ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးသည္ ႐ုပ္ထုေရွ႕ေမွာက္တြင္ အခ်ိန္အတန္ၾကာေအာင္ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းေနျပီး အလင္းနတ္ဘုရားလည္း သူ႕ကို ေမွာ္ၾကည့္မွန္ကေနတဆင့္ စူးစိုက္၍ေငးၾကည့္ေနတာ အခ်ိန္အတန္ၾကာေနျပီ။ ေမႊးျပီးခ်ိဳအီေသာအနံ႕ရွိသည့္ ေရႊေရာင္ဝိုင္ထည့္ထားေသာ သူ႕လက္ထဲကဖန္ခြက္ကို လႈပ္ခါလိုက္သည္။ ခါတိုင္းဆိုလွ်င္ ဝိုင္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းစုပ္ေသာက္ျပီး အရသာခံဖို႕ အဲအနံ႕က သူ႕ကို ဆြဲေဆာင္နိုင္ေပမယ့္ ဒီေန႕ေတာ့ သူ ဝိုင္အေပၚ စိတ္မဝင္စားနိုင္ေပ။
ေကာင္ေလးရဲ႕ပန္းေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းပါးကေန ထြက္က်လာတဲ႕ ခ်စ္စဖြယ္စကားေတြက ဝိုင္အားလံုးထက္ ပိုအရသာရွိေနသည္။ တျခားလက္တစ္ဖက္ကို ပါးေပၚေထာက္ကာ မပြင့္တပြင့္မ်က္ခြံမ်ားျဖင့္ သူ႕ပံုစံက ယစ္မူးေနဟန္ေပၚေနသည္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေကာင္ေလး၏တစ္ေန႕တာ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းျခင္း ျပီးဆံုးသြားသည္။ အျပာေရာင္မ်က္လံုးမ်ား ပြင့္လာျပီး ႐ုပ္ထုဆီ တျဖည္းျဖည္းေလွ်ာက္သြားကာ အနည္းငယ္မ်က္ေမွာင္ၾကဳပ္ျပီးေနာက္ ဖခင္၏ေျခေထာက္ကို ညင္သာစြာ နမ္း႐ႈိက္လိုက္သည္။ အဲေနရာတြင္ အခ်ိန္အတန္ၾကာတဲ႕အထိ မွီေနျပီးမွ စိတ္မပါစြာ ထလိုက္သည္။ မ်က္ရည္မ်ား စြန္းထင္းေနသည့္ သူ႕မ်က္ေတာင္တြင္ မ်က္ရည္မ်ား ပိုမိုဖြဲ႕တည္လာျပီး တဆတ္ဆတ္တုန္ေနပံုက သနားစရာေကာင္းသလို ခ်စ္စရာလည္း ေကာင္းလွသည္။
အလင္းနတ္ဘုရားသည္ ဖန္ခြက္ကို ခ်လိုက္ကာ မ်က္လံုးအိမ္က နက္႐ႈိင္းလာျပီး အာ႐ုံစူးစိုက္လိုက္သည္။ လက္ေခ်ာင္းကို ဆန္႕ထုတ္လိုက္ျပီး ေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္ခံုးၾကားအမွတ္ဆီ ညင္သာစြာ ညႊန္ျပရင္း သန္႕စင္ျပီး ထုထည္ၾကီးမားကာ ေျပာင္လက္ေတာက္ပေနသည့္ ေရႊေရာင္အလင္းတန္း ေမွာ္ၾကည့္မွန္ကို ျဖတ္သန္းကာ ေကာင္ေလးရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ထဲ စီးဝင္သြားသည္။
က်ဴးယြင္ရွန္႕သည္ ဖခင္၏ေျခေထာက္ကို နမ္းျပီး ထထြက္သြားရန္ ျပင္ဆင္ေနစဥ္ စြမ္းအားလႈိင္းလံုးၾကီး နဖူးကေန တကိုယ္လံုးပ်ံ႕ႏွံ႕သြားသည္ကို ခံစားလိုက္ရျပီး ေႏြးေထြးကာ သက္ေတာင့္သက္သာရွိလွေသာေၾကာင့္ ညည္းညဴလုနီးပါးျဖစ္သြားသည္။
ဒါ... ဖခင္ဆီက လက္ေဆာင္လား...။ သူ အရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားသြားသည္။ သူ ထြက္သြားဖို႕ေမ့သြားကာ ဆက္လက္ဒူးေထာက္ျပီး ဖခင္၏ေျခခ်င္းဝတ္ကို ဖက္တြယ္ကာ ႐ုပ္ထုကို ျဖဴေဖြးေနသည့္သူ႕ပါးျဖင့္ ပြတ္သပ္ရင္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ စိုစြတ္ေနသည့္သူ႕မ်က္ဝန္းက ၾကည္လင္သည့္မ်က္ရည္နွစ္စက္ က်ဆင္းလာခဲ႕သည္။ ပါးျပင္တစ္ေလွ်ာက္ စီးဆင္းလာျပီး ေမးေစ့တြင္ တြယ္ကပ္ေနပံုက သနားစရာေကာင္းလွသည္။
" ဖခင္ နတ္ဘုရား... သားေတာ္ ဆုေတာင္းတာ ၾကားလိုက္လား။ ဖခင္... သားေတာ္ ဖခင္ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ၿမတ္နိုးလဲ သိရဲ႕လား...။ ဖခင္ နတ္ဘုရား... သားေတာ္ရဲ႕ဖခင္... သားေတာ္ရဲ႕ဘဝ... ျပီး သားေတာ္ရဲ႕စိတ္ဝိညာဥ္ အားလံုး ဖခင္ပိုင္ဆိုင္တာပါ။ ေက်းဇူးျပဳျပီး အားလံုးကို ယူလိုက္ပါ "
သူ ဖခင္ကို ထားရစ္ျပီး မိနစ္ပိုင္းေလးေတာင္ မထြက္သြားခ်င္ေတာ့ဘူး။
ထိုအခ်ိန္တြင္ တံခါးတြင္ ေစာင့္ေနေသာ အေစခံက တိုးတိုးေလး ေျပာလာသည္။
" အရွင္... ဒုတိယမင္းသားရဲ႕ နွစ္ျခင္းမဂၤလာက်င္းပမယ့္အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးဖို႕ အရွင္ကို ေဆြးေႏြးေဆာင္ဆီသြားဖို႕ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္က မွာလိုက္ပါတယ္။ "
က်ဴးယြင္ရွန္႕သည္ ဘာမွမၾကားသလို ဖခင္၏ေျခခ်င္းဝတ္ကို မ်က္စိလည္လမ္းမွားျပီး ေနာက္ဆံုး မိဘရင္ခြင္ထဲ ျပန္ေရာက္လာသည့္ သိုးငယ္ေလးလို အတင္းဖက္တြယ္ထားသည္။ သူ ေျခလွမ္းတစ္လွမ္းေလးေတာင္ ေရြ႕ျပီးစြန္႕ခြာသြားခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ဘူး။
အလင္းနတ္ဘုရားသည္ တင္ပ်ဥ္ေခြထိုင္ေနရာမွ မတ္မတ္ထထိုင္လိုက္ျပီး အနည္းငယ္က်ဥ္းေၿမာင္းေနသည့္ သူ႕မ်က္ဝန္းထဲတြင္ ႏူးညံ႕သည္႕ျပံဳးရိပ္ေလးသန္းလာသည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၾကံ႕ၾကံ႕ခံျပီးထိန္းခ်ဳပ္ဖို႕ ၾကိဳးစားေပမယ့္ ေနာက္ဆံုး သည္းမခံနိုင္ေတာ့ဘဲ သူ႕နွလံုးသားထဲ ထႂကြေသာင္းက်န္းလာကာ ေနာက္တစ္ဖန္ ေကာင္ေလးနဖူးၾကား လက္ညႇိဳးထပ္ညႊန္လိုက္သည္။
ပထမတစ္ခါထက္ ပိုသန္႕စင္ျပီး အားေကာင္းသည့္စြမ္းအင္ေတြသည္ ၾကီးမားလွေသာ သမုဒၵရာလႈိင္းလံုးၾကီးလို စီးဝင္လာျပီး ေကာင္ေလးရဲ႕ဝိညာဥ္စြမ္းအား ျမႇင့္တက္လာကာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ရပ္တန္႕သြားသည္။ ႐ုတ္တရတ္ စြမ္းအင္ေတြ စီးဝင္လာတာေၾကာင့္ သူ႕ေျခလက္ေတြကို မထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ေတာ့ဘဲ အံ႕ၾသသင့္စြာျဖင့္ ေတာင့္ေတာင့္ၾကီး ရပ္ေနမိေတာ့သည္။ ဖခင္၏သေဘာေကာင္းလွေသာ လက္ေဆာင္ေၾကာင့္ အရမ္းစိတ္တုန္လႈပ္ ေျခာက္ျခားသြားသည္။ ေသးငယ္ေသာသူ႕ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို တင္းတင္းေစ့ျပီး ငိုေႂကြးေတာ့သည္။ ေဖ်ာ့ေတာ့ေနသည့္ မ်က္နွာက တျဖည္းျဖည္း နီရဲလာကာ ႏြမ္းလ်ေခြယိုင္ေနျပီး တရားလြန္ ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္ေနဟန္ ေပၚေနသည့္ သူ႕သြင္ျပင္က နတ္ဘုရားေတြကိုေတာင္ အ႐ူးအမူးျဖစ္သြားေစနိုင္သည္။
