Kıyamadım aw sizee
Yazıp yayınlayayım dedim hemencecik
Hadi okuyun bu bölüm yorumlarınızı köklemenizi bekliyorum!
...
Bileğinde ki elim ona temas ettiği sürece kızgın bir ateşe değiyormuş gibi hissettirmişti. O hala bir tek kelime etmezken onu tiyatro sınıfının önüne çektim. Cebimden çıkardığım anahtarı deliğe sokarken beni durdurup "Akşın, çok sinirliyim ne söyleyeceksen sonra söyle, lütfen" derken anahtarı çevirip delikten çıkardım. Ve anahtarı ona doğru tutup salladım. Yetti artık.
"Kapa o çeneni!"
Sinirli sesimle şaşırıp susarken kapıyı açtım ve onu tekrar bileğinden tutup içeri soktum kapıyı kapadığında ise tekrar kilitleme gereksimi duymadım.
"Hiç böyle hayal etmemiştim" diye mırıldanırken ona dönmüştüm. Sinirli aldığı nefesler göğsünü şişirirken sinirli sesi bu sefer oldukça yüksek bir şekilde çıkmıştı.
"A kusura bakma sana hayal ettiğin gibi bir öpücük veremedim" dediğinde kaşlarım çatıldı. "Sen ne söylüyorsun aptal!" Diye bağırdım bende. Bana doğru bir adım attı.
"Ne konuşmak istiyorsun Akşın? Ya da ne duymak istiyorsun ha?" Diye bağırdı. Neden bu kadar sinirliydi gerçekten? Ağzım gelen küfürleri yuttum.
"Anlaşılan eski haline dönmen için bilinmeyenle bir gün konuşmaman yetmiş ha?" Diye bağırdım bende. Bir günde, eski haline dönmüştü yalnızca bir günde!
Kaşları bu kez şaşkınlıkla hareket ederken "se-sen nereden biliyorsun" diye söylendi. İnanamadığını belli eden bir ses tonuyla.
"Neyi biliyorum?" Dedim ve bu sefer ona doğru bir adım atan bendim.
"4 yıl boyunca beni nasıl fark etmediğini mi? Aynı sınıfta dibdibe durduğumuz zamanlarda bile senin için çırpındığımı görmediğini mi? Her sevgili yapışında ben bunalımdan bunalıma girerken senin hiç bi boktan haberin yokken sevgililerinle nasıl oynaştığını mı? Sana mesaj attığımda bile hala inatla beni fark etmediğini mi? Beni öperken deli gibi atan kalbimi fark etmediğini mi? Sana ne kadar iyi geldiğimi mi? Seni deliler gibi sevdiğimi mi? Ha? Söyle bana hangisini kast ediyorsun söyle?!"
Oldukça hızlı ve yüksek sesle konuşmuştum. Lanet olsun ki gözlerim dolmuş muhtemelen kızarmış hatta az sonra ağlayacak kıvama gelmişti. Delici bakışları üzerimdeydi. Ona daha fazla bakamıyordum.
"Üzgünüm Sarp, belki istediğin gibi çıkmadı ama dün sen bana beni öptüğün için üzgün olduğunu söyledin. Sen dün gece beni engelledin. Bendim Sarp"
"En başından beri bilinmeyen bendim! Sana yazan o kız bendim! Bir ay sonra karşına çıkacak olan, seni seven ve sana iyi gelen bilinmeyen bendim ve sende"
Deyip durdum ve akan göz yaşımı sildim. Lanet olsun böyle hayal etmemiştim bu anı. Çatallaşan sesimi tekrar duyuracağım sıra benim yerime o konuştu.
"Ve bende senin Sarpişkondum" dedi.
Dolan gözlerim, gözlerine sabitlenirken bakışlarını çözmek istedim. Siniri yok olmuş gibiydi. Şaşkındı. Çok şaşkın. Ağzını araladı. Ve tekrar kapattı. Ağzımdan bir hıçkırık çıkarken beni daha fazla ağlarken görmesini istemedim. Arkamı döndüm. O sıra bir hıçkırık daha döküldü dudaklarımdan.
Ve işte tam o anda. O anda belimde hissettiğim kollarla yerimde sıçradım. Omzumda hissettiğim baskıyla Sarp'ın sesini tam kulağımın dibinde bir fısıltı şeklinde duydum.
"Ben senin Sarpişkon, Tanıştığıma memnun oldum sayın bilinmeyen" demişti. Sesinde ki kıkırtıyı yakaladığım anda göz yaşlarım ani bir frenle durmuştu. Şaşkınlığım nefesimi keserken beni omuzlarımdan tutup kendine çevirdi. Kocaman açmış olduğum gözlerime bakarken gülümsedi. Gözlerim sanki mümkünmüş gibi daha da açıldı.
"Beni öyle büyük bir çelişkiden kurtardın ki. Ben, Akşın ben senden hoşlanıyordum. İlk senden beri. Ama sürekli inkar edip duruyordum." Dediğinde ise ağzım şaşkınlıkla aralandı. Baş parmakları hareket edip göz yaşlarımı silerken konuşmaya devam etti.
"Çünkü sen fazla soğuk ve fazla serttin. Bilmiyorum korktum belki de. Son sevgilimi hatırlıyor musun? Yeliz'i? Onunla senden dolayı ayrıldık. Yani o benden ayrıldı. Çünkü ben ona yanlışlıkla iki kez Akşın demiştim. Sana olan bakışlarımı çok kez yakaladı ve bir gün bana 'adam gibi git kıza ondan hoşlandığını söyle ve beni oyalama' deyip sinirle bir tokat çarpıp benden ayrılmıştı. O günden sonra ise sana olan duygularımı kabullenmiş ve bunu içimde bitirme kararı almıştım"
Anlattıklarıyla vücudumda şaşırmayan tek bir hücre bile kalmazken o anlatmaya devam etti.
"Eğer beni sevdiğini bir an için bile anlasaydım, yemin ederim o an içinde sana açılırdım ama biz neredeyse daha yeni arkadaş olduk. Ben, yani sen bana karşı çok soğuktun. Bana bilinmeyen olarak ilk mesaj attığında ise yani sen olduğunu bilmezken bana o kadar iyi gelmiştin ki. Hem Akşın'a olan ilgimi azaltıyor hem de beni iyi bir insan yapıyor diyordum içimden. Bu adını dahi bilmediğim bir kızdan etkilenme mi sağlamıştı. Sen olduğunu bir an bile düşünmedim ama sen olmanı o kadar çok istedim ki" dedi gülerken.
"Senmişsin zaten" dedi sonra.
Ellerini kaldırıp tekrar yüzüme yerleştirdi. Yaptığı bu çocuksu hareket işe dudağımın kenarı kıvrıldı.
"Eğer o yaşanan şey olmasaydı ben sana karşı olan hislerimi tamamen köreltecektim çünkü bu bana ucu olmayan bir kuyuya düşmek gibi geliyordu. İmkansız gibi geliyordu Akşın, sen imkansız gibi geliyordun. Biz imkansız gibi geliyordu."
Bu kez aklımda canlanan öpüşmemizle utangaçlığım yüz üstüne çıkarken başımı eğmek istedim. Ancak elleri boynuma kaymış ve bunu engellemişti.
"Sen, nerden çıktın geldin?"
Bu cümleyi ritmik bir şekilde söylemişti. Aklıma gelen şarkı sözleri ile gülümsedim. Bana doğru yaklaştığında nefesini yüzümde hissettim.
"Akşın"
Sesi acıyla çıktığında ne olduğunu anlamak için gözlerine baktım. Gözlerini kapadı. Ve derin bir nefes verdi. Ne oldu şimdi?
"Akşın, sanırım Kerem" duraksadı ardından yutkundu.
"Sanırım Kerem senden hoşlanıyor ve o benim en yakın arkadaşlarımdan biri" dediğinde ise gözlerim açıldı "hayır hayır, hoşlanmıyor" diye hızla inkar ettiğimde gözlerini açıp bana baktı. "Akipek sormuş ona, sadece güzel buluyorum ilerisi yok demiş" diye açıkladım kendimi. Gözleri şaşkınlıkla açıldı onunda. Sanırım hayatımda hiç bu kadar şaşırmamıştım.
"Sen, ciddi misin? Yani bu doğru mu? Kahretsin ben neden daha önce sormayı akıl edemedim ki? Ve o anlamasa dahi az önce ona çok kötü şeyler söyledim. Ve sanırım sen haklısın"
Durup yutkundu tekrar. "Seninle bir gün konuşmamak bile beni fena yapıyor" dedi gülerken. Ve gözlerime baktı tekrar. "Akşın, onunla konuşup özür dilemeliyim değil mi?" Dedi eller omuzlarıma inerken. Yüzümde ki boşluk hissiyle kafamı salladım. Bende anlamasam dahi ona kötü şeyler söylediği belliydi, onunda söylediği gibi. Beni kendine çekip sarıldığında şokla kalıp ne yapacağımı şaşırmıştım.
Benden ayrıldığında bu kadar kısa sürmesine küfrettim. Ona karşılık veremeyişime küfrettim.
"Ben onun yanına gitsem iyi olacak, yoksa bu oda tekrar farklı şeylere şahit olacak" dediğinde dudağının kenarı kıvrılmıştı. Yanaklarımın ısındığını hissederken. Yanağımda hissettiğim dudaklarıyla gözlerim kocaman açıldı.
"Sınıfta görüşelim güzelim" dediğinde hızlıca yanımdan ayrılmış ve dışarı çıkmıştı. Koşarak gitmesine gülmek isterken şaşkınlığım buna el vermemişti.
Bitmiş miydi şimdi? Söylemiş miydim?
Bundan sonra ne olacaktı?
Elimle ağzımı kapadım. Kısacık zamanda yaşadığım duygu karışımı başımı ağrıtmıştı.
Sarp artık biliyordu! Onu sevdiğimi! Bilinmeyenin ben olduğumu!
Ağzımdan kopan heyecan çığlığı ile yerimde zıpladım.
Sarp benden hoşlanıyordu! Daha ne olsundu!
....
Allaaaahh
Ağlıyorum şuan ğağağağaa
Söyledi be sonunda!
Ben bile yazarken heyecanladım yaaa!
Gözüm yaşlı şu an sanki Akşın benim kızınmışta onu kocaya vermişim gibi hissetmem normal mi????