200319
'Hani 1 yıl önce bu gün, seninle ilk karşılaştığımız gün...'
'Evet Jungkook.' gülümseyerek küçük olana baktı Taehyung. Bugün her zamankinden daha fazla izlemek istiyordu onu, her zamankinden daha fazla inceliyordu...onu asla unutmamak için.
'Sana kendimi öldüreceğimi söylemiştim.'
Gülümsedi Taehyung.
'Ve bugün tam 1 yıl sonra, ben deli gibi yaşamak istiyorum hyung. Bunu sen yaptın.'
'Bu hayatta karşımıza çeşit çeşit insan çıkar Jungkook. Farklı rollerde hayatımıza girerler, aynı şekilde biz de insanların hayatına farklı rollerde gireriz. Ben senin öğretmenin miyim yoksa ne dersin?'
Jungkook, bu duyduklarını sevmemişti. 'Ama ben, senin benim ruh eşim olduğunu düşünmüştüm.'
Taehyung, her zaman olduğu gibi gülümseyerek karşılık vermişti. 'Benim o gün sana ne anlattığımı hatırlıyor musun?'
'Evet, çoban yıldızının hikayesini anlatmıştın.'
'Bize en uzak olan yıldız, çoban yıldızıdır demiştim.'
Jungkook, yüzünü asmıştı. 'Bu ne demek hyung?'
Taehyung, Jungkook'u duymamış gibi yaparak konuşmasına devam etti. 'Baksana ne diyeceğim, sonraki hayatımda senin yüzünü alacağım.'
'Neden?'
'Bir efsaneye göre yüzümüz, önceki hayatımızda en sevdiğimiz insana ait olurmuş.'
İşte Jungkook şimdi gülümsemişti. 'Senin en sevdiğin insanın, ben olduğumu bilmiyordum.'
'Jeongguk bahar geldi, farkındasın değil mi?'
'Evet hyung, soğuk kış geçti.'
Zavallı Jungkook, ona bu dünyayı sevdiren insanın sonsuza dek bu dünyada, yanında kalacağını sanıyordu. Bu yüzden sadece anlamak istediğini anlıyordu.