ေမွာ္ၾကည့္မွန္ေပၚထိထားသည့္ အလင္းနတ္ဘုရား၏လက္ဖ်ားထိပ္ေလးသည္ ႐ုတ္တရတ္ ေအးခဲသြားျပီး အခ်ိန္အတန္ၾကာမွ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္ခ်လိုက္သည္။ သတိလက္လြတ္ျဖင့္ သူ႕လက္ေခ်ာင္းကို ဆုပ္နယ္ေနမိျပီး ေလာင္ကြ်မ္းသလိုခံစားေနရသည့္ ခံစားခ်က္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
အလင္းနတ္ဘုရားသည္ သူ႕လက္ေခ်ာင္းကို ေျမႇာက္လိုက္ျပီး အံ႕ၾသဆြံ႕အစြာ ေငးၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ေရႊေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့မ်က္လံုးမ်ားသည္ သန္႕စင္ေသာအနက္ေရာင္က အလင္းကို သိုသိုသိပ္သိပ္ ဖိနွိပ္သကဲ႕သို႕ ေရႊေရာင္ရင့္ရင့္အေရာင္အျဖစ္ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲလာသည္။
ေကာင္ေလးကို အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ သတိေပးေနသည့္ အေစခံသည္ တုန္႕ျပန္မႈမရွိတာေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးတြင္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးခန္းဆီ သတင္းပို႕ရန္ ျပန္သြားလိုက္သည္။ ေနာက္မွ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္သည္ လက္ေထာက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကို လႊတ္လိုက္သည္။ အဲဒါမွပဲ ဆယ္သက္ေက်ာ္ေကာင္ေလး အဲေနရာကေန ထဖို႕ စိတ္ကူးေတာ့မွာ။
ထိုအခ်ိန္၌ သူ႕လက္ေခ်ာင္းတြင္ တစစ္စစ္ျဖစ္ေနသည့္ ထူးျခားေသာခံစားခ်က္ ေပ်ာက္သြားလို႕ ေမွာ္ၾကည့္မွန္ဆီ အလင္းနတ္ဘုရား ျပန္ၾကည့္လိုက္ေပမယ့္ ခန္းမထဲတြင္ ေသးသြယ္ျပီး ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းသည့္ပံုရိပ္ေလး ေပ်ာက္ေနျပီျဖစ္သည္။ သူ႕နွလံုးသားထဲ ထိရွခံစားေနရသည့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေလး ျဖတ္သန္းတိုက္ခတ္သြားသည့္ ေလေျပေလးလို လြင့္စင္ပေပ်ာက္သြားျပီး ထူးထူးျခားျခား ေျဖ႕ေလ်ာ့ေနသည့္ မ်က္ခံုးသည္ ပံုမွန္အတိုင္း ျပန္တြန္႕ေကြးသြားကာ မ်က္နွာလည္း တင္းမာခက္ထန္သြားသည္။
" ဖခင္... အေစခံတစ္ေယာက္ ဘုရားေက်ာင္းကေန ထြက္ေျပးသြားပါျပီ...။ ေက်းဇူးျပဳျပီး ကြ်န္ေတာ့္ကို အမိန္႕ညႊန္ၾကားေပးပါ "
အျဖဴေရာင္ဝတ္႐ုံကို ဝတ္ဆင္ထားသည့္ နတ္ဘုရားတစ္ပါးသည္ ေၾကာက္လန္႕မႈျဖင့္ မ်က္နွာ ေအာက္ခ်ျပီး ဒူးေထာက္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
ဘယ္အခ်ိန္က စမွန္းမသိေပမယ့္ က႐ုဏာတရား ၾကီးမားေသာ ဖခင္သည္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီး ၾကိဳတင္မမွန္းဆနိုင္ေသာ စိတ္ေနစိတ္ထားရွိသည့္ ဥာဏ္မမွီနိုင္ေလာက္ေအာင္ ခက္ခဲနက္နဲသည့္ နတ္တစ္ပါးအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားသည္။ ကုန္းေၿမမွာရွိသည့္ သက္ရွိသတၱဝါအားလံုးကေတာ့ နတ္ဘုရားေတြက သူတို႕ကို စြန္႕ခြာသြားတာလို႕ ေတြးမိၾကလိမ့္မည္။ ဒါေပမယ့္ နတ္ဘုရားေတြက သူတို႕ကို ထားရစ္စြန္႕ခြာသြားတာ မဟုတ္ဘဲ တင့္တယ္လွပျခင္း နွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းကို ကိုယ္စားျပဳသည့္ အလင္းနတ္ဘုရား၏လက္ေအာက္မွာ သူတို႕အားလံုး က်ဆံုးပ်က္စီးသြားတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ သိမွာမဟုတ္ဘူး။
ကိုးထပ္ေၿမာက္ေကာင္းကင္ဘံုေအာက္က ကုန္းေၿမကို ဖ်က္ဆီးခ်င္ပံုေပၚေပမယ့္ တကယ့္ဖ်က္ဆီးေတာ့မယ့္အခ်ိန္ေရာက္ရင္ သူ႕စိတ္က ေျပာင္းလဲသြားျပန္တယ္။ သူ႕ရဲ႕အေရးမထား ဂ႐ုမစိုက္သည့္သေဘာထားသည္ အရြယ္ေရာက္ၾကီးျပင္းလာလို႕ အ႐ုပ္ေဆာ့ဖို႕ စိတ္မဝင္စားေတာ့ဘဲ ပ်င္းလာတဲ႕အခ်ိန္မွ ေဆာ့ကစားသလိုပံုစံ ျဖစ္ေနေပမယ့္ အခ်ိန္အမ်ားစုကေတာ့ လ်စ္လ်ဴ႐ူထားသည္။ ပိုထူးျခားတဲ႕အခ်က္ကေတာ့ သူက သူ႕ကိုယ္သူ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ျပီး ထူးဆန္းတဲ႕ဆႏၵ၊အေလ့အက်င့္ေတြ ဘယ္ေတာ့မွရွိမွာမဟုတ္ဘူး ဟု လက္ခံထားေပမယ့္လည္း ေခ်ာေမာလွပသည့္ေကာင္ေလးေတြကို စတင္စုေဆာင္းေတာ့သည္။ ျပီးေတာ့ ေငြေရာင္ဆံပင္နွင့္ အျပာေရာင္မ်က္ဝန္း ဒါမွမဟုတ္ ဆံပင္အနက္ေရာင္နွင့္ နက္ေမွာင္သည့္မ်က္ဝန္းပိုင္ရွင္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးမ်ားကိုသာ စိတ္ဝင္စားသည္။
သို႕ေပမယ့္ သူတို႕ေတြ စုစည္းသည့္ဘယ္အခ်ိန္မဆို ဖ်တ္ခနဲမ်က္စိတစ္ခ်က္သာ ေဝ႕ၾကည့္ျပီး ေဘးသို႕တြန္းပို႕ထားလိုက္သည္။ သူရဲ႕အာ႐ုံစူးစိုက္အေလးေပးခံရဖို႕အတြက္ အခ်င္းခ်င္း သာလြန္ေအာင္ၾကိဳးစားေနရင္ေတာင္မွ ေအးတိေအးစက္ေန,ေနၿမဲပဲ။ သူတို႕ကို ေရြ႕လ်ားနိုင္ေသာ အထူးေကာင္းမြန္သည့္ အဆင္တန္ဆာေတြကို ၾကည့္သလို ေအးစက္ျပီး အၾကင္နာကင္းမဲ႕သည့္ မ်က္လံုးျဖင့္သာ ၾကည့္ေနခဲ႕သည္။
တကယ္ေတာ့ အရင္ကထက္ ပိုအစြမ္းထက္လာတာေၾကာင့္ အကယ္၍မ်ား သူ႕ရဲ႕နတ္ဘုရားပံုစံသာ မရွိရင္ အလင္းနတ္ဘုရားအစစ္ကို ဆိုးသြမ္းေသာဝိညာဥ္က ဘယ္သူမွမသိေအာင္ ဖယ္ရွားေနရာယူထားတယ္လို႕ သံသယဝင္မိလိမ့္မည္။
အလင္းနတ္ဘုရားသည္ တန္ဆာဆင္မႈတစ္ခု ဆံုး႐ႈံးသြားသလို စိတ္မဝင္စားစြာ ေျပာလာသည္။
" ၎ကို ဒီတိုင္းထားလိုက္ေတာ့ "
" သူ " ေတာင္မဟုတ္ " ၎ " လို႕ သံုးျပီး ေျပာလိုက္ပံုကို နားေထာင္ၾကည့္႐ုံနဲ႕ ဖခင္က အဲေကာင္ေလးကို တစ္ၾကိမ္တခါေလးေတာင္ နည္းနည္းေလးမွ တန္ဖိုးထားေနရာမေပးတာ အေသအခ်ာပါပဲ။ နတ္ဘုရားသည္ သူ႕ေခါင္းကို နိမ့္နိုင္သမွ် နိမ့္ခ်ျပီး ထပ္ေျပာလိုက္သည္။
" ၎က ဖခင္ရဲ႕လက္စြပ္တစ္ကြင္းကိုလည္း ခိုးယူသြားေသးတယ္ "
အဲလိုေျပာလည္း အလင္းနတ္ဘုရားက စိတ္ဝင္စားပံုမေပၚေပ။ ေသျခင္းကိုအစိုးမရတဲ႕ လူသား အလြယ္တကူ ထိကိုင္နိုင္တဲ႕အရာဝတၳဳက ဘာအတြက္ နတ္ဘုရားရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းအျဖစ္ ျပန္လည္ရယူဖို႕ ထိုက္တန္ရမွာလဲ။ အဲဒါ ေတာ္ေတာ္ရယ္စရာေကာင္းတာပဲ။
