#Zawgyi
ေမာင္ဝါသနာပါရာလုပ္ႏိုင္ဖို႔ ပါပါးကိုကူညီခဲ့ေသာ္ျငား သူမဒီအလုပ္ေတြအေပၚစိတ္ပ်က္သြားျခင္းအလ်င္းမ႐ွိေၾကာင္း ေတးသံသာပိုင္ သူမကိုယ္သူမသိသည္။ ႐ႈပ္ေထြးလြန္းေသာစာရင္းဇယားမ်ားကိုကိုင္တြယ္ေျဖ႐ွင္းေနရျခင္းက စိတ္ဝင္စားဖို႔အလြန္ေကာင္းသည္။ ေဈးကြက္ထဲက customerေတြရဲ႕အသံကိုနားေထာင္ရျခင္းဟာလည္း သူမကိုစိတ္လႈပ္႐ွားမႈတစ္စံုတစ္ရာေပးျမဲ။
"မ' ဘာေတြလုပ္ေနလဲ"
ခပ္ဟဟဖြင့္ထားေသာတံခါးမွတစ္ဆင့္ ေခါင္းေလးျပဴၾကည့္လို႔အခန္းထဲဝင္လာေသာေမာင္။ အနားလာထိုင္မွာေသခ်ာေနေသာေၾကာင့္ ဆိုဖာတစ္ဖက္ကုိတိုးထိုင္ေပးလိုက္မိသည္။
"စာရင္းေလးနည္းနည္းျပန္checkေနတာပါေမာင္ရာ"
"ေမာင္ကူေပးႏိုင္တာ႐ွိလား"
"မလိုပါဘူးေမာင္ရယ္... စာရင္းကနည္းနည္းပါ မ'လည္းဒါၿပီးရင္ၿပီးၿပီ"
သူမဆိုေတာ့ ေခါင္းေလးကိုလာဖြၿပီးေမာင့္မမပင္ပန္းေနပါၿပီတဲ့ေလ။ ခပ္ဖြဖြျပန္ျပံဳးျပလို႔ လုပ္လက္စအလုပ္မ်ားအားလက္စသတ္လိုက္ေတာ့သည္။
"ဟင္ ၿပီးသြားၿပီလားမ'က"
Laptopပိတ္တာျမင္ေတာ့ မ်က္လံုးျပဴးေလးနဲ႔ေမးလာေသာေမာင္။ ဘယ္လိုေနေနခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာ ေမာင့္ရဲ႕ေမြးရာပါအားနည္းခ်က္ထင္ပါရဲ႕။
"ၿပီးၿပီေလေမာင္ရဲ႕"
"ေမာင့္ေၾကာင့္လား... ေမာင္လာလို႔အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားတာလားမ' "
"အမေလး ေမာင္ကေတာ့အေတြးလြန္ေနျပန္ပါၿပီ"
သူ႔ပါးေလးႏွစ္ဖက္ကိုလက္ဖဝါးၾကားထည့္လို႔ ေခါင္းေလးဘယ္ညာရမ္းရင္းဆိုမိေတာ့ ခ်စ္စဖြယ္ရယ္ျပေနျပန္ပါေသးသည္။ အသက္၂၃ႏွစ္ဆိုတာကိုက်ိန္ေျပာျပရမယ့္ကေလးငယ္။
"ေမာင့္အလုပ္ကေရာ အဆင္ေျပရဲ႕လား... ဒီကကုမၸဏီနဲ႔ေရာေဆြးေႏြးၿပီးသြားၿပီလား"
"ၿပီးၿပီမ'... မေန႔ကေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲသြားေတြ႔လိုက္တာ... ေနာက္လမွာစလုပ္ဖို႔စီစဥ္ထားတယ္"
"ဪ... ရန္ကုန္မွာပဲလားေမာင္"
"ဟင့္အင္း မဟုတ္ဘူးမ'... ကေလာမွာ"
"ကေလာမွာ..."
ေမာင့္စကားကိုသံေယာင္လိုက္ကာေျပာမိေတာ့ ေခါင္းေလးညိတ္ျပသည္။
"ဟုတ္တယ္မ'... ကေလာမွာ"
"....."
"မ..."
သံ႐ွည္ဆြဲကာေခၚလာေသာေမာင့္အသံမွာ တစ္စံုတစ္ခုကိုေျပာခ်င္ေနပံုရသည္။ ေမာင့္ကိုျပံဳးျပရင္းေမးေငါ့ကာ ေျပာဆိုသည့္သေဘာကိုျပမိေတာ့ အင္တင္တင္လုပ္ကာ မ်က္လံုးေတြကဂနာမၿငိမ္ေတာ့။
"ဘာလဲေမာင္ရဲ႕... ေမာင္ဘာေျပာစရာ႐ွိေနလို႔လဲ ေျပာေလ"
"မ... ဟိုဟာေလ"
"အင္း"
အ,ထစ္အ,ထစ္ျဖစ္ေနေသာေမာင့္စကားေနာက္သံေယာင္လိုက္ေပးရင္း ကိုယ့္စိတ္ဝင္စားမႈအလံုးစံုသူ႔ဆီမွာ႐ွိေၾကာင္း သူ႔မ်က္လံုးတည့္တည့္ကိုစိုက္ၾကည့္လို႔ေဖာ္ျပမိသည္။ ဘယ္လိုအေၾကာင္းအရာေတြကမ်ားေမာင့္ကိုတြန္႔ဆုတ္သြားေအာင္လုပ္ေနရပါလိမ့္။
"မ'နားေထာင္ေနတယ္ေလေမာင္"
စကၠန္႔ပိုင္းမွ်ၿငိမ္သက္ေနေသာေမာင့္ကိုအသိေပးသလိုေျပာလိုက္မိေတာ့မွ တိုးတိတ္တိတ္အသံေလးထြက္လာေတာ့သည္။ ဒီစကားေျပာဖို႔ေမာင္ဘယ္ေလာက္ေတာင္အားတင္းထားရသလဲေလ။
"မ... သားသူနဲ႔ေတြ႔ခဲ့တယ္"
ေမာင့္အသံမည္မွ်တိုးေနသလဲဆို အနားကပ္ထိုင္ေနေသာသူမပင္မနည္းအားစိုက္ကာနားေထာင္ေနရသည္။ စိတ္လႈပ္႐ွားတိုင္းေျပာင္းသြားတတ္ေသာနာမ္စားေလးဟာ ဒီစကားေျပာဖို႔မည္မွ်အားစုိက္ထားရသလဲသိသာေစသည္။ သူမေမ့ေနခဲ့တာပါ ေမာင့္ကိုဒီလိုျဖစ္ေအာင္လုပ္ႏိုင္တာတစ္ေယာက္ပဲ႐ွိတယ္ဆိုတာ...။
"အင္း ဘယ္လိုေတြ႔ခဲ့တာလဲေမာင္"
"ဟို... ဟို သူကသားတို႔နဲ႔အလုပ္တြဲလုပ္မယ့္ကုမၸဏီကMDတဲ့"
"ဘယ္လို"
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ဆန္းၾကယ္လိုက္တဲ့ကံတရားလဲေလ။ တစ္ႏိုင္ငံတည္းမွာေနတာမို႔ တစ္ခ်ိန္မဟုတ္တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ထိပ္တိုက္ဆံုႏိုင္ေပမယ့္ အခုေလာက္ထိျမန္ျမန္ဆံုျဖစ္သြားလိမ့္မယ္လ႔ိုေတာ့သူမတစ္ခါမွမတြက္မိေပ။
"ၿပီးေတာ့ ဟို သားတာဝန္ယူထားရတဲ့ဒီဇိုင္းက သူ... သူဆြဲထားတဲ့သူ႔ကိုယ္ပိုင္ဒီဇိုင္းတဲ့မ' "
သူမဘာျပန္ေျပာလို႔ေျပာရမယ္ပင္မသိေတာ့။ အခုေလာက္ထိတုိက္ဆိုင္ဖို႔ေတာ့ေကာင္းသလား။
အံ့ဩၿပီးဘာစကားမွထြက္မလာႏိုင္ေသးေသာအေျခအေနဟာ တစ္ခ်ိန္လံုးေခါင္းေလးငံု႔ၿပီးေျပာေနေသာေမာင့္မ်က္ႏွာေလးျပန္ေမာ့လာမွပင္ မနည္းျပန္ထိန္းလိုက္ရသည္။ သူမေတာင္ဒီေလာက္ျဖစ္သြားခဲ့ရင္ ေမာင္ေရာ... ေမာင္ဆုိဘယ္ေလာက္ေတာင္တုန္လႈပ္ခဲ့လိမ့္မလဲ။ ေမာင္ကသူမထက္သူ႔ရင္ထဲကခံစားခ်က္ကိုပိုသိ႐ွိသူမဟုတ္ပါလား။
"အဲ့ အဲ့ေတာ့ေမာင္... ေမာင္အဆင္ေျပရဲ႕လား"
ဒီေလာက္ထိန္းေနသည့္ၾကားကထစ္သြားသည့္ သူမကိုယ္သူမစိတ္ထဲကဆဲလိုက္မိသည္။
"မေန႔ကေတာ့အဆင္ေျပခဲ့တယ္မ'... ဟို သားစိတ္ကိုသားထိန္းႏိုင္ခဲ့တယ္"
"....."
"တကယ္လို႔ေလ တကယ္လို႔ေနာက္ေတြ႔ပါမ်ားလာလို႔ သားကိုယ္သားမထိန္းႏိုင္ခဲ့ရင္ သားဘာလုပ္ရမလဲဟင္ မ"
မိဘမသိေအာင္ခိုးလုပ္ထားတဲ့ကိစၥအတြက္ ေမေမသိသြားရင္သားဘာလုပ္ရမလဲဆိုၿပီးအကူအညီေတာင္းခံေနသည့္ကေလးငယ္ေလးလို မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ေမးလာေသာေမာင္ဟာသနားဖြယ္အတိ။ ဒီေလာက္အခ်ိန္ေတြၾကာခဲ့တာေတာင္မွေမာင္ဟာ...။
"ေမာင္က ကေလာမွာေနရမယ္မဟုတ္လား... သူကရန္ကုန္မွာေလေမာင္ရယ္... ေမာင္တို႔မေတြ႔ႏိုင္ပါဘူး"
"သားတာဝန္ယူထားရတာ သူ႔ဒီဇိုင္းေလ မ"
ဟုတ္သားပဲ ဘယ္လိုေတာင္အစီအေငၚမတည့္တဲ့စကားေတြကိုေျပာေနမိခဲ့တယ္မသိ။ ဒီကေလးေလးတုန္လႈပ္ေနပံုကိုျမင္လိုက္ရတာနဲ႔သူမပါတုန္လႈပ္သြားဖို႔မေကာင္း။ ေမာင့္မွာတုိင္ပင္စရာဆိုလို႔ သူမပဲ႐ွိတာမဟုတ္ပါလား။
"ဟို ေမာင့္ကုမၸဏီကို"
ေမာင့္ကုမၸဏီဘက္ကိုအက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပၿပီးျငင္းလိုက္ပါလားလို႔ေျပာမည့္စကားဟာ ေလထဲမွာတင္ရပ္တန႔္သြားခဲ့သည္။ ေမာင္ဘယ္ေလာက္ႀကိဳးစားခဲ့ရလို႔ဒီေနရာကိုရခဲ့တာလဲ သူမအသိပဲေလ။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုသို႔ေျပာမထြက္ရက္။ ဒါဟာ ေမာင္ကိုယ္တိုင္ဦးစီးရသည့္ပထမဆံုးproject။
"မ'ကိုၾကည့္စမ္းေမာင္"
"....."
"ေမာင္ႀကိဳးစားမၾကည့္ခ်င္ဘူးလား"
"ဟင္"
"ေမာင့္ခံစားခ်က္ေတြေနာက္ကိုလိုက္ၾကမလား"
သူမစကားေၾကာင့္ ေကာ္ဖီေရာင္မ်က္ဆံေလးေတြကိုဝန္းရံထားတဲ့မ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္းတစ္စံုဟာ သာမန္ထက္ပုိ၍ဝိုင္းစက္ေနခဲ့သည္။ ေမာင့္ကိုေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ရင္း သူမစကားဆက္လိုက္မိသည္။
"တစ္ခါေလာက္ ေမာင့္စိတ္အလိုက် မ'တို႔လိုက္ၾကည့္ရေအာင္... ဘာေဘာင္ခတ္မႈမွမပါဘဲ ေမာင့္ႏွလံုးသားကခိုင္းေစခ်က္အတိုင္းေမာင္လုပ္ၾကည့္ပါလား ဟင္ ေမာင္"
"မျဖစ္ဘူးမ'ရဲ႕... အဲ့လိုလုပ္လို႔ဘယ္ျဖစ္မလဲ ဟင့္အင္း မျဖစ္ဘူး... အဲ့လိုလုပ္လို႔လံုးဝကိုမျဖစ္ဘူးေလမ'ရယ္"
ေခါင္းေရာလက္ပါတစ္ၿပိဳင္တည္းခါရင္းျငင္းဆန္ေနေသာေမာင္ဟာ သူ႔အတြက္သူေတြးၿပီးထိုသို႔လုပ္လိုက္တာမျဖစ္ႏိုင္မွန္းသူမသိသည္။ တစ္ခါေလာက္ ေမာင့္အစစ္အမွန္အတိုင္းျဖစ္ေစခ်င္တယ္ေမာင္ရယ္...ဘာကိုမွထည့္မတြက္ဘဲေပါ့။
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Contactထဲကနံပါတ္ေလးတစ္ခုကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ ျပန္ပိတ္လုိက္လုပ္ေနတာဘယ္ႏွခါေျမာက္႐ွိေနၿပီမွန္းဒီေရမသိေတာ့။
Contact nameေလးၾကည့္ရင္းျပံဳးေနမိတာလည္းအခါခါ။ ထိုနာမည္ေလးကိုၾကည့္ေနရင္း ဟိုေန႔ကဖုန္းနံပါတ္ေတာင္းသည့္အခ်ိန္ကိုျပန္ျမင္ေယာင္လာေတာ့သည္။
"ဖုန္းနံပါတ္"
အလုပ္အေၾကာင္းေဆြးေႏြးေနတုန္း ႐ုတ္တရက္ထေျပာလိုက္ေသာကြၽန္ေတာ့္စကားကို နားမလည္ျဖစ္သြားပံုပင္။ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးလာၾကည့္ေနေတာ့သည္။
"ဟို ဖုန္းနံပါတ္... မင္းဖုန္းနံပါတ္လို႔"
"ဘာလုပ္ဖို႔တုန္း"
"ဖုန္းနံပါတ္ေတာင္းပါတယ္ဆိုမွ ဆက္ဖို႔ေပါ့ကြ"
"ဖုန္းဆက္စရာအေၾကာင္းမွမ႐ွိတာ"
အား ငါအသည္းယားလာၿပီေနာ္ေတးပိစိ။
ကြၽန္ေတာ့္စကားတိုင္းကိုေတြေဝျခင္းမ႐ွိ ဒက္ခနဲ ဒက္ခနဲျပန္ပက္ေနေသာေကာင္ငယ္ေလးအားၾကည့္ကာ လူကအသည္းယားလာေတာ့သည္။ ဆြဲနမ္းလိုက္ရငါမေကာင္း႐ွိေတာ့မယ္။
"ဘာလို႔မ႐ွိရမွာလဲ ႐ွိတာေပါ့... အလုပ္အေၾကာင္းေျပာခ်င္တဲ့အခါက် မင္းကိုဘယ္လိုဆက္သြယ္ရမလဲ"
"အခုတစ္ခါတည္းအၿပီးေျပာမယ္ေလ"
"အခုကအက်ဥ္းခ်ဳပ္ေဆြးေႏြးတာေလ... ကိုယ့္designကို မင္းေဆာက္ေနရင္း ကိုယ္စိတ္အလိုမက်တဲ့အခါေျပာဖို႔ ကိုယ္ကမင္းဆီတကူးတကလာေျပာရမွာလား မင္းသိပါတယ္ ကိုယ့္ဒီဇိုင္းရဲ႕ေျမေနရာကဘယ္မွာလဲဆိုတာ"
ဒီဇိုင္းဆြဲၿပီးခါစ ဘယ္မွာေဆာက္ရမလဲေျမေနရာ႐ွာတုန္းက ကေလာကိုေရြးမိသြားတာတဲ့ကိုယ့္စိတ္ကိုပထမဆံုးအႀကိမ္ခ်ီးက်ဴးလိုက္ျခင္းပင္။ အခုလိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာဒီကေလးကိုေပးဖို႔အေၾကာင္းျပခ်က္ေကာင္းမဟုတ္လား။ ကြၽန္ေတာ္စကားေၾကာင့္ခဏစဥ္းစားသြားပံု တစ္ခ်က္ၿငိမ္သြားၿပီးမွ စကားျပန္ေျပာသည္။
"သံုညကိုး........."
