"Danielle please meet J."
Nakangiti sa amin si J habang nasa kusina ni Ezekiel at mukhang nagluluto. Nakasando ito at nakashorts na parehong puti. Kulay blonde ang buhok niya at blue-green eyed siya. Jade. Ganito pala kaganda ang mga mata niya. Ang ganda niya sobra. Nahiya ako bigla.
"Hi, Danielle! Breakfast will be served...oops.. I mean lunch. I woke up late, sorry." Kumindat siya sa akin pero palagay ko hindi sa akin ang kindat niya kundi kay Ezekiel. "Please take your seats first. Give me two minutes."
Ngumiti na lang ako sa kanya. Namumula na ang pisngi niya dahil siguro naiinitan siya. Ang ganda-ganda niya. Para bang gusto kong i-congratulate si Ezekiel para sa kanya. Hindi naman malabong magkaroon ng ganitong kagandang girlfriend si Ezekiel, gwapo siya, bagay sila.
"Maupo ka muna. Tulungan ko lang siya." Umupo na ako sa may dining area. Sinundan ko lang ng tingin si Ezekiel ng lumapit siya kay J. Sinubuan pa niya si Ezekiel ng piraso ng kung ano at kinain naman niya ito.
"Nice!" Rinig kong sabi ni Ezekiel at ngiting-ngiti si J sa kanya. They looked so beautiful together. Pakiramdam ko naman ay nainggit ako sa sweetness nilang dalawa.
Parehong naghanda sa mesa si J at Ezekiel. Nahiya nga ako dahil wala akong ginawa. Pareho na silang naupo at ngiting-ngiti pa rin si J. She was glowing. I bet she is very happy now that she is with Ezekiel.
"How are you, Danielle? I've been hearing so much about you."
"What have you heard about me?"
"I heard a lot lately from Zeke. You were always our topic."
"Ezekiel?" Umiling lang siya sa akin.
"Don't believe everything that J says, Danielle, trust me."
"Totoo naman kaya." Napangiti naman ako ng marinig kong magsalita ng Filipino si J. She sounded so adorable with that different accent.
"Tigilan mo ako, J." Hindi ko alam kung anong ginawa o hinawakan si Ezekiel kay J at bigla itong naging parang kiti-kiti na naggagalaw. Tawa ito ng tawa habang hinahagip niya ang kamay ni Ezekiel. Ang sweet nila.
Nagpatuloy na lang akong kumain ng pagkain niluto ni J. Masarap siya magluto kahit hindi ko alam ang pangalan ng kinakain ko.
"Is it good?" Narinig kong salita ni Ezekiel at nakatingin na siya sa akin ngayon. Tumango ako at ngumiti. "J here is a well-known chef in Australia."
"Wow! Really?"
"Not really. Ezekiel is just putting me into pedestal again."
"It's true...the youngest and the most beautiful renowned chef in the country."
"Ahh, you really love me." Pinasadahan pa ng daliri ni J ang mukha ni Ezekiel. Parang ayoko naman makita na ganito kaintimate itong dalawa. Mukhang excited pa rin sila sa isa't isa dahil kahapon lang ata sila nagkita. Tumungo na lang ako.
"Finish your breakfast quickly and get out of my house." Nagulat ako sa sinabi ni Ezekiel kay J. Hindi siya galit sa halip ay parang kaswal lang niyang sinabi iyon kay J.
"Aw! Abandoning me too soon? You really want to get alone with her." Naguluhan naman ako sa sinabi ni J.
"No, I am not. I'm setting your priorities J, you have a show at eleven look what time is it now?"
Kahit ako ay napatingin sa orasan. 10:30 na. Nagmadaling tumakbo si J sa loob ng guest room at siguro limang minuto lang ng lumabas na ulit siya at nakabihis na.
"Zeke, can I borrow your car?"
"No! You are not familiar here and I need to send Danielle home later."
"You got gps, Zeke don't fool me. You are not staying here, Danielle?" Nagulat naman ako sa tanong ni J at umiling.
"Oh that's sad! I will come home early then." Pinakita pa ni J ang susi ng kotse ni Ezekiel.
"J!" Halos mabingi ako sa sigaw ni Ezekiel pero wala siyang nagawa ng tumakbo ng mabilis si J sa labas. "She is such..." Umiling na lang siya sa akin. "I really hope she will find her way and that she will come back early." Palagay ko ay naiinis siya.
"Huwag mo na akong ihatid. Magbabyahe na lang ako."
