Dilden düşmeyen kelimelere rastladım yine. Anımsayamadığım şehirlerin boş limanları gibisin. Kitaplığındaki açılmamış sayfaların hesabını soracak birinin olmaması ne acı. Aptal dostlardan herkese bolca lazım.
Derinliğime düşse boğulacak bolca dost biriktirdim. Hepsini okyanusun ortasında kara parçamda taşıyorum. Derinliğime ulaşmaya dahi çalışmadılar. Oysa içimdeki derinlikte onları besleyecek binlerce tutkuya sahibim. Aynı karaya vurmaktan dalgalarımın gücü bile kalmadı. Besleyecek kanatlarım sadece kaçış noktası zayıflar için. Galibiyete sürüklediğim korsanlar kadar onurlu değiller. Su perim kadar sevgi dolu olamadılar.
Tanrıların dahi hakim olduğu söylenir. Tanrı bedenleri dolu derinlerimde. Habercileriyle beraber gömüldüler bu okyanusun en derinine. Hikayeleriyle uyuttukları zihinler daha keskin kılıçlar yaptı. Kaybettiklerimle meydana getirdiğim toprakları kanlarıyla buladılar.
Üstün olduğunuzu vurgulayan siz dışında her şey olduğunda okyanusta bir kapı üstünde terk edildiğinizi anlayacaksınız. O kapıyı açmak dışında seçenek bırakmayacaklar.
Tüketildikleriniz dışında ait olduğunuz bir şey yok. Hafızanın ve pusulanın unutulduğu bu sulardan kaçanları da yadırgamıyorum. Ama dalgalarım artık güçlü değil. Derinlerden kurtulmaya çalışmayacaksınız.
Ulaşılamaz hale getirdiğim kişiliğimi anlamaya çalışan insanlara teşekkür ederim. Anlayanlar ise ganimetlerle ayrıldılar bu sulardan. Onlara sunmaktan çekinmedim.
Okyanus yeni maceralarla ve ganimetlerle dolu.Ama siz benim gibi bir Kara İnciye sahip değilsiniz. Üzgünüm. Trident tarafından ruhumun ortasından vuruldum.