ဖုန္းနံပါတ္ေျပာျပတာလား rapရြတ္သြားတာလား မသဲကြဲလိုက္။ သူ႔ေလယူေလသိမ္းကစအလြတ္ရေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္သာ သူ႔ဖုန္းနံပါတ္ကိုအမွီလိုက္မွတ္ႏိုင္လိုက္ျခင္းပင္။ ထိုသို႔ေတြးမိေတာ့ လူကအသားလြတ္ဂုဏ္ဆာမိျပန္ေသးသည္။
"ကိုယ့္ဖုန္းနံပါတ္"
"မလိုဘူး ကြၽန္ေတာ္ေျပာစရာ႐ွိရင္ခင္ဗ်ားရံုးဖုန္းကိုဆက္လိုက္လို႔ရတယ္"
ကြၽန္ေတာ့္စကားကိုအဆံုးထိအေျပာမခံ ၾကားျဖတ္ေျပာလိုက္ေသာ ကေလးပိစိကိုပိတ္႐ိုက္ပစ္ခ်င္စိတ္ကေထာင္းခနဲ။ ေလာေလာလတ္လတ္မွတ္ထားတဲ့ဖုန္းနံပါတ္ေလးဆီအၾကည့္ေရာက္မိသြားလို႔သာ သူ႔ကိုဂ႐ုမထားမိေတာ့တာ။
❤My Heartbeat❤
ႏႈတ္ခမ္းလႈပ္ရံုေရရြတ္မိေတာ့ သူ႔ကိုလြမ္းစိတ္ကထိန္းလို႔မရေတာ့။ ထိုေန႔ေတြ႔ၿပီးကတည္းကမေတြ႔ရေတာ့တာ ဒီေန႔အပါအဝင္ ငါးရက္႐ွိၿပီမဟုတ္လား။
အခုပဲျဖစ္ျဖစ္ အသံေလးမွမၾကားရရင္႐ူးသြားေတာ့မယ့္အေနအထားမွာေရာက္ေနတာမို႔ ခုနကတစ္ေလ်ွာက္လံုးစဥ္းစားခဲ့တဲ့ ဆက္ရင္ေကာင္းမလား၊ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားမလားဆိုတဲ့ေမးခြန္းေတြေနရာမွာ ဆက္လိုက္ရင္မ႐ူးေတာ့ဘူးဆိုတဲ့အေျဖကဝင္ေရာက္လာသည္မို႔...။
တူ...တူ.........တူ
'လူႀကီးမင္းေခၚဆိုေသာတယ္လီဖုန္းမွာ သတ္မွတ္ခ်ိန္အတြင္းျပန္လည္ေျဖၾကားျခင္းမ႐ွိပါ၍.....'
အမ္ ဘာလို႔မကိုင္တာပါလိမ့္။
တူ...တူ.........တူ
'လူႀကီးမင္းေခၚဆိုေသာတယ္လီဖုန္းမွာ သတ္မွတ္ခ်ိန္အတြင္းျပန္လည္ေျဖၾကားျခင္းမ႐ွိပါ၍.....'
ငါ့ဖုန္းမွန္းသိလို႔မကိုင္တာလား။ ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္ေခၚၾကည့္ဦးမယ္။
တူ...တူ.........တူ
'လူႀကီးမင္းေခၚဆိုေသာတယ္လီဖုန္းမွာ သတ္မွတ္ခ်ိန္အတြင္းျပန္လည္ေျဖၾကားျခင္းမ႐ွိပါ၍.....'
ဘာလို႔လဲေတးေတးရာ။ သံုးခါ႐ွိၿပီေခၚေနတာ၊ ဝင္ရက္နဲ႔မကိုင္ဘူး။ ငါ့ဖုန္းမွန္းသိလို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ခုခုမ်ားျဖစ္ေနလို႔လား။ ကိုယ့္အေတြးႏွင့္ကိုယ္လူကပူေလာင္လာသည္။ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးဟု စိတ္ကိုအခါခါတင္းလုိ႔ လက္ကအဆက္မျပတ္လႈပ္႐ွားေနမိတာက ကိုင္သူမဲ့ေနတဲ့ဖုန္းေလးကိုေခၚဖို႔။
"ဖုန္းကိုင္ပါကြာ"
တတူတူျမည္သံေတြၾကား ကိုင္သူမဲ့ေနတဲ့ဖုန္းေလးဟာဘယ္ေလာက္ေတာင္အထီးက်န္ေနမလဲမသိ။
"ေတးေတး plz... ဖုန္းကိုင္စမ္းပါကြာ... ကိုယ္စိတ္ပူလို႔႐ူးေတာ့မယ္"
ပါးစပ္ကလည္းအဆက္မျပတ္ရြတ္ရင္း ဖုန္းကိုလည္းမနားတမ္းေခၚေနမိသည္။
တူ....တူ..........တူ
"ဘယ္သူေတာင္းစားတုန္း... အားေနယားေနလို႔ဖုန္းေခၚခ်င္ရင္လည္းတျခားဖုန္းကိုေခၚ... လူအိပ္ခ်ိန္ကြ မင္းလူလိုနားမလည္ဘူးလားေဟ့ေကာင္ရ ဟမ္"
အမ္....။ ဖုန္းကိုင္သြားလို႔အေပ်ာ္လြန္ၿပီးခဏဆြံ႔အ,ေနမိတဲ့အခိုက္အတန္႔ တရစပ္ထြက္ေပၚလာေသာအိပ္ခ်င္မူးတူးအသံေလးေၾကာင့္ ဖုန္းကိုနားမွခြာလို႔ နာရီၾကည့္လိုက္မိသည္။
'2:19(AM)'
ဟုိက္ အဲ့တာမွမိုးႀကိဳးအစင္းလိုက္ပစ္ခ်တာ။ ကိုယ္သူ႔ကိုအလြမ္းလြန္စိတ္နဲ႔ဖုန္းေကာက္ေခၚမိတာအခ်ိန္ေတာင္မၾကည့္လိုက္မိ။ သူ႔ကိုဖုန္းဆက္ဖို႔စေတြးမိတုန္းကည၉နာရီေလာက္ပဲ႐ွိေသးတာမို႔ အခုေလာက္ထိေနာက္က်သြားလိမ့္မယ္လို႔မထင္ခဲ့။ ဖုန္းဆက္ဖို႔ မဆက္ဖို႔လြန္ဆြဲခဲ့တာ ၅နာရီေလာက္ေတာင္ၾကာသြားသတဲ့လား။ မင္းအေၾကာင္းေတြးလိုက္တာနဲ႔ ကိုယ့္မွာနာရီေတြကိုေတာင္ေမ့လို႔ပါကြာ။
"ေဟ့ေကာင္ မင္းဖုန္းေခၚၿပီး အ,ေနလား ဟမ္ စကားျပန္ေျပာေလ... ေတာင္းပန္ဖို႔အစီ"
"ေတးေတး"
ကိုယ့္ဘာသာအေတြးလြန္ေနခိုက္ ထပ္ထြက္လာေသာခပ္စူးစူးအသံေလးေၾကာင့္သတိျပန္ဝင္လာမိသည္။ သူ႔စကားကိုျဖတ္ကာ အသံတိုးတိမ္တိမ္ေလးႏွင့္သူ႔နာမည္ကိုေခၚလိုက္မိေတာ့ ခနတာေပ်ာက္ကြယ္သြားေသာအသံစူးစူးေလး။
"ဒီ... ေရ... သဏၭာန္... လား"
တစ္လံုးခ်င္းစီထြက္က်လာေသာအသံတိုးတိုးေလးမွာ ကြၽန္ေတာ့္ႏွလံုးသားတစ္စံုလံုးေပ်ာ္ဝင္ေနပါတယ္ဆို ကြၽန္ေတာ္လိမ္တာမဟုတ္ရပါ။
"အင္း ေတးေတး"
"မင္းကဒီခ်ိန္ႀကီးဘာလို႔ဖုန္းဆက္တာလဲ..."
"အဲ့တာက ဟို... ဟိုေလ"
"တစ္ခါေခၚလို႔မကိုင္ရင္ ဆက္မေခၚနဲ႔ေတာ့ေလ... ဘာလို႔ေသမလိုေတြေခၚေနတာလဲ"
ခပ္ဆတ္ဆတ္ထြက္လာေသာအသံေနအသံထားအရ မည္မွ်စိတ္တိုေနၿပီမွန္းသိလိုက္ရတာမို႔ မိမိအသံကိုအဆံုးထိေလွ်ာ့ခ်လို႔ သနားစဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ေျပာလိုက္မိသည္။
"မင္းမ်ားတစ္ခုခုျဖစ္ေနလားလို႔..."
"....."
"ဟို မင္းတစ္ခုခုျဖစ္ေနလားလို႔စိတ္ပူသြားလို႔"
အဲ့သူေတာင္းစား အဲ့ေလာက္ထိတံုးရသလား။ သူ႔မွာနာရီမ႐ွိဘူးလား။ ဒါမွမဟုတ္ မ်က္လံုးကန္းေနသလား။ လူအိပ္ခ်ိန္မွန္းဘာမွန္းမသိရေအာင္ အဲ့ေကာင္က႐ူးႏွမ္းေနလို႔လား။
စိတ္တိုတိုႏွင့္ကာရန္ေအာ္ပစ္လိုက္မိသည္။
"႐ူးေနလား... မင္း႐ူးေနလို႔အဲ့လိုေတြးရတာလား... ဘယ္ႏွနာရီ႐ွိမွန္းေရာမင္းမသိဘူးလား"
"ဟို... အဲ့တာက"
သူေျပာလိုက္ေတာ့ အ,ထစ္ အ,ထစ္ႏွင့္ထြက္လာေသာစကားလံုးမ်ားအရ ထိုလူသားနာရီမၾကည့္ထားေၾကာင္းသိလိုက္မိသည္။
"ဘာလို႔ဖုန္းဆက္တာလဲ... ဒီခ်ိန္ထိမအိပ္ေသးဘဲဘာလုပ္ေနတာလဲ"
"လြမ္း...လို႔"
"....."