"Are you serious? Wala masyadong sasakyan rito."
"Hindi yan. Aagahan ko na lang rin ang uwi."
"Tsk! Dito ka na lang din kaya matulog. Doon ka sa kwarto ko. I really doubt na maagang uuwi si J. Baka umaga na yun umuwi." Umiling-iling pa siya.
"Hindi. Uuwi ako at bakit mo pa ako patutulugin sa kwarto mo? Hello? Okey lang. Magbabyahe na lang ako."
Umiling na lang siya. Nagpatuloy na ulit kaming kumain. Pansin ko na mas magana at malakas na siyang kumain ngayon. Palagay ko gustung-gusto niya ang niluto ni J.
"Ang ganda ni Jade." Tumingin ako sa kanya pero tiningnan niya lang ako na naguluhan.
"You haven't met Jade yet."
"Ha? Sino yun babae kanina? Eh di ba si J siya? Akala ko short yun for Jade."
"J is short for Jessie. She is my ex."
"Your ex-girlfriend but you are still friends?"
"Yeah... what's wrong with that? She is a very good companion."
Tumango na lang ako. Ex-girlfriend niya pero okey sila. Parang first time ko na marinig na may ganoon pala.
"Nasaan si Jade kung ganoon?"
...
Nakatingin lang ako kay Jade. Lumunok ako. Maganda siya, pero gaya nga ng sinabi ni Ezekiel maganda siya in her own way. Maganda nga ang mga mata niya at kulay jade nga iyon. Nakatingin lang din siya sa akin.
"Come here Jade." Salita pa ni Ezekiel. Nakatingin pa rin sa akin si Jade bago ito tuluyan lumapit kay Ezekiel. "Good girl." Hinaplos niya ang ulo ni Jade at gustung-gusto nito sa palagay ko.
"Anong lahi siya?" Ang akala kong girlfriend ni Ezekiel ay isa palang canine. Itim na itim ang coat ni Jade at makapal iyon. Mukha siyang lobo.
"She is a hybrid of a wolf and a pitbull." Lalo akong napalunok. Parang parehong lahi ata iyon ng lalapain ka ng buhay.
"May gumagawa pala n'on." Umiling siya na para bang nagalit.
"Yeah, and the result of that is a bewildered animal."
"Bewildered?"
"Yes, hindi niya alam kung saan siya sa lulugar. Masyado siyang wild para gawin pet at ganoon din siyang kaamo para iwanan mo sa wild."
Tumango na lang ako. Pinagmasdan ko si Jade at nasa tabi siya ni Ezekiel. Matangkad si Ezekiel pero hanggang bewang niya si Jade. Mukhang magkasing-taas sila kung tatayo si Jade.
"Are you afraid of her?" Umiling ako. I always love animals. Iyon nga lang hindi kami nag-aalaga kasi allergic si Mama sa balahibo. Pero kung papipiliin gusto ko rin ng aso.
"Good. Kasi ayokong kagatin ka niya dahil sa takot ka."
"Kakagatin? Bakit naman?"
"Hindi naman siya mangangagat kapag nandito ako. Pero just to be sure huwag kang makikipaglaro sa kanya kapag wala ako. Once in a while she behaves badly. Siguro iyon na rin kasing instinct niya. Mas lalong matitrigger yun ganoon behavior niya kapag insecure ka o takot ka sa kanya."
"Noted." Tumango ako sa kanya. "Gusto ko siyang hawakan." Lalapit na sana ako ng bigla naman inangilan ako ni Jade.
"Not yet. Matagal bago mag-warm up si Jade sa ibang tao."
"Ah okey."
"Let's walk. Para masanay siya sa sa'yo." Tumango ako at ngumiti. Tiningnan ko rin si Jade at nakatingin pa rin siya sa akin.
"Ezekiel, honestly, akala ko girlfriend mo si Jade. Hindi ko lubos maisip na si Jade pala ay hayop. Noong narinig ko iyon malaking pinagbago mo dahil kay Jade I was so sure na babae siya."
Tumawa si Ezekiel. "Sabi ko na nga ba. Kaya nga gusto ko kayong magkakilala."
"Paano mo siya nakuha?" Nagulat na lang ako ng biglang tumakbo si Jade ng mabilis. Kasing bilis iyon ng napapanuod ko sa National Geographic Channel na mga wolf na on the move to catch a prey.
"Got her in the rehab."
"Rehab?"
