Zawgyi>>>
~ဒိုင္းး
ေသနတ္သံေျကာင့္ ေသြးေဆာင့္တက္သြားသလိုပင္ ခံစားလိုက္ရသည္...
Mr.Byun...
သူ့ကိုထိသြားျပီလား? ဟင္!???
"Mr.Byun...!"
စိုးရိမ္တျကီးလွမ္းေခၚရင္း အေျပးေရာက္လာမိေပမဲ့ Mr.Byun မ်က္နွာက သာမာန္အတိုင္း ေရခဲရိုက္မ်က္နွာထားပင္...
သို့ေသာ္... သူ့နွုတ္ခမ္းပါးေတြက အနည္းငယ္ တုန္ရီေနတယ္...
ဘာလို႔လဲ? သူထိသြားတာလား?
Chan ေသြးပူကာ ဘာလုပ္လို့လုပ္ရမည္မွန္းပင္မသိေတာ့ေခ်..
"Mr.Byun ခင္ဗ်ား...ထိသြားတာလားဟင္?"
သူ...Mr.Byun ေျခေထာက္မွာ ေသြးေတြစီးက်လို႔ေနတယ္...
ထို့ေနာက္ စိုးရိမ္တျကီးေမးေနတဲ့ သူ့ထံကိုသာ ေခါင္းေဆာင္ျကီးရဲ့ ေသနတ္ကေရာက္ရွိလာေတာ့သည္
Chan မ်က္လံုးအစံုကို တင္းတင္းမွိတ္လိုက္မိတယ္..
သို့ေသာ္ လက္အစံုရဲ့ တင္းတင္းဆြဲမွုေျကာင့္ သ့ူကိုယ္ဟာအလိုလို Mr.Byun ရဲ့အေနာက္ကိုေရာက္သြားရသည္
မိမိအား မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ကာ ကာကြယ္ေပးေနတဲသူ...
"Mr.Byun..."
"ျငိမ္ျငိမ္ေလးေနပါငယ္... ကိုယ္မင္းကိုအေဝးျကီးထိကာကြယ္လို႕မရလို႔ပါ"
ေျခေထာက္မွဒဏ္ရာေျကာင့္
Mr.Byun အရမ္းနာေနမည္ဆိုတာသိေတာ့ Chan မ်က္ဝန္းမွ မ်က္ရည္စတို႔လိမ့္ဆင္းလာရသည္...
ေသနတ္မွန္ထားတဲ့ Mr.Byun ရဲ့မ်က္နွာက တစ္ခ်က္မွပ်က္မသြားေသာ္လဲ Chan ကေတာ့ရင္ေတြနာရပါတယ္...
ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူက ကိုယ့္ေျကာင့္ထိခိုက္တယ္တဲ့လား...
"အေရွ့ကဖယ္စမ္း Light..."
ေခါင္းေဆာင္ျကီးရဲ့စကားေျကာင့္ Chan နွုတ္ခမ္းပါးေလးပြင့္ဟသြားသည္အထိ ထိတ္လန္႔မိရပါသည္...
သို႔ေသာ္ သူေျကာက္သည္ေတာ့မဟုတ္...
အခု Chan စိတ္ထဲရွိတာကိုေျပာပါဆိုရင္ Mr.Byun တစ္ေယာက္ကိုသာ စိတ္ပူျခင္းေပမို႔...
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေခါင္းေဆာင္ျကီး...က်ြန္ေတာ္ပဲအျပစ္ရွိတာမို႔ ဒီကေလးကိုေတာ့...."
"မင္းေသမလား?"
ေခါင္းေဆာင္ျကီးရဲ့စကားေျကာင့္ Mr.Byun ေမာ့ျကည့္လာတယ္...
"မင္းေသမလား? ဒီေကာင္ေလးကိုသတ္မလား Light..."
Chan ဘာမွပင္မဆိုနိုင္ေတာ့ေခ်... အကယ္၍... သူေသေပးလို႔သာ Mr.Byun ရွင္သန္ခြင့္ရမည္ဆိုပါက ထိုလမ္းကိုသူေရြးမည္...
