"Παιδιά φτάσαμε 3k views και είμαι τόσο χαρούμενη η παρέα μας μεγαλώνειιιι. Αφήστε αστεράκι και κάντε κομμεντ για στήριξη. Θεεεενξξ για όλα"
(Instagram account @pasagianni_m )
"Καλά Μαράκι. Καλά."
Με κοιτάει στραβά και χαμογελάει διακριτικά. Εγώ όμως το παρατηρώ και χαμογελάω. Σηκώνομαι, αφήνω το άπλυτο μπολ στον νεροχύτη και πάω στο σαλόνι. Ανοίγω το νετφλιξ και αυτός κάθεται δίπλα μου. Και έπειτα ενώνει τα χείλη μας σαν να είναι η πρώτη φορά.
:::
"Δώσε μου το τηλεκοντρόλ ρε μικρή"
"Όχι ειπαα θέλω να δω the vampire diaries. Είμαι σε κρίσιμο σημείο"
"Έχει αγώνα η παοκαρα ρε"
"Πήγαινε σε άλλη τηλεόραση. Εγώ θα δω vampire diaries"
Πεισμωνω και σφίγγω στα χέρια μου το τηλεκοντρόλ του νετφλιξ και πατάω πάνω στην εικόνα του Stephan του Damon και της Elena.
Κύκλος 8
Επεισόδιο 16
"Μα σου λεω θα δούμε μπαλα"
"Στο έχω ξεκαθαρίσει. Εγώ ποδόσφαιρο δεν βλέπω. Η θα κάτσεις εδώ μαζί μου να δούμε το τελευταίο επεισόδιο αυτού του αριστουργήματος, που το έχω δει άπειρες φορές αλλά δεν με νοιάζει, ή θα πας στην μέσα τηλεόραση."
Κάθεται ήρεμα και καλά δίπλα μου και βλέπει το τελευταίο επεισόδιο μαζί μου. Παράτησε το ποδόσφαιρο για να κάτσει μαζί μου. Η απλά το παράτησε. Ενιγουει κάτι σημαίνει αυτό. Έτσι;
Φτάνω στο σημείο που ο Ντέιμον εξηγεί τα πάντα στην Ελένα για τον θάνατο του Στεφαν ακα συζύγου μου και πατάω τα κλάματα, τις φωνές και ωρύομαι ολόκληρη.
"Ήρεμα βρε, ήρεμα.Ελα εδώ"
Με κλείνει μέσα στα μπράτσα του και για μια στιγμή νιώθω προστατευμένη καθώς κλαίω για τον χαμό του συζύγου μου που δεν προλάβαμε να ζήσουμε ακόμα την ζωή μας, Μα μετά σκέφτομαι πως τα έχει πρακτικά με την κολλητή μου και αυτό που κάνω μαζί του είναι άδικο απέναντι της.
Για αυτό και απομακρύνομαι από την αγκαλιά του.
Δεν θα το Άφηνε έτσι όμως. Προφανώς.
"Μην απομακρύνεσαι και μην αντιδράς σαν να με φοβάσαι"
Σκουπίζει με το χέρι του τα δακρυα που έτρεχαν στα μάγουλα μου.
"Ξέρουμε καλά και οι δυο πως ο Άγγελος δεν θα σε κάνει ποτε να νιώσεις τόσο άνετα και τόσο όμορφα. Άσχετα του πόσο καιρό τον ξέρεις. Η πόσο πολύ τον θέλεις"
"Τον θέλω παρά πολύ. Και είσαι με την Μαριαννα. Είναι λάθος να συμβεί το οτιδήποτε πάνω από φιλικό μεταξύ μας"
"Δώσε μου την ευκαιρία να σου δώσω ένα τελευταίο φιλί. Και από αυτή τη στιγμή θα είμαστε απλοί φίλοι. Θα ολοκληρώσουμε τα μαθήματα σου για να τα πηγαίνεις τέλεια με τον Άγγελο και εγώ θα αφοσιωθώ πλήρως στην Μαριαννα"
Γνέφω καταφατικά. Δεν θα μπορούσα να του αρνηθώ. Πιέζει τα χείλη μας. Δεν ζητάει πρόσβαση στο στόμα μου. Οι γλώσσες μας δεν τρέχουν, δεν παίζουν μεταξύ τους. Απλά πιέζει τα χείλη μας. Και μου δημιουργεί όλα αυτά τα πρωτόγνωρα συναισθήματα που ο Άγγελος ακόμα δεν μου είχε δώσει.