"I went into a rehab." Sinabi niya iyon na para bang napakahumble niya.
"I didn't know that. Why?" Ngumiti lang siya.
"Sinekreto palagay ko nina Mom. I got into substance abuse and rhapsody of violent behavior." Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Wala akong matandaan sinabi ni Tita Ruth na narehab si Ezekiel. Drug abuse at violent behavior?
"Anong nangyari sa'yo?"
"Been with bad influences... and some more I already got o-d-d in the first place."
"O-d-d?" Tumango siya.
"Yeah, oppositional defiant disorder. Started when I was younger, the stubborn, manipulative, bully me that later on resulted to violent behavior."
"Meroon ganoon?"
"Yeah… and I am really not proud of it."
"Sorry...I didn't know."
"It's okay. You don't have to know."
"Gusto kong malaman, Ezekiel."
"It's best that you don't." Naglakad na ulit siya at sinundan ko siya. Nakatingin siya sa di kalayuan. Nakatingin siya kay Jade at mukhang may na-corner itong maliit na hayop.
"Jade!" Sigaw niya. Tumingin si Jade sa kanya sumandali pero bumalik ito sa hayop na inaabangan niya. Nagulat ako ng lumapit pa si Ezekiel at nilapitan si Jade at hinawakan niya ito. Pinakitaan siya ng pangil ni Jade at umangil ito sa kanya. Nakatayo lang si Ezekiel at nakatingin kay Jade. Maya-maya pa ay hinigit ni Ezekiel sa may loose na balat sa may leeg si Jade at natakot ako baka kagatin siya nito pero hindi. Umangat ng kaunti si Jade at bahagyang nakatayo ito pero nanatiling mas mataas si Ezekiel. Nakatingin lang si Ezekiel kay Jade at si Jade ay nakatingin lang din sa kanya. Narinig kong parang umangil si Ezekiel kay Jade at parang nagtatagisan sila. Noon huli ay tumigil si Jade at umiwas ng tingin kay Ezekiel. Unti-unti binitawan ni Ezekiel si Jade. Pagkabitaw rito ay naupo ito sa tapat niya.
Namangha ako sa nangyari.
"Sorry about that. Minsan talaga lumalabas ang predator instinct niya lalo na kung may maliliit na hayop."
"Pero ang galing lang. How did you do that? Bakit ganoon ang pagpapaamo mo sa kanya?"
Ngumiti siya.
"Ganoon talaga kasi mas nangingibabaw kay Jade ang wolf blood niya. Hindi mo siya mapapaamo gaya ng ginagawa mo sa aso. Sa kanya para maalis mo siya sa thinking niya I have to challenge her. That's why I imitated the sound that a wolf usually makes when they challenge another wolf in a fight. I have to let her know that I am in control. That if I say don't kill the small animal she should follow."
"Wow...may ganoon pala." Tumawa siya sa sinabi ko.
"Handling Jade is a handful... just like me..."
Nagsimula na ulit siyang maglakad at sumunod ako sa kanya. Another side of him that I don't know.
"Hey... I want to know what happened before." Hinawakan ko ang braso niya para patigilin siya habang naglalakad. Tiningnan niya lang ang kamay ko na nakahawak sa braso niya. Natanggal ko ang kamay ko dahil sa kakaibang pagtitig niya.
"I'm sorry." Sabi ko at umiling lang siya.
"There's nothing much to know, Danielle. I am doing well now. I am ten years clean and sober."
"Hindi naman iyon. Ang gusto kong malaman anong nangyari dati? Bakit ka naging ganoon? Wala akong kaalam-alam kasi."
"I told you naimpluwensiyahan at dahil ugali ko ng maging gago kaya mas lumala."
"Ano yun sinabi mong o-d-d?" Nagbuntong-hininga siya. Pakiramdam ko ay naiinis siya sa napakarami kong tanong pero gusto kong malaman ang nangyari sa kanya.
"Remember when we were kids?" Tumango ako. "I was a bully, manipulative and easily angered kid. I picked on people smaller or younger than me, I argued relentlessly with my parents and I started fights--that is o-d-d."
"Hindi ko alam may ganoon ka ng bata ka at may ganoon palang disorder."
"Even I didn't know why my brain works that way. I wanted to react to a certain situation but it would always redirected to a different response."
"What do you mean?"
"Take for example I want to be nice to you. The thing is I tried so hard to be nice but in the end I am still rude. The way I think and do things are different. And if I cannot really be nice to you the more I am frustrated and defiant. Before I was like 'what is wrong with me?' that I cannot do or solve it."
