Chapter 29 Reader: Protagonist, you little devil!
မွိန္ပ်ပ်လေရာင္က ျပတင္းေပါက္ကတစ္ဆင့္
ေဟဒီလ္းရဲ႕ ႏွင္းလိုျဖဴေဖြးေဖြးအသားရည္ေလးႏွင့္
ျပစ္မ်ိဳးမွဲ႔မထင္တဲ့ခႏာၱကိုယ္ေလးေပၚမွာ
ေတာက္ေျပာင္စြာနဲ႔ ျဖာက်ေနခဲ့သည္ ။နတ္ဆိုးမ
ေလးရဲ႕လႈပ္႐ွားမႈတိုင္းက ေမွာ္ဆန္ေနခဲ့ၿပီး
ေျပာမျပတတ္ေလာက္ေအာင္ကို ဆြဲေဆာင္မႈေတြ
ႏွင့္ ျပည့္ေနခဲ့သည္ ။ႏွင္းဆီရဲ႕ျပင္း႐ွ႐ွရနံ႔ကလည္း
ေလထဲမွာလြင့္ပ်ံ ့ကာသိမ္ေမြ႔ၿပီး အလွမ္းကြာေန
ေပမယ့္လည္း လူေတြရဲ႕ႏွလံုးသားကိုႏိုးၾကားလာ
ေစသည္ ။
႐ိႈ ့မ်က္လံုးေတြအနည္းငယ္ဝိုင္းစက္သြားခဲ့သည္။
ခုနေလးတင္ကမွ ေလ်ွာ္ထားခဲ့တဲ့ဆံပင္ကေနၿပီး
ေရေတြတစက္စက္နဲ႔ ၾကမ္းျပင္ေပၚက်ေနခဲ့ကာ
တစက္စက္အသံ ထြက္ေပၚေနခဲ့သည္ ။
" မင္းရဲ႕ကမ္းလွမ္းမႈကို ငါျငင္းဆိုၿပီးၿပီေလ "
" မိန္းမလွေတြကအျမဲတမ္း ေျပာင္းလဲလြယ္
တတ္တယ္ "
ေဟဒီလ္းရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚမွာ စြဲမက္စရာအျပံဳးေလး
႐ွိေနခဲ့သည္ ။သူမလက္ကိုဆန္႔တန္း၍ ႐ိႈ ့မ်က္ႏွာ
ကိုပြတ္သပ္လိုက္သည္..သူမမ်က္ဝန္းေလးေတြက
ႏူးညံ့ေနခဲ့ကာ .." နတ္ဆိုးေတြကအျမဲတမ္း သူတို ့
ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္စိတ္ဆႏၵေတြမွာ ပြင့္လင္း႐ိုးသားတတ္
ၾကတယ္ ။ ကြၽန္မရဲ႕ဆႏၵအတိုင္းပဲ ကြၽန္မလုပ္တတ္
တယ္ "
"....ငါ့မွာ တစ္ေယာက္ေသာသူ႐ွိၿပီးေနၿပီ "
" ကိစၥမ႐ွိပါဘူး "သူမရဲ႕မ်က္ခံုးေတြပင့္လိုက္ဖို္႔ရာ
ေတာင္ ေဟဒီလ္းဂ႐ုစိုက္မေနခဲ့ေပ...သူမရဲ႕အျပံဳး
က စြဲမက္ဖို႔လည္းေကာင္းသလို ကလိန္ကက်စ္ပံုစံ
လည္းေပါက္ေနခဲ့သည္.. " ေအာင္ျမင္တဲ့
ေယာက်္ားေတြမွာၾကင္ေဖာ္ ၾကင္ဖက္ေတြ
အမ်ားႀကီး႐ွိတတ္ၾကတာပဲဥစၥာ "
သူမရဲ႕လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေလးက သူ႔ေမး႐ိုးတစ္
ေလ်ွာက္ကို ေကာက္ေၾကာင္းလိုက္ေနခဲ့ၿပီးေနာက္
သူ႔ရဲ႕ ဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိလွတဲ့ေမးေစ့မွာ တရစ္ဝဲဝဲလည္
ေနခဲ့သည္ ။
" ႐ွင့္ကိုစေတြ႔ကတည္းက...႐ွင့္ထက္ပိုၿပီး ကြၽန္မ
နဲ႔ လိုက္ဖက္မယ့္သူမ႐ွိေတာ့ဘူးမွန္း ကြၽန္မ
ေသခ်ာသိသြားခဲ့တာ...အတူတကြ...ကြၽန္မတို႔ေတြ
အရမ္းေပ်ာ္ရႊင္ရမွာပါ "
ေဟဒီလ္းရဲ႕အသံက ေပါ့ပါးတဲ့တီးတိုးေျပာစကား
ေလးလိုမ်ိဳးျဖစ္ေနခဲ့ကာ...ႏွင္းဆီရနံ ့ေတြပိုပိုၿပီး
စူး႐ွလာခ်ိန္မွာ နတ္ဆိုးမေလးရဲ႕လက္ ေအာက္သို႔
ေလ်ွာက်သြားၿပီးေနာက္ ႐ိႈ ့ရဲ႕ဝတ္ရံုကိုဆြဲခ်လိုက္
သည္ ။
" ကြၽန္မ...တစ္ေယာက္အေၾကာင္းတစ္ေယာက္
ပိုၿပီးေတာ့ အတြင္းက်က်သိခ်င္တယ္ "
သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚမွာ အဝိုင္းေလးေတြဝိုင္းကာ
ေဆာ့ကစားေနတဲ့ ေဟဒီလ္း ရဲ႕လက္ကို ႐ိႈ ့
ဖမ္းဆုပ္လိုက္ၿပီး " ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္တဲ့
ေမွာ္ပညာေတြ ငါ့အေပၚမသံုးနဲ႔ "
" အျမည္းသေဘာေလးတင္ပါ "ေဟဒီလ္း တခစ္ခစ္
ရယ္ရင္းနဲ႔ " အဲတာက႐ွင့္ကိုပိုၿပီးေတာ့ေပ်ာ္ရြင္လာ
ေစမွာပါ ။ ကြၽန္မကို ယံုလိုက္ပါ..႐ွင္အရမ္း အရမ္း
ကို ေပ်ာ္လာလိမ့္မယ္..."
