Pumasok ako kinaumagahan. Mga 10 minutes yun before 8am kaya marami na akong mga kaklase ang nasa loob ng classroom.
Maaga naman talaga sana ako eh. Kaso ayun, naglalakad kasi ako papunta dito sa school. Nakakapagod din kasi may kaonting kalayuan pero nagtitipid lang talaga ako.
At sakto pagpasok ko ng room, naabutan kong wala pa si Jordan. Teka, nasaan iyon?
Maaga kasi yun lagi eh.
Inilibot libot ko ang tingin sa room namin pero wala talaga siya. Pero ibang tao ang nakita ko.
Si Simon na naman. Nakasandal ito sa may wall malapit sa white board at straight faced lang ito kaya nag iwas ako ng tingin.
Eh bakit ba yun nakatingin sakin? Ako lang naman tong nandito sa dulo paanon hindi ako ang tinitingnan niya if ever?
Oo baka tulala lang ito.
Dahil na din sa pagtataka ko ay muli ko siyang nilingon sa kinaroroonan niya at nakatingin pa din siya sa direksiyon ko.
Ang masama pa diyan, nakangisi na ito.
Patay kang bata ka.
Dahil na din sa ayoko nang maulit yung parang kahapon, hindi na ako muling nangahas na lingunin siya.
Pero, hindi na pala kailangan.
Kasi lumapit siya sakin.
"Jamie Han." i heard his voice kaya ay napapikit ako ng aking mga mata dahil sa inis bago ko siya tiningnan ulit saka na tumingin sa kawalan.
"Ano na naman ba?" kalmado kong sabi kahit naiinis ako.
"Relax ka lang. High blood ka na naman eh." natawa pa ito.
"Paanong di ako mahahighblood ikaw na naman nakita ko." i murmured.
"Narinig ko yun." he said kaya tiningnan ko siya at nakita ko ang ngiti niya.
Saka na ulit ako nag iwas ng tingin sa kaniya.
"Alam mo ba na lumalaki ang chance na tatandang dalaga ang isang babae kung lagi siyang highblood?" i heard him kaya nilingon ko siya ulit.
"Dun ka na nga. Wala akong pakialam kung tumanda akong dalaga. So what." napairap na ako nang tuluyan pero may napansin ako na isang bagay.
May nakita akong pasa malapit sa lips niya.
Wala pa yun kahapon ah.
Kaya muli ko siyang nilingon, "Anong nangyari sayo?"
Tinaasan ako ng kilay na tila tinatanong kung bakit ko natanong yun sa kaniya.
"May pasa ka." i said calmly.
Siya naman ngayon ang napatingin sa kawalan.
It's my turn to stare at him.
Dun ko lang naappreciate yung mukha niya. Totoo namang guwapo talaga siya.
Siyempre kaisa isang anak tapos mula sa high-class pa na pamilya.
Ang kinis ng malaporselana niyang kulay tapos yung mata niya, pag tinitigan mo para kang matutunaw.
Hindi sa naaakit ako o ano, pero kasi guwapo talaga siya.
Tapos ang nipis nung labi niya na parang pambabae. Tapos sakto lang din iyong tangos ng ilong niya.
Matangkad at matipuno din siya. Yun nga lang ay medyo mahaba yung buhok niya.
Parang si ano, yung nasa tv. Si Kid Yambao yata yun, yung nasa It's Showtime. Ganun yung datingan niya eh.
Pero yung kayabangan niya minsan at kalokohan, nakakapikon.
Ay hindi minsan, madalas pala.
Nagsalita ito bigla, "Grabe ka naman tumitig. Minememorize mo yata ang hitsura ko eh. Bakit, ngayon ka lang nakakita ng guwapo?"
Napairap ako. Ang yabang talaga.
"Umalis ka na nga at nababadtrip ako sayo." i said at sakto namang dumating ang teacher namin kaya ay umalis na nga ito.
Mabuti naman.
Pero bakit wala kaya si Jordan?
Nag alala ako tuloy.
"Good morning, Class." our teacher greeted tsaka naman may pumasok ulit sa pinto at inexpect ko na si Jordan iyon pero bigo ako. Si Jax pala yun.
Natigilan lang ako nang biglang maupo ito sa tabi ko; oo sa upuan ni Jordan.
"Nagcheck na ba ng attendance?" he suddenly looked at me kaya ay nagulat ako.
"H-hindi pa." i said looking away.
Ano ba yan.
"Okay ka lang?" he asked.
Naglakas loob akong lingunin ulit ito at nginitian saka tumango.
Baka maisip niya na ang weird ko.
I heard him chuckled. "Ang cute mo talaga."
My heart beats fast.
Natahimik nalang ako.
Then, nagsalita ito ulit. "Dito muna ako ha? Baka kasi pag tumabi ako kina Drew sa harap mahalata ako ni Ma'am."
Tumango nalang ako kasi sino ba naman ako para tumanggi.