"မင္းကိုလြမ္းလို႔"
သူ႔စကားအဆံုး တစ္ကိုယ္လံုးမွာ႐ွိသမွ်ေသြးေၾကာမ်ားေျပာင္းျပန္စီးဆင္းသြားသေယာင္။ ဖုန္းကိုင္ထားေသာလက္ဟာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးဖုန္းေလးကိုပင္ထိန္းႏိုင္စြမ္းမ႐ွိေတာ့၊ နားနဲ႔ဖုန္းနဲ႔လြတ္သြားေတာ့သည္။ ဆက္တိုက္ျမန္လာေသာႏွလံုးခုန္သံမ်ားေၾကာင့္အသက္႐ွဴလည္းမဝေတာ့။ အိပ္ေနရာမွထထိုင္လို႔ ေအာက္ဆီဂ်င္ျပန္ရရန္မနည္းႀကိဳးပမ္းေနရသည္။ စကားမေျပာတတ္တဲ့အေကာင္ေၾကာင့္ အထဲကေကာင္ကလည္းအလိုက္ကမ္းဆိုးမသိဆက္တိုက္ကိုခုန္ေနေတာ့သည္။
"Hello ေတးေတး... Hello ၾကားရလားေတးေတး"
တစ္ဖက္မွဆက္တိုက္ထြက္လာေသာအသံမ်ားေၾကာင့္ အသက္ကိုဝဝ႐ွဴရင္းအသံမတုန္ေအာင္ထိန္းကာ စကားျပန္ေျပာရသည္။
"အင္း"
"ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဖုန္းခ်သြားၿပီထင္တာ"
အဲ့လိုထင္ရေအာင္မင္းကအ႐ူးလား။ ဖုန္းခ်သြားတယ္မခ်ဘူးဆိုတာမၾကည့္တတ္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ထိ မင္းအ,ေနရေအာင္ အခုမွဖုန္းသံုးဖူးတဲ့သူလည္းမဟုတ္ဘူး။
"မင္းမနက္ဘာscheduleမွမ႐ွိဘူးလား... ဒီလိုအဓိပၸါယ္မဲ့အလုပ္ေတြေလွ်ာက္လုပ္ေနရေအာင္"
"ငါ့အတြက္ဘယ္ေလာက္ထိအဓိပၸါယ္ေတြျပည့္ဝေနလဲမင္းမသိပါဘူးေတးေတးရာ"
ခပ္ေအးေအးေျပာလာေသာသူ႔အသံေၾကာင့္လည္း ရင္ဘတ္ထဲကေကာင္ကပရမ္းပတာခုန္ေပါက္ေနျပန္သည္။ မင္းလည္းအဓိပၸါယ္မ႐ွိတာေတြေတာ္ေတာ္လုပ္။
"ေအး ငါမသိလည္းၿပီးတာပဲ အိပ္ခ်င္ေနၿပီဒါပဲ"
"မင္းမ်က္လံုးေၾကာင္သြားၿပီမဟုတ္လား"
ဒါလည္းမင္းသိေနျပန္တာလားသဏၭာန္ရာ။ အဲ့ေလာက္ထိငါ့အေၾကာင္းကိုသိမေနစမ္းနဲ႔။ ငါ့အေတြးေတြးမွားကုန္ရင္ဘယ္သူ႔အတြက္မွေကာင္းမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာမင္းသိလား။
"ဟို ငါသီခ်င္းဆိုျပမယ္ေလ"
အခုငါ့ကိုေခ်ာ့သိပ္မယ္လို႔ေျပာေနတာလားဒီေရသဏၭာန္။ ငါေလာဘေတြတက္လာေအာင္မလုပ္စမ္းနဲ႔အေကာင္စုတ္ရဲ႕။
"မင္းမိဘေတြအိပ္ေနၿပီမဟုတ္လား"
အားးး ျငင္းလိုက္ရမွာေလေတးကာရန္ပိုင္ရာ။ ဘာေတြသြားေျပာေနတာလဲကြ။ မင္းျငင္းလိုက္ရမွာေလ။ အခုလိုေျပာရမွာမဟုတ္ဘူးေလကြာ။
"ငါ့အိမ္ကအခန္းတိုင္းကအသံလံုတယ္ေလကြာ"
သူ႔အေျဖအဆံုးမွာသိသိသာသာေပ်ာ္သြားေသာကိုယ့္စိတ္ကိုယ္သိလိုက္သည္။ ဒီေလာက္ထိန္းေနတဲ့ၾကားက လြတ္လြတ္ထြက္ခ်င္ေနတဲ့စိတ္ေတြေၾကာင့္လည္း ပင္ပန္းရပါ၏။ အခုလိုဖုန္းထဲကအသံေလးၾကားရံုနဲ႔ေတာင္ ထိန္းမနိုင္သိမ္းမရျဖစ္ေနတာ လူခ်င္းေတြ႔ၾကတဲ့အခါ...။
"နားေထာင္ေနာ္ေတးေတး"
ဒီတစ္ခါပဲ။ ဒီတစ္ခါပဲစိတ္ကိုအလိုလိုက္ပါ့မယ္။ အရမ္းၾကားခ်င္ေနခဲ့တဲ့အသံေလးမို႔ ဒီတစ္ခါေတာ့စိတ္လြတ္လက္လြတ္နားေထာင္ခြင့္ေပးပါ။ ဒီသီခ်င္းဆံုးတာနဲ႔ကိုယ့္စိတ္ကိုအၿပီးသတ္ခ်ဳပ္ထိန္းပါ့မယ္။
Introဝင္လာတဲ့ ဂစ္တာသံေလးၾကားတာနဲ႔တင္လူကဝမ္းနည္းလာမိသည္။ ခုနစ္ႏွစ္ေက်ာ္အၾကာမွာျပန္နားေထာင္ရေသာ သူ႔ရဲ႕သီခ်င္းသံ။ သူကိုယ္တိုင္ဆိုျပတဲ့ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းသာၾကားႏိုင္တဲ့သီခ်င္းသံ။
ေဝးေနခဲ့တဲ့ဒီၾကားထဲကာလေတြမွာသူ႔သီခ်င္းေတြနားမေထာင္ခဲ့ဘူးဆိုလိမ္ရာက်ေပလိမ့္မည္။ ထြက္သမွ်သီခ်င္းေခြတိုင္းရဲ႕ သီခ်င္းအပုဒ္ေစ့ကိုmusic favourite listထဲထည့္ကာနားေထာင္ခဲ့သည္။ interviewတိုင္းကိုၾကည့္လို႔ သူ႔ကိုလြမ္းသမွ်ထိုနည္းနဲ႔သာေျဖသိမ့္ခဲ့ရသည္ကို မိမိကိုယ္မိမိသာလွ်င္အသိဆံုး။ interviewတိုင္းကေတာ့ အလြမ္းေျပခဲ့သည္မဟုတ္၊ တခ်ိဳ႕interviewေတြဆိုအနာေပၚဆားသိပ္သကဲ့သို႔ ဆိုးဆိုးရြားရြားခံစားခဲ့ရသည္။
သူ႔သီခ်င္းကိုပဲဆိုျပမည္ဟုထင္ခဲ့တဲ့အေတြးဟာ ဂစ္တာintroသံကိုေသခ်ာနားေထာင္မိခ်ိန္မွာ မိမိအေတြးမွားသြားမွန္းသိလိုက္ရသည္။
>> အျပံဳးနဲ႔ေမွးစက္ေတာ့ခ်စ္သူေရ...
>> ထပ္ၿပီးေတာ့မေဝးေတာ့ဘူး... ၿငိမ္းခ်မ္းလွပတဲ့ကိုယ့္အခ်စ္ မ်ားစြာ ယူ....
>> အလြမ္းမ်ားေၾကာင့္က်ခဲ့တဲ့မ်က္ရည္ေတြ... ဒီအခ်ိန္မွာတိတ္လိုက္ေတာ့....
>> ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရတဲ့အခ်စ္ညေလး အတူတူေရာက္႐ွိခဲ့ေပါ့ အတူေရာက္႐ွိခဲ့ေပါ့....
>> အျပာေရာင္အခ်စ္ည မင္းလွမ္းၾကည့္လိုက္စမ္း မိုးေကာင္းကင္ထက္ မ်ားတဲ့တို႔အခ်စ္မ်ား....
>> ၾကယ္စင္အားလံုးထက္ လင္းတဲ့တို႔အခ်စ္မ်ား... အျပာေရာင္အခ်စ္ည ကမၻာမွာ....
သူ႔သီခ်င္းသံေၾကာင့္ အိပ္ရာေပၚမွျပတင္းဘက္ဆီမ်က္ႏွာမူလို႔ ခပ္ေရးေရးသာျမင္ေနရတဲ့ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။ သီခ်င္းထဲလိုမ်ားျဖစ္ေနမလားလိုေတြးမိေတာ့ ၾကယ္ေရာင္ေတြမရွိဘဲ မဲေမွာင္ေနတဲ့ေကာင္းကင္ႀကီးကိုပဲျမင္ရတာ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ေတြမြန္းၾကပ္လာခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ေမ့ေနတာ ကြၽန္ေတာ့္အခ်စ္က ေဘာင္မွမဝင္ဘဲဟာ။
>> သီခ်င္းေလးနဲ႔ေခ်ာ့သိပ္ခ်င္တယ္... ဒီရင္မွာအိပ္စက္ေတာ့...
>> ေပ်ာက္ဆံုးမသြားေတာ့မယ့္အခ်စ္ညေလး... ထာဝရသိမ္းထားလိုက္ေတာ့ သိမ္းထားလိုက္ေတာ့...
>> အျပာေရာင္အခ်စ္ည မင္းလွမ္းၾကည့္လိုက္စမ္း မိုးေကာင္းကင္ထက္ မ်ားတဲ့တို႔အခ်စ္မ်ား....
>> ၾကယ္စင္အားလံုးထက္ လင္းတဲ့တို႔အခ်စ္မ်ား... အျပာေရာင္အခ်စ္ည ကမၻာမွာ....
မင္းကေတာ့ဘယ္အဓိပၸါယ္နဲ႔ဒီသီခ်င္းကိုဆိုျပတယ္မသိဘူး။ ငါကေတာ့မင္းအသံခ်ိဳခ်ိဳေအာက္က သီခ်င္းစာသားတစ္ခုစီကိုလိုက္လို႔ခံစားေနမိတာအ႐ူးလိုပဲ။ ဒီသီခ်င္းေလးအတိုင္းသာဆိုရင္....။
>> အိပ္မက္ေတြလွပေစ တို႔ အခ်စ္ညေလး...
>> ေတာင္းဆုေတြျပည့္ေစ တို႔ အျပာေရာင္ညေလး...
'အင့္'
"ေတးေတး ဘာျဖစ္လို႔လဲ..."
ဒီသီခ်င္းကိုနားေထာင္မိတာေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ပါ၊ ဒါၿပီးတာနဲ႔ ခံစားခ်က္အကုန္ေျမျမႇဳပ္ပစ္လိုက္ပါမယ္ဆိုတဲ့အေတြးေၾကာင့္ ရင္ဘတ္ထဲဆို႔တက္လာသမွ် ပါးစပ္ကပါ႐ႈိက္သံပါသြားခဲ့သည္။ သူမၾကားသြားေစဖို႔အလ်င္အျမန္ေတာင္းဆုျပဳမိသမွ် သီခ်င္းမဆံုးေသးဘဲရပ္သြားေသာဂစ္တာသံက မိမိဆုေတာင္းမျပည့္မွန္းအသိေပးသည္။
"ငိုေနတာလားေတးေတး... ဘာလို႔လဲ ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ"
ျပာျပာသလဲအေလာတႀကီးေမးသံေတြၾကား ကြၽန္ေတာ့္႐ိႈက္သံတို႔စိပ္လာခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္က႐ိႈက္ေလ သူကပ်ာယာခတ္ေလႏွင့္ ထိုသံသရာစက္ဝန္းထဲတဝဲလည္လည္။ စကားေျပာဖို႔ငွါလံုးဝမစြမ္းသာေတာ့တဲ့အေျခအေနမွာ ဖုန္းခ်ပစ္ဖို႔လုပ္ရေတာ့သည္။ ဖုန္းမခ်ခင္ၾကားလိုက္ရတဲ့စကားသံဟာ လူကိုပို၍ကေယာက္ကယက္ျဖစ္ေစသည္။
"မငိုပါနဲ႔ကြာ... ကိုယ္႐ူးေတာ့မယ္ေကာင္ငယ္ရ... ဘာလို႔ငိုေနရတာလဲကြာ"
ငါ့အေတြးေတြနဲ႔ ငါ့စိတ္ကိုငါေတာင္ထိန္းမႏိုင္ခ်င္တာ မင္းေလသံနဲ႔မင္းစကားလံုးေတြက ငါ့ကိုမီးေလာင္ရာေလပင့္ေနသလိုပဲဆိုတာမင္းသိလား ဒီေရသဏၭာန္။
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"ဟဲ့ ေျပာစမ္းပါဦး ဒီinterviewမွာနင္ဘယ္လိုေျဖခဲ့တာလဲ"
ရံုးပိတ္ရက္ျဖစ္သည့္အျပင္ recordingလုပ္ဖို႔ပါမ႐ွိတာမို႔အိမ္မွာနားေနခိုက္ ဖုန္းဆက္လာေသာတုတုေၾကာင့္ ဇြဲဆိုင္သို႔ထြက္လာခဲ့ရသည္။ Free architectureတစ္ေယာက္အျဖစ္ လာအပ္သည့္ designေတြဆြဲသည့္အျပင္ bakeryဆိုင္ေလးပါတြဲဖြင့္ထားေသာဇြဲရဲ႕ဆိုင္ေလးသည္ အေတာ္အသင့္လူက်သည္ဟုေျပာရမည္။ အရသာေကာင္းမြန္ရံုမက ႐ုပ္ေခ်ာေဖာ္ေရြလြန္းေသာဇြဲေၾကာင့္ သူ႔ဆိုင္မွာပို၍နာမည္ရသည္။
ေရာက္ေရာက္ခ်င္းထိုင္ပင္မထိုင္ရေသး ဖုန္းထိုးေပးကာေမးလာေသာတုတုအေမးအား မေျဖေသးဘဲအရင္ထိုင္လိုက္မိသည္။ လူစံုေတြ႔ရသည္က တုတုရဲ႕စနက္ဆိုတာလြဲမည္မဟုတ္။
"ဟာ ဘယ္လိုေျဖခဲ့တာလဲသိခ်င္ရင္အစအဆံုးၾကည့္လိုက္ေလ"
"မၾကည့္ရေသးလို႔ေျပာတာမဟုတ္ဘူး ၾကည့္ၿပီးလို႔ေျပာတာ... အေခါက္ေခါက္အခါခါၾကည့္ၿပီးလို႔ေမးေနတာ"
တုတုႏွင့္ကြၽန္ေတာ္သာစကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။ က်န္သည့္သူမ်ားကပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္ပမာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုသာဝိုင္းၾကည့္ေနၾကေတာ့သည္။
