__👑__
Five Words
Prince Theseus Perses
“Ang gwapo talaga ng prinsepe ko!” My mom exclaimed while looking at me in my gorgeous suit. Today is the most awaited event of the month. The jubilee of the King.
“As always.” I confidently said. No offense but that’s the truth.
“Ang yabang, ‘Nak!” She said laughing, I just shook my head and fold the sleeves of my royal three piece suit. And smiled on the mirror.
Im so handsome! Yeah!
“Ako na ang maglalagay ng kapa mo.” I let her do what she wants while I messed my hair.
But, I was mesmerized for a minute while looking at her beaming face. And that’s when someone broke in my mind. Gaea. I don’t know but I felt sad for Gaea.
I was still so lucky that I still have my parents besides me, and she don’t. I am selfish and a bastard, for treating her like that?
“Mom?” I asked.
“Ano iyon, ’Nak?”
I sighed before I spoke, “Do.. do you know who killed the Evergreen’s?”
She frozed.
__👑__
Yttrio Flintel Elchantra
“Uy! Yttrio, ang gwapo natin ah!” Namamanghang wika ng katulad ko ring kawal habang siya’y nakatingin saakin.
“’Di ah! Binigay lang ni Madame Heroine ’to.” Pa- humble kong saad, kahit na mayabang talaga ako. Ang gwapo ko kaya, matagal na!
“Buti ka pa at may nagbibigay ng kailangan mo.” Tila nai- inggit niya wika. “Eh, buti nga ikaw may magulang. Eh ako? Tegi na.” Sabi ko para huwag siyang mainggit sa mga luhong nakukuha ko.
“Eh, atleast sa’yo naibibigay niyang lahat.”
“Nagkakamali ka, Pards. Kasi hindi naman niya maibibigay ang totoong pagmamahal ng tunay kong magulang. Palagi nalang siyang nag- tratrabaho, at wala man lang time para saakin.” Nakangusong saad ko.
“Ano ba kasing ikinamatay ng mga magulang mo?” Kuryos niyang tanong. Kahit na matagal ko na silang kasama sa buhay ko ay hindi ko parin ikine- kwento ang nangyari sa mga magulang ko, dahil maski ako ay hindi rin naman alam ang buong kwento.
“Pinatay daw sila eh, sabi ni Madame Heroine.” Sagot ko ng maalala ang kwento niya nu’n saakin no’ng ako’y lumalaki na. Buti na nga lang at hindi niya tinago ang totoo eh.
“Strange? Bakit kaya niya alam no?” May kalituhan tanong niya. Sinimangutan ko siya dahil sa kaniyang sinabi.
“Halangan naman ampunin niya ako ng hindi man lang niya alam kung anong background ko ’di ba?” Taas kilay kong tanong sakaniya.
“Ngek? Parang hirap paring paniwalaan eh. Di ba, yung ibang nangangampon ng mga batang nakita lang nila kung saan ay di na nila inaalam kung sino ang magulang ng bata kasi alam naman nilang ayaw na nila sa bata. Kaya bakit pa nila aalamin?”
Napabuntong- hininga na lamang ako dahil kung ano- anong pinagsasabi niya saakin. “Ibahin mo kasi siya.”
__👑__
Gaea Evergreen
“Shit! Ang ganda mo talaga, ‘teh!” Narinig kong komento ng babaeng nang- ayos rin saakin kahapon. So, I’m here again, being the perfect girl.
Ngumiti na lamang ako sakaniya ng pilit, dahil kahit na maganda ang kasuotan ko hindi ko rin naman ito masyadong magagamit kasi iba naman ang pakay ko.
“Sige, dyan ka muna’t titignan ko lang si Ma’am Heroine.” Paalam niya kaya tumango na lang ako. Tinignan ko ang aking sarili sa salamin, at napabuntong- hininga ako dahil sa aking mga iniisip. Hinaplos ko ang kwintas na nakalagay sa aking leeg at hinawakan ang nakasabit na maliit na bote rito.
Tama ba ’tong papasukin ko?
Hindi ko alam pero kagabi ko pa tinatanong ang sarili ko kung tama itong gagawin ko. Para kasing nakokonsensya na kaagad ako. But, every time I remember the night my parents die, my eagerness toget revenge is triggered. Hayst.
“Ija..” Napabalik ako sa realidad ng marinig ang boses ni Madame S. Napalingon ako sakaniya ngunit ako’y napanganga ng makita ang kaniyang itsura. “Ang.. ang ganda niyo ho!” Di makapaniwalang wika ko habang namamanghang nakatingin sakaniya.
