<< μπαμπά; Μπαμπάκα; Μην φύγεις σε παρακαλώ μην φύγεις...
Κοιταζοντας γεμάτη δάκρυα,έξω από το παραθύρι,ένιωσε τις σκέψεις της να της δημιουργούν μια βαθιά επίπονη μελαγχολία.
Το μακρυνό της παρελθόν ξεσκιζε την σάρκα της γδερνοντας και την τελευταία της ελπίδα για να ξεχάσει.
<< Μπαμπά; Μπαμπάκα; Μην φεύγεις!!!μπαμπακα; Για τι δεν απαντάς; Μπαμπάκα φοβάμαι σε παρακαλώ ξυπνα..
Κλείνοντας με κόπο τα μάτια , σφράγισε με τις τρεμάμενες παλαμες της ,τα ίδια της τα αυτιά.
Ώστε να πάψει να ακούει τις φωνές του παρελθόντος.
Εκείνες όμως ήθελαν να επανέλθουν αφήνοντας της ένα ακόμα τραύμα.
<< ΘΑ ΠΆΡΕΙΣ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΆΠΙΑ ΑΚΟΥΣΕΣ? ΕΙΣΑΙ ΆΡΡΩΣΤΗ!! ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΎ ΆΡΡΩΣΤΗ!! Ο ΓΙΑΤΡΌΣ ΕΊΠΕ ΠΩΣ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΊ ΝΑ ΣΕ ΒΆΛΩ ΣΕ ΆΣΥΛΟ!! ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΩ ΤΌΣΑ ΛΕΦΤΆ ΜΟΥ ΛΕΣ? ΘΑ ΣΕ ΒΑΛΩ ΌΜΩΣ!!ΙΣΩΣ ΕΤΣΙ ΓΛΥΤΏΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΌΝΙΜΗ ΓΚΡΊΝΙΑ ΣΟΥ!! ΚΟΥΡΆΣΤΗΚΑ ΤΌΣΑ ΧΡΌΝΙΑ ΝΑ ΕΠΕΝΔΎΩ ΣΤΑ ΚΑΠΡΊΤΣΙΑ ΣΟΥ!!ΕΧΩ ΤΟ ΠΈΝΘΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΛΜΆΣ ΝΑ ΜΗ ΤΟ ΣΕΒΑΣΤΕΙΣ.
Μη έχοντας άλλο αέρα μέσα από τα πνευμόνια της.
Άνοιξε σχεδόν σέρνοντας το κορμί της την πόρτα .
Και πάτησε με τα πόδια της γυμνα επάνω στο παγωμένο χιόνι.
Με το λευκό της φόρεμα να είναι η μόνη της κάλυψη.
Τα μάτια της έτρεχαν ανεξέλεγκτα δάκρυα, νιώθοντας την καρδιά της να πονάει.
<< ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΉΝΕΤΕ!!! ΠΟΝΆΕΙ!!!!
πέφτοντας στο έδαφος,με τα χέρια της αφημένα νεκρά δίπλα από τα λυγισμένα της πόδια!
Ουρλιαζε μέσα από λυγμούς.
Χρόνια τώρα προσπαθούσε να ξεχάσει!! προσπαθούσε να προχωρήσει! Όμως της ήταν δύσκολο!!!
Δεν θα μπορούσε ποτέ να αφαιρέσει εκείνον τον άντρα από το αίμα της..
Ήταν η πρώτη της αγάπη! Η δύναμη της.
Ο πατέρας της.
Όσο και αν προσπαθούσε να τον σπρώξει μακριά ..εκείνος ζούσε μέσα από την καρδιά της μεγαλώνοντας την θαρρείς και ήταν μικρό κοριτσάκι.
<< Αααα... μπαμπά μου... μπαμπάκα μου...
Καθαρίζοντας όσο περισσότερο χιόνι μπορούσε ώστε να περάσουν τα κάρα για να γεμίσουν τα φορτία της αγοράς, βρέθηκε να τελειώνει μια ώρα νωρίτερα, παίρνοντας τον δρόμο για το σπίτι.
