Thanya Pov.
Siguro okay na yung nangyari natoh, para atleast makagalaw ako ng maayos, yung walang bumubulabog muna sakin.
Pagsakay ko sa kotse ko pinunasan ko ang mga luha ko.
Kailangan kong magpalakas.
Gusto kong maging manhid para hindi na muli ako masasaktan.
Sana nga manhid nalang ako
Sinusubukan Kong ihinto ang pagpatak ng luha ko pero hindi talaga kaya.
Pumunta ako sa bahay ko at itinanggal ang mga suot ko at nagpantulog na damit.
Tsk di na tuloy ako nakabili ng grocery..
Hindi ako makatulog kaya tumayo ako at nagayos pumunta ako sa pamilya ni kira
"ay ikaw pala yan ms. Cruz" masayang bati ng nanay ni kira
"kamusta ho--"putol kong sabi
"Ma! Umalis--" gulat ako ng dumating si kira!
"j-jusko kira anak" halos maluha luha na sambit ng nanay ni kira
"m-ma! Halimaw yang babae nayan!"
"nak hindi! Siya ang nagbigay nitong bah--"
"linoloko lang kayo niyan" sigaw nito
Kaya napatayo ako ng tuwid
"ako ba talaga ang nanloko?" sarcastic kong tanong
"anong sinasabi mo?" sabi nito
"m-magkakilala kayo anak?"
"h-hindi ho"
"oo ho!"
Sabay naming sagot
"h-ha? Ano ba talaga?!"
"magkakilala ho kami.. Magkakilalang kilala"
"wag mong idamay ang pamilya ko thanya!"
Narinig kong umiiyak na ang kapatid ni kira.
"pero dinamay mo ang pamilya ko nung binaril mo ako!" sigaw ko
Ito yung ayaw ko.. Yung maalala kung gaano ako katakot nung mga araw na yun..
"b-binaril mo siya?"
"m-ma hindi ho! Sinungaling ka!"
Sumugod agad ako kay kira at hinawakan siya sa kwelyo ng damit niya at
"ayoko sa lahat ay sinasabihan ako ng sinungaling kira" mahinahon kong sabi
Akma akong dadagukan ni kira pero mabuti at nakaiwas ako!
At agad ko itong sinikmuraan!
Kumuha ako ng matigas na bagay sa bag ko at mabilisan ko itong dinagukan sa batok
"tama na! Please ms. Cruz nagmamakaawa ako.. Ako na ang huminmhingi ng tawad jusko.. Nagmamakaawa ako" lumuhod bigla ang nanay ni kira
"hindi ako naawa sainyo" malamig na sambit ko
Kaya napaangat ang ulo ng nanay ni kira at sunod sunod na tumulo ang luha sa mata niya habang nakahawak parin ito sa paa ko
"n-nung a-araw na nabaril ako, g-gusto kong magmakaawa sa a-anak niyo... nagbuwis ako ng buhay para sa pamilya ko!" agad kong tinutok ang baril ko kay kira. Isang kalabit ko lamang dito ay wala na ang minamahal nilang si kira..
Ang nanay ni kira ay masyado nang matanda kaya hindi na kayang lumaban pa.
Pakiramdam ko ngayon ay lumabas lahat ng galit sa puso ko
"huwag! Nagmamakaawa ako! Huwag si kira.. Kung pwede a-a-ako nalang? Ako nalang.." sabay na tumulo ang luha namin..
Para bang nanlambot ang puso ko
"a-ako nalang.. Ako nalang ang mawala kaysa sa anak ko.."
Halos napapayuko na ang matanda kaya hinila ko ang paa ko kamuntikan pang tumalsik ang nanay ni kira.
"Sumama kayo sakin" sabi ko
Kaya dali daling binit bit ng nanay ni kira ang mga kapatid nito
"m-ma.. Natatakot ako" sambit ng bata..
Pumunta kami sa liblib na lugar at pinaupo si kira tinalian ko ng mabilisan si kira
Pati ang pamilya nito ay tinalian ko
Mga ilang minuto ay gulat ako ng may dumating na sasakyan..
At sa oras na ito ay may mga taong diko akaling darating at ito ay ang cruz kasama si ate lysa..
Iyon ang saktong pagdilat ng mata ni kira..
Naupo si ate lysa sa harap ni kira
"it's been a while... Kira shin" ngumisi si ate lysa..
"l-l-lysa..." pabulong na sabi ni kira..
Kindly support my story by tapping the star and comment down below thank you!