Kenneth's pov.
"Kenneth! Haha Lika!" Tuwang tuwa akong tumayo at hinabol si francesca. "Babe naman! Papahirapan mo pa akong tumakbo eh!" Pagrereklamo ko.
"Dali na!" Natutuwang Sabi nito tumakbo ito ng tumakbo hanggang sa Hindi ko na siya maanigan. Kinabahan ako at lumingon lingon sa gilid pero Wala Kong Makita.
Agad na may nagpiring ng Mata ko. Hinawakan ko Ang kamay nito. " Sino to?" Pagtatanong ko. Agad na inalis at bigla niyang niyakap nag beywang ko.
"Babe. I love you. Ingat ka palagi." Napatingin ako Kay francesca bigla akong napangiti at niyakap ng mahigpit si francesca.
Biglang lumiwanag at naanigan ako.
Naimulat ko Ang Mata ko nagising sa katotohanan na.
Panaginip Lang pala.
Bigla akong nalungkot sapagkat madalas natong mangyari sakin Ang sakit sa pakiramdam na Ang nakikita ko ngayon ay inaayos na Ang kanyng burol. Napaka raming ilaw Ang aking nakita.
Napatingin ako sa mga itim na upuan. Naamoy ang mga bulaklak napaparating.
Agad namay kumalabit ng balikat ko. "Kenneth. Ayos kalang?" Tumingin ako ng masakit Kay dandred.
" I'm fine." Walang ganang Sabi ko gusto kong Makita yung mukha ni francesca gusto ko siyang mahalikan gusto ko siyang yakapin gusto ko lahat ng sakanya. Napahilamos ako ng mukha at tumingin ule Kay dandred " pr'e gusto ko Makita si francesca." Nagulat siya sa aking itinanong.
Lumapit samin Si Ivan. " Kenneth. Hindi mo na makikita." Kaswal na sinabi nito samin. Napakunot Ang aking noo.
"Pano? Hindi maaari gusto ko siyang Makita!" Hindi ko maintindihan Ang lahat lahat ng nagyayari. Sa pagtayo ko at biglang nagsalita muli si Ivan.
"Na cremate na Ang bangkay Niya Kenneth. Wala na tayong magagawa hanggang abo nalang natin siya makikita." Bumagsak Ang balikat ko.
"BAT NILA GINAWANG ABO SI FRANCESCA! BALIW BA SILA! HINDI MAARI! F*CK PERO ANONG GINAWA NILA! PAGOD NA PAGOD NA AKO. SOBRA NA SOBRANG NASASAKTAN NA AKO. AT PINIPILIT NA ANG LAHAT AY WALANG KATUTOHANAN. NA MAPRAPRANING NA AKO NA GUSTO KO NADIN MAMATAY! HINDI KO NA KAYA!TAPOS DADAGDAG PATO?! AYOKO NG MANIWALA! SAWANG SAWA NA AKO!" Naramdam ko Ang kanilang awa sakin. Nakita ko nalang na inaayos na nila Ang malaking picture frame na may picture ni francesca na nakangiti. Inilagay nila sa lamesa mismo SA gitna Ang cremate jar.
Tumakbo ako dun at saka lumunod.
Sunod sunod na tulo Ang luha ko.
Niyakap ko ang picture. "Francesca... Hindi ko na Kaya. Pagod na ako... Bakit nila to ginagawa... Francesca--hindi ko nakayang makita. Na Wala kana. Buong puso kitang minamahal. Francesca. Sorry... Babe please isama mo na ako. Pagod na pagod na akong magkunwaring masaya. Kunwari buhay kapa.... Pero sawa na akong tanggapin Ang lahat... Suko na ako... Pano na Yung mga alala natin? Diba gagawa pa tayo ng magagandang alaala? Pero bat moko iniwan. Babe sorry kung naghiwalay Tayo sorry Kung Hindi Kita nabigyan ng second chance sorry Kung napaka tanga ko sorry kung naging Mali ako sa pagkakataon sorry Kung Hindi ko inintindi sorry." Wala na akong ibang magawa pa kundi umiyak sa harap ng larawan.
Ramdam ko Ang kaba at napaninikip ng aking dibdib. Lubusang Hindi parin matanggap na Wala na. Wala talaga.
Sana ako nalang. Ako nalang Yung natira ng baso. Sana ako nalang Sana nailigtas ko siya Sana ako nalang Yung namatay. Ang daming Sana Ang gusto Kong sabihin pero huli na Ang lahat.
Dahil sa kabila Ang aking paghihinila na maliliglitas ko siya.. Hindi inaasahang Hindi pala mangyayari.
Gusto ko malunod. Pagod na akong isipin na nasa tabi Lang Kita at minamahal pa ako ng lubusan.
Sa mga araw at gabing aking sinayang upang ika'y masilayan at mabantayan. Hindi ko lahat Yun nagawa dahil saking katangahan. Ako'y nagsisi sa lahat.
Kung bakit Yung pinaka importante sa buong buhay ko ay bigla nalang nawala ng Parang isang bula at magugulat ka nalang Makita mo siya sa langit.
Agad na may humawak saking balikat at nakita ko Ang mga members na dinadamayan ako.
"Pre, Alam ko na Hindi kaparin kakalimutan ni Francesca. Mahal na Mahal kaniya." Nalingon ako Kay rammyl. Tumungo tungo Ang ibang members.
" Nawala man siya. Hindi parin mawawala Ang tunay na pagibig nyong dalawa." Unti- unting gumagaan Ang aking pakiramdam sa sinabi ni gezer. Kahit lagi kaming magkaaway. Mahal parin namin Ang isa't Isa bilang kaibigan. Ngumisi ako Kay gezer.