နတ္ဘုရားသည္ သူ မလိုအပ္ဘဲ ေရးၾကီးခြင္က်ယ္လုပ္မိတာကို သေဘာေပါက္နားလည္လိုက္ျပီး မ်က္နွာေဖ်ာ့ေတာ့သြားကာ ကမန္းကတန္း ေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားသည္။
နွစ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျပီးခ်ိန္မွ အေစခံတစ္ေယာက္ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ထြက္ေျပးသြားျပီး ေကာင္ေလးရဲ႕ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းစကားကလည္း တကယ့္ကို သူရဲ႕စိတ္တည္ျငိမ္မႈေတြကို ပ်က္စီးသြားေအာင္ လုပ္နိုင္တယ္။
ေကာင္ေလးက စာနာညႇာတာမႈမရွိ အၾကင္နာကင္းမဲ႕တဲ႕ နတ္ဘုရားကို ေၾကာက္လန္႕ေနတယ္လို႕ ေျပာလို႕ရျပီး ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ လူသားေတြရဲ႕ဆင္းရဲဒုကၡကို သတိျပဳမိလိုက္သည္။
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
က်ဴးယြင္ရွန္႕သည္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးခန္းက ျပန္လာျပီး Joshua ကို ဒုတိယမင္းသား ေပးထားသည့္ေဆးရည္အား ေၿမာင္းထဲ သြန္ခ်လိုက္သည္။ အလင္းနတ္ဘုရားကို အ႐ူးအမူးစြဲလမ္းေနသူ အေနျဖင့္ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ နတ္ဝင္သည္ ဖန္တီးျခင္းကဲ႕သို႕ေသာ ကိစၥမ်ိဳးကို မလုပ္နိုင္ေပ။ သူ႕နွလံုးသားထဲတြင္ အတိတ္ကအခ်စ္အတြက္ အျပစ္မကင္းသလို ခံစားေနရျပီး ထမင္းေတာင္မစားနိုင္ဘဲ ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ကို မွီကာ မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းေအာက္ ေနဝင္ခ်ိန္ကို စိတ္ပ်က္အားေလွ်ာ့စြာ ေငးၾကည့္ေနသည္။
သူသည္ တစ္နာရီ နွစ္နာရီၾကာေအာင္ ထိုင္ေနျပီး ဝမ္းနည္းေဆြးေၿမ႕ေနသည့္ သူ႕မ်က္လံုးမ်ားသည္ ႐ုတ္တရတ္ ၾကည္လင္ကာ အရည္လဲ႕လာသည္။ သူသည္ ေရခ်ိဳးေဆာင္ထဲ ေျပးသြားကာ ဝတ္႐ုံေတာင္ မခြ်တ္ေတာ့ဘဲ ေရပူစမ္းကန္ထဲ ခုန္ခ်လိုက္သည္။ သူ႕မ်က္နွာကို ေရထဲနစ္ထားျပီး မ်က္နွာအား တြန္႕လိမ္႐ႈံ႕တြထားသည္။
အား... ငါ ႐ုပ္ထုေရွ႕မွာ ငိုခဲ႕တာ! တစ္ေန႕လံုး ႐ုပ္ထုကို ေျမႇာက္ပင့္ေျပာဆိုျပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းေနခဲ႕တာ! ထြက္သြားဖို႕ တြန္႕ဆုတ္ေနျပီး ႐ုပ္ထုရဲ႕ေျခခ်င္းဝတ္ကိုေတာင္ တင္းတင္းဖက္ထားျပီး ထိခိုက္လြယ္သူလို ငိုေႂကြးလိုက္ေသးတယ္! ေအာ္ဂလီဆန္ခ်င္စရာ ေကာင္းလိုက္တာ! ငါ ၾကက္သီးထစရာေကာင္းတာေတြ လုပ္ခဲ႕တာပါလား!
သူ လက္သီးက်စ္က်စ္ဆုပ္ျပီး အံၾကိတ္ကာ မိုက္႐ူးရဲဆန္တဲ႕သူ႕လုပ္ရပ္ေတြကို ျပင္းထန္စြာ အျပစ္တင္ေတာ့သည္။
ငါ ေတာ္ေတာ္မိုက္မဲတာပဲ။
သူ႕အျပဳအမႈေတြကို ျပန္ေတြးမိလိုက္တာနဲ႕ ကိုယ့္မ်က္လံုးကို ျပန္ေဖာက္ထုတ္ခ်င္စိတ္ေပါက္သြားသည္။
မ်က္နွာမဲ႕ကာ ေရပူေဖာင္းမ်ားစြာ မႈတ္ထုတ္ျပီးေနာက္ သူ ေရထဲမွ ျပန္ထြက္လာခဲ႕သည္။ သူ႕အမူအယာက ခ်က္ခ်င္းပဲ ႏူးညံ႕သိမ္ေမြ႕သြားျပီး ဣေႁႏၵမပ်က္ ၾကည္လင္ေအးခ်မ္းေနသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေန႕ေၾကာင့္ ၾကီးမားတဲ႕အလင္းစြမ္းအင္ေဝစု နွစ္ခါေတာင္ ရလိုက္တာ။ သူ ျပန္ေတြးၾကည့္တိုင္း ေအာ့အန္ခ်င္ေနရင္ေတာင္ ဒီတိုင္းဆက္သြားရမွာပဲ။
အဲဒါကို ေတြးမိလိုက္တာနဲ႕ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ စိတ္တည္ျငိမ္သြားကာ ေရေကာင္းေကာင္ခ်ိဳးျပီး ဆံပင္ေတြကို ေျခာက္ေသြ႕ေအာင္ မလုပ္ေတာ့ဘဲ အိပ္ရာေပၚတက္ကာ တခ်ိဳးတည္းအိပ္လိုက္ေတာ့သည္။
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
နွစ္ပတ္ၾကာျပီးေနာက္ ဒုတိယမင္းသား Alger ရဲ႕ ဆယ့္ရွစ္နွစ္ျပည့္ေမြးေန႕ ေရာက္ရွိလာသည္။ သူရဲ႕နွစ္ျခင္းမဂၤလာအခမ္းအနား က်င္းပျပီးတာနဲ႕ လွည့္လည္ခရီးသြားရမွာျဖစ္ျပီး နွစ္နွစ္ၾကာေအာင္ အင္ပါယာၿမိဳ႕ေတာ္ဆီ ျပန္မလာရဘဲ ေၿမာက္ျမားစြာေသာ လုပ္ငန္းတာဝန္မ်ားကို လုပ္ေဆာင္ရမွာျဖစ္သည္။ ဒီကုန္းေၿမက ျငိမ္းခ်မ္းေနတာမဟုတ္လို႕ ေဆြၾကီးမ်ိဳးၾကီးေတြေတာင္ လံုေလာက္တဲ့ခြန္အားရေအာင္ စုေဆာင္းဖို႕ လိုအပ္သည္။ မဟုတ္ရင္ သူတို႕ေတြ အခ်ိန္မေရြး အသတ္ခံရနိုင္သည္။
ပင္ကို အလင္းစြမ္းအင္ပိုင္ဆိုင္သူက ရွားပါးေပမယ့္ တျခားအရည္အခ်င္းစြမ္းအင္ရွိတဲ႕သူနဲ႕ စစ္သည္ေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေပါမ်ားျပီး သူတို႕ထဲတြင္ စြမ္းအားၾကီးတဲ႕သူ အေၿမာက္အမ်ားရွိသည္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါက အသြားနွစ္ဖက္ရွိတဲ႕ ဓားရွည္လိုပဲ။ မေကာင္းဆိုးဝါးေတြနဲ႕ တိုက္ခိုက္တဲ့အခါ ဘယ္သူမဆို မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ိဳးေစ့ ကူးစက္ဝင္ေရာက္နိုင္ျပီး က်ိဳးေၾကာင္းဆင္ျခင္နိုင္မႈ ဆံုး႐ံႈးကာ တနယ္တည္းသားမ်ားစြာကို စတင္သတ္ျဖတ္ဖ်က္ဆီးေတာ့သည္။
အဲလူက စြမ္းအားၾကီးေလေလ မေကာင္းဆိုးဝါးေတြကို ဆြဲေဆာင္နိုင္ဖို႕ လြယ္ေလေလျဖစ္သည္။ မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ားသည္ အလြန္ဥာဏ္ေကာင္းျပီး စြမ္းအားအၾကီးဆံုးသူကို ရွာဖို႕အတြက္ လူေပါင္းမ်ားစြာဆီ ကူးေျပာင္းကာ အဲလူေတြကို မွီခိုျပီး သူတို႕ရဲ႕ပစ္မွတ္အမွန္ဆီ တျဖည္းျဖည္း ခ်ဥ္းကပ္ကာ အခြင့္အေရးရေအာင္ ေစာင့္ဆိုင္းတတ္ၾကသည္။
ဒါေၾကာင့္ လွည့္လည္ခရီးသြားေနစဥ္အတြင္း အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕စီတြင္ အလင္းစြမ္းအင္ပိုင္ဘုန္းၾကီးတစ္ပါး ပါရွိရသည္။ လူတိုင္းတိုက္ခိုက္ေနခ်ိန္တြင္ အလင္းစြမ္းအင္ပိုင္ဘုန္းၾကီးက တိုက္ပြဲအတြင္း လွည့္လည္သြားလာကာ မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ား၏ ထြက္ေပါက္ကို ပိတ္ဆို႕ရန္ အလင္းစက္ဝန္းကို ဖန္တီးေပးရသည္။ ဒါအျပင္ သူတို႕အဖြဲ႕သားေတြကို မေကာင္းဆိုးဝါးကပ္ညႇိျခင္းမခံရေစရန္ ကာကြယ္ေပးရသည္။ တကယ္လို႕ သူတို႕၏စြမ္းအင္က လံုေလာက္ေအာင္ၾကီးမားလွ်င္ အလင္းဂါထာကို အသံုးျပဳရြတ္ဆိုကာ ခႏၶာကိုယ္ထဲ ဝင္ေရာက္ေနသည့္ မေကာင္းဆိုးဝါးကို ထြက္လာေအာင္လုပ္ျပီး သတ္နိုင္သည္။
