"အခါးရည္ထည့္"
"ေဆးလိပ္သြားဝယ္"
"အိပ္ခန္းေကာ ဧည့္ခန္းေကာ သန္႔ရွင္းေရးထပ္လုပ္အံုး။ ဟိုမွာဖုန္ေတြနဲ႔!"
"ဘာ!? ညေရာက္ရင္မင္းရည္းစားနွင့္သြားခ်ိန္းေတြ႔အုန္းမယ္?! မသြားရဘူး! ငါပုခံုးေညာင္းေနတယ္..မင္းေနခဲ့ျပီးငါ့ကိုနွိပ္ေပးရမယ္!"
"ဘာလဲမင္းကငါ့ကိုျငင္းခ်င္ေသးတယ္ေပါ့? အရင္ကတည္းက မင္းကိုဘယ္သူထိန္းလာရတာလဲ? မင္းငယ္ငယ္က အိမ္မွာစားစရာဝတ္စရာမရိွတုန္းက ငတ္ျပီးေသမလိုျဖစ္တာကို ဘယ္သူကယ္ခဲ့တာလဲ?!"
"အနိွပ္ဆိုင္မွာသြားနွိပ္ရမယ္? တစိမ္းသူ ငါ႔ကိုလာထိတာကိုမၾကိဳက္ဘူး!"
အခန္းထဲမွာ ငါေဆးလိပ္ေသာက္ရင္း မ်က္နွာေသနွင့္ေျခေထာက္ခ်ိတ္ထိုင္ျပီး ငါ့ရဲ႕မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္မွာထိုင္ေနတဲ့ အထက္တန္းေက်ာင္းသားကိုၾကည့္လိုက္တယ္။
အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ငါ့လိုအရမ္းဂ်ီးထူတဲ့သူေတာင္မွ ဒီေကာင့္ရဲ႕မ်က္နွာေပၚမွာ မေကာင္းတဲ့အခ်က္ တစ္ခ်က္ေလးေတာင္ရွာမေတြ႔ဘူး။ သူကအရမ္းၾကီးမေခ်ာဘူး..ဒါေပမဲ့သူကၾကည့္လိုက္ရင္ ရုပ္ကခန္႔တယ္..
အခုသူကတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနတယ္။ ခါတိုင္း အျမဲေျပစင္းေနတဲ့မ်က္ခံုးကလည္း အခုနည္းနည္းတြန္႔ေနတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း သူကငါ့ေတာင္းဆိုခ်က္ကိုမတတ္နိုင္လို႔လက္ခံလိုက္ရတဲ့အျပံဳးနဲ႔..
ငါလည္းသူ့ကို အတင္းတစ္နာရီေလာက္ၾကာေအာင္ဆြဲထားျပီးမွ အလႊတ္ေပးလိုက္တယ္။ ျကားထဲမွာ ဖုန္းခဏခဏေခၚတယ္။ ေခၚလိုက္တဲ့ဖုန္းတိုင္းကလည္း သူ႕ရည္းစားေခၚတာၾကီးဘဲ။ ဒါေပမဲ့ ငါကလည္းအေလ်ာ့မေပးေတာ့ သူ႕ရည္းစားအသံလည္း တစ္ေခါက္ၿပီးတစ္ေခါက္ ပိုပိုစိတ္ညစ္လာတာကို ၾကားရတယ္။
ဒီကိစၥကငါ့ကိုအရမ္းေပ်ာ္ရႊင္ေစတယ္!
အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ငါအျမဲတမ္းသူ့ကိုရစ္ျပီးေတာ့ပဲ ငါ့စိတ္ကို ျငိမ္ေအာင္ထားရတယ္..
ငါဝန္မခံရဲဘူး...အခုငါလုပ္ေနတဲ့ဟာေတြက ကိုယ့္သားကို လက္မထပ္ေစခ်င္တဲ့အေမတေယာက္ အတိုင္းဘဲ။ တဏွာ႐ူးျပီးေခါင္းမာတယ္..
ငါနဲ႔သူ႔ၾကားမွာ အရမ္းထူးျခားတဲ့ဆက္သြယ္ခ်က္မ်ိဳးလဲမရိွဘူး။ ထပ္ျပီးေတာ့ေျပာရရင္ ေသြးေတာ္ဆက္မွဳေတာင္မရိွတဲ့အသိအဆင့္ေလာက္ဘဲရိွတယ္။
ငယ္ငယ္က ဒီေကာင့္ရဲ႕မိသားစုက အေျခအေနမေကာင္းဘူး။ မိဘေတကလည္းကြာရွင္းျပီး သူရဲ႕ျပဳစုေစာက္ေရွာက္ခြင့္ရထားတဲ့မိခင္ကလည္း အိမ္ျပန္လာေလ့မရိွဘူး။ ဒီလိုမ်ိဳးပစ္ထားခံရတဲ့အေျခအေနမ်ိဳးမွာ စားစရာဝတ္စရာမရိွဘဲ ငတ္ျပီးေသမလိုတစ္ေခါက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
အဲ့အခ်ိန္မွာ ငါကလည္း စိတ္ေကာင္းေနတယ္ထင္ပါရဲ႕...ေနာက္ဆံုး သူ႕ကိုဆြဲေခၚျပီး အိမ္မွာျပဳစုတယ္။
အဲ့လိုနဲ့ သူ႕အေမကလည္း သူ႕ကို ငါ့ဆီပစ္ေပးျပီးေတာ့ အိမ္ကိုေတာ္ေတာ္ျကာမွ တစ္ေခါက္ေလာက္ျပန္လာတယ္။
တာဝန္ယူစိတ္ကို မရိွတဲ့မေကာင္းတဲ့မိန္းမ!
ငါအစပိုင္းကေတာ့ သူ႕ကိုဒီတုိုင္းပဲ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခ်င္ခဲ့တာ..
တျခားဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွမပါဘူး။
ဒါေပမဲ့သူတေျဖးေျဖးၾကီးလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ငါသူ႕ကိုတေျဖးေျဖး ၾကိဳက္လာျပီး ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ႕ကိုမၾကည့္ရရင္မေနနိုင္ဘူးျဖစ္လာတယ္။
ဒါတကယ့္ကိုိုတဏွာ႐ူးတာဘဲ!
ဒါေပမဲ့ငါ့စိတ္ကိုငါမထိန္းနိုင္ဘူး!
ကံေကာင္းတာက ငါ့ခႏၶာကိုယ္ကို ငါထိန္းနိုင္ေသးေတာ့ သူနဲ့ အထင္လြဲစရာဘာကိစၥမွ မလုပ္ခဲ့တာ
ငါ ဒီလိုကေလးတစ္ေယာက္ကို ထိရေလာက္ေအာင္ ငါဒီေလာက္ထိမဆိုးေသးဘူး။
ေနာက္ျပီးေတာ့ သူကငါထိန္းျပီးၾကီးလာတဲ့ကေလး။
ငါဒီေန႔ သူ႔ကိုေခၚျပီး ေမာ္ဒယ္လာလုပ္ခိုင္းတယ္။ ငါ့အလုပ္ကပံုဆြဲတာ။ adult mangaဆြဲတဲ့သူ။
ျပီးေတာ့ ငါကပံုမွန္အားျဖင့္ နိုင္ငံျခားကိုဆြဲေပးတာ။ ဒီမွာက ဒီလိုဟာမ်ိဳးမွလက္မခံတာ။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ငါဘာေၾကာင့္ adult mangaပဲဆြဲလဲဆိုေတာ့..အေၾကာင္းအရင္းက လြယ္လြယ္ေလး။ ငါသူ႕ကိုအဝတ္ခြ်တ္ခိုင္းလို႔ရတယ္ေလ
ဒီကေလးကိုထိလို႔မရဘူးဆိုေတာ့ ၾကည့္တာေလာက္ေတာ့ မလြန္ဘူးမလား?
ငါဒီလို ညစ္ပတ္တဲ့လုပ္ရပ္မ်ိဳးလုပ္တာလည္း တစ္ရက္နွစ္ရက္ဘဲရိွေသးတာလည္း မဟုတ္ဘူး။
သူလည္း လုပ္ပါမ်ားေတာ့ အက်င့္ေတာင္ပါေနျပီ။ အက်ီခြ်တ္ခိုင္းလည္း ရွက္တာေတြဘာေတြ မရိွဘူး။ ပထမစစခ်င္းဆို မ်က္နွာေတာင္ နည္းနည္းနီေသးတယ္။ အခုမ်ားငါမ်က္နွာေသနဲ႔သူ႕ကိုၾကည့္တာေတာင္ သူကေအးေအးေဆးေဆးဘဲ ျပန္ေတာင္ၾကည္႔ေသးတယ္။
ဒါေပမဲ့ ငါတစ္ခါမွ သူ႕ကိုေဘာင္းဘီမခြ်တ္ခိုင္းဘူး။
ငါမၾကည့္ခ်င္တာမဟုတ္ဘူး။ ငါ့ကိုယ္ငါ မထိန္းနိုင္မွာကိုေၾကာက္တာ..
အခုလိုဆိုရင္ ငါ့ခံစားခ်က္ေတကို သူမျမင္ေအာင္ ဖုံးထားလို႔ရေသးတယ္။
ငါေခါင္းငံု႕ျပီး ခပ္တည္တည္နွင့္ပံုဆြဲရင္း 'သူခႏၶာကိုယ္က တစ္ကယ့္ကိုေကာင္းတာပဲ။ ႂကြက္သားေတြကလည္းအေတာ္ဘဲ။ အသားကလည္း မိန္းမထက္ေတာင္ ျဖဴေသးတယ္။ ေဘာင္းဘီသာခြ်တ္လိုက္ရင္ ေတာ္ေတာ္ျကည့္ေကာင္းျပီး ေျခေထာက္လည္းရွည္မွာပဲ။
ငါမေက်နပ္တာတစ္ခုက သူ႔အရပ္က ငါ့ထက္ပိုရွည္တယ္။ ခ်စ္ဖို႔ကိုမေကာင္းဘူး!'
ငါ့သူ႔ကို ဘယ္လိုပံုစံလုပ္ခိုင္းရမလဲ စဥ္းစားေနတုန္းပဲ ရိွေသးတယ္။ သူကရုတ္တရက္ၾကီး စကားေျပာလာတယ္။
သူအသံကလည္း သူ႔႐ုပ္အတိုင္းပဲ နားေထာင္လို႔ေကာင္းတယ္။ လူၾကီးသံေျပာင္းေနခ်ိန္အသံမ်ိဳးနဲ႔..
"ဦးေလး မနက္ျဖန္ ကြ်န္ေတာ္႔ရည္းစားေမြးေန႔ရိွတယ္ မလာနိုင္ေလာက္ေတာ့ဘူး"
"ငါ့ေမြးေန႔လည္း မနက္ျဖန္ပဲ" သူ႕ကိုၾကည့္ေတာင္မၾကည့္ဘဲ ေအးေအးေဆးေျပာလိုက္တယ္
"ဦးေလး..."သူစကားေျပာတာခဏရပ္သြားျပီး ေႏြးေထြးတဲ့အျပံဳးေလးနဲ "ေမြးေန႔ကလြန္ခဲ့တဲ့နွစ္လကမွ ျပီးထားတာေလ"
"ငါ..ငါ့တရုတ္ေန႔လည္း ေမြးေန႔လုပ္တာ မရဘူးလား?!"ငါစိတ္တိုျပီး မ်က္ခံုးေတာင္တြန္႔လာျပီ
"တရုတ္လိုဆို 1လပိုင္း12ရက္ အခုသံုးလေတာင္ေက်ာ္ေနျပီ"
"......."
shit! ဒီေစာက္ကေလး ဘာေၾကာင့္ဒီေလာက္ရွဳပ္တာလဲ
"ငါ့ကိုယ္ငါ ရက္ေျပာင္းျပီးလုပ္တာ မရဘူးလား?!"ငါစိတ္တိုတိုနဲ႔ ေနာက္တစ္ခြန္း ထပ္ေျပာလိုက္တယ္
"ဦးေလး..."သူ ငါရစ္တာကိုငိုမလိုရယ္မလိုနဲ႔ ျဖစ္ေနရွာတယ္
ငါသူ႕ကိုစိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။
သူအလုပ္လုပ္လို႔ရတဲ့ပိုက္ဆံကို သူပိုက္ဆံစုျဖစ္ေအာင္ဆိုျပီး ငါ့ဆီအကုန္အပ္ခိုင္းတယ္။ အမွန္ကေတာ့သူရည္းစားသြားရွာဖို႔ ပိုက္ဆံမရိွေအာင္ေပါ့..
