Malapit na ang Feb. 14. Gusto niyo bang makatanggap ng maraming bulaklak? Magpakamatay kayo, I'm sure, marami ang mag effort para mabigyan ka lang nang bulaklak.
😂😂😂😂😂😂😂😂
Joke only....!!!!!
Wag gawain , bad yun mga baby.
Hahahaha😂😂😂😂😂😂😂
😘
Happy
Reading
&
Happy Valentines
(Advance)
CHAPTER TWELVE
SHANLEI POV:
Limang buwan na ang nakalipas simula noong nawalan ako ng trabaho sa Santillan Company.
Hanggang ngayon ay hindi parin nagpakita sa akin ang salarin. Tsk! Dapat lang!. Sana huwag na siyang magpapakita pa dahil hanggang ngayon ay galit parin ako sa kanya.
Sa araw na iyon pumunta pa ako sa Satillan building. Maki usap sana Kay Xander na huwag na mona niyang tanggapin ang ipinasa ng asungot na yun na resignation letter. At baka pwede niyang bawiin ang sinabi niya last time.
Gusto niya rin akong pabalikin sa trabaho, ngunit ayaw niyang gawin dahil ay para rin naman daw sa kabutihan ko.
Hindi ko talaga maintindihan. Ano bang dahilan niya? Bakit ba makakabuti sa akin ang hindi na magbalik sa trabaho. Eh hindi nga okey yun, dahil mawawalan ako ng trabaho. Tsk!
Hindi ko rin tinanggap ang trabahong inalok niya sa akin.
Hindi ako magtatrbaho sa bwisit na lalaki na yun.
Kahit nawalan ako ng trabaho sa Santillan Company ay laking pasasalamat ko na laging nandiyan si kuya Cloud.
Kuya Cloud help me. Inayos niya lahat ng papeles ng Coffee shop ni mommy na nakapangalan sa akin. Tuluyan na niyang ipina ubaya ang pamamahala sa akin.
Matagal na ngang gusto ni kuya Cloud na ako na ang mag manage pero ako lang itong palaging tumatanggi.
Pinabayaan na siya ni daddy sa mga pasya niya. Dahil matanda na daw si kuya kaya alam na daw niya kung anong nakakabuti para sa akin. Pero hanggang ngayon ay hindi parin ako magawang kausapin ni daddy. Masakit para sa akin dahil ramdam kong sinisisi nya parin ako sa pagkamatay ni mommy hanggang ngayon. Kahit hindi niya sinasabi pero iyon ipinaparamdam niya sa akin. .
Natatawa ako sa tuwing naala ala ko ang inasta ni Zaina noong nag uusap kami ni Xander . Nakabusangot siya at panay irap Kay Xander . Ang malala pa, when Xander asked her about his report, umalis siya na para bang walang narinig.
Bumisita siya sa bahay noong nakaraang araw. Namimiss niya na daw ang kambal. Ewan ko ba sa babaeng iyon. Hindi niya rin sinasabi sa akin ang problema niya. Pero kahit hindi niya sasabihin, nakikita ko ang matinding kalungkutan sa kanyang mga mata. I think it's about Xander, because she's deeply in love with him.
Hindi na muling nagtanong si Princess about Tyler. Pero may napapansin ako sa kanilang dalawa. Palagi silang nagbubulungang dalawa. Kapag tinatanong ko sila, iniiba nila agad ang usapan. Parang may tinatago sila na di ko dapat malaman.
.
I checked the time. It's already 3:40 pm. Inayos ko ang mga gamit ko. Susunduin ko ang mga anak ko ngayon sa paaralan.
Si Mia na ang bahalang magsarado sa coffee shop mamaya. Siya ang palagi Kong pinagkakatiwalaan pagdating sa coffee shop.
"Mia,. " Tawag ko sa kanya habang busy sa kanyang ginagawa. Inaayos niya ang mga upuan.
"Bakit po.?" Tanong niya may ngiti. Ito ang gusto ko Kay Mia, masayahin at masarap kausap minsan. May magandang mukha at pangangatawan. Lima silang lahat na nagtatrabaho dito. Yung dalawa baguhan pa lamang sila. Umaga at hanggang tanghali lang silang pumasok sa trabaho. Pumapasok naman sila sa eskwelahan kapag hapon. Mga estudyante sila. Ganoon din si Mia, nag aaral palang din. Tuwing umaga ang klase niya sa university na pinapasukan niya. Gusto lang nilang magpapartime job.
At ang dalawang kasamahan nila ang whole day sila dito.
"Ikaw na ang bahala dito mamaya, magdaan ka nalang mamaya sa condo. Okey lang ba?"
"Syempre okey na okey, basta makikipaglaro ako mamaya sa mga chikiting mo ate." Masaya niyang sagot.
Ngumiti pa ako ng malapad bago nagasalita. "Sige, susunduin ko mona sila."
Lumipat na rin kami sa Condo Unit ni kuya Cloud.
