အေမွာင္ထုႀကီးစိုးၿပီး...ၾကယ္တာရာ စံုလင္ေသာညဘက္သို႔ပင္ ေရာက္ရိွခဲ့ေလၿပီ။၁၀နာရီထိုးၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္..ျပင္ဦးလြင္ လမး္ကေလးမွာ ေအးစိမ့္၍ လူေျခတိတ္ေနေတာ့သည္။တိတ္ဆိတ္လြန္းေပမဲ့.. စာအံ သံ အဆက္မျပတ္ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။စာအံ သံမွာ.. စာက်က္ေနၾကေသာ ေဝယံနဲ႔ အာကာ့ အသံျဖစ္သည္။....
" ကိုေဝယံ.... အိပ္ခ်င္ၿပီလား"...
" မအိပ္ခ်င္ေသးပါဘူးကြာ... ငါ ဒီည..၁၂ ေက်ာ္မွအိပ္မယ္ကြာ"..
" အပို လုပ္လိုက္ရမွ.. အိပ္ခ်င္လို႔ သြားအိပ္ေတာ့..."
" အင္း ဟုတ္တယ္ေနာ္.... ငါအိပ္ခ်င္ေနရင္..စာက်က္ရင္လည္း ဘယ္စိတ္ပါပါ့မလဲ"..
" ဟုတ္တယ္ ကိုေဝယံ.. မရမဲ့အတူတူ.အိပ္လိုက္ေတာ့... ေစာနက လည္း..စာက်က္ၿပီးပါၿပီ..ကိုေဝယံက..ညဏ္ေကာင္းပါတယ္..ခနေလးဆို အမ်ားႀကီးရတာ"
" ေအး... ငါအိပ္ခန္းထဲ မသြားခ်င္ေတာ့ဘူး"...
" ဟာဟိုဘက္ အခန္းေလးတင္ကို.. နီးနီးေလးေလ "..
" ..ဒီညေတာ့ငါအရမ္း အိပ္ခ်င္ေနၿပီ ဟိုဘက္ခန္းလည္း..မသြားႏိုင္ေတာ့ဘူး"..
"..အဲ့ဆို.. ဘယ္မွာ အိပ္မွာတုန္း"..
" မင္းေပါင္ေပၚမွာ အိပ္မယ္.."..
" ဗ်ာ... ကြၽန္ေတာ္ကစာ က်က္ရမွာေလ.. အသံေတြနဲ႔ ရပါ့မလား"...
" ရတယ္... မင္းပီးရင္ ငါ့ကို ႏိုးလိုက္... "
" အင္းပီးေရာပီးေရာ"..
ေခါင္းငိုက္ကာ...အာကာ့ရဲ႕ ေပါင္ေပၚ မွာ သူ ေမွးတင္လိုက္သည္။..ေနာက္ေတာ့ အိပ္ခ်င္လြန္းသျဖင့္ ခနမ်ွသာ ေခါင္းခ် ရေသးသည္။.. အိပ္ေပ်ာ္သြား၏။..
".. ဟင္း... ကိုေဝယံကေတာ့...ပ်င္းလိုက္တာ အေရေတာက္ေတာက္ကိုက်ေနတာပဲ.. ေ႐ွ႕ေလ်ွာက္ပိုဂ႐ုစိုက္ရအုနး္မယ္"...
အာကာ တေယာက္... အျပတ္က်က္ရမဲ့ အပိုင္းကို က်က္လာခဲ့သည္မွာ...ည ၁၂ နာရီ ထိုးသြားေလၿပီ။..
" ကိုေဝယံ ထေတာ့... ကြၽန္ေတာ္ စာလုပ္ၿပီးၿပီ.. အခန္းထဲ သြားအိပ္ေတာ့"..
" အမ္..."..
အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ မ်က္လံုးဖြင့္ကာ ေပါင္ေပၚမွာ အိပ္ေနရာကေန အာကာ့မ်က္ႏွာ ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။..
" ဟုတ္လို႔လားကြ.. ငါအိပ္တာ မၾကာေသးပါဘူး"...
" ဟာ.. ၾကာပါၿပီ.. ကြၽန္ေတာ္စာလုပ္လို႔ၿပီးၿပီဟာကို.. သြားေတာ့ ကိုယ့္အခန္းကို"...
" ေအးပါကြာ.." ငါသြားတိုက္လိုက္အုန္းမယ္...."
"အင္း သြားတိုက္ပီးမွ အိပ္ သြားပိုးေပါက္လည္း မျဖစ္ေတာ့ဘူး"
ေဝယံ.. သြားပြတ္တံ ကိုင္ကာ ေရခ်ိဳ းခန္႔ထဲ ဝင္သြားေလသည္။..အာကာကေတာ့... စာၾကည့္စားပဲြ တြင္ျပန္႔က်ဲေနေသာ စာအုပ္မ်ားကို ေကာက္သိမ္းလိုက္သည္။...ေနရာတက်..စီစဥ္ထားၿပီး.. အခန္းဝတင္ပင္ရပ္ေနေလ၏။....
"အာကာ"
" ဘာေျပာမို႔လဲ ေျပာေလ"...
" ငါ့အခန္းတံခါး ေလာ့က်သြားၿပီ ေသာ့ကလည္း..ဆရာ့ဆီမွာ ပါသြားၿပီ..ဒီေန႔ ငါအိပ္စရာမရိွဘူး"..
" အဲ့တာဆို.. ဒီအျပင္မွာအိပ္"...
" မင္းကလည္း.. အျပင္မွာ မအိပ္ပါဘူး. မင္းနဲ႔ အိပ္မယ္ေလ"
" .. က်ပ္မယ္ ေနာ္ ကိုေဝယံ.. တေယာက္ကုတင္မို႔လို႔"...
" ရပါတယ္ ကြာ.. ငါအိပ္ခ်င္ေနၿပီ..ဝင္ေတာ့မယ္.."
" အင္း .. အင္း"..