"ၾကည့္ၿပီးၿပီဆိုငါ့ကိုေမးစရာဘာ႐ွိေသးလို႔လဲ"
"D... နင္ေဝ့လည္ေခ်ာင္ပတ္လုပ္မေနနဲ႔... ငါဘာေမးလဲနင္သိတယ္"
"ကဲ အဲ့တာဆိုငါေျဖမွာနင္မသိလို႔လား"
"D" ဟု ပိတ္ေအာ္လိုက္ေသာတုတုေၾကာင့္ က်န္သည့္သံုးေကာင္လန္႔သြားၾကပံု။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ျဖံဳပင္မျဖံဳ။
"တုတုrelax... ေအးေဆးေျပာၾကတာေပါ့ဟာ ေနာ္"
"ငါေအးေဆးေျပာေနတာေလ အဲ့ေကာင္ကတမင္ဂ်စ္ေနတာနင္မျမင္ဘူးလား"
တုတုအားစိတ္ေအးေအးထားရန္ဝင္ေျပာေသာအလင္းအား တုတုရန္႐ွာေနေတာ့သည္။ ဘာမဟုတ္တာေလးကို ဒီတုတုမဘာျဖစ္ေနတယ္မသိ။
"အင္း အခုနင္ကဘာသိခ်င္တာလဲေျပာတု"
"ဒီinterviewထဲမွာေျပာထားတာဘယ္သူ႔ကိုလဲ"
"ဘာမ်ားလဲလို႔... ငါ့ခ်စ္ရသူကိုေပါ့ဟ"
"Okok... ငါဘယ္လိုေမးေမးနင္ေျဖမွာမဟုတ္မွန္းငါသိၿပီ ငါသြားၿပီ ဘိုင့္"
ကြၽန္ေတာ့္စကားေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္သလိုလုပ္ျပကာထထြက္သြားေသာတုတု။ မိန္းကေလးေပမယ့္ စိတ္ျမန္လက္ျမန္႐ိွသူမို႔ ဘယ္သူမွမတားလိုက္ႏုိင္။ ၿပီးေတာ့ တုတုေဒါသကိုလည္းသိၾကသည္မဟုတ္လား။
"မင္းတို႔ေရာ ဘာသိခ်င္ေသးလဲ"
"မင္းတစ္ခုခုအဆင္မေျပတာ႐ွိလို႔လားဒီေရ"
ကြၽန္ေတာ့္အေမးကိုအေမးျဖင့္ျပန္တုန္႔ျပန္လာေသာေစ့စကားကို ေထာက္ခံသေယာင္ အလင္းႏွင့္ဇြဲကေခါင္းညိတ္ျပၾကသည္။
"မ႐ွိပါဘူးကြာ"
"ငါတို႔ကသူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာသိတယ္မို႔လား... ဘာမဆိုတိုင္ပင္လို႔ရတယ္ေနာ္ မင္းယံုၾကည္ရင္ေပါ့"
ေစ့စကားကထိသည္။ ကြၽန္ေတာ္အခုျဖစ္ေနတာကိုေျပာျပခ်င္ေပမယ့္မေျပာျပရဲ။ သူတို႔ေတြကြၽန္ေတာ့္ကိုမုန္းသြားမွာအလြန္စိုးပါသည္။ ေလာကမွာမိတ္ေဆြစစ္ဆိုတာ႐ွားတယ္မဟုတ္ပါလား။ ကြၽန္ေတာ္ပိုင္ဆိုင္ထားေသာအဖိုးတန္ရတနာမ်ားကိုမဆံုး႐ႈံးခ်င္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္အတၱႀကီးပါရေစ။
"မဟုတ္ပါဘူးကြာ... ငါမင္းတို႔ကုိယံုပါတယ္ အခုကငါနည္းနည္းစိတ္႐ႈပ္ေနလို႔ပါ"
ကြၽန္ေတာ္ေျပာျပေတာ့လည္း အားေပးသည့္သေဘာျဖင့္ ပခံုးကိုခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ရင္းfightingဟုလာေျပာေနၾကသည္။ တုတုလိုဘာျဖစ္ေနလဲ ဘာညာအတင္းမေမး၍ ေနရထိုင္ရတာသက္သာသည္ဟုပင္ေျပာရမည္။
အခုတေလာ႐ႈပ္ေထြးေနေသာစိတ္ဟာထိုအႏွီလူသားေလးေၾကာင့္။ ဟုိတစ္ေန႔ကကြၽန္ေတာ္တို႔ဖုန္းေျပာၿပီးကတည္းကခုထိအဆက္အသြယ္မရ။ ငိုရင္း႐ိႈက္ရင္းဖုန္းခ်သြားသည္မို႔ ဘာမ်ားျဖစ္လို႔လဲဟုစိတ္ပူရသည္ကလူကို႐ူးသြားေစႏိုင္ေလာက္သည္အထိ။ ထိုအခ်ိန္ကတည္းကပိတ္သြားေသာဖုန္းဟာ အခုထိဖုန္းဆက္တိုင္း စက္ပိတ္ထားပါတယ္ခ်ည္းေျပာေနတုန္း။ ေနာက္လမွစခြင့္ျပဳထားေသာprojectကိုအေၾကာင္းျပၿပီးသြားေတြ႔ရင္လည္း အေတြ႔ခံမွာမဟုတ္မွန္းသိသည္မို႔ ကိုယ္လုပ္စရာ႐ွိတာဆက္လုပ္ရင္းသူ႔ကိုလြမ္းရပါသည္။
သီခ်င္းဆိုျပခ်ိန္ထိစကားေျပာရတာအဆင္ေျပတုန္းပါ။ သီခ်င္းဆံုးခါနီးမွ႐ိႈက္သံေလးထြက္လာတာကဘာလို႔မ်ားပါလိမ့္။ ခ်စ္သူေတြဘာေတြမ်ားရေနၿပီလား။ ကြၽန္ေတာ္သီခ်င္းဆိုျပေနတုန္းသူ႔ခ်စ္သူကိုလြမ္းလို႔ငိုသြားတာလား။ ထိုအေတြးေတြနဲ႔ပူေလာင္ေနခဲ့ရသည္မွာယေန႔အထိ။
ခ်စ္ရတဲ့သူကိုပူပန္ေနရေသာစိတ္ဟာ မည္သူ႔ကိုမွစိတ္မ႐ွည္ေပးႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ရသည္။ အဲ့ဒီစိတ္ေၾကာင့္သာ တုတုကိုဘုေတာပစ္လိုက္မိျခင္း။ တကယ္တမ္းျပန္ေတြးေတာ့လည္းတုတုမွာအျပစ္မွမ႐ွိဘဲဟာ။
"ဒါနဲ႔ ငါတို႔ေကာင္ႀကီးတကယ္စြံေတာ့မွာလား"
ဖုန္းေလးေထာင္ျပကာေမးလာေသာဇြဲစကားကိုခပ္ျပံဳးျပံဳးသာတုန္႔ျပန္လိုက္မိသည္။ auto playလုပ္ထားေသာ videoဆီမွအသံတစ္စြန္းတစ္စဟာပ်ံ့လြင့္လို႔...။
"Dေရ... ဒီတစ္ခါလည္းခါတိုင္းလိုပဲ Dအခ်စ္ေရးေလးေျပာျပပါဦး"
Interviewerမမရဲ႕ အသံအဆံုးကြၽန္ေတာ္ျပံဳးေနမည္မွာအေသအခ်ာ။
"သတင္းေတြၾကားေနရတယ္ Dမွာခ်စ္ရသူ႐ွိေနၿပီဆို"
"....."
"အယ္ Dကမေျဖဘဲျပံဳးေနပံုေထာက္ေတာ့ တကယ္လားD"
"ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်... ကြၽန္ေတာ့္မွာခ်စ္ရသူ႐ွိပါတယ္... ဒီတစ္ေခါက္ေတြ႔တာနဲ႔ဖြင့္ေျပာလိုက္ဖို႔ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္ခင္ဗ်ာ"
"Woo တကယ္လားD... Dရဲ႕ခ်စ္ရသူကဘယ္သူဘယ္ဝါပါဆိုတာ အရိပ္အႁမြက္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္မေျပာျပခ်င္ဘူးလား"
"ဟုတ္ကဲ့ မေျပာျပခ်င္ပါဘူးခင္ဗ်ာ ဟား သူေတာင္မသိရေသးတာ တျခားသူကိုသူ႔အရင္ေပးသိလို႔ဘယ္ေကာင္းမလဲေလ ေနာ့"
ထိုinterviewေလးဟာ ေတာ္ေတာ္ေလးhotျဖစ္သြားခဲ့သည္။ အခုသူတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားေျပာစရာျဖစ္သြားခဲ့သလို တစ္စံုတစ္ေယာက္ဆီ၌လည္း...။
.
.
.
.
.
ရက္အနည္းငယ္ၾကာပိတ္ထားေသာဖုန္းေလးကိုဖြင့္မိေတာ့ missed callေပါင္းမ်ားစြာဟာတတီတီျမည္သံႏွင့္အတူဝင္လာခဲ့သည္။ တစ္ေယာက္တည္းကသာေခၚထားေသာmissed callမ်ားျဖစ္ေန၍ ကာရန္ျပန္မေခၚေတာ့။ ေခၚလို႔လည္းမျဖစ္ဘူးမဟုတ္လား။ ထိုသူႏွင့္အဆက္အသြယ္ျပတ္ခ်င္ခဲ့လို႔ဖုန္းပိတ္ထားခဲ့မိသည္ပဲေလ။
တိုက္႐ိုက္မဟုတ္ေတာင္သြယ္ဝုိက္ေသာနည္းျဖင့္ေတြ႔ခ်င္ခဲ့မိေသာသူ႔မ်က္ႏွာကို fbဖြင့္ကာေမွ်ာ္လင့္မိျပန္သည္။ ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္မွထိုလူသားဆီက႐ုန္းထြက္ႏိုင္မည္မသိေတာ့။
NFအစမွာေပၚလာေသာinterviewေလးတစ္ခုက လူကိုမ်ားစြာဆြဲေဆာင္ေနခဲ့ေသာေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္ဖြင့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ interviewေခါင္းစဥ္ေလးကဘာပါလိမ့္၊ ခ်စ္ရသူ႐ွိေနၿပီဟု အတိအလင္းေျပာၾကားလာေသာအဆိုေတာ္D...။
"အယ္ Dကမေျဖဘဲျပံဳးေနပံုေထာက္ေတာ့ တကယ္လားD"
"ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်... ကြၽန္ေတာ့္မွာခ်စ္ရသူ႐ွိပါတယ္... ဒီတစ္ေခါက္ေတြ႔တာနဲ႔ဖြင့္ေျပာလိုက္ဖို႔ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္ခင္ဗ်ာ"
ထိုအစကားအဆံုးမွာ တုန္ယင္လာေသာလက္တစ္စံုဟာဖုန္းကိုင္ႏိုင္စြမ္းမဲ့၏။ အိပ္ရာေပၚပက္လက္လွန္၍ လက္ကိုေျမႇာက္ကာဖုန္းသံုးေနသည္မုိ႔ လက္ထဲကဖုန္းဟာ မ်က္ႏွာေပၚတည့္တည့္ျပဳတ္က်လာပါေတာ့သည္။
"အ နာလိုက္တာ"
ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းေပၚျပဳတ္က်သည္မို႔ ပါးစပ္ထဲပင္ငံက်ိက်ိအရသာႀကီးခံစားလိုက္ရသည္။ မ်က္လံုးထဲအရည္ၾကည္ေတြခ်က္ခ်င္းေဝ့လာတာ ႏႈတ္ခမ္းကအနာေၾကာင့္ျဖစ္မွာပါ။
"နာလိုက္တာကြာ အီးဟီးဟီး"
ဖုန္းေလးေဘးခ်လို႔ခ်က္ခ်င္းထငိုေနေသာထိုလူသား။ တကယ္ပဲသူေျပာသလိုႏႈတ္ခမ္းကဒဏ္ရာေၾကာင့္ငိုတာဟုတ္ရဲ႕လား။ ႐ိႈက္ႀကီးတငင္ငုိေနပံုေထာက္ရင္ေတာ့ အရမ္းနာလို႔ပဲျဖစ္ရမည္။
ေစာင္ကိုေခါင္းထိဆြဲျခံဳလို႔ တစ္ဖက္လွည့္ကာေကြးလိုက္သည္ကပုစြန္ထုပ္ေလးလို။ ထိုေစာင္လံုးေလးဟာတလႈပ္လႈပ္ႏွင့္႐ိႈက္သံေတြညံေနေတာ့သည္။
အင္း... သူအရမ္းနာသြား႐ွာမွာေပါ့
ဝဲဘက္ရင္အံုဆီက....။
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
အခုဆိုကေလာက သူ႔siteလည္းစတင္အလုပ္လုပ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ qualityျပည့္ဝေသာပစၥည္းစံုကိုေတြ႔လိုက္ရေတာ့ သူ႔စကားနားေထာင္သားဟု ၾကံဖန္ေတြးမိျပန္ေသးသည္။
အလုပ္စၿပီျဖစ္ေၾကာင္း အသိေပးစာကလြဲလို႔ကာရန္ထိုလူသားႏွင့္မဆက္သြယ္မိ။ သူ႔ဘက္ကဆက္သြယ္လာသည္ကိုလည္း အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပၿပီးေ႐ွာင္ခဲ့သည္။ ႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္ေတြးမိေသာအေတြးေတြေရွ႕မဆက္ႏိုင္ေအာင္လို႔ interviewတစ္ခုကအေျဖကိုညတိုင္းၾကည့္ေနရသည့္သူ႔အျဖစ္ကိုသူသာလွ်င္အသိဆံုးမဟုတ္ပါလား။
"ဟာ ဆရာ... ဦးထုပ္မပါဘဲsiteထဲလွည့္ေနတာလား... တစ္ခုခုျဖစ္သြားမွျဖင့္ဆရာရယ္... ေရာ့ ေရာ့ ကြၽန္ေတာ့္ဦးထုပ္ေဆာင္းလိုက္ဆရာ"
