Ordinary Hearts
Chapter 14: I am Chloe Andrada
(Please play the song!)
Tatlong katok ang narinig ni Xavier bago nagbukas ang pintuan ng kanyang kwarto. Nakaupo siya sa gilid ng kama nang datnan siya ng nakababatang kapatid na si Crowley.
“Kuya?” may pagkagimbal sa tinig niya at napaluhod sa harapan ng kanyang kuya. Nangingig ito at pawis na pawis. “K-kuya....” garalgal na ang tinig ni Crowley dahil alam niyang may nagawa na naman ito na hindi maganda. “K-kuya s-si Chloe? A-anong nangyari sa inyo?!” nanginginig na siya dahil alam niyang hindi magiging maganda ang ibabalita ng kanyang kuya.
“I... I...” hindi makapagsalita si Xavier dahil halo-halong emosyon ang kanyang nasa dibdib at hindi alam kung saan niya uumpisahan ang paliwanag.
“Anong nangyari Kuya!” Crowley’s freaking out dahil gusto na niyang malaman ang nangyari sa kanilang dalawa ni Chloe.
As he stood up ay unti-unting bumalik sa kanyang alaala ang nakaraang gabi.
HE was on that coffee shop nang makita niyang dumaan si Chloe, ang ultimate crush niya sa campus. Mabilis niyang binayaran ang kanyang kape at lumabas upang sundan ang basang-basang Chloe. Hindi muna siya lumapit at ang plano lang niya ay sumunod upang malaman kung saan ito pupunta. Ilang araw na kasi niyang hindi nakikita ito sa campus kaya naman nasasabik na siyang kausapin ito. Nabalitaan na rin niyang na-heart broken ito dahil sa pag-alis ng med student na si Castiel.
Nang makita niyang lumiko si Chloe ay binilisan niya ang lakad. Pero huminto siya sa may gilid nang napatigil si Chloe sa paglalakad at marahan itong napaupo sa kinatatayuan.
Umiiyak siya. She needs me. Hindi na pa nga siya nag-atubiling tulungan ang dalaga. Lumapit siya at sinabing...
“Don’t cry anymore...” he said in a husky voice. “Take my hand...” at agad naman iyong tinugon ng dalaga. Nang makatayo na si Chloe ay yinakap niya ito nang napahigpit at hinaplos ang basang buhok. Hindi na pinansin ng binata ang malamig na ulan; ang impotante ay ma-comfort niya si Chloe.
“Don’t you cry no more lady....”
Tila unti-unti nang bumibigat ang talukap ng mga mata ni Chloe habang inaalalayan siya ni Crowley.
“Kaya mo pa?” tanong niya.
“H-hindi—“ saka na tuluyang nakatulog si Chloe. Tatawag na sana ng taxi si Crowley nang madaanan siya ng kanyang kuya Xavier.
“Sino ‘yan?!” tanong nito saka pinasadahan ng tingin ang natutulog na si Chloe sa kanyang mga bisig.
“Friend ko.”
Agad na bumaba si Xavier sa kanyang kotse at pinagbuksan siya para maipasok na si Chloe sa loob ng sasakyan. Sumakay na rin silang dalawa at nagmaneho na nga si Xavier.
“Saan natin siya ihahatid?” tanong ng kanyang kuya nang biglang may maalala. “Alam mo ba ang address niya? Ibigay mo na sa’kin at ako na ang maghahatid. Kanina ka pa pala hinihintay nila Mama at Papa sa bahay.”
Kumunot ang noo ni Crowley. Wala siyang tiwala sa kuya niya dahil sa mga nakaraan nito. Xavier was a drug user and nalulong siya ng husto sa paggamit nito—to the point na kailangan na siyang i-rehab. Gumaling naman siya pero nagkaroon ng komplikasyon.
“Kasama akong ihahatid siya.” Matigas na sabi ni Crowley.
“Bakit? Wala ka pa rin bang tiwala sa’kin, bro? Nagbago na ‘ko ‘di ba? Atsaka napag-usapan na natin ‘to na hindi na ‘ko babalik sa paggamit ng shabu.”
“Sorry.” Nanahimik na lang si Crowley dahil ayaw naman niyang mag-away sila muli ng kanyang Kuya gaya dati noong lulong pa ito sa droga. “O sige, idaan mo na lang ako sa bahay at ibibigay ko ang address sa’yo.” Sa huli ay pumayag na rin siya kahit medyo alanganin pa rin siya. Kung hindi lang niya kailangang umuwi kaagad dahil hinihintay siya ng kanyang mga magulang ay sasamahan niya ang kanyang Kuya Xavier.