ေဝယံ တေယာက္ကုတင္ေပၚ တက္ခါနီး.. အပ်င္းေၾကာဆန႔္လိုက္သည္။.. ေနာက္ ပစ္လွဲရန္... ကုတင္ကို ေက်ာေပးလိုက္သည္။အာကာကအခန္းထဲ သို႔ ဝင္လာလာခ်င္းပင္....ေျခေထာက္ေခ်ာ္ၿပီး.. ေဝယံ ဘက္သို႔ ဦးတည္ ယိုင္သြားေလသည္။အရိွန္နဲ႔ျဖစ္၍..ေဝယံ နဲ႔ အာကာ ႏွစ္ေယာက္လံုး ကုတင္ေပၚ လဲသြားရေတာ့၏။... ကုတင္ ဘက္ကုိေက်ာေပးထားတဲ့ အေနထားမို႔... အာကာ့မ်က္ႏွာ နဲ႔ သူ႔မ်က္ႏွာ ခ်င္းဆိုင္ေနတဲ့ အေနထားျဖစ္သည္။ေျခလဲ ေခ်ာ္က်တဲ႔အရိွန္ေၾကာင့္မို႔.. မ်က္ႏွာဆိုင္ေနရာကေန.. အနမ္းမ်ား ျဖစ္ခဲ့ရသည္။.. ႐ုတ္တရက္မို႔ သူ တို႔ကို သူတို႔ဘာျဖစ္မွန္းေတာင္ မသိလိုက္ပါ။.. ပိသပ္ေသာ အာကာႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးနဲ႔..ေဝယံ ႏႈတ္ခမ္းတို႔ ပြတ္တိုက္ ခဲ့သည့္အျဖစ္ပင္ျဖစ္ေပသည္။.. သူတုိ္ႏွစ္ေယာက္ ႐ုတ္တရက္မို႔...ဘာျဖစ္ခဲ့ၾကမွန္း မသိေတာ့ပါ။..
" ကိုေဝယံ ေဆာရီး..ပါ... ကြၽန္ေတာ္ ေခ်ာ္လဲ သြားတာပါ"....
" ေအး.. ေအး... ငါလည္း.. ႐ုတ္တရက္မို႔ကြာ.. ဒီအတိုင္းၿငိမ္ေနမိတယ္.. ကဲကဲ..ငါအိပ္ေတာ့မယ္"...
" အင္း အင္း ကိုေဝယံ.. "
ေဝယံတေယာက္.. နဂိုတည္းက အိပ္ခ်င္ေန၍.. ေခါင္းခ်လိုက္သည္ႏွင့္.. အိပ္ေပ်ာ္သြား၏။... အာကာကေတာ့.. အိပ္မရ.. ဘာမွန္းမသိ.. ရင္ေတြ တဆက္ဆက္တုန္ေန၏။...
မ်က္စိထဲ.. ေစာနက အျဖစ္ပ်က္ကို ျမင္ေယာင္ခဲ့သည္။... သူ႔ရဲ႕.. နီတြတ္ေနေသာ ပါးစပ္ဖ်ားေလးကို.. ပြတ္ဆဲ ဖိကာ ကိုင္လိုက္သည္။ေနာက္ေတာ့.. သူ အျပံဳးေတြက.. တရာခံ ေပၚသလို... မ်က္ႏွာ တျပင္လံုးမွာ ... ျပံဳးေယာင္သန္း ေပၚခဲ့ေတာ့သည္။...
" ငါ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ.."....
တဆက္ဆက္တုန္ေနေသာရင္ကို ဖိရိကာ.. သူ႔ကိုယ္သူ ေျပာမိ၏။... ေနာက္ေတာ့.. အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ေဝယံ မ်က္ႏွာကို သူ အတန္ၾကာေအာင္.. ေငးၾကည့္ေနမိ၏။..... မ်က္လံုးေလး စံုမိွတ္ၿပီး.. မဲေမွာင္ေသာ မ်က္ခံုးနဲ႔.. ဆံပင္ သားတို႔ ထိုးဖြ သကဲ့သို႔.. ခပ္ဖြဖြ ႐ႈပ္ခက္ေနေသာ မ်က္ႏွာကို သူ အတန္ၾကာေအာင္ ေငးၾကည့္မိပါသည္။...
အဲ့သလို ေငးၾကည့္မိၿပီး.. သူႏွလံုးသားကို .. သူ ရိပ္မိလိုက္သည္။
" ငါ ဒီလို ျဖစ္ေနတာ.. တခုခုပဲ .. ငါ ေဝခဲြမရပါလား"...
ေနာက္ေတာ့ သူ႔ေဘးမွာ သူ႔လို ပံုတူပံုခဲြ တေယာက္ထင္ေပၚလာသည္။.. သူ႔လိုမ်ိဴ းပဲ ေဖြးဥလွတဲ့ လက္ျဖင့္ ပခံုးေပၚကမ္းလွမ္းလိုက္သည္။...
" အာကာ ... မင္းဘာေတြ ေဝခဲြမရေနတာလဲ"
" ငါ... ငါ.... ဒါနဲ႔ မင္းက.. ဘာလို႔ ငါနဲ႔တူေနတာလဲ"...
" ငါက မင္းရဲ႕စိတ္ပဲ... မင္းရဲ႕ ေဝခဲြမရတဲ့စိတ္ပဲ"..
ေျပာေနဆဲ မွာပင္.. သူလိုမ်ိဴ းပံုတူ တေယာက္ေပၚလာျပန္သည္။..
" အာကာ .. မင္းကိုေျပာမယ္.. အဲ့တာ. မင္းေဝယံကို ခ်စ္မိေနတာ.. "
ပထမ ေပၚလာတဲ့ တေယာက္ကလည္း...
" မဟုတ္ဘူး... မင္း ..ေဝယံ ကို ခ်စ္ေနတာမဟုတ္ဘူး.. မင္းဘာသာ ကေယာင္ေျခာက္ျခားျဖစ္ေနတာ"....
ဒုတိယတေယာက္က..
