Dolgun dudaklarını, benim kuru dudaklarıma bastırarak ıslattı. Vücudum ilk defa böyle bir tepki veriyordu. Yüzlerce kız becermeme rağmen hiç böyle hissetmemiştim.
Elleri kaslarımda gezerken, kalçasını sıktım. Ağzından kaçan inleme beni daha da tahrik etmiş, mini kilotunu yırtıp atmama sebep olmuştu.
Buna kıkırdayıp, boxerımı çıkarmış ve üzerime uzanmıştı. Göğüsleri çıplaktı ve vücuduma değiyordu. Hiç bir kıza karşı bu kadar şevhet hissetmemiştim.
Hiç aşık olmamıştım.
''Erica..'' diye fısıldadım. ''Harikasın.''
''Teşekkür ederim.'' dedi ve dudaklarını dudaklarıma bastırdı.
Karanlık ortamda da olsak, yanaklarının kızardığını görmüştüm. Bu beni çılgına çevirmişti. Yerlerimizi değiştirip, onu altıma aldım. Kötü Kraliçe Erica Morgan altımda, hazır bekliyordu.
Vücudunun her yerine öpücük kondururken, inlemeleri penisimi daha da büyütüyordu. Daha fazla dayanabileceğimi sanmıyordum. Bu yüzden, penisimi yerleştirdim. Islaklığı beni delirtmişti.
''Benim olmaya hazır mısın?''
İrkilerek uyandım.
Siktir, bu bir rüya olamazdı, değil mi?
Lanet olsun!
''Siktir.'' diye fısıldayıp, elimle yüzümü sıvazladım.
''Ne oldu?'' diye bir ses duyunca, karanlık odamı inceledim. Erica buradaydı. Siktir. Burada ne arıyordu? Rüyadan sonra, üzerine atlayabilirdim.
''Senin burada ne işin var?'' diye sorduğumda, bana sırıttığını görmüş, kalbimin teklemesine engel olamamıştım.
SİKTİR.
''İşimizi henüz bitirmedik.''
*Erica eve geldiğinde.*
''Kötü Kraliçe?''
''Kötü Kral.'' diye beni selamlayarak, içeri girdi. Arkasından burada olduğundan pek hoşlanmayan Emily'yi gördüm.
''Kötü Prenses?'' dediğimde, bunu dediğime memnun olmuş bir şekilde sırıttı ve içeri girdi.
Erica, sanki kendi eviymiş gibi koltuğa oturduğunda, bundan hoşnut bir şekilde sırıtsam da, şaşkındım. Burada ne işi vardı veya neden gelmişti?
''Yanlış anlama ama, neden geldiğini öğrenebilir miyim?'' dediğimde, alınmış gibi dudaklarını büzdü. Şimdi o dudakları öpmek vardı..
''Yoksa bizi istemiyor musun?'' dedi kırılmış gibi.
''O anlamda demediğimi biliyorsun.'' dediğimde, güldü ve başın iki yana salladı.
''Beni tanıyor gibisin ama herneyse.'' dedi ve beni süzdü. Çıplak olduğumu yeni idrak etmişti ve sanırım bundan pek hoşnut değildi. Sırıtmamak için kendimi tuttum.
''Seninle ciddi bir konuda konuşmak istiyorum.'' dediğinde, karşısına oturdum ve ''Hadi konuşalım.'' dedim. Bana göz devirdiğinde, onu becermek istedim.. Çok sert bir şekilde, inanın bana..
Çocukların yanıma geldiğinden bile haberdar değildim, Erica ile bakışlarımız çatışıyordu çünkü. Tanrım, ne kadar da güzel gözleri vardı.
Dudaklarından bahsetmiyordum bile. Ne kadar da çok dolgunlar öyle. Dudaklarının penisimin üzerinde olduğunu hissetmek isterdim, veya vücudumun her hangi bir yerinde.
''Peşimde birileri var.'' dediğinde, vücudum kasıldı.
Bu da ne demekti?
''Daha doğrusu, senin peşindeler ama beni rahat bırakmıyorlar. Normalde olsa, çoktan işlerini bitirmiştim ama işine yarayabileceğini düşündüm.''
''Sikeyim, kim bu orospu çocukları?'' diye gürlediğimde irkildi.
Onu korkutmak istememiştim. Ama elimden gelen hiç bir şey yoktu. Sinirliyken kendimi konrtol edemiyordum. Hiç bir zaman edememiştim zaten.
''Kendilerine X-PROPERFECTİON gibi bir şey diyorlardı, telaffuz da sorun yaşıyorum.''
Dondum. Sanki hareket etme yetimi kaybetmiş gibiydim. Lanet olsun XPP beni bulmuştu. Tekrar hayatımı mahvetmeye hemde. Bu sefer onları ben mahvetmeliydim. BU SEFER OLMAZDI!
''Bakışlarından anladığım kadarıyla, senin hiç sevmediğin bir örgüt. O zaman öldürmeme sakınca yok.'' dedi, dudaklarını büzerken. Sırıttım.
''Hayır, bu sefer onların hayatını ben mahvedeceğim. Her şey sırayla. Yeri geldiğinde, kendileri ölmek için yalvaracaklar. Her şeyin bir sırası var.'' dedim, gereksiz bir keyifle.
Çocukların bakışlarında ki endişe gidip yerine eğlence parıntılarının gelmesini keyifle izledim. Sanırım artık 17 yaşındaki bir lise öğrencisi değildim-değildik.
''Hey, hadi ama. Evimi yaktılar. En sevdiğim arabayı paramparça ettiler. Onların ben hayatını mahvetmek istiyorum. '' dediğinde, sırıttım.
''Seve seve, Kötü Kraliçe.''
''Heeey! Bende yapmak istiyorum!'' diyen Emily'e güldüm.
Ne çok öldürmek isteyen vardı..
''Aklıma çok güzel işkence planları geldi ama ilk önce yemek yemeliyim. Mutfak nerede?''
Emily hayatımda gördüğüm en garip kızdı.
Herkesin mutfağa gitmesiyle, salonda sadece Erica ve ben kaldık.
''Seninle özel başka bir şey konuşmam lazım.'' dedi, sert bir ses tonuyla.
Ne konuşacağını tahmin edebiliyordum. Bu yüzden sırıttım. Belki de, düşündüğümden kötü olmazdı. Kim bilir.
''Beni..'' dedi. ''Neden sana aitmişim gibi gösterdin?'' dedi.
Sesi gibi, hareketleri de sertleşmişti. Kaşlarını çatmıştı. Ve lanet olası derece de seksi görünüyordu. Bunu ona söylerdim tabi ki ama sırası değildi. Şu an kızgın görünüyordu.
''Çünkü öylesin.'' dedim, sırıtarak.
''Sen.. Sen.. Ne?!'' diye bağırdı sinirle.
Mutfaktakiler muhtemelen duyuyorlardı ama gelmemenin akıllıca olduğuna karar vermiş görünüyorlardı. Eh, haklılardı tabii. Kimse kötü kral ve kötü kraliçe'nin arasına girmek istemezdi.
''Öylesin.'' dedim. ''Benimsin.'' dedim ve ayağa kalktım.
O bana şaşkınlıkla bakarken, burnuna kuş tüyü gibi hafif bir öpücük kondurdum. Kokusu burnuma dolmuştu ama umursamamaya çalıştım. Biliyordum, bu iş burada bitmemişti. Ki tahmin ettiğim gibi