__👑__
The Secret Room
Gaea Evergreen
Nakamanman ako hanggang ngayon sa mga royal highnesses habang sila’y kumakain sa hardin. Sa dalawang araw na pagmanman ko sakanila ay wala akong makitang kakaiba sa mga galaw nila.
Napakuyom ako ng kamao dahil sa kaisipang wala talaga silang paki- alam sa mga magulang ko. Kung hindi dahil sakanila hindi mamatay ang mga magulang ko, at kung hindi dahil sa kanila hindi ako mababaliw sa kakaisip kung sino sa pestang yan ang pumatay sakanila.
“Uy! What are you upto? You’re like a scary ghost, couldn't blink twice.” Napabaling ako sa taong nagsalita sa aking gilid, at nakita roon si Yttrio habang naka-pamaywang. “Wala ka na do’n.” Saad ko at ibinaling sa harapan ang aking paningin.
“Akala ko herbalist ka lang, hindi ko alam na secret agent ka pala.” Nai- urong ko ang aking pisngi sakaniya nang bigla niyang ilapit patagilid ang kaniyang mukha na tila sinusuri rin kung saan ako nakatingin kanina.
“Ano ba kasing kailangan mo?” Inip na inip kong turan, alam ko namang lalapit lang siya kapag may kailangan o gusto niyang sabihin saakin.
“May gustong sabihin saiyo si Madame Superior, meet her at 3 sharp in the afternoon.” Mahinang saad niya habang nakatingin parin sa mga taong aking minamanmanan.
“’Di ka pa ba aalis?” Nakataas kilay na tanong ko sakanya dahilan para ito’y mapasulyap saakin.
“Yang mukha mo nga! Ilayo mo saakin!” Apela ko kasabay ng paglamukos ko sa mukha niya papaalis sa harapan ko. “Aray naman!” Daing nito bago hawakan ang mukha niyang nilamukos ko.
“Pusa ka ba? Ang tutulis ng mga kuko mo.”
“E, ano naman saiyo? Tsaka ano pa bang ginagawa mo rito?”
“Kain tayo, nagugutom na ako.”
“Ay nako! Kumain ka mag- isa mo.” Atungal ko.
“Sige na! Ako ang magluluto!” Saad niya sabay yapos sa aking mga braso na tila isang batang nagmamakaawa. Napa- irap ako pero di kala- unan ay tumango rin, “Oh siya! Sige na nga.” Payag ko.
“Wala ako mga sangkap ah.” Untag ko nang kami’y makapasok sa loob ng bahay. “Paano naman kayo nakakapagluto pag- ganon?”
“Si Abnoy kasi ang nagdadala ng mga sangkap rito na galing sa palasyo.” Nakakibit- balikat kong saad, habang siya’y aking pinapanuod na magtingin- tingin sa kusina.
“Then do what she do, go to the castle.” Utos nito na nakapagpaawang sa bibig ko. “Ako ba’y inuutusan mo?” Di makapaniwalang tanong ko sakaniya. Ang lakas lang kasi ng apog ng nahanginang utak niya.
“Malamang.”
“Argh!” Yamot na yamot kong atungal, kasunod nito ang marahas kong pagbukas sa pintuan, kasabay rin nito ang paghagikgik niya. “Don’t laugh!” Bago marahas na ibinalibag ang pintuan.
Para tuloy akong isang kawal dahil sa matataas at mabibigat kong hatak sa aking paa, patungo sa palasyo. Nakakairita lang talaga yung ugali nu’ng kawal na iyon. Gwapo nga, kakabanas naman makita.
Nang ako’y makarating sa pintuan sa likuran ng palasyo ay kaagad ko itong pinihit. At nang mapansin hindi ito nakasarado ay kaagad akong pumasok sa loob ng dahan- dahan.
Nang makitang walang katao- tao sa kusina ay kaagad kong isinara ang pintuan at ginawa ang pinag- uutos ng mahangin na demonyong iyon.
“Hmm, hmm.” I hummed, as I pick everything I liked and put it on the plastic. Wala, nakita ko lang itong plastic sa ibabaw ng lamesa kaya kinuha ko. Humablot muna ako ng isang mansanas at ito’y kaagad kong isinubo sa aking bibig, bago ako nagpatuloy sa pagpupuslit ng mga pagkain.
Pero natigilan ako sa aking ginagawa ng mahagip ng aking mata ang blangkong kuwadro na makikita malayo sa pintuan ng kusina. Ito yung nakita ko rin noon.
Linunok ko muna ang mansanas na aking ngininguya kasabay nito ang paglabas ko mula rito. Sinuri ko ang paligid kung may iba pa bang tao rito maliban saakin, at nang mapansing wala akong kasama ay kaagad akong tumungo sa kuwadro.