" မဟုတ္ဘူး... အာကာ ကေယာင္ေျခာက္ျခား ျဖစ္ေနတာမဟုတ္ဘူး.. ေဝယံ ရဲ႕... မထင္မွတ္တဲ့.. အျပဳ အမူေၾကာင့္.. သူ ေဝယံ ကိုခ်စ္မိသြားတာ."..
" မဟုတ္ဘူး.. . သူ ေခါင္း႐ႈပ္ေနတာ".
"မဟုတ္ဘူး.. အာကာ ေဝယံ ့ကို ခ်စ္ေနတာ"...
" ေတာ္ၾကပါေတာ့ကြာ.. ေတာ္ၾကပါေတာ့ .. "
အာကာ အလယ္ကေန ေအာ္လိုက္မွ.. ႏွစ္ေယာက္လံုး ဘာမွ မေျပာၾကေတာ့ေပ။...သူ ေအာ္ၿပီး အေနာက္ကေန လက္တဖက္ကသူ႔ပုခံုးေပၚ လွမ္းကိုင္လိုက္သည္။.. သူ႔ႏွလံုး.. ကိုင္ဆဲြ လႈပ္ခါသလို တုန္မိသြားသည္။... မ်က္စိလည္း.. စံုမိွတ္လိုက္မိသည္။... ေနာက္.. ခပ္တိုးတိုး အသံေလးၾကားလိုက္ရသည္။..
" ေဝယံ မင္း ဘာျဖစ္လို႔လဲ.. "
အာကာ... ေဝယံ အေမး ကို ျပန္မေျဖေသးပါ။... ရင္ေတြတုန္ေနလြန္းလို႔... ရင္ထဲမွာ ေျဖခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြ ပဲ့တင္ ထပ္ေနေပမဲ့လည္း... ပါးစပ္ႏႈတ္ဖ်ား သို႔ပင္ ေယာင္လို႔မ်ွပင္ထြက္မလာ။.. သူႀကိဳးစား၍ ေတာ့... ေျပာထြက္ေအာင္ေျပာရေတာ့မည္။...အင္မတန္ခက္ခဲလွေပတည္း။...
" မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ ေျဖအုန္းေလကြာ ေစာနက ေအာ္ေနတယ္ေလ..ဘာျဖစ္တာလဲ"
သူ႔ကိုေက်ာေပးထားသျဖင့္ ေဝယံ သရဲ မရဲ ပုခံုးကိုလႈပ္ခါ..ေမးသည္။..ေနာက္ေမးမရ၍ အဆံုး.. သူ႔ဘက္လွည့္ကာ သူ႔ရဲ႕စူး႐ွလွေသာမ်က္လံုးအစံုျဖင့္တည့္တည့္ ၾကည့္၍... ေမးသည္။.. အာကာကေတာ့ တစက္မ်ွပင္ ႏႈတ္ခြန္း.. စကားလံုး မက်လာခဲ့ပါ။..ေက်ာက္႐ုပ္သဖြယ္ ၿငိမ္ေနတဲ့..ပံုစံ မ်ိဴ းျဖစ္သည္။.. ပိုလို႔ေတာင္ စိုးသြားသည္။.. ေဝယံရဲ႕..မ်က္ႏွာနဲ႔ နီးကပ္လွတဲ့ အေျခေနမို႔.အာကာတေယာက္...သူ ့မ်က္လံုးကို အတင္းပိတ္မွိတ္ထားသည္။..
" မင္း ဘာလို႔ မ်က္လံုး မိွတ္ထားတာလဲ"...
ဘယ္ေလာက္ပင္ ေမးပါေသာ္လည္း.. စကားလံုး ထြက္က်မလာသည္မို႔.. ေဝယံ.. အသံမာတင္းလာခဲ့သည္။..
" မင္းေျဖမွာလား.. မေျဖဘူူးလားကြာ.. ငါ စိတ္တိုလာၿပီေနာ္"...
ေဒါသထြက္စျပဳ မိေတာ့မဲ့ အေျခေနမို႔.. အာကာ တုန္ရီအသံျဖင့္ မေျဖခ်င္ဘဲ ေျဖခဲ့ရ၏။..
" ကြၽန္ေတာ္.. ေျပာခ်င္တယ္ .. ဒါမဲ့.. ေျပာလို႔မရဘူးျဖစ္ေနတယ္..ကို႔ကိုယ္ လည္း..ဘာျဖစ္ေနမွန္း မသိဘူး"...
မ်က္ရည္တပိုင္းစ...ထြက္က်လာသည္။...သူ႔ရဲ႕ မ်က္ေတာင္ေမႊးေလးေပၚမွာလည္း.. မ်က္ရည္စေလးေတြ.. စင္စိုကုန္ၿပီ။.. ေနာက္ေတာ့.. သူ႔ထိန္း၍ မရခဲ့။.. မ်က္ရည္စို႔တက္လာ၏။...ဘာတခြန္းမွ လည္း မေျပာသျဖင့္.. ေဝယံ က ေမးမေနေတာ့။... သူေျပာလို႔မရမွန္း လည္း သိသည္။..အာကာက... ငုိဆဲ မွာပင္.. ကိုင္ထားေသာ ေဝယံလက္ကို ေျဖလႊတ္ခ်လိုက္ၿပီး.. သူ႔ရဲ႕ လက္မ်ားက.. ေဝယံ ဂ်ိဳ င္းေအာက္..ရင္ဘတ္ပိုင္းသို႔ကပ္သြားသည္။... သူတင္းက်ပ္စြာ ေဝယံ ကို္ယ္ကို ဖက္လိုက္သည္။..ေဝယံ ကေတာ့ အျပဴ းသားနဲ႔ ပင္.. ။တေျဖးေျဖး နဲ႔ .. အာကာရဲ႕ေခါင္းက..ေဝယံ ရင္ခြင္ထဲ တုိးေဝွးခဲ့၏။....ေဝယံ ကလည္း..ေၾကာင္ေနမိသည္။...
