Selim kafasında bu sorularla boğuşurken biraz ilerdeki apartmandan ikisi erkek biri kadın 3 kişinin çıktığını görmüştü, çıkanlar doğruca apartmanın karşısında park halinde bulunan siyah minibüse doğru yönelmişlerdi. Erkeklerden birisi şoför tarafına doğru yöneldiğinde Selim duvar kenarında duran iki zombiyi görmüştü. Selim arabadan çıkıp bağırmak üzere hareketlendi ama geç kalmıştı. Adam boynundan ısırılmıştı bile, arkadaşlarının ısırıldığını gören diğer iki kişi ne yapacaklarını bilemeden oldukları yerde kalmışlardı. Bu sırada zombilerden biri onlara doğru ilerlemeye başlamıştı. Ayrıca Selim’in hep çekindiği sokaktan çıkan dört tane zombi de hızla üzerlerine doğru gidiyordu. Selim eğer hemen bir şey yapmazlarsa onların da öleceğini biliyordu. Ayrıca o minibüs çok işlerine yarayabilirdi. Selim ne yapacağını planlarken Arnavut Cemal çoktan hareketlenmişti.
- Hadi Selim yürü.
- Tamam Cemal abi ama çok dikkatli ol, arkanı kolla ve sakın unutma kafalarına hedef alacaksın.
Arabadan çıkmış ve hızlı fakat dikkatli bir şekilde zombilerin saldırmak üzere olduğu iki kişinin yardımına gitmişlerdi. Apartmanın giriş kapısının arkasında bekleyen Filiz ve Nalan Hanım olan biteni kaygıyla izliyorlardı. Saldırıya uğrayan kadın ve erkek köşeye sıkışmış gibilerdi. Yolun yukarısından iki zombi daha geliyordu. Çıktıkları apartmanın büyük giriş kapısına kadar gerilemişlerdi. Cemal silahını çekmiş, yeteri kadar yaklaştıklarında iki zombiyi kafalarından vurarak etkisiz hale getirmişti. Fakat Arnavut Cemal’in kullandığı toplu tabanca çok gürültü yapıyordu ve Selim bunun başlarına daha fazla zombiyi toplayacağından emindi. Cemal bir kez daha ateş edecekken onu durdurdu.
- Cemal abi kalanları sessizce halletmeye çalışalım. Yoksa etrafta ne kadar zombi varsa buraya toplanacak.