' Sagya ' နိုင္ငံတြင္ အလင္းစြမ္းအင္ပိုင္ဘုန္းၾကီးသံုးပါးသာ ရွိသည္။ တစ္ပါးက ဂိုဏ္းခ်ဳပ္၊ ေနာက္တစ္ပါးက လက္ေထာက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ျဖစ္ျပီး ေနာက္ဆံုးကေတာ့ Joshua ျဖစ္သည္။ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္က အိုမင္းေနျပီး Joshua က အရြယ္မေရာက္ေသးတာေၾကာင့္ ဒုတိယမင္းသား၏ ခရီးစဥ္တြင္ လက္ေထာက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္တစ္ပါးသာ အတူလိုက္ပါနိုင္မွာ ျဖစ္သည္။
ဂိုဏ္းခ်ဳပ္သည္ ဒုတိယမင္းသားကို ေရဖ်န္းမဂၤလာျပဳကာ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပးျပီး အခမ္းအနားျပီးတာနဲ႕ ဘုရင္မင္းၿမတ္ကို စကားေတာင္မေျပာေတာ့ဘဲ ခ်က္ခ်င္းထြက္ခြာသြားသည္။
ယံုၾကည္ခ်က္အျပည့္ရွိေနသည့္ ဒုတိယမင္းသားသည္ ဘာမွမတုန္႕ျပန္႕နိုင္ေအာင္ အတန္ၾကာ ေၾကာင္ၾကည့္ေနျပီးမွ သူနဲ႕စကားေျပာရန္ Joshua ကို ေခ်ာင္က်တဲ႕ ေထာင့္တစ္ေနရာဆီ ေခၚလာရန္ သူ႕အေစခံကို အမိန္႕ေပးလိုက္သည္။
" Joshua ... မင္း ငါ့ကို ကတိေပးထားတာ ေမ့သြားျပီလား... ။ ငါ ' Sagya ' နိုင္ငံရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္သူ မျဖစ္ရင္ ငါ့အစ္ကိုက မေကာင္းဆိုးဝါးေတြကို တိုက္ထုတ္ဖို႕ ငါ့ကို နယ္စပ္ေဒသဆီ နယ္နွင္ဒဏ္ေပးလိမ့္မယ္။ ဒါဆို ငါတို႕ေတြ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္ထပ္ျပန္ဆံုနိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ "
က်ဴးယြင္ရွန္႕ရဲ႕ဦးေႏွာက္က ကိုယ့္ကိုယ္ကို အိမ္ေမြ႕ခ်စိတ္ညႇိဳ႕ထားတာေၾကာင့္ ေသခ်ာမစဥ္းစား မဆင္ျခင္နိုင္ေပမယ့္ ဒုတိယမင္းသား Joshua ကို ဘယ္လိုအသံုးခ်ခဲ႕တယ္ဆိုတာေတာ့ မေမ႕ဘူး။
Joshua ရဲ႕အကူအညီမပါဘဲ ' Sagya ' နိုင္ငံရဲ႕ထီးနန္းကို သိမ္းပိုက္ဖို႕ ဒုတိယမင္းသား ဘယ္လိုလုပ္မလဲဆိုတာ သူ ေစာင့္ၾကည့္ခ်င္တယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒုတိယမင္းသား၏ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕တဲ႕ အျပဳအမူကို ေစာ္ကားမိေလာက္ေအာင္ေတာ့ မမိုက္မဲေသးဘူး။ ဒုတိယမင္းသား၏ အနာဂတ္သခင္မေလာင္းရဲ႕ ေနာက္ခံအသိုင္းအဝိုင္းက အရမ္းခိုင္မာလြန္းသည္။ ဘယ္ဘက္မွာ အလင္းနတ္ဘုရား၊ ညာဘက္မွာ အေမွာင္နတ္ဘုရား ျပီးရင္ Beast ဘုရင္၊ ပုပ္ရဟန္းမင္းၾကီးနဲ႕ နတ္သူငယ္ဘုရင္တို႕လည္း ရွိေသးသည္။ ကမာၻၾကီးကို စိုးမိုးျခယ္လွယ္နိုင္ဖို႕ ေျခတစ္လွမ္းအကြာပဲ လိုေတာ့သည္။ ဒီသန္မာတဲ႕အုပ္စုကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္တိုက္ခိုက္ဖို႕ ခက္ခဲတာေၾကာင့္ သူ အေကာဏ္ဥာဏ္သံုးျပီးမွာပဲ သူတို႕အေပၚ အသာစီးရေအာင္ လုပ္ရမယ္။
သူ႕မ်က္ဝန္းတြင္ သလင္းေရာင္မ်က္ရည္ၾကည္ေလးေတြ ျပည့္နွက္လာျပီး သူ႕နွလံုးသားကို ကြယ္ဝွက္ကာ အလြန္ဝမ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းေသာအသံျဖင့္
" Alger ... ဘာလို႕မ်ား ကြ်န္ေတာ္ အခ်စ္ၿမတ္နိုးဆံုးဖခင္ကို သစၥာေဖာက္ဖို႕ ကြ်န္ေတာ့္ကို တိုက္တြန္းေနရတာလဲ။ နတ္ဝင္သည္အျဖစ္ လုပ္ၾကံေျပာဆိုတာ... နတ္ဘုရားအျဖစ္ဟန္ေဆာင္တာက ငရဲမီးထဲ ေလာင္ကြ်မ္းျပာက်ေလာက္တဲ႕အထိ ျပစ္ဒဏ္ခံရနိုင္ေအာင္ အျပစ္ၾကီးမားလြန္းတယ္။ မဟုတ္ေသးဘူး... အဲထက္ေတာင္ဆိုးဝါးနိုင္ေသးတယ္။ ဖခင္ရဲ႕ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာကို ဆံုး႐ႈံးသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ရွက္စရာေကာင္းတဲ႕ ဖခင္ကို ျပစ္မွားေျပာဆိုသူျဖစ္သြားမွာ...။ တစ္သက္လံုး လူတိုင္း အထင္ေသးျပီး နွိပ္စက္ညႇင္းပန္းခံရမွာ... ရက္စက္တဲ႕နိုင္ငံသားေတြေၾကာင့္ ေက်ာက္တံုးေတြနဲ႕ ပစ္ေပါက္ခံရျပီး ေသေတာင္ေသသြားနိုင္ေသးတယ္။ အဲဒါက အရွင့္သားျဖစ္ေစခ်င္တဲ႕ ကြ်န္ေတာ့္အနာဂတ္လား။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိတဲ႕ေခ်ာက္နက္ထဲ ကြ်န္ေတာ့္ကို တြန္းခ်ဖို႕ စိတ္အားထက္သန္ေနတာလား အရွင့္သား... ။ Alger...... ကြ်န္ေတာ့္ကို အရွင့္သား တကယ္ခ်စ္ၿမတ္နိုးတာ ဟုတ္ရဲ႕လားလို႕ ကြ်န္ေတာ္ သံသယဝင္စျပဳလာျပီ။ "
ဒုတိယမင္းသားသည္ စကားေျပာနိုင္ေအာင္ ဆြံ႕အမွင္တက္သြားသည္။ ရက္အနည္းငယ္အတြင္း Joshua ရဲ႕ အာ႐ုံခံစားမႈက ဘာေၾကာင့္ တည္ျငိမ္ေလးနက္သြားလဲဆိုတာ သူ နားမလည္နိုင္ေတာ့ဘူး။ ဟုတ္တယ္... တကယ္လို႕ Joshua သာ သူ အၾကံဳျပဳတိုက္တြန္းသလို အမွန္တကယ္ လုပ္ခဲ႕မယ္ဆိုရင္ အဲအက်ိဳးဆက္ေတြကို ရင္ဆိုင္ရဖို႕ အလားအလာရွိတယ္။
လက္ေထာက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္မွာ တရားမဝင္ကေလးရွိျပီး သူ႕ဂုဏ္သတင္းက ပ်က္စီးေနျပီးသားျဖစ္လို႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ဆက္ခံဖို႕ အခြင့္အလမ္း ဆံုး႐ံႈးျပီးသားျဖစ္သည္။ ေနာက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ရာထူးက Joshua ျဖစ္လာဖို႕ အခိုင္အမာ ေသခ်ာျပီးသားျဖစ္ျပီး ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ရဲ႕အမိန္႕စကားက ဘုရင့္ရဲ႕အမိန္ကဲ႕သို႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရွိသည္။ ဒုတိယမင္းသားအေနျဖင့္ Joshua ကို ေခ်ာ့ေမာ့ဖို႕ အရမ္းေနာက္က်သြားေပမယ့္ ေလးစားထိုက္တဲ႕သူ႕ဂုဏ္သိကၡာကို အေစာ္ကားမခံနိုင္တာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းပဲ Joshua အေပၚ တရားမွ်တမႈမရွိတဲ႕ကိစၥရပ္မ်ိဳး ဘယ္ေတာ့မွ လုပ္မွာမဟုတ္ေၾကာင္း က်ိန္ဆိုလိုက္သည္။ Joshua နဲ႕အတူရွိခ်င္တဲ႕ သူ႕ဆႏၵေတြေၾကာင့္ က်ိဳးေၾကာင္းဆင္ျခင္ဖို႕ ေမ့သြားတာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားျပီး သူ႕အမွားေတြကို ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႕ ေတာင္းဆိုလိုက္သည္။