ဒါေပမဲ့လည္း သူပိုက္ဆံခိုးဝွက္ထားရင္ေတာ့လည္း မတတ္နိုင္ဘူူး..
ဒီလို ေမြးေန႔ဆိုတဲ့ထူးျခားတဲ့ရက္မ်ိဳးမွာ အခ်င္းခ်င္းပိုခ်စ္ၾကိဳက္သြားတာမ်ိဳး ျဖစ္နိုင္တယ္။ ျဖစ္နိုင္ရင္ ငါသူ႕ကို လံုးဝမသြားေစခ်င္ဘူူး!
"ငါကအေရးၾကီးလား သူကပိုအေရးၾကီးလား?!"
ငါစိတ္မရွည္ေတာ့ဘဲ ငါ့လက္မွာကိုင္ထားတဲ့ေဘာပင္ကိုေအာက္ကိုပစ္ခ်လိုက္တယ္။
ဒိလိုေမးခြန္းမ်ိဳးက အရမ္းကေလးဆန္တယ္။
ဒါေပမဲ့လည္း တုန္ေနတဲ့ငါ႔လက္ကို ငါမထိန္းနိုင္ဘူး..
ဒီအေျဖသိရမွာကို ေၾကာက္တဲ့ငါ့ကိုယ္ငါ ျပန္ရယ္ခ်င္တယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ တံခါးကbellသံ ျမည္လာတယ္။ ငါ့ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး သူတံခါးသြားဖြင့္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ဘခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ဝင္လာတယ္။ အဲ့ဒါ ဒီေကာင့္ရဲ႕ရည္းစား..
သူက ငါ့ကိုကိတ္မုန္႔ေပးျပီး ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းနဲ့ စကားေျပာတယ္။ ငါအရမ္းမုန္းတဲ့ ခ်ိဳစိမ့္ေနတဲ့အသံနဲ႔..
ၿပီးေတာ့ သူေဆးဆိုးျပီး ေကာက္ထားတဲ့ဆံပင္ကလည္း အခု ေခတ္အစားဆံုးဆံပင္စတိုင္လ္ျဖစ္ေပမဲ့ ငါ့မ်က္စိထဲမွာ ေအာက္တန္းက်လြန္းတယ္။
တရုတ္လူမ်ိဳးက ဆံပင္အမည္းေရာင္ပဲ ျဖစ္ရမွာမဟုတ္ဘူးလား?! ဒီေလာက္ထိ အေနာက္နိုင္ငံကို အားက်ေနရင္ တစ္ခါတည္းနိုင္ငံသားေျပာင္းျပီး,ငါ့ေရွ႕မွာထက္မေပၚလာနဲတာ့!
ငါသူ႕ကို အဖက္လုပ္ရမွာလည္းပ်င္းတယ္။ သူခြ်ဲေနတာကိုလည္း မျမင္ခ်င္ဘူး။ ငါ့ကိုယ္ငါ အေနာက္လွည့္ျပီး ပံုဆက္ဆြဲေနလိုက္တယ္။
"Cong Ye, ငါနင္ျပဳတ္တဲ့ေခါက္ဆြဲစားခ်င္တယ္။ေနာ္ျပဳတ္ေပးေနာ္"
"ညဘက္ ျပန္သြားရင္ နင့္ကိုလုပ္ေပးမယ္"
"ဒါေပမဲ့ ငါအခုအရမ္းဆာတယ္။ ဗိုက္ေတာင္နာလာျပီ။ ငါနင္ျပဳတ္တဲ့ေခါက္ဆြဲကို စားခ်င္လြန္းလို႔ မနက္စာေတာင္ မစားလာဘူး။ေနာ္ ျပဳတ္ေပးပါေနာ္"
"ဒါေပမဲ့ ဒီမွာအဆင္မေျပဘူး..."
"ဦးေလးက ေခါက္ဆြဲေလးေတာင္ ေပးမျပဳတ္ေလာက္တဲ့အထိ ကပ္စီးမနွဲပါဘူး။ ဟုတ္တယ္မလား ဦးေလး"
"ဒီဟာက..."သူဇေဝဇဝါျဖစ္ျပီး ငါ့ဆီကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ မ်က္စိကလည္း 'ေတာင္းဆိုပါတယ္' ဆိုတဲ့အၾကည့္နဲ႔..
ငါမ်က္နွာေသနွင့္ ေခါင္းျငိမ့္လိုက္တယ္။
ငါဒီေလာက္ထိဘကပ္စီးမနည္းေသးဘူး။ အလြန္ဆံုး သူတို႔ျပန္ေတာ့မွ ဟိုမိန္းမစားတုန္းက သံုးခဲ့တဲ့ဟာေတြကို ပစ္ရံုေလာက္ပဲ။
Cong ye ဝင္သြားျပီးေတာ့ အဲ့မိန္းမက ငါ့ဆီေလ်ွာက္လာျပီး ငါ့ခြင့္ျပဳခ်က္မေတာင္းဘဲ ငါ့ဆြဲထားတဲ့ဟာေတြကို ေလ်ွာက္ယူၾကည့္တယ္။
ငါသူ႕ကို ခပ္ေအးေအး စိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။
သူငါ့ပံုေတြကိုၾကည့္ျပီး စိတ္မပါတဲ့အျပံဳးနဲ ငါ့ဘက္ကိုလွည့္ျပီးေျပာတယ္
"နင့္ကိုနင္အရမ္းလြန္လြန္းတယ္မထင္ဘူးလား?"