သူမရဲ႕အသံမွာ ၾကားရသူတိုင္းကိုထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္း
ကင္းမဲ့သြားျပီး အသံက ကတိျပဳေနတဲ့အလြန္႔အလြန္
ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို စိတ္အားထက္သန္စြာနဲ႔ ရယူခ်င္စိတ္
ျဖစ္ေအာင္လုပ္ႏိုင္တဲ့ ဆန္းၾကယ္သည့္စည္းခ်က္
တစ္မ်ိဳးပါ႐ွိေနပံုရသည္ ။
ေဟဒီလ္းလက္ကို ႐ိႈ ့လႊတ္ေပးလိုက္သည္ ။
ေ႐ွ႕ဆက္ဖို႔ျပင္လိုက္ခ်ိန္မွာပဲ ႐ိႈ ့ေျပာတာကို သူမ
ၾကားလိုက္ရသည္.. " ထြက္သြား "
" ဒါေပမယ့္ ႐ွင္က ..." ေဟဒီလ္း ခဏေလာက္
တန္႔သြားၿပီးေနာက္ အေထာက္အထားသက္ေသ
ကို လက္ညိဳးၫႊန္ျပလိုက္သည္ ။သူမရဲ႕ ညိဳ႕ယူ
ဖမ္းစားႏိုင္စြမ္း၏ ဆြဲေဆာင္မႈႏွင့္ သူမရဲ႕ စိတ္ပါ
လာေအာင္ေသြးေဆာင္မႈကို လူအနည္းငယ္သာ
လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ၾကသည္ ။ အဲဒါကလည္း လံုးဝကို
စိတ္ခံစားခ်က္မ႐ွိတဲ့သူေတြသာ မတံု႔ျပန္ၾကတာ
ျဖစ္သည္ ။ သူမေ႐ွ႕က ငယ္ရြယ္ျပီး ေခ်ာေမာတဲ့
ေယာက်္ားေလးကေတာ့ တံု႔ျပန္မႈ႐ွိေနပါလ်က္နဲ႔
သူမကိုထြက္သြားဖို႔ ေျပာေနေသးတာလား ?
႐ိႈ ့သက္ျပင္းအ႐ွည္ႀကီးခ်လိုက္သည္ ။ ေဟဒီလ္း
ဘာလို႔မွန္းမသိေပမယ့္...သူ႔ရဲ႕သက္ျပင္းက သူမ
ႏွလံုးသားကို ခုန္လႈပ္သြားေစခဲ့သည္ ။ေျပာမထြက္
ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ဆိုးရြားတဲ့ခါးသီးမႈေတြ သူမ
ႏွလံုးသားထဲျပည့္ႏွက္သြားၿပီး ေရႊေရာင္ဆံပင္ႏွင့္
မ်က္လံုးျပာျပာေယာက်္ားေလးက သူရဲ႕
လက္ေမာင္းေတြကိုဖြင့္၍ ႏူးညံ့ကာ သိပ္မ႐ွင္း
လင္းတဲ့လေရာင္နဲ႔ ထြန္းညႇိထားတဲ့အခန္းထဲမွာ
သူမကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ေပြ႔ဖက္ထားသည္
ကိုပင္ မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲနဲ႔ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။
ေဟဒီလ္းရဲ႕ ခါးကို လက္တစ္ဖက္ကဖက္ထားၿပီး
ေနာက္တစ္ဖက္နဲ ့ေဟဒီလ္းေမးေလးကို ႐ိႈ ့ပင့္
လိုက္သည္ ။သူ႔လက္ေတြက သန္မာၿပီး...သူ႔
ေသြးေတြဆူပြက္ေနတာကို ေဟဒီလ္း ခံစားမိလိုက္
သည္ ။လေရာင္က သူ႔ရဲ႕ရြန္းစိုၿပီး ၿပိဳင္ဘက္ကင္း
ေအာင္ကိုလွတဲ့ အျပာေရာင္မ်က္ဝန္းေတြထဲမွာ
ေတာက္ပေနခဲ့ျပီး...႐ိႈ ့သူ႔ေခါင္းကိုငံု႔လာခဲ့ျခင္းကို
သူမ ေငးပဲၾကည့္ေနခဲ့မိသည္ ။
" မင္းကို ေပြ႔ပိုက္ေစခ်င္တာလား? "
ေဟဒီလ္း ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္သည္ ။ေကာင္းကင္ျပာ
ထက္ကိုပင္ ပို၍ခမ္းနားထည္ဝါေသာ ထို
ပင္လယ္ျပာေရာင္မ်က္ဝန္းေတြထဲမွာ သူမ
နစ္ျမဳပ္သြားေတာ့မလို အသက္႐ႈပင္က်ပ္သြားခဲ့
သည္ ။
ေရႊေရာင္ဆံပင္ႏွင့္ ေကာင္ေလးက ျပံဳးလိုက္
သည္ ။ သူရဲ႕ျပံဳးေနတဲ့မ်က္ႏွာက အရမ္းကိုလွေပ
မယ့္လည္း သူ႔အမူအရာထဲကတစ္စံုတစ္ရာက
လန္႔စရာေကာင္းေနခဲ့သည္ ။
" ေကာင္းၿပီ "
သူ႔လက္ကို သူမေမးေပၚကေန ရင္ဘတ္ေပၚသို႔
ဖယ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ေဟဒီလ္း ရဲ႕ ပုခံုးအခ်ိဳင့္ေနရာ
ေလးမွာ ႐ိႈ ့ေခါင္းအပ္လိုက္သည္ ။ သူ႔လည္ဂုတ္
ေပၚသို႔ သူမလက္ေတြကို ေဟဒီလ္းတင္ဖို႔ရန္
လုပ္လိုက္ခ်ိန္မွာပဲ သူမနားထဲကို ႐ိႈ ့တီးတိုးေျပာ
လိုက္သံ ၾကားလိုက္ရသည္.." တုက်ဲ ့ "
ေဟဒီလ္း ခ်က္ခ်င္းေတာင့္တင္းသြားခဲ့သည္ ။ ႐ိႈ ့
ကေတာ့ နတ္ဆိုးမေလးရဲ႕တံု႔ျပန္မႈကိုသတိထားမိ
ပံုမရဘဲ ေဟဒီလ္းအေပၚဆက္မွီေနရင္းနဲ႔ ေျပာ
လိုက္သည္ " တုက်ဲ ့..."