က်ဴးယြင္ရွန္႕သည္ တိတ္တဆိတ္ ေခါင္းျငိမ့္လိုက္ျပီး ဒုတိယမင္းသား၏မ်က္လံုးထဲ စူးစူးနစ္နစ္ စိုက္ၾကည့္ျပီးေနာက္ အေဝးသို႕လမ္းေလွ်ာက္ထြက္သြားလိုက္သည္။ ထိုအၾကည့္ထဲတြင္ အတိတ္ကရွိခဲ႕သည့္ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြ ကင္းမဲ႕ေနတာေၾကာင့္ ဒုတိယမင္းသား စိုးရိမ္သြားသည္။ သူသည္ အခ်ိန္အတန္ၾကာေအာင္ ထိုေနရာတြင္ ရပ္ေနျပီးမွ စိတ္မပါစြာျဖင့္ ထြက္သြားလိုက္သည္။
ကိုးထပ္ေၿမာက္ အထက္ေကာင္းကင္ဘံုတြင္ အလင္းနတ္ဘုရားသည္ ထိုအျဖစ္အပ်က္ကို အစအဆံုး ၿမင္ကြင္းက်ယ္အေနျဖင့္ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ထံုးစံအတိုင္း သူသည္ အဆင္တန္ဆာမ်ားစြာ ဆင္ယင္ထားေသာ ေညာင္ေစာင္းထက္ မွီခိုလွဲေလ်ာင္းေနျပီး သူ႕နေဘးတြင္ လွပေသာဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးမ်ားစြာ ဝန္းရံေနသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က သူ႕အတြက္ ဝိုင္ထည့္ေပးေနသလို တစ္ခ်ိဳ႕က သီခ်င္းသီဆိုေနကာ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ျငိမ္သက္ေအးခ်မ္းေသာအျပံဳးေလးျဖင့္ သူ႕ေျခရင္းတြင္ ေႏြးေထြးဇိမ္က်ေအာင္ ညင္ညင္သာသာ ျပဳစုေပးေနၾကသည္။ သူတို႕ေတြက သူတို႕၏နတ္ဘုရားကို ခ်စ္ၾကည္ညိဳသည့္မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ ၾကည့္ေနေပမယ့္ သူတို႕၏နတ္ဘုရားကေတာ့ ဝိုင္ကို အရသာခံေသာက္ရင္း မ်က္လံုးေတြက တစ္ျခားလူအေပၚ အာ႐ုံစိုက္ေငးၾကည့္ေနမွန္း မသိၾကေပ။
မလွမ္းမကမ္းတြင္ရပ္ေနသည့္ နတ္ဘုရားသာ ဖခင္၏စိတ္ခံစားခ်က္ ေျပာင္းလဲသြားသည္ကို သတိထားမိလိုက္သည္။ ေရႊေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့မ်က္လံုးေတြက အနက္စက္ေတြေရာေနွာေနသည့္ ေရႊေရာင္ရင့္ရင့္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားသည္။ အကယ္၍ မ်က္လံုးေတြ လံုးဝအနက္ေရာင္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားရင္ ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္စြမ္း ကင္းမဲ႕သြားျပီး ၾကီးမားေသာနတ္ဘုရား၏တန္ခိုးအစြမ္းေၾကာင့္ ဘုရားေက်ာင္း ပ်က္စီးသြားလိမ့္မည္။ အဲလိုျဖစ္တာ တစ္ၾကိမ္မကေတာ့ေပ။
နတ္ဘုရားသည္ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႕မႈေၾကာင့္ ေခြ်းပ်ံလာျပီး ဖခင္ကို အမ်က္ေဒါသထြက္ေအာင္လုပ္သည့္ လက္သည္တရားခံကို မျပီးနိုင္မစီးနိုင္ က်ိန္ဆဲေတာ့သည္။ သူ႕အေရွ႕ကအရင္လူလည္း ဖခင္ ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ အမ်က္ေဒါသ ေပါက္ကြဲထြက္ခ်ိန္ ေသဆံုးသြားျပီး ႐ုပ္အေလာင္း က်န္ရွိဖို႕ေနေနသာသာ ထိုနတ္ဘုရား၏ဝိညာဥ္ အပိုင္းအစေလးေတြေတာင္ အစအနရွာမရေအာင္ ပ်က္စီးေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
က်ဴးယြင္ရွန္႕သည္ ခန္းမဆီ ေလွ်ာက္လာျပီး အလင္းနတ္ဘုရား၏ေျခေတာ္ရင္းတြင္ ေမွာက္လ်က္လဲခ်လိုက္သည္။
သူ႕မ်က္လံုးထဲ ဖခင္တစ္ဦးတည္းကိုပဲ ၿမင္ေယာင္တာ၊ သူ႕နွလံုးသားက ဖခင္ကိုပဲ ခံစားလို႕ရတာ၊ သူ႕စိတ္ဝိညာဥ္ထဲလည္း ဖခင္နဲ႕ပဲ ျပည့္နွက္ေနတာ၊ ဒုတိယမင္းသားနဲ႕ပတ္သက္တဲ႕ မွတ္ဥာဏ္က သူနဲ႕မသက္ဆိုင္တာေတာင္မွ အဲအေၾကာင္းက သူ႕ကို အေနရခက္ေအာင္ လုပ္ေနတုန္းပဲ။ ဖခင္ကို သစၥာေဖာက္မိသလို ခံစားရျပီး အဲဒါက အလြယ္တကူ ခြင့္လႊတ္မေပးနိုင္တဲ႕ အျပစ္ပဲ။ ၾကိဳးျပတ္သြားသည့္ ပုလဲလံုးေလးေတြလို ၾကီးမားသည့္ မ်က္ရည္ေပါက္ေတြ ခ်က္ခ်င္းပဲ စီးက်လာကာ ဖခင္၏ေျခဖမိုးေပၚ စြန္းထင္းက်န္ရစ္ရင္း အသံထြက္ကာ ငိုေႂကြးေတာ့သည္။
သူ႕မ်က္လံုးေတြကို မွိတ္၊ ပါးျပင္နွစ္ဖက္က စြတ္စိုေနျပီး ျဖဴေဖြးေနသည့္သြားမ်ားက ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို ေၾကးနီေရာင္ထလာေအာင္ ကိုက္ထားပံုက မၾကာခင္ပဲ ေသြးထြက္လာေတာ့မေယာင္... ဒါေပမယ့္ သူ နည္းနည္းေလးေတာင္ နာက်င္မႈမခံစားရဘဲ ဖခင္၏ေျခခ်င္းဝတ္ကို ၿမဲၿမဲက်ပ္က်ပ္ဆုပ္ကိုင္ထားျပီး ေနာင္တၾကီးစြာျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္မရနိုင္ေအာင္ ႐ႈိက္ၾကီးတငင္ ငိုေႂကြးေနသည္။
" ဖခင္...
သားေတာ္ ဘယ္လိုထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားရမလဲ...
သူခိုးတစ္ေယာက္ရဲ႕အလိမ္အညာစကားကို ယံုၾကည္ျပီး ဖခင္အေပၚထားရွိတဲ႕ သားေတာ္ရဲ႕ခ်စ္ျမတ္နိုးျခင္းကို ေမ့လုနီးပါးျဖစ္သြားခဲ႕တယ္။
ဖခင္... ...
ဖခင္ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရွိတဲ႕ ေျဖာင့္မတ္သည့္ဘာသာတရားကိုင္း႐ႈိင္းမႈကဲ႕သို႕ေသာ သားေတာ္၏ အဖိုးထိုက္တန္ဆံုး ပိုင္ဆိုင္မႈကို သားေတာ္ ဆံုး႐ႈံးသြားျပီ။
ဒါေၾကာင့္ အဲအတြက္ ျပန္ျပင္ဆင္ခြင့္ရဖို႕ ငရဲမီးကို ၾကံ႕ၾကံ႕ခံ သည္းခံဖို႕ သားေတာ္ ဆႏၵရွိပါတယ္။
ဖခင္... ...
သားေတာ္ရဲ႕အျပစ္ကို ဖခင္ထံ ဝန္ခံပါတယ္
သနားစရာသားေတာ္ကို ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႕ အႏူးအညႊတ္ေတာင္းပန္ပါတယ္
အတြင္းစိတ္ထဲ စိတ္မသန္႕ဘဲ အျပစ္ရွိသလို ခံစားေနရျပီး ေနာင္တၾကီးစြာရျခင္းက တေျမ႕ေျမ႕နဲ႕ သားေတာ္ကို သတ္ျဖတ္ေနပါတယ္
ဖခင္... ...
ေက်းဇူးျပဳျပီး သားေတာ္ကို ၾကိမ္ဒဏ္ ေပးလိုက္ပါ
ေက်းဇူးျပဳျပီး ဆူပူၾကိမ္းေမာင္းလိုက္ပါ
ေက်းဇူးျပဳျပီး ေလာင္ကြ်မ္းျပာခ်လုိက္ပါ
ျပီးရင္ ေက်းဇူးျပဳျပီး သားေတာ္ကို ဆက္လက္ ခ်စ္ၿမတ္နိုးေပးပါ!
