Chapter 5
TUMUNOG ang kumakalam kong sikmura.
Mag hahating gabi na kasi ng sinabihan ako ni Wenong na pumunta dito sa tabi ng supermarket. Si Wenong nga pala ang naging bosing ko simula nong tatlong araw na.
Wala na kasi akong ibang mapagkakakitaan at nabubogbog na ako ni papa, umuutang nalang din ako ng pang kain ni H ko. Sobrang deprissioning talaga ako ngayon.
Sinabihan kasi ako ni Wenong na maghintay dito at may lalapit daw saakin naka jaket na pula pero limang oras na ako dito at wala paakong nakikita!
Hindi ko naman masaisip kong jino-joke time lang ba ako ni Wenong pero kasi, pinagkatiwalaan nya naman ako nung nagsisimula paako. Mabuti nga at tinaggap nya ako sa trabaho. Kahit na taga kuha lang ako ng bag o 'di kaya ay taga hatid lang sa kanya.
Pero atlis diba? Nakaka wan taw,din ako. Minsan kulang pa kasi nga binubulabog na ako ni Aling Tasing sa babayaran namin.
Napa upo ako sa isang bato at tinatanaw ang mga taong dumadaan. Siguro ay gutom na ang mahal ko doon. Nakakakilig talagang isipin na nasa piling ko sya.
Para na nga kaming mag asawa eh. Kaso lang,maitim ako tapos mabaho pa ang kili kili. Mabuti nga at hindi sya nagsasawang iwan ako? Muntik ko ng mabatukan ang sarili ko. Paano naman sya aalis bobang? Ni hindi nya nga maalala kung ano ang pangalan nya!
" Psst!" Napalingon lingon ako sa paligid ng may marinig na sumitsit.
Madilim na kasi at alas nuwebe na, siningkit ko ang mga mata ko sa isang madilim na gilid. Pero hindi ko naman makita.
" Psst. Negra." Badtrip ah! May ganang pang mang asar!
Naiinis akong tumayo." Sino ba kasi yan!?"
Biglang gumalaw ang anino at lumabas doon ang isang naka kulay pulang jaket.
" Kanina pa kita tinatawag. Ikaw si Bobang?" Hindi ko masyadong maaninag ang mukha nya pero kita ko ang mga pawis nya sa noo at ang mga tigyawat nito.
" Oo,ikaw na ba yun?" Saglit kong tingnan ang hawak hawak nyang bag.
" Oo,ito na yung bag. Paki sabi kay Wenong bigyan nya ako ng parte ha?" Hindi ko naintindihan kung anong parte ang sinasabi nya pero ng nilahad nya ito saakin ay kinuha ko na ito.
" Sige,sige. At mauna naako,kasi ang tagal mo,kanina pa ako naghintay dito." Sabi ko.
Luminga linga sya sa paligid,parang natataranta? At saka sya bumaling saakin.
" Mauna na din ako." At nag kumurap ako ay mabilisan na syag tumalikod at tumakbo sa madilim na lugar.
Nagsimula narin akong maglakad,pero di ko maiwasang sipatin ng tingin ang bag. Mabigat iyon,at sa ikatlong araw ko na pagbubuhat ng bag ay ngayon lang ako na tipok ng kyuryusidad.
Tumigil ako sa isang naka awang na liwanag galing sa isang karinderya na sirado na.
Ipinatong ko ang bag sa sahig at dahan dahang binuklat. Napatigagal ako at napahinto.
Gusto kong maglumpasay sa takot ngayon. B-bakit drugs ang laman ng bag na ito?...
Nagkamali lang ba ang taong iyon ng bigay? P-pero hindi naman ata dahil kilala nya si Wenong.
Dali dali kong sinara ang bag at kaba kabang sinukbit iyon sa balikat ko. Mabibilis ang mga lakad ko.
Ito ang dahilan kung bakit malaki ang binibigay saakin! Dahil pala sa drugs!.
Napabuga ako ng malalalim na hininga ng tumigil sa tapat ng gate ng isang maliit na ware house,dito nakatira si Wenong.
Kumatok ako ng dalawang beses at mabilis itong binuksan ni Galunggong, nanlalaki ang mga mata nya saakin,o sadyang ganon natalaga iyon?
" Pasok ka." Kinakabahan pa ako ng pumasok sa loob.
Matapos nyang maisara ang gate ay lumingon ang malalaki nyang mata saakin.
" Nasa bakuna si Boss." Todo rambol sa kaba at takot ang puso ko.