“…!”
လေရာင္ေအာက္မွာ...ပူးကပ္ေနခဲ့တဲ့လူ
ႏွစ္ေယာက္က ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို ကြဲကြာသြားခဲ့
သည္ ။သူမ ဆြဲခြာလိုက္တဲ့႐ိႈ ့ကို ေဟဒီလ္း ၾကည့္
လိုက္သည္ ။ထိုေယာက်္ားရဲ႕ ေရႊေရာင္ဆံပင္ေတြ
ႏွင့္ အျပံဳးကအရင္အတိုင္းေတာက္ပေနဆဲ ျဖစ္ေပ
မယ့္လည္း သူ႔ဆီကေန ဘယ္လိုေႏြးေထြးမႈမ်ိဳးကိုမွ
သူမမခံစားရေပ...ေအးစက္မႈကိုပင္ ထိုသူက
သူမအား ခံစားရေစသည္ ။
သူတို္ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ တစ္ခဏေလာက္
တိတ္ဆိတ္ေနခဲ့သည္ ။ သူမမ်က္ဝန္းေတြထဲမွာ
ေၾကကြဲမႈေတြႏွင့္ ႐ိႈ ့ကို ေဟဒီလ္းၾကည့္လိုက္
သည္။
" ႐ွင့္ကို လူအမ်ားႀကီးနဲ႔ ကြၽန္မ ေဝမ်ွေပးႏိုင္ပါ
တယ္ "သူမေမးေစ့ကို နတ္ဆိုးမေလးဝင့္ႂကြားစြာ
ႏွင့္ ေမာ့လိုက္ကာ " ဒါေပမယ့္ တျခားသူရဲ႕
အစားထိုးခံေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ကြၽန္မမလုပ္ဘူး "
ေဟဒီလ္း ကို ႐ိႈ ့ၾကည့္လိုက္သည္ ။ သူရဲ႕
ေကာင္းကင္ျပာေရာင္မ်က္ဝန္းေတြက အဆံုးမ႐ွိတဲ့
နယ္ပယ္လိုမ်ိဳး တည္ၿငိမ္နက္႐ိႈင္းေနခဲ့သည္ ။
" အင္း! " သူ႔အသံက ေပါ့ပါးေနခဲ့ကာ...
" ဘယ္သူကမွ သူ႔ေနရာကိုမယူႏိုင္ဘူး "
သူမေ႐ွ႕ကလူကို သူမလိုခ်င္ေပမယ့္လည္း ထိုသူ
ပ သူမအပိုင္ဘယ္ေတာ့မွျဖစ္မလာမွာ မဟုတ္ဘူး
ဆိုတာကို ေဟဒီလ္းက ႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္းႀကီးကို
သေဘာေပါက္နားလည္သြားခဲ့ေတာ့သည္ ။
သူမ ထြက္သြားဖို႔ရန္ပဲ တတ္ႏိုင္ခဲ့သည္ ။
နတ္ဆိုးမအလွေလး ထြက္သြားၿပီးေနာက္မွာ..
႐ိႈ ့နံရံကိုမွီၿပီး ေျဖးညႇင္းစြာထိုင္ခ်လိုက္သည္ ။
ေအးစက္တဲ့နံရံေတြကေတာင္မွ သူ႔ကိုယ္ထဲက
အပူကို မသက္သာေစခဲ့ေပ ။ေရြေရာင္ဆံပင္နဲ႔
ေကာင္ေလးရဲ႕ေခါင္း ေအာက္ဘက္သို႔ ငိုက္စိုက္
က်သြားခဲ့သည္ ။ အသက္ျပင္းျပင္း႐ႈရင္း...သူ႔
မ်က္လံုးေတြကိုမွိတ္ကာ မ်က္ေတာင္႐ွည္ေတြ
တုန္ခါေနခဲ့ရင္းနဲ႔ သူ႔ရဲ႕တံု႔ဆိုင္းေနတဲ့လက္ေတြႏွင့္
သူ႔ရဲ႕ ေတာင့္တတပ္မက္ေနမႈကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္
သည္ ။
" တုက်ဲ ့"
ထိုသူရဲ႕လက္ေတြက သူ႔ရဲ႕အနက္႐ိႈင္းဆံုးေသာ
လိုခ်င္ေတာင့္တမႈဆႏၵေတြကို ႏိႈးဆြၿပီး ညက္ေညာ
စြာနဲ႔ ေရြ႔လ်ားပြတ္သပ္ေနခဲ့တာကို သူ သတိရလိုက္
မိသည္ ။
" တုက်ဲ ့..."
သူ႔ခႏာၱကိုယ္ကို ေျဖေဖ်ာ့မႈေတြယူေဆာင္ေပးေနတဲ့
လက္က ထိုသူ႔ရဲ႕ လက္ဟု သူစိတ္ကူးလိုက္သည္ ။
သူအဲလိုေတြးလိုက္ခ်ိန္မွာ...သူ႔လည္ေခ်ာင္း
တင္းၾကပ္သြားခဲ့ကာ သူ႔ႏွလံုးသားထဲက ျပင္းထန္
တဲ့ဆႏၵေတြက တစ္ဟုန္ထိုးပြင့္အံထြက္လာသည္
ကို သူခံစားလိုက္ရသည္ ... သူ ထိုသူ႔ကိုနမ္းခ်င္
သည္ ။ ထိုသူ႔ကို ေထြးပိုက္ထားခ်င္သည္...ထိုသူ႔
ကို ထိေတြ႔ခံစားခ်င္မိသည္...နတ္ဘုရားကို
ပစ္မွားေစာ္ကားမိသည့္အျပစ္ကို သူက်ဴးလြန္ခ်င္မိ
သည္ ။
" တုက်ဲ ့...တုက်ဲ ့...တုက်ဲ ့..."