Tinanggap ko na agad ang offer niya sa amin ng mga anak ko.
Mas makakatulong yun sa amin. Bawas gastos dahil hindi na kami magbabayad ng renta buwan buwan.
Sumakay ako ng taxi at agad akong nakarating sa paaralan ng mga anak ko.
Nang makarating ako sa paaralan, hindi pa labasan ang mga estudyante.
Lumapit ako sa isang malaking puno na may isang bench. Umupo mo na ako habang naghihintay.
Marami na ding mga magulang ang naghihintay sa mga anak nila. Ang iba naman ay yaya ang sumusundo.
Habang busy ako sa kapipindot ng cellphone, may naramdaman akong umupo sa tabi ko. Agad akong bumaling upang makita kung sino.
Isang batang babae. she's crying.
Naawa ako kaya't umusog ako palapit sa kanya. Pinagmasdan ko ang mukha niya. Namumugto na ang mga mata sa kaiiyak.
"Hey baby, stop crying na." Pagtahan ko sa kanya. Agad naman siyang huminto sa
pag iyak. Tumingin ito sa akin habang nagpupunas ng luha gamit ang mga kamay. Tumango pa ito sa akin.
"Bakit ka umiiyak? Inaaway kaba nila?" Pagtatanong ko sa kanya.
"Salut daw ako, sa..bi ni..la kasalanan ko la..hat. Kasalanan ko daw kung bakit namatay ang pamil..ya ko. Si mommy, my daddy, at si kuya.kasalanan ko daw kung bakit si..la na...mata..y. Malas daw a..ko." Napiyok pa ito habang nagsasalita.
"It's not you're fault baby. Don't mind them. Okey. "
Tipit siyang ngumiti sa akin at napalitan agad ng kalungkutan sa kanyang mukha.
Bakit ba sinisisi nila ang isang bata na wala pang kamuwang muwang sa mundo.
"How old are you baby." I asked again to her.
"I'm five years old. And my name is Hagia Sophia Del Valle." Pagpapakilala nito sa akin.
Ang bata pa niya para makaranas ng kalungkutan at pang aapi. Nararamdaman kong nahihirapan siya. Lalo na't bata palang siya. Dahil naransan ko din ang mawalan ng mahal sa buhay. Mahirap.
"Ako naman si Shanlei Alcaraz.
You can call me tita Shan."
"Tita Shan sino pong hinihintay n'yo? Anak mo ba?" tanong niya sa akin.
Nakikita ko sa mga mata niya ang excitement sa sagot ko.
Ngumiti ako ng malapad sa kanya. "Yes baby. Sila nga hinihintay ko." Masayang sagot ko.
"Oh, I remembered it, you are the mother of my twin classmates. Magkapareho kayo ng surname eh. Tama ba ako tita Shan? " she said.
"You're right baby. I am. Bakit ka pala nandito? Akala ko ba may klase pa kayo." Ang masaya niyang aura kanina habang nagsasalita ay biglang napakitan ng kalungkutan.
"Lumabas po ako. Some of my classmate bullied me." Sagot niya at malapit na itong maiiyak naman ulit.
Lumapit ako sa kanya. Niyakap ko habang hinahagod ko ang kanyang likuran gamit ang aking kanang kamay.
Narinig ko ang paghikbi niya. "Hey, baby, tahan na." Pag aalo ko sa kanya.
"I'm just miss my mom. I can't hug her anymore, not again. Dahil kasama na niya si papa God." Paliwanag niya.
Bigla ko namang naalala si mommy. Napabuntong hininga nalang ako.
"Alam mo ba baby, kasama na rin ni papa God ang mommy ko. Siguro nagkita na sila ng mommy mo sa heaven. Wag ka nang umiyak dahil sigurado akong hindi matutuwa ang mommy mo kapag nakikita ka niyang nanalungkot. Don't worry baby, I'm sure, palagi ka niyang tinatanaw para bantayan mula sa langit." Mahabang lintaya ko.
Sana mapagaan ko ang loob niya.
"Mommy... Pinagpalit mo na ba kami. Hu..... hu.... h..u hu..... Di mo na ba kami mahal.? "
Narinig kong wika ni Princess mula sa aming likuran. Hindi ko namalayan ang paglapit nila sa amin.
Kumalas sa akin ng yakap si Hagia. Napayuko ito.
Lumingon ako sa aking mga anak. Nakatayong umiiyak si Princess habang si Prince ay nanatiling tahimik lang sa tabi ng kakambal niya.
Lumapit ako sa kanilang dalawa. Hinagkan ko sila at pinugpog ng halik sa mukha.
"Syempre mahal kayo ni mommy. Kaya wag ka nang madrama sweety." Lambing ko Kay Princess.
"Hindi po ako nagdadrama mommy. Narinig po nga namin na tinawag mo pa siyang baby. At kanina pa po kami nandito pero di mo kami agad napansin. Dahil busy ka sa kanya." Tuloy-tuloy na wika ni Princess.