Una kasing madadaanan ay ang bahay nila kaya ibinaba na siya ni Xavier sa tapat.
“Ingatan mo siya kuya. Siya si Chloe, ‘yung ikinukwento ko sa’yo na crush na crush ko,”
“Oo na.” Atsaka na hinarurot ni Xavier ang sasakyan.
Ilayo niyo po siya sa kapahamakan Lord, dasal ni Crowley bago tuluyang pumasok sa kanilang bahay.
HABANG nasa daan ay hindi maiwasang tingnan ni Xavier sa kanyang rear view mirror ang natutulog na Chloe sa may likuran.
Maganda siya... atsaka bumaba ang tingin ni Xavier sa mga hita ni Chloe na kitang-kita dahil sa maikling shorts niyang suot. May nabuhay na pagnanasa agad sa sistema ni Xavier dahil sa kagandahan ni Chloe. Pilit niya iyong nilabanan pero sadyang napakarupok niya.
I’m sorry... iyon na lamang ang tanging nasabi niya bago iniliko sa may kanan ang kotse at nagtungo sa isang hotel. I-che-check-in lang niya si Chloe at babayaran na ng sobra ang kwartong pagdadalhan niya rito para kung sakaling tanghalian ng gising.
Nang makakuha na siya ng kwarto ay agad na siyang nagtungo doon habang buhat-buhat si Chloe.
Baka kung anong magawa ko sa’yo kung hindi pa kita aalisin sa paningin ko.
Habang inihihiga niya si Chloe sa kama ay ilang beses siyang napalunok dahil sa mabangong pabango ng dalaga na nalalanghap niya at kay sarap amuyin. Lalo siyang naging hindi komportable kaya agad na niyang itong kinumutan.
Nag-ecstasy siya! Wika niya sa isip nang maamoy ang certain scent na iyon. God she’s high! At doon pa lang niya napagtantong naka-droga ito.
“T-thank you...” marahang nagbukas ang mga mata ni Chloe saka siya tinitigan nito. “Basang-basa na ‘ko... h-hindi mo man lang ako hinubaran.” Mabilis niyang naalis ang pang-itaas na damit. Pipigilan sana siya ni Xavier pero huli na kaya nahantad na sa kanyang harapan ang magandang hubog na dibdib ni Chloe.
God! Help me, please. Usal niya dahil nararamdaman na niyang nabubuhay na ang halimaw sa kanyang pantalon.
Mula sa kanyang bulsa ay inilabas ni Chloe ang ilang tableta at ini-alok pa niya iyon sa binatang malabo ang itsura sa kanyang paningin.
“Tikman mo ‘to o,” hagikgik pa niya. “It will help you....” parang demonyong bumubulong iyon sa teynga ni Xavier.
Napalunok na lang siya at napailing dahil hindi niya pala kayang kontrolin ang sarili at isinuko na niya ang lahat. He took the drugs and she also took Chloe’s virginity! Hindi sa gentle na paraan kundi sa nananakit na paraan dahil iyon ang komplikasyon sa kanya ng drugs; temporary insanity. At wala siya sa wisyo habang nakikipagtalik kay Chloe pero alam niya ang nangyayari.
She’s hurting Chloe!
Pero mukhang walang balak manlaban ang dalaga kahit na nasasaktan na siya. Pero sumisigaw ang subconscious mind niya na nire-rape ka!
At dahil hindi na nagpigil si Xavier ay paulit-ulit niyang inangkin ang dalaga hanggang sa point na pinanggigilan na niya ito at nasasaktan na niya si Chloe nang hindi sadya. Dala iyon ng droga at hindi na niya kaya pang pigilan ang sarili.
PINAG-PIYESTAHAN sila ng press at ibang social media reporters sa hospital. May public appearance na rin kasi ang dalaga at kilala rin ang pamilya sa lungsod kaya naman isang malaking balita ito kapag nagkataon. Kinausap na ni Trinity si Red tungkol dito at hindi na nga allowed ang press na pumasok para ma-interview si Chloe; kaya si Gray na ang nagbigay ng statement. Sinabi nga sa publiko na walang nangyari at tsismis lang iyon dahil iyon ang bilin ni Trinity.
“It’s been two days pero hindi pa rin siya nagigising,” ani ni Gray nang makabalik na sa loob ng kwarto ni Chloe. There are two private security guards din sa pinto ng dalaga para masigurado ang kaligtasan ng balita. Syempre naman ay ayaw nila itong ilabas sa publiko as much as possible.