သူ႕အသံကမက်ယ္ဘူး။ မီးဖိုေခ်ာင္ကေနဆိုရင္ေတာ့ လံုးဝမၾကားရဘူး။
"နင့္ငါ့ရည္းစားကို ေန႔တိုင္းလုယူထားတယ္"
"နင္က အမွန္တကယ္ေတာ့ တဏွာ႐ူးမလား?"
"နင္သူ႕ကိုၾကည့္တဲ့အၾကည့္က အင္းဆက္လိဳပဲ ရြံစရာၾကီး"
"နင္ဘာလုပ္ခ်င္တာလဲ? သူ႕ကိုနင့္လိုညစ္ပတ္ေစခ်င္လို႔လား? သူကေက်ာင္းသားဆိုတာနင္ေမ့ေနျပီလား?"
"နင့္လို ေစာက္gayက ဒီေလာက္ထိငတ္ေနရင္ ဘာျဖစ္လို႔gay bar တို႔ MBတို႔မွာ သြားမရွာတာလဲ? ပိုက္ဆံမရိွရင္ ငါနင့္ကိုေပးလို႔ရတယ္"
ဒီမိန္းကေလး ရုတ္တစ္ရက္ၾကီး မ်က္နွာေျပာင္းသြားေတာ့ ငါခဏေၾကာင္သြားတယ္။
ခါတိုင္းဆို လိမၼာလြန္းလို႔...
"ငါ႔မ်က္လံုးေတာင္ ငါမယံုႏိုင္ဘူး.. နင့္လိုမ်ိဳးbitchမ်ိဳးကဒီလိုရိုင္းတဲ့စကားေျပာမယ္ဆိုတာ"
ငါေဆးလိပ္ကို မီးညိွျပီး ရယ္လိုက္တယ္ "နင့္လိုမ်ိဳးအဝတ္တိုက္တဲ့ခံုလို ျပားခ်ပ္ေနတဲ့bodyက ဘာဂုဏ္ယူစရာေကာင္းလို႔လဲ?"
"နင္!!!" ငါဒီတစ္ခြန္းေျပာလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ထိသြားေတာ့ သူမ်က္နွာတစ္ခါတည္း ပ်က္သြားတာပဲ။သူ့ခႏၶာကိုယ္ကို ၾကည့္ရင္မဆိုးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ရင္ဘတ္ကေတာ့ သနားစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ျပားေနရွာေတာ့...
သူအသက္ျပင္းျပင္းရွဴ ၿပီး ေျပာတယ္ "ငါ့ဟာက fixမျဖစ္ေသးဘူး။ နင္ကမွ သူသာ နင္က သူ႕အေပၚရြံစရာေကာင္းတဲ့အေတြးမ်ိဳးေတြ ေတြးေနတာသိသြားရင္ လံုးဝimageပ်က္သြားမွာ"
"ဘာလဲနင္ကအေတြးလြန္ေနတာလား? ဦးေနွာက္မေကာင္းေတာ့တာလား? ငါ့မ်က္နွာေပၚမွာ ငါသူ႕ကိုခိုးၾကိဳက္ေနတယ္ဆိုျပီး ေရးထားလို႔လား? ငါနင့္ကိုေျပာမယ္။ မနက္ျဖန္ နင့္ေမြးေန႔။ ငါသူ႕ကိုမလြတ္ဘူး!" ငါအရမ္းစိတ္တိုလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ငါအျမဲ ငါ့ခံစားခ်က္ကို မထုတ္ျပတတ္ဘူး။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ အစအဆံုး ငါ့အသံက ဒီတိုင္းေအးေအးဘဲ။
"နင္!!"အဲ့ေကာင္မမ်က္နွာက နီရဲလာတယ္။ စိတ္တိုတာေၾကာင့္ျဖစ္မယ္။ ေနာက္ျပီး သူအံ့ၾကိတ္ျပီးေျပာတယ္ "နင္ ငါမသိဘူးလို႔မထင္နဲ့! နင့္အခန္းထဲကနံရံမွာ သူ႕ဓာတ္ပံုေတြနဲ႔ျပည့္ေနတာ, သူ့နာမည္ေတြေရးထားတာ အမ်ားၾကီး! ဒီအအိုတဏွာ႐ူးေကာင္! ငါအခုခ်က္ခ်င္း သူ႕ကိုဆြဲေခၚျပီး နင့္အခန္းကို သြားျပမယ္!!"
"......." ငါေခါင္းအစေျခအဆံုး တစ္ကိုယ္လံုးေအးျပီး တစ္ေျဖးေျဖးစိတ္တိုလာတယ္!
ဒီေစာက္ေကာင္ ငါမသိတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီေကာင္မကို ငါ့အခန္းထဲ ေပးဝင္တယ္!
"ငါနင့္ကို သတိေပးမယ္။ ငါနဲ႔သူတြဲေနတာကို လာမရွဳပ္နဲ႔!"
ဟိုမိန္းမက ငါ့ကိုလက္ညိွဳးထိုးျပီး ေမာက္ေမာက္မာမာေျပာတယ္ "ငါကနင့္ကို အဖိုးၾကီး, အသက္ေတာင္ၾကီးေနျပီဆိုျပီး သနားလို႕ထုတ္မေျပာတာ။ နင္ေအးေအးေဆးေဆးေနရင္ အကုန္လံုးေကာင္းတယ္။ ျပီးေတာ့ ငါနင့္အခန္းကဟာအကုန္ ဓာတ္ပံုရိုက္ထားတယ္။ နင္ျငိမ္ျငိမ္ေနရင္ေန! မဟုတ္ရင္ နင္သူနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတာင္လုပ္နိုင္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး! ေစာက္ရွက္မရိွတဲ့အအိုတဏွာ႐ူးရဲ႕!"
လိဘဲ!! ငါက 31နွစ္ပဲရိွေသးတာ အိုေနျပီလား!?
