Agad naming tinawagan ang mga magulang namin at nakipag tulungan na rin kami sa mga kinauukulan. Yun lang ang alam kong gawin sa ngayon. Masyadong binabagabag ng pag-aalala ang isip ko. Alam kong kailangan namin ng tulong pero may sarili rin naman akong plano na sa ngayon ay mas mabuting itago ko muna sa sarili ko.
Nasa loob kami nang unit na inuukupa habang hinihintay ang pag dating ng mga magulang namin.
Nakayuko lang si Vin at hilahilamos ang mukha. Tahimik na nakaupo rin sa isang gilid ang anak namin na animong naiintindihan na ang mga nangyayari.
Habang ako ay salubong ang kilay na nakatayo malapit sa may pintuan. Nasa labas naman nang mini sala ang mga security guards na nakausap namin kanina.
" Love, love what happened!? "
Dinig kong sigaw nang humahangos na boses sa labas. Agad akong napatakbo palabas sa pagkaka kilanlan ng nasabing boses.
Di ko napigilang umiyak nang salubungin niya ako ng yakap.
" Zania's missing. " yun pa lang pero parang hirap na hirap na akong magsalita.
" how is that possible!? " alam kong sinusubukan niyang wag magalit pero lumalabas pa rin sa tono nang boses niya.
Sa aming dalawa na tumayong magulang nang kambal ay siya ang mas naging malapit sa dalawa.
I can't find a word to say. Kitang kita ko ang pag-aalala at galit sa mukha niya nang bumaling siya nang tingin kay Vin na kalalabas lang galing sa kwarto. Nakakapanlumo ang itsura nang asawa ko na animong maiiyak pero hindi alam kung paano.
" you motherfucker! " bumitaw si Dustin sa yakap at sinugod si Vin nang suntok.
" pinagkatiwala ko ang anak ko sayo pero anong ginawa mo!? " sigaw niya habang hawak-hawak sa kwelyo si Vin na nanatiling nakatungo.
" baka nakakalimutan mong ako ang tatay ng tinatawag mong anak?" sarkastikong sabi niya habang matalim na rin ang tingin kay Dustin.
Agad din akong pumagitna nang aambahan niya ulit nang suntok ang asawa ko.
" stop it will you?!" awat ko sa kanila. " anong mapapala natin kung mag aaway kayo? " inis na sabi ko.
Bumitaw si Dustin kay Vin at wala sa sariling tinalikuran ito't humarap sakin.
" come with me." sabi niya.
" sa-saan tayo pupunta?"
" hahanapin natin ang anak ko!" pinagkadiinan niya ang huling salita. Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya at napa baling nang tingin kay Vin.
Kasalukuyan nang nagtatagisang bagang niya.
" she's not coming with you. " malumanay pero ma awtoridad sa sabi niya.
Napangisi lang si Dustin na 'di man lang siya pinagka abalahang tignan.
Di ko mawari kung anong pinag lalaban ni Dustin at ganito ang asta niya. Besides, wala rin kaming alam kung nasaan si Zania dahil di pa rin naman tumatawag si Sabrina.
Nag papalit palit ako ng tingin sa kanilang dalawa. Matalim ang tingin ni Vin sa likuran ni Dustin habang si Dustin ay nanatiling nakatingin sakin.
Nanatili lang rin nakamasid ang anak ko na sinenyasan ko na pumanik muna sa kwarto na agad din namang sumunod.
Nagitla na lang ako nang biglang hawakan ako ni Dustin sa siko at mahinang hilahin papalabas. Pero mas ikina gitla ko nang higitin ni Vin ang kabila kong braso at hilahin ako papayakap sakanya.
Nagkatingin sila sa isa't isa. Na sa sobrang talim ay nakakatakot ang itsura nila.
Ngayon ko lang rin nakitang ganito si Dustin. Matalim ang tingin at may pang uyam na ngiti sa labi.
" nasasaktan ako ano ba!" mahinang sigaw ko sa kanilang dalawa pero ni isa ay walang bumitaw.
" let go of her before i kick your goddamn ass cous. " si Vin.
" do it but be sure that you'll kick mine than I'll kick yours."
Humigpit ang hawak sakin ni Dustin nang sinubukan kong kumawala sa kanya. Habang si Vin ay malumanay pa rin ang pagkakahawak sakin.
" don't get in my nerves. Baka pag sisihan mo." Vin said.