ေက်းဇူးျပဳျပီး ဆက္ခ်စ္ၿမတ္နိုးေပးပါ... ... ... "
ေအးစက္ေနသည့္႐ုပ္ထုေပၚ သူ႕မ်က္နွာကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဖိကပ္ထားျပီး လမ္းေပ်ာက္ေနသည့္ ကေလးငယ္လို ငိုေႂကြးေနသည္။ သူ႕မ်က္နွာက အလြန္ေဖ်ာ့ေတာ့ေနျပီး မ်က္လံုးေတြနဲ႕နွာေခါင္း နီရဲေနပံုက အလြန္သနားစရာေကာင္းေနသလို အလြန္ခ်စ္စရာလည္းေကာင္းလွသည္။
အလင္းနတ္ဘုရား၏မ်က္လံုးထဲက အနက္ေရာင္အလင္းတန္းသည္ တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီး သက္ျပင္းခ်ကာ ေကာင္ေလး၏ေမးေစ့တြင္ တြဲလြဲက်ေနသည့္မ်က္ရည္မ်ားကို ေမွာ္ၾကည့္မွန္မွတဆင့္ ပြတ္သပ္ေပးလိုက္သည္။ သူက ဆယ့္ေျခာက္နွစ္အရြယ္ပဲရွိေသးတယ္... ဆယ့္ေျခာက္နွစ္ဆိုတာ... မရင့္က်က္ေသးတဲ႕ အရြယ္... ... ဘယ္လိုလုပ္ လူေတြရဲ႕နွလံုးသားထဲ ဖံုးအုပ္ေနတဲ့ လိမ္လွည့္လွည္ျဖားမႈေတြကို ၿမင္ေတြ႕နိုင္မွာလဲ... ။ ယုတ္မာတဲ႕လူလိမ္ရဲ႕ လွည့္စားမႈခံရျပီး စြန္႕စားဖို႕ၾကိဳးစားမိတာ... အဲဒါ သူ႕အျပစ္မွ မဟုတ္တာ... ။
ျဖစ္ေပၚေနသည့္သူ႕ေဒါသသည္ တျဖည္းျဖည္း လြင့္စင္ပေပ်ာက္သြားသည္။ အလင္းနတ္ဘုရားသည္ ေပ်ာ့ေခြေနသည့္ေကာင္ေလးအား ေမွာ္ၾကည့္မွန္ကို ျဖတ္ျပီး ဆြဲေခၚကာ သူ႕ဒူးေခါင္းေပၚတင္ျပီး သလင္းေက်ာက္ပမာ မ်က္ရည္မ်ား သန္႕ရွင္းသြားေအာင္ ဖြဖြေလးသုတ္ေပးရင္း ႏူးညံ႕စြာ နွစ္သိမ့္ေခ်ာ့ၿမဴခ်င္စိတ္ျပင္းျပသြားသည္။
ဒါ... သူရဲ႕ယံုၾကည္ကိုးကြယ္သူေလး... သူ႕ကေလး... ဘယ္သူမွ သူ႕ကို ဝမ္းနည္းညႇိဳးငယ္ေနေအာင္ လုပ္ဖို႕ အရည္အခ်င္းမရွိၾကဘူး။ သူရဲ႕ခရီးလမ္းမွာ လမ္းေပ်ာက္လုနီးပါးျဖစ္သြားေပမယ့္ အတားအဆီးေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ျပီးခ်ိန္ သူရဲ႕ခ်စ္ျခင္းတရားနွင့္ သူ၏နတ္ဘုရားအေပၚ ႐ုိေသကိုင္း႐ႈိင္းမႈေတြကပဲ ပိုနက္႐ႈိင္းလာတယ္။
ေနာင္တၾကီးစြာရျခင္းနွင့္ သူ႕စိတ္ဝိညာဥ္၏ နက္႐ႈိင္းေသာအတြင္းက်က် အစိတ္အပိုင္းထဲက ေလးစားမႈကို ေလ့လာမိတာေၾကာင့္ အလင္းနတ္ဘုရားသည္ သူ႕လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေလးကို ဆန္႕ထုတ္ကာ ေႏြးေထြးျပီးေတာက္ပေသာ ေရႊေရာင္အလင္းတန္းကို ေကာင္ေလး ေသာကေရာက္ျခင္းမွ ရပ္တန္႕သြားေစရန္ အလို႕ငွာ ေကာင္ေလး၏ခႏၶာကိုယ္ထဲ စီးဝင္ေစလိုက္သည္။
မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ ညစ္ပတ္ေပပြေနေသာ ေကာင္ေလးသည္ ႐ုတ္တရတ္ အံ႕ၾသသြားျပီး မလႈပ္ရွားနိုင္ျဖစ္သြားသည္။ မယံုၾကည္နိုင္စြာျဖင့္ သူ႕နဖူးကို ထိလိုက္ျပီးေနာက္ မ်က္စိကိုဖမ္းစားနိုင္ေသာ ဆြဲေဆာင္မႈရွိကာ ေတာက္ပသည့္အျပံဳးေလး ျဖစ္ေပၚလာသည္။
" ဖခင္... သားေတာ္ကို ခြင့္လႊတ္လိုက္တာလား... က႐ုဏာၾကီးမားတဲ႕ဖခင္က သားေတာ္ရဲ႕အမွားကို ခြင့္လႊတ္ေပးမွာ သားေတာ္ သိတယ္။ အခုအခ်ိန္ကစျပီး ဖခင္ကို အလုပ္အေကြ်းျပဳမည့္ သားေတာ္ Joshua ... ဖခင္ကလြဲျပီး တျခားဘယ္သူ႕ကိုမွ မၾကည့္ေတာ့ဘူး။ ဖခင္က သားေတာ္ရဲ႕အရာရာဆိုတာ သိတယ္မလား။ ဒီကမာၻမွာ ဘယ္ရတနာပစၥည္းမွ ဖခင္နဲ႕ ႏႈိင္းယွဥ္လို႕မရဘူး။ သားေတာ္... Alger ကို ေမ့ျပီး ဖခင္အတြက္ပဲ ဆက္လက္ အသက္ရွင္သန္ေတာ့မယ္။ "
ျဖဴေဖြးေနသည့္သူ႔မ်က္နွာျဖင့္ ႐ုပ္ထုကို ညင္ညင္သာသာပြတ္သပ္ကာ မ်က္လံုးထဲတြင္ မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ ျပည့္နွက္ေနဆဲ ျဖစ္ေပမယ့္ မ်က္နွာတြင္ေတာ့ ခ်ိဳျမိန္သည့္အျပံဳးေလး ပန္ဆင္ထားသည္။
အလင္းနတ္ဘုရားသည္ ေရႊေရာင္ရင့္ရင့္မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ ေစာင္းငဲ႕ၾကည့္ျပီး ေကာင္ေလး၏လႈပ္ရွားမႈတိုင္းကို အာ႐ုံစူးစိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ယံုၾကည္သူေလးက Joshua လို႕ေခၚတယ္တဲ႕လား ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တဲ႔ နာမည္ေလးလဲ ... ... ။ သူက ဖခင္အတြက္ပဲ အသက္ဆက္ရွင္ခ်င္တယ္တဲ႕လား... ... ခိုင္မာတဲ့ သူ႕ကတိစကားေလးေတာင္ ခ်စ္စရာေကာင္းေနလိုက္တာ... ... ။
အလင္းနတ္ဘုရားသည္ ျပံဳးလိုက္ျပီး ေခါင္းငံုကာ သူ႕ေျခေထာက္ကို ေငးၾကည့္ရင္း စဥ္းစားလိုက္သည္။ တကယ္လို႕ ေကာင္ေလးက သူ႕အနား ရွိေနျပီး သူ႕လက္ေမာင္းေတြနဲ႕ သူ႕ကို ရစ္ပတ္လႊမ္းျခံဳကာ ႐ုပ္ထုကို ဖက္သလိုမ်ိဳး သူ႕ကို ဖက္ထားရင္ ဘယ္လိုခံစားရမလဲ......?
သူသည္ နွစ္သက္ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ စိတ္ကူးယဥ္ကမာၻထဲ လြင့္ေမ်ာသြားသည္။
နတ္ဘုရားသည္ ေမွာ္ၾကည့္မွန္မွ ထြက္သည့္အလင္းတန္းကိုပဲ ၿမင္ေတြ႕နိုင္ျပီး အေၾကာင္းအရာကိုေတာ့ ဖခင္ ၾကည့္ခြင့္မျပဳလွ်င္ မၿမင္ေတြ႕နိုင္ေပ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုအေျခအေနပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုေလာေလာဆည္ သူ ေမွာ္ၾကည့္မွန္ကို ထိုင္ရွိခိုးခ်င္စိတ္ေပါက္သြားသည္။ ေဒါသအမ်က္ေျခာင္းေျခာင္းထြက္ေနသည့္ တန္ခိုးရွင္ဧကရာဇ္သည္ တိုေတာင္းလွသည့္အခ်ိန္အတြင္း သူ႕ေဒါသေတြကို ေျဖေဖ်ာက္လိုက္တာ... အလင္းနတ္ဘုရား တည္ရွိေနတဲ႕ နွစ္သန္းေပါင္းေထာင္ခ်ီအတြင္း တခါမွ ဒီလိုမျဖစ္ဖူးေသးဘူး။
ဘယ္အရာကမ်ား ဧကရာဇ္ကို စိတ္ဝင္စားေအာင္ လုပ္ေနတာလဲ။ သူ႕ကို ဆြဲေဆာင္နိုင္တဲ႕တစ္ေယာက္ေယာက္ ဘုရားေက်ာင္းထဲ ရွိေနတာလား... ... ။
သူရဲ႕ထင္ၿမင္မွန္းဆခ်က္ေတြ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ထြက္ေပၚလာေပမယ့္ သူ႕ထင္ၿမင္ခ်က္ကို ထုတ္မေမးရဲေခ်။ သူသည္ လက္ေဝ႕ယမ္းကာ အျပင္ပန္းက ႐ုိေသက်ိဳးႏြံ႕ပံုေပၚျပီး အတြင္းစိတ္ထဲ ေၾကာက္လန္႕ေနၾကသည့္ အေစခံေကာင္ေလးမ်ားအုပ္စုကို အနားယူရန္ ေျပာလိုက္သည္။
က်ဴးယြင္ရွန္႕သည္ တစ္ေန႕လံုး ေနာင္တ တရားမ်ားျဖင့္ ဖြင့္ဟဝန္ခံရင္း ကုန္ဆံုးခဲ႕ျပီး ေနာက္ဆံုးတြင္ သူ႕အိပ္ေဆာင္ဆီ ေနဝင္ခ်ိန္၌ ျပန္ေရာက္လာသည္။