Tumayo ako ng tuwid sa harapan nito at sinuri ang bawat ginto na kumikinang sa gilid nito, base sa itsura niya ay may apat na gemstone na kaakibat rito, pero nakakapagtakha lang ang araw sa gitna sa pinakababang hangganan nito.
Dahil sa kuryosidad ay kaagad ko itong hinawakan kasabay nito ang pagtulak ko ng malakas.
*T I K!*
Napaatras ako nang marinig ang nabuksang tunog nito. “A secret room?” Nagtatakha kong tanong, pero hindi ko na lang iyon pinansin at sumilip sa maliit na bukana nito. Wala akong makita pero kadiliman. Sinubukan ko itong itulak pero ito’y gawa sa bato kaya hindi man lang ito umusog ng kaunti.
Tumayo ako ng maayos at tinignan ang kuwadro, baka kasi may pindutan para tuluyang bumukas ang silid na ito. Pero tanging ginto lang ang nakikita ko.
“Hoy!”
Napabaling ako sa pinanggalingan ng boses na iyon. At nakita ang isang kawal na ngayon ay papalapit saakin pwesto. Kaagad namang gumalaw ang aking mga binti at ako’y kumaripas ng takbo patungo sa kusina.
Narinig ko rin ang sumusunod nitong mga yabag kaya mas binilisan ko ang takbo. Nang makita ang plastic na pinaglagyanan ko lahat ng pagkain ay kaagad ko itong hinablot at nagtungo sa pintuan.
“Bleh!” Belat ko sa kawal na sumusunod saakin, kasabay nito ang malakas kong pagsara sa pintuan. Tatawa tawa naman akong umalis roon habang nakatingin sa pintuang nilabasan ko. Pero nanlaki ang aking mata nang ito’y biglang bumukas at tumambad rito ang kawal na sobrang sama ng mukha.
“Bumalik ka rito!” Turo niya saakin, pero hindi ko siya pinansin. Mabilis naman akong tumakbo pero ako’y napasalampak sa sahig ng may mabunggo ako. “Ouch!” Daing ko nang tumama ang aking pwet sa daan.
“Miss, are you okay?”
Kinuha ko ang aking ipinuslit bago tuluyang tumayo habang pinapagpag ang aking pwetan. “Ah ayos lang po ak—” Pero naputol ang aking sasabihin nang masilayan ng tuluyan ang mukha ng nakabangga ko. At alam kong ganun rin siya, sila.
Royal Highnesses!
“Omy!”
“I can’t believe Im seeing this! What’s your name, dear?” Nakaawang na tanong ng hari saakin. Napapilig naman ako ng ulo at kinontrol ang aking sarili, bago tumingin at ngumiti sakanila.
“Gaea Evergreen, King.” Mariing kong sagot.
Believe that, assholes!
Tiim- bagang akong umalis roon, habang nakakuyom ang aking mga kamay. I’ve just bumped with that filthy king! Argh! I need a quick shower.
“Uy babae!” Narinig kong sigaw ng humahabol saaking kawal ngunit hindi ko na siya pinansin. Im so off to playing, right now.
“Leave her.” Rinig kong pigil ng hari sakaniya, kaya napairap naman ako sa kawalan. Siguro naman, babangungutin na sila mamayang gabi. Alam kung namukhaan ako ng dalawang pesteng iyon, dahil sa kamukhang- kamukha ko ang aking ina.
“O, nakipagpalit kaba ng mukha sa aso?” Bungad saakin ni Yttrio nang ako’y pumasok sa bahay pero imbes na sakayan ko ang kalukuhan niya ay ibinato ko sa kaniyang pwesto ang aking ipinuslit, na kaagad naman niyang sinalo. “Siguro sa tigre.” Bulong niya bago tumalikod saakin.
I’d need to unleash their stinks, before I suffocate myself, alone. And that secret room, it might be something I could use to investigate. If a secret room appears, there’s always a secret in it. That’s right!
“The food’s ready.” Masayang wika ni Yttrio kaya ako’y napatingin sa pagkaing inilapag niya sa lameas, pero gayun na lamang ang pag- ngiwi ko nang mapansing kung ano ito.
“Yttrio?” Madiin kong turan, habang nakatingin parin sa pagkain.
“Yes?” Nakangiti nitong saad.
“Im not a vegetarian! You punk!” Bulyaw ko sakaniya bago tumingin sakaniya at marahan itong sinabunutan at idinukdok sa lamesa dahilan para ito’y dumaing sa sakit.