At muling tinignan ang larawan ni francesca.
Babe... Mahal na Mahal Kita.
Agad akong tumayo at lumabas.
NAPUNTA ako sa park na Kung saan nanunumbalik Ang mga alaala naming dalawa. Naupo sa bench Kung saan unang beses Kong Narinig Ang kanyang Boses na mala anghel.
Sunod napatingin ako sa damit na aking suot. Sa Kung saan nagkataon na nagkaparehas kami ng taste ng panananamit.
Napangiti ng sandali. Pero dama ko parin Ang sakit at katotohanang Hindi matanggap tanggap.
Napatingin ako sa langit. Pilit na pinipigilan ang luhang tutulo. Hindi magawang pumikit dahil nagbabakasakaling ika'y aking Makita.
____
Sa lumipas na araw at Gabi. Ito na Ang pinaka huling araw na ika'y makikita.
Inilagay sa gilid Ang cremate jar. At nilagyan sa tabi ng maraming bulaklak. Lahat sila nagsisiiyakan habang ako. Pinipigilan nalamang.
Tahimik Kung pinanuod Kung pano nilalagay Ang kanyang larawan sa tabi NG cremate jar. Naupo na Ang lahat. Maraming mga kaklase at mga kapamilya nila Ang dumalo sa huling araw ni francesca.
Tumayo si Claire at lumapit sa may Mic. " Hi bestfriend. Hmm Ang bilis ng araw at Hindi namalayang ito na pala Ang huling araw mo" nagumpisang pumiyok ang kanyang Boses. Tinignan ang reaksyon ni dandred at kitang aalang alala sa nobya. Bumalik muli Ang tingin ko Kay Claire ng muling ipagpatuloy Ang pagsasalita.
" Pano ba... Ang hirap bumalik sa umpisa Lalo na't Wala kana para ikwento Ang pinagsamahan nating dalawa. Alam mo francesca una palang kitang nakilala ay Parang ako na yata Yung pinaka swerteng babae na magkaroon na matalik na kaibigan kagaya mo. Nagpapasalamat ako sa iyong kabaitan. Pati nadin sa mga ibang members nagpapasalamat ako kasi nakilala ko din Kayo. Alam natin na napaka buti at mapagmahal si francesca bilang leader. Pero... Nakakalungkot isipin na. Yung mga masasayang araw ay mapapalitan ng kalungkutan. Na Ang Isa sa membro ay bigla nalang nawala naiwan Tayo bigla. Masakit para sakin na mawala Ang pinakamatalik Kung kaibigan Hindi ko Lang siya naging karamay tuwing ako'y nasasaktan. Kasama ko siyang nagsasaya. At naglolokohan. Ang tanging gagawin nalang ng ay mag illusyon na para bang anjan pa siya ngunit magigising kana Lang sa katotohanan. Talagang Wala na siya francesca tandaan mo Yung sinabi ko ha? Gagabayan parin Kita kahit Hindi nakita makikita. Best friend I love you till' my last breath. And you may now rest in peace."
Durog na durog Ang aking puso sa aking narinig pinilit kong maging manhid. Pero sa mga kanyang sinabi ay nagdulot parin sakin na Hindi mapigilang maluha. Masakit tanggapin. At panghabangbuhay na magiging bangungot ito para sakin. Ito Ang pagsubok na kailanman ay Hindi ako naging handa para harapin ito.
Nanakit nang sobra Ang aking dibdib at Hindi na Kaya Ang sakit na nararamdaman. Agad ako niyakap Ang aking ina at ate. "Kenneth--- Its---okay.. francesca is happy already." Papiyok na sinabi ni mommy.
"Mom. I can't be okay. Because I am already broken. Pero umaakto parin akong maging saya kahit ayoko na at pagod na." Tumulo Ang luha nito at hinalikan Ang aking noo my mom is the best. She always. Do this to me. When I lost my hope. Hinimas himas ni ate ko Ang aking buhok ngumiti ito ng mapait sakin.
"Kenneth... Be strong enough. Okay? Kahit anong mangyari. Mahal na Mahal ka ni francesca Hindi Yun magbabago.ito Yung pagsubok na kailangan mong tanggapin. Tanggapin na Wala na siya. Kailangan mo ng magbagong buhay." Tumulo muli Ang aking luha. Pinahid ito ni ate. Niyakap ko din siya at dun na humagulgol.
Matapos magsalita Ang iba ay nagumpisa ng magdasal.
Ipinikit Ang Mata kahit magang maga na.
Matapos madasalan ay binigyan kaming lahat ng bulaklak. Isa Isa kaming lumapit sa kanyang larawan at abo.
Inilagay ko Ang bulaklak sa Gitna ng kanyang larawan. At hinalikan ito bago ule magumpisang magtubig Ang aking Mata. Bigla akong nagwala. Nagsimula akong awatin ng aking mga kagrupo.
"FRANCESCA! MAHAL NA MAHAL KITA--" hinila hila nila ako hanggang sa makalayo n kami. "Pre. Please Lang maawa kana sa sarili mo." Banggit ni dandred.
Hindi ko siya sinagot. At tumingin ako sa langit.
Hanggang sa muli aking Mahal. I love you babe. Pwede kana magpahinga. Pasensya na Kung ako'y nababaliw na dahil Hindi ko na kayang tanggapin na Wala kana.
At muling nadama Ang huling luha na tumulo at ipinikit ko na lamang. At naging blanko na Ang lahat.
END OF THE CHAPTER...
_____________________________
JIMINIEE3012✨