Arkadaşlar bazı nedenlerden dolayı hikayeye devam edememiştim ama şimdi yoğun istek istek üzerine tekrardan hikayeyi yazmaya devam edeceğimm. Ve bundan sonra her pazar 1 bölüm yazmaya çalışacağım .. iyi okumalar ♡
Adamlar beni bırakır bırakmaz gözyaşlarımı sildim ve koşmaya başladım. Buradan ne kadar hızlı uzaklaşırsam benim için o kadar iyi olacaktı. Kapıyı açıp dışarı çıktım,park edilmiş son model arabaları geçip şöyle bir soluklandıktan sonra elimle saçlarımı karıştırıp etrafıma bakındım. Rastgele bir yön seçtim ve koşmaya devam ettim ağaçlık alanların ardından nihayet arabaların ve taksilerin geçtiği bir yola çıkmıştım cebimde 5 kuruş paramın kalmadığını fark edince ilk gelen arabayı durdurup açılan camın hizasına doğru kafamı eğdim ve gideceğim mekanı tarif edip gidip gidemeyeceğini bana bakan çocuğa sordum."evet geçerim" lafından sonra hiç düşünmeden kapıyı açtım ve koltuğa yayıldım bundan sonra ne yapacağımı düşünürken " bu ne panik böyle" sorusuyla kendime gelmiştim. "uzun hikaye" diye kısa bir cevap verdikten sonra biraz toparlandım ve kafamı cama doğru çevirip dışarıyı incelemeye başladım. Birkaç dakikalık sessizliğin ardından "yaşın kaç" diye sordu bay merak. "19, senin kaç" "23". Biraz uzun süren sessizliğin ardından tekrar lafa atıldı çocuk " bu saatte o mekana gittiğine göre eğlence anlayışın çok farklı gibi gözüküyor" bu çocuğun sohbetinden kaçamayacağımı anlamıştım. Konuşurken bile çıkan gamzesini inceledikten sonra ( kabul etmeliyim ki etkilenmiştim) " ben orda kalıyorum. Kalıcak başka yerim olmadığı için orayı tarif ettim sana" dedim. Çocuk şaşkın bakışlarının ardından "e peki ne yiyip ne içiyorsun" diye bir soru yöneltti. Hafif tebessümüm ettim ve ardından " mekanda kiler beni tanıdıkları için bana yardımcı oluyorlar" dedim. " beni yanlış anlamanı istemem güvenmenini de bekleyemem tabiki ama istersen benimle birlikte kalabilirsin yeni bir ev bulana kadar" artık benim için en mantıklısını düşünecek halim kalmamıştı. Yumuşak biz yatak umuduyla "olur,ama sadece bir eve yerleşene kadar zaten bir iş buldum bile" dedim. Çocuk "anlaştık o zaman" dedikten sonra u dönüş yaptı ve "o zaman hemen eve gidelim çünkü ben çok acıktım" dedi. Küçük bir kahkaha attıktan sonra " şanslısın ki yetimhanede öğrendiğim en güzel şeylerden birisi güzel yemek yapmak" dedim. Biz bunları konuşurken eve gelmiş olmalıydık ki çocuk arabayı park park etmişti bile. Hafif bir tebessümün ardından bakışlarını bana yöneltti ve "bu arada ben Soner" dedi. "Su bende. Tanıştığıma memnun oldum" derken elimi uzatılmıştım. Uzattığım eli sıktıktan sonra güldü,arabadan indi ve kapımı açtı. Yeni evimin sahibi yakışıklı olduğu kadar kibardıda..