__👑__
'Home Again'
Prince Theseus POV
"What are you talking about, Son?"
"About what you said to her.."
"To who?"
"To Gaea, your friend's daughter."
"H-uh? Di-d I talked to her? When? What are you saying.. I don't remeber saying anything to her. As in nothing."
"Hoy! Prinsepe!" I snapped back to my senses when Chisse spoked. "Problema?" He asked, sitting next to me as we watches the students here at the porch. I swayed my head as response.
My father's expression still haunts me and also those words he uttured when I asked those questions. He looks so.. puzzled. What does it mean? Is there something provoking him to say those words to Gaea. No, is there someone doing so.
Is he playing?
Or someone's controlling him.
If that so, I need to rot for that person. Maybe, I hope that person knows something about the Evergreen's. Or maybe, that person is the real.. murderer.
But still, I need evidence to believe that my fathers' nothing to do with the death of Gaea's parents.
To be assured that he's innocent. If he is.
"You cannot lie to your friend, whom you made with your mind." He said, provoking me to say something to him.
"Maybe I cannot lie, but I can kept secrets." I said teasingly.
He groaned, "Parehas kayo ni Gaea, ang galing mambara."
"Ate Gaea.." I corrected. Making him sighed in disapproval. "B-ut.. I'm taller than her.." I'd shook my head and shrugged.
"Yet, older than you."
"Pero tatlong taon lang ang agwat namin."
If you're confused about this little guy's age. He's 13. Yes! A freshly teenage boy, but looks exactly like a grown up man.
"Still." I finaled.
"Shhesh."
"And by the way, where is she?"
__👑__
Gaea Evergreen
"ANO BA BITAWAN NIYO NGA 'KO!" Malakas at pursigidong sigaw ko habang pilit akong hinihila ng mga kakampon ni Ms. President. Kanina pa nila ako kinakaladkad rito sa hagdan dahilan para sumakit ang aking mga paa.
Hindi ko alam kung ano ang kasalanan ko sa napaglihiang lampasong iyon. Kung tutuusin nga mas mataas pa sa isang daang porsyento ang kasalanan nila saakin.
"'Wag ka nalang magwala." Madiing turan ni Presidente na ngayon ay naka- kibit balikat sa harapan ko. Hindi ko masikmura ang makita ang kaniyang mukha, siyempre ang kapal na nga ng mukha niya, kasing itim pa ng imperyno ang kaniyang pag- uugali.
"Magwawala ako kung gusto ko, at titigil ako kung gusto ko! Kung gusto ko! Naiintindihan mo?!" Malakas kong sigaw sa harapan ng kaniyang pagmumukha, wala akong pake kung tumalsik man ang laway ko sakaniya, dahil sa pagkakaalaam ko bagay iyon sakaniya.
"Sige, tignan natin ang tapang mo." Nakatiim- bagang niyang turan habang ako'y kaniyang dinuduro. Kinabig ko ang kaniyang daliri at masamang mata siyang tinignan.
"Hindi mo 'ko matatakot, dahil kung sa tingin mo santo ka. Nagkakamali ka, dahil kahit kailan hindi ako magmamakaawa at luluhod sa harapan mo para lang pakawalan mo 'ko!" Bulyaw ko sakaniya dahilan para mas lalong sumama ang timpla ng kaniyang mukha.
"Oh, you think you're so brave?" Tila nang- iinsulto nitong tanong saakin. I stand firmly, even though they keep grabbing ang pulling me.
"I don't think. I am." I stated, fiercely. Her presence makes me annoyed. Mas lalo namang nangunot ang kaniyang noo, dahilan para bumakat ang mga linya sa kaniyang mukha. Dahil saakin nagiging matanda na siya. Tsk. Serves her.
"Thats what you know." She smirked.
Bumaling ito sa mga babaeng nakahawak ngayon saakin, at tumango na tila isa itong hudyat para sakanila.
"Throw her." Saad nito. I was about to ask, but then I found myself on a cold and dirty floor. That's when I realized that they threw me on a dark hoarding room, that has a small space. I coughed and groaned because of suffocation. It's dusty, how could I inhale normally?
I looked at the students infront of me, but their dark faces were thrown unto me. "Babye.."
"N-o... Wait!" I ran towards them but it's late. They slammed the door infront of me, afterwards I heard a clicked sound.