Nagsimula na si Ma'am sa lecture niya when Jax put something in my desk kaya ay napatingin ako sa kaniya bago sa bagay na iyon.
"Chocolate cookies." i heard him.
Nakalagay ito sa isang lunch box at baka nasa sampung piraso ito kaya nung una ay di ko alam ang sasabihin.
"Para s-saan?" i asked lowly.
He chuckled lowly, "Para sayo. Peace offering sana sa ginawa namin sayo kahapon. Dahil samin napahamak ka."
Napaisip ako. Ang bait naman niya.
Pero si Simon naman ang hudas talaga eh at hindi si Jax.
Tama nga siguro si Jordan. Na mabait tong si Jax.
"So, friends na tayo?" i heard him again kaya nilingon ko siya ulit.
"Sige. Salamat." i said. Hindi ko nga kasi alam ang dapat sabihin.
Jordan naman kasi bakit wala ka ngayon!
Hays.
Itinago ko lang yung lunch box sa bag ko at nginitian siya.
"Sabihin mo kung gusto mo pa at dadalhan kita ulit bukas." i heard him.
"Okay na yun. Maabala pa kita." i said.
Tumawa ulit ito ng mahina, "Okay lang yun. Basta ikaw."
Awkward man, ay ngumiti nalang ako at di na nagsalita.
Baka kung saan pa mapunta ang pag uusap na ito at mahuli pa kami ni Ma'am.
Nang matapos na ang klase ay nagpaalam na ito na sasama na ito kina Simon. Nakita ko pa ngang pinandilatan ako ni Simon pero di ko nalang pinansin.
Dumiretso ako sa room ng pangalawang subject namin at nagulat ako dahil nakita ko si Jordan na nasa upuan na nito.
Humihikab hikab saka pa ako nginitian.
"Good morning, Babe." she winked.
"Bakit ngayon ka lang?" i asked.
Naupo ako sa tabi nito bago ito nagsalita, "Kasi nga may dumdamoves sayo."
Kasi nga may dumadamoves sayo.
Kasi nga may dumadamoves sayo.
Kasi nga may dumadamoves sayo.
Kasi nga may dumadamoves sayo.
Kasi nga may dumadamoves sayo.
Paulit ulit yun na nagplay sa utak ko bago ako hinampas ni Jordan ng libro niya.
"Aray! Ano ba?!" reklamo ko.
Then, she giggled. Huh?
"Anong dumadamoves ka diyan? Gumagawa ka na naman ng kuwento." i said.
"Ano ba naman yan, Jamie. Ang slow mo talaga kapag tungkol na sa mga lalaki eh." she said kaya napaisip ako.
Then, tila may nabuo sa utak ko.
I stared at Jordan that is staring back at me too with a smile. "Babe, magkakajowa ka na sa wakas!"
Tinaasan ko siya ng kilay.
Pero nang magets ko siya ay bahagya din akong napangiti.
"Ikuwento mo kasi ang kabuuan bakit ka umabsent sa first subject. Wala akong magets." i said, habang pinipigilan ang sarili ko na ngumiti.
"Nakiusap sakin si Jackson na wag daw ako pumasok sa first subject para matabihan ka daw niya. Nagpalate talaga siya para lang makagawa ng rason para di pumunta sa seat niya. Bongga diba? Kasi nga, girl. Halata namang may gusto siya sayo." sabay tulak pa niya sakin.
"Dami mong arte. Wag ka ngang nagpapaniwala diyan." i said looking away, trying to hide the smile forming in my lips.
Pero kung totoo man tong sinabi ni Jordan, then there must be something.
Bakit naman magsisinungaling si Jordan sakin diba?
Tsaka sana naman hindi sana prank to or something. Nawala bigla ang ngiti ko sa naisip ko.
Mamaya pinagtitripan pala ako diba?
"Huy ano ba binigay at sinabi sayo?" pangungulit ulit ni Jordan kaya ay binalingan ko siya.
"Chocolate cookies. Peace offering daw." i said. Pagkasabi ko ay nagkalkal agad ito sa bag ko at nang madampot niya yung lunch box na bigay ni Jax ay kumuha ito agad.
Kumagat ito agad at nang malasahan niya ito ay, "Babe, ang sarap. Tikman mo."
Kaya natawa ako. "Loka ka. Alam ko masarap yan. Mamaya na." At itinago ko na ulit yung lunch box sa bag ko.
May gusto nga ba talaga si Jax sakin? Oo nakikipagkaibigan lang siya?
Ayoko sanang umasa kaso yung feeling ko talaga gusto ko din na malaman na may gusto nga ito sakin.
Babae pa din naman ako at gusto ko din yung gaya nila Jordan na may mga boyfriend sila. May inspirasyon sila, may katawagan sila at kapuyatan every friday night, alam niyo yun. Parang ang saya kasi ng feeling nang may nagmamahal sayo.