Σφυρίζοντας και σιγοτραγουδωντας σαν παιδί.
Χαμογελούσε σε κάθε άνθρωπο που έβρισκε μπροστά του ..
Ώσπου το χαμόγελο του κόπηκε και τα φρύδια του έσμιξαν.
Ένα πλήθος βαρβάρων είχε μαζευτεί γύρω από το σπιτικό του, ψιθυρίζοντας μεταξύ τους κάτι το οποίο από την απόσταση που ήταν δεν μπορούσε να το καταλάβει.
Έτσι γεμάτος περιέργεια προχώρησε βιαστικά
Κάνοντας μια απότομη στάση του κορμιού του πίσω από το πλήθος.
<< Τι συμβαίνει εδώ Βίκινγκς;
Κάθε άντρας και κάθε γυναίκα που άκουσαν την φωνή του ,με σκυμμένα τα κεφάλια,άνοιξαν έναν δρόμο ώστε να περάσει ο αρχηγός τους.
Κάνοντας ένα βήμα αναμεσα από τους ανθρώπους του,έσμιξε τα φρύδια χαμογελώντας αποδοκιμαστικα σε έναν άντρα.
Όταν το πλήθος έκανε ολοκληρωτικά στην άκρη,με το χαμόγελο του να σβήνει και στην θέση του να έρχεται ένα ξαφνιασμένο βλέμμα.
Τα χείλη του άνοιξαν ελάχιστα με τον αέρα να προσπαθεί να τραβηχτεί στα κλειστά του πνευμόνια.
<< Ασία;
Τα πόδια της είχαν γεμίσει αίμα από την παγωνιά του χιονιού,την ώρα που λιποθυμη είχε αφεθεί στο έδαφος, χάνοντας το ζωηρό της χρώμα.
Βγάζοντας ένα απαλό επιφώνημα από το στόμα του ,έτρεξε στη μεριά της πέφτοντας στα ίδια του τα γόνατα.
Τα μάτια της είχαν γεμίσει δακρυα,ενώ θαρρουσε στο πρόσωπο της μια έκφραση αγωνίας.
Υψώνοντας το κατακόκκινα από δάκρυα μάτια του! Κοίταξε τους άντρες γύρω του υψώνοντας το κορμί του σαν αστραπή.
<< Εσύ την πειραξες;
Δίνοντας μια γερή γροθιά σε έναν άντρα,τον έριξε στο έδαφος, πλησιάζοντας έναν άλλον.
<< ΜΙΛΑ!!! ΕΣΎ ΤΗΝ ΠΕΙΡΑΞΕΣ?
Δίνοντας του μια γερή με το μέτωπο του ,τον παρατηρούσε να πέφτει δίπλα από τον άλλο.
Καθώς συνέχιζε να χτυπάει και να αφήνει τους άντρες δίχως αισθήσεις,να αιμορραγούν στο έδαφος.
<< ΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΑΓΓΙΞΕ ΡΕ!! ΘΑ ΣΑΣ ΤΕΛΕΙΏΣΩ ΌΛΟΥΣ!!!ΕΛΑ ΕΔΏ ΕΣΎ!!ΕΛΑ ΕΔΩ ΕΊΠΑ.
Αρπάζοντας έναν άντρα από τα μαλλιά ,του τράβηξε μια γερή γροθιά στην μύτη αφήνοντας το αίμα της να κυλήσει.
<< ΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΑΓΓΙΞΕ ΕΊΠΑ ΘΑ.
<< τζ Τζέιμς!!
Αφήνοντας τον άντρα να πέσει μέσα από τα χέρια του .
Έπεσε στο έδαφος τραβώντας την επάνω από το κορμί του.
<< Ασια;
<< Κανένας δεν το έκανε αυτό!! Εγώ το έκανα.
