Bu bir çıkma teklifi değildi!
Açık açık söylerdi yoksa değil mi?
Sadece yaralarımı sarmak için bana yardım edeceğini söylemişti.Dallanıp budaklandırmaya gerek yoktu.
Dersteydik ve ben arkamdaki oturan Jimin'i umursamamaya çalışarak sıraya kafamı koymuştum.Onunla ilgili düşüncelerim dur durak bilmiyordu.
Daha 2 ders geçmişti konuşmamızın üzerinden ve ben kendimi daha rahat hissediyordum.
Paylaşmaya ihtiyacım olduğunu biliyordum.
"Mi-Young!"diyen hocanın sesiyle kafamı hızla kaldırdım.
Ah!Bu kel kafalı hoca benden hiç ama hiç haz etmiyordu!
"Çok bilgilisin herhalde ha?Kalk ve bize çözümü göster"derken elindeki cetvelle tahtayı işaret etmişti.
Tahtaya doğru ilerlerken soru sandığım şeyi inceliyordum.
Ama burada sadece harfler vardı.
"Şey..."derin bir nefes aldım.
"Kendimi pek iyi hissetmiyorum.Çözmesem olmaz mı?"
Şansımı denemiştim.Çözemeyip dalga konusu olacağıma çözmek istemeyip yırtmaya çalışıyordum.
Jimin'in dediği gibi derslerim iyiydi.Fizik hariç.Hocayı sevmiyordum ve bu benim çalışmamam için başlı başına bir nedendi.
"Her zaman aynı bahane"
Hoca şimdi cetveli eline vurarak çevremde daire çiziyordu.
Kore'de okumak zordu.Kuralları katıydı.Hocalara yetki fazlaca verilirdi.
"Babana mı güveniyorsun yoksa?"diyerek tek kaşını kaldırmış bana bakıyordu.Beni psikolojik olarak çökertmeye çalışacağını biliyordum.
O bu şekilde uğraşırdı.Tanıyordum.
"İşeye yaramaz öğrencinin tekisin!"diyerek elindeki cetveli hızla masasına vurmasıyla irkildim.
Hareketleri ani ve korkutucuydu.
Gözlerimin dolmaması için dişlerimi sıktım.Cidden bu sıra şansım iyiye gitmiyordu.
"Ne zaman ülkene hayırlı bir öğrenci olacaksın!"
Sınıftan çıt çıkmamış tüm gözlerin üzerimde olduğunu biliyordum.
Bu işkence bir an önce bitmeliydi.Benimle uğraşmayı bir an önce bırakmalıydı.
Bana neden taktığını dahil bilmiyordum.
"Seni-"
"Yeter bu kadar!"diyerek çıkışan sese döndüm.
Jimin sırasından kalkmış öfkeli bakışlarıyla hocaya bakıyordu.Hocanın afallaması bitmiş olmalıydı ki Jimin'e bağırmıştı.
"Sen!Haddini bil öğrenci!"
Jimin histerik bir kahkaha attı.
"Siz haddinizi bilemezken bana öğretmeye çalışmak biraz da..."ellerini sırasına koyup kafasını eğdi.
"Saçmalık değil mi?"
Tüm gözler şimdi onların üzerindeydi.Gözlerimi büyütmüş şaşkınlıkla bakıyordum.
Jimin canına mı susamıştı?!
Bir öğretmene çıkışmak akıl karı değildi.
"Ne sanıyorsun sen kendini!Kendine gel!Sabrımı zorlama!"diyen hocamız ise elindeki cetveli sıkıyordu.
"Sizden korkmuyorum doğrusu.Bir öğrenciyi sınıfta bu şekilde azarlamak sizin öğretmenliği hak etmediğinizin en büyük kanıtı"
Bu sözleri benim için söyleseydi sanırım burada oturup ağlayabilirdim.O da hocanın izinden gidiyor psikolojik olarak alt ediyordu.
"Sen benim öğretmenliğimi sorgulayamazsın!"diye kükremesiyle Jimin yavaş ve sakin adımlarla yanımıza gelmişti.
"Sorgularsam ne olur?"
Kullandığı alaycı ses tonunun ardından etrafta ani bir ses dalgası yayılmıştı.
Fark ettiğim şeyle şaşkınlıkla dudaklarımı aralamış ve ellerimi dudaklarımın üzerine koymuştum.
Gözlerimi kocaman açmış bakarken Jimin'in grubu ve sınıftan birkaç kişi aralarına girmiş hocayı tutuyorlardı.
Jimin'e tokat atmıştı!
Yaşadığım şokla orada dikilirken Jimin ise kendini toparlayamamış hala kafası sağ tarafa dönük duruyordu.
Ne yapacağımı bilemedim ve Jimin'in elinden tutarak onu peşim sıra sürükledim.
Arkamda tepkisizce beni takip ediyordu.Tek kelime dahil etmiyordu.
Arka bahçeye geldiğimizde durdum ve merdivenlere oturmasına izin verdim.Daha 2 ders önce benim derdim yüzünden burada otururken şimdi onun için gelmiştik.
Yanına oturdum yavaşça.O sırada o da yere bakıyordu sadece.
"Jimin"diye seslensem de bakmadı.
Derin bir nefes aldım ve titreyen ellerimin çenesine götürdüm.Kafasını yavaşça bana çevirdiğim de gözlerim yanağındaki beş parmak izine takıldı.
Benim de canım yanıyordu.Neden?
Ne yaptığımı bilmeden ellerimi beş parmak izinin olduğu yere koyup hafifçe okşadım.Bu sırada gözleri yüzümü inceliyordu.Hissediyordum.
"Çok acıyor mu?"
Yutkundu.
Ardından kafasını iki yana salladı.
"Yanağım değil.Ruhum,çocukluğum acıyor"diye fısıldadı.Ardından gözünden tek damla yaş akması ile kalakaldım.
Jimin ağlıyor muydu?
Güçlü duran ve daima yardımıma koşan bu çocuk ağlıyor muydu?
Beni iyileştirmeye çalışan adam ağlıyor muydu?
Ne yaptığımı sorgulamadım o an.Canım nasıl isterse öyle davrandım.O benim kırıklarımı toplamayı teklif etmişti.
Ben onu kırık bırakamazdım.
Dudaklarımı gözyaşının üzerine koyup öptüm.
Bana şaşkınca bakarken "acılarını dindirmene yardım edeceğim"dedim.
Gözlerini kapattı.
Yüzünü incelerken yine hayran kalmıştım.Bir insan nasıl bu kadar kusursuz olabilirdi hala sorguluyordum.
"Dindiremezsin"
Fısıltısı bile içimin feleğini şaşırtması için yeterliydi.
"Yapabilirim"dememle gözlerini açtı.Gözlerimin içine öyle yoğun bakıyordu ki bir an boğulacağımı sanmıştım.
"Sen nasıl kırıklarımı toplamak için uğraşacaksan bende senin yaralarını sarmak için uğraşacağım"
Gözlerini çekmedi üzerimden.Gözleri gerçekten güzeldi.Hatta ona aşık olmak için bile yeterliydi.
"Pişmanlıklarım seni boğacak Mi-Young.Yaptığım hatalar,tarafında olduğum insanlar istemesemde seni bunaltacak.Yardım etmeye devam edersen eğer bu işin ucu sana dokunacak"
Pişmalıkları neydi bilmiyordum yada tarafından olan insanlar.Belki de pişman olacak çok üzülecektim.Ama ona yardım etmek istiyordum.
Kendime söz verecektim.
Bu işte kolay kolay pes etmeyecektim.