"I'm sorry na Sweety. I'm just comfort her. And baby ko rin naman kayo ah. Kaya wag ka nang magsimangot. Sige ka, mababawasan ang kagandahan mo." Pagkukunbinse ko sa kanya.
Kaagad naman itong ngumiti ng malapad. Napa iling nalang ako.
"You know her Sweety? Diba magkaklase kayo."
"Yes mommy. She's our classmate. Lumabas siya kanina sa room namin dahil inaaway siya ng ibang classmate namin."
Princess said. Napansin ko ang matalim titig niya kay Hagia.
"Hey, sweety. Stop staring to her like that. That not good."
"I'm sorry mommy but i can't help it. " sabay hawi niya sa kanyang buhok.
Bumaling ako kay Prince. "How's your day Prince? " i asked my son.
"It's fine mom." Maikling sagot niya.
I smiled at him.
"Okey. Let's go home." I said.
Lumapit ako sa inuupuan ni Hagia. "Hey baby, may magsusndo ba sayo?" Nag alala kasi ako sa batang to. Ang gaan ng loob habang kinakausap ko siaa. Maybe i really like her cuteness. Yeah, she's cute with her long wavy hair and long eyelashes.
"Meron po. My yaya" She answered.
"Take care and don't forget what I said earlier baby."
"Yes tita." I feel her loneliness to her voice.
"Bye baby. Just wait your yaya here."
"Bye tita."
Kumaway ako sa kanya.
"Ate uuwi na ako, may pasok pa ako bukas eh. Bye kiddos..!" Paalam ni Mia. Pawis na pawis siya sa pakikipaglaro sa mga anak ko.
"Oh sige, ingat."
"Ate Mia, Can you please stay with us tonight? Maybe you go home tomorrow morning. Please ate Mia. " pigil ni Princess kay Mia.
My daughter really like Mia. Magkasundo sila eh. Unlike Prince. Prince don't like so girly things.
"Hindi pwede sweety, Maaga ang pasok ni ate Mia mo bukas sa school nila. Maybe you can play with her next time. But not now, she need to go home." I explain to her.
"Yes Princess, your mommy is right. We can play next time. I'm free on Saturday." Segunda naman ni Mia.
Nakita kong umiiyak na ang anak ko. Lumapit ako sa kanya para patahanin.
"Okey, you can go now ate Mia. But you need promise me first that you come here on Saturday."
Itinaas ni Mia ang kanyang kamay. "Promise. Bye Princess, Bye Prince." Sabay talikod niya amin at lumabas na.
"Sweety, lets sleep." Tumayo ako at pumunta sa aming silid.
Nasa likuran ko ang dalawa na sumunod sa akin. Halatang inaantok na sila.
"Princess, huwag maging pasaway kay ate Mia. You also Prince, be good to her. "
Sasabihan ko na sila baka mahirapan si Mia sa kanila mamaya. Gusto nilang gumala ngayon pero hindi ako pwede. Marami akong gawain ngayon. Kailangan kong tapusin yung pinapagawa ni kuya Cloud. Kaya si Mia nalang ang makakasama nila magpunta sa mall. Nagpresinta rin siya sa akin na siya mona ang bahala sa dalawa.
"Yes mommy. " sabay nilang sagot.
"Mia, here the money. Gamitin niyo mamaya. Ikaw na ang bahala basta maaga kayong umuwi mamaay." Sabay abot ko ng pera sa kanya.
"Okey. I can manage them ate Shanlei." Tumawa pa siya at sabay harap niya sa mga anak ko. "See." Itinaas niya ang perang hawak niya. "We buy Ice cream later kiddos."
"Oh,, I love Ice cream ate Mia." Wika ni Princess sabay kapit niya kay Mia.
"Lets go kiddos." Mia said.
"Bye mommy. Come on kuya."
She kissed me on chick before she leave.
Nang nasa kalagitnaan na ako sa aking binabasang documents, may narinig akong kumatok sa pintuan.
Baka si kuya Cloud. He told me yesterday that he will be here today. Para kunin ang mga documents. Tumayo at humakbang papunta sa pintuan upang buksan.
Whe I open the door. I freeze. Bakit siya nandito.
----💝💝💝💝💝💝💝💝💝💝💝💝
Pagpasensyahan niyo na kung may mga maling grammar.
Spelling also.
Uso din mag adjust kahit minsan.
Alam kong SABAW. 😁
NAG IBA ANG CHAPTER DAHIL INAYOS KO. HAHAHAJA.... INAYOS KO NA SA LAGAY NA YAN.
SHARED YOUR THOUGHS MGA BABY.
😂😂😂😂😂😂
MGA BABY NA MARUNONG NA DING GUMAWA NG BABIES.... HAHAHAHAHA...
DON'T MIND ME GUYS BUT MIND MY STORIES.
THANK YOWWWWWWW..