သူသည္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ အေျပးအလႊားေျပးဝင္သြားကာ ေရထဲခုန္ခ်ျပီး ေရမ်ား ျပင္းထန္စြာ လႈပ္ရွားစင္ထြက္သြားရန္ လက္သီးျဖင့္ ေရမ်က္နွာျပင္ကို ႐ိုက္နွက္ရင္း စိတ္ထဲ ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္... ... အဓိပၸါယ္မရွိလိုက္တာ... တကယ့္ကို ကေလးတစ္ေယာက္လို ငိုေႂကြးခဲ႕တာပါလား ! ရွက္လြန္းလို႕ တိုင္ကို ေခါင္းနဲ႕တိုက္ျပီး သတ္ေသခ်င္စိတ္ေတာင္ ေပါက္တယ္... ! ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဥာဏ္မရွိလိုက္တဲ႕ ဝိညာဥ္လဲ! အ႐ူးအမူးစြဲလမ္းယံုၾကည္သူေတြ သူတို႕ဘုရားသခင္အတြက္ သူတို႕ကိုယ္သူတို႕ စေတးခ်င္စိတ္ျပင္းျပတာ အံ႕ၾသစရာမရွိဘူး။ အခုေတာ့ သူတို႕ကို ေကာင္းေကာင္းနားလည္သြားျပီ...။
အလင္းနတ္ဘုရားကို ခ်စ္ၿမတ္နိုးသူ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီး က်ိဳးေၾကာင္းဆင္ျခင္နိုင္သည့္ က်ိဳးယြင္ရွန္႕ ျပန္ေရာက္လာကာ ႐ႈပ္ေထြးစရာစိတ္ခံစားခ်က္ေတြေၾကာင့္ ေရကန္ထဲတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ကာ မ်က္နွာမဲ႕လိုက္ မခံမရပ္နိုင္ျဖစ္လိုက္နွင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ေနပံုက အလြန္ရယ္စရာေကာင္းေနသည္။
ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းေသာ ယံုၾကည္သူေလးကို ေတြ႔ရွိျပီးေနာက္ အလင္းနတ္ဘုရားသည္ သူ႕ကုိ ေစာင့္ၾကည့္ရန္ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းခ်ိန္အတြင္းသာ ေမွာ္ၾကည့္မွန္ကို ဆင္႔ေခၚသည္။ ဒါမွသာ သူ႕ကို ေတြ႕ၿမင္နိုင္သလို ခ်ိဳသာေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရားျပည့္နွက္ေနသည့္စကားမ်ားကို နားေထာင္နိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ၾကာလာသည္နွင့္အမွ် သူ႕၏ယံုၾကည္သူေလးကို နွစ္သက္ၿမတ္နိုးလာျပီး သူ႕ကို ခိုးၾကည့္သည့္အခ်ိန္ကလည္း ပိုရွည္ၾကာလာသည္။
ေလ့လာမိသေလာက္ ေကာင္ေလးသည္ ေန႕တိုင္းေန႕တိုင္း အိပ္ရာထတာနဲ႕ မွန္ကိုၾကည့္ျပီး သူ႕အခ်စ္ေတြကို အတည့္အလင္းဝန္ခံတယ္။ နွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းေပမယ့္ တည္ၾကည္ေလးနက္ေသာအၾကည့္က အလင္းနတ္ဘုရားကို အသံထြက္ ရယ္ေမာေစေလာက္ေစတဲ႕အထိ သေဘာက်နွစ္ျခိဳက္ေစသည္။ အဓိကကြ်န္းဆြယ္ရွိ တစ္ပါးတည္းေသာနတ္ဘုရား ျဖစ္တာေၾကာင့္ တျခားသူေတြ၏႐ုိေသကိုင္း႐ႈိင္းမႈကိုလည္း ခံယူရေပမယ့္ ဘယ္သူ႕ကမွ သူ႕စိတ္ကို ေျပာင္းလဲသြားေအာင္ မလုပ္နိုင္ၾကဘူး။ စြမ္းအားအၾကီးဆံုး ပုပ္ရဟန္းမင္းၾကီးေတာင္မွ သူ အားလပ္ခ်ိန္ အပ်င္းေျပကစားသည့္ အ႐ုပ္သာသာပဲ... ။
ပုပ္ရဟန္းမင္းၾကီး၏ရည္မွန္းခ်က္ကို သူ သေဘာက်သည္။ ထိုသူက အလင္းစြမ္းအင္ပိုင္ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ျဖစ္ေနေပမယ့္ သူ႕နွလံုးသားထဲ ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္လွ်ိဳးရွိေနသည့္ အေမွာင္အရိပ္ေတြက မေကာင္းဆိုးဝါးေတြထက္ေတာင္ ပ်က္စီးယိုယြင္းနိုင္စြမ္းရွိေနေသးသည္။ အဲဒါက အလင္းနတ္ဘုရားကို ရဲေဘာ္ရဲဘက္အေနျဖင့္ ခံစားရေစျပီး သူ႕ကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားရတာ သူ႕အတြက္ စိတ္အေနွာင့္အယွက္မျဖစ္ဘူး။ ကုန္းေၿမကို ဘယ္လိုမ်ိဳးကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းမလဲဆိုတာ သူ ေစာင့္ၾကည့္ခ်င္မိသည္။ ဖ်က္ပဲဖ်က္ဆီးပစ္မလား... ဒါမွမဟုတ္ အသစ္တဖန္ပဲ ျပန္ေမြးဖြားေပးမလား......။
အဲလိုေတြလက္လြတ္စပယ္လုပ္ေနတာက ႐ုိး႐ုိးသားသားေျပာရရင္ေတာ့ ကုန္းေၿမနဲ႕ပတ္သက္ျပီး သူ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ မသိေတာ့လို႕...။ သူ စိတ္မဝင္စားေတာ့လို႕ တခါတေလ ဖ်က္ဆီးခ်င္ေပမယ့္ တကယ့္အေရးၾကီးအခ်ိန္ေရာက္လာရင္ အၿမဲတမ္း သူ႕ကိုယ္သူ ခ်ဳပ္တည္းမိျပန္တယ္။ အဖိုးမၿဖတ္နိုင္တဲ႕ရတနာတစ္ခု ကမာၻၾကီးထဲ ပုန္းကြယ္ေနတယ္ဆိုတဲ႕ ခံစားခ်က္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး သူ ခံစားေနရတယ္။
သူ အဲရတနာကို ရယူပိုင္ဆိုင္ရမယ္... ဒါေၾကာင့္ ကုန္းေၿမေပၚက သက္ရွိသတၱဝါေတြ ဆက္လက္ရွင္သန္ေနဖို႕ လိုအပ္တယ္။
နွစ္သန္းေပါင္းရာခ်ီၾကာျပီးေနာက္တြင္ ေျပာင္းလဲလြယ္ျပီး တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္သည့္ လူသားတို႕၏သေဘာသဘာဝကိုသာ သူ ၿမင္ေတြ႕ခဲ႕ရျပီး နတ္ဘုရားလို႕ ေခၚတြင္နိုင္သူေတြေတာင္မွ ကြယ္ဝွက္ထားသည့္ အေၾကာင္းအရင္းေတြရွိေနကာ တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး အျပန္အလွန္တိုက္ခိုက္ေနၾကသည္။ အမွန္တကယ္ စစ္မွန္သည့္လူသား... သန္႕ရွင္းစင္ၾကယ္သည့္ အျဖဴေရာင္ စိတ္ညာဥ္... ဘယ္လိုလုပ္ အဲလိုလူမ်ိဳး ရွိေနနိုင္မလဲ... ... ။
ဒါေပမယ့္ သူ ဘာေတြရွာေတြ႕ထားလဲ ၾကည့္ပါဦး... ... ... သူ၏ယံုၾကည္သူေလးရဲ႕စိတ္ဝိညာဥ္က သန္႕ရွင္းစင္ၾကယ္သည့္အျဖဴေရာင္ ျဖစ္ေနျပီး အလင္းနတ္ဘုရားထံ အမွန္တကယ္ နစ္ၿမဳပ္ထားသူေတြသာ ပိုင္ဆိုင္နိုင္ေသာ ဝင္းလဲ႕လဲ႕ေတာက္ပသည့္ေရႊေရာင္လည္း ေရာယွက္ေနေသးသည္။ အရမ္းလွပလြန္းသည္... မ်က္စိက်ိန္းေလာက္ေအာင္ ေတာက္ပလြန္းသည္... အရမ္းနွစ္သက္စြဲမက္ဖြယ္ေကာင္းလွသည္... ။
သူ႕ကို ေစာင့္ၾကည့္ရတာ တခါမွမျငီးေငြ႕ဘူး။
ယံုၾကည္သူေလး ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းခ်ိန္တြင္ ဘာသာတရားကိုင္း႐ႈိင္းမႈသက္သက္ကိုသာ သူ ခံစားရေပမယ့္ အိပ္ေဆာင္ထဲ ျပန္ေရာက္သြားတာနဲ႕ တျခားစီျဖစ္သြားသည္။ သူရဲ႕အေတြးအမွန္ကို မဖတ္နိုင္ေပမယ့္ ယံုၾကည္သူေလး ျပသေနတဲ႕ တျခားအမူအယာေတြကို နားလည္သေဘာေပါက္နိုင္သည္။ အမူအယာေတြက ပံုမွန္ ၾကင္နာႏူးညံ႕မႈနွင့္ ဆိတ္ျငိမ္ျခင္းကေန ေတာ္ေတာ္ ကြဲျပားျခားနားေနသည္။
သြားျဖဲျပလိုက္... စိန္းစိန္းဝါးဝါးၾကည့္လိုက္... ေဒါသတၾကီး ေရကို ႐ုိက္လိုက္ျဖင့္... ဖ်တ္လတ္တက္ႂကြျပီး ခ်စ္စဖြယ္ကေလးငယ္ေလး မလိုမက်ျဖစ္ျပီး စိတ္ေကာက္ေနဟန္ ျပဳမူေနသည္။ မဟုတ္ေသးဘူး... ... သူက ကေလးေလးပဲရွိေသးတယ္... ဖ်တ္လတ္တက္ႂကြသင့္တာေပါ့...။ သူ ေမ့သြားတာ 16 နွစ္ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ငယ္ေသးတယ္... တကယ္လို႕ သူသာ နတ္ဘုရားျဖစ္ရင္ အခုမွ နို႕စို႕ကေလးအရြယ္ပဲ ရွိေနဦးမွာ... ။