Bumagay kasi talaga sakaniya ’yung gown at mga hairstyle na pinili ko.
“Ay! Achuchu!” Hampas niya saakin na tila isang nahihiyang dalaga. Hindi ko naiwasang mapatawa dahil sa kaniyang inakto.
“Ma’am Heroine! Baba na po tayo.” Parehas kaming napatingin sa direksyon ng pintuan ng makarinig ng boses mula rito. “Let’s go, Ija.” Aya niya saakin ngunit umiling ako.
“Mamaya na po ako baba, kasi ’di naman ako royal highness eh.” Rason ko sakaniya. Tumango na lamang siya at umalis na.
Napabuntong- hininga ako bago tuluyang umalis sa kaniyang opisina. Ngunit sa isang labasan ako nag- tungo, kasi kapag sa nilabasan ni Madame S baka maagaw ko ang atensyon ng mga tao dahil yung hagdang pababa roon ay patungo sa great hall.
Pagkabukas ko sa pintuan ay kaagad akong natigilan ng bumungad saakin ang isang tao habang may kasama siyang babae. Gulped. Hindi ko naiwasang matameme at mapalunok habang nakatitig sakaniya. Kaso hindi ko alam kong nanadya ang tadhana kasi nang lumunok ako ay tumunog. Taena.
“Pft. Haha!” Tawa ng babaeng kasama nito na medyo may katandaan na. “Miss Gaea, Pagpasensyahan mo ng kung sobrang gwapo ngayon nitong anak ko ah.” Aniya, ngunit hindi ko siya pinansin at sa mga mata niya lang akong nakatingin. Na naging dahilan para kumabog na naman ng husto ang aking puso.
“C’mo, Mom.” Aya niya sa kaniyang ina. Naiiwas ko naman kaagad ang aking nga mata nang dumapo saakin ang hiya.
“And by the way, you too looks so gorgeous.” Pahabol niyang komento, kasabay ng pagsilay ng kaniyang ngiti.
Napasandal ako sa pintuan nang tuluyan na silang mawala habang inaalala ang kaniyang itsura. Bakit ang kisig at gwapo mo, Uno ha?! Hindi ko alam kong sisimangot ako o kikiligin, kasi putcha lang! Ang gwapo niya.
Prinsepe Theseus? Pinatitibok mo ng kay bilis ang puso ko. Wieh! Ang harot.
“Nako, Gaea! Hibang ka na..” Bulong ko sa aking sarili ng ako’y matauhan sa aking ginagawa. Tumayo ako ng tuwid at sinimulang rumampa pababa para magtungo sa labas ng palasyo. Ofcourse dahil sa wala akong imbitasyon, sa kusina ako dadaan.
Kung sakali mang may taga- bantay ru’n alam ko namang papapasukin nila ako kasi katiwala naman ako rito sa palasyo. Nang ako’y tuluyang makarating rito ay hindi na ako nagtaka ng may makita akong bantay.
Tindig na tindig ako habang rarampa- rampang lumalapit rito. “Invitation, please?” Harang niya saakin dahilan para mapatigil ako sa aking ginagawa. Ha!
“’Di mo ba ’ko kilala?” Atungal ko habang nakataas ang aking kilay at nakapamaywang na nakatingin sakaniya. Wala e’ nawala ’yung tindig ko dahil sa irita sakaniya.
Tinignan naman niya ako mula ulo hanggang paa bago ibalik muli ang kaniyang tingin saakin. “Miss maganda ka naman eh, kaso para kang baliw.” Puna niya.
Miss?! Huwag niyang sabihin hindi niya ’ko namumukhaan?! At ano daww!
“Ba.. baliw? Ako?! Baliw?!” ’Di makapaniwalang turo ko sa aking sarili. “Ano ho bang sinabi ko? Eh, di lang po pala kayo baliw, bingi pa.” Pang- iinsulto niya na sinabayan pa ng mala- demonyong tawa.
Gagong ’to!
Tutuhurin ko na sana siya ngunit ako’y natuod ng bigla na lamang may umakbay saakin. “Pards!” Masayang bati niya. Kahit na hindi ko siya lingunin ay alam ko kung sino siya.
“Oy! Master Yttrio! Oh, kilala mo ’tong si Miss Pretty?” Tanong niya ng mapansin niya ang pagkaka- akbay saakin ni Yttrio. “Gago! Si Gaea ’to!” Biglang mura niya, na naging mitsa para mapanganga ang bantay.
“Ano?!”
“Gulat ka? Haha.”