“How would I supposed to know?!” Singhal niya ngunit nakayuko parin sa aking harapan dahil nga sa sinasabunutan ko siya.
“Because I’m not an animal!” Sigaw ko sakaniya, at siya’y ini- untog sa lamesa bago tuluyang bitawan ang kaniyang buhok. Napansin ko namang hinawakan niya ang kaniyang anit, at tinignan kung may bakas ba ito ng dugo o wala.
“Tsk.” He hissed, and started eating the vegetable salad, he made. I’ve just shook my head and stares at him.
Nang sumapit sa alas- tres ng hapon ang aking orasan ay kaagad akong tumayo at tumungo sa opisina ni Madame Superior. It’s been awhile since were together. Which feels like I’m not her personal herbalist, anymore. And It seems like she doesn't even need me.
I’ve knocked twice before speaking. “This is Gaea Evergreen.” I said, and fixed my hair.
“Come on in.” Wika nito kaya kaagad ko namang binuksan ang pintuan ng kaniyang napakagandang opisina. At kaagad na tumayo sa kaniyang harapan.
“Ano pong sasabihin niyo saakin, Madame?”
“I want you to go to the Forestis Village tomorrow morning.” Sagot nito na nakapagpakunot sa aking noo. Ano na namang gagawin ko roon?
“Alone, Madame?” Nagtatakha kong tanong, habang siya’y aking pinagmamasdan sa kaniyang ginagawa. She seem so busy.
“No, someone will accompany you.”
Sino na naman kaya iyon?
“But madame, it’s sunday. That’s the day —”
“No more reasoning.” Kagat- labing napabuntong hininga naman ako dahil sa sinabi niya.
“If there’s no ques—”
“Ano hong gagawin ko roon, Madame?”
Alam kong bastos ang pagputol ko sa sinasabi niya, pero naririndi lang talaga ako sa english accent nito.
“Pick flowers.” Maikling saad niya.
“Hu-h? For what?”
“The week after next week will be the King’s jubilee.” Napatanga naman ako dahil sa sinagot niya. So kaarawan na pala ng magaling na hinayupak? Ha! Buti nakaabot pa siya. Tsk.
“Off you go.” bugaw niya saakin kaya ako’y yumuko muna bago tuluyang umalis sa kaniyang opisina. Napakamot naman ako ng ulo dahil sa hindi na naman ako makakadalaw sa kapatid ko. I sighed as I started walking again.
__👑__
Prince Theseus Perses
POV
The chink of both swords are the only sound you could hear on the field. “You’re really did grew up.” My father exclaimed between the battle. But I didn't bother to say anything to him. I dont really want a training battle but I need to, to observe him closely, clearly and cleanly.
“What’s that scar on your cheek?” I interrogated, as fast as I noticed it. It’s not so clear but that’s the good thing: It’s an old scar, which linked his past.
“It’s nothing.” He answered and he attacked me fast, but I sidestepped, and grabbed the chance to spurn his hand, losing his grip on the sword, which flew away from the side.
“Nice idea.” He said clapping. “But not as ready as I am.” And drawn something on his pocket. Which turns to be a dagger.
“You are ready but not as clever enough to make that dagger touch my skin.” I said grinning. How stupid. “That’s right!” He said like an old dude, forgotting something. “I didn’t think of that.”
Tsk. I’m thankful I didn’t had his intellectual genes.
“So can we end this?” I overarched.
“Not yet, let me think, first.” I just groaned and watched him think. “Like he had a brain.” I mumbled as I rest my elbow on the top of my sword. This will take awhile.
“Unless.. I can distract you.” He flicked, and he tried acting so weird, as he made funny faces infront on me. “You would probably dead by now.” I said straight away.
“Then, what stuff can distract you?”
“Nothing.”
“Hmm, maybe not a ‘what’ but a who.” He observed looking so hard at me. I gulped, yet I laughed at him. “Pathetic.” I muttured, trying not to make him notice that I’m breathing so deep. But fuck, have I?
“What’s that sweats leaking from your forehead?” I hurriedly touched my forehead because of what he said. And yes, I felt sweats. I wiped it, and act normal as I can be.
“Just the hot weather.” I reasoned.
“Really? Is that the wi—”
“Can you not ask me stupid questions?” I protested. Making his lower lip arched, “Oh, okay.” And pointed his dagger at me, like it’s a small sword.
“Then, let’s fight.” He requested, as he attacked me. But I dodged it by swaying my body from east to west. “You can’t touch my skin.” I grinned.
I vexingly look at the front which you can see the castle’s backyard, still dodging evey attacked. This is tiring, and boring. So off to being a Prince.