ေနာက္ေတာ့.. ဘာလို႔ ဝမ္းနည္းေနေတာ့ သူ တကယ္ပင္မသိ။.. သို႔ေပမဲ့.. သူ႔ရဲ႕ လက္ေတြကို အာကာရဲ႕ ေက်ာျပင္ေပၚကို သူ ျပန္တင္ၿပီးခ်ိတ္ထားလိုက္သည္။..အာကာကေတာ့... ဒီ အတိုင္းပင္.. ေဝယံရဲ႕ ရင္ထဲမွာပင္.. သူ ဝမ္းနည္းေန၏။...
ျပတင္းေပါက္ ဝရန္တာ ဖြင့္ထားသျဖင့္.. ေအးခ်မ္းလွေသာ ေလေျပေလး ေတြက.. သူတို႔အခန္းထဲ တိုးလာခဲ့၏။... ေလေျပေလညင္းေလးေတြမု႔ိ.. သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဆံပင္ဆံသားမ်ား..လႈပ္ခါေနသည္။...ဘေလာက္ပင္ ေအးခ်မ္းလွေသာလည္း.. ႏွစ္ေယာက္လံုးပူးကပ္စြာ ဖက္ထား၍.. ေခြၽးျပန္သည္အထိ.. ပူေလာင္ေနခဲ့သည္။...
"ကဲကဲ... မင္းမေျဖ မေျပာခ်င္လည္းေန.. ငါအတင္းမေမးေတာ့ဘူး.. စိတ္ၿငိမ္ေတာ့မွ ေျဖေပးေတာ့.. အာကာ"...
အာကာ႐ိႈင္း..မ်က္ရည္စို႔ေနေသာ မ်က္လံုးဝိုင္းေလးမ်ားနဲ႔.. ေဝယံ ရဲ႕ ေမးေစ့..အေပၚ မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကၫ့္လိုက္သည္။...နီးကပ္လွသည္မို႔လည္းျဖစ္ဟန္ရိွသည္ႏွင့္တူပါသည္။... . ေဝယံ့ရဲ႕ ႏွလံုးခုန္သံကိုပင္ ၾကားရသည္။.. သူ႔ရဲ႕.. ဝင္သက္ထြက္သက္ အသက္႐ွဴ သံ.ႀကီးမားလွတဲ့ လည္စလုတ္..ခြၽန္ေသာေမးေစ့.. အကုန္လံုး ကို အနီး ကပ္သာ ျမင္ရသည္။.. ၾကားရသည္။...
" အာကာ.. မင္းကလည္း... စိတ္ေပ်ာ့လိုက္တာ.. ဝမ္းမနည္းရဘူးကြ... မင္းငါ့ကိုေျပာသင့္တယ္.. ဒါမွမင္းဘာျဖစ္ေနလဲ ဆိုတာငါလည္းသိမွာ"
" အင္း.. စိတ္ၿငိမ္ေတာ့ ေျပာပါ့မယ္... ကုိေဝယံ"..
" မင္း.. မ်က္ရည္ကလည္း.. မ်ားလိုက္တာကြာ.. ဒီမွာ ငါ့ရဲ႕အက်ႌရင္ဘတ္ပိုင္းေတာင္ ရဲႊကုန္ၿပီ ကြာ"..
အာကာျပံဳးေယာင္သန္းခဲ့သည္။....
" အင္းပါ... ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္ဆို စိတ္ခိုင္ခိုင္ထားပါ့မယ္ဗ်ာ"
ေဝယံကလည္း.... ညိဳ႕ယူဖမ္းစားသလို ဆဲြေဆာင္မႈရိွတဲ့ မ်က္စံုျဖင့္... ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္ေနေသာ အာကာ့ကို ငံု႔ၾကည့္ကာ..
" ေအးပါကြာ.. မင္း အဆင္ေျပရင္ပီးတာပဲ...ငါ အက်ႌ လဲ ရအုန္းမယ္..."..
မွန္ပါသည္။.. ဘယ္ေလာက္ ပင္ဝမ္းနညး္ခဲ့သည္မသိ.. သူဝတ္ထားေသာ.. ညဝတ္အက်ႌ ေလး။..ေနာက္ေတာ့ ရင္ဘတ္ပိုင္းေနရာမွာ... တပိုင္းစ တကြက္တကြက္ စိုေနသည္။... ေက်ာကုန္းမွာေတာ့.. တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထား၍.. ေၾကမႈန္႔သလို တြန္႔ေခါက္ေနသည္။....
ေဝယံ .. ေလ်ွာ္ၿပီး.. ခ်ိတ္ထားေသာ.. အက်ႌ လက္တုိ စပို႔႐ွပ္ အျဖဴ ေလး ေျပာင္ေလးကို...ဝတ္သည္။..အခန္းသို႔ ေျခလွမ္းဦးတည္ခဲ့သည္။.. သူအခန္းထဲ ျပန္ေရာက္ေတာ့... ပက္လက္လွန္ အိပ္ေနေသာ...အာကာကို ေတြ႕ရသည္။...သူ ကုတင္ေပၚတက္ၿပီး.. အာကာ့ မ်က္ႏွာကို သူ အတန္ၾကာေငးၾကည့္လိုက္သည္။.. ေနာက္ေတာ့.. အာကာရဲ႕အက်ႌအဝါေရာင္စပို႕ရွပ္ေျပာင္ေလးက. အိပ္ထား၍.. တြန္းေခါက္ေနတာမို႔ .. လက္ေမာင္းလွန္ေနတာကို.. ဆဲြခ်ေပးလိုက္သည္။..ေနာက္ လည္ပင္းအေစ့. ကုိျပင္ေပးလိုက္သည္။..လက္က.. အာကာ့ရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ႐ုတ္တရက္ေရာက္သြားေတာ့သည္။...
ေနာက္သူ... အာကာ့ရဲ႕ ေမးေစ့ကိုိကုိင္လိုက္သည္။...
" မင္း.. ငါ့ကိုလညး္... ဘာမွမေျပာဘူး.. ငါအရမ္းသိခ်င္ေနတယ္...မင္းဝမး္နည္းေနတဲ့ကိစၥက.. ရည္စားကိစၥလား.. မိသားစုကိစၥလား.. ငါသိခ်င္ေနတယ္.. အာကာရယ္ မင္း..အဆင္ေျပရင္ ငါ့ကိုေျပာျပပါလားကြာ.."