သူက ငါစကားမေျပာတာကိုေတြ႔ေတာ့ ဆက္ျပီးေတာ့ "ငါေျပာဦးမယ္။ နင့္လိုလူက ငါ့ရည္းစားပံုကိုၾကည့္ျပီး ေန႔တိုင္းလုပ္ေနတာ ေနမယ္။ ရြံစရာၾကီး"
"ျဖန္း" စိတ္မထိန္းနိုင္ဘဲ ငါသူ႕ကိုပါးရိုက္မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ငါ႐ိုက္တာ အားအရမ္းမၾကီးဘူး။ ငါဒီကိစၥကို အၾကီးအက်ယ္မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ အဲ့ဒါကို အဲ့ေကာင္မက ၾကမ္းျပင္ေပၚျပဳတ္က်ျပီး ေဘးကခြက္ေတြပါ အကုန္ဆြဲခ်သြားတယ္!
"ဘာျဖစ္တာလဲ"မီးဖိုေခ်ာင္ခန္းကေန သူအျမန္ေျပးထြက္လာျပီး ငါတို႔ကိုၾကည့္တယ္။
မိန္းကေလးက သူပါးတစ္ဖက္ကိုအုပ္ျပီး အနိုင္က်င့္ခံရလို႔ အရမ္းဝမ္းနည္းျပီး ေၾကာက္သလိုလိုနဲ႔ တုန္ေနတယ္။ ငါကေတာ့ ဘာမွမေျပာဘဲ အဲ့မိန္းမကို စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။
သူကbငါတို႔နွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ျပီး ေကာင္မေလးကိုထူျပီးေတာ့ ေမးတယ္ "နင္ဘာလုပ္လိုက္လို႕ ဦးေလးစိတ္တိုသြားတာလဲ?"
ေကာင္းမေလးက သူ႕ကိုအဲ့လိုေမးမယ္လို႕ မထင္ထားေတာ့ ရုတ္တရက္ေၾကာင္သြားတယ္။ ျပီးေတာ့ သနားကမားရုပ္နွင့္ "ငါက မနက္ျဖန္ ဦးေလးငါတို႔ကို လြွတ္ေအာင္ နိွပ္ေပးတာခ်င္တာ နင္သိတယ္မလား။ ငါတို႔တြဲေနတာ သိပ္လည္းdateမလုပ္ရဘူး... နင္သူ႕ကို အေဖာ္လုပ္ရမယ္ဆိုတာ ငါနားလည္ေပးနိုင္တယ္။ နင့္ကို ငယ္ငယ္ကတည္းက ထိန္းလာတဲ့သူဆိုေတာ့...
ဒါေပမဲ့ ငါ့ေမြးေန႔တစ္ရက္ေလာက္ေတာ့ နင္နဲ့အတူ...."
"ေတာ္လိုက္ေတာ့" သူဒီလို သနားစရာေကာင္းေအာင္ ေျပာတဲ့အလိမ္အညာေတြ ငါမၾကားခ်င္ေတာ့ဘူး။ မင္း ဘာျဖစ္လို႔သူ႕ကို ငါ့အခန္းေပးဝင္တာလဲ?"
ငါ့လိုလူမ်ိဳးက ကိုယ့္ပိုင္နက္ကို အရမ္းခြဲျခားတယ္။ ငါသေဘာမတူတဲ့သူဆို လံုးဝ ငါ့ေနရာကိုအဝင္မခံဘူး။
ေလာေလာဆယ္ ဒီအခန္းကိုဝင္ဖူးတာ သူတစ္ေယာက္ဘဲရိွေသးတယ္။
"အင္?" သူေၾကာင္သြားျပီးေတာ့ သူ႕ရည္းစားကို ၾကည့္လိုက္တယ္။
"ေရွ႕တစ္ေခါက္က နင့္ဦးေလးအတြက္ လုပ္ေပးတဲ့အခ်ိန္ ေသြးထြက္ေတာ့ ဦးေလးခန္းမွာ ေဆးရိွမရွိသြားရွာတာ"
မိန္းကေလးက ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ့ ရွင္းျပျပီး တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ငါ့ကိုေၾကာက္သလိုလိုနဲ့ ျကည့္တယ္။
ဒီတစ္ခြန္းလည္းၾကားေရာ ငါပိုျပီးစိတ္တိုလာတယ္။ သူ႕ေျပာပံုအရ ငါကအလိုက္မသိတတ္တဲ့လူ က်ေနတာဘဲ!
"ဦးေလး, ကြ်န္ေတာ္သတိမထားမိတာ,ကြ်န္ေတာ့္အမွားပါ" သူက အႏူးအညႊန္႔ေတာင္းပန္ျပီး ဟိုမိန္းကေလးကလည္း လိုက္ျပီးေတာင္းပန္တယ္။
အနိုင္က်င့္ခံရတဲ့ဇနီးလို "ဦးေလးေတာင္းပန္ပါတယ္။ ေနာက္ဂရုစိုက္ပါမယ္..."