ေအးစက္တဲ့လေရာင္က ဗလာက်င္းေနတဲ့အခန္းထဲ
မွာ ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့သည္ ။ ႐ိႈ ့ေအးစက္စက္နံရံကို
မွီရင္းနဲ႔ ထိုနာမည္ကိုထပ္ကာ ထပ္ကာ ထပ္ကာ
ေရရြတ္ေနခဲ့မိသည္ ။
အဲတာက အထီးက်န္ျခင္းရဲ႕ နာက်င္မႈႏွင့္
ဝမ္းနည္းမႈပဲျဖစ္သည္ ။
****
အေစာင့္ေတြကေနၿပီး ထမင္းစားခန္းထဲေခၚေဆာင္
သြားျခင္းကို တုက်ဲ ့ခံလိုက္ရသည္ ။
သူေရာက္သြားေတာ့ ႐ိႈ ့က အရင္ေရာက္ႏွင့္ၿပီး
မနက္စာေတာင္စားေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔လိုက္ရ
သည္ ။
တုက်ဲ ့ေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္သြားခဲ့သည္...႐ိႈ ့ကို
ေတြ႔ရဖို႔ သူမေမ်ွာ္လင့္ထားခဲ့ေပ ။ အခု ဇာတ္လိုက္
က ညီမေလးတစ္ေယာက္ကို ႐ွာေတြ႔သြားၿပီ
ဆိုေတာ့ သူသိပၸံနည္းက်က် သူမနဲ႔ သံုးရက္သံုးည
တိုက္ပြဲဝင္ေနသင့္တာ ။
" လာေလ " တုက်ဲ ့ကိုအနားတိုးလာဖို႔ ႐ိႈ ့ေျပာ
လိုက္သည္ ။သူ႔အျပံဳးက မနက္ခင္းရဲ႕အလင္း
ေရာင္လိုမ်ိဳး ခႏာၱကိုယ္နဲ ့စိတ္ကိုသန္႔စင္ေပးေနခဲ့
သည္ ။တုက်ဲ ့သူ႔ႏွလံုးသားထဲက စုတ္ခ်ာခ်ာ
အေတြးေတြကို အေဝးပို႔ၿပီး သူ႔ဆီကိုေလ်ွာက္သြား
လိုက္သည္။
႐ိႈ ့အသားပိုင္မုန္႔ကို စားပြဲေပၚကေနယူလိုက္ကာ
တုက်ဲ ့ကိုေပးလိုက္သည္ ။ " ဒါအရသာ႐ွိတယ္ "
တုက်ဲ ့ ယူဖို္႔ရာလက္လွမ္းမလို႔လုပ္လိုက္ေပမယ့္
႐ိႈ ့ကိုင္ထားတဲ့ေနရာကလြဲၿပီး က်န္တဲ့ေနရာေတြ
အကုန္လံုးမွာေဆာစ့္ေတြနဲ႔ ဖံုးထားတာကို
ေတြ႔လိုက္ရ၍ ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္ေလးက ျဖစ္႐ိုး
ျဖစ္စဥ္အတိုင္း တစ္ကိုက္ကိုက္လိုက္သည္ ။
လံုးဝကိုမိုက္တယ္!
" အရမ္းေကာင္းတယ္...ဆက္စားေလ "
အဲတာ ဒီလူငယ္ေလးေမ်ွာ္လင့္ေနတာပဲ ။
တုက်ဲ ့ကို အသားပိုင္မုန္႔တစ္ခုႏွင့္ ႏို႔တစ္ခြက္ကို
႐ိႈ ့ခြံ ့ေကြၽးလိုက္သည္ ။ ေကြၽးတာၿပီးသြားမွပဲ
အူေၾကာင္ေၾကာင္ခ်စ္စရာေကာင္ေလးက သူ႔ကို
ွ႐ိႈ ့ခြံ ့ေကြၽးဖို႔မလိုမွန္းနားလည္သြားခဲ့သည္ ။သူက
ေျခေရာလက္ေရာမပါတဲ့ ဒုကိၡတမွမဟုတ္တာ။
ဇာတ္လိုက္...မင္းရဲ႕အျပဳအမူေတြက သိပ္ၿပီး
သဘာဝက်မေနသင့္ဘူးေလ!
သူတို႔ေတြစားၿပီးသြားၿပီးေနာက္မွာ ဘ႑ာစိုးက
သူ႔လက္ထဲမွာ လင္ပန္းတစ္ခ်ပ္နဲ႔ ေပၚလာခဲ့သည္။
အနီေရာင္ႏွင့္ အနက္ေရာင္ကတ္ႏွစ္ကတ္က
လင္ပန္းေပၚမွာ ႐ွိေနခဲ့သည္ ။
" လူႀကီးမင္းတို႔...ဒါက အေ႐ွ႕ပိုင္းျဖတ္သန္းခြင့္
ကတ္ေတြပါ ။ျမိဳ႕သခင္မက ဒီေန႔ လုပ္ရမယ့္ကိစၥ
ေလး႐ွိေနတာမို္႔လို႔ သူမရဲ႕ဧည့္သည္ေတြကို မဧည့္ခံ
ႏိုင္တဲ့အတြက္ခြင့္လႊတ္ေပးပါလို႔ ေျပာပါတယ္ "
ဒါက ဧည့္သည္ေတြကို ထြက္သြားခိုင္းေနတာမွန္း
အသိသာႀကီးပဲ ။
႐ိႈ ့ျဖတ္သန္းခြင့္ကတ္ေတြကို ယူလိုက္ၿပီး...
