" Ne çıkar yanımda olmasan!
Kalbim senden ibaret değil mi?
Uzaktan sevmek zor demişsin
Etme sevdam
Görmeden sevmek ibadet değil mi? „
-Cemal Süreya
Aysun:
Abim ve yengemin gürültüsünden dün gece rahat uyuyamamış olsak da sabah her şeyin yolunda olduğunu öğrenerek derin bir nefes almıştık. Mihriban yengemin başına gelenlere öyle üzülüyordum ki... Bir yandan da abimle birbirlerinin kurtuluşları olacakları içime doğmuştu sanki.
Abimle Canan ablamın tüp bebek yapacakları haberi sır gibi saklanırken annem bana sıkı bir tembihten sonra anlatmıştı.
Biliyordum. Abimin bir yol bulacağını biliyordum. Hatta abimi biraz bile tanıyorsam dediği gibi yapar ve açıklarını bulurdu. Belki de bir oyalamadan ibaretti bu tüp bebek işi de. Mihriban yengem için yine çok zor olacaktı ama artık en azından abimin tek kadını olduğunun ve olacağının farkındaydı. Bu ona dayanmak için güç verirdi elbet.
Kahvaltı sonrasında abim işe giderken annem ve Mihriban yengem salonda oturmuş konuşuyorlardı. Konuşmalarını bölmemek için yukarı, odama çıktığımda Canan'ın hazırlanmış çıkıyor olduğunu gördüm.
Çantasını karıştırırken bana yaklaşarak "Aysun... Canım telefonum aşağıda masada kalmış. Bir koşu alıp getiriver." Dediğinde odamın kapısını sertçe kapatarak kilitledim. Ona iyilik yapacağıma...
Bu sırada telefonum çalmaya başlamıştı. Arkadaşlarımdan biri olmalı diye düşünerekten telefonumu elime aldığımda ekranda sadece numara olduğunu gördüm.
Kim arardı ki beni?
Gülnaz belki de bir akrabasının telefonundan arıyordu beni. Aramayı cevaplayarak telefonu kulağıma götürdüğümde bir erkek sesiyle karşılaşmayı beklemiyordum.
"Aysun Hanım'la mı görüşüyorum?"
"Evet, siz kimsiniz?"
Karşı tarafta kısa bir sessizlik oluştuktan sonra cevap geldi.
"Aysun... Lütfen kapatma telefonu. Sana kim olduğumu söyleyeceğim ama öncesinde beni sonuna kadar dinlemeni istiyorum."
"Kimsiniz siz? Ne istiyorsunuz benden? Siz benim kim olduğumu-"
"Aysun Hanzade'sin sen. Biliyorum. Şimdi lütfen bir kez olsun dinle. Sonrasında istersen seni bir daha aramam."
Ne söyleyeceğini deli gibi merak ederken devam etmesi için sessizliğimi sürdürdüm.
"Seni aradığımı yüzlerce kez hayal ettim ama bir şey hep bana engel oldu. Sen benim için fazla mükemmelsin ama ben sana karşı olan hislerimi artık dizginleyemez durumdayım. Bu yüzden aradım seni. Artık saklanmak, gizliden gizliye sevmek yok. Ben sana çok uzun bir süredir âşığım. Eğer bu konuda ne kadar ciddi olduğum seni şüpheye düşürüyorsa, ki bu konuda çok haklısın, tüm benliğimle karşına çıkmaya da hazırım. Yeter ki sen bana bir şans vermeyi kabul et."
Ne diyeceğimi şaşırmış bir şekilde duvardaki işlemeli tabloya bakarken terleyen avuç içlerimi sırayla dizlerime sildim.
Kalbim duyduğu tüm bu itiraflar karşısında delicesine atıyor, daha önce yaşamadığı bu tarifsiz duygularla dolup taşıyordu.
"Sen... Sen beni seviyor musun?"
"Ah Aysun... Sevmek değil bu... Her gün ölüyorum ben sensizim diye. Lütfen benimle bir kez olsun görüşmeyi kabul et. Herhangi bir yerde olabilir. Amacım sana zarar vermek değil. Meydandaki bir çay bahçesi bile olur. Yeter ki duygularımı sana yüz yüzeyken söyleyebileyim."
Çenem heyecandan titrerken birinin beni seviyor olması düşüncesi üşümeme neden olmuştu. Bir yandan da bu yaptığımın doğru olmadığını adım gibi biliyordum.
"Sana nasıl güveneceğim? Sapık olup bana zarar vermeyeceğin ne malum? Ya da benden faydalanmayacağın?"
"Sandığın gibi biri değilim. Lütfen benden korkma. Dediğim gibi. İstediğin bir zaman senin istediğin bir yerde buluşabiliriz. Lütfen beni reddetme. Tüm cesaretimi toplayıp sana açılmışken bunu mahvetme."
Elim kalbime giderken aramayı sonlandırdım.