Napaisip naman ako sa sinabi niya. Hindi ko alam na disorder pala iyon.
"Kaya ba ganoon ka dati?"
"Well, based from my psychological evaluation, yes."
"How you know Jade then?"
Nagbuntong-hininga siya.
"She was brought in by Sarah, my psychologist.”
“And then?” Umiling siya sa akin.
“Hindi mo talaga ako titigilan ‘no?” Tinaasan niya lang ako ng kilay pero ngumiti ako sa kanya.
“I want to catch up with you. I want to know you more, Ezekiel.” Pakiramdam ko ay natigilan siya. Hindi kasi siya kumibo at nakatingin lang siya sa akin.
“I was in rehab centre for two years. Got into some serious shit that's why Dad dragged me in the centre. The first 6 months I was uncontrollable, the next 6 months I was in withdrawal. Sarah couldn't get through me, she used group therapy but in the end I was always excluded from the group because I didn't participate or I brought havoc again and again in the group. Then she used the buddy system but I almost killed my buddy so again I was left alone. I was so disturbed during that time. One time, in the rehab activity we were given dogs to take care of. We were allowed to choose a dog but since I really didn't want to participate so I was the last one to choose. I got a small Chihuahua that I was so pissed off that I kicked it till it was dead. So again I was left alone." Napalunok ako sa sinabi niya.
"But Sarah had a lot under her sleeve. Then one day she told me a story of a dog that was abandoned and she didn't know how to take care of. The dog didn't follow her and didn't heed to her instructions. She was so stressed about it that during our one to one counseling she brought up the subject. I told her that maybe that was the case that she wouldn't solve just like my case. I said that to spite her but she got that devilish grin on her after I said that then the next day she introduced Jade to me to become my buddy."
Napangiti ako.
"There. Satisfied now?" Sabi niya. Umiling na lang ako.
"Anong nangyari sa meeting niyo ni Jade?"
"Ang kulit mo pa rin 'no?"
"I am interested, Ezekiel. Ayaw mo ba na kinikilala kita?" Umiling siya matapos ay nagbuntong hininga.
"I didn't agree at first because I know that was a part of her trash plan that wouldn't work but Sarah was so stubborn. I didn't expect anything when I met Jade... but the first time I saw her I felt a certain connection which I found weird but I didn't tell Sarah. Jade wouldn't listen, wouldn't come to you to pet her and would bite you if you threaten her. She was just so aloof that other dogs from the program Sarah introduced won't come to her. She was always alone."
"Paano mo siya napaamo kung ganun?"
"There was this one time she escaped from her cage. The rehab was close to the mountains so we suspected that she ran off and got lost in the mountains. Sarah and I searched for her. It took us the whole day to find her. Sarah told me to call out to her and we argued because I didn't want to because there was no use, Jade was an untamed animal and she didn't even follow me but then she insisted, she was really stubborn so in the end she won so I called out her name for the first and last time since we were losing hope to find her then out of nowhere I saw her running towards me, she looked like she got into a serious fight because she was full of blood. She approached me excitedly and then she bit me hard."
Naguluhan ako. "Kinagat ka niya?"
"Yes…that moment I came into a realization. Jade was a lot like me. She was a confused animal due to her unlikely breed and just like me she didn't know how to react to certain situations because she was both hindered and freed by her predicament. "
Tumango ako sa sinabi niya. Nakikinita ko na nga ang pagkakapareho nila ni Ezekiel.
"I got interested into her because of that. I researched where she came from and came about that later I found out she was from an illegal breeder and that she was a half wolf and dog but her wolf blood was seventy percent dominant in her. With that I came into conclusion that she wouldn't be tamed by normal dog instructions. I asked my Dad for a wolf trainer, the trainer taught me the basics of how to handle a wolf-dog but again Jade wouldn't heed and would still revert to her old self. It was trial and error, it was taxing and it was painful. I got a lot of bites from Jade. See." Pinakita niya sa akin ang kamay niya at ngayon ko lang napuna ang mga peklat doon. "Love bites." Ngumiti siya sa akin napangiti ako.