ဘ႑ာစိုးကို ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာလိုက္ကာ
ဆြံ႔အေနတဲ့တုက်ဲ ့ကို သူနဲ႔အတူဆြဲေခၚသြားလိုက္
သည္ ။သူတို႔ေတြ ထြက္သြားခဲ့ၾကသည္ ။ ဒုတိယ
ထပ္က လိုက္ကာေထာင့္ေလးကပြင့္ေနခဲ့ၿပီး
ေဟဒီလ္းျပတင္းေပါက္ကေန လူႏွစ္ေယာက္ကို
လွမ္းၾကည့္ေနခဲ့သည္ ။ သူမ သက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီး
စဥ္းစားေနမိသည္...သူမဘာပဲလုပ္လုပ္ သူက
သူမ အတြက္ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူးျဖစ္သည္ ။
Unicode
Chapter 29 Reader: Protagonist, you little devil!
မှိန်ပျပျလရောင်က ပြတင်းပေါက်ကတစ်ဆင့်
ဟေဒီလ်းရဲ့ နှင်းလိုဖြူဖွေးဖွေးအသားရည်လေးနှင့်
ပြစ်မျိုးမှဲ့မထင်တဲ့ခန္တာကိုယ်လေးပေါ်မှာ
တောက်ပြောင်စွာနဲ့ ဖြာကျနေခဲ့သည် ။နတ်ဆိုးမ
လေးရဲ့လှုပ်ရှားမှုတိုင်းက မှော်ဆန်နေခဲ့ပြီး
ပြောမပြတတ်လောက်အောင်ကို ဆွဲဆောင်မှုတွေ
နှင့် ပြည့်နေခဲ့သည် ။နှင်းဆီရဲ့ပြင်းရှရှရနံ့ကလည်း
လေထဲမှာလွင့်ပျံ့ကာသိမ်မွေ့ပြီး အလှမ်းကွာနေ
ပေမယ့်လည်း လူတွေရဲ့နှလုံးသားကိုနိုးကြားလာ
စေသည် ။
ရှို့မျက်လုံးတွေအနည်းငယ်ဝိုင်းစက်သွားခဲ့သည်။
ခုနလေးတင်ကမှ လျှော်ထားခဲ့တဲ့ဆံပင်ကနေပြီး
ရေတွေတစက်စက်နဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကျနေခဲ့ကာ
တစက်စက်အသံ ထွက်ပေါ်နေခဲ့သည် ။
" မင်းရဲ့ကမ်းလှမ်းမှုကို ငါငြင်းဆိုပြီးပြီလေ "
" မိန်းမလှတွေကအမြဲတမ်း ပြောင်းလဲလွယ်
တတ်တယ် "
ဟေဒီလ်းရဲ့ မျက်နှာပေါ်မှာ စွဲမက်စရာအပြုံးလေး
ရှိနေခဲ့သည် ။သူမလက်ကိုဆန့်တန်း၍ ရှို့မျက်နှာ
ကိုပွတ်သပ်လိုက်သည်..သူမမျက်ဝန်းလေးတွေက
နူးညံ့နေခဲ့ကာ .." နတ်ဆိုးတွေကအမြဲတမ်း သူတို့
ရဲ့ကိုယ်ပိုင်စိတ်ဆန္ဒတွေမှာ ပွင့်လင်းရိုးသားတတ်
ကြတယ် ။ ကျွန်မရဲ့ဆန္ဒအတိုင်းပဲ ကျွန်မလုပ်တတ်
တယ် "
"....ငါ့မှာ တစ်ယောက်သောသူရှိပြီးနေပြီ "
" ကိစ္စမရှိပါဘူး "သူမရဲ့မျက်ခုံးတွေပင့်လိုက်ဖို့်ရာ
တောင် ဟေဒီလ်းဂရုစိုက်မနေခဲ့ပေ...သူမရဲ့အပြုံး
က စွဲမက်ဖို့လည်းကောင်းသလို ကလိန်ကကျစ်ပုံစံ
လည်းပေါက်နေခဲ့သည်.. " အောင်မြင်တဲ့
ယောကျ်ားတွေမှာကြင်ဖော် ကြင်ဖက်တွေ
အများကြီးရှိတတ်ကြတာပဲဥစ္စာ "
သူမရဲ့လက်ချောင်းထိပ်လေးက သူ့မေးရိုးတစ်
လျှောက်ကို ကောက်ကြောင်းလိုက်နေခဲ့ပြီးနောက်
သူ့ရဲ့ ဆွဲဆောင်မှုရှိလှတဲ့မေးစေ့မှာ တရစ်ဝဲဝဲလည်
နေခဲ့သည် ။
" ရှင့်ကိုစတွေ့ကတည်းက...ရှင့်ထက်ပိုပြီး ကျွန်မ
နဲ့ လိုက်ဖက်မယ့်သူမရှိတော့ဘူးမှန်း ကျွန်မ
သေချာသိသွားခဲ့တာ...အတူတကွ...ကျွန်မတို့တွေ
အရမ်းပျော်ရွှင်ရမှာပါ "
ဟေဒီလ်းရဲ့အသံက ပေါ့ပါးတဲ့တီးတိုးပြောစကား
လေးလိုမျိုးဖြစ်နေခဲ့ကာ...နှင်းဆီရနံ့တွေပိုပိုပြီး
စူးရှလာချိန်မှာ နတ်ဆိုးမလေးရဲ့လက် အောက်သို့
လျှောကျသွားပြီးနောက် ရှို့ရဲ့ဝတ်ရုံကိုဆွဲချလိုက်
သည် ။
" ကျွန်မ...တစ်ယောက်အကြောင်းတစ်ယောက်
ပိုပြီးတော့ အတွင်းကျကျသိချင်တယ် "
သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ အဝိုင်းလေးတွေဝိုင်းကာ
ဆော့ကစားနေတဲ့ ဟေဒီလ်း ရဲ့လက်ကို ရှို့
ဖမ်းဆုပ်လိုက်ပြီး " ဖြားယောင်းသွေးဆောင်တဲ့
မှော်ပညာတွေ ငါ့အပေါ်မသုံးနဲ့ "
" အမြည်းသဘောလေးတင်ပါ "ဟေဒီလ်း တခစ်ခစ်
ရယ်ရင်းနဲ့ " အဲတာကရှင့်ကိုပိုပြီးတော့ပျော်ရွင်လာ
စေမှာပါ ။ ကျွန်မကို ယုံလိုက်ပါ..ရှင်အရမ်း အရမ်း
ကို ပျော်လာလိမ့်မယ်..."