"Bana âşık olduğunu söyledi." Diye mırıldanırken iç sesim araya girmişti bile.
'Saçmalama! Sen Aysun Hanzade'sin. Bir telefon sapığının âşkına mı inanacaksın? Üstelik abin duyarsa çok sinirlenir.'
'Abim beni korumak istediği için böyle davranıyor.'
'Öyle mi? On dokuz yaşındasın ama hâlâ kendi başına çarşıya dahi çıkmıyorsun. Öğrenilmiş bir çaresizliğe mahkumsun sen. Hayatın 'Abim üzülür.' Diyerek kendini frenlemekle geçiyor. Artık özgürsün ama bunu bir kez olsun kullanmadan ölüp gideceksin. Üstelik âşka bu kadar meraklıysan onun için çabalaman gerekiyor. Abinin dizinin dibinde otururken evde kalacaksın.'
'Ne evde kalması? Âşık olacağım ben de Mihriban yengem gibi.'
'Sende bu korumacı abi olduğu sürece âşık falan olamazsın sen. Zengin, soylu bir ailenin oğluna varır gidersin.'
'Abim asla beni istemediğim birine vermez.'
'O vermeyecek, kırkını geçtikten sonra ilk gelen talibini sen isteyeceksin.'
Kaşlarım çatılmışken bu düşünceyi kafamdan atmaya çalıştım. Âşık olmadığım bir adamla ömrümü birleştirmeyecektim.
Telefonumu cebime atarak aşağı, annemlerin yanına indim. Emin olduğum tek bir şey vardı: Olanları unutmam gerekiyordu.
&&&
Akşam yemeği için herkes masada yerini almışken Kemal abi de bize katılmış karşıma oturmuştu. Abimle hararetli bir şekilde iş konuşurlarken Canan masada yoktu. Zaten Mihriban yengemin olduğu herhangi bir yere gelmesine abim izin vermiyordu. Bildiğim kadarıyla burada son günleriydi. Taşınıyordu.
"Aysun, suyu uzatabilir misin?"
Bardağı sesin sahibine vereceğim sırada elimden kaymış, büyük bir gürültüyle yerle buluşmuştu. Elim titriyordu.
Masada bir sessizlik oluşmuşken abim "İyi misin güzelim?" Diyerek sandalyesinden kalkıp yanıma geldiğinde başımı sallamakla yetindim.
"Ben... Odama çıkıyorum."
Arkamdan Mihriban yengemin benimle geleceğini söylediğini duyunca geri dönerek "Uyuyacağım." Dedim ve koşarak merdivenleri çıktım.
Yatağımda bir o yana bir bu yana kıvranırken gelen mesaj sesiyle kalbim ağzımda atmaya başlamıştı.
Gülnaz'dı. Uzun zamandır görüşemediğimizi, benimle vakit geçirmeyi özlediğini yazmıştı.
İçime çöktüğünü hissettiğim bir hüzünle yatak başlığına sırtımı yaslayarak telefonu kalbime götürdüm.
"Ne sanmıştın ki Aysun? Ciddi olduğunu ve seninle dalga geçmediğini mi?"
İşte tam da o anda gelen mesaj sesiyle içime doğmuş gibi ekranı kaydırdım. Evet, sabahki numaraydı ve aynen şu cümleler yazıyordu mesajda:
'Gökyüzündeki yıldızlar bile bana seni hatırlatıyor. Gündüz bir şekilde insan kalabalığında geçiyor ama geceler zulüm gibi... Her gece, gün doğana dek ayrı bir müebbet benim için. Senin iyi olduğunu bilmek içime su serpse de artık benden haberdar olman önlenemez bir korku salıyor içime. Ya beni redddedersen diyorum kendime. Sonra susuyorum. İyi geceler adını dahi söylemeye kıyamadığım güzel kadın diyorum.'
Nefes almayı bırakmış, hayatımda ilk defa böylesine âşk dolu satırları kendi adıma okuyordum. Mesajı defalarca kez okuduktan sonra derin bir nefes alarak gece lambasını kapattım ve başımı yastığa koydum.
Şu an yüzümde kocaman bir gülümseme olduğuna emindim.
&&&
Herkese merhaba,
Bölüm düzenlendi.
Yeni karakter mi geliyor?
Aysun...
Beğendiyseniz oy vermeyi unutmayın.
Sizi seviyorum.
Hayalet yazarınız...
•SPOİLER ALANI•
Hayal'i hatırlayınca acıyla gülümsedim. Onu o kadar özlemiştim ki... Çocukluğumun, gençliğimin, hayatımın onsuz geçen her senesinden nefret ediyordum.
&&&
... gözlerimi kapattım ve içimdeki tüm bu ateşin sebebi olan kadınla...
&&&
Koltukta geriye yaslanarak dosyayı ritmik bir şekilde masaya vururken otuz iki ile on dokuzu toplayarak aldığım sonuçtan memnun bir şekilde gülümsedim.
&&&