Pinasok ko na ito,at wala ng atrasan! Kung bakit ba kasi naggipit pa ako ngayon!
" Boss,nandito na po sya." Hindi ako halos makahinga ng nagtama ang paningin namin ni Wenong.
Ngumiti ito kaya lumabas ang gold nitong ipin." Okay,mag uusap lang kami." Mas lalo akong kinabahan sa sinabi nya.
" Opo Boss." Sabay nilang sabi at umalis na.
Tagaktak na ang pawis ko sa palad.
" Upo ka muna Bobang." Aniya.
Walang salita akong umupo kaya nakita kong kumunot ang noo nya.
" Ilahad mo ang bag sa lamesa." Utos nito kaya nilagay ko ang ito sa lamesa.
Wala na akong masabi pagkatapos non! Sana ay kainin nalang ako ng lupa at ibalik kay H! Ayaw ko na dito! Nakakatakot!
Tumaas ang kilay nya sa pananahimik ko. Sanay na ata syang mapaos ang lalamunan ko sa kakadaldal.
" Ayos ka lang?" Napaangat ang tanong ko.
" A-ah. S-syempre! Oo naman! Bakit hindi diba?" Patay talaga.
Nag seryoso ang mukha nya at biglang sumandal sa upuan at hinithit ang upos ng sigarilyo.
" I want you to open the bag for me."
" Ha?" Hindi iyong naproseso ng utak ko.
Binuga nya ang usok at dumaan pa iyon sa mukha ko kaya napa ubo ubo ako.
" Open the bag." Nanginginig na ang kamay ko sa takot. Pati ang pawis ko ay lumalamig na!
" B-bakit naman? H-hindi ko naman trabaho iyan diba?. T-tsaka gabi na pala! Hinihintay na kasi ako n-ng papa ko! Mauna na ako Wenong." Tatayo na sana ako ng kumalampag ang lamesa sa paghampas nya dito.
Gulat akong napatingin sakanya.
Nanlilisik ang mga mata nya habang naka tayo na rin.
" Buksan mo ang bag. O papatayin kita?" Nanlamig ang buo kong katawan at halos maiyak na ako sa takot.
" P-pero—" Hindi nya ako pinatapos at may kinuhang baril at nilapag sa mesa kaya nangatal ang labi ko.
" Bubuksan mo o—" Mabilis akong humakbang at binuksan ang bag. Kinagat ko ang pang ibabang labi sa nabungadan doon.
" W-wenong. Pramis wala akong p-pag sasabihang iba,basta pakawalan mo lang ako. Nagmamakaawa ako sayo." Baling ko.
Tumango tango sya." Okay,madali naman akong kausap." Nilampasan nya ako,napahinga ako ng maluwag.
" Pero..." Napatigil sya doon kaya kinabahan ako ng tumitig ang mga mata nya saakin.
" P-pero ano?"
" Pero,kailangan mong sabihin saamin kung nasaan si H." Bigla akong natulala at umahon ang mas matinding kaba sa puso ko.
Papaano nya naging kilala si H?!
" S-sinong H?..." Tanong ko pero nag kislap lang ang galit sa kanyang mga mata.
" Kung uubusin mo lang din ang pasensya ko, maari mo ng ihanda ang sarili mo dahil huling hantungan mo na ito."
" Maawa ka! Paka walan mo ako!" Pagmamakaawa ko.
Nagtagis ang ginto nyang ipin.
" Maari lamang iyon...kung masasabi mo kung nasaan si H. At papakawalan na kita."
...
Nakatunghay ako ngayon sa magaganda nyang mata. Kahapon na ang lumipas pero tumatatak parin saakin ang sinabi saakin ng matandang gurang na iyon!
Natatakot ako, at nasasaktan...
Habang nakatitig sya saakin ay hinagod ko ang kamay sa psinge nya. Ang kinis talaga! Malungkot akong napangalumbaba.
" Alam mo, may taong nag paiyak saakin." Sabi ko na parang maiintindihan nya. Minsan lang kasi nya akong kausapin.
" Who?" Sabi nya, parang nakakita ako ng kakampi sa boses nya.
" 'Sus! Kala mo naman tong poging ito. Bakit,kaya mo ba sya?" Tanong ko.
Alam kung na meron syang nagmumurang katawan,halos unano nga lang ang mga kasamahan ni Wenong kapag tinapat sa kanya eh!. Pero,sa kalagayan nya bang ito? Maliligtas nya ako?