No..
Kaagad kong hinawakan ang doorknob ngunit gayun na lamang ang pag- kadismaya ko dahil rito. It's already locked. "TULONG!" I shouted whilst thumping the door hard. I envisaged my gazes on the room but it's so dark that I couldn't see anything, literally.
Hindi ba nila alam na may night blindness ako? Fugde! Mapapatay ko talaga 'yung impaktang presidenteng iyon. Pero bago ko iyon magawa, dapat makalabas muna ako ngayon rito. Kaso, paano?!
Pilit kong kinakalabog ang makapal na pintuang ito habang pilit na humihingi ng saklolo. But that would be useless, All the students has left.
Dumaosdos ako papa- upo sa sahig habang pilit kumakapa ng liwanag. Probably, maybe someone will find me. Tsk. Just a thought I know who would that be.
The Prince.
I sighed. We're really aren't compatible for each other. Sadyang pinipilit kami ng tadhanang 'wag maging masaya sa isa't isa. Because of me I made him bothered. But also because of him, they bullied me. Hindi ko lang talaga alam kung dapat pa ba kaming magsama. Ibig kong sabihin, mag- kaibigan lang kami pero talagang ayaw ng tadhanang maging ganu'n kami.
Tsaka, gusto ko muna siyang iwasan para mawala man lang sana ang pag- iintindi nito saakin. Dahil saakin, hindi na niya nagagawa pang mag- aliw- aliw sa iba pang bagay. Dahil saakin naaabala ko siya sa gusto niyang gawin.
At isa pa, kailangan ko rin siyang iwasan para mawala itong nararamdaman ko sakaniya. I don't know the exact feelings, but I know it would hurt me.
It would be better- No, the best for us both. We're just not destined to be friends, or whatsoever.
And so I could focus on his father, to pay for what he did. Alam kung mali ang paghihiganti lalo pa't ang anak niya ang palaging nasa aking tabi sa mga oras na nalulumbay ako, pero ito'y kailangan ko para sumaya ako at maibigay ko ang hustisya sa mga magulang ko.
Maging masaya? Pero.. paano naman ang Prinsepe? Putik!
My parents justice or the Prince's sorrowful feeling when I get my revenge? I dont know. Ang buong pagkatao ko ay nag- hahangad ng hustisya, ngunit hindi naman maatim ng kaluluwa ko kung mararanasan ng prinsepe ang nararasan ko ngayon. Ang mawalan ng magulang.
Inilibot ko ang aking paningin sa buong paligid hanggang sa maaninag ng malabo kong mata ang isang liwanag na nagmumula sa singaw ng hindi ko mawaring bagay. Pero ako'y kaagad na napatayo dahil posibilidad na isa itong bintanang natatakpan o natatabunan ng bagay.
Lumakad ako papalapit rito, habang ito'y pilit paring inaaninag ng aking mga mata. Sa aking paningin isa lamang itong tuldok na umiilaw, ngunit sobrang labi.
"Malapi- Wahh!" Malakas kong tili kasabay nito ang paglagapak ko sa sahig dahil sa may napatid akong matigas na bagay. Napa- ubo ako dahil sa maalikabok sa sahig na sumalubong sa aking mukha.
And now, I can't stand, because I felt pain in my ankle, and also with my body. Kamalasan naman oh! Tantanan mo naman ako kahit minsan lang!
Ibinagsak ko ng marahan ang pisngi sa sahig at napabuntong- hininga. "Ehe- ehem.. Puta." Ubo ko dahil sa alikabok na pumapasok sa aking ilong.
I closed my eyes, but a sudden clicked made me opened it again. Someone's outside. "Gaea?" followed by a creaks.
That voice.. the Prince, again.
Sinubukan kong umayos pero hindi ko maigalaw ang aking katawan dahil sa pagkakabagsak ko ng malakas. "Hell! What are you doing?!" Malakas nitong tanong nang tuluyan niya akong masilayan.
"Ano bang sa tingin mo?" Sarkastikong tanong ko sakaniya. Hindi siya umimik imbes ay hinawakan niya ako sa aking balikat kasabay ng pag- alalay niya saaking papa- upo.
"Who did this to you, hmm?" Tanong nito habang inaayos ang hibla ng aking buhok na tumatakip sa aking mukha. Napayuko ako dahil sa mga tingin nitong nag- aalala.