Alam ko namang mahal ako ng mga kaibigan ko pero iba pa din yung sa lalaki, sabi ni Jordan.
And i wanna feel it.
Simula palang nun, hindi pa ako nagkakaboyfriend talaga kaya clueless ako sa feeling.
And if ever, may gusto si Jax sakin, nakakakilig yun sigurado.
Kaso sabi ni Jordan, marami ding masamang epekto ang boyfriend.
"Oh ano tapos ka na magdidaydream after mo imemorize ang kaguwapuhan ko kanina?" i heard someone kaya yung ngiti ko nawala.
Napansin kong wala na naman sa tabi ko si Jordan and instead si Simon ang nakita ko sa kabilang seat sa tabi ko.
Asan na yung babaeng yun?!
"Bakit ka nandito?" i asked.
At ano daw?! ANG KAPAL TALAGA NG-
"Wala naman. Masama bang maupo sa tabi mo?" he asked.
Nainis lang ulit ako. "Ewan ko sayo."
Tumayo ako at lumabas ng classroom. Nasaan na ba si Jordan?
Wala pa kasi yung teacher namin kaya gumala na naman yun dito sa labas.
"Bakit mo pala ako iniwan kahapon?" i heard Simon behind me kaya nilingon ko siya.
"Anong iniwan? Ikaw kaya nang iwan sakin." i replied.
"Dapat hinintay mo ako. Mga babae talaga." he uttered.
"Puwede ba, layuan mo na ako. Kahapon mo pa ako napiper-"
"Diba si Jordan yun?" he cut me off kaya natigilan ako at nilingon iyong tinuro niyang direksiyon.
At nakita ko nga si Jordan na may kausap malapit sa may dulo ng hallway na to na hindi ko makilala.
Naglakad ako palapit sa kanila saka ko napagtantong umiiyak ang kaibigan ko habang hawak hawak sa braso iyong kausap niyang lalaki.
"Eh gag-" someone catched my arm kaya ay natigilan ako na pasugod na sana sa ex-boyfriend ni Jordan na niloko lang siya.
At eto siya, mukhang nagmamakaawa na naman siyang balikan siya nito.
Akala ko ba, nagmomove on na siya?
"Kita mong nag uusap diba, tapos susugod ka?" Simon's voice rang into my ear. Hinarap ko siya. "Kaibigan ko yun okay? She needs my protection."
"Sa tingin mo magiging masaya yung kaibigan mo sa pagsugod mo? Manuod ka muna kaya." sabi pa niya.
"Eh bakit ka ba sumunod? Doon ka nga." i said and pushed him away pero dahil sa hawak niya ang kamay ko at bahagya akong nakasandal sa pader dahil nga bahagya kaming nagtatago ay bigla akong na-out balance and-
"AAAAAAAAAH!" bumagsak ako sa sahig nang nakaupo with this guy in my very near front habang hawak ako sa kamay at sa likod ko.
And his face were just an inch away from me.
Simon's face was just an inch from mine.
I stared back at him saka dun ko napansin na may pagkaasul pala ang mata niya.
But then-
"Lumayo ka nga!" I pushed him away kaya ay napatayo siya palayo nang tumatawa saka na din ako natarantang tumayo.
Inilibot ko ang tingin at dun ko napansing andaming estudyante na pala sa malapit na nakatingin samin, kabilang na sila Jordan.
Pero si Simon, tawang tawa lang. Samantalang ako ay namumutla na yata sa kahihiyan.
"Babe, ayos ka lang?" Nilapitan ako ni Jordan na tila di na niya kilala yung kausap niyang ex niya.
Tapos nagsalita pa tong si Simon bago umalis, "Sabihan mo yang kaibigan mo, Jordan ha? Magdiet naman siya, ang bigat bigat niya."
Gago.
Nagtawanan pa tuloy yung ibang estudyante na dumaan.
Nayukom ko ang kamao ko sa inis. Then, i feel Jordan's hand in my shoulder.
"Muntikan ka na niyang mahalikan, babe. Makukuha pa niya first kiss mo." she said kaya tiningnan ko siya.
"Wag ka na kasi magsuot nang uniform mo na sobrang luwang. Mukha ka talagang mataba niyan, Babe." sabi pa niya kaya ay napabuga ako ng hangin.
"Hayaan mo nga siya. Pero hindi ako baboy okay." naiinis kong sabi.
Sobra na kasi iyong pang iinis niya sakin. Hindi na nakakatuwa.
Nakakainis siya!
"Tara na nga." naiinis pa din akong nagsabi kay Jordan saka na kami pumunta sa room namin.
Nakalimutan ko tuloy yung dapat na susugurin ko yung ex-boyfriend ni Jordan.
Ngayon ko lang narealize na ang laki din naman palang sakit sa ulo ang mga lalaki.
Siguro ito na yung sinasabi ni Jordan na disadvantage na may lalaking nakakainis sa paligid.
Gaya ng Simon na yan.
Humanda talaga siya.