အလင္းနတ္ဘုရား၏ ဘာသာေရးဆိုင္ရာအခ်က္အလက္ေတြ ေလ့လာသင္ယူရျခင္းက အရမ္းခက္ခဲနက္နဲလြန္းတာေၾကာင့္ အနည္းငယ္ ပိတ္ေလွာင္မိေနသလို ခံစားရတာ မဆန္းပါဘူး။
အလင္းနတ္ဘုရားသည္ ျပံဳးလိုက္ရင္း ေရခ်ိဳးျပီးထြက္လာသည့္ လွပသည့္ေကာင္ေလးကို သေဘာက်နွစ္သက္စြာ ၾကည့္လိုက္ျပီး ဆံပင္စိုစိုျဖင့္ အိပ္ရာဝင္ေတာ့မည္ကို ဆက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။
ထံုးစံအတိုင္း သူ႕စြမ္းအင္ကို အသံုးျပဳကာ ယံုၾကည္သူေလး၏ဆံသားမ်ားကို ေျခာက္ေသြ႕ေအာင္ ျပဳလုပ္လိုက္သည္။
အလင္းနတ္ဘုရားသည္ ေမွာ္ၾကည့္မွန္ကို ျပန္မသိမ္းေသးဘဲ သလင္းေက်ာက္ခြက္ထဲမွ ေဖ်ာ္ရည္ယမကာကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း စုပ္ေသာက္ရင္း ယံုၾကည္သူေလး အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ သူ႕ပါးစပ္ထဲစီးဝင္လာသည့္ ေဖ်ာ္ရည္ယမကာက အရင္ကထက္ ပိုခ်ိဳေနသေယာင္ေယာင္...... ။
က်ဴးယြင္ရွန္႕သည္ ထေနက်အခ်ိန္အတိုင္း နိုးထလာျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေလးေလးနက္နက္ အိပ္ေမြ႕ခ်ျပီးေနာက္ အလင္းနတ္ဘုရားအေပၚ ထားရွိသည့္ အ႐ူးအမူးခ်စ္ျခင္းတရားမ်ားနွင့္အတူ ဘုရားေက်ာင္းဆီ ေလွ်ာက္လွမ္းသြားလိုက္သည္။
အေစခံတစ္ဦးသည္ ပူေဇာ္ပသသည့္စားပြဲရွည္ကို သန္႕ရွင္းေရးလုပ္ေနသည္။ ဝိုင္၊ အဆာသြတ္မုန္႕မ်ား၊ ပန္းမ်ား၊ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ား၊ သစ္သီးမ်ားနွင့္ နွစ္မ်ားစြာ မပ်က္စီးဘဲ သိမ္းထားလို႕ရသည့္ တျခားပစၥည္းမ်ား ပါရွိေသာ္လည္း အဲဒါက နတ္ဘုရားကို စူးရွနာက်င္ေစရန္ ျပစ္မွားေျပာဆိုတာနဲ႕ အတူတူပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ရိကၡာျဖည့္တင္းေရးကို ခ်က္ေက်ာင္းက တရားဝင္ၾကီးၾကပ္ျပီး ပူေဇာ္ပသသည့္ပစၥည္းမ်ား နွစ္ပတ္ျပည့္သြားသည့္အခ်ိန္တိုင္း လဲလွယ္ေပးရမည္ျဖစ္သည္။
လြန္ခဲ႕ေသာ ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာနွစ္အနည္းငယ္က အဲအလုပ္ေတြကို အလင္းစြမ္းအင္ပိုင္ဘုန္းၾကီးေတြက ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရေပမယ့္ ခ်က္ေက်ာင္း၏တန္ခိုးအာဏာ ၾကီးမားလာသည္နွင့္အမွ် ဘုန္းၾကီးေတြက အထက္တန္းက်က် ၾကီးျပင္းလာရတာေၾကာင့္ ျငီးေငြ႕ဖြယ္ေကာင္းျပီး နိမ့္က်သည့္အဲလိုအလုပ္မ်ိဳးကို ေနာက္ထပ္ ဘယ္သူကမွ မလုပ္ခ်င္ၾကေတာ့ေပ။
အတိတ္တုန္းက Joshua သည္ အေသးစိတ္ကိစၥမ်ားကို သတိမျပဳမိေပမယ့္ အခုေတာ့ သူက အ႐ူးအမူးစြဲလမ္းေနတဲ႕ က်ဴးယြင္ရွန္႕ ျဖစ္ေနျပီေလ... ေသခ်ာေပါက္ အဲကိစၥကို စဥ္းစားမိမွာပဲ...။ ခ်က္ခ်င္းပဲ အေစခံကို တားျမစ္လိုက္ျပီး သူ႕အျပစ္ကို အသနားခံ ေတာင္းပန္ရန္ ဖခင္၏ေျခေတာ္ရင္းေရွ႕ ဒူးေထာက္ခ်လိုက္သည္။
" ငါ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဖခင္ကို လ်စ္လွဴ႐ႈထားမိလိုက္တာလဲ... ဖခင္အတြက္ ပူေဇာ္ပသမယ့္ပစၥည္းေတြအားလံုး ငါ့လက္နဲ႕ကိုယ္တိုင္ ကိုင္တြယ္သင့္တယ္။ ပူေဇာ္ပသဖို႕ ကန္ေတာ့ပြဲအတြက္ ငါ့ခႏၶာကိုယ္နဲ႕ စိတ္ဝိညာဥ္ကို နစ္ၿမဳပ္၊ ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စနဲ႕ျပဳလုပ္ျပီး ဖခင္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ လုပ္ေပးသင့္တယ္... ။ မင္းတို႕အားလံုး ထြက္သြားေတာ့... ေနာက္ဆို ဒီအလုပ္ေတြအားလံုး ငါပဲလုပ္မယ္... မင္းတို႕ေတြ တာဝန္ယူစရာမလိုေတာ့ဘူး... ။ "
သူသည္ အေစခံနွစ္ေယာက္ကို လက္ေဝ႕ယမ္းကာ ထြက္သြားခိုင္းျပီးေနာက္ စားပြဲေပၚရွိပစၥည္းမ်ားကို ျခင္းေတာင္းထဲ စုစည္းထည့္လိုက္သည္။
007 သည္ သူ၏႐ုပ္ခႏၶာဆိုင္ရာအမွတ္မ်ားကို အလင္းစြမ္းအင္ပိုင္ဆိုင္ရန္အလို႕ငွာ သံုးစြဲလိုက္တာေၾကာင့္ သူ႕ခြန္အားက သန္သန္မာမာမဟုတ္ေပ။ ထို႕ေၾကာင့္ တံခါးေဘာင္နားေရာက္သြားခ်ိန္တြင္ ေလးလံသည့္ျခင္းေတာင္းကို တျခားလက္တစ္ဖက္ဆီ ေျပာင္းေရြ႕လိုက္တာေၾကာင့္ ဟန္ခ်က္ပ်က္သြားကာ ေဘးဘက္သို႕ ျပိဳလဲက်သြားသည္။
သူ႕နဖူးသည္ မာေၾကာေသာတိုင္ျဖင့္ ေဆာင့္္မိလိုက္ေပမယ့္ နာက်င္မႈတစ္စံုတစ္ရာ မခံစားလိုက္ရေပ။
အလင္းနတ္ဘုရားသည္ ေကာင္ေလး၏ " ပူေဇာ္ပသဖို႕ ကန္ေတာ့ပြဲအတြက္ ငါ့ခႏၶာကိုယ္နဲ႕ စိတ္ဝိညာဥ္ကို နစ္ၿမဳပ္၊ ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စနဲ႕ျပဳလုပ္ျပီး ဖခင္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ လုပ္ေပးသင့္တယ္... " ဟူေသာ စကားစုေၾကာင့္ နိုးထလာျပီး ေမွာ္ၾကည့္မွန္ကို ဆင့္ေခၚလိုက္ခ်ိန္ အႏၲရာယ္ရွိေသာထိုၿမင္ကြင္းကို ေတြ႕လိုက္သည္။ မ်က္လံုးအေရာင္က အနည္းငယ္ နက္ေမွာင္သြားျပီး ခ်က္ခ်င္း သူ၏ေရႊေရာင္အလင္းတန္းကို ထုတ္လႊတ္ကာ နုနယ္ေသာေကာင္ေလး၏ ေခ်ာေမြ႕ေနသည့္နဖူးျပင္ကို ရစ္ပတ္လိုက္သည္။
က်ယ္ေလာင္ေသာ ဘုန္းခနဲၿမည္ေအာင္ ေဆာင့္မိသံေၾကာင့္ တံခါးနားက အေစခံမ်ား ထိတ္လန္႕သြားျပီး တံခါးေဘာင္မွထြက္လာသည့္ဖုန္မႈန္႕မ်ားကို ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိၾကသည္။ ေနာက္မွ ဘုန္းၾကီး၏အေျခအေနကို ၾကည့္ရန္ ကမန္းကတမ္း အေျပးအလႊားေရာက္လာၾကသည္။ အသံကို နားေထာင္ၾကည့္ရတာေတာ့ ဘုန္းၾကီး ေတာ္ေတာ္နာသြားေလာက္တယ္။
က်ဴးယြင္ရွန္႕သည္ ယိမ္းယိုင္သြားျပီး မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။ သူ႕အမူအယာက အရမ္းထူးဆန္းေနသည္။ သူ႕နဖူးက လံုးဝမနာက်င္ဘဲ ဆန္႕က်င္ဘက္အေနျဖင့္ တစ္ေယာက္ေယာက္က သူ႕လက္ဖဝါးနဲ႕ကာကြယ္ေပးလိုက္သလို ေႏြးေထြးျပီးႏူးညံ႕သည့္ခံစားခ်က္ကို ခံစားလိုက္ရသည္။ ဒါေၾကာင့္ သူ ဒဏ္ရာမရေတာ့တာ...... ။
ပူေဇာ္ပသသည့္ပစၥည္းမ်ားကို သယ္ကူေပးရန္ ျပင္ေနသည့္ အေစခံကို ေနာက္တခါ ျပန္လႊတ္လိုက္ျပီး တိုင္ကိုကိုင္ၾကည့္ကာ မာေၾကာေၾကာင္း ေသခ်ာအတည္ျပဳျပီးေနာက္ စဥ္းစားရင္း ထြက္သြားလိုက္သည္။