'Huwag mo 'kong tignan ng ganyan, Prinsepe. Huta lang.'
"Uhm.. w-ala." Iwas tinging sagot ko sakaniya. "You should have reasons." Taas kilay na tanong nito saakin. Opps.
I sighed, "Yung mga b-ullies ko kasi." Nauutal kong sagot sakaniya. Kailangan niya iyong malaman para naman aware siya kung sakaling iwasan ko siya. Atsaka, mabait naman siya, baka hindi niya tutuhanin ang banta niya.
"I've been easy for them, but they shall pay." Seryoso nitong saad dahilan para panlakihan ako ng mata. "A-no.. huwa-g mo na silang paalisin rito. Okay lang naman ako oh." Saad ko habang iginagalaw ang aking katawan para lang maniwala siya. Pero sa kaibuturan ng aking mga ugat ay sobrang sama ng sitwasyon ng katawan ko.
"But, they've trapped you in here. In this dark room, no lights. They should atleast pay, just a little bit." He stated.
"And yet, they made me realize something." Nakangiti kong wika sakaniya, dahilan para mangunot ang kaniyabg noo. "What something?" Tanong niya.
"That's a secret." Wika ko kasabay ng pagpindot ko sa matangos nitong ilong. "That's unfair!" Maktol niya habang nakalabi sa aking harapan. Napailing at napahagikgik na lamang ako dahil sa inakto niya.
"Paano mo nga pala ako nahanap?"
"I visioned you, because you called me." He smiled. Dahilan para ako'y magtaka. Tinawag ko ba siya?
"Pero hindi kita tinawag. Lalo na sa ipinangalan ko saiyong 'Uno'."
"Oh? Maybe.." He paused and he smirked at me.
"... You're thinking of me." he winked.
And that's it, I'm in flames.
Week have passed and all the maids and royal staffs have been very strenuous and nonstop, on decorating the great hall for the King's jubilee a week from now. While, I worked for my plan on how I get my revenge to him. Yet it's not easy. I can't focus, especially that the ice- handed lady keep appearing in my dreams.
Saying that I must know who stole it, which to be followed by the 'nerium oleander.' For God's sake! I don't have trails 'bout that thing. And I had more things to do than investigating that goddamn flower.
I put my ballpen on my bag and also with my notes. And hurriedly go to the carriage. As I sat down at the carriage, I can't help but to looked at the Prince.
And another thing, we've been cold to each other. For I don't know the reasons. Maybe because we're both busy in stuff. I can say that bacause he's been acting so strange the previous days. It's like he's the first one to avoid me.
Hindi ko alam kung bakit nagkakaganito siya. Always in silence, and interrupting can't be help. So thats it, we both avoid each other. No talks, no notices. Like a total stranger.
Nang makarating sa paaralan ay dali- dali siyang bumaba sa karwahe dahilan para ako'y mapalingon sakaniya. Napakatuwid ng lakad niya at tila lumilipad ang kaniyang utak. I sighed, and jumped out the carriage.
"Inaway mo siguro si Prinsepe 'no?" Napalingon ako kay Yttrio nang siya'y magsalita saaking gilid. Napansin niya rin palang tila wala sa sarili ang prinsepe. "Tss.." Iling ko at pumasok sa loob ng gate. Ganito pala ang pakiramdam niya nu'n nang hindi ko siya kinikibo o pinagsasabihan man lang ng problema. It bugs. Tsk.
__👑__
Prince Theseus POV
In frustration, I slightly banged my head on the wall. This past few days I'd been working for the knowing- the- truth. And guess what, I don't get any fuckin' answers. It's okay for me if I find atleast a little clue, but none. I'd even avoided Gaea so I could focus, but bullshit, destiny blocks the way.
I shrugged and started walking at the vestibule, reuniting my plan.
"Oy! Gaea!"
I swayed my head on my side when I heard a male voice, shouted Gaea's name. I didn't even noticed that we're inches apart from each other. And there I saw Chisse smiling and running towards Gaea.
"Bitaw nga!" Gaea authorized, when Chisse sneaks his arms to Gaea's shoulder. I don't know but I can't help to raised my eyebrows to the both of them. Tsk. Chiss should be in my side, not in Gaea. And Gaea doesn't literally know him. Tsk. And hell? Why do chisse needs to cling on Gaea?!