Απομακρύνεται, σηκώνεται και πάει να φύγει. Ανοίγει την εξώπορτα και αντικρίζει την μητέρα του και τον πατέρα μου να στέκονται και να μας κοιτάζουν από το κατώφλι του σπιτιού.
"Α γεια σας ήρθατε δεν το κατάλαβα. Πως περάσατε;"
"Καλά Αλέξη μου εσάς πως ήταν το Σαββατοκύριακο σας;"
Ο πατέρας μου πλησιάζει τον καναπέ όπου καθόμουν και σκύβει ώστε να μου αφήσει ένα φιλί στο μέτωπο.
"Ήταν καλό. Η Μαρία και η Στεφανία πέρασαν πολύ ποιοτικό χρόνο μαζί. Νομίζω έκανε καλό στην στεφ να την έχει κοντά της"
"Ναι συμφωνώ περάσαμε υπέροχα"
Του ρίχνω μια πλάγια μάτια ελπίζοντας Να πιάσει το υπονοούμενο.
::::
"Γεια σου πριγκίπισσα."
"Χαχ γεια σου Άγγελε"
Τον πλησιάζω και τον αγκαλιάζω και αυτός με φιλάει παθιασμένα.
Αποτραβιέμαι στην σκέψη του Αλέξη Μα ήταν απαλά μια στιγμιαία σκέψη. Δεν μπορώ να ζω στην σκιά του. Δεν θα το επιτρέψω στον εαυτό μου.
Βρίσκομαι στο σπίτι του Αγγέλου. Η μάλλον για να είμαι ακριβής στο σπίτι του πατέρα του που δεν χρησιμοποιείται μέχρι να περάσει στο πανεπιστήμιο ο Άγγελος.
Το σπίτι δεν είναι μεγάλο. Ένα απλό διαμέρισμα. Μπαίνω μέσα και καταλαβαίνω αμέσως πως είμαι στο σαλόνι του σπιτιού. Αυτός αμέσως με τραβάει στην κρεβατοκάμαρα. Με φιλάει και με ξαπλώνει. Μου αφαιρεί την μπλούζα και μένω να στέκομαι με το στήθος μου καλλυμενο με το λεπτό ύφασμα του σουτιέν. Ξαφνικά νιώθω τρομερά άβολα Μα συνεχίζω να τον φιλάω. Τραβάω με μια κίνηση την δίκη του μπλούζα και τη πετάω στον τοίχο. Το χέρι μου χαϊδεύει το στέρνο του και επεξεργάζεται τα κανα δυο τατουάζ του.
"Γιατί έκανες τατουάζ;"
"Κάθε Τατουάζ μωρό μου είναι μια άλλη ιστορία. Ίσως στις πω καμία φορά. Μα όχι ακόμα."
::::
Δυο μήνες αργότερα
**διευκρινησεις Στο τέλος
Βρισκόμαστε για ακόμα μια φορά στο δωμάτιο του Αγγέλου. Έχει ανάψει κεριά και τα έχει αφήσει στο πάτωμα.
Απαλή κλασική μουσική ακούγεται από τα ηχεία που έχει φροντησει να υπάρχουν και όλα φαντάζουν τέλεια. Τελειώνει ο Νοέμβριος και όσο σκέφτομαι πως ίσως τα Χριστούγεννα τα περάσω μαζί του τόσο περισσότερο χαίρομαι.
Αυτοί οι δυο μήνες πέρασαν παρά πολύ γρήγορα. Με τον Αλεξ δεν έχουμε μιλήσει παρά μόνο όταν είμαστε μαζί με παρέα και όλοι αναρωτιούνται γιατί τόση αμηχανία ανάμεσα μας. Αυτός και η Μαριαννα τα πηγαίνουν υπέροχα.
Όπως επίσης εγώ με τον Άγγελο. Είναι γλυκός μαζί μου. Με βγάζει σε ραντεβού για φαγητό και δεν με νοιάζει πλέον αν θα γίνω χάλια και λερωθώ μπροστά του. Νιώθω επιτέλους άνετα μαζί του και θα μπορούσε κανείς να πει πως σχεδόν έχω δεθεί μαζί του.