" sinong tinakot mo? " si Dustin
" fuck you two! Bibitawan niyo ako o akong sasapak sainyo! " inisna sigaw ko na ikina gulat nila pareho. " mga wala kayong kwenta! Puro kayo angas wala naman kayong nagagawa! " di ko na napigilan ang bibig ko sa sobrang inis.
Naunang bumitaw si Vin at nag aalangan namang bumitaw si Dustin. Malakas ang bunting hiningang pinakawalan ko. Tinignan ko siya sa mata.
" paano mo nalaman ang nangyari?" tanong ko sakanya at nanlaki ang mata niya.
Sa pagkaka alam ko kasi ay kina mom and dad at ang magulang lang rin ni Vin ang tinawagan namin. Even Hannah didn't know it. Kaya palaisipan sakin kung bakit siya naparito.
" kay.. " pagputol niya sa sinasabi nang tumingin ako deretso sa mga mata niya. Napakamot pa siya sa noo bago muling mag salita. " k-kay tito at tita. I'm with the-them nung tumawag ka." pinaningkitan ko siya nang mata at nakaramdam din ako nang pag aalinlangan sa sagot niya. Why does it felt strange? Parang may mali?
" bakit nauna kang dumating? Ang alam ko'y papunta pa lang sila." biglang singit ni Vin at tumingin naman sakanya si Dustin.
Bumalik ang tingin niya sakin. " p-private chopper. Sumakay ako sa private chopper ni dad. " medyo utal pang sabi niya na ikina gulat ko naman. Nagka-usap na sila? Alam na nilang buhay pa siya? Kelan?
Nanatili lang akong nakatingin sakanya. Hindi ko alam kung bakit nakaramdam ako ng pagdududa sa mga sinasabi niya.
" you have to trust me. Hahanapin natin si Zania. " pero agad ko ring pinalis yun nang lumapit siya ng isang hakbang sa akin. Trust! May tiwala naman ako sayo pero hindi ko alam kung ano itong nararamdaman ko.
" babe." tawag sakin ni Vin. Nakatingin siya sa mga mata ko na parang sinasabing wag akong sasama.
" love, tutulungan kita. Hahanapin natin ang anak natin. "
Humarap muna ako kay D at pinakiramdaman muli ang sarili bago tuluyang lumapit sa asawa ko.
Kung tiwala ang pag-uusapan, pareho ko kayong pinag-kakatiwalaan. Pero sa ngayon walang magagawa ang tiwala. Nasa panganib ang anak ko! Kailangan ko ring kumilos.
Hinawakan ko siya sa kamay. " babalik ako. Tatawagan kita." bago ko haplusin ang mukha niya at gawaran siya nang halik. " promise me that you'll find our daughter, babe." bulong ko sa kanya na kami lang ang maka ririnig sa pagitan ng mga halik namin. Tumingin pa siya sa mga mata ko at parang nakuha niya rin ang punto ko.
Tumango siya at yumakap sakin. " take care. Ayoko ng mawala ka ulit sakin. "
Hinalikan kong muli siya bago pag dikitin ang mga noo namin. Tumingkayad pa ako habang nakayuko siya. " i love you."
" mahal na mahal rin kita."
Mas mahal kita. Pinilit kong wag umiyak sa harap niya. Niyakap ko siya nang mahigpit at ganon rin siya sakin.
" trust no one." bulong ko sakanya bago siya bitawan. Ikinagitla niya ang sinabi ko pero ngumiti lang ako sa kanya.
But i trust you the most. At tinalikuran siya.
Nag paumuna akong maglakad kay Dustin. Mas dumoble ang pagtataka ko sa mga ikinikilos niya nang makasakay kami sa sasakyan niya at mag simula siyang mag maneho. Kung saan man patungo ay di ko alam.
Nanatili akong tahimik habang nagmamaneho siya. Salubong pa rin ang kilay ko at nag-iisip nang malalim na sa sobrang lalim ay nakalimutan ko ng kasama ko pala siya hanggang sa mag-salita siya.
" anong iniisip mo?" biglang basag niya sa katahimikan.
" si Zania. Papatayin ko kung sino man ang gumawa nito sakanya. " wala sa sariling sabi ko habang nakatingin sa mga mata niya.
Napansin ko rin ang agarang pagka ilang niya at napa-ayos pa siya sa pag-upo. Sumulyap siya sakin at ibinalik agad sa daan ang paningin. Nakita ko rin ang agaran niyang pag-lunok.
" w-we'll try to find her, love."
" alam kong mahahanap mo siya. " bulong ko pero alam kong narinig niya.
" w-what did you say?" gulat na tanong niya.