I turned my eyes into serious one and walked towards them. As I reached their side, I banged my half- body on Gaea's. I know she's shocked but I didn't cared.
"What the hell?!" I shouted at her. Yep, I turned it, upside down. I saw how her jaw dropped to the way I acted.
"Hanep, siya pa talaga ang may ganang magalit ah.." She whispered, yet I heard it. "Pasensya na, Prinsepe ah?" She said sarcastically, rolling her eyes at me before she turns her back. Making me laughed mentally. How cute.
"Oy! Baby! Hintayin mo nga ako!" Chisse' shouted.
B-baby? What the heck?
Such a ridiculous endearment. Tsk. Like hell, they weren't meant to be. She should pick a real and masculine guy like me- I mean like the guys in this school. Hehe.
I've looked at the sky and it seems like it'll going to rain anytime soon. The clouds is a deem smokes.
__👑__
Gaea's POV
Pakshet.
Mura ko sa aking isipan dahil sa lintek na ulan na bigla na lamang bumuhos sa labas ng paaralan. Ayos lang sana kung na-delay eh, pero huta! Ba't kung kailan sa uwian na?! Pinunasan ko ang tubig na nasa aking braso habang ako'y naka-upo rito sa shed ng paaralan at hinihintay ang pagtila ng napakalakas na ulan. Kung titila pa ba ito, eh mukhang aabotin ito ng umaga. Tsk.
Nasa palasyo na sana ako kung hindi dahil sa baliw na si Chisse, tinangay ba naman yung nag- iisa komg payong kaya siya ang naka- alis dito sa paaralan.
"Tsk. Stupid rain." Napalingon ako sa taong nagreklamo, at lenggwahe niya palang ay kilalang- kilala ko na siya. Napansin ko ang pag- upo nito sa aking tabi habang pinipiga ang tubig sa kaniyang polo.
Hindi ko siya pinansin at pinakatitigan ang patak ng ulan sa kalsada. Baka kasi pag ako ang unang nagsalita hindi niya ako pansinin. Tsk. Ayoko kayang mapahiya, lakas pa naman ng apog niyang mang- asar. Sarap sakalin! Grr!
Inabot kami ng ilang oras sa paghihintay na tumila ang ulan, ngunit parang wala ring kwenta iyon dahil palakas ng palakas pa ang ulan.
Kailan ba titigil 'tong ulan!?
"I think it won't stop 'till morning." Napalingon ako sakaniya ng bigla na lamang itong magsalita sa aking gilid. Tsk. Binabasa ba ko nito?
"Tss." Irap ko sakaniya.
Dahil sa inis sa ulan ay kaagad akong nagpakawala ng malakas na buntong- hininga, kasabay nito ang pagtayo ko. "Hey! It still raining!" Sigaw ni Prinsepe ngunit gamit ang pinag- siklop kong kamay ay sumulong ako sa rumaragasang ulan. Ang sakit sa katawan ang mabibigat at mahapding patak ng ulan. Grabe namang mag- alburuto!
"Hey! Stupid girl, stop running!" Isa pa to eh. Umirap na lamang ako at pinagpatuloy ang pagtakbo. Ngunit kaagad akong napasigaw ng bigla na lamang niyang higitin ang aking braso papunta sakaniya.
Pero sa kaagad na umusok ang aking ilong ng may mapansin akong hawak niya. "Tangina! May payong ka naman pala, ba't di mo sinabi?! Hah?! Argh!" Pumupuyos sa galit kong tanong, ngunit sinuklian lamang niya iyon ng halakhak.
"May gana ka pa talagang tumawa ah?!" Sigaw ko habang pinaghahampas ang kaniyang likuran.
"Ouch! You didn't ask so why would I tell you?" Pilosopo nito dahilan para tumaas ang aking kilay. "Ah so parang kasalanan ko pa ha? Na 'di ako nagtanong?"
"I guess.."
"Talaga naman napaka- ano! Argh!" Pagwawala ko. Umirap ako sakaniya at kinuha ang payong sa kaniyang kamay kasunod nito ang paghakbang ko papalayo sakaniya, tangay ang kaniyang payong.
"Hey! Wait, that's mine!" Habol niya saakin. Wala naman akong pake kahit sakaniya 'to eh. Tsaka yung utak- kaibigan niya ang may kasalanan kung bakit hindi pa ako nakakauwi. Kaya bagay lang na siya ang mag- dusa.