သတ္လိုက္ပါ Mr.Byun...
ခင္ဗ်ားအတြက္ က်ြန္ေတာ္က တစ္ခါေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ေပးဆပ္ခ်င္မိတာမို႔ေလ...
ခင္ဗ်ားရဲ့နာက်င္မွုေတြအတြက္...
"ဒီေကာင္ေလးရဲ့အေဖကမင္းကိုဘယ္ေလာက္နိွပ္စက္ခဲ့သလဲ? မင္းျပန္ေတြးျကည့္စမ္းပါ... မင္းကငါအယံုျကည္ရဆံုးလူမို႔ လြယ္လြယ္ေသခြင့္မေပးနိုင္ဘူး... အဲ့အစားသူ့ကိုသတ္ပစ္လိုက္စမ္းပါ Light "
ေခါင္းေဆာင္ျကီးရဲ့ မိွုင္းတိုက္သလို အယံုသြင္းစကားေတြအျကား Mr.Byun ဟာတည္ျငိမ္လ်က္သားပင္...
Chan ဘက္သို့လွည့္၍ အိတ္ထဲမွထုတ္ေနသည့္အရာကား သူ့ကိုသတ္ဖို႔ေပပဲလား?
သူထပ္၍မေတြးခ်င္ေတာ့ပါ...
Mr.Byun အလိုက်ျဖစ္ေစရန္ မ်က္စိစံုမိွတ္၍ ေျခတစ္လွမ္းပင္မေရြ့ရကား ရပ္ေနမိပါ၏...
သို့ေသာ္ အေျခအေနက ထင္သလိုျဖစ္မလာခဲ့...
Mr.Byun က သူ့အိတ္ထဲမွ Demonic ဂိုဏ္းနဲ႔ပက္သက္ေသာအခ်က္အလက္တို႔အား စားပြဲေပၚ တင္လိုက္ေလရဲ့...
"က်ြန္ေတာ့္ကိုပဲသတ္လိုက္ပါ ေခါင္းေဆာင္ျကီး..."
"ဘာ?"
မ်က္ခံုးမ်ားတြန္႔ေကြးသြားသည္အထိ အလိုမက်ဟန္ျပဳတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ျကီးကိုေရာ Mr.Byun ကိုပါ ေငးျကည့္ေနမိပါရဲ့...
Mr.Byun သည္ကား အမွန္ပင္ေစ့စပ္လြန္းသည္ျဖစ္ရာ အကယ္၍သူသာမ႐ွိေတာ့ရင္ Demonic နဲ႔ပက္သက္တဲ့အရာအားလံုးကို ျပန္လည္လႊဲေျပာင္းရန္ကာ ျပင္ခဲ့သည္ထင့္...
အရာအားလံုးက ကြၽန္ေတာ့္ကိုကာကြယ္ဖို႔ပဲလားဟင္ Mr.Byun...
"ဒါက Demonic ရဲ့အခ်က္အလက္ေတြပါ...က်ြန္ေတာ္မရွိတဲ့အခါ..အ့..."
~ဒိုင္းး
~ဒိုင္းး
ေသနတ္တစ္ခ်က္က ထိုဒဏ္ရာကိုပဲ ဆင့္ဆင့္ကာ မွန္ေနသည္မို႔ Baekhyun ဟန္မေဆာင္နိုင္ေတာ့ပဲ ျကမ္းျပင္ေပါ္ဒူးေခြက်သြားကာ မိမိေျခေထာက္မွလဲ ေသြးစတို႔တရစပ္စီးက်လ်က္...
"ဟက္!စိတ္ပ်က္ဖို့ေကာင္းတဲ့ေကာင္"
ေျပာျပီး ထြက္သြားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ျကီးရဲ့ေက်ာျပင္ကိုေငးျကည့္ရင္း ဒူးေထာက္လ်က္သားက်န္ခဲ့ရေသာ Mr.Byun...