ငါရယ္လိုက္တယ္။
ရင္ဘက္ကေနရာက တစ္ဆက္ဆက္နဲ႔ နာေနတယ္။
ေကာင္းတယ္။ ျပသနာအတူတူရင္ဆိုင္တဲ့လင္မယားနွစ္ေယာက္။
"ထြက္သြား" ငါပံုမွန္အသံနဲ႔ဘဲ ေျပာျပီး "ႏွစ္ေယာက္စလံုး"
ငါဒီလိုေပါက္ကြဲေတာ့မယ္႔စိတ္ကို ငါမထိန္းနိုင္ေတာ့ဘူး။
"ဦးေလး?" သူအံ့ၾသစြာနဲ႔ ငါ့ကိုၾကည့္တယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ငါသူ႕ကို တစ္ခါမွဒီလိုမႏွစ္ထုတ္ဖူးဘူး။
ဒါေပမဲ့ ငါသူတို႔နွစ္ေယာက္လံုးကို တံခါးအျပင္ကိုတြန္းထုတ္ျပီး ေသာ့ခတ္လိုက္တယ္။ ငါသိတယ္။ သူအခု ငါ့ကို အရမ္းဆိုးျပီး သူမ်ားကိုနားမလည္ေပးတဲ့ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္မရိွတဲ့သူ လို႔ျမင္မွာ။
ဒါေပမဲ့ငါ့မွာရွင္းျပပိုင္ခြင့္ မရိွဘူး။
ျပီးေတာ့ ငါကသူ႔ကို သူ႕ရည္းစားေမြးေန႔အတြက္ လြွတ္ေပးရဦးမယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူဟိုဓာတ္ပံုေတြသိသြားမယ္႔ေနာက္ဆက္တြဲကို ငါလက္မခံရဲဘူး။
ေနာက္တစ္ေန႔ေနလည္ သူငါ့ကို ဖုန္းဆက္လာတယ္။
ငါမေန႕က ေပါက္ကြဲခဲ့လို႔ထင္တယ္။ သူငါစိတ္တိုမွာကိုေၾကာက္ျပီး မေန႕ကအေၾကာင္းလံုးဝမေျပာဘဲ နည္းနည္းေပါ့ပါးတဲ့ဟာေတြဘဲေျပာတယ္။
ခါတိုင္း ဒီလိုအခ်ိန္ဆို ငါအရမ္းေပ်ာ္ေနျပီ။
ခုေတာ့ ငါအရမ္းစိတ္ပ်က္တယ္။
ဟြန္႔! သူဒီလိုသတိထားျပီး င့ါကိုေပ်ာ္ေအာင္လုပ္ေနတဲ့ ေနာက္ဆံုးရည္မွန္းခ်က္ကဘာလဲဆိုတာ ငါမသိဘူးမ်ားမွတ္ေနလား။
သူအရင္မေတာင္းဆိုေသးတဲ့အခ်ိန္မွာဘဲ ငါသူ႕ကိုျပတ္ျပတ္နွင့္ေအးေအးဘဲ ေျပာလိုက္တယ္ "ရျပီ။ ငါဒီေန႔ပင္ပန္းေနျပ။ီ နင္မလာနဲ႔တာ့။"
ေျပာျပီးတာနဲ႔ ငါခ်က္ခ်င္းဖုန္းခ်လိုက္တယ္။
သူဖုန္းထက္မဆက္လာဘူး။ သူအခုေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးနွင့္သူ႕ရည္းစားေမြးေန႔အတြက္ျပင္ေနေလာက္ျပီ
ေက်းဇူးကမ္းတဲ့အေကာင္
တး္ခါမွဒီေလာက္ထိစိတ္မရွဳပ္ဖူးဘူး။ငါအာရံုကိုအလုပ္ထဲဘဲစိုက္ထားတယ္ဒါေပမဲ့လည္းတစ္ခုမွမျပီးဘူး။ၾကမ္းျပင္မွာလဲပစ္ထားတဲ့စာရြက္ေတြၾကီးဘဲ
စိတ္ရွဳပ္လိုက္တာ
"shit"သူဆဲျပီးေတာ့အဝတ္ယူျပီးေရခ်ိဳးခန္းကိုဝင္သြားတယ္
သူအျမဲစိတ္ရွဳပ္တဲ့အခ်ိန္ေရာက္ရင္ေရခ်ိဳးရင္သက္သာတယ္
ဒါေပမဲ့ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့အသံုးမဝင္ေတာ့ဘူး
ငါစိုေနတဲ့ဆံပင္ကိုသုတ္ရင္းဘယ္သူမွမရိွတဲ့အခန္းကိုျမင္ေတာ့ပိုျပီးေတာ့စိတ္ရွဳပ္လာတယ္
ငါသတိထားမိတဲ့အခ်ိန္မွာငါအဝတ္လဲျပီးသူ႕ရည္းစားေမြးေန႔ပြဲလုပ္တဲ့ေနရာကိုေရာက္ေနတယ္
တံခါးဝမွာၾကိဳဆိုေနတဲ့ဝန္ထမ္းနွစ္ေယာက္နွင့္ဝင္ထြက္ေနၾကေတာ့ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကိုျမင္တဲ့အခါမွာငါရုတ္တရက္သတိရသြားတယ္
အဲ့ဒီငယ္ရြယ္ျပီးတက္ၾကြေနတဲ့သူေတြျမင္ျပီးငါရုတ္တစ္ရက္သူတို႔နွင့္အရမ္းေဝးတယ္လို႕ခံစားရတယ္
ငါနဂိုေနရာမွာခဏရပ္ျပီးေတာ့မစဥ္းစားဘဲေျခေထာက္ကိုတံခါးမၾကီးဘက္လွမ္းမိတယ္
ငါ့မွာဖိတ္ေခၚတဲ့စာလည္းမရိွဘူးဒါေပမဲ့အဲ့လိုငယ္ေသးတဲ့ဝန္ထမ္းေတြကိုေတာ့လွည့္ေျပာလို႔ရတယ္ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္းငါဝင္လို႔ရခဲ့ျပီးအိုက္လူငယ္အုပ္စုေတြၾကားကိုေရာက္ခဲ့တယ္
ငါ့လိုမ်ိဳးဦးေလးပံုစံဝတ္ထားတဲ့သူကဒီလိုေခတ္ဆန္ဆန္ဝတ္တဲ့လူငယ္ေတြၾကားထဲမွာအရမ္းသိတာေတာ့သူတို႔ၾကည့္ေနၾကတာကိုငါဂရုမစိုက္ဘဲငါရွာခ်င္တဲ့သူကိုလိုက္ရွာတယ္