But then, I stopped for a moment when I saw Gaea walking at the orchard. She looks problematic. And I noticed that she’s like talking to herself.
“Gotcha!” My father exclaimed, afterwards, I felt the pain on my arm. That’s when I realize I was stabbed. I bit my lower lip as I hold my arm. “Why did you really stab me?” I complaint, and neighed the pain.
“You stopped. It’s an accident.” I’ve just rolled my eyes and walked towards the shed, and sat.
“Are you okay Prince?” A henchman asked.
“Call the herbalist, Gaea Evergreen.” I said, and I stand. “Where are you going Prince?”
“To my room. Just do what I said.” As I walked away still holding my arms, feeling the flowing blood which covered my hand and my arm. That father, he did really stabbed me huh? What a whimp.
I twitched my door’s knob, and entered the room. As soon as my feet stepped inside, I speedily jumped onto my bed. I’m tired, and my eyes is getting heavier.
“Ang lalim naman ng sugat niya,”
I slowly opened my eyes when I heard a voice. Even if my vision is blurry, I still see her figures. And she’s kneeled- sitting on top of my bed, as she started putting some medicines on my bleeding arm. “Uy! Buhay ka pa pala.” She said, but I didn’t buy her jokes, or I must say I didn’t bother saying anything.
“Oh, Kamusta ang pakiramdam ng nasasak?” She asked, and put an oinment on my lesion as she blows it, lessening the pain. She looks so cute.
“Aw!” She jerked when I pinched her cheek, using my unharmed arm. She looked at me with her murky stares, whilst massaging her harmed cheek. “Why did you do that?” She asked in irritation.
“Nothing.”
“Tsk. Sipain ko mukha mo eh.” I heard her whispered. “Like if you can, you’re too small to reach my face.” I teased.
“But my hand is just enough to slap your face.” And then I felt the vibration of the unexpected slapped she gave me. “That hurts.” I said.
Silence covered us as she started bandaging my arm. “Why do you look so problematic, awhile ago?” I asked, breaking the silence.
“Nah, It’s just that I can’t visit my brother again.” She sighed. “Why?” I asked.
“Bukas na bukas kasi ay pupunta ako sa Forestis Village dahil iyon ang pinag- uutos ni Madame S, upang kumuha ng mga bulalak, para sa kaarawan ng magaling mong ama.” She uttured under her breathe. I laughed mentally because of how cute her face is.
“Who’s going with you?”
“Aba malay ko! Pero huwag sana yung mga tauhan niya! Naku! Ni walang babae.” She grunted, and fixed her tools after she fixed the bandage.
Yeah, she’s right. I think the maids are the only women in this castle and Gaea.
“Good Evening!”
We both looked at the door, when someone greets us. And saw the King in a casual suit, while smiling so wide at us. I take off my gaze at him, and looked at Gaea. She looks so uneasy, as her sweats starts flowing down to her cheeks.
I held her shaking hands which is placed on the top of her lap, making her looked at me, but I’ve just give her an assuring smile. “G..good evening too, King.” I smiled. She’s really are a Cinderella. Tough.
“How does it goes? Did you already cure my son’s wound?”
“Already cleaned, King.” I saw how she gulped, like swallowing the pressure. “That’s good, then.”
“I shall bid my goodbye. Goodbye, Theseus and to you, Ms. Gaea.” He adieu.
My eyes gets wider when he mentioned Gaea’s name. I swifted my gazes at him, but he’s out of the room.
How did that punk, know it?
I stopped from confusing my minds again, when I felt liquid fell on the back of my hand. I looked at Gaea, but I felt hurt, when I saw her crying, again. And there she goes again, she’s not blinking.
I pushed myself up using my undamaged arm, and sat infront of her. I’m not the one suffering, but why does it hurts seeing her cry?
I wiped her tears using my thumb, but it just don’t stopped flowing down. “Please, don’t cry.” I begged.
I sighed, and I stretched my arms to reach her. I wish this would do the trick. And I pulled her closer to me, as I hugged her tightly.
“No matter how your heart is grieving, if you keep on believing the dreams that you wish will come true..” I sang it as a lullaby, while caressing her hair. I smiled when she also wraps her arms around my waist. Fuck! Why I’am smiling in this time of situation?
“Salamat, kasi nandito ka, Prinsepe.”
Fuck it! Why can’t I stopped from smiling?
“Welcome, Cinderella.” I mumbled, and pulled her more closely to me, as she buried her face on my chest. My cheeks! It’s burning!
__👑__
Gaea Evergreen
POV
It was midnight when I crawled to my bed, and tread on the cold and dark floor. I wore my blue wool- cloak, as I turn gazes to the window. “Siguro tulog na sila.” I mumbled, and stepped outside the house without making any noise. I didn’t use any shoes, it would probably make sounds.