"Hindi kasya ang dalawang tao dito sa payo-" Ngunit ako'y kaagad na napasinghap ng bigla na lamang may mabigat na brasong dumantay sa aking balikat.
"Why not?" Mabilis na uminit ang aking pisngi dahil sa kaniyang ginawa. At sunod- sunod narin ang ginawa kong paglunok dahil sa ka-ilangan ko.
"A..no kasi.. mababasa tayong dalawa." Nauutal kong rason ngunit halos pinagsisihan ko pa kung bakit pa ako sumagot sakaniya. Tangina! Eh kanina pa kaming basang dalawa.
"Tsk." Ngisi nito, ngunit pumintig ng mabilis ang aking puso ng mas lalo niya akong ilapit sakaniya. "There, you won't get soppy, anymore." Wika niya, kasabay nito ang pagtahak namin ng daan patungo sa palasyo.
Hindi ko alam pero parang pinaglalaruan niya ako. N'ung nakaraang araw ayaw niya akong kausapin o imikan man lang, pero ngayon nagiging ganiyan siya saakin.
Does he..
Does he know it?
Does he know that I have.. feelings for him?!
Hindi maari!
"Why are you shaking your head? Are you alright?" Naitigil ko kaagad ang praning kong pag- iisip ng bigla siyang magsalita sa aking tabi. "Ah, wala 'toh."
"Oh! Bakit nasa tapat tayo ng bahay ko?" Naguguluhang tanong ko habang nanlalaking nga matang nakatingin rito. May dalawang rota kasi ang daan papunta sa bahay namin, yung isa ay pagnag- mula ka sa palasyo at yung isa pag sa school. Pero kahit ganu'n parehas ko parin naman silang nadaraanan.
"The palace is still too far. If we continue walking the weather might wash us both." Dahilan nito na agad namang bumenta saakin. May punto siya duon, siguro nga kailangan na namin ng masisilungan dahil pagabi narin at baka kung ano- ano pang engkanto ang makita namin.
Pag- pasok ay kaagad na bumungad saamin ang madilim at malinis na sala. Kaagad akong tumalima at naghanap ng lampara't posporo para naman kahit papaano ay may liwanag sa bahay. Gayundin ang tsiminea para hindi kami masyadong ginawin sa lamig.
"Umupo ka muna dyan at maghahanap lang ako ng pwede mong pamalit." turo ko doon sa pahabang sofa habang nakatingin sakaniya. Nang masiguradong sumunod ito sa utos ko ay kaagad akong pumanhik sa loob ng aking kuwarto. Nang tuluyang makahanap ng oversized tshirt at PJ's na alam kung kakasya sakaniya ay kaagad rin akong bumaba.
"Ito, magpalit kana." Lahad ko sa damit at tinuro pa ang banyo para alam niya kung saang lupalop ng aking bahay siya pupunta. "Wait? Is this your father's shirt?" Kinakabahan nitong wika kaya pinasingkitan ko siya ng mata.
Pero kalauna'y napangisi rin ako, "Ano sa tingin mo?" Wala pang isang segundo ay kaagad niyang inilapag sa lamesa ang damit dahilan para mapatawa ako ng malakas. "Hey! It's not funny!" Suway nito saakin, ngunit hindi ko talaga mapigilan ang aking sarili.
"Natatakot ka ba?" Pang- iinis sakaniya.
"I just don't w..ant to we..ar tshirt who owned by dead." Nauutal nitong rason kaya mas lalo akong napatawa.
"Ah so? Patay na pala ako sa tingin mo?" Tanong ko dahilan para mapakunot ang kaniyang noo, at mapatingin saakin ng nagtataka. "Do you mean.. this is yours?" Turo niya sa damit na nakapatong sa lamesa.
"Halangan!"
"But, its an oversized shirt?"
"Eh ano naman ngayon? Yung mga matataba nga feel ang mga fitted. Tsk." Hasik ko sakaniya. May punto kaya ako duon. Kinuha na niya ang damit at kaagad na nagtungo sa banyo. Habang ako ay pumunta narin sa kuwarto para magpalit, baka't magkasakit pa ako.