“Tangina! Pa’no nangyari ’yun, eh ’kala ko retokada nalang ang magpapaganda sakaniya eh. HAHAHA!” Insulto niya habang tumatawang nakatingin kay Yttrio.
“Taena ka! Nandito pa ’ko! Gago!” Batok ko sakaniya tutal’t medyo tumangkad ako dahil sa heels na aking suot. “Ay pasensya! Pero.. ikaw talaga si Gaea?”
“Nang- iinsulto ka ba?” Seryosong tanong ko sakaniya. ’Di ko ‘to aatrasan kahit na siga siya. Aba! Maka- insulto eh mukha namang masayahing penoy!
“Lagi mo yata ’yang sinasabi pag napipikon ka ah.” Bulong ni Yttrio.
“Chill lang! Pumasok ka na nga lang kayong dalawa baka upakan mo pa ko.” Awat niya.
“Talaga..” Saad ko habang pa- flip hair na linagpasan siya. “Tapang mo ah.” Mungkahi ni Yttrio nang kami’y tuluyang makapasok sa loob.
“Kung tanggalin mo kaya ’yang pagkaka- akbay mo no'?” Mariing sita ko sakaniya. “’To naman, gumanda lang nagiging mahinhin na..” Narining kong bulong nya kasunod ng pag- alis niya sa kaniyang braso.
“Kung mambubulong ka dyan. ’Wag mong lakasan, okay?” Irap ko at inunahan siya sa paglalakad.
“Oh! Napipikon na naman!” Habol niya saakin.
Pagkalabas sa kusina ay kusang nalaglag ang aking panga dahil sa aking nabungaran. Ang ganda ng pagkakadisenyo nila sa greathall. Thought, it’s simple but it is still pleasing in the eyes.
I roam my gazes around and saw bunches of royalties wearing palatial suits and gowns, eating delicacies. While others are doing other stuffs.
Mukhang na- misplace ako ah?
“Yttrio?”
“Hmm?”
“Bumaba na ba ’yung hari?” Kuryos kong tanong ng hindi siya tinatapunan ng tingin.
“Oo, bakit?”
Pinasingkit ko ang aking mga mata habang ito’y inililibot ko sa Greathall. Hanggang sa mahagip ng aking mata ang aking hinahanap. Huli ka!
“Ah, sige diyan ka muna. May pupuntahan lang ako.” Paalam ko. “Pero..” Tinapunan ko siya ng masamang tingin ng mag- reklamo ito.
“Sige na nga.” Suko niya at umalis.
Hindi ko maiwasang ilibot ang aking paningin sa buong Hall. Hayst. Sayang’t masisira ka mamaya.
Napahawak ako sa aking kwintas at ito’y kaagad kong hinablot sa aking leeg at hinawakan ito ng mahigpit. Napatingin- tingin ako sa paligid para humanap ng magandang pwesto na medyo tago para walang makakita saakin.
Nang makahanap sa sulok ay kaagad akong umupo rito. Sakto rito kasi walang masyadong tao, at medyo tago. Nagmanman ako ng ilang segundo hanggang sa mapag- desisyunang kumilos na. Nang makita ang target ay kaagad na sumilay ang ngiti sa aking labi.
Binuksan ko ang maliit na bote at unti- unti’y lumabas rito ang isang palilang itim na tila ba’y isang usok. Isa itong lason na talagang aking ginawa para lamang sa Hari.
“Tignan ko kung makangiti ka pa matapos nito...” Nakangising turan ko at hinipan ang usok patungo sa kaniyang direksyon at papunta sa kaniyang inumin. Mas lalong lumawak ang ngisi ko ng tuluyan ng lumapat ang usok sa kaniyang inumin.
And now! I wait.
Yah! Maghihintay ako rito, kasi kailangan niya pa naman iyong inumin para tuluyan na siyang mawala.
Habang lumilipas ang oras ay mas niyayamot ako sa kapapanuod sakaniya, at ilang baso narin ng alak ang nainom ko dahil sa paghihintay. Tangina! Pati ba naman rito? Paghihintayin niya pa ’ko?!
Pero ako’y napa- upo ng maayos ng hawakan niya na ang wine glass. At tutunggain na sana niya ito pero ito’y kaniya ring binitawan nang may biglang umepal na waiter. Ayt! Tangina!
Sayang! Nandu’n na eh!
Bakit ba ayaw makisama ng tadhana? Argh!
Humalumababa ako sa lamesa at nakangusong tumingin sa kaniyang gawi. Nakakainis talaga ’yung pagmu- mukha niya, ang sarap tirisin at tadyakan.