သူမရဲ့အသံမှာ ကြားရသူတိုင်းကိုထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်း
ကင်းမဲ့သွားပြီး အသံက ကတိပြုနေတဲ့အလွန့်အလွန်
ပျော်ရွှင်မှုကို စိတ်အားထက်သန်စွာနဲ့ ရယူချင်စိတ်
ဖြစ်အောင်လုပ်နိုင်တဲ့ ဆန်းကြယ်သည့်စည်းချက်
တစ်မျိုးပါရှိနေပုံရသည် ။
ဟေဒီလ်းလက်ကို ရှို့လွှတ်ပေးလိုက်သည် ။
ရှေ့ဆက်ဖို့ပြင်လိုက်ချိန်မှာပဲ ရှို့ပြောတာကို သူမ
ကြားလိုက်ရသည်.. " ထွက်သွား "
" ဒါပေမယ့် ရှင်က ..." ဟေဒီလ်း ခဏလောက်
တန့်သွားပြီးနောက် အထောက်အထားသက်သေ
ကို လက်ညိုးညွှန်ပြလိုက်သည် ။သူမရဲ့ ညို့ယူ
ဖမ်းစားနိုင်စွမ်း၏ ဆွဲဆောင်မှုနှင့် သူမရဲ့ စိတ်ပါ
လာအောင်သွေးဆောင်မှုကို လူအနည်းငယ်သာ
လွတ်မြောက်နိုင်ကြသည် ။ အဲဒါကလည်း လုံးဝကို
စိတ်ခံစားချက်မရှိတဲ့သူတွေသာ မတုံ့ပြန်ကြတာ
ဖြစ်သည် ။ သူမရှေ့က ငယ်ရွယ်ပြီး ချောမောတဲ့
ယောကျ်ားလေးကတော့ တုံ့ပြန်မှုရှိနေပါလျက်နဲ့
သူမကိုထွက်သွားဖို့ ပြောနေသေးတာလား ?
ရှို့သက်ပြင်းအရှည်ကြီးချလိုက်သည် ။ ဟေဒီလ်း
ဘာလို့မှန်းမသိပေမယ့်...သူ့ရဲ့သက်ပြင်းက သူမ
နှလုံးသားကို ခုန်လှုပ်သွားစေခဲ့သည် ။ပြောမထွက်
နိုင်လောက်အောင်ကို ဆိုးရွားတဲ့ခါးသီးမှုတွေ သူမ
နှလုံးသားထဲပြည့်နှက်သွားပြီး ရွှေရောင်ဆံပင်နှင့်
မျက်လုံးပြာပြာယောကျ်ားလေးက သူရဲ့
လက်မောင်းတွေကိုဖွင့်၍ နူးညံ့ကာ သိပ်မရှင်း
လင်းတဲ့လရောင်နဲ့ ထွန်းညှိထားတဲ့အခန်းထဲမှာ
သူမကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ပွေ့ဖက်ထားသည်
ကိုပင် မျက်တောင်မခတ်ဘဲနဲ့ ငေးကြည့်နေမိသည်။
ဟေဒီလ်းရဲ့ ခါးကို လက်တစ်ဖက်ကဖက်ထားပြီး
နောက်တစ်ဖက်နဲ့ဟေဒီလ်းမေးလေးကို ရှို့ပင့်
လိုက်သည် ။သူ့လက်တွေက သန်မာပြီး...သူ့
သွေးတွေဆူပွက်နေတာကို ဟေဒီလ်း ခံစားမိလိုက်
သည် ။လရောင်က သူ့ရဲ့ရွန်းစိုပြီး ပြိုင်ဘက်ကင်း
အောင်ကိုလှတဲ့ အပြာရောင်မျက်ဝန်းတွေထဲမှာ
တောက်ပနေခဲ့ပြီး...ရှို့သူ့ခေါင်းကိုငုံ့လာခဲ့ခြင်းကို
သူမ ငေးပဲကြည့်နေခဲ့မိသည် ။
" မင်းကို ပွေ့ပိုက်စေချင်တာလား? "
ဟေဒီလ်း ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည် ။ကောင်းကင်ပြာ
ထက်ကိုပင် ပို၍ခမ်းနားထည်ဝါသော ထို
ပင်လယ်ပြာရောင်မျက်ဝန်းတွေထဲမှာ သူမ
နစ်မြုပ်သွားတော့မလို အသက်ရှုပင်ကျပ်သွားခဲ့
သည် ။
ရွှေရောင်ဆံပင်နှင့် ကောင်လေးက ပြုံးလိုက်
သည် ။ သူရဲ့ပြုံးနေတဲ့မျက်နှာက အရမ်းကိုလှပေ
မယ့်လည်း သူ့အမူအရာထဲကတစ်စုံတစ်ရာက
လန့်စရာကောင်းနေခဲ့သည် ။
" ကောင်းပြီ "
သူ့လက်ကို သူမမေးပေါ်ကနေ ရင်ဘတ်ပေါ်သို့
ဖယ်လိုက်ပြီးနောက် ဟေဒီလ်း ရဲ့ ပုခုံးအချိုင့်နေရာ
လေးမှာ ရှို့ခေါင်းအပ်လိုက်သည် ။ သူ့လည်ဂုတ်
ပေါ်သို့ သူမလက်တွေကို ဟေဒီလ်းတင်ဖို့ရန်
လုပ်လိုက်ချိန်မှာပဲ သူမနားထဲကို ရှို့တီးတိုးပြော
လိုက်သံ ကြားလိုက်ရသည်.." တုကျဲ့ "
ဟေဒီလ်း ချက်ချင်းတောင့်တင်းသွားခဲ့သည် ။ ရှို့
ကတော့ နတ်ဆိုးမလေးရဲ့တုံ့ပြန်မှုကိုသတိထားမိ
ပုံမရဘဲ ဟေဒီလ်းအပေါ်ဆက်မှီနေရင်းနဲ့ ပြော
လိုက်သည် " တုကျဲ့..."
