Гадуур аль хэдийнээ шинэ жилийн уур амьсгал орчихжээ. За бараг л 7 хоногийн дараа шинэ он гарах нь.
Би өнөөдөр сургуулийн жижүүр сурагч тул хий дэмий л сургуулийн кордиороор багшгүй шуугилдаж байгаа анги хайнгаа цонхоор гараадхыг харж байлаа.
Саяхан орсон цас хайлж ч амжаагүй байхад дээр нь ахиад нэмээд цас орчихсон. Энэ жилийн өвөл их цагаан харагдаж байгаад сэтгэл минь ч дагчих шиг болох юм.
3 давхарлуу гаран түр явахаа болиод цонхон дээр зогслоо. Эндээс Сөүлийн төв талбай их тод харагддаг юм байна. Тэндхийн дэлгүүрүүд болоод кафе гэх мэт газрууд ихэнх нь улаан ногоон өнгөөр чимэглэсэн нь их л тодхон харагдаж, яг төв талбайн голд томоос том гацуур засагджээ.
Намайг ийнхүү харж байхад надтай цуг байсан хүүхэд хонхыг дуугарган хичээл завсарлав. Тэндээс холдож амжаагүй байтал нэг гар орж ирэн хүзүүгээр тэврэн
: Өө Киюүнаа! Жижүүр сурагч юм уу?
Би: Аан тийм.
Жонхан: Ашгүй ашгүй. Намайг гаргачих тэгэх үү?
Жонхан эрхлэх маягийн зүйл хийн хошуугаа унжуулахад би эгээтэй л харвачихсангүй дэг!
Би: Яагаад байна аа?._.
Жонхан: Мэдээж танил талаа ашиглаж байна. Би хааяа нэг хоолны газар ороод чиний дуулсан дуу явж байхыг сонсоод энийг дуулж байгаа охин манай найз гэж хэлээд хоолныхоо мөнгийг өгдөггүй гээд боддоо! Ямарав?
Би: heh? Really!
Би огт итгэхгүйнээ...
✨✨✨
Хичээл тарсан тул Жошуа бид хоёр төв талбай орхоор явлаа. Үнэндээ би түүнийг энд дагуулж ирэх гэж наян юм болов шт. Муухай юм чинь явахгүй нойр хүрээд байна чих шиг.
Ямартай ч би түүнийг дагуулаад ирсэн одоо юм идчихээр газар хайж байна. Магадгүй Жошуа амттанд их дуртай болохоор кафе ороод бялуу бас американо. Бинго!
Түүнийг бараг л чирэх нь холгүй кафед оруулж ирэн захиалгаа өглөө. Нээрээ л ядарсан бололтой эвшээлгэн сууна.
Би: Харьж амрах юм уу?
Жошуа: Өдөөд байна уу? Аль хэдийнээ юмаа захиалчихаад.
Би: Аан нээрээ тийм л дээ.
Жошуа: Түрүүн юу болсон гэж бодно. Эмчийн үзлэгт ороо биз дээ төгсөх ангийнхан.
Би: Нээрээ орж байсан тэ?
Жошуа: Тийм. Тэгээд өндөр жингээ үзүүлж байсан чинь манай нэг Сүнёон гээд найз байдаг даа. 10:10
Би: Аан за тийм.
Жошуа: Тэр хил дээр гарч зогсохоосоо өмнө баахан ус уугаад тэгээд гараад зогссон 66 байсан юм. Тэгснээ унгаснаа 65 болчихдог юм даа!
Би үнэндээ энийг сонсоод тэнд байсан бүх хүмүүсийг цочтол инээсэн бараг л надруу алчихна шүү гэсэн харцаар харж байсан шүү. Гэхдээ үнэхээр инээдтэй байсан юм чинь яалтай.
Бид хоёр кафегаас гаран манай гэрийн зүг хөтлөлцөн алхана. Хэдий би Жошуаг намайг албаа ёсоор гуйхыг нь хүлээж байгаа ч ойрын хэдэн жилдээ үгүй байх гэсэн бодол төрдөг болсон. Гэхдээ л бид одоо хамт байна.
Манай гэрийн автобусны буудал дээр ирээд Жошуа хацар дээр үнссэнээ "Орой чат бичье" гэсээр надруу даллаад түрүүлээд явлаа. Би түүнд үнэхээр их хайртай.
✨✨✨
Орой яг унтахын өмнө манайх гацуураа зассан тул жаахан орой sns хаягтаа орж ирэхэд Жошуа чат бичээгүй л байна.
Би: Юу хийж байна?
Жошуа: Хэвтэж байна чи?
Би: Сая гацуураа засаад оройтчихлоо.
Жошуа: Аан засаагүй байсан юм уу? Манайх түрүү долоо хоногт зассан шт.
Би: Аан. Хармаар байна уу?
Жошуа: Юу?
Аан гацуур уу?
Тэгье ээ.
Би:
Жошуа: Одоо манайх.
Би: Удахгүй энэ гацуурнуудын зохицол нэг гэрт засагдана гэж бодохоор гоё байна?
Жошуа: Хаха яагаад?
Би: Хоёулаа гэрлэхээр заснаа.
Жошуа: Аан хаха.
Бод бод бодол биелэлээ олдог юм.
Би: Маргааш кино үзвэл ямарав?
Жошуа: Болох л юм чи даавал хаха.
Бурхан минь энэ тэнэг хүүхдийг яая даа байз!
Жошуа: Сайхан амраарай☺️
Аяя арай л улиралтай зохицохгүй вм бичээд байна даа. За яахав2 төсөөлчихөөрэй хайруудаа✨❤️