" sabi ko mahahanap natin siya." tugon ko
" hehe. O-o mahahanap n-natin siya." utal na sabi niya.
Tumingin ako sa labas ng bintana ngunit ang pandama ko ay nanatili sakanya.
Why do i feel uncomfortable with him? Parang may mali pero hindi ko alam? The fact that he doesn't know this place makes me wonder how are we going to find my daughter.
Kung si Vin nga na siyang nagdala sakin dito ay nag-dalawang isip na hanapin si Zania siya pa kaya na kararating lang?
" ahh D. Saan natin hahanapin si Zania?"
" kahit saan. Maglilibot tayo."
" do you know this place? Baka maligaw tayo?"
" just trust me, okay? We'll find her. " may kompyansa sa sariling sabi niya na ikinakunot nang noo ko.
Nasa isang lugar kami na maraming puno. Wala kang bahay na makikita. Kung meron man ay malayo ang agwat sa isa't isa. Nagtataka ako kung paano kami nakarating dito. Medyo malayo na rin ito sa tinutuluyan namin ni Vin. Nasa isa't kalahating oras na rin naman kaming bumabyahe.
" D mabuti pa siguro kung bumalik na muna tayo?" suhestyon ko. Nagsalubong naman ang kilay niya at di ako sinagot.
Kinuha ko ang cellphone ko sa bag pero nadismaya ako nang makitang empty na ang baterya nito.
" D can i use your phone? Drain na kasi ang phone ko. Nakalimutan kong i charge. "
Matagal bago siya nakasagot. " lowbat rin ako. Nakalimutan ko ring mag charge." tugon niya ng di ako tinitignan.
Sa puntong iyon ay nag simula ng kumabog ang dibdib ko. Huminga pa ako ng malalim para pigilang manginig ang kamay ko. Parang ibang Dustin na ang kasama ko ngayon. Nakakapanibago.
Napamaang ako nang lumiko kami pakanan at pumasok sa isang lumang gate.
" n-nasaan tayo?" kabadong tanong ko pero wala akong nakuha kahit isang sagot.
--------------------------------------------
Vin Sebastian
Mag dadalawang oras ng naka-alis ang asawa ko pero wala pa rin akong makuhang tawag mula sakanya.
Hawak hawak ko ang telepono ko habang nakaupo sa kama. Kasalukuyang tulog ang anak ko at hindi ko siya maiwang mag isa sa pag-aalalang baka malingat ako't pati siya ay mawala.
Fuck! Bakit wala akong magawa?
Natigil ang pag mo-mokmok ko ng mag ring ang hawak kong cellphone. Dali dali ko naman itong sinagot.
" babe!-- " mahinang sigaw ko.
" Vin nasaan ka? What room are you in!? " putol sa sasabihin ko ng nasa kabilang linya. Nanlumo ako nang marinig ang boses.
" Mom.." naiusal ko at nag pigil nang luha. " it's 502."
" okay, stay there. Where coming!" puno ng pag-aalala ang tono ng boses niya.
Ilang minuto pa akong nag hintay bago nila marating ang unit.
" Vin anak!" lumuluhang tawag sakin ni mommy. Sinalubong niya ako ng yakap. Habang si daddy ay nag-aalala at tinapik ako sa balikat.
Kasama nila ang magulang ng asawa ko na dumeretso ng lapit sa anak kong natutulog at hinaplos haplos ang pisngi nito.
" what happened son?" si dad
" yes. Tell us what happened? " daddy ni Scarlet.
Ikwenento ko sa kanila ang lahat at mangiyak ngiyak na napaupo sa sofa ang byenan ko habang ang mommy ko ay patuloy na rin sa pag hagulhol. Napa buntong hininga naman si dad at nag dial sa teleponong lumabas ng kwarto.
" what are we going to do now?" si mommy ni Scarlet. Nakaharap siya sa asawa at nag-aantay sa sagot nito.
Napaupo akong muli sa kama ng makitang nagising na ang anak ko. Niyakap ko siya habang wala sa sariling naluluha na.
Wala sa aming nag-sasalita. Ng biglang mag ring ang telepono ko. Agad ko ring sinagot iyon kahit pa hindi naka rehistro ang numero.
" hello?!"
" ipapasundo kita. Nasa akin ang anak mo." malumanay na tugon ni Sabrina.
" hayop ka! Wag na wag mong gagalawin ang anak ko kung ayaw mong ako mismo ang pumatay sayo!" sigaw ko at nakuha ko kaagad ang atensyon nang mga kasama ko.