"အာ မဟုတ္တာဦးေလးရယ္... ဦးေလးပဲေဆာင္းထားပါခင္ဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္ကခဏေနရင္ျပန္မွာ ဦးထုပ္ကေမ့ေနခဲ့လို႔ ဟီး"
Safetyဦးထုပ္မပါ၍ သူ႔ဦးထုပ္ကိုခြၽတ္ေပးေနေသာအလုပ္သမားဦးေလးႀကီးအား အတင္းျငင္းဆန္ကာေျပာလိုက္မိသည္။ ကိုယ္ကခနတျဖဳတ္siteထဲလိုတာလိုက္စစ္ေနတာ၊ သူတို႔ကဒီsiteထဲမွာ အခ်ိန္ျပည့္အလုပ္လုပ္ေနရတာ ကြၽန္ေတာ့္ထက္သူတို႔မွာအႏၱရာယ္ပိုမ်ားတာမဟုတ္လား။ မေဆာင္းရက္ပါဘူး အေျခခံအလုပ္သမားေပမယ့္သူတို႔မွာလည္းအသက္အပိုပါတာမွမဟုတ္တာ။
အလုပ္စတဲ့ရက္ကလည္းတစ္ပတ္ေလာက္ပင္႐ွိၿပီမို႔ ဒီကအလုပ္သမားအားလံုးႏွင့္လည္းမိသားစုလိုပင္ျဖစ္ေနေပၿပီ။ siteတစ္ေလွ်ာက္လိုတာလိုက္စစ္ရင္းေတြ႔သမွ်သူအားလံုးကိုျပံဳးျပျဖစ္သည္။
'အ'
ေ႐ွ႕မဲေလွ်ာက္ေနတုန္း အေနာက္ဖက္ကေနလက္ကိုအဆြဲခံလိုက္ရသည္မို႔ နာသြားကာေအာ္လိုက္မိသည္။ ဆုပ္ကိုင္ထားေသာလက္တစ္ဖက္မွတစ္ဆင့္ သူ႐ွိရာဘက္မ်က္ႏွာမူလိုက္ေသာသူေၾကာင့္ ထိုသူကိုျမင္လိုက္ရတဲ့အခိုက္အတန္႔...။
"ဘယ္လိုအင္ဂ်င္နီယာလဲကြ ဟင္ safety firstဆိုတာေမ့ေနသလား... ဦးထုပ္မပါဘဲsiteထဲေလွ်ာက္သြားေနရေအာင္ ကေလးေလးလား"
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္သြားေသာအေနအထားမွာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုဦးထုပ္ေဆာင္းေပးရင္းခပ္ေအးေအးဆိုေနေသာထိုလူသားဟာ တကယ္ပဲကြၽန္ေတာ့္ေ႐ွ႕ေရာက္ေနခဲ့တာလား။
"အိပ္ေပ်ာ္ေနတာလား"
ဦးထုပ္လွ်ာေလးကိုပုတ္ကာဆိုလိုက္ေသာထိုလူသားေၾကာင့္ ေယာင္နနႏွင့္သူ႔လက္ကိုဖယ္လိုက္မိသည္။
"အာ ဒီဦးထုပ္ျပန္ယူ"
အခုမွသတိဝင္လာသူလိုကေယာင္ကတမ္းနဲ႔သူေဆာင္းေပးထားေသာဦးထုပ္ကိုဆြဲခြၽတ္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ကာ ေဆာင္းထားဟုေျပာလာေသာသူ႔စကားအား ကြၽန္ေတာ္မျငင္းဆန္လိုက္မိ။ ခက္ေတာ့တာပဲေတးကာရန္ပိုင္ရာ။
"Siteအေျခအေနလာၾကည့္တာလား အခုမွ"
"မဟုတ္ဘူး မင္းဆီလာတာ"
"ဟင္"
ကြၽန္ေတာ့္စကားကိုျဖတ္ေျပာလိုက္ေသာ သူ႔စကားေၾကာင့္အာေမဋိတ္သံသာထြက္သြားေသာကြၽန္ေတာ့္အားစိုက္ၾကည့္ေနေသာထိုလူသားေၾကာင့္ လူကမလံုမလဲအၾကည့္လႊဲလိုက္မိသည္။
"ကိုယ္နဲ႔ တစ္ေနရာလိုက္ခဲ့ေပး"
➳ ➳ ➳ ➳ ❀ ➳ ➳ ➳ ➳ ❀ ➳ ➳ ➳ ➳
>
>
>
>
>
>
>
>
>
#Unicode
မောင်ဝါသနာပါရာလုပ်နိုင်ဖို့ ပါပါးကိုကူညီခဲ့သော်ငြား သူမဒီအလုပ်တွေအပေါ်စိတ်ပျက်သွားခြင်းအလျင်းမရှိကြောင်း တေးသံသာပိုင် သူမကိုယ်သူမသိသည်။ ရှုပ်ထွေးလွန်းသောစာရင်းဇယားများကိုကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းနေရခြင်းက စိတ်ဝင်စားဖို့အလွန်ကောင်းသည်။ ဈေးကွက်ထဲက customerတွေရဲ့အသံကိုနားထောင်ရခြင်းဟာလည်း သူမကိုစိတ်လှုပ်ရှားမှုတစ်စုံတစ်ရာပေးမြဲ။
"မ' ဘာတွေလုပ်နေလဲ"
ခပ်ဟဟဖွင့်ထားသောတံခါးမှတစ်ဆင့် ခေါင်းလေးပြူကြည့်လို့အခန်းထဲဝင်လာသောမောင်။ အနားလာထိုင်မှာသေချာနေသောကြောင့် ဆိုဖာတစ်ဖက်ကိုတိုးထိုင်ပေးလိုက်မိသည်။
"စာရင်းလေးနည်းနည်းပြန်checkနေတာပါမောင်ရာ"
"မောင်ကူပေးနိုင်တာရှိလား"
"မလိုပါဘူးမောင်ရယ်... စာရင်းကနည်းနည်းပါ မ'လည်းဒါပြီးရင်ပြီးပြီ"
သူမဆိုတော့ ခေါင်းလေးကိုလာဖွပြီးမောင့်မမပင်ပန်းနေပါပြီတဲ့လေ။ ခပ်ဖွဖွပြန်ပြုံးပြလို့ လုပ်လက်စအလုပ်များအားလက်စသတ်လိုက်တော့သည်။
"ဟင် ပြီးသွားပြီလားမ'က"
Laptopပိတ်တာမြင်တော့ မျက်လုံးပြူးလေးနဲ့မေးလာသောမောင်။ ဘယ်လိုနေနေချစ်ဖို့ကောင်းတာ မောင့်ရဲ့မွေးရာပါအားနည်းချက်ထင်ပါရဲ့။
"ပြီးပြီလေမောင်ရဲ့"
"မောင့်ကြောင့်လား... မောင်လာလို့အနှောင့်အယှက်ဖြစ်သွားတာလားမ' "
"အမလေး မောင်ကတော့အတွေးလွန်နေပြန်ပါပြီ"
သူ့ပါးလေးနှစ်ဖက်ကိုလက်ဖဝါးကြားထည့်လို့ ခေါင်းလေးဘယ်ညာရမ်းရင်းဆိုမိတော့ ချစ်စဖွယ်ရယ်ပြနေပြန်ပါသေးသည်။ အသက်၂၃နှစ်ဆိုတာကိုကျိန်ပြောပြရမယ့်ကလေးငယ်။
"မောင့်အလုပ်ကရော အဆင်ပြေရဲ့လား... ဒီကကုမ္ပဏီနဲ့ရောဆွေးနွေးပြီးသွားပြီလား"
"ပြီးပြီမ'... မနေ့ကရောက်ရောက်ချင်းပဲသွားတွေ့လိုက်တာ... နောက်လမှာစလုပ်ဖို့စီစဉ်ထားတယ်"
"ဪ... ရန်ကုန်မှာပဲလားမောင်"
"ဟင့်အင်း မဟုတ်ဘူးမ'... ကလောမှာ"
"ကလောမှာ..."
မောင့်စကားကိုသံယောင်လိုက်ကာပြောမိတော့ ခေါင်းလေးညိတ်ပြသည်။
"ဟုတ်တယ်မ'... ကလောမှာ"
"....."
"မ..."
သံရှည်ဆွဲကာခေါ်လာသောမောင့်အသံမှာ တစ်စုံတစ်ခုကိုပြောချင်နေပုံရသည်။ မောင့်ကိုပြုံးပြရင်းမေးငေါ့ကာ ပြောဆိုသည့်သဘောကိုပြမိတော့ အင်တင်တင်လုပ်ကာ မျက်လုံးတွေကဂနာမငြိမ်တော့။
"ဘာလဲမောင်ရဲ့... မောင်ဘာပြောစရာရှိနေလို့လဲ ပြောလေ"
"မ... ဟိုဟာလေ"
"အင်း"
အ,ထစ်အ,ထစ်ဖြစ်နေသောမောင့်စကားနောက်သံယောင်လိုက်ပေးရင်း ကိုယ့်စိတ်ဝင်စားမှုအလုံးစုံသူ့ဆီမှာရှိကြောင်း သူ့မျက်လုံးတည့်တည့်ကိုစိုက်ကြည့်လို့ဖော်ပြမိသည်။ ဘယ်လိုအကြောင်းအရာတွေကများမောင့်ကိုတွန့်ဆုတ်သွားအောင်လုပ်နေရပါလိမ့်။
"မ'နားထောင်နေတယ်လေမောင်"
စက္ကန့်ပိုင်းမျှငြိမ်သက်နေသောမောင့်ကိုအသိပေးသလိုပြောလိုက်မိတော့မှ တိုးတိတ်တိတ်အသံလေးထွက်လာတော့သည်။ ဒီစကားပြောဖို့မောင်ဘယ်လောက်တောင်အားတင်းထားရသလဲလေ။
"မ... သားသူနဲ့တွေ့ခဲ့တယ်"
မောင့်အသံမည်မျှတိုးနေသလဲဆို အနားကပ်ထိုင်နေသောသူမပင်မနည်းအားစိုက်ကာနားထောင်နေရသည်။ စိတ်လှုပ်ရှားတိုင်းပြောင်းသွားတတ်သောနာမ်စားလေးဟာ ဒီစကားပြောဖို့မည်မျှအားစိုက်ထားရသလဲသိသာစေသည်။ သူမမေ့နေခဲ့တာပါ မောင့်ကိုဒီလိုဖြစ်အောင်လုပ်နိုင်တာတစ်ယောက်ပဲရှိတယ်ဆိုတာ...။
"အင်း ဘယ်လိုတွေ့ခဲ့တာလဲမောင်"
"ဟို... ဟို သူကသားတို့နဲ့အလုပ်တွဲလုပ်မယ့်ကုမ္ပဏီကMDတဲ့"
"ဘယ်လို"
ဘယ်လောက်တောင်ဆန်းကြယ်လိုက်တဲ့ကံတရားလဲလေ။ တစ်နိုင်ငံတည်းမှာနေတာမို့ တစ်ချိန်မဟုတ်တစ်ချိန်မှာတော့ထိပ်တိုက်ဆုံနိုင်ပေမယ့် အခုလောက်ထိမြန်မြန်ဆုံဖြစ်သွားလိမ့်မယ်လ့ိုတော့သူမတစ်ခါမှမတွက်မိပေ။
"ပြီးတော့ ဟို သားတာဝန်ယူထားရတဲ့ဒီဇိုင်းက သူ... သူဆွဲထားတဲ့သူ့ကိုယ်ပိုင်ဒီဇိုင်းတဲ့မ' "
သူမဘာပြန်ပြောလို့ပြောရမယ်ပင်မသိတော့။ အခုလောက်ထိတိုက်ဆိုင်ဖို့တော့ကောင်းသလား။
အံ့ဩပြီးဘာစကားမှထွက်မလာနိုင်သေးသောအခြေအနေဟာ တစ်ချိန်လုံးခေါင်းလေးငုံ့ပြီးပြောနေသောမောင့်မျက်နှာလေးပြန်မော့လာမှပင် မနည်းပြန်ထိန်းလိုက်ရသည်။ သူမတောင်ဒီလောက်ဖြစ်သွားခဲ့ရင် မောင်ရော... မောင်ဆိုဘယ်လောက်တောင်တုန်လှုပ်ခဲ့လိမ့်မလဲ။ မောင်ကသူမထက်သူ့ရင်ထဲကခံစားချက်ကိုပိုသိရှိသူမဟုတ်ပါလား။
"အဲ့ အဲ့တော့မောင်... မောင်အဆင်ပြေရဲ့လား"
ဒီလောက်ထိန်းနေသည့်ကြားကထစ်သွားသည့် သူမကိုယ်သူမစိတ်ထဲကဆဲလိုက်မိသည်။
"မနေ့ကတော့အဆင်ပြေခဲ့တယ်မ'... ဟို သားစိတ်ကိုသားထိန်းနိုင်ခဲ့တယ်"
"....."
"တကယ်လို့လေ တကယ်လို့နောက်တွေ့ပါများလာလို့ သားကိုယ်သားမထိန်းနိုင်ခဲ့ရင် သားဘာလုပ်ရမလဲဟင် မ"
မိဘမသိအောင်ခိုးလုပ်ထားတဲ့ကိစ္စအတွက် မေမေသိသွားရင်သားဘာလုပ်ရမလဲဆိုပြီးအကူအညီတောင်းခံနေသည့်ကလေးငယ်လေးလို မျက်နှာငယ်လေးနှင့်မေးလာသောမောင်ဟာသနားဖွယ်အတိ။ ဒီလောက်အချိန်တွေကြာခဲ့တာတောင်မှမောင်ဟာ...။
"မောင်က ကလောမှာနေရမယ်မဟုတ်လား... သူကရန်ကုန်မှာလေမောင်ရယ်... မောင်တို့မတွေ့နိုင်ပါဘူး"
"သားတာဝန်ယူထားရတာ သူ့ဒီဇိုင်းလေ မ"
ဟုတ်သားပဲ ဘယ်လိုတောင်အစီအငေါ်မတည့်တဲ့စကားတွေကိုပြောနေမိခဲ့တယ်မသိ။ ဒီကလေးလေးတုန်လှုပ်နေပုံကိုမြင်လိုက်ရတာနဲ့သူမပါတုန်လှုပ်သွားဖို့မကောင်း။ မောင့်မှာတိုင်ပင်စရာဆိုလို့ သူမပဲရှိတာမဟုတ်ပါလား။
"ဟို မောင့်ကုမ္ပဏီကို"
မောင့်ကုမ္ပဏီဘက်ကိုအကျိုးအကြောင်းပြောပြပြီးငြင်းလိုက်ပါလားလို့ပြောမည့်စကားဟာ လေထဲမှာတင်ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ မောင်ဘယ်လောက်ကြိုးစားခဲ့ရလို့ဒီနေရာကိုရခဲ့တာလဲ သူမအသိပဲလေ။ ထို့ကြောင့် ထိုသို့ပြောမထွက်ရက်။ ဒါဟာ မောင်ကိုယ်တိုင်ဦးစီးရသည့်ပထမဆုံးproject။
"မ'ကိုကြည့်စမ်းမောင်"
"....."
