible."
As the door closed, silence filled the air. Walang may nagsalita samin. Naramdaman ko din na parang hindi na nakagalaw si Haru sa tabi ko.
Bakit ganito? Ang saya-saya naman namin kanina. Bakit may masamang balita pa? And what? Ipapakasal niya ako sa hindi ko kilala. Ipapakasal niya ako sa tao na sa tingin niya ay nararapat sakin? Sino ba siya para sabihin yun?
"Dylan... I'm sorry."
Napatingin naman ako kay mama ng marinig ko siyang magsalita at napahagugol. Agad ko naman siya niyakap. My mama is crying again.
"Mama, bakit ka nagso-sorry? Wala ka namang ginawang masama." Sabi ko sa kanya.
Umiling naman siya habang pinupunasan ang luha niya. "Dylan, you need to know something."
"A-ano po yun, mama?" Kinakabahang tanong ko.
"Bago kami maghiwalay ng daddy mo ay nagkaroon kami ng usapan. You see, Dylan, wala akong trabaho. Galing ako sa bahay ampunan noon. Pinakasalan lang naman ako ng daddy mo para makuha niya ang mana niya. I know the score, Dylan, pero hindi ko napigilang mahalin siya. Kailangan niyang magkaroon ng tagapagmana para makuha niya ng buo ang mana niya. And that's the time I gave birth to your sister. Nagtagal pa ang relasyon namin ng dad mo dahil kailangan pa niya ng asawang ipapakita niya sa mga tao. Nagtagal pa ang pagsasama namin hanggang sa pinanganak kita. Hanggang sa araw na may nakita na siyang ibang ipapalit sakin. She's more beautiful, and richer than me. Hanggang sa dumating ang araw na aalis na siya. I beg him to stay, Dylan. Hindi ko kayo kayang bigyan ng magandang buhay ng mag-isa lang. Nasanay kasi ako na dumedepende lang sa daddy mo. So we made a deal. He will leave this unit to us for free, he will let you study to an expensive school, he will give us money every week, but in return he will bring your ate with him. At kapag sixteen ka na babalikan ka niya at kukunin.
"I agreed with it. Kasi para naman sa ikabubuti mo at ng ate mo yun. Kaya niya kayong pag-aralin sa gusto niyong school. Kaya niya ibigay ang mga gusto niyo. Kaya naisip kong tanggapin ang deal na yun. I'm so sorry, Dylan. It's my fault... blame me."
"Mama..." naiyak na lang din ako sa kwento ni mama. Umiling pa ako ng maraming beses habang pinupunasan ang luha ni mama. "You're not at fault, mama. You just did what you think is best for us."
Mas lalo pang umiyak si mama sa sinabi ko. "I'm sorry..."
***
Haru's PoV:
Nandito pa din ako ngayon sa unit nina Dylan. Tumahan na din sa kakaiyak si tita kaya tahimik na dito. Dylan went to the kitchen to get water so I was left here with her mother.
"Haru, hijo..." napatingin naman ako kay tita ng tawagin niya ang pangalan ko. "Patawad. Ginawa ko lang yun para sa ikabubuti ng mga anak ko. I never intend to break your relationship with, Dylan."
I showed tita a gentle smile before speaking. "I understand. It's just... a mother can sacrifice anything for the well being of their children."
"Thank you for understanding, Haru." Sagot ni tita sabay tingin sa sahig. "Pero, Haru, hayaan mo munang kunin siya ni daddy niya. Ilang taon din niyang hindi na kasama si Dylan. You'll wait for her, right? You love her, right?"
Natahimik naman ako dun sa sinabi ni tita. Imagining Dylan away from me is plain torture.
"But... tita, sir Derick will let Dylan marry someone else." Sabi ko naman.
Hinawakan muna ni tita ang kamay ko. "I know my daughter loves you. Alam ko na ikaw ang pipiliin niya. You love her too, right?"
"I love her with all my heart, tita." Napakuyom na lang ako ng kamao ko. "And I'm willing to wait as long as forever."
"It's nice to hear that." Tita replied with a smile.
Sakto din na bumalik si Dylan na may dalang baso ng tubig. Umupo agad siya sa tabi ng mama niya at binigay dito ang baso. Then Dylan glance at me.
"Haru..." she said softly. "I'm sorry. This was suppose to be a happy day but I messed it up."
Napabuntong hininga na lang ako sabay ngiti. "Come over here, love."
Agad naman siyang sumunod sakin at agad ko din siyang pinaupo sa mga hita ko. Nakalimutan ko na na nandito pala ang mama ni Dylan. But all I wanted to do right now is to tell Dylan that everything is okay.
"Love... everything's gonna be okay." I said in a whisper.
Doon na siya umiyak ng napakalakas at tinago ang mukha niya sa leeg ko. Kaya wala na akong nagawa kundi ang suklayin ang buhok niya gamit ang mga kamay ko.
Nang tumahan na siya ng kunti ay pinaharap ko siya sakin. I showed her my bright smile.
"Don't cry. You're making me sad."
"Haru, ayokong sumama sa kanya. I don't want to marry anybody else aside from you." She said between sob.
My heart instantly beat like crazy because of what she said. My Dylan...
"Dylan, listen to me." I said as I wipe her tears away. "Children should obey their parents. Sir Derick is still your father. I know I can give you a luxury life but I can't give you a love of a father. Don't worry, no matter what happens I will still love you. And damn! I am the one you will marry, that I'm sure."
Napatawa pa ng kunti si Dylan dun. Tumango na lang si Dylan sakin at tinago ulit ang mukha niya sa leeg ko. I saw her mama smiling while tears are flowing from her eyes. Then she mouthed me thank you.
"Haru, you promised yeah?"
"Hmm... I promise to find you in every corner of the world. Just be patient and wait for me. And always remember that I love you with all my heart." I said as I fight my tears from flowing like a man...
"I love you with all my heart too, Haru. You should come and find me so that we can get married in a church legally. Then we will make our own family."
But a single tear escaped as I hear Dylan's words.
I nodded repeatedly. "Yeah, let's do that. Let's get married in a church legally... when we meet eachother again."
🌹💜🌹