"But that didn't stop me in knowing her. I took her for runs in the field and then eventually the rehab allowed us to hike in the mountains. The everyday run became our routine and she liked it so much and I learned to like it too. I dunno but whenever I ran with her in the mountains I felt that she was at peace with herself that she felt that she belonged in the wild. Later on I found out that upon knowing Jade I was slowly learning to know myself. At noon sinubukan kong intidihin si Jade mas naramdaman ko rin yun kagustuhan maintindihan ang sarili ko. I had this nagging issue that wanting to be understood, alam mo yun naghahanap ako ng makakaintindi sa akin, iyon bang kikilalanin ako at aalamin ang gusto kong gawin at sabihin kasi ako sa sarili ko hirap akong mag-express. Galit ako sa mundo noon kasi hindi ako maintidihan ng ibang tao pero ang totoo pala galit ako sa sarili ko dahil mas nahihirapan akong intindihan ang sarili ko. I didn't know how to cope up with certain life situations and emotions and that frustrates me the most."
Napatungo na lang ako. Noon mga bata kasi kami ganoon na lang ang pagkalayo ng loob ko kay Ezekiel. Marami siyang ginawa na saktan ako emotionally pero ngayon naman sinabi niya ang napagdaanan niya nahiya ako. I could have been nicer to him. Sana pala mas naging understanding ako dati sa kanya at tiningnan ko siya inspite of his hard exterior.
"From there Sarah started her 12 steps program again. And the next thing I knew I was rehabilitated and I learned to handle Jade. I gave Sarah all the credit for understanding, knowing me and paving the way to change me. She helped me to restructure myself, in coping to certain emotions and loss and solving problems that seemed impossible for me to solve. Pero sabi niya hindi daw siya ang gumawa noon kundi si Jade at ang sarili ko. Pero totoo iyon, malaking parte ng pagbabago ko si Jade. Pakiramdam ko I found my match pero hayop nga lang."
"Palagay ko kung tao si Jade baka mag-asawa na kayo ngayon."
"Or we could be the best of friends."
"Pwede." Nagulat na lang ako ng may naramdaman akong basa sa may kamay ko. Napatingin ako at nakita ko si Jade na inaamoy ang kamay ko. Maya-maya ay dinilaan niya ito.
"Wow! That is the first." Napatingin ako kay Ezekiel.
Binuka ko pa ang palad ko para kay Jade at inamoy niya ito. Maya-maya ay dinilaan niya ulit. Matapos niyang dilaan ay umupo ito sa harapan ko at nakatingin lang sa akin.
I extended my hand towards her and patted her head. Hindi umalma si Jade at pakiramdam ko ay nagustuhan niya.
"Gusto ka niya sa palagay ko. Alam mo bang unang beses niyang ginawa iyan sa ibang tao. She sees something in you."
"Ano naman kaya 'yon?"
"I don't know...maybe that you are beautiful." Natawa ako. Saan parte?
"Siguro nakita niya ako na 'beautiful' sa perspective niya bilang wolf-dog." Hinaplos ko ang makapal at maitim na coat ni Jade. Ang ganda-ganda niya at lalong tumingkad ang kulay ng mga mata niya dahil dito.
"Siguro. Ang standard mo pala ay pang-gaya ni Jade." Sinamaan ko ng tingin si Ezekiel. Nang-asar pa talaga.
"Well, at least someone perceives me beautiful. Thank you Jade."
"I always see you beautiful." Napatingin naman ako sa sinabi ni Ezekiel. Tinitigan ko siya at naghihintay ako ng bakas ng pagbibiro pero wala. Nakatingin lang siya sa akin at nakangiti.
"Yeah right. Mang-asar ka pa."
...
Napangiti ako sa tinipa niya sa piano niya. May nadagdag na gamit niya sa bahay at iyon ay ang upright na piano sa sala.
“Pag-ibig?” tanong ko sa kanya. Ngumiti siya. Iyon ang favorite song ni Papa.
Nagpatuloy siya sa pagtipa ng piano at nakatingin lang ako sa kanya. Hanga talaga ako sa talento ni Ezekiel.
“Hindi ko malimutan kung kailan nagsimulang matutong ikaw lang ang mahalin. At di ko malimutan kung kailan ko natikman ang tamis ng iyon halik, yakap na napakahigpit, pag-ibig mong tunay hanggan langit.” Napakagat na lang ako ng labi ko nang mapakanta ako. Bigla akong natauhan na kumakanta ako kasi nakatingin siya sa akin.
“Bakit ka tumigil?” Umiling lang ako. Tinamaan ako ng hiya.
“You are close to your Dad, right?”
“Oo…I always enjoy Papa’s company. Tahimik.”