"မောင်ကြိုးစားမကြည့်ချင်ဘူးလား"
"ဟင်"
"မောင့်ခံစားချက်တွေနောက်ကိုလိုက်ကြမလား"
သူမစကားကြောင့် ကော်ဖီရောင်မျက်ဆံလေးတွေကိုဝန်းရံထားတဲ့မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းတစ်စုံဟာ သာမန်ထက်ပို၍ဝိုင်းစက်နေခဲ့သည်။ မောင့်ကိုသေချာစိုက်ကြည့်ရင်း သူမစကားဆက်လိုက်မိသည်။
"တစ်ခါလောက် မောင့်စိတ်အလိုကျ မ'တို့လိုက်ကြည့်ရအောင်... ဘာဘောင်ခတ်မှုမှမပါဘဲ မောင့်နှလုံးသားကခိုင်းစေချက်အတိုင်းမောင်လုပ်ကြည့်ပါလား ဟင် မောင်"
"မဖြစ်ဘူးမ'ရဲ့... အဲ့လိုလုပ်လို့ဘယ်ဖြစ်မလဲ ဟင့်အင်း မဖြစ်ဘူး... အဲ့လိုလုပ်လို့လုံးဝကိုမဖြစ်ဘူးလေမ'ရယ်"
ခေါင်းရောလက်ပါတစ်ပြိုင်တည်းခါရင်းငြင်းဆန်နေသောမောင်ဟာ သူ့အတွက်သူတွေးပြီးထိုသို့လုပ်လိုက်တာမဖြစ်နိုင်မှန်းသူမသိသည်။ တစ်ခါလောက် မောင့်အစစ်အမှန်အတိုင်းဖြစ်စေချင်တယ်မောင်ရယ်...ဘာကိုမှထည့်မတွက်ဘဲပေါ့။
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Contactထဲကနံပါတ်လေးတစ်ခုကို ဖွင့်ကြည့်လိုက် ပြန်ပိတ်လိုက်လုပ်နေတာဘယ်နှခါမြောက်ရှိနေပြီမှန်းဒီရေမသိတော့။
Contact nameလေးကြည့်ရင်းပြုံးနေမိတာလည်းအခါခါ။ ထိုနာမည်လေးကိုကြည့်နေရင်း ဟိုနေ့ကဖုန်းနံပါတ်တောင်းသည့်အချိန်ကိုပြန်မြင်ယောင်လာတော့သည်။
"ဖုန်းနံပါတ်"
အလုပ်အကြောင်းဆွေးနွေးနေတုန်း ရုတ်တရက်ထပြောလိုက်သောကျွန်တော့်စကားကို နားမလည်ဖြစ်သွားပုံပင်။ ကြောင်တောင်တောင်လေးလာကြည့်နေတော့သည်။
"ဟို ဖုန်းနံပါတ်... မင်းဖုန်းနံပါတ်လို့"
"ဘာလုပ်ဖို့တုန်း"
"ဖုန်းနံပါတ်တောင်းပါတယ်ဆိုမှ ဆက်ဖို့ပေါ့ကွ"
"ဖုန်းဆက်စရာအကြောင်းမှမရှိတာ"
အား ငါအသည်းယားလာပြီနော်တေးပိစိ။
ကျွန်တော့်စကားတိုင်းကိုတွေဝေခြင်းမရှိ ဒက်ခနဲ ဒက်ခနဲပြန်ပက်နေသောကောင်ငယ်လေးအားကြည့်ကာ လူကအသည်းယားလာတော့သည်။ ဆွဲနမ်းလိုက်ရငါမကောင်းရှိတော့မယ်။
"ဘာလို့မရှိရမှာလဲ ရှိတာပေါ့... အလုပ်အကြောင်းပြောချင်တဲ့အခါကျ မင်းကိုဘယ်လိုဆက်သွယ်ရမလဲ"
"အခုတစ်ခါတည်းအပြီးပြောမယ်လေ"
"အခုကအကျဉ်းချုပ်ဆွေးနွေးတာလေ... ကိုယ့်designကို မင်းဆောက်နေရင်း ကိုယ်စိတ်အလိုမကျတဲ့အခါပြောဖို့ ကိုယ်ကမင်းဆီတကူးတကလာပြောရမှာလား မင်းသိပါတယ် ကိုယ့်ဒီဇိုင်းရဲ့မြေနေရာကဘယ်မှာလဲဆိုတာ"
ဒီဇိုင်းဆွဲပြီးခါစ ဘယ်မှာဆောက်ရမလဲမြေနေရာရှာတုန်းက ကလောကိုရွေးမိသွားတာတဲ့ကိုယ့်စိတ်ကိုပထမဆုံးအကြိမ်ချီးကျူးလိုက်ခြင်းပင်။ အခုလိုအခြေအနေမျိုးမှာဒီကလေးကိုပေးဖို့အကြောင်းပြချက်ကောင်းမဟုတ်လား။ ကျွန်တော်စကားကြောင့်ခဏစဉ်းစားသွားပုံ တစ်ချက်ငြိမ်သွားပြီးမှ စကားပြန်ပြောသည်။
"သုံညကိုး........."
ဖုန်းနံပါတ်ပြောပြတာလား rapရွတ်သွားတာလား မသဲကွဲလိုက်။ သူ့လေယူလေသိမ်းကစအလွတ်ရနေတဲ့ကျွန်တော့်ကြောင့်သာ သူ့ဖုန်းနံပါတ်ကိုအမှီလိုက်မှတ်နိုင်လိုက်ခြင်းပင်။ ထိုသို့တွေးမိတော့ လူကအသားလွတ်ဂုဏ်ဆာမိပြန်သေးသည်။
"ကိုယ့်ဖုန်းနံပါတ်"
"မလိုဘူး ကျွန်တော်ပြောစရာရှိရင်ခင်ဗျားရုံးဖုန်းကိုဆက်လိုက်လို့ရတယ်"
ကျွန်တော့်စကားကိုအဆုံးထိအပြောမခံ ကြားဖြတ်ပြောလိုက်သော ကလေးပိစိကိုပိတ်ရိုက်ပစ်ချင်စိတ်ကထောင်းခနဲ။ လောလောလတ်လတ်မှတ်ထားတဲ့ဖုန်းနံပါတ်လေးဆီအကြည့်ရောက်မိသွားလို့သာ သူ့ကိုဂရုမထားမိတော့တာ။
❤My Heartbeat❤
နှုတ်ခမ်းလှုပ်ရုံရေရွတ်မိတော့ သူ့ကိုလွမ်းစိတ်ကထိန်းလို့မရတော့။ ထိုနေ့တွေ့ပြီးကတည်းကမတွေ့ရတော့တာ ဒီနေ့အပါအဝင် ငါးရက်ရှိပြီမဟုတ်လား။
အခုပဲဖြစ်ဖြစ် အသံလေးမှမကြားရရင်ရူးသွားတော့မယ့်အနေအထားမှာရောက်နေတာမို့ ခုနကတစ်လျှောက်လုံးစဉ်းစားခဲ့တဲ့ ဆက်ရင်ကောင်းမလား၊ အနှောင့်အယှက်ဖြစ်သွားမလားဆိုတဲ့မေးခွန်းတွေနေရာမှာ ဆက်လိုက်ရင်မရူးတော့ဘူးဆိုတဲ့အဖြေကဝင်ရောက်လာသည်မို့...။
တူ...တူ.........တူ
'လူကြီးမင်းခေါ်ဆိုသောတယ်လီဖုန်းမှာ သတ်မှတ်ချိန်အတွင်းပြန်လည်ဖြေကြားခြင်းမရှိပါ၍.....'
အမ် ဘာလို့မကိုင်တာပါလိမ့်။
တူ...တူ.........တူ
'လူကြီးမင်းခေါ်ဆိုသောတယ်လီဖုန်းမှာ သတ်မှတ်ချိန်အတွင်းပြန်လည်ဖြေကြားခြင်းမရှိပါ၍.....'
ငါ့ဖုန်းမှန်းသိလို့မကိုင်တာလား။ နောက်တစ်ခေါက်ထပ်ခေါ်ကြည့်ဦးမယ်။
တူ...တူ.........တူ
'လူကြီးမင်းခေါ်ဆိုသောတယ်လီဖုန်းမှာ သတ်မှတ်ချိန်အတွင်းပြန်လည်ဖြေကြားခြင်းမရှိပါ၍.....'
ဘာလို့လဲတေးတေးရာ။ သုံးခါရှိပြီခေါ်နေတာ၊ ဝင်ရက်နဲ့မကိုင်ဘူး။ ငါ့ဖုန်းမှန်းသိလို့လား။ ဒါမှမဟုတ် တစ်ခုခုများဖြစ်နေလို့လား။ ကိုယ့်အတွေးနှင့်ကိုယ်လူကပူလောင်လာသည်။ မဟုတ်လောက်ပါဘူးဟု စိတ်ကိုအခါခါတင်းလို့ လက်ကအဆက်မပြတ်လှုပ်ရှားနေမိတာက ကိုင်သူမဲ့နေတဲ့ဖုန်းလေးကိုခေါ်ဖို့။
"ဖုန်းကိုင်ပါကွာ"
တတူတူမြည်သံတွေကြား ကိုင်သူမဲ့နေတဲ့ဖုန်းလေးဟာဘယ်လောက်တောင်အထီးကျန်နေမလဲမသိ။
"တေးတေး plz... ဖုန်းကိုင်စမ်းပါကွာ... ကိုယ်စိတ်ပူလို့ရူးတော့မယ်"
ပါးစပ်ကလည်းအဆက်မပြတ်ရွတ်ရင်း ဖုန်းကိုလည်းမနားတမ်းခေါ်နေမိသည်။
တူ....တူ..........တူ
"ဘယ်သူတောင်းစားတုန်း... အားနေယားနေလို့ဖုန်းခေါ်ချင်ရင်လည်းတခြားဖုန်းကိုခေါ်... လူအိပ်ချိန်ကွ မင်းလူလိုနားမလည်ဘူးလားဟေ့ကောင်ရ ဟမ်"
အမ်....။ ဖုန်းကိုင်သွားလို့အပျော်လွန်ပြီးခဏဆွံ့အ,နေမိတဲ့အခိုက်အတန့် တရစပ်ထွက်ပေါ်လာသောအိပ်ချင်မူးတူးအသံလေးကြောင့် ဖုန်းကိုနားမှခွာလို့ နာရီကြည့်လိုက်မိသည်။
'2:19(AM)'
ဟိုက် အဲ့တာမှမိုးကြိုးအစင်းလိုက်ပစ်ချတာ။ ကိုယ်သူ့ကိုအလွမ်းလွန်စိတ်နဲ့ဖုန်းကောက်ခေါ်မိတာအချိန်တောင်မကြည့်လိုက်မိ။ သူ့ကိုဖုန်းဆက်ဖို့စတွေးမိတုန်းကည၉နာရီလောက်ပဲရှိသေးတာမို့ အခုလောက်ထိနောက်ကျသွားလိမ့်မယ်လို့မထင်ခဲ့။ ဖုန်းဆက်ဖို့ မဆက်ဖို့လွန်ဆွဲခဲ့တာ ၅နာရီလောက်တောင်ကြာသွားသတဲ့လား။ မင်းအကြောင်းတွေးလိုက်တာနဲ့ ကိုယ့်မှာနာရီတွေကိုတောင်မေ့လို့ပါကွာ။
"ဟေ့ကောင် မင်းဖုန်းခေါ်ပြီး အ,နေလား ဟမ် စကားပြန်ပြောလေ... တောင်းပန်ဖို့အစီ"
"တေးတေး"
ကိုယ့်ဘာသာအတွေးလွန်နေခိုက် ထပ်ထွက်လာသောခပ်စူးစူးအသံလေးကြောင့်သတိပြန်ဝင်လာမိသည်။ သူ့စကားကိုဖြတ်ကာ အသံတိုးတိမ်တိမ်လေးနှင့်သူ့နာမည်ကိုခေါ်လိုက်မိတော့ ခနတာပျောက်ကွယ်သွားသောအသံစူးစူးလေး။
"ဒီ... ရေ... သဏ္ဌာန်... လား"
တစ်လုံးချင်းစီထွက်ကျလာသောအသံတိုးတိုးလေးမှာ ကျွန်တော့်နှလုံးသားတစ်စုံလုံးပျော်ဝင်နေပါတယ်ဆို ကျွန်တော်လိမ်တာမဟုတ်ရပါ။
"အင်း တေးတေး"
"မင်းကဒီချိန်ကြီးဘာလို့ဖုန်းဆက်တာလဲ..."
"အဲ့တာက ဟို... ဟိုလေ"
"တစ်ခါခေါ်လို့မကိုင်ရင် ဆက်မခေါ်နဲ့တော့လေ... ဘာလို့သေမလိုတွေခေါ်နေတာလဲ"
ခပ်ဆတ်ဆတ်ထွက်လာသောအသံနေအသံထားအရ မည်မျှစိတ်တိုနေပြီမှန်းသိလိုက်ရတာမို့ မိမိအသံကိုအဆုံးထိလျှော့ချလို့ သနားစဖွယ်ဖြစ်အောင်ပြောလိုက်မိသည်။
"မင်းများတစ်ခုခုဖြစ်နေလားလို့..."
"....."
"ဟို မင်းတစ်ခုခုဖြစ်နေလားလို့စိတ်ပူသွားလို့"
အဲ့သူတောင်းစား အဲ့လောက်ထိတုံးရသလား။ သူ့မှာနာရီမရှိဘူးလား။ ဒါမှမဟုတ် မျက်လုံးကန်းနေသလား။ လူအိပ်ချိန်မှန်းဘာမှန်းမသိရအောင် အဲ့ကောင်ကရူးနှမ်းနေလို့လား။
စိတ်တိုတိုနှင့်ကာရန်အော်ပစ်လိုက်မိသည်။
"ရူးနေလား... မင်းရူးနေလို့အဲ့လိုတွေးရတာလား... ဘယ်နှနာရီရှိမှန်းရောမင်းမသိဘူးလား"
"ဟို... အဲ့တာက"
သူပြောလိုက်တော့ အ,ထစ် အ,ထစ်နှင့်ထွက်လာသောစကားလုံးများအရ ထိုလူသားနာရီမကြည့်ထားကြောင်းသိလိုက်မိသည်။
"ဘာလို့ဖုန်းဆက်တာလဲ... ဒီချိန်ထိမအိပ်သေးဘဲဘာလုပ်နေတာလဲ"
"လွမ်း...လို့"
"....."