“Magigising din daw siya sabi ni Red. At paggising niya malalaman na natin lahat ng nangyari.”
“KUYA! Anong ginawa mo kay Chloe!” mataas na ang tono ng tinig ni Crowley habang pabilis ng pabilis ang pagtibok ng kanyang puso dahil sa kaba.
“I RA—“ pero bago pa nasabi ni Xavier ang nangyari ay nag-ring na ang cellphone ni Crowley.
“Hello?” sagot agad ng binata. Ilang segundo pa ay tila naglilyab na ang kanyang mga mata sa galit at kuyom na ang kanyang kamao at napakatalim na ng titig niya sa kanyang Kuya Xavier. Nang maibaba na niya ang linya ay isang malakas na suntok ang dumapo sa mukha ni Xavier. Agad na nagdugo ang ilong nito at napasapo siya sa panga.
“I’m sorry...” wika nito.
“Sorry?! ‘Tang-ina na tinarantado mo si Chloe!” saka niya muling sinuntok si Xavier.
Umiiyak si Xavier habang hinaharang ang mga suntok ng kapatid. Galit na galit si Crowley at tila wala itong sukdulan dahil sa nalaman.
“What happening?” tanong ng kanilang ina nang makapasok ito sa kwarto. Tumigil si Crowley at nagtatagis pa ang kanyang mga bagang.
“Tanungin niyo ‘yang rapist na ‘yan!” atsaka na umalis ang binata dahil kung hindi niya iyon gagawin ay baka mapatay niya lang ang kanyang Kuya.
MAGKASAMA si Gray at Jeboy na nagbabantay kay Chloe. Wala si Trinity dahil pinauwi na muna nila ito para makapag-pahinga at makapag-ayos ng sarili.
“Saan ka ba galing kanina?” tanong ni Gray.
“Saka ko na lang sasabihin bago ako umalis,” sagot ni Jeboy.
“Aalis ka?!”
“Basta.”
Agad silang napatayo sa kinauupuan nang mapansing nagdilat ang mga mata ni Chloe. Nilapitan nila ito.
“Tatawagin ko lang si Doc. Red,” paalam ni Jeboy saka mabilis na lumabas.
“Chloe...” hinawakan ni Gray ang isang kamay nito. “Gusto mong tubig?”
“Please...” mahinang sagot ng dalaga na hinang-hina pa din.
Kumuha ng baso si Gray at agad siyang binigyang tubig.
“Chloe... thank God, gising ka na.” Napayakap si Gray sa dalaga. “Ano ba kasing pinaggagawa mo sa buhay mo.”
Gumuhit muli ang galit sa mukha ni Chloe. She can’t cry hard enough. Wala ng luhang gustong lumabas sa kanyang mga mata.
I can’t be like this forever. Ayokong aminin sa kanila ang totoo dahil napakababa at nakakawalang-respeto ang ginawa ko. Hindi kasalanan ng lalaking iyon kung bakit niya ako ginalaw. Kasalanan ko... kasalanan ko...
ONE WEEK LATER.
And so the old Chloe is back; ang maldita, palaban, at hindi papaapi. As she steps on every steps of that staircase ay hindi maiwasang magtanong ni Lileth kay Trinity.
“Sigurado ba kayong na-rape siya? Parang hindi naman. She looks very fine and perfect.” Wika ng kanyang abuela.
“Malay ko Ma. Pero iyon ang lumabas sa result. Paggising naman niya wala daw siyang maalala tungkol sa mga nangyari kaya nga takang-taka kami.” Ani Trinity saka humigop ng kape sa kanyang tasa na nabitin sa ere.
“Good morning grams,” saka siya humalik sa pisngi ng abuela. “Good morning Auntie...” pagkuway sa kanya naman. “I’ll go ahead dahil baka ma-late pa ‘ko sa school. Bye.” Paalam niya sa mga ito na hanggang tenga pa ang ngiti.
“Take care!” habol na lang ni Trinity sa kanyang pamangkin.
HABANG nagda-drive siya patungo sa University ay sumagi ang ilang alaala nang gabing mawala ang kanyang virginity. Pero agad niyang hinamig ang sarili at itinuon sa daan ang mga mata.
I didn’t lose anything pero sisiguraduhin kong magbabayad sa’kin ng mahal ang may gawa sa’kin nito. Hahanapin ko siya at ihahatid ko siya sa impyerno. Dahil sa gigil ay diniinan ni Chloe ang apak sa silinyador at hinataw ang sasakyan sa daan.