ငါခ်က္ခ်င္းကိုဘဲရွာေတြ႔သြားတယ္
ငါထင္ထားသလိုမွသူ႕ကိုဒီေလာက္ထိမေတြ႔ခ်င္တာမဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုငါသိသြားတယ္
သူအခုအျဖဴေရာင္suitဝတ္ထားျပီးေရွ႕ဆံပင္ကိုလည္းအေနာက္ပို႔ထားတယ္တကယ့္သူေဌးသားလိုဘဲၾကည့္လို႕ေကာင္းျပီးလူအမ်ားရဲ႕အာရံုစိုက္မွဳကိုခံရတယ္
ဒါေပမဲ့သူရင္ခြင္ထဲမွာသူနွင့္အတူအျဖဴေရာင္ဂါဝန္ဝတ္ထားတဲ့သူ႕ရည္းစားရိွတယ္။နွစ္ေယာက္လံုးကအားက်စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္လိုက္ဖတ္လြန္းတယ္
ေဘးကေကာင္ေလးေကာင္မေလးေတြကလည္းနွမ္းဖို႔ေနာက္က်တယ္
ေကာင္မေလးကလည္းတက္တက္ၾကြၾကြနွင့္ဖက္ျပီးနမ္းလိုက္တယ္အထဲထိေရာက္ေအာင္ကိုနမ္းတယ္
အကုန္လံုးကခဏတိတ္သြားျပီးေတာ့အရမ္းexcitedျဖစ္ျပီးေအာ္ၾကတယ္။ဒါေပမဲ့ငါဘာအသံမွကိုမၾကားရေတာ့ဘူး
ငါဒီတိုင္းေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နွင့္သူ႕ေႏြးေထြးတဲ့အျပံဳးနွင့္အၾကည့္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနတယ္
သူဒီလိုမ်ိဳျပံဳးတတ္တယ္တဲ့လား
ငါလက္ေတြေျခေထာက္ေတြေအးျပီးေတာ့အရင္ကအေၾကာင္းေတြျပန္စဥ္းစားမိတယ္
အဲ့အခ်ိန္ကငါရံုးမွာအလုပ္သြားလုပ္တယ္။ညမိုးခ်ဳပ္မွျပန္လာျပီးေန႔တုိင္းေခြးျဖစ္ေလာက္ေအာင္ကိုပင္ပန္းတယ္
အျမဲအိမ္ျပန္ေရာက္တိုင္းဆယ္နွစ္ဘဲရိွေသးတဲ့ကေလးကလူၾကီူရဲ႕အိမ္စီးဖိနပ္နွင့္ဧည့္ခန္းကေနအျမန္ေျပးလာျပီးဖက္တယ္
ျပီးေတာ့သူနည္းနည္းေပ်ာ႕တဲ့လက္ကေလးနွင့္ငါ့မ်က္နွာကိုကိုင္ျပီးငါ့နွာေခါင္းကိုလာကိုက္ျပီးနတ္သားေလးလိုျပံဳးတယ္။
ငါအဲ့လိုခ်ိန္တိုင္းသူ႔ပါးကိုနမ္းျပီးသူငါ့ကိုဆြဲေခၚသြားတဲ့ေနရာမွာထိုင္ျပီးသူေဖ်ာ္ထားတဲ့သၾကားရည္ကိုေမ်ွလင့္ခ်က္အျပည့္နွင္လငါ့ကိုေပ်ာ္ေအာင္တိုက္တယ္
ဒီလိုသူမ်ားၾကားရင္ထရယ္မဲ့အေပါစားေရကငါတစ္သက္္လံုးေသာက္ဖူးတဲ့ထဲမွာေသာက္လို႔အေကာင္းဆံုးျဖစ္တယ္
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ငါသိတယ္သူအရင္ကဆင္းဆင္းရဲရဲေနခဲ့ရတဲ့အတြက္သၾကားနွင့္ေရေဖ်ာ္ထားရံုကိုသူ႕အေနနွင့္ဒီဟာကအဖိုးတန္တဲ့ေရလို႔ထင္မွာ
သူကသူအသိထဲမွာအေကာင္းဆံုးဆိုငါ့ကိုအရင္ေပးတယ္။ငါမစားမေသာက္ေတာ့မွက်န္တဲ့ဟာကိုသူကတန္ဖိုးထားျပီးေသာက္တယ္။အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။
ဘယ္အခ်ိန္ကစျပီးတေျဖးေျဖးေျပာင္းသြားတာလဲဆိုတာမသိဘူး။
သူ႕ေႏြးေထြးတဲ့အျပံဳးကိုလည္းထပ္မေတြ႔ေတာ့ဘဲ။သူနွင့္အရင္လိုလည္းမခ်င္းကပ္ေတာ့ဘူး။
ငါကသူတေျဖးေျဖးၾကီးလာလို႕ေျပာင္းသြားတယ္ထင္ေနတာ
အမွန္ေတာ့မဟုတ္ဘူး
သူေႏြးေထြးတဲ့အျပံဳးရိွေသးတယ္
သူ႕အျပံဳးကငါ့ကိုမျပရံုဘဲရိွတာ
ငါနဂိုေနရာမွာဘဲရယ္ျပီးေတာ့ေနာက္ပိုင္းမ်က္နွာေသနွင့္ထြက္ခြာခဲ့တယ္
လူစည္းကားတဲ့လမ္းမၾကီးေပၚေရာက္ေတာ့မွငါသူ႕ကိုလက္မေလ်ာ့နိုင္ေသးဘူးဆိုတာကိုဝမ္းနည္းစြာနွင့္သိလိုက္တယ္။ငါသူ႕ကိုထပ္မေတြ႔ရေတာ့မွာကိုဘယ္လိုမွလက္မခံနိုင္ဘူး။
ငါေတာ္ေတာ္တစ္ျပားေတာင္မတန္တဲ့သူဘဲ
ငါေကာင္းကင္ကိုၾကည့္လိုက္တယ္ဘာကိုသြားရမလဲလည္းမသိဘူး
ဘယ္သူမွမရိွတဲ့အိမ္ကိုလည္းမျပန္ခ်င္ဘူး
ေနာက္ေတာ့ငါဒီအနီးအနားမွာရိွတဲ့barကိုသြားလိုက္တယ္
ငါတး္ခါမွအရက္မေသာက္ဖူးဘူး။ဒါေပမဲ့အရက္ေသာက္ျပီးစိတ္ေျဖလို႔ရတာေတာ့သိတယ္