“…!”
လရောင်အောက်မှာ...ပူးကပ်နေခဲ့တဲ့လူ
နှစ်ယောက်က ရုတ်တရက်ဆိုသလို ကွဲကွာသွားခဲ့
သည် ။သူမ ဆွဲခွာလိုက်တဲ့ရှို့ကို ဟေဒီလ်း ကြည့်
လိုက်သည် ။ထိုယောကျ်ားရဲ့ ရွှေရောင်ဆံပင်တွေ
နှင့် အပြုံးကအရင်အတိုင်းတောက်ပနေဆဲ ဖြစ်ပေ
မယ့်လည်း သူ့ဆီကနေ ဘယ်လိုနွေးထွေးမှုမျိုးကိုမှ
သူမမခံစားရပေ...အေးစက်မှုကိုပင် ထိုသူက
သူမအား ခံစားရစေသည် ။
သူတိုနှစ်ယောက်ကြားမှာ တစ်ခဏလောက်
တိတ်ဆိတ်နေခဲ့သည် ။ သူမမျက်ဝန်းတွေထဲမှာ
ကြေကွဲမှုတွေနှင့် ရှို့ကို ဟေဒီလ်းကြည့်လိုက်
သည်။
" ရှင့်ကို လူအများကြီးနဲ့ ကျွန်မ ဝေမျှပေးနိုင်ပါ
တယ် "သူမမေးစေ့ကို နတ်ဆိုးမလေးဝင့်ကြွားစွာ
နှင့် မော့လိုက်ကာ " ဒါပေမယ့် တခြားသူရဲ့
အစားထိုးခံတော့ ဘယ်တော့မှ ကျွန်မမလုပ်ဘူး "
ဟေဒီလ်း ကို ရှို့ကြည့်လိုက်သည် ။ သူရဲ့
ကောင်းကင်ပြာရောင်မျက်ဝန်းတွေက အဆုံးမရှိတဲ့
နယ်ပယ်လိုမျိုး တည်ငြိမ်နက်ရှိုင်းနေခဲ့သည် ။
" အင်း! " သူ့အသံက ပေါ့ပါးနေခဲ့ကာ...
" ဘယ်သူကမှ သူ့နေရာကိုမယူနိုင်ဘူး "
သူမရှေ့ကလူကို သူမလိုချင်ပေမယ့်လည်း ထိုသူ
ပ သူမအပိုင်ဘယ်တော့မှဖြစ်မလာမှာ မဟုတ်ဘူး
ဆိုတာကို ဟေဒီလ်းက ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြီးကို
သဘောပေါက်နားလည်သွားခဲ့တော့သည် ။
သူမ ထွက်သွားဖို့ရန်ပဲ တတ်နိုင်ခဲ့သည် ။
နတ်ဆိုးမအလှလေး ထွက်သွားပြီးနောက်မှာ..
ရှို့နံရံကိုမှီပြီး ဖြေးညှင်းစွာထိုင်ချလိုက်သည် ။
အေးစက်တဲ့နံရံတွေကတောင်မှ သူ့ကိုယ်ထဲက
အပူကို မသက်သာစေခဲ့ပေ ။ရွေရောင်ဆံပင်နဲ့
ကောင်လေးရဲ့ခေါင်း အောက်ဘက်သို့ ငိုက်စိုက်
ကျသွားခဲ့သည် ။ အသက်ပြင်းပြင်းရှုရင်း...သူ့
မျက်လုံးတွေကိုမှိတ်ကာ မျက်တောင်ရှည်တွေ
တုန်ခါနေခဲ့ရင်းနဲ့ သူ့ရဲ့တုံ့ဆိုင်းနေတဲ့လက်တွေနှင့်
သူ့ရဲ့ တောင့်တတပ်မက်နေမှုကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်
သည် ။
" တုကျဲ့"
ထိုသူရဲ့လက်တွေက သူ့ရဲ့အနက်ရှိုင်းဆုံးသော
လိုချင်တောင့်တမှုဆန္ဒတွေကို နှိုးဆွပြီး ညက်ညော
စွာနဲ့ ရွေ့လျားပွတ်သပ်နေခဲ့တာကို သူ သတိရလိုက်
မိသည် ။
" တုကျဲ့..."
သူ့ခန္တာကိုယ်ကို ဖြေဖျော့မှုတွေယူဆောင်ပေးနေတဲ့
လက်က ထိုသူ့ရဲ့ လက်ဟု သူစိတ်ကူးလိုက်သည် ။
သူအဲလိုတွေးလိုက်ချိန်မှာ...သူ့လည်ချောင်း
တင်းကြပ်သွားခဲ့ကာ သူ့နှလုံးသားထဲက ပြင်းထန်
တဲ့ဆန္ဒတွေက တစ်ဟုန်ထိုးပွင့်အံထွက်လာသည်
ကို သူခံစားလိုက်ရသည် ... သူ ထိုသူ့ကိုနမ်းချင်
သည် ။ ထိုသူ့ကို ထွေးပိုက်ထားချင်သည်...ထိုသူ့
ကို ထိတွေ့ခံစားချင်မိသည်...နတ်ဘုရားကို
ပစ်မှားစော်ကားမိသည့်အပြစ်ကို သူကျူးလွန်ချင်မိ
သည် ။
" တုကျဲ့...တုကျဲ့...တုကျဲ့..."