Υπάρχει ακόμα αυτό το "σχεδόν", δεν το αρνούμαι Μα είμαστε σε τέλεια κατάσταση. Και σήμερα επιτέλους θα ολοκληρώσω. Και θα είμαι μαζί του. Οριακά και για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου ένιωσα ευτυχία.
Είχα διαβάσει κάποτε ένα στιχάκι σε κάποιο βιβλίο που πιθανότατα κείτεται στο ράφι της γεμάτης βιβλιοθήκης μου πως
"Με τον άνθρωπο σου και μόνο με αυτόν που θα έχεις το θαρρος να αποκαλείς άνθρωπο σου θα κάνεις ερωτα και η μελωδία κάθε πιάνου θα ηχεί στα αυτιά σου σαν αν είναι η πιο γλυκια μελωδία.".
Ελπίζω πραγματικά να είναι τόσο μαγικό όσο το περιγράφουν.
Μου αφαιρεί κάθε ίχνος υφάσματος και ντροπής, περνάει τα χέρια πάνω από την γυμνή κοιλιά μου και νιώθω σαν κάθε μεταξένια ύφασμα να αγγίζει απόκρυφες περιοχές του σώματος μου. Ένα ρεύμα ενθουσιασμού και φόβου με κατακλύζει.
Ανοίγει τα πόδια μου και μπαίνει μέσα μου βίαια και γρήγορα. Βγάζω μια κραυγή πόνου και ξαφνικά αισθάνομαι πως δεν θα έπρεπε να αισθάνομαι έτσι. Βγαίνει από μέσα μου και ξαναμπαίνει με γρήγορες κινήσεις. Επαναλαμβάνει την διαδικασία ξανά και ξανάαι βγάζω κραυγές πόνου Μα δεν δίνει σημασία.
"Σταματα"
Όσο αργά περνούσε ο χρόνος αρχικά τόσο γρήγορα περνάει τώρα και το αίσθημα είναι κάθε άλλο παρά όμορφο.
Βγαίνει αφού έχει τελειώσει, και αφαιρεί το προφυλακτικό, σηκώνεται και έχω την εντύπωση πως πάει να το πετάξει. Και το πετάει πάνω σε ένα από τα κεριά που είχε ανάψει προηγουμένως. Το προφυλακτικό αμέσως παίρνει φωτιά και ο Άγγελος βγαίνει από το δωμάτιο αγνοώντας τις κρατήσεις μου για βοήθεια. Πονούσα τόσο που μου ήταν αδύνατο να σηκωθώ. Προσπαθώ να σηκωθώ μα δεν Αντεχω και πέφτω. Ο Άγγελος επιστρέφει στο δωμάτιο παίρνει Στα μεριά του την κάμερα και το κινητό του και εκείνη την στιγμή παρατήρησα πως το λαμπάκι στην κάμερα ήταν ανοιχτό. Πράγμα που σημαίνει πως βιντεοσκόπησε την διαδικασία.
"Βοηθα με να σηκωθώ. Το δωμάτιο καίγεται."
"Το ξέρω γλυκα. Τα λεμε"
Φεύγει και ακούω την πόρτα της πόρτας που κλείνει. Το βλέμμα μου πέφτει στα λευκά σεντόνια, κόκκινα μάλλον καθώς ήταν γεμάτα με αίμα πλέον. Το δωμάτιο καιγεται όλο και περισσότερο και πλέον δεν μπορώ να αναπνεύσω εύκολα.
Ο καπνός εισχωρεί στα πνευμόνια μου και φράζει τις αναπνευστικές οδούς. Νιώθω να ζαλίζομαι και το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι η φωνή ενός άντρα να μου λέει πως θα γίνω καλά.
Παρόν
"Άγγελε..δεν μπορώ ακόμα. Δεν νιώθω έτοιμη.
______
Χαυυυ ας ξεκινήσω από το ότι νυστάζω. Ευχαριστώ. Το προηγούμενο "δυο μήνες μετά" είναι γεγονότα λίγες μέρες μετά από το "δυο μήνες μετά" αυτού του κεφαλαίου. Από το επόμενο κεφάλαιο και μετά όλα τα γεγονότα είναι στους δυο μήνες μετά. Αυταα αν έχετε άλλες απορίες ρωτήστε. Αφήστε αστεράκι και ένα σχόλιο περιγράφοντας μου τον Άγγελο
Πάω για ύπνο
-Μαρία