Wala na akong nagawa kundi ang magbilang nalang sa aking isipan habang nakatitig sakaniya. Taena! Hindi ko siya titigan kung hindi lang dahil sa plano ko. Nakakasura kaya ng pagmumukha niya!
Pero muli akong nabuhayan ng loob nang hawakan nya ito ulit. Mulat matang nakatingin lamang ako sakaniya habang unti- unti niyang ini- aangat ang baso. Hanggang sa ito’y lumapat na sa kaniyang labi. Inumin mo na dali!
Napaimpit ako ng tili ng makita ang pag- alon ng kaniyang adams apple na ibig sabihin ay naka- inom na siya rito. Pero hindi pa ’yan natatapos ang lahat.
Kinapa ko ang isa pang kwintas na nakasabit sa aking leeg at napabaling sa Hari. “Wala ng makakatulong saiyo.”
At pinidot ang isang button.
*B O O M!*
“Kyahh!” Kasabay nito ang matitinis at malalakas na tilian ng mga tao, nang tuluyang masakop ng kadiliman ang buong paligid.
Tsk. Arte!
Ang galing ko bang elektrisyan? Tsk. Simple lang naman 'yung ginawa ko. Nagdagdag lang ako ng sound effect, para kung sakali mang makita nilang wala ng malay ang Hari. Masasabi nilang dahil iyon sa pag- sabog.
Hindi ko alam ang iisipin nilang dahilan pero ako alam kung hindi nila ako pag- hihinalaan. Maliban kung may alam sila sa plano ko. And I guess no one knows. Tsk.
“Something happened to the King!!” Biglang sigaw ng kung sino, dahilan para mas lalong magkagulo ang mga tao. Ano ba naman 'tong mga ’to. Nasabihan ngang mga maharlika, bobo naman. Kung tulungan sana nila yung Hari diba? Imbes sa magkagulo sila? Tsk.
Tumayo na lamang ako sa aking kina- uupuan at kaagad na lumisan roon. Mukhang hindi siya tuluyang matetegi kasi nalaman nila kaagad.
Sa aking tinitirhan ako dumiretso para makapag- ayos ng gamit dahil aalis na ko rito. Tutal’t tapos narin naman ang plano ko rito. Kaya bakit pa ’ko mas- stay?
__👑__
Prince Theseus Perses
Im speechless.
I don’t know what to feel or what to do. Hell! It’s useless knowing her plans, because I cant still save my father from danger. I know she’ll poison him but I don’t how will she set the plans.
But, she’s smart. She used the electricity to decieves us all and to makes us not notice that the King is dying.
My hands is trembling while looking at his door. Lots of legal herbalists came to heal him. Yet, minutes had passed but still no results.
I look at the ceiling and mumble a prayer. But, my gazes were smoothly landed on her place. I need to talk to her.
I hurriedly head to her place. Eventhough, I don’t know what I will say.
When I reach the place, I knocked twice on her closed door. Afterwards, I heard her footsteps.
“Anong ginagawa mo rito?” She uttured after she opened the door and saw me.
Heck! She’s so beautiful!
__👑__
Gaea Evergreen
“Anong ginagawa mo rito?” Yan kaagad ang una kong tinanong ng bumungad saaking harapan ang Prinsepe pag- kabukas ko ng pintuan. Napansin ko ang marahan nitong paglunok na tila ba may bumabara sa kaniyang lalamunan.
“Hayst. Nako! Prinsepe kung wala kang sasabihin, umalis ka na lang.” Seryosong bigkas ko at isasara na sana ang pintuan ng hawakan niya ang aking kamay para pigilan sa pag- sara.
“Why did you do it?” Diretsahang tanong niya habang nakatitig saakin. Kumunot ang aking noo dahil sa hindi ko mawari ang ibig nitong sabihin.
“Ang alin?” Nagtatakhang turan ko.
“Don’t be innocent. I know you’re the one who poisoned him.” Seryosong wika niya dahilan para panlakihan ako ng mata. Tangina! Ba’t alam niya?! Bakit?! Patay na!
Calm, Gaea. Stay cool.
“Eh, ano naman ngayon? Bagay lang ’yon sakaniya.” Mariing wika ko at pabalang na iwinaksi ang kaniyang kamay na nakahawak parin pala sa aking kamay magpasa- hanggang ngayon. “Ano ba?!” Bulyaw ko nang hulihin niya muli ang aking kamay at ako’y kaniyang hilain papalabas sa bahay.
“Ano bang problema mo hah?!” Pasigaw kong tanong kasabay nito ang paghigit ko sa aking kamay pabalik. Pero ayaw niyang bitawan.
Ang higpit ng pagkakahawak niya. Tangina!