Bumuntong hininga ang nasa kabilang linya bago nag salita. " hayop ako pero mas hayop ang may pakana nito! " sigaw din niya. " kung gusto mo pa siyang makita ay sumama ka sa mga tauhan ko. Hindi ko sasaktan ang anak mo pero hindi ko rin maipapangako na magiging ligtas siya!"
" fuck you Sab! I'll kill you when i see you! "
" go ahead. Kill me. Pero bago mo yan gawin ay kunin mo na siya. Tumatakbo ang oras. Lumalapit si kamatayan. " walang emosyong giit niya.
Nag tagis ang bagang ko. Napahigpit rin ang hawak ko sa telepono. " what do you want!? Huh!? Ano bang gusto mo! "
" wag kang magsama ng iba kung ayaw mong mapahamak ang anak mo. Magtiwala ka Vin. Hindi ko sasaktan ang anak mo. " imbes na sagutin ang tanong ko ay iyon ang sinabi niya. " nasa ligtas na lugar na rin si Cheeny. " patuloy niya na ika kunot noo ko.
Bakit nasali sa uspan si Cheeny? Wala naman siguro siyang balak idamay ang anak niya?
" they'll be ther in 15 minutes. You have to move fast habang wala pa siya." at pinatay niya ang linya.
Nanatili pa ring nakadikit ang telepono sa tainga ko. Nagugulohan rin ako sa mga sinabi niya pero imbes na mag isip ay sinunod ko na lang ang sinabi niya.
Nakita ko ring nag aantay sila ng sasabihib ko dahil lahat sila ay nakaharap na sakin. Hindi ko na rin napansin ang pag balik ni daddy sa kwarto.
" i n-need to go somewhere." ang siyang nasabi ko.
" I'm going with you." sabat ni daddy. " nakausap ko na rin ang kompare ko at tutulungan niya tayo." tukoy niya sa kaibigang general. " they'll send troops to help us." tango na lang ang naisagot ko sa sinabi niyang huli.
" i have to go alone dad. Don't worry i will be fine." sabi ko at napa buntong hininga naman siya.
" susunod kami kung maaari. Keep us posted son."
Ngumiti ako't tumango " kayo na munang bahala kay Zane, mom, tita. " baling ko sa dalawang nanay namin. Kahit naiiyak ay umiling na rin sila.
" i have to go."
" take care son." si mommy at yinakap ko siya bago umalis.
Nag antay ako sa labas ng hotel at gaya nga ng sabi ni Sab ay may dumating rin itim na kotse kamukha nong kotseng kuha sa cctv na sinakyan niya.
Nagsi labasan ang limang lalaking kahit malalaki ang katawan ay hindi armado at nanatiling kalmado ang itsura. Iginiya nila ako papasok ng sasakyan at pinagitnaan.
Kaya ko silang labanan sa tantya ko pero kung mag sasakitan kami ay hindi ko makikita ang anak ko.
Naging tahimik ang pagsama ko sa kanila maging ang byahe namin papunta sa kung saan. Hindi ako masyadong pamilyar sa lugar kaya kahit igala ko ang paningin ko ay wala rin akong magagawa. Ang tanging pinag masdan ko na lang ay ang mga posibleng landmark na pwede kong sabihin sa magulang ko para masundan nila ako. Bukod doon ay puro kakahuyan na ang nakikita ko.
Nang sa pag mamasid ay may nakita akong isang lumang gate na kulay puti at medyo marami ng kalawang ang pinasukan namin. Hindi ito abandonado pero masasabi kong hindi rin ito natirhan ng ilang taon sa luma ng desenyo. Huminto kami sa mismong harap ng mansyon. Isang malaking mansyon na walang ibang kalapit na bahay at puro puno ang paligid. Ibinaba ako ng mga lalaki pagka tigil namin.
Natinag lang ako nang may mag salita sa harapan ko.
" I'm glad you came. Sumunod ka sakin."
Tinitigan ko siya ng masama at pinanlabanan niya naman ang titig ko. Hindi ako gumalaw sa kinatatayuan ko. Napa buntong hininga naman siya ng makitang nakatayo pa rin ako.
" we have to move fast Vin. Ilayo mo na ang anak mo. Parating na sila." walang ano ano'y sabi niya.
Wala na rin akong nagawa ng hilahin niya ako papasok.
... Itutuloy ...
As usual unedited. Pinilit kong tapusin ang isang to kaya enjoy!!
Vote and Comment down below!! 👇
DDnovels