အမည္းေရာင္ေကာ္ေဇာခင္းထားတဲ့ေလွကားထစ္ကိုတက္ျပီးbarတံခါးကိုဖြင့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာငါ့မသိစိတ္ကမ်က္ခံုးက်ံဳလိုက္တယ္
ျပဳျပင္ထားတာေတာ္ေတာ္ေကာင္းေပမဲ့လည္းသိပ္မလင္းဘဲစင္ေပၚကလည္းေကာင္ေလးကလည္းsexyအကေတြကျပီးဖိနပ္အျမင့္ဝတ္ထားတာလူအမ်ားကိုဆြဲေဆာင္ေနတယ္
ဒါေပမဲ့ငါေတာ့ရြံတယ္
ငါအမွန္တကယ္ဆိုေယာက်ားေလးမၾကိဳက္ဘူး
cong yeကေတာအဲ့ထဲမွာမပါဘူး
ငါမေတာ္တဆgay barထဲဝင္မိေပမဲ့ငါျပန္မထြက္ခ်င္ေတာ့ဘူး
ငါကအရက္ဘဲလာေသာက္တာpartnerလာရွာတာလည္းမဟုတ္ဘူး
အသက္ငယ္တဲ့ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ကိုငါ့အတြက္တစ္ခန္းျပင္ခိုင္းလိုက္တယ္။ငါအရက္ေတြမွာျပီးေတာ့ဆက္တိုက္အမ်ားၾကီးေသာက္တယ္
အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ငါအရက္နွံ႕ကိုလံုးဝမၾကိဳက္ဘူး။အနံ႕ကလည္းမေကာင္းဘူးေသာက္ရတာလည္းရွေသးတယ္။
အဲ့ဒါကိုဘာျဖစ္လို႔တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြကေသာက္ရတာၾကိဳက္တာလဲမသိဘူး။ေသာက္လို႔ေပ်ာ္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ငါလက္ခံနိုင္ေသးတယ္
နွစ္ပုလင္းေသာက္ျပီးငါနည္းနည္းမူးလာတယ္။ဒါေပမဲ့လံုးဝၾကီးမူးျပီးသတိမရိွတာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ငါtioletသြားခ်င္လို႔ထသြားလိုက္တယ္
ယိုင္ယိုင္နွင့္တံခါးအျပင္ထြက္ျပီးဝန္ထမ္းကိုtioletဘယ္မွာရိွလဲဆိုတာေမးတယ္။ငါနရံကိုကိုင္ျပီးလိုက္ရွာတယ္
ေနရာကအရမ္းက်ယ္ေတာ့ငါေတာ္ေတာ္ရွာလိုက္ျပီးမွtioletသြားျပီးလက္ေဆးတဲ့အခ်ိန္မွာေနွာက္ယွက္ခံရတယ္
ငါ႔ကိုလက္ေနွာက္ယွက္တဲ့သူကနိုက္ငံျခားသားျဖစ္ျပီးအရပ္ျ္င့္ျပီးလူေကာင္ကေလးၾကီးေသးတယ္ေနာက္ျပီးေတာ့ငါ့ကိုဘာေတြေျပာေနမွန္းလဲကိုမသိဘူး
ငါေခါင္းခါျပီးေတာ့သြားမဲ့ဟာကိုသူကအတင္းဆြဲထားတယ္
ငါကလည္းေအးေအးေလးဘဲရယ္ျပီးေတာ့ငါ့အိတ္ကပ္ထဲကဓားထုတ္ျပီးသူ႕လည္ပင္းနားကိုကပ္လိုက္တယ္
"ok,ok,I am sorry~~~"သူဆက္လုပ္လို႔မရေတာ့ဘူးဆိုတာကိုသိျပီးေတာ့လက္လႊတ္လိုက္တာေနမယ္။ငါလည္းမ်က္နွာေသနွင့္သူ႕ကိုတြန္းထုတ္ျပီးထြက္သြားတယ္
ေနာက္ေတာ့ငါ့ကိုငါလမ္းေပ်ာက္မွန္းသိလိုက္တယ္
ေနရာကလည္းက်ယ္တဲ့အျပင္ေနရာတိုင္းကခတ္ဆင္ဆင္ေတြၾကီးဘဲ
ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ေတာင္မွမေတြ႔ဘူး
ျပသနာတက္တာကငါေသာက္တဲ့အရက္ကခုမွအရိွန္ျပင္းလာျပီးေတာ့ပိုမူးျပီးတစ္ကိုယ္လံုးပူလာတယ္
ငါလည္းမေသမခ်ာနွင့္ငါထင္တဲ့အခန္းေတြလိုက္ဖြင့္တယ္။ဘာမွေတာ့မျမင္လိုက္ဘူးအထဲကဆူညံတဲ့သီခ်င္းသံၾကားတာနွင့္ငါ့အခမ္းမဟုတ္မွန္းသိတယ္
ငါတေျဖးေျဖးစိတ္မရွည္ေတာ့ဘဲတစ္ေျဖးေျဖးပိုမူးလာတဲ့အခ်ိန္မွာငါ့အခန္းလိုျငိမ္တဲ့အခန္းကိုေတြေတာ့တယ္
အခန္းကခဏကလိုဘဲေမွာင္ျပီးစားပြဲေပၚမွာဖေယာင္းတိုင္နွင့္အရက္ပုလင္းဘဲရိွတယ္
ငါေမာျပီးsofaေပၚလဲွလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေႏြးေထြးတဲ့အရာတစ္ခုကိုထိမိတယ္
ဒါဘာၾကီးလဲ။ငါနည္းနည္းညစ္ၾကည့္လိုက္တယ္။ကိုင္လို႔ေကာင္းျပီးပူလည္းပူေပ်ာ့လည္းေပ်ာ့တယ္
အင္?ဒါလူရဲ႕ေျခေထာက္မဟုတ္ဘူးလား
ငါဦးေနွာက္ကသတိမရေသးခင္ေျခေထာက္ပိုင္ရွင္ကငါ့လက္ကေစာင့္ဆြဲလိုက္တယ္