Nag dilim ang mukha nya." Anong ginawa sayo?" Nagulat pa ako ng mas nakakatakot pa ang boses nya kesa sa kay Wenong.
Napalunok ako at pilit na ngumisi." Ah eh...sinabihan nya kasi ako ng hindi maganda..."
" Ano pa?"
Uy! Bago ito ah! Mas madami dami na syang sinasabi!
" N-na ano... Ahm, may k-kunin kasi syang importante saakin." Kumamot ako sa palad ko.
Napaangat ako ng tingin ng ibahagi nya ang binti nya at pinasok ako sa pagitan nyon. Pinulupot nya ang braso sa bewang ko.
Alam nya atalag kung nasaan ang nagpapakilig saakin! Kahit walang salota! Basta ganitong duma da mobs sya ay mas nahuhulog akong tuluyan.
" Bakit?" Malaki at buo parin ang boses nya.
Makukurot ko talaga sa betlog itong lalaking to! Daming tanong!
" Kasi nga ayaw ko... Syang mawala." Ayaw kitang mawala...singit ng isipan ko.
" Sino?" Bakit ba ang dami nyang tanong?
" Ayaw nga kasi kitang mawala! Getsing mo ba? Ang hina din ng kukute mo,palagyan kaya natin ng turnilyo at baka nakulangan lang kaya kanina kapa tanong ng tano—" hindi ko natapos ng bigla nya akong siilin ng halik sa labi.
Mainit at malambot, nakakapanghina,pero nakaka adik. Ganoon nga sigiro kapag kahalikan mo ang taong mahal mo diba?. Pinangarap ko ito kahit noong bata paako! At ngayon sobrang dreaming comes tro na talaga!
Hinihingal pa akong nang lumayo ang labi nya. Bakit ganoon? Ang pula pula ng labi nya smantalang. Napatingin ako sa labi ko at magkanda duling ng sipatin iyon ng tingin. Namumutla ang kulay niyon.
Binalewala ko ang tingin doon at kagat kagat ang labing yumakap sa kanya.
Mahal nga nya siguro ako! Parehas lang kami ng nararamdaman. Papaano ay naibsan ang kaba sa puso ko pero may takot pa din doon na mawala sya saakin balang araw.
Napasinghap ako ng may ma amoy na masang sang. Inamoy ko sya pero mabango naman! Inamoy ko ang damit ko at nang mapunta iyon sa kili kili ay napangiwi nalang ako.
Lusaw ang ngiti ko." Ang asim pala ng kili kili ko. Sori."
...
" Pabili nga ng tawas." Nakita kong tumaas ang kilay ni Chirit saakin. Sya yung pangatlong anak ni Aling Tasing. Pinaglihi sa Chiririt kaya may nguso syang kasing haba ng ibon.
" Naku Bobang! Mas mabuti pa kong mag rexona ka na lang , o di kaya ay lagyan mo ng asido! Para mas mabilis ang epekto." Naasar ako sa nguso nyang parang titi sa kapal.
" Pero paano ka nga naman makakabili kahit rexona lang diba? E, mas pobre ka pa nga sa daga!." Humalakhak pa sya.
Nagtitimpi ako baka malunod ko pa sya sa kili kili ko.
" Hehe,ano nga ba ang bibilhin mo ulit? Klorin?" Muli syang tumawa. Bumubuka ang bunganga nya na parang inidoro.
" Tawas,isa." Maliit kong sabi.
Tawa tawa parin sya habang hinihimas ang tyan dahil sa pagtawa. Binigay nya naman saakin ang tawas kaya naglapag narin ako ng isang piso doon.
" Ay naku, hindi na tinatanggap ang ganito ka lumang piso. Tingnan mo oh? Kinakalawang na. Wala ka bang mas bagong piso dito?" May ngiti sa nguso nya.
Ngumiti ako sakanya." May bagong pabango ngayon. Gusto mong malaman?" Biglang kumislap ang mata nya.
" Oh? Parang victoria secret perfume?" Tumango ako.
" Oo,ganon nga. Gusto mong maamoy?" Nag isip pa sya pero sandali ding tumango tango.
" Siguraduhin mong mahihimatay ako sa bango nyan ha?"
Ngumiti ako at tumango." Pikit ka muna." At dahil uto uto ang ibon. Sumunod naman sya saakin.
Pinasok ko ag kamay ko sa kili kili. Nilapit ko ang kamay ko sa ilong nya at nahimatay nga sya—dahil sa baho.
...