..သူအာကာ့ရဲ႕... မ်က္ခံုးေမႊးေလးေပၚအထိ က်ေနတဲ့ ..ဆံသားေလးေတြကို.. သူသပ္တင္ေပးလိုက္သည္။... ဝမ္းနည္းတဲ့ အရိွန္ေၾကာင့္.. အာကာတေယာက္.. ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနခဲ့ပါသည္။...
ေအာ္.. ဒီ... တရက္လို႔ေျပာရမလား.. ေနာက္ေန႔ကူးပီလို႔ပဲ ေျပာရမလား..ဘေလာက္ပင္အိပ္ခ်ိန္ေက်ာ္လြန္ပါေသာ္လည္း ေသခ်ာ တာကေတာ့...ေဝယံရဲ႕ ရင္မွာ သိခ်င္စိတ္မႊန္ေနတဲ့ ေမးခြန္းကေတာ့.. ရိွေနခဲ့ပါသည္။....
Unicode
အမှောင်ထုကြီးစိုးပြီး...ကြယ်တာရာ စုံလင်သောညဘက်သို့ပင် ရောက်ရှိခဲ့လေပြီ။၁၀နာရီထိုးပြီ ဖြစ်သောကြောင့်..ပြင်ဦးလွင် လမး်ကလေးမှာ အေးစိမ့်၍ လူခြေတိတ်နေတော့သည်။တိတ်ဆိတ်လွန်းပေမဲ့.. စာအံ သံ အဆက်မပြတ်ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။စာအံ သံမှာ.. စာကျက်နေကြသော ဝေယံနဲ့ အာကာ့ အသံဖြစ်သည်။....
" ကိုဝေယံ.... အိပ်ချင်ပြီလား"...
" မအိပ်ချင်သေးပါဘူးကွာ... ငါ ဒီည..၁၂ ကျော်မှအိပ်မယ်ကွာ"..
" အပို လုပ်လိုက်ရမှ.. အိပ်ချင်လို့ သွားအိပ်တော့..."
" အင်း ဟုတ်တယ်နော်.... ငါအိပ်ချင်နေရင်..စာကျက်ရင်လည်း ဘယ်စိတ်ပါပါ့မလဲ"..
" ဟုတ်တယ် ကိုဝေယံ.. မရမဲ့အတူတူ.အိပ်လိုက်တော့... စောနက လည်း..စာကျက်ပြီးပါပြီ..ကိုဝေယံက..ညဏ်ကောင်းပါတယ်..ခနလေးဆို အများကြီးရတာ"
" အေး... ငါအိပ်ခန်းထဲ မသွားချင်တော့ဘူး"...
" ဟာဟိုဘက် အခန်းလေးတင်ကို.. နီးနီးလေးလေ "..
" ..ဒီညတော့ငါအရမ်း အိပ်ချင်နေပြီ ဟိုဘက်ခန်းလည်း..မသွားနိုင်တော့ဘူး"..
"..အဲ့ဆို.. ဘယ်မှာ အိပ်မှာတုန်း"..
" မင်းပေါင်ပေါ်မှာ အိပ်မယ်.."..
" ဗျာ... ကျွန်တော်ကစာ ကျက်ရမှာလေ.. အသံတွေနဲ့ ရပါ့မလား"...
" ရတယ်... မင်းပီးရင် ငါ့ကို နိုးလိုက်... "
" အင်းပီးရောပီးရော"..
ခေါင်းငိုက်ကာ...အာကာ့ရဲ့ ပေါင်ပေါ် မှာ သူ မှေးတင်လိုက်သည်။..နောက်တော့ အိပ်ချင်လွန်းသဖြင့် ခနမျှသာ ခေါင်းချ ရသေးသည်။.. အိပ်ပျော်သွား၏။..
".. ဟင်း... ကိုဝေယံကတော့...ပျင်းလိုက်တာ အရေတောက်တောက်ကိုကျနေတာပဲ.. ရှေ့လျှောက်ပိုဂရုစိုက်ရအုနး်မယ်"...
အာကာ တယောက်... အပြတ်ကျက်ရမဲ့ အပိုင်းကို ကျက်လာခဲ့သည်မှာ...ည ၁၂ နာရီ ထိုးသွားလေပြီ။..
" ကိုဝေယံ ထတော့... ကျွန်တော် စာလုပ်ပြီးပြီ.. အခန်းထဲ သွားအိပ်တော့"..
" အမ်..."..
အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ မျက်လုံးဖွင့်ကာ ပေါင်ပေါ်မှာ အိပ်နေရာကနေ အာကာ့မျက်နှာ ကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။..
" ဟုတ်လို့လားကွ.. ငါအိပ်တာ မကြာသေးပါဘူး"...
" ဟာ.. ကြာပါပြီ.. ကျွန်တော်စာလုပ်လို့ပြီးပြီဟာကို.. သွားတော့ ကိုယ့်အခန်းကို"...
" အေးပါကွာ.." ငါသွားတိုက်လိုက်အုန်းမယ်...."
"အင်း သွားတိုက်ပီးမှ အိပ် သွားပိုးပေါက်လည်း မဖြစ်တော့ဘူး"
ဝေယံ.. သွားပွတ်တံ ကိုင်ကာ ရေချို းခန့်ထဲ ဝင်သွားလေသည်။..အာကာကတော့... စာကြည့်စားပွဲ တွင်ပြန့်ကျဲနေသော စာအုပ်များကို ကောက်သိမ်းလိုက်သည်။...နေရာတကျ..စီစဉ်ထားပြီး.. အခန်းဝတင်ပင်ရပ်နေလေ၏။....
"အာကာ"
" ဘာပြောမို့လဲ ပြောလေ"...
" ငါ့အခန်းတံခါး လော့ကျသွားပြီ သော့ကလည်း..ဆရာ့ဆီမှာ ပါသွားပြီ..ဒီနေ့ ငါအိပ်စရာမရှိဘူး"..