အေးစက်တဲ့လရောင်က ဗလာကျင်းနေတဲ့အခန်းထဲ
မှာ ပြည့်နှက်နေခဲ့သည် ။ ရှို့အေးစက်စက်နံရံကို
မှီရင်းနဲ့ ထိုနာမည်ကိုထပ်ကာ ထပ်ကာ ထပ်ကာ
ရေရွတ်နေခဲ့မိသည် ။
အဲတာက အထီးကျန်ခြင်းရဲ့ နာကျင်မှုနှင့်
ဝမ်းနည်းမှုပဲဖြစ်သည် ။
****
အစောင့်တွေကနေပြီး ထမင်းစားခန်းထဲခေါ်ဆောင်
သွားခြင်းကို တုကျဲ့ခံလိုက်ရသည် ။
သူရောက်သွားတော့ ရှို့က အရင်ရောက်နှင့်ပြီး
မနက်စာတောင်စားနေပြီဖြစ်ကြောင်း တွေ့လိုက်ရ
သည် ။
တုကျဲ့ကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်သွားခဲ့သည်...ရှို့ကို
တွေ့ရဖို့ သူမမျှော်လင့်ထားခဲ့ပေ ။ အခု ဇာတ်လိုက်
က ညီမလေးတစ်ယောက်ကို ရှာတွေ့သွားပြီ
ဆိုတော့ သူသိပ္ပံနည်းကျကျ သူမနဲ့ သုံးရက်သုံးည
တိုက်ပွဲဝင်နေသင့်တာ ။
" လာလေ " တုကျဲ့ကိုအနားတိုးလာဖို့ ရှို့ပြော
လိုက်သည် ။သူ့အပြုံးက မနက်ခင်းရဲ့အလင်း
ရောင်လိုမျိုး ခန္တာကိုယ်နဲ့စိတ်ကိုသန့်စင်ပေးနေခဲ့
သည် ။တုကျဲ့သူ့နှလုံးသားထဲက စုတ်ချာချာ
အတွေးတွေကို အဝေးပို့ပြီး သူ့ဆီကိုလျှောက်သွား
လိုက်သည်။
ရှို့အသားပိုင်မုန့်ကို စားပွဲပေါ်ကနေယူလိုက်ကာ
တုကျဲ့ကိုပေးလိုက်သည် ။ " ဒါအရသာရှိတယ် "
တုကျဲ့ ယူဖို့်ရာလက်လှမ်းမလို့လုပ်လိုက်ပေမယ့်
ရှို့ကိုင်ထားတဲ့နေရာကလွဲပြီး ကျန်တဲ့နေရာတွေ
အကုန်လုံးမှာဆောစ့်တွေနဲ့ ဖုံးထားတာကို
တွေ့လိုက်ရ၍ ချစ်စဖွယ်ကောင်လေးက ဖြစ်ရိုး
ဖြစ်စဉ်အတိုင်း တစ်ကိုက်ကိုက်လိုက်သည် ။
လုံးဝကိုမိုက်တယ်!
" အရမ်းကောင်းတယ်...ဆက်စားလေ "
အဲတာ ဒီလူငယ်လေးမျှော်လင့်နေတာပဲ ။
တုကျဲ့ကို အသားပိုင်မုန့်တစ်ခုနှင့် နို့တစ်ခွက်ကို
ရှို့ခွံ့ကျွေးလိုက်သည် ။ ကျွေးတာပြီးသွားမှပဲ
အူကြောင်ကြောင်ချစ်စရာကောင်လေးက သူ့ကို
ှရှို့ခွံ့ကျွေးဖို့မလိုမှန်းနားလည်သွားခဲ့သည် ။သူက
ခြေရောလက်ရောမပါတဲ့ ဒုက္ခိတမှမဟုတ်တာ။
ဇာတ်လိုက်...မင်းရဲ့အပြုအမူတွေက သိပ်ပြီး
သဘာဝကျမနေသင့်ဘူးလေ!
သူတို့တွေစားပြီးသွားပြီးနောက်မှာ ဘဏ္ဍာစိုးက
သူ့လက်ထဲမှာ လင်ပန်းတစ်ချပ်နဲ့ ပေါ်လာခဲ့သည်။
အနီရောင်နှင့် အနက်ရောင်ကတ်နှစ်ကတ်က
လင်ပန်းပေါ်မှာ ရှိနေခဲ့သည် ။
" လူကြီးမင်းတို့...ဒါက အရှေ့ပိုင်းဖြတ်သန်းခွင့်
ကတ်တွေပါ ။မြို့သခင်မက ဒီနေ့ လုပ်ရမယ့်ကိစ္စ
လေးရှိနေတာမို့်လို့ သူမရဲ့ဧည့်သည်တွေကို မဧည့်ခံ
နိုင်တဲ့အတွက်ခွင့်လွှတ်ပေးပါလို့ ပြောပါတယ် "
ဒါက ဧည့်သည်တွေကို ထွက်သွားခိုင်းနေတာမှန်း
အသိသာကြီးပဲ ။
ရှို့ဖြတ်သန်းခွင့်ကတ်တွေကို ယူလိုက်ပြီး...
ဘဏ္ဍာစိုးကို နှုတ်ဆက်စကားပြောလိုက်ကာ
ဆွံ့အနေတဲ့တုကျဲ့ကို သူနဲ့အတူဆွဲခေါ်သွားလိုက်
သည် ။သူတို့တွေ ထွက်သွားခဲ့ကြသည် ။ ဒုတိယ
ထပ်က လိုက်ကာထောင့်လေးကပွင့်နေခဲ့ပြီး
ဟေဒီလ်းပြတင်းပေါက်ကနေ လူနှစ်ယောက်ကို
လှမ်းကြည့်နေခဲ့သည် ။ သူမ သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး
စဉ်းစားနေမိသည်...သူမဘာပဲလုပ်လုပ် သူက
သူမ အတွက်ဖြစ်လာမှာမဟုတ်ဘူးဖြစ်သည် ။