My head suddenly ducked when I saw watchmen, passed my sight. That’s close. When they were out of my sight, I hurriedly run towards the backdoor. I twitched it, and smiled when I heard the click sound.
Fools, sinong matinong tao ang hindi marunong mag- locked. Tsk.
As I entered the room, darkness embraces me. There’s no life in the kitchen. Fuck! I should bring lights! I have a night blindness.
Ipinagsawalang- bahala ko na lamang iyon, at nagtuloy- tuloy sa paglalakad. Pero ako’y napakagat ng labi nang marinig ang langatngat ng sahig. Pinakiramdaman ko muna ang paligid bago nagpatuloy sa paglalakad. Ini- angat ko ang aking mga kamay kasabay nito ang paghawak ko sa mga bagay na nasa aking gilid.
“Aw!” Daing ko nang maramdaman ang pagkahiwa ng aking palad, dahil sa matulis na bagay na nahawakan ko. Ano ba naman! Ba’t may pakalat- kalat na kutsilyo rito? Hindi ko na lamang iyon pinansin at ikinuyom ito para hindi mahulog ang dugong kumakawala sa palad ko.
“Aray.” Mahinang daing ko kasunod nito ang paghawak ko sa aking noo nang mauntog ako sa malamig na pader. Napailing naman ako para alisin ang sakit at iginapang sa pader ang aking mga kamay, hanggang sa maramdaman ko ang malaking butas, na aking hinihinala ay ang pintuan papasok sa Great hall.
Mahihinang hakbang naman ang aking iginawad habang maingat na pumapasok sa Greathall. May kunting liwanag kasi ang ilang sulok, kaya pwede ka paring mabulilyaso pag nakita ka ng mga bantay.
Lumakad ako ng patiyad at minsan ay nagtatago sa mga malalaking poste na bumubuhat sa itaas na palapag. Napangiti ako ng masilayan ang kuwadrong aking hinahanap. Lumakad ako papalapit rito at napansing may maliit na bukana parin ito hanggang ngayon.
Napasulyap ako sa tanglaw sa aking gilid, at walang ano- ano ay lumakad ako papalapit rito at ito’y kaagad kong hinipan, dahilan para dumilim ang lugar na kung saan akong nakatayo.
Ibinaling ko ulit ang aking paningin sa kuwadro habang nag- iisip kung papaano ito buksan.
Ah alam ko na!
“Open sesame!” Mahinang sigaw ko pero ako’y napakibot ng labi nang hindi man lang ito gumalaw, at tila nang- iinsulto rin ang huni ng gabi. Napakamot naman ako ng aking ulo, habang nag- iisip ng pwede kong gawin para ito’y bumukas.
“Abracadabra!”
“Alohamora!”
“Aberto!”
“Bumukas ka!”
I shouted, trying every spells and unlocking doors phrases I know, but It‘s just not the password.
Napa- usal ako at napasandal sa gilid ng kuwadro habang nakatingin sa taas. Aabutin ako rito ng umaga hanggang hindi ko pa natutukoy kung paano ito buksan. Napapikit ako habang nag- iisip ng pwedeng gawin para ito’y bumukas.
If you keep on believing.
Napamulat ako kaagad ng aking mata ng marinig ang awiting iyon sa loob ng aking utak. Napangiti ako ng walang dahilan at kaagad na tumayo sa harapan nito.
“I believe!” I said, as I raise my hand, hoping it would slide and open.
But, nothing happened.
Naipikit ko ng mariin ang aking mukha dahil sa kabanasan. “Ba’t ba hindi ka nalang bumukas!” Madiing kong turan, kasabay nito ang paghampas ko sa gold gemstone nito sa gitna.
Pero ako‘y napaimpit ng tili dahil sa kabobohang nagawa ko. “Hell! Ang hapdi!” Daing ko habang iwinawaksi ang aking kamay sa ere, habang tatalon talon sa sakit dahil sa naihampas ko ang napuruhang palad ko rito.
Pero ako’y napatigil sa aking ginagawa ng mapansin ang kislap ng isang makinang na bagay sa gilid ng aking mata. Napatingin naman ako sa gold gemstone at napaawang ang aking labi ng masilayan ito.
Yung dugo ko, unti- unting nalulusaw, habang patuloy sa pagkinang ang ginto, at tila mayroong usok na sumasayaw rito.
And there it goes,
It opened sideway.
As torches lights the way.
I bit my lips, as I smile wide in happiness.
A flesh is a key!
____
Vote and comment
-Arch-