" အဲ့တာဆို.. ဒီအပြင်မှာအိပ်"...
" မင်းကလည်း.. အပြင်မှာ မအိပ်ပါဘူး. မင်းနဲ့ အိပ်မယ်လေ"
" .. ကျပ်မယ် နော် ကိုဝေယံ.. တယောက်ကုတင်မို့လို့"...
" ရပါတယ် ကွာ.. ငါအိပ်ချင်နေပြီ..ဝင်တော့မယ်.."
" အင်း .. အင်း"..
ဝေယံ တယောက်ကုတင်ပေါ် တက်ခါနီး.. အပျင်းကြောဆန့်လိုက်သည်။.. နောက် ပစ်လှဲရန်... ကုတင်ကို ကျောပေးလိုက်သည်။အာကာကအခန်းထဲ သို့ ဝင်လာလာချင်းပင်....ခြေထောက်ချော်ပြီး.. ဝေယံ ဘက်သို့ ဦးတည် ယိုင်သွားလေသည်။အရှိန်နဲ့ဖြစ်၍..ဝေယံ နဲ့ အာကာ နှစ်ယောက်လုံး ကုတင်ပေါ် လဲသွားရတော့၏။... ကုတင် ဘက်ကိုကျောပေးထားတဲ့ အနေထားမို့... အာကာ့မျက်နှာ နဲ့ သူ့မျက်နှာ ချင်းဆိုင်နေတဲ့ အနေထားဖြစ်သည်။ခြေလဲ ချော်ကျတဲ့အရှိန်ကြောင့်မို့.. မျက်နှာဆိုင်နေရာကနေ.. အနမ်းများ ဖြစ်ခဲ့ရသည်။.. ရုတ်တရက်မို့ သူ တို့ကို သူတို့ဘာဖြစ်မှန်းတောင် မသိလိုက်ပါ။.. ပိသပ်သော အာကာနှုတ်ခမ်းဖျားလေးနဲ့..ဝေယံ နှုတ်ခမ်းတို့ ပွတ်တိုက် ခဲ့သည့်အဖြစ်ပင်ဖြစ်ပေသည်။.. သူတို်နှစ်ယောက် ရုတ်တရက်မို့...ဘာဖြစ်ခဲ့ကြမှန်း မသိတော့ပါ။..
" ကိုဝေယံ ဆောရီး..ပါ... ကျွန်တော် ချော်လဲ သွားတာပါ"....
" အေး.. အေး... ငါလည်း.. ရုတ်တရက်မို့ကွာ.. ဒီအတိုင်းငြိမ်နေမိတယ်.. ကဲကဲ..ငါအိပ်တော့မယ်"...
" အင်း အင်း ကိုဝေယံ.. "
ဝေယံတယောက်.. နဂိုတည်းက အိပ်ချင်နေ၍.. ခေါင်းချလိုက်သည်နှင့်.. အိပ်ပျော်သွား၏။... အာကာကတော့.. အိပ်မရ.. ဘာမှန်းမသိ.. ရင်တွေ တဆက်ဆက်တုန်နေ၏။...
မျက်စိထဲ.. စောနက အဖြစ်ပျက်ကို မြင်ယောင်ခဲ့သည်။... သူ့ရဲ့.. နီတွတ်နေသော ပါးစပ်ဖျားလေးကို.. ပွတ်ဆဲ ဖိကာ ကိုင်လိုက်သည်။နောက်တော့.. သူ အပြုံးတွေက.. တရာခံ ပေါ်သလို... မျက်နှာ တပြင်လုံးမှာ ... ပြုံးယောင်သန်း ပေါ်ခဲ့တော့သည်။...
" ငါ ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ.."....
တဆက်ဆက်တုန်နေသောရင်ကို ဖိရိကာ.. သူ့ကိုယ်သူ ပြောမိ၏။... နောက်တော့.. အိပ်ပျော်နေသော ဝေယံ မျက်နှာကို သူ အတန်ကြာအောင်.. ငေးကြည့်နေမိ၏။..... မျက်လုံးလေး စုံမှိတ်ပြီး.. မဲမှောင်သော မျက်ခုံးနဲ့.. ဆံပင် သားတို့ ထိုးဖွ သကဲ့သို့.. ခပ်ဖွဖွ ရှုပ်ခက်နေသော မျက်နှာကို သူ အတန်ကြာအောင် ငေးကြည့်မိပါသည်။...
အဲ့သလို ငေးကြည့်မိပြီး.. သူနှလုံးသားကို .. သူ ရိပ်မိလိုက်သည်။
" ငါ ဒီလို ဖြစ်နေတာ.. တခုခုပဲ .. ငါ ဝေခွဲမရပါလား"...
နောက်တော့ သူ့ဘေးမှာ သူ့လို ပုံတူပုံခွဲ တယောက်ထင်ပေါ်လာသည်။.. သူ့လိုမျိူ းပဲ ဖွေးဥလှတဲ့ လက်ဖြင့် ပခုံးပေါ်ကမ်းလှမ်းလိုက်သည်။...
" အာကာ ... မင်းဘာတွေ ဝေခွဲမရနေတာလဲ"
" ငါ... ငါ.... ဒါနဲ့ မင်းက.. ဘာလို့ ငါနဲ့တူနေတာလဲ"...
" ငါက မင်းရဲ့စိတ်ပဲ... မင်းရဲ့ ဝေခွဲမရတဲ့စိတ်ပဲ"..
ပြောနေဆဲ မှာပင်.. သူလိုမျိူ းပုံတူ တယောက်ပေါ်လာပြန်သည်။..
" အာကာ .. မင်းကိုပြောမယ်.. အဲ့တာ. မင်းဝေယံကို ချစ်မိနေတာ.. "
ပထမ ပေါ်လာတဲ့ တယောက်ကလည်း...
" မဟုတ်ဘူး... မင်း ..ဝေယံ ကို ချစ်နေတာမဟုတ်ဘူး.. မင်းဘာသာ ကယောင်ခြောက်ခြားဖြစ်နေတာ"....