"မင်းကိုလွမ်းလို့"
သူ့စကားအဆုံး တစ်ကိုယ်လုံးမှာရှိသမျှသွေးကြောများပြောင်းပြန်စီးဆင်းသွားသယောင်။ ဖုန်းကိုင်ထားသောလက်ဟာ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖုန်းလေးကိုပင်ထိန်းနိုင်စွမ်းမရှိတော့၊ နားနဲ့ဖုန်းနဲ့လွတ်သွားတော့သည်။ ဆက်တိုက်မြန်လာသောနှလုံးခုန်သံများကြောင့်အသက်ရှူလည်းမဝတော့။ အိပ်နေရာမှထထိုင်လို့ အောက်ဆီဂျင်ပြန်ရရန်မနည်းကြိုးပမ်းနေရသည်။ စကားမပြောတတ်တဲ့အကောင်ကြောင့် အထဲကကောင်ကလည်းအလိုက်ကမ်းဆိုးမသိဆက်တိုက်ကိုခုန်နေတော့သည်။
"Hello တေးတေး... Hello ကြားရလားတေးတေး"
တစ်ဖက်မှဆက်တိုက်ထွက်လာသောအသံများကြောင့် အသက်ကိုဝဝရှူရင်းအသံမတုန်အောင်ထိန်းကာ စကားပြန်ပြောရသည်။
"အင်း"
"တော်သေးတာပေါ့ ဖုန်းချသွားပြီထင်တာ"
အဲ့လိုထင်ရအောင်မင်းကအရူးလား။ ဖုန်းချသွားတယ်မချဘူးဆိုတာမကြည့်တတ်တော့လောက်အောင်ထိ မင်းအ,နေရအောင် အခုမှဖုန်းသုံးဖူးတဲ့သူလည်းမဟုတ်ဘူး။
"မင်းမနက်ဘာscheduleမှမရှိဘူးလား... ဒီလိုအဓိပ္ပါယ်မဲ့အလုပ်တွေလျှောက်လုပ်နေရအောင်"
"ငါ့အတွက်ဘယ်လောက်ထိအဓိပ္ပါယ်တွေပြည့်ဝနေလဲမင်းမသိပါဘူးတေးတေးရာ"
ခပ်အေးအေးပြောလာသောသူ့အသံကြောင့်လည်း ရင်ဘတ်ထဲကကောင်ကပရမ်းပတာခုန်ပေါက်နေပြန်သည်။ မင်းလည်းအဓိပ္ပါယ်မရှိတာတွေတော်တော်လုပ်။
"အေး ငါမသိလည်းပြီးတာပဲ အိပ်ချင်နေပြီဒါပဲ"
"မင်းမျက်လုံးကြောင်သွားပြီမဟုတ်လား"
ဒါလည်းမင်းသိနေပြန်တာလားသဏ္ဌာန်ရာ။ အဲ့လောက်ထိငါ့အကြောင်းကိုသိမနေစမ်းနဲ့။ ငါ့အတွေးတွေးမှားကုန်ရင်ဘယ်သူ့အတွက်မှကောင်းမှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာမင်းသိလား။
"ဟို ငါသီချင်းဆိုပြမယ်လေ"
အခုငါ့ကိုချော့သိပ်မယ်လို့ပြောနေတာလားဒီရေသဏ္ဌာန်။ ငါလောဘတွေတက်လာအောင်မလုပ်စမ်းနဲ့အကောင်စုတ်ရဲ့။
"မင်းမိဘတွေအိပ်နေပြီမဟုတ်လား"
အားးး ငြင်းလိုက်ရမှာလေတေးကာရန်ပိုင်ရာ။ ဘာတွေသွားပြောနေတာလဲကွ။ မင်းငြင်းလိုက်ရမှာလေ။ အခုလိုပြောရမှာမဟုတ်ဘူးလေကွာ။
"ငါ့အိမ်ကအခန်းတိုင်းကအသံလုံတယ်လေကွာ"
သူ့အဖြေအဆုံးမှာသိသိသာသာပျော်သွားသောကိုယ့်စိတ်ကိုယ်သိလိုက်သည်။ ဒီလောက်ထိန်းနေတဲ့ကြားက လွတ်လွတ်ထွက်ချင်နေတဲ့စိတ်တွေကြောင့်လည်း ပင်ပန်းရပါ၏။ အခုလိုဖုန်းထဲကအသံလေးကြားရုံနဲ့တောင် ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရဖြစ်နေတာ လူချင်းတွေ့ကြတဲ့အခါ...။
"နားထောင်နော်တေးတေး"
ဒီတစ်ခါပဲ။ ဒီတစ်ခါပဲစိတ်ကိုအလိုလိုက်ပါ့မယ်။ အရမ်းကြားချင်နေခဲ့တဲ့အသံလေးမို့ ဒီတစ်ခါတော့စိတ်လွတ်လက်လွတ်နားထောင်ခွင့်ပေးပါ။ ဒီသီချင်းဆုံးတာနဲ့ကိုယ့်စိတ်ကိုအပြီးသတ်ချုပ်ထိန်းပါ့မယ်။
Introဝင်လာတဲ့ ဂစ်တာသံလေးကြားတာနဲ့တင်လူကဝမ်းနည်းလာမိသည်။ ခုနစ်နှစ်ကျော်အကြာမှာပြန်နားထောင်ရသော သူ့ရဲ့သီချင်းသံ။ သူကိုယ်တိုင်ဆိုပြတဲ့ကိုယ်တစ်ယောက်တည်းသာကြားနိုင်တဲ့သီချင်းသံ။
ဝေးနေခဲ့တဲ့ဒီကြားထဲကာလတွေမှာသူ့သီချင်းတွေနားမထောင်ခဲ့ဘူးဆိုလိမ်ရာကျပေလိမ့်မည်။ ထွက်သမျှသီချင်းခွေတိုင်းရဲ့ သီချင်းအပုဒ်စေ့ကိုmusic favourite listထဲထည့်ကာနားထောင်ခဲ့သည်။ interviewတိုင်းကိုကြည့်လို့ သူ့ကိုလွမ်းသမျှထိုနည်းနဲ့သာဖြေသိမ့်ခဲ့ရသည်ကို မိမိကိုယ်မိမိသာလျှင်အသိဆုံး။ interviewတိုင်းကတော့ အလွမ်းပြေခဲ့သည်မဟုတ်၊ တချို့interviewတွေဆိုအနာပေါ်ဆားသိပ်သကဲ့သို့ ဆိုးဆိုးရွားရွားခံစားခဲ့ရသည်။
သူ့သီချင်းကိုပဲဆိုပြမည်ဟုထင်ခဲ့တဲ့အတွေးဟာ ဂစ်တာintroသံကိုသေချာနားထောင်မိချိန်မှာ မိမိအတွေးမှားသွားမှန်းသိလိုက်ရသည်။
>> အပြုံးနဲ့မှေးစက်တော့ချစ်သူရေ...
>> ထပ်ပြီးတော့မဝေးတော့ဘူး... ငြိမ်းချမ်းလှပတဲ့ကိုယ့်အချစ် များစွာ ယူ....
>> အလွမ်းများကြောင့်ကျခဲ့တဲ့မျက်ရည်တွေ... ဒီအချိန်မှာတိတ်လိုက်တော့....
>> မျှော်လင့်ခဲ့ရတဲ့အချစ်ညလေး အတူတူရောက်ရှိခဲ့ပေါ့ အတူရောက်ရှိခဲ့ပေါ့....
>> အပြာရောင်အချစ်ည မင်းလှမ်းကြည့်လိုက်စမ်း မိုးကောင်းကင်ထက် များတဲ့တို့အချစ်များ....
>> ကြယ်စင်အားလုံးထက် လင်းတဲ့တို့အချစ်များ... အပြာရောင်အချစ်ည ကမ္ဘာမှာ....
သူ့သီချင်းသံကြောင့် အိပ်ရာပေါ်မှပြတင်းဘက်ဆီမျက်နှာမူလို့ ခပ်ရေးရေးသာမြင်နေရတဲ့ကောင်းကင်ကိုမော့ကြည့်လိုက်မိသည်။ သီချင်းထဲလိုများဖြစ်နေမလားလိုတွေးမိတော့ ကြယ်ရောင်တွေမရှိဘဲ မဲမှောင်နေတဲ့ကောင်းကင်ကြီးကိုပဲမြင်ရတာ ကျွန်တော့်ရင်တွေမွန်းကြပ်လာခဲ့သည်။ ကျွန်တော်မေ့နေတာ ကျွန်တော့်အချစ်က ဘောင်မှမဝင်ဘဲဟာ။
>> သီချင်းလေးနဲ့ချော့သိပ်ချင်တယ်... ဒီရင်မှာအိပ်စက်တော့...
>> ပျောက်ဆုံးမသွားတော့မယ့်အချစ်ညလေး... ထာဝရသိမ်းထားလိုက်တော့ သိမ်းထားလိုက်တော့...
>> အပြာရောင်အချစ်ည မင်းလှမ်းကြည့်လိုက်စမ်း မိုးကောင်းကင်ထက် များတဲ့တို့အချစ်များ....
>> ကြယ်စင်အားလုံးထက် လင်းတဲ့တို့အချစ်များ... အပြာရောင်အချစ်ည ကမ္ဘာမှာ....
မင်းကတော့ဘယ်အဓိပ္ပါယ်နဲ့ဒီသီချင်းကိုဆိုပြတယ်မသိဘူး။ ငါကတော့မင်းအသံချိုချိုအောက်က သီချင်းစာသားတစ်ခုစီကိုလိုက်လို့ခံစားနေမိတာအရူးလိုပဲ။ ဒီသီချင်းလေးအတိုင်းသာဆိုရင်....။
>> အိပ်မက်တွေလှပစေ တို့ အချစ်ညလေး...
>> တောင်းဆုတွေပြည့်စေ တို့ အပြာရောင်ညလေး...
'အင့်'
"တေးတေး ဘာဖြစ်လို့လဲ..."
ဒီသီချင်းကိုနားထောင်မိတာနောက်ဆုံးအကြိမ်ပါ၊ ဒါပြီးတာနဲ့ ခံစားချက်အကုန်မြေမြှုပ်ပစ်လိုက်ပါမယ်ဆိုတဲ့အတွေးကြောင့် ရင်ဘတ်ထဲဆို့တက်လာသမျှ ပါးစပ်ကပါရှိုက်သံပါသွားခဲ့သည်။ သူမကြားသွားစေဖို့အလျင်အမြန်တောင်းဆုပြုမိသမျှ သီချင်းမဆုံးသေးဘဲရပ်သွားသောဂစ်တာသံက မိမိဆုတောင်းမပြည့်မှန်းအသိပေးသည်။
"ငိုနေတာလားတေးတေး... ဘာလို့လဲ ဘာလို့ငိုနေတာလဲ"
ပြာပြာသလဲအလောတကြီးမေးသံတွေကြား ကျွန်တော့်ရှိုက်သံတို့စိပ်လာခဲ့သည်။ ကျွန်တော်ကရှိုက်လေ သူကပျာယာခတ်လေနှင့် ထိုသံသရာစက်ဝန်းထဲတဝဲလည်လည်။ စကားပြောဖို့ငှါလုံးဝမစွမ်းသာတော့တဲ့အခြေအနေမှာ ဖုန်းချပစ်ဖို့လုပ်ရတော့သည်။ ဖုန်းမချခင်ကြားလိုက်ရတဲ့စကားသံဟာ လူကိုပို၍ကယောက်ကယက်ဖြစ်စေသည်။
"မငိုပါနဲ့ကွာ... ကိုယ်ရူးတော့မယ်ကောင်ငယ်ရ... ဘာလို့ငိုနေရတာလဲကွာ"
ငါ့အတွေးတွေနဲ့ ငါ့စိတ်ကိုငါတောင်ထိန်းမနိုင်ချင်တာ မင်းလေသံနဲ့မင်းစကားလုံးတွေက ငါ့ကိုမီးလောင်ရာလေပင့်နေသလိုပဲဆိုတာမင်းသိလား ဒီရေသဏ္ဌာန်။
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"ဟဲ့ ပြောစမ်းပါဦး ဒီinterviewမှာနင်ဘယ်လိုဖြေခဲ့တာလဲ"
ရုံးပိတ်ရက်ဖြစ်သည့်အပြင် recordingလုပ်ဖို့ပါမရှိတာမို့အိမ်မှာနားနေခိုက် ဖုန်းဆက်လာသောတုတုကြောင့် ဇွဲဆိုင်သို့ထွက်လာခဲ့ရသည်။ Free architectureတစ်ယောက်အဖြစ် လာအပ်သည့် designတွေဆွဲသည့်အပြင် bakeryဆိုင်လေးပါတွဲဖွင့်ထားသောဇွဲရဲ့ဆိုင်လေးသည် အတော်အသင့်လူကျသည်ဟုပြောရမည်။ အရသာကောင်းမွန်ရုံမက ရုပ်ချောဖော်ရွေလွန်းသောဇွဲကြောင့် သူ့ဆိုင်မှာပို၍နာမည်ရသည်။
ရောက်ရောက်ချင်းထိုင်ပင်မထိုင်ရသေး ဖုန်းထိုးပေးကာမေးလာသောတုတုအမေးအား မဖြေသေးဘဲအရင်ထိုင်လိုက်မိသည်။ လူစုံတွေ့ရသည်က တုတုရဲ့စနက်ဆိုတာလွဲမည်မဟုတ်။
"ဟာ ဘယ်လိုဖြေခဲ့တာလဲသိချင်ရင်အစအဆုံးကြည့်လိုက်လေ"
"မကြည့်ရသေးလို့ပြောတာမဟုတ်ဘူး ကြည့်ပြီးလို့ပြောတာ... အခေါက်ခေါက်အခါခါကြည့်ပြီးလို့မေးနေတာ"
တုတုနှင့်ကျွန်တော်သာစကားပြောဖြစ်ကြသည်။ ကျန်သည့်သူများကပွဲကြည့်ပရိတ်သတ်ပမာ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကိုသာဝိုင်းကြည့်နေကြတော့သည်။
"ကြည့်ပြီးပြီဆိုငါ့ကိုမေးစရာဘာရှိသေးလို့လဲ"
"D... နင်ဝေ့လည်ချောင်ပတ်လုပ်မနေနဲ့... ငါဘာမေးလဲနင်သိတယ်"
"ကဲ အဲ့တာဆိုငါဖြေမှာနင်မသိလို့လား"
"D" ဟု ပိတ်အော်လိုက်သောတုတုကြောင့် ကျန်သည့်သုံးကောင်လန့်သွားကြပုံ။ ကျွန်တော်ကတော့ဖြုံပင်မဖြုံ။
"တုတုrelax... အေးဆေးပြောကြတာပေါ့ဟာ နော်"
"ငါအေးဆေးပြောနေတာလေ အဲ့ကောင်ကတမင်ဂျစ်နေတာနင်မမြင်ဘူးလား"
တုတုအားစိတ်အေးအေးထားရန်ဝင်ပြောသောအလင်းအား တုတုရန်ရှာနေတော့သည်။ ဘာမဟုတ်တာလေးကို ဒီတုတုမဘာဖြစ်နေတယ်မသိ။
"အင်း အခုနင်ကဘာသိချင်တာလဲပြောတု"
"ဒီinterviewထဲမှာပြောထားတာဘယ်သူ့ကိုလဲ"
"ဘာများလဲလို့... ငါ့ချစ်ရသူကိုပေါ့ဟ"
"Okok... ငါဘယ်လိုမေးမေးနင်ဖြေမှာမဟုတ်မှန်းငါသိပြီ ငါသွားပြီ ဘိုင့်"
ကျွန်တော့်စကားကြောင့် စိတ်ပျက်သလိုလုပ်ပြကာထထွက်သွားသောတုတု။ မိန်းကလေးပေမယ့် စိတ်မြန်လက်မြန်ရှိသူမို့ ဘယ်သူမှမတားလိုက်နိုင်။ ပြီးတော့ တုတုဒေါသကိုလည်းသိကြသည်မဟုတ်လား။
"မင်းတို့ရော ဘာသိချင်သေးလဲ"
"မင်းတစ်ခုခုအဆင်မပြေတာရှိလို့လားဒီရေ"
ကျွန်တော့်အမေးကိုအမေးဖြင့်ပြန်တုန့်ပြန်လာသောစေ့စကားကို ထောက်ခံသယောင် အလင်းနှင့်ဇွဲကခေါင်းညိတ်ပြကြသည်။
"မရှိပါဘူးကွာ"
"ငါတို့ကသူငယ်ချင်းတွေဆိုတာသိတယ်မို့လား... ဘာမဆိုတိုင်ပင်လို့ရတယ်နော် မင်းယုံကြည်ရင်ပေါ့"
စေ့စကားကထိသည်။ ကျွန်တော်အခုဖြစ်နေတာကိုပြောပြချင်ပေမယ့်မပြောပြရဲ။ သူတို့တွေကျွန်တော့်ကိုမုန်းသွားမှာအလွန်စိုးပါသည်။ လောကမှာမိတ်ဆွေစစ်ဆိုတာရှားတယ်မဟုတ်ပါလား။ ကျွန်တော်ပိုင်ဆိုင်ထားသောအဖိုးတန်ရတနာများကိုမဆုံးရှုံးချင်ပါ။ ကျွန်တော်အတ္တကြီးပါရစေ။
"မဟုတ်ပါဘူးကွာ... ငါမင်းတို့ကိုယုံပါတယ် အခုကငါနည်းနည်းစိတ်ရှုပ်နေလို့ပါ"
ကျွန်တော်ပြောပြတော့လည်း အားပေးသည့်သဘောဖြင့် ပခုံးကိုခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ရင်းfightingဟုလာပြောနေကြသည်။ တုတုလိုဘာဖြစ်နေလဲ ဘာညာအတင်းမမေး၍ နေရထိုင်ရတာသက်သာသည်ဟုပင်ပြောရမည်။
အခုတလောရှုပ်ထွေးနေသောစိတ်ဟာထိုအနှီလူသားလေးကြောင့်။ ဟိုတစ်နေ့ကကျွန်တော်တို့ဖုန်းပြောပြီးကတည်းကခုထိအဆက်အသွယ်မရ။ ငိုရင်းရှိုက်ရင်းဖုန်းချသွားသည်မို့ ဘာများဖြစ်လို့လဲဟုစိတ်ပူရသည်ကလူကိုရူးသွားစေနိုင်လောက်သည်အထိ။ ထိုအချိန်ကတည်းကပိတ်သွားသောဖုန်းဟာ အခုထိဖုန်းဆက်တိုင်း စက်ပိတ်ထားပါတယ်ချည်းပြောနေတုန်း။ နောက်လမှစခွင့်ပြုထားသောprojectကိုအကြောင်းပြပြီးသွားတွေ့ရင်လည်း အတွေ့ခံမှာမဟုတ်မှန်းသိသည်မို့ ကိုယ်လုပ်စရာရှိတာဆက်လုပ်ရင်းသူ့ကိုလွမ်းရပါသည်။
သီချင်းဆိုပြချိန်ထိစကားပြောရတာအဆင်ပြေတုန်းပါ။ သီချင်းဆုံးခါနီးမှရှိုက်သံလေးထွက်လာတာကဘာလို့များပါလိမ့်။ ချစ်သူတွေဘာတွေများရနေပြီလား။ ကျွန်တော်သီချင်းဆိုပြနေတုန်းသူ့ချစ်သူကိုလွမ်းလို့ငိုသွားတာလား။ ထိုအတွေးတွေနဲ့ပူလောင်နေခဲ့ရသည်မှာယနေ့အထိ။
ချစ်ရတဲ့သူကိုပူပန်နေရသောစိတ်ဟာ မည်သူ့ကိုမှစိတ်မရှည်ပေးနိုင်အောင်ဖြစ်ရသည်။ အဲ့ဒီစိတ်ကြောင့်သာ တုတုကိုဘုတောပစ်လိုက်မိခြင်း။ တကယ်တမ်းပြန်တွေးတော့လည်းတုတုမှာအပြစ်မှမရှိဘဲဟာ။
"ဒါနဲ့ ငါတို့ကောင်ကြီးတကယ်စွံတော့မှာလား"
ဖုန်းလေးထောင်ပြကာမေးလာသောဇွဲစကားကိုခပ်ပြုံးပြုံးသာတုန့်ပြန်လိုက်မိသည်။ auto playလုပ်ထားသော videoဆီမှအသံတစ်စွန်းတစ်စဟာပျံ့လွင့်လို့...။
"Dရေ... ဒီတစ်ခါလည်းခါတိုင်းလိုပဲ Dအချစ်ရေးလေးပြောပြပါဦး"
Interviewerမမရဲ့ အသံအဆုံးကျွန်တော်ပြုံးနေမည်မှာအသေအချာ။
"သတင်းတွေကြားနေရတယ် Dမှာချစ်ရသူရှိနေပြီဆို"
"....."