Tumawa siya.
“Kaya ba magturo ng deaf and mute ang pinili mo dahil kay Tito?”
“Partly…pero ang main reason dahil nainspire ako sa speaker namin noon graduation ng highschool. Si Dr Margaret Aquino. Gaya mo, meroon din akong difficulty na maiexpress ang sarili ko sa akin nga lang sa pagsasalita pero gustong-gusto kong magturo at ang pagtuturo gamit ang sign language ang naging way para sa akin. From there marami akong natutunan. Hindi lang pala sign language ang dapat kong matutunan, kailangan ko rin matutunan iyon mga abstract gaya na lang ang feelings ng mga estudyante ko para malaman kung ano ba talaga ang gusto nilang sabihin. Nachachallenge ako kasi gaya ko they don't know how to express it into words. I just have to read their signs and know their hearts. I really need to be extra observant and vigilant to them.”
Tumango lang siya sa akin at ngumiti.
“So it was the challenge that motivated you?”
“Nope what motivates me is the feeling that I want to know them more, to know their hearts.”
Ngumiti ulit siya sa akin pero hindi nagsalita.
“Kanina ka pa ngiti ng ngiti. Nakakailang ka na. Siguro pinagtatawanan mo ako in your head ‘no?”
“Pati ba naman ang ngiti ko may kakaibang meaning na rin?”
Umiling na lang ako.
“Tugtugin natin ‘yun favorite song ni Tito.” Umusod pa siya sa upuan niya para tabihan ko siya.
“Hindi nga ako makakatugtog ng walang nota.”
“Saglit lang.” Tumayo si Ezekiel at nagpunta sa kwarto niya. Pagbalik ay may dala na itong papel na piyesa at naupo na ulit ito sa may piano. “Shall we?”
“Hindi ako kasing galing mo…baka masira lang expectations mo.”
“I didn’t ask to you to be greater than me, Danielle. I just want us to play.”
“Hindi talaga. I am really not good at it, madidismaya ka lang.”
Nagbuntong-hininga siya. Maya-maya pa ay tumayo ulit siya at nagpunta ulit sa kwarto niya matapos ay bumalik at may dala-dala siya ng kung ano.
“I got this the second day that I went out of rehab.” Pinakita niya sa akin at binigay ang isang token na gawa sa plastic. Para siyang chip sa casino at may nakalagay na ’twenty four hours sober'. “Pinapaalala niyan sa akin na twenty four hours na akong hindi gumagamit ng drugs, hindi nananakit at twenty four hours na akong coping to the world. It was my first accomplishment when I got out.”
Hinawakan ko iyon mabuti. This token means a lot to him.
“I am giving that to you.”
“Ha?” Bakit niya binibigay ito sa akin?
“Can you promise me something?”
“Ano naman iyon?”
“Simulan mo ngayon araw na ‘you are more than able.’”
“What? Hindi kita maintindihan.”
“Hindi maalis-alis sa’yo na ikumpara mo ang sarili mo sa ibang tao at lagi mong binababa ang sarili mo. Try mo lang, starting now na hindi gawin iyon. Stop comparing and degrading yourself for just twenty four hours. Just try. And keep that token to remind you.”
Napatungo na lang ako. Tiningnan ko ang token na binigay niya sa akin. I always see myself like this my entire life, can I just change it in a day? Mahirap, mukhang mahirap pero sa naging experience ni Ezekiel nakaya niya. Kakayanin ko rin kaya?
“Let’s play.” Napatingin naman ako sa piano at sa piyesa. Nasanay akong tumugtog ng piano ng walang ibang nakikinig at walang ibang nakakakita, sa paraan kasi na iyon kahit na magkamali ako o hindi perpekto ang pagtutugtog ko walang mamumuna. Tumingin ako kay Ezekiel at nakangiti lang siya sa akin. Napatingin ako sa token na binigay niya sa akin. Twenty four hours... Ezekiel, ano ba itong ginagawa mo sa akin?
Naupo ako sa tabi niya sa piano. I looked at him and he smiled to me again. Nagulat ako ng hinawakan niya ang kamay ko at kinuha niya iyon. Nakita ko ang mga peklat niya na gawa ng kagat ni Jade sa kamay niya. He put my hand to the piano.
"Please try."
.....
Disclaimer:
This is just a fictional story, some ideas/theories came from truths but tweaked or stretched. Just to let you know. Nagdisclaimer pa. Thanks for reading.