ဒုတိယတယောက်က..
" မဟုတ်ဘူး... အာကာ ကယောင်ခြောက်ခြား ဖြစ်နေတာမဟုတ်ဘူး.. ဝေယံ ရဲ့... မထင်မှတ်တဲ့.. အပြု အမူကြောင့်.. သူ ဝေယံ ကိုချစ်မိသွားတာ."..
" မဟုတ်ဘူး.. . သူ ခေါင်းရှုပ်နေတာ".
"မဟုတ်ဘူး.. အာကာ ဝေယံ ့ကို ချစ်နေတာ"...
" တော်ကြပါတော့ကွာ.. တော်ကြပါတော့ .. "
အာကာ အလယ်ကနေ အော်လိုက်မှ.. နှစ်ယောက်လုံး ဘာမှ မပြောကြတော့ပေ။...သူ အော်ပြီး အနောက်ကနေ လက်တဖက်ကသူ့ပုခုံးပေါ် လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။.. သူ့နှလုံး.. ကိုင်ဆွဲ လှုပ်ခါသလို တုန်မိသွားသည်။... မျက်စိလည်း.. စုံမှိတ်လိုက်မိသည်။... နောက်.. ခပ်တိုးတိုး အသံလေးကြားလိုက်ရသည်။..
" ဝေယံ မင်း ဘာဖြစ်လို့လဲ.. "
အာကာ... ဝေယံ အမေး ကို ပြန်မဖြေသေးပါ။... ရင်တွေတုန်နေလွန်းလို့... ရင်ထဲမှာ ဖြေချင်တဲ့ စိတ်တွေ ပဲ့တင် ထပ်နေပေမဲ့လည်း... ပါးစပ်နှုတ်ဖျား သို့ပင် ယောင်လို့မျှပင်ထွက်မလာ။.. သူကြိုးစား၍ တော့... ပြောထွက်အောင်ပြောရတော့မည်။...အင်မတန်ခက်ခဲလှပေတည်း။...
" မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ ဖြေအုန်းလေကွာ စောနက အော်နေတယ်လေ..ဘာဖြစ်တာလဲ"
သူ့ကိုကျောပေးထားသဖြင့် ဝေယံ သရဲ မရဲ ပုခုံးကိုလှုပ်ခါ..မေးသည်။..နောက်မေးမရ၍ အဆုံး.. သူ့ဘက်လှည့်ကာ သူ့ရဲ့စူးရှလှသောမျက်လုံးအစုံဖြင့်တည့်တည့် ကြည့်၍... မေးသည်။.. အာကာကတော့ တစက်မျှပင် နှုတ်ခွန်း.. စကားလုံး မကျလာခဲ့ပါ။..ကျောက်ရုပ်သဖွယ် ငြိမ်နေတဲ့..ပုံစံ မျိူ းဖြစ်သည်။.. ပိုလို့တောင် စိုးသွားသည်။.. ဝေယံရဲ့..မျက်နှာနဲ့ နီးကပ်လှတဲ့ အခြေနေမို့.အာကာတယောက်...သူ ့မျက်လုံးကို အတင်းပိတ်မှိတ်ထားသည်။..
" မင်း ဘာလို့ မျက်လုံး မှိတ်ထားတာလဲ"...
ဘယ်လောက်ပင် မေးပါသော်လည်း.. စကားလုံး ထွက်ကျမလာသည်မို့.. ဝေယံ.. အသံမာတင်းလာခဲ့သည်။..
" မင်းဖြေမှာလား.. မဖြေဘူူးလားကွာ.. ငါ စိတ်တိုလာပြီနော်"...
ဒေါသထွက်စပြု မိတော့မဲ့ အခြေနေမို့.. အာကာ တုန်ရီအသံဖြင့် မဖြေချင်ဘဲ ဖြေခဲ့ရ၏။..
" ကျွန်တော်.. ပြောချင်တယ် .. ဒါမဲ့.. ပြောလို့မရဘူးဖြစ်နေတယ်..ကို့ကိုယ် လည်း..ဘာဖြစ်နေမှန်း မသိဘူး"...
မျက်ရည်တပိုင်းစ...ထွက်ကျလာသည်။...သူ့ရဲ့ မျက်တောင်မွှေးလေးပေါ်မှာလည်း.. မျက်ရည်စလေးတွေ.. စင်စိုကုန်ပြီ။.. နောက်တော့.. သူ့ထိန်း၍ မရခဲ့။.. မျက်ရည်စို့တက်လာ၏။...ဘာတခွန်းမှ လည်း မပြောသဖြင့်.. ဝေယံ က မေးမနေတော့။... သူပြောလို့မရမှန်း လည်း သိသည်။..အာကာက... ငိုဆဲ မှာပင်.. ကိုင်ထားသော ဝေယံလက်ကို ဖြေလွှတ်ချလိုက်ပြီး.. သူ့ရဲ့ လက်များက.. ဝေယံ ဂျို င်းအောက်..ရင်ဘတ်ပိုင်းသို့ကပ်သွားသည်။... သူတင်းကျပ်စွာ ဝေယံ ကို်ယ်ကို ဖက်လိုက်သည်။..ဝေယံ ကတော့ အပြူ းသားနဲ့ ပင်.. ။တဖြေးဖြေး နဲ့ .. အာကာရဲ့ခေါင်းက..ဝေယံ ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝှေးခဲ့၏။....ဝေယံ ကလည်း..ကြောင်နေမိသည်။...
နောက်တော့.. ဘာလို့ ဝမ်းနည်းနေတော့ သူ တကယ်ပင်မသိ။.. သို့ပေမဲ့.. သူ့ရဲ့ လက်တွေကို အာကာရဲ့ ကျောပြင်ပေါ်ကို သူ ပြန်တင်ပြီးချိတ်ထားလိုက်သည်။..အာကာကတော့... ဒီ အတိုင်းပင်.. ဝေယံရဲ့ ရင်ထဲမှာပင်.. သူ ဝမ်းနည်းနေ၏။...
