SOL YANIM

180

Arayış ve Beklemek, kadar kötü birşey olamaz.
İnsanı yorar aradıkların. Hele de bekleyişin umudun arka kapılarına saklanmış titrek bir mum ışığı gibi isteklerdense daha çok yorar seni. Ve sadece ararsın. Umudunu beklemeyi bile unutursun bekleyişini beklediğin kadar.
İsimlerini bile unuttuğum insanlarla yan yana durduğum fotoğraflar...
Silinmeye yüz tutmuş mesajlar,, numaralar..
Boşlukta asılı kalan düşünceler...
Zihnimin en arkalarına hapsettiğim anlar...
Bir daha onlarla karşılaşmamak için bulabildiğim en uzak köşelere gizlediğim şeyleri bir gün yeniden ortaya çıkarmak zorunda kaldığımda, onları gizlemek için sarf ettiğim çabanın iki kat fazlasını harcıyor ve daha çok kanatıyorum el de olan birşey de değil.. Kısacası önüne çıkması muhtemel şeylerle karşılaşmaya hazır değilsen, endişeyle bekliyorsan o vakit aramak ölümü beklemekten de zordur... Bir kapıya elini uzattığında karşına çıkabilecek şeylerin tedirginliği etrafı koyu bir sessizliğe boğar. Kapının ardında asla yüzleşmek istemediğin şeylerin varlığı aklına kazınmıştır bir kere. Kapıyı açmak için hep çekinirsin... Korkarsın...
Her şey durmuştur bu zamanlarda. Zaman susmuştur. Acının bağıra çağıra geldiği sokaktaki insanlar sessizliğe boğulmuştur. İşte o zaman ağız dolusu kelimeleri yutkunup, yapacak bir şeyin kalmadığında çaresizce yavaş yavaş öldüğünü hissedersin."