Nang makapag- ayos ay kaagad kong inilabas lahat ng aking mga gamit sa ibabaw ng study table ko. Mahirap na, nandito pa naman lahat ng plano at embestigasyon ko.
Nang matapos kong mai- ayos lahat ay dali- dali rin akong bumaba at nagtungo sa kusina para gumawa ng chicken soup ng mainitan ng kaunti ang aming sikmura. Hanggang ngayon ay hindi pa siya lumalabas sa banyo, marahil ay napagdesisyunan niyang maligo muna.
"Nasa'n na yun?" Bulong kong tanong sa aking sarili habang nakasilip sa pintuan ng banyo. Tapos na kong gumawa ng soup at lahat lahat ay hindi parin siya lumalabas.
Pero nanlaki ang aking mga mata dahil sa aking naiisip. "Hindi kaya nabagok na iyon?" Kinakabahang tanong ko. Dahil sa ka-praningan ay dahan- dahan akong naglakad patungo roon, habang hindi magkamayaw sa paghinga ng malalim.
Hindi ko alam kung kakatok ako o hindi ng ako'y matapat sa harapan ng pintuan. "Kuu!" Inis kong wika at kakatok na sana ngunit ako'y napaatras ng kusa itong bumukas.
Gulped.
Shit! Ulam!
Hindi ko alam pero pakiramdam ko hinampas ang aking pisngi ng nagbabagang takuri dahil sa aking nasilayan. Naka- topless siya. Huta! Nag- iinit! Nag- iinit ang bahay!
"Parang masusunog ang bahay namin ah?" Bulong ko sa aking sarili. "What?" Tila naguguluhang tanong nito saakin, dahil siguro sa hindi niya naintindihan ang aking ibinulong.
"Ah, wala! Bakit hindi ka pa nakasuot pang- itaas? Baka magkasakit ka pa." Pag- wawalang bahala ko.
"Concern? But, well, can I borrow a towel?" Suhestiyon niya kaya dali- dali akong nagmartsa papaalis roon at baka makahalata pa siyang naiilang ako sa six pack abs niya!
"Do you have films?" bungad niya saakin pagkalabas niya sa banyo. "Meron pero may problema." Rason ko tsaka ulit humigop ng sabaw.
"Yan o' sabaw. Umupo ka muna." Yaya ko at tinuro pa ang upuan sa harapan ko. Napagpasyahan ko kasing pumunta sa kusina pagkatapos kong maibigay ang tuwalya sakaniya.
"Do you have any television?" Tikhim nito sa kalagitnaan ng paghigop namin, dahilan para mapa- angat ang aking mukha. "Sa tingin mo ba gumagana ang telebisyon sa lugar na 'to?" Matamaang tanong ko sakaniya.
"No?" Di siguradong sagot niya pagkuway. Tumaas ang dalawa kung kilay dahil sa isinagot nito. "What about some spare old television?"
"Sira na." Untag ko, "Tsaka walang elektrisidad rito."
"Show me the T. V."
"Then, what you'll gonna do?"
"Fix it."
Napausal ako dahil sa kaniyang sinabi at napabulong sa hangin. "Para namang kaya niya. Tsk." At uminom ng tsaa.
"What if I can?" Lapit niya sa kaniyang mukha saakin. "Pweeee!" Dahilan para maibuga ko sakaniyang mukha ang ini- inom kung tsaa.
"Eww!" Maarteng atungal nito habang pinupunasan ang nagkalat na tsaa sa kanyang mukha. Napa- iling na lamang ako dahil sa taglay niyang ka- artehan. "Parang kaya mo talaga ah? Ano naman ngayon?"
"Let's have a deal." Seryoso nitong wika, dahilan para pasingkitan ko siya ng mata. "Game." Turan ko.
"If I win, you'll made the deal. If you win then do likewise."
"Deal!" Madiing turan ko habang seryosong nakatingin sakaniya.
"Aray!" Malakas na daing ko ng bigla na lamang niyang hampasin ang aking noo. "The hell?" Hindi makapaniwalang tanong ko sakaniya.
"There, the deal is marked."
"Here slap my forehead too." Utos niya kaya dinoble ko ang lakas nu'n hampas niya. Kaya alam kung mas mahapdi yung noo niya kaysa saakin.
"That's not fair!"
"There, the deal is marked." Nakangising wika ko dahilan para mapairap siya.
___
Vote and Comment
-Arch_