ပြတင်းပေါက် ဝရန်တာ ဖွင့်ထားသဖြင့်.. အေးချမ်းလှသော လေပြေလေး တွေက.. သူတို့အခန်းထဲ တိုးလာခဲ့၏။... လေပြေလေညင်းလေးတွေမု့ိ.. သူတို့နှစ်ယောက်ဆံပင်ဆံသားများ..လှုပ်ခါနေသည်။...ဘလောက်ပင် အေးချမ်းလှသောလည်း.. နှစ်ယောက်လုံးပူးကပ်စွာ ဖက်ထား၍.. ချွေးပြန်သည်အထိ.. ပူလောင်နေခဲ့သည်။...
"ကဲကဲ... မင်းမဖြေ မပြောချင်လည်းနေ.. ငါအတင်းမမေးတော့ဘူး.. စိတ်ငြိမ်တော့မှ ဖြေပေးတော့.. အာကာ"...
အာကာရှိုင်း..မျက်ရည်စို့နေသော မျက်လုံးဝိုင်းလေးများနဲ့.. ဝေယံ ရဲ့ မေးစေ့..အပေါ် မျက်နှာကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။...နီးကပ်လှသည်မို့လည်းဖြစ်ဟန်ရှိသည်နှင့်တူပါသည်။... . ဝေယံ့ရဲ့ နှလုံးခုန်သံကိုပင် ကြားရသည်။.. သူ့ရဲ့.. ဝင်သက်ထွက်သက် အသက်ရှူ သံ.ကြီးမားလှတဲ့ လည်စလုတ်..ချွန်သောမေးစေ့.. အကုန်လုံး ကို အနီး ကပ်သာ မြင်ရသည်။.. ကြားရသည်။...
" အာကာ.. မင်းကလည်း... စိတ်ပျော့လိုက်တာ.. ဝမ်းမနည်းရဘူးကွ... မင်းငါ့ကိုပြောသင့်တယ်.. ဒါမှမင်းဘာဖြစ်ေနလဲ ဆိုတာငါလည်းသိမှာ"
" အင်း.. စိတ်ငြိမ်တော့ ပြောပါ့မယ်... ကိုဝေယံ"..
" မင်း.. မျက်ရည်ကလည်း.. များလိုက်တာကွာ.. ဒီမှာ ငါ့ရဲ့အကျႌရင်ဘတ်ပိုင်းတောင် ရွဲှကုန်ပြီ ကွာ"..
အာကာပြုံးယောင်သန်းခဲ့သည်။....
" အင်းပါ... ကျွန်တော် နောက်ဆို စိတ်ခိုင်ခိုင်ထားပါ့မယ်ဗျာ"
ဝေယံကလည်း.... ညို့ယူဖမ်းစားသလို ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ မျက်စုံဖြင့်... ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေသော အာကာ့ကို ငုံ့ကြည့်ကာ..
" အေးပါကွာ.. မင်း အဆင်ပြေရင်ပီးတာပဲ...ငါ အကျႌ လဲ ရအုန်းမယ်..."..
မှန်ပါသည်။.. ဘယ်လောက် ပင်ဝမ်းနညး်ခဲ့သည်မသိ.. သူဝတ်ထားသော.. ညဝတ်အကျႌ လေး။..နောက်တော့ ရင်ဘတ်ပိုင်းနေရာမှာ... တပိုင်းစ တကွက်တကွက် စိုနေသည်။... ကျောကုန်းမှာတော့.. တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထား၍.. ကြေမှုန့်သလို တွန့်ခေါက်နေသည်။....
ဝေယံ .. လျှော်ပြီး.. ချိတ်ထားသော.. အကျႌ လက်တို စပို့ရှပ် အဖြူ လေး ပြောင်လေးကို...ဝတ်သည်။..အခန်းသို့ ခြေလှမ်းဦးတည်ခဲ့သည်။.. သူအခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့... ပက်လက်လှန် အိပ်နေသော...အာကာကို တွေ့ရသည်။...သူ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး.. အာကာ့ မျက်နှာကို သူ အတန်ကြာငေးကြည့်လိုက်သည်။.. နောက်တော့.. အာကာရဲ့အကျႌအဝါရောင်စပို့ရှပ်ပြောင်လေးက. အိပ်ထား၍.. တွန်းခေါက်နေတာမို့ .. လက်မောင်းလှန်နေတာကို.. ဆွဲချပေးလိုက်သည်။..နောက် လည်ပင်းအစေ့. ကိုပြင်ပေးလိုက်သည်။..လက်က.. အာကာ့ရဲ့ မျက်နှာကို ရုတ်တရက်ရောက်သွားတော့သည်။...
နောက်သူ... အာကာ့ရဲ့ မေးစေ့ကိိုကိုင်လိုက်သည်။...
" မင်း.. ငါ့ကိုလညး်... ဘာမှမပြောဘူး.. ငါအရမ်းသိချင်နေတယ်...မင်းဝမး်နည်းနေတဲ့ကိစ္စက.. ရည်စားကိစ္စလား.. မိသားစုကိစ္စလား.. ငါသိချင်နေတယ်.. အာကာရယ် မင်း..အဆင်ပြေရင် ငါ့ကိုပြောပြပါလားကွာ.."
..သူအာကာ့ရဲ့... မျက်ခုံးမွှေးလေးပေါ်အထိ ကျနေတဲ့ ..ဆံသားလေးတွေကို.. သူသပ်တင်ပေးလိုက်သည်။... ဝမ်းနည်းတဲ့ အရှိန်ကြောင့်.. အာကာတယောက်.. နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေခဲ့ပါသည်။...
အော်.. ဒီ... တရက်လို့ပြောရမလား.. နောက်နေ့ကူးပီလို့ပဲ ပြောရမလား..ဘလောက်ပင်အိပ်ချိန်ကျော်လွန်ပါသော်လည်း သေချာ တာကတော့...ဝေယံရဲ့ ရင်မှာ သိချင်စိတ်မွှန်နေတဲ့ မေးခွန်းကတော့.. ရှိနေခဲ့ပါသည်။....