“Why did you poisoned him?” Kalmado niyang tanong saakin, pero hindi ako sumagot. “Answer me!” Mariing bigkas niya habang matamang nakatingin saakin.
“Para sa magulang ko, okay?! Kasi gusto ko silang mabigyan ng hustisya! Hindi katulad ng mga magulang mong makasarili!” Puno ng diin kong bigkas habang nakatingin sa kaniya. Galit at sakit ang nakikita ko sa kaniyang mga mata ngayon. Pero wala na ’kong pake ron.
“If you want justice, then why did you poisoned my father?”
“No, I also want revenge.” Malamig kong wika. Di pa ba halata na gusto kong maghiganti?
“But, revenge makes things worse.”
Hindi ko alam pero parang ng sakit sa tenga ng sinabi niya. Tsk.
“Ano bang alam mo sa nararamdaman ko?” Iiling- iling kong tanong, ngunit hindi siya nakapag- salita. “Wala kang masabi no? Kasi wala kang alam. Kaya 'wag mo ’kong papakealam sa gusto kong gawin.” Banta ko sakaniya.
“At hindi ikaw ’yung nawalan ng magulang. Hindi ikaw, kundi ako!” Dugtong ko. Hanggang sa kusang nahulog ang isang butil ng luha sa aking mata.
“Hindi ikaw ’yung umako lahat ng responsibilidad. Hindi ikaw ’yung naghirap sa murang edad. Hindi ikaw ’yung naghanap ng kung ano- anong trabaho para lang mabuhay mo ’yung may sakit mong kapatid. Hindi ikaw ’yung nakaranas ng pighati. Hindi ikaw yun...” Hindi ko na naituloy ang aking sasabihin ng mapahikbi ako, dala narin siguro ng paglalakbay muli ng aking alaala sa nakaraan.
Napahawak ako sa aking bibig para pigilan ang aking paghikbi, dahil ayaw kong maging mahina. Tumingin ako sakaniya at pansin ko ang awa sa kaniyang mga mata. “Hindi ikaw yung nagpakatatag, kundi ako.” And I broke.
“Please.. don’t cry.” Mahinang paki- usap niya dahilan para ako’y mapatanga. “I know that you suffered. I know that you do hard things.”
Kumunot ang aking noo dahil sa sinabi niya. “Ano? Alam mo? Nagpapatawa ka ba? Mula’t namatay ang mga magulang ko, walang nakaintindi saakin. Walang nakaramdam ng sakit ko.” Pagak kong wika. Para na ’kong nababaliw.
“That’s why I’m here.”
“Ha! Talaga. Nandyan ka para saakin?” Sarkastikong tanong ko sakaniya. “Kasi kung nandyan ka man, sana naramdaman ko.” Pigil na pigil ako sa mga salitang aking binibitawan dahil sa oras na madulas ang aking dila. Hindi ko na ’yon mababawi.
“That’s your problem. Why? Did you even look at me, when I was beside you? You only open your eyes for Yttrio and Chisse!” Napakunot ako ng noo dahil sa klase ng kaniyang pananalita. Para siyang galit na ewan.
Pero ba’t nadamay si Yttrio at chisse?
“Anong ibig mong sabihin?” Pero ako’y nainis ng hindi siya umimik. Kundi tinignan niya lamang ako.
“Putcha! Magsalita ka! Anong ibig mong sabihin?!”
“Tangina, Gaea! Hindi pa ba obvious na mahal kita?! Oo! Mahal kita, matagal na pero kailanman hindi mo ’yon naramdaman kasi manhid ka! Alam mo ba kung anong rason kaya kita inaasar at iniinis?! Kasi sa paraang iyon mapapansin mo ’ko, yung kahit minsan man lang ay maibaling mo saakin yung atensyon mo! And that’s why I say ‘you’re disrespecting me’ kasi palagi mong sinasabing ‘mahal na prinsepe’. Kasi yan, kahit na kasinungalingan yan, ipinararamdaman ng salitang yan na mahal mo rin ako. Shit!” Sumbat niya saakin at napapikit ng mariin.
Natuod ako sa aking kinatatayuan dahil sa mga binitawan niyang mga salita. Ano? Ma..mahal niya ko? Paano..
Hindi ko alam pero kusa na lamang bumuka ang aking bibig at masabi ang limang katagang iyon, na naging dahilan para siya’y matigilan.
“Mali.. mali ang taong minahal mo..”
___
Charaan!!
Peaceyow! Kung wala talagang ka- kwenta- kwenta yung kadramahan ko. Hehe.
Vote and comment
_Arch_