"Mr.Byun...အဆင္ေျပရဲ့လားဟင္ က်ြန္ေတာ္ က်ြန္ေတာ္..."
စိတ္ပူလြန္း၍ ပူထူကာ ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္းပင္မသိေခ်...
Mr.Byun ရဲ့ေဘး ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ရင္း ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းပင္မသိ ပ်ာယာခတ္ေနတဲ့သူရယ္ပါ...
Chan ပါးျပင္မွ မ်က္ရည္စေလးအခ်ိဳ့ကိုေတြ့ေတာ့ Mr.Byun ရဲ့လက္မအစံုက သူ့မ်က္ရည္တို႔အား ဖိကပ္သုတ္ေပးေလရဲ့...
"မငိုပါနဲ့ငယ္... ကိုယ့္ကိုပိုနာေစခ်င္လို႔လား"
"မဟုတ္...မဟုတ္ ဟင့္ အဲ့လိုမဟုတ္ဘူး"
Chan ေခါင္းေလးကို တြင္တြင္ခါေနသည္
Mr.Byun က သူ့ကိုတစ္ခုခုအထင္လြဲသြားမွာေျကာက္ေနမိတာ...
အထူးသျဖင့္...
Mr.Byun ကို သူမုန္းေနတယ္လို႔ မထင္ေတာ့ရင္ေကာင္းေပမည္...
အဲ့အမုန္းေတြအတြက္ ဒီလူကေနာင္တရလြန္းလို႔ပါေလ...
"အဆင္ေျပရဲ့လားကေလးငယ္? ပြန္းပဲ့သြားမိေသးလားဟင္"
ဒီေလာက္ခံစားေနရတာကို ဘာလို႔... ဘာလို႔က်ြန္ေတာ့္အတြက္ပဲ စိတိပူေနရတာလဲ အရူးရဲ့...
ခင္ဗ်ားက လူမွုေရးမသိတတ္လိုက္တာ ဒီလိုဆို က်ြန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္နာက်င္ရမလဲ မေတြးမိဘူးလား? ဟင္?
ဒီလိုမ်ိဳးနာက်င္ခံကာကြယ္ေပးမွ ျဖစ္မွာတဲ့လား...
*****************************
Unicode>>>
~ဒိုင်းး
သေနတ်သံကြောင့် သွေးဆောင့်တက်သွားသလိုပင် ခံစားလိုက်ရသည်...
Mr.Byun...
သူ့ကိုထိသွားပြီလား? ဟင်!???
"Mr.Byun...!"
စိုးရိမ်တကြီးလှမ်းခေါ်ရင်း အပြေးရောက်လာမိပေမဲ့ Mr.Byun မျက်နှာက သာမာန်အတိုင်း ရေခဲရိုက်မျက်နှာထားပင်...
သို့သော်... သူ့နှုတ်ခမ်းပါးတွေက အနည်းငယ် တုန်ရီနေတယ်...
ဘာလို့လဲ? သူထိသွားတာလား?
Chan သွေးပူကာ ဘာလုပ်လို့လုပ်ရမည်မှန်းပင်မသိတော့ချေ..
"Mr.Byun ခင်ဗျား...ထိသွားတာလားဟင်?"
သူ...Mr.Byun ခြေထောက်မှာ သွေးတွေစီးကျလို့နေတယ်...
ထို့နောက် စိုးရိမ်တကြီးမေးနေတဲ့ သူ့ထံကိုသာ ခေါင်းဆောင်ကြီးရဲ့ သေနတ်ကရောက်ရှိလာတော့သည်
Chan မျက်လုံးအစုံကို တင်းတင်းမှိတ်လိုက်မိတယ်..
သို့သော် လက်အစုံရဲ့ တင်းတင်းဆွဲမှုကြောင့် သ့ူကိုယ်ဟာအလိုလို Mr.Byun ရဲ့အနောက်ကိုရောက်သွားရသည်
မိမိအား မားမားမတ်မတ်ရပ်တည်ကာ ကာကွယ်ပေးနေတဲသူ...