"အယ် Dကမဖြေဘဲပြုံးနေပုံထောက်တော့ တကယ်လားD"
"ဟုတ်ကဲ့ခင်ဗျ... ကျွန်တော့်မှာချစ်ရသူရှိပါတယ်... ဒီတစ်ခေါက်တွေ့တာနဲ့ဖွင့်ပြောလိုက်ဖို့ဆုံးဖြတ်ထားပါတယ်ခင်ဗျာ"
"Woo တကယ်လားD... Dရဲ့ချစ်ရသူကဘယ်သူဘယ်ဝါပါဆိုတာ အရိပ်အမြွက်လောက်ဖြစ်ဖြစ်မပြောပြချင်ဘူးလား"
"ဟုတ်ကဲ့ မပြောပြချင်ပါဘူးခင်ဗျာ ဟား သူတောင်မသိရသေးတာ တခြားသူကိုသူ့အရင်ပေးသိလို့ဘယ်ကောင်းမလဲလေ နော့"
ထိုinterviewလေးဟာ တော်တော်လေးhotဖြစ်သွားခဲ့သည်။ အခုသူတို့သူငယ်ချင်းတွေကြားပြောစရာဖြစ်သွားခဲ့သလို တစ်စုံတစ်ယောက်ဆီ၌လည်း...။
.
.
.
.
.
ရက်အနည်းငယ်ကြာပိတ်ထားသောဖုန်းလေးကိုဖွင့်မိတော့ missed callပေါင်းများစွာဟာတတီတီမြည်သံနှင့်အတူဝင်လာခဲ့သည်။ တစ်ယောက်တည်းကသာခေါ်ထားသောmissed callများဖြစ်နေ၍ ကာရန်ပြန်မခေါ်တော့။ ခေါ်လို့လည်းမဖြစ်ဘူးမဟုတ်လား။ ထိုသူနှင့်အဆက်အသွယ်ပြတ်ချင်ခဲ့လို့ဖုန်းပိတ်ထားခဲ့မိသည်ပဲလေ။
တိုက်ရိုက်မဟုတ်တောင်သွယ်ဝိုက်သောနည်းဖြင့်တွေ့ချင်ခဲ့မိသောသူ့မျက်နှာကို fbဖွင့်ကာမျှော်လင့်မိပြန်သည်။ ဘယ်အချိန်လောက်မှထိုလူသားဆီကရုန်းထွက်နိုင်မည်မသိတော့။
NFအစမှာပေါ်လာသောinterviewလေးတစ်ခုက လူကိုများစွာဆွဲဆောင်နေခဲ့သောကြောင့်ကျွန်တော်ဖွင့်ကြည့်လိုက်မိသည်။ interviewခေါင်းစဉ်လေးကဘာပါလိမ့်၊ ချစ်ရသူရှိနေပြီဟု အတိအလင်းပြောကြားလာသောအဆိုတော်D...။
"အယ် Dကမဖြေဘဲပြုံးနေပုံထောက်တော့ တကယ်လားD"
"ဟုတ်ကဲ့ခင်ဗျ... ကျွန်တော့်မှာချစ်ရသူရှိပါတယ်... ဒီတစ်ခေါက်တွေ့တာနဲ့ဖွင့်ပြောလိုက်ဖို့ဆုံးဖြတ်ထားပါတယ်ခင်ဗျာ"
ထိုအစကားအဆုံးမှာ တုန်ယင်လာသောလက်တစ်စုံဟာဖုန်းကိုင်နိုင်စွမ်းမဲ့၏။ အိပ်ရာပေါ်ပက်လက်လှန်၍ လက်ကိုမြှောက်ကာဖုန်းသုံးနေသည်မို့ လက်ထဲကဖုန်းဟာ မျက်နှာပေါ်တည့်တည့်ပြုတ်ကျလာပါတော့သည်။
"အ နာလိုက်တာ"
နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းပေါ်ပြုတ်ကျသည်မို့ ပါးစပ်ထဲပင်ငံကျိကျိအရသာကြီးခံစားလိုက်ရသည်။ မျက်လုံးထဲအရည်ကြည်တွေချက်ချင်းဝေ့လာတာ နှုတ်ခမ်းကအနာကြောင့်ဖြစ်မှာပါ။
"နာလိုက်တာကွာ အီးဟီးဟီး"
ဖုန်းလေးဘေးချလို့ချက်ချင်းထငိုနေသောထိုလူသား။ တကယ်ပဲသူပြောသလိုနှုတ်ခမ်းကဒဏ်ရာကြောင့်ငိုတာဟုတ်ရဲ့လား။ ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုနေပုံထောက်ရင်တော့ အရမ်းနာလို့ပဲဖြစ်ရမည်။
စောင်ကိုခေါင်းထိဆွဲခြုံလို့ တစ်ဖက်လှည့်ကာကွေးလိုက်သည်ကပုစွန်ထုပ်လေးလို။ ထိုစောင်လုံးလေးဟာတလှုပ်လှုပ်နှင့်ရှိုက်သံတွေညံနေတော့သည်။
အင်း... သူအရမ်းနာသွားရှာမှာပေါ့
ဝဲဘက်ရင်အုံဆီက....။
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
အခုဆိုကလောက သူ့siteလည်းစတင်အလုပ်လုပ်နေပြီဖြစ်သည်။ qualityပြည့်ဝသောပစ္စည်းစုံကိုတွေ့လိုက်ရတော့ သူ့စကားနားထောင်သားဟု ကြံဖန်တွေးမိပြန်သေးသည်။
အလုပ်စပြီဖြစ်ကြောင်း အသိပေးစာကလွဲလို့ကာရန်ထိုလူသားနှင့်မဆက်သွယ်မိ။ သူ့ဘက်ကဆက်သွယ်လာသည်ကိုလည်း အကြောင်းအမျိုးမျိုးပြပြီးရှောင်ခဲ့သည်။ ရူးရူးမိုက်မိုက်တွေးမိသောအတွေးတွေရှေ့မဆက်နိုင်အောင်လို့ interviewတစ်ခုကအဖြေကိုညတိုင်းကြည့်နေရသည့်သူ့အဖြစ်ကိုသူသာလျှင်အသိဆုံးမဟုတ်ပါလား။
"ဟာ ဆရာ... ဦးထုပ်မပါဘဲsiteထဲလှည့်နေတာလား... တစ်ခုခုဖြစ်သွားမှဖြင့်ဆရာရယ်... ရော့ ရော့ ကျွန်တော့်ဦးထုပ်ဆောင်းလိုက်ဆရာ"
"အာ မဟုတ်တာဦးလေးရယ်... ဦးလေးပဲဆောင်းထားပါခင်ဗျာ ကျွန်တော်ကခဏနေရင်ပြန်မှာ ဦးထုပ်ကမေ့နေခဲ့လို့ ဟီး"
Safetyဦးထုပ်မပါ၍ သူ့ဦးထုပ်ကိုချွတ်ပေးနေသောအလုပ်သမားဦးလေးကြီးအား အတင်းငြင်းဆန်ကာပြောလိုက်မိသည်။ ကိုယ်ကခနတဖြုတ်siteထဲလိုတာလိုက်စစ်နေတာ၊ သူတို့ကဒီsiteထဲမှာ အချိန်ပြည့်အလုပ်လုပ်နေရတာ ကျွန်တော့်ထက်သူတို့မှာအန္တရာယ်ပိုများတာမဟုတ်လား။ မဆောင်းရက်ပါဘူး အခြေခံအလုပ်သမားပေမယ့်သူတို့မှာလည်းအသက်အပိုပါတာမှမဟုတ်တာ။
အလုပ်စတဲ့ရက်ကလည်းတစ်ပတ်လောက်ပင်ရှိပြီမို့ ဒီကအလုပ်သမားအားလုံးနှင့်လည်းမိသားစုလိုပင်ဖြစ်နေပေပြီ။ siteတစ်လျှောက်လိုတာလိုက်စစ်ရင်းတွေ့သမျှသူအားလုံးကိုပြုံးပြဖြစ်သည်။
'အ'
ရှေ့မဲလျှောက်နေတုန်း အနောက်ဖက်ကနေလက်ကိုအဆွဲခံလိုက်ရသည်မို့ နာသွားကာအော်လိုက်မိသည်။ ဆုပ်ကိုင်ထားသောလက်တစ်ဖက်မှတစ်ဆင့် သူရှိရာဘက်မျက်နှာမူလိုက်သောသူကြောင့် ထိုသူကိုမြင်လိုက်ရတဲ့အခိုက်အတန့်...။
"ဘယ်လိုအင်ဂျင်နီယာလဲကွ ဟင် safety firstဆိုတာမေ့နေသလား... ဦးထုပ်မပါဘဲsiteထဲလျှောက်သွားနေရအောင် ကလေးလေးလား"
မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်သွားသောအနေအထားမှာ ကျွန်တော့်ကိုဦးထုပ်ဆောင်းပေးရင်းခပ်အေးအေးဆိုနေသောထိုလူသားဟာ တကယ်ပဲကျွန်တော့်ရှေ့ရောက်နေခဲ့တာလား။
"အိပ်ပျော်နေတာလား"
ဦးထုပ်လျှာလေးကိုပုတ်ကာဆိုလိုက်သောထိုလူသားကြောင့် ယောင်နနနှင့်သူ့လက်ကိုဖယ်လိုက်မိသည်။
"အာ ဒီဦးထုပ်ပြန်ယူ"
အခုမှသတိဝင်လာသူလိုကယောင်ကတမ်းနဲ့သူဆောင်းပေးထားသောဦးထုပ်ကိုဆွဲချွတ်နေသော ကျွန်တော့်လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာ ဆောင်းထားဟုပြောလာသောသူ့စကားအား ကျွန်တော်မငြင်းဆန်လိုက်မိ။ ခက်တော့တာပဲတေးကာရန်ပိုင်ရာ။
"Siteအခြေအနေလာကြည့်တာလား အခုမှ"
"မဟုတ်ဘူး မင်းဆီလာတာ"
"ဟင်"
ကျွန်တော့်စကားကိုဖြတ်ပြောလိုက်သော သူ့စကားကြောင့်အာမေဋိတ်သံသာထွက်သွားသောကျွန်တော့်အားစိုက်ကြည့်နေသောထိုလူသားကြောင့် လူကမလုံမလဲအကြည့်လွှဲလိုက်မိသည်။
"ကိုယ်နဲ့ တစ်နေရာလိုက်ခဲ့ပေး"
➳ ➳ ➳ ➳ ❀ ➳ ➳ ➳ ➳ ❀ ➳ ➳ ➳ ➳
Recommended song ~ အျပာေရာင္ည (မ်ိဳးႀကီး)