Σμίγοντας τα φρύδια του με μια έκφραση που δεν είχε ξανά δει επάνω του!!τον ένιωσε να την σηκώνει στα χέρια του σταματώντας ελάχιστα ώστε να κοιτάξει τους άντρες,κι ύστερα την έβαλε μέσα από την καλύβα τους ξαπλώνοντας ανήσυχα στο κρεβάτι του.
<< Ανάθεμα σε ΑΝΑΘΕΜΑ ΣΕ! ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΆΝΕΙΣ ΑΥΤΟ;
<< είμαι καλά μη μου φωνάζεις.
Περνώντας βιαστικά τα δάχτυλα μέσα από τα μαλλιά του ,συνέχισε να βρίζει έντονα μέσα από τα δόντια του.
<< Γιατί έκανες κάτι τέτοιο μου λες; Θέλεις να με τρελάνεις; ΠΩΣ ΤΟΛΜΑΣ ΑΝΆΘΕΜΑ ΝΑ ΚΆΝΕΙΣ ΚΆΤΙ ΤΈΤΟΙΟ;
κλείνοντας σφιχτά τα δύο της μάτια.
Άφησε τα δάκρυα τους να κυλήσουν.
<< Συγγνώμη.
Η φωνή της ηχούσε σαν μαχαίρια βαθιά μέσα από το μυαλό του, κάνοντας έναν βάναυσο αντίλαλο.
Ρίχνοντας το βλέμμα του επάνω από τα ματωμένα της πόδια, μουγκρισε από έναν έντονο πόνο στο στομάχι.
<< Κοίτα τι έκανες εκεί..
Ανοίγοντας αργά τα κουρασμένα της βλέφαρα, παρατηρούσε τα χέρια του να κλείνουν μέσα τους ,τα ματωμένα της πόδια , Κρατώντας τα αγκαλιά με τις παλάμες του.
<< περίμενε με εδώ ενταξει; Θα τρέξω να φέρω κατι ώστε να κλείσουν οι πληγές.
Και έτσι και έκανε , τρέχοντας όρμησε έξω από το καλύβι του αναζητώντας για ιατρικές αλοιφές που έφτιαχναν οι γυναίκες του χωριού με την βοήθεια του σοφού τους .
Ίσως είχε δίκιο η μητριά της.
Ίσως ήταν αρκετά τρελή για αυτόν τον κόσμο...
Αρκετά τρελή ώστε να του καταστρέψει την ζωή.
Κλείνοντας σφιχτά τα μάτια της ,βγήκε μια ακόμη φορά από την καλύβα του, πιστεύοντας πως θα ήταν και η τελευταία.
Κατευθύνοντας το κορμί της προς την μεριά του βουνού.
Εάν δεν μπορούσε να σηκώσει άλλο την δυστυχία της ,εάν χρειαζόταν να περάσει μια ζωή σε ένα άσυλο,είτε να ζήσει δίπλα από την σκιά ενός βάρβαρου που δεν θα την αγαπούσε ποτέ, κάλιο θα ήταν να πεθάνει.
Τρέχοντας σχεδόν μέσα από το δάσος παρατήρησε με τα θολά της ματια την άκρη ενός κοφτερου γκρεμού,ο οποίος οδηγούσε μονάχα σε βράχια.
Κι με τα χέρια της καλά δεμένα ,και σφιχτά αγκαλιασμενα μεταξύ τους , έσυρε τα πληγωμένα της πέλματα και στάθηκε εκεί από όπου και αν έπεφτε,δεν θα μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω..
Κάτι όμως πρωτού πέσει της τράβηξε την προσοχή.
Κάτι την έκανε να γυρίσει την πλάτη στον γκρεμό και με τρόμο να κοιτάξει τα μάτια ενός λυσσασμένου από την πείνα λύκου.
Ο οποίος σαν στρατιώτης του κάτω κόσμου,την πλησίαζε με τα βήματα ενός κυνηγού, πρωτού ορμήσει δίνοντας της το τελειωτικό χτύπημα...
Και να ήθελε να αλλάξει γνώμη και να μη πέσει από αυτόν τον γκρεμό.
Πλέον ήταν αργα.
Η μοίρα αποφάσισε..