Pagbaba niya sa kanyang kotse ay pinatinginan na siya ng mga kapwa estudyante at kanya-kanya na silang mga bulungan. But she doesn’t care and she’s not affected. Hindi niya inamin ang totoo sa press and still may mga ilang loyal fans pa rin siya.
Taas-noo siyang naglakad sa campus. With her bag on her shoulder at suot ang isang malaking sunglasses ay napamangha niya ang lahat. Very daring na rin ang suot niya at kahit nilalabag na niya ang batas ng school ukol sa pananamit, wala siyang pakialam. The little bitch is bacj!Narinig pa nga niya ang ilang bulong ng iba.
“And that’s the real Chloe Andrada.”
“Bumalik na ang bitch!”
“Bitch talaga!”
I don’t care kung anong gusto niyong sabihin. Sa isip-isip niya saka nagpatuloy sa paglalakad. Sa dulo ng hallway ay nagkasalubong sila ni Emerald.
“Kamusta na ang rape-victim?” panunuya ng tinig nito.
“Rape-victim? Are you referring to yourself Emerald?” pero mas nakakapanlait ang pagkabigkas ni Chloe ng mga salitang iyon. Nakakapanliit at nakababa. Tila tuloy gustong pagsisihan ni Emerald ang pang-iinsulto.
“Huh! Ang—“
Pero bago pa siya muling makapagsalita ay nasampal na siya ni Chloe. “Remember this Emerald. Ako pa rin ang Queen B. You will never.... ever... gonna make it.” Inirapan lang din niya si Graziella at Helena nang daanan niya ang mga ito.
“Bitch!” sigaw na lang ni Emerald sa sobrang inis.
“Matagal na!” sagot naman niya pero hindi na siya lumingon.
“WHAT? A-anong gagawin mo doon pare?” Nanlaki ang mga mata ni Gray nang sabihin ni Jeboy na aalis siya at tutungo sa America. Narito ngayon sila sa gym at kapwa sila nasa treadmill.
“Pagbabayarin ko si Castiel. This is his entire fault. Alam kong na-rape si Chloe pero mas pinili niya iyong itanggi dahil ayaw niyang kaawaan natin siya.”
“Pero baka magalit si Chloe kung—“
“Baka nga ikatuwa pa niya kamo.”
“Kailan ka babalik?”
“Kapag napagapang ko na si Castiel sa lupa saka ako babalik,” atsaka na nagpatuloy sa pagtakbo si Jeboy. Galit na galit pa rin ito kahit tapos na ang issue.
INIIWASAN ni Crowley si Chloe. Ayaw niyang magkasalubong sila dahil wala siyang mukhang maihaharap sa dalaga. Kahit na natapos na ang usapan at nagkaroon na ng malinaw na eksplanasyon ang lahat ay hindi pa rin maalis-alis ang lahat sa kanyang utak. Knowing that he all knew the entire truth dahil nanggaling iyon sa kanyang Kuya Xavier. Pakiramdam niya ay siya rin ang gumawa niyon kay Chloe dahil pinabayaan niyang mangyari ang lahat.
Pag-uwi niya sa bahay ay agad siyang dumiretcho sa kwarto ng Kuya Xavier niya. Bakas pa rin ang galit at poot sa kanyang mukha.
“Ganyan ka na lang? Pagkatapos ng ginawa mo sa kanya, ganyan ka na lang? Magmumukmok at walang gagawin kuya?!” pasigaw na sabi niya dahil naiinis siya sa nangyayari.
“Anong gusto mong gawin ko? Ni hindi na nga ako makatulog dahil pinapatay ako ng kunsensiya ko Crowley!”
“Say sorry to her in private”
“I can’t! Natatakot ako!”
“Gago! Ginawa mo ‘yan! Ginawa mo pa sa taong mahal ko!”
“I-I’m sorry...” huminahon ang tinig ni Xavier. “Hindi ko naman sinasadya ang lahat ‘di ba? In-explain ko na naman ‘di ba?”
“Oo nga. Napaliwanag mo ang lahat pero sira na si Chloe deep inside at dahil iyon sa kagaguhan mo!” Akma sana niyang susuntukin ang kuya niya pero may kung anong pumigil sa kanya.
“Ituloy mo... bakit hindi mo ituloy?” mangiyak-ngiyak na Xavier.
“Marry her. I want you to court her at pakasalan. Make her fall in love with you. At sa kahit ganoong paraan man lang ay mapagbayaran mo ang kasalanan mo.” Matigas na sabi ni Crowley bago ibinalibag ang pintuan ng kwarto ni Xavier.
. . .
Please leave a comment:]
God bless and thanks!