"Mr.Byun..."
"ငြိမ်ငြိမ်လေးနေပါငယ်... ကိုယ်မင်းကိုအဝေးကြီးထိကာကွယ်လို့မရလို့ပါ"
ခြေထောက်မှဒဏ်ရာကြောင့်
Mr.Byun အရမ်းနာနေမည်ဆိုတာသိတော့ Chan မျက်ဝန်းမှ မျက်ရည်စတို့လိမ့်ဆင်းလာရသည်...
သေနတ်မှန်ထားတဲ့ Mr.Byun ရဲ့မျက်နှာက တစ်ချက်မှပျက်မသွားသော်လဲ Chan ကတော့ရင်တွေနာရပါတယ်...
ကိုယ်ချစ်တဲ့သူက ကိုယ့်ကြောင့်ထိခိုက်တယ်တဲ့လား...
"အရှေ့ကဖယ်စမ်း Light..."
ခေါင်းဆောင်ကြီးရဲ့စကားကြောင့် Chan နှုတ်ခမ်းပါးလေးပွင့်ဟသွားသည်အထိ ထိတ်လန့်မိရပါသည်...
သို့သော် သူကြောက်သည်တော့မဟုတ်...
အခု Chan စိတ်ထဲရှိတာကိုပြောပါဆိုရင် Mr.Byun တစ်ယောက်ကိုသာ စိတ်ပူခြင်းပေမို့...
"တောင်းပန်ပါတယ် ခေါင်းဆောင်ကြီး...ကျွန်တော်ပဲအပြစ်ရှိတာမို့ ဒီကလေးကိုတော့...."
"မင်းသေမလား?"
ခေါင်းဆောင်ကြီးရဲ့စကားကြောင့် Mr.Byun မော့ကြည့်လာတယ်...
"မင်းသေမလား? ဒီကောင်လေးကိုသတ်မလား Light..."
Chan ဘာမှပင်မဆိုနိုင်တော့ချေ... အကယ်၍... သူသေပေးလို့သာ Mr.Byun ရှင်သန်ခွင့်ရမည်ဆိုပါက ထိုလမ်းကိုသူရွေးမည်...
သတ်လိုက်ပါ Mr.Byun...
ခင်ဗျားအတွက် ကျွန်တော်က တစ်ခါလောက်ဖြစ်ဖြစ် ပေးဆပ်ချင်မိတာမို့လေ...
ခင်ဗျားရဲ့နာကျင်မှုတွေအတွက်...
"ဒီကောင်လေးရဲ့အဖေကမင်းကိုဘယ်လောက်နှိပ်စက်ခဲ့သလဲ? မင်းပြန်တွေးကြည့်စမ်းပါ... မင်းကငါအယုံကြည်ရဆုံးလူမို့ လွယ်လွယ်သေခွင့်မပေးနိုင်ဘူး... အဲ့အစားသူ့ကိုသတ်ပစ်လိုက်စမ်းပါ Light "
ခေါင်းဆောင်ကြီးရဲ့ မှိုင်းတိုက်သလို အယုံသွင်းစကားတွေအကြား Mr.Byun ဟာတည်ငြိမ်လျက်သားပင်...
Chan ဘက်သို့လှည့်၍ အိတ်ထဲမှထုတ်နေသည့်အရာကား သူ့ကိုသတ်ဖို့ပေပဲလား?
သူထပ်၍မတွေးချင်တော့ပါ...
Mr.Byun အလိုကျဖြစ်စေရန် မျက်စိစုံမှိတ်၍ ခြေတစ်လှမ်းပင်မရွေ့ရကား ရပ်နေမိပါ၏...
သို့သော် အခြေအနေက ထင်သလိုဖြစ်မလာခဲ့...
Mr.Byun က သူ့အိတ်ထဲမှ Demonic ဂိုဏ်းနဲ့ပက်သက်သောအချက်အလက်တို့အား စားပွဲပေါ် တင်လိုက်လေရဲ့...
"ကျွန်တော့်ကိုပဲသတ်လိုက်ပါ ခေါင်းဆောင်ကြီး..."
"ဘာ?"
မျက်ခုံးများတွန့်ကွေးသွားသည်အထိ အလိုမကျဟန်ပြုတဲ့ ခေါင်းဆောင်ကြီးကိုရော Mr.Byun ကိုပါ ငေးကြည့်နေမိပါရဲ့...
Mr.Byun သည်ကား အမှန်ပင်စေ့စပ်လွန်းသည်ဖြစ်ရာ အကယ်၍သူသာမရှိတော့ရင် Demonic နဲ့ပက်သက်တဲ့အရာအားလုံးကို ပြန်လည်လွှဲပြောင်းရန်ကာ ပြင်ခဲ့သည်ထင့်...
အရာအားလုံးက ကျွန်တော့်ကိုကာကွယ်ဖို့ပဲလားဟင် Mr.Byun...
"ဒါက Demonic ရဲ့အချက်အလက်တွေပါ...ကျွန်တော်မရှိတဲ့အခါ..အ့..."
~ဒိုင်းး
~ဒိုင်းး
သေနတ်တစ်ချက်က ထိုဒဏ်ရာကိုပဲ ဆင့်ဆင့်ကာ မှန်နေသည်မို့ Baekhyun ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ပဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်ဒူးခွေကျသွားကာ မိမိခြေထောက်မှလဲ သွေးစတို့တရစပ်စီးကျလျက်...
"ဟက်!စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းတဲ့ကောင်"
ပြောပြီး ထွက်သွားတဲ့ ခေါင်းဆောင်ကြီးရဲ့ကျောပြင်ကိုငေးကြည့်ရင်း ဒူးထောက်လျက်သားကျန်ခဲ့ရသော Mr.Byun...
"Mr.Byun...အဆင်ပြေရဲ့လားဟင် ကျွန်တော် ကျွန်တော်..."
စိတ်ပူလွန်း၍ ပူထူကာ ဘာလုပ်လို့လုပ်ရမှန်းပင်မသိချေ...
Mr.Byun ရဲ့ဘေး ဒူးထောက်ထိုင်ချရင်း ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းပင်မသိ ပျာယာခတ်နေတဲ့သူရယ်ပါ...
Chan ပါးပြင်မှ မျက်ရည်စလေးအချို့ကိုတွေ့တော့ Mr.Byun ရဲ့လက်မအစုံက သူ့မျက်ရည်တို့အား ဖိကပ်သုတ်ပေးလေရဲ့...
"မငိုပါနဲ့ငယ်... ကိုယ့်ကိုပိုနာစေချင်လို့လား"
"မဟုတ်...မဟုတ် ဟင့် အဲ့လိုမဟုတ်ဘူး"
Chan ခေါင်းလေးကို တွင်တွင်ခါနေသည်
Mr.Byun က သူ့ကိုတစ်ခုခုအထင်လွဲသွားမှာကြောက်နေမိတာ...
အထူးသဖြင့်...
Mr.Byun ကို သူမုန်းနေတယ်လို့ မထင်တော့ရင်ကောင်းပေမည်...
အဲ့အမုန်းတွေအတွက် ဒီလူကနောင်တရလွန်းလို့ပါလေ...
"အဆင်ပြေရဲ့လားကလေးငယ်? ပွန်းပဲ့သွားမိသေးလားဟင်"
ဒီလောက်ခံစားနေရတာကို ဘာလို့... ဘာလို့ကျွန်တော့်အတွက်ပဲ စိတိပူနေရတာလဲ အရူးရဲ့...
ခင်ဗျားက လူမှုရေးမသိတတ်လိုက်တာ ဒီလိုဆို ကျွန်တော်ဘယ်လောက်နာကျင်ရမလဲ မတွေးမိဘူးလား? ဟင်?
ဒီလိုမျိုးနာကျင်ခံကာကွယ်ပေးမှ ဖြစ်မှာတဲ့လား...
*****************************