Hindi ko alam kung matatawa ako o maaawa kay Jaguar na sa sobrang liit ay halos di niya na mabuhat ang kalahating sako ng yelo.
He's busy hauling the snow that covered the cemented path.
Sobrang cute niya sa suot na makapal na sweater at jacket na tatlong layer pa para hindi siya lamigin. May suot din siyang winter boots na umabot hanggang tuhod nito. At ang bonnet nito na ginawa pa ni Gemma.
Napatingin ako sa mag asawa na panay tawa habang pinapanood ang kanilang anak.
"Ang savage niyong mag asawa no? Kawawa ang anak niyo?"
Lumapit sa akin si Gemma at binigyan ako ng halik sa pisngi.
Kagagaling lang nila sa isang ob-gyne para magpa check up.
Ako ang naiwan sa kanilang panganay na anak na si Jaguar na ngayon ay Limang taong gulang na.
Limang taon.
Limang taon na rin kaming naninirahan dito sa Chicago.
Tahimik at simpleng buhay na hinangad noon ng aking mga magulang.
Noong panahon tumatakas ako kay Trevore at sa sakit ng nakaraan ay naisipan kong mangibang bansa.
Naisip ko pa noon na sa Hawaii or sa Alberta magtago dahil tahimik na lugar iyon, at posibleng hindi ako mahanap ni Trevore.
Pero nung magdesisyong sumama ang mag asawang si Juno at Gemma, wala na akong nagawa nang imungkahi nilang sa Chicago na lang kami manirahan.
Limang taong walang Trevore at limang taon ko na ring kinalimutan ang masasamang nangyari sa aming magkapatid.
Tuluyan ko nang napatawad si Ron. At maging si Treven at ang ama nila ni Trevore.
When Jaguar came to our life, natutunan kong may mas importante pang dapat pag tuunan ng pansin maliban sa sakit at nakaraan.
Hindi na ako nagtago.
I started to live my life like a normal person. Yung hindi naka libing ang mga paa sa hukay.
I became a secretary to one of Juno's business partner here in Chicago. Real estate ang kompanyang pinagtatrabahuan ko, at apat na taon na akong nagsisilbi rito.
Sikat ang kompanyang kinabibilangan ko kaya hindi imposibleng balang araw ay makita ni Trevore sa mga pahayagan ang mukha ko.
Pero hindi ko na lubusang inintindi iyon. Kung magkita man kami ay magkita.
Sa tingin ko naman, sa limang taon naming pagkakalayo ay natutunan na rin niya akong kalimutan.
Napatingin ako sa hawak kong kwintas. Ito ang singsing ko na ginawa kong kwintas.
To me... it's special. And it will remain as is forever.
"Ate. Nakatingin ka na naman sa kwintas ah. Miss mo na siya?"
Kaagad kong itinago sa suot kong makapal na jacket ang kwintas nang lumapit si Juno.
"Oo. Minsan." Nginitian ko siya.
Natural na sa amin ang mag aminan.
Totoong kapatid na ang turingan namin ni Juno sa isa't isa kaya naman labis labis ang saya ng kapatid ko. Medyo soft hearted kasi si Gemma na siyang totoo noyang pagkatao.
"Oh siya. Ipasok niyo na si Jaguar at baka sipunin yan." Inutusan ko ang yaya nila na tulungan si Gemma sa pag aya kay Jaguar.
Nagpaalam na rin ako sa kanila pagka't ako'y uuwi na rin.
Magkalapit lang kami ng mga bahay dahil na rin sa kagustuhan ni Gemma.
Binilhan pa ako ni Juno ng bahay dahil na naman sa kagustuhan ng kapatid ko.
Masyado itong spoiled sa asawa nitong mayaman na kung tutuusin ay dapat simple lang kami.
"Good Day Mrs. Smithfields!" Bati ko sa mid 50's na lola sa katabi kong bahay.
She's one of the best neighbor we could have. Super bait at feel na feel ko ang pagiging apo sa kanya kahit di naman kami mag kadugo.
She was visited by her children and grand children by week ends. Tanging kasama niya lang sa bahay ay ang kanyang pinay na Care Giver, housemaid at ang asawa nitong si Mr. Smithfields na dating guro sa Harvard University.
Kung ang babae ay super bait, super cool naman ng asawa nito.
"Good day sweetie... you look radiant dear. Have you dated anyone already?"
Napatawa ako sa tanong ni Mrs. Smithfields.
"No ma'am. I just had a great time with Jaguar."
Her eyes twinkle while clapping her wrinkled hands.
"Oh... that adorable young boy..."
"He truly is..."
Nagpaalam na ako kay Mrs. Smithfields at pumasok sa bahay ko.
I turned the lights on and immediately sat on my favorite couch, my warm cozy couch.
Nanatili akong nakaupo ng ilang minuto bago tumayo at tumuloy sa kusina.
Gumawa ako ng kape para mainitan ang nanlalamig kong kalamnan.
Habang abala ako sa pag p-prepare ay nakadinig ako ng lagabog sa taas.
Sa ikalawang palapag.
Ngali ngali akong pumanhik sa taas at hinanap kung saan nanggaling ang tunog.
Nakita ko ang kwarto kong may kaunting siwang at dahil sa kyuryusidad ay pumasok ako.
Dahan dahan akong lumapit sa kama ko.
Medyo nanindig ang mga balahibo ko sa katawan.
Ayoko sa lahat yung gantong eksena.
Kasi nai imagine ko na may bigla na lang manggugulat sa akin na poltergeist o baka si Freddie Kruger.
Napasighap ako nang may malanghap akong amoy.
Sininghot ko ito nang sininghot hanggang sa mapagtanto kong...
.
.
.
Ito ay pabangong panlalaki?!
Sa peripheral vision ko ay nakita ko ang paggalaw ng kung ano sa likod ng kurtinang tumatabing sa bintana.
Tangina.
Napamura ako ng malutong dahil inakala kong may nakatayong multo doon.
Pero nang lumabas ang taon tumatago sa kurtina ay mas labis pa sa pagkatakot sa multo ang aking naramdaman.
.
.
.
.
.
.
.
.
"T-Trevore?!"
Ngumisi siya at agad na hinuli ang aking braso nang akma akong tatakbo.
"Running away... again?" Nag igting ang kanyang panga kasabay nang pag hapit niya sa akin papalapit sa kanya.
I managed to break free because i couldn't take the intensity of his stares.
Sa dami ng emosyong nababanaag ko sa kanyang mga mata ay kulang na lang na lumuhod ako sa harapan niya at humingi ng tawad.
Guilt is eating me up and it's tearing my heart to bits.
"W-what are y-you doing h-here?" Nagkanda-utal utal na ako dahil sa nadaramang kaba.
Dahan dahan akong humakbamg paatras papalapit sa pinto at dahan dahan rin siyang lumapit.
Bago pa man ako makalabas ay kaagad niya nang naisara ang pinto. He locked me in between his body and the door.
His breath is fanning my bare face and I couldn't help but to deeply sigh and close my eyes.
"Look at me Rie." Utos niya pero hindi ako nagpatinag.
Nanatili akong nakapikit dahil di ko kayang makipagtitigan sa kanya.
"Open your eyes Rie. You're making me impatient."
Sunod sunod akong umiling.
Narinig kong bumuntong hininga siya at lumawag ang pagkakalapit sa akin.
I saw that as my time to escape. Kaya naman ay kaagad ko siyang itinulak nang marahan.
Pero kaagad rin niya akong napigilan. He's fast!
"Escaping eh?"
Napatalon ako sa gulat nang bigla na lang akong hablutin ni Trevor sa balikat at isinandal sa malamig na pader kasabay nang pagdiin nito sa akin para hindi makaalis.
"T-Trevor..."
"Listen here Rie. I don't tolerate this kind of behavior. I actually punish anyone who dares to defy me."
I swallowed an imaginary lump when Trevor loosened his tie and remove it off his neck.
Tiningnan ko ang tie na ngayon ay nasa gilid ko lamang. Hawak ni Trevor.
"But you are in different case....
.
.
.
...Wife."
Walang patumpik tumpik na nilusob niya ang labi ko.
He greedily and forcefully locked his lips to mine and claimed me as his.
Hinawakan niya ang buhok ko at itiningala ako.
Wala akong nagawa dahil sa pagkakaipit ko at dahil na rin sa lakas niya.
Hindi ko namalayan na nakayakap na pala ako sa batok niya at ibinabalik ang halik na ibinibigay niya.
I can't deny the fact that I missed him.
I missed him so much that it pains me.
Five years have already passed. And i think we are not the same people who we used to be anymore.
Time changes almost everything.
Bumitaw ako sa halikan namin at huminga ng malalim.
Inipon ko ang lakas ko upang makalayo sa kanya.
I saw him knitted his brows which made him look dangerously beautiful.
"Why?" He asked.
"Trevore, we've been away for several years. Malamang sa malamang ay nakalimutan mo na ang damdamin mo sa akin."
"And who told you that?" Mahinahon niyang tanong. Pilit kong inaaninag ang emosyon sa mukha niya ngunit wala akong makita.
"I-inisip ko l-lang. Limang taon na rin k-kasi---"
"And so? You think i forgot the feelings i have for you? You think i will not come for you?" Tila dumilim ang kanyang mukha.
"I let you live your life for five years. But five years is too long, Cara, Five years of staring at you from afar."
He caressed my face and planted soft kisses on my forehead.
"If i can only break that scumbag's neck. But i know you'll be mad so I let him get close to you." Tumingin sa akin ang mga mata niya. He has those moist eyes that i couldn't avoid.
"And i trust you, wife. You'll never love that douchébag. But i'll fucking wring his neck ome of these days."
Napakunot ang noo ko. Sino ang tinutukoy niya? At limang taon niya na akong minamatyagan?
Although hindi naman ako nagulat sa rebelasyon niya, nagtaka pa rin ako kung bakit sa loob ng limang taon ay di niya ako pinuntahan. Bakit ngayon lang?
Is it bad to feel uneasy and dissapointed?
He could have come earlier to patch things up with me. Is it late to admit that I only wanted him to chase me like what I read from those books I love?
Kinagat ko ang pang ibaba kong labi at lumayo ng tingin sa kanya.
"I'm taking you home, Mia Cara. Your rightful place is beside me."
"Bakit ngayon pa? Ayaw ko nang umalis dito sa Chicago. Dito na ang buhay ko. Ivan needs me, my sister and Jaguar is here as well so i can't leave them."
"We can take them too. Ayaw mong mahiwalay sa kanila? We can let them join us. But not that Ivan."
"But Trevor---"
"Enough! You're making it hard for me Rie! I'm taking you back and no is not an answer nor running away." He menacingly grinned and grabbed me once again.
He kissed me savagely on my lips---more like... eating my lips.
He's kisses were too intense that i couldn't help but to moan in both pain and pleasure.
His kisses were electrifying, sending waves of pleasure to my spine down to my tummy.
"It's time to mark you as mine, wife. We hadn't get the chance to make love because I've been understanding your reason, you wanted to be chaste until you turn 27, and you're 29 now. I think it's time to break your vow."
Pagkasabi niya niyon ay walang pasabi niya akong pinangko at ibinato sa kama.
Napasigaw ako dahil sa pagkabigla.
Pinukol ko siya ng matalim na tingin habang papalapit siya sa akin.
He's unbuttoning his long sleeves polo while giving me a look full of desire.
Literal na napanganga ako nang lumantad sa akin ang perpekto niyang katawan.
Hindi pang gyn ang katawan niya dahil hindi naman siya bulky. Pero papasa na siyang pang international model dahil sa bawat ukit ng abdominal muscles, biceps at triceps niya.
At sa tuwing gagalaw siya ay nag f-flex ang mga muscles niya.
He grinned at me that's why i closed my eyes and moved away.
Inipon ko ang makapal na comforter sa dibdib ko at ibinato sa kanya ang unan na nahawakan ko.
Kanya naman itong nasalo at ibinato sa pader.
Patakbo niya akong nilapitan at kaagad na hinatak ang aking magkabilang paa.
Napatili ako dahil sa pagdagan niya sa akin.
He caught my hands and tied them using his neck tie.
Ngayon ay di ko na siya maitulak.
He shamelessly licked my lips down to my throat which elicited a moan from me.
Nakikiliti ako sa kakaibang kiliting hatid ng pagdila niya sa balat ko.
He removed my clothes without breaking his contact with my skin.
Now I'm on my undergarments.
Hindi naman gaano kalamig dito sa loob ng bahay ko since may heater naman ako. Pero nang dumampi ang mga kamay ni Trevore sa ibabaw ng aking dibdib ay bigla akong nanginig at pinantaasan ng balahibo.
His hands were as cold as ice!
"You'll finally be mine." He whispered on my ear while giving it soft kisses.
Napapapikit na lang ako dahil sa kiliti.
"T-trevore..." tawag ko sakanya.
I wanted to slap myself for making it sound like a moan. Pero wala na akong magagawa. Trevore's hot kisses are firing up my system.
Tumigil siya sa ginagawa at pinakatitigan ang aking mukha at tumagal sa aking mga mata.
His face changed. He became more matured to look at. Just like the male protagonist of Fifty shades of Grey. And it suits him.
Unlike from before, he looks fresh and... young. Not that I'm saying "he is ugly".
It's just that, i like what he looks now. He seemed very serious yet dangerously sexy and handsome.
"I love you. I still love you, Rie. You don't know how sad i've become when you left."
His eyes were gloomy and i felt bad.
I thought he was going to kiss me on my lips but then his lips landed on my forehead.
Tumagal ang halik niya doon bago ako niyakap nang mahigpit.
He gathered the comforter to cover me and him.
Nagtaka naman ako.
Is he not gonna... do me?
No!- i mentally slapped my thick face. Umaasa ba ako?
Bobo ka self.
Napapikit ako ng mariin at ninamnam na lang ang init na hatid ng kanyang katawan na gumugupo sa lamig na nadarama ko.
"Let's go to sleep. We'll talk later."
Di ko alam kung matatawa ako sa sarili ko dahil nagawa kong pwersahin ang sarili kong hanapin ang antok.
We sleep on my bed, while the sun is up.
🌚🌚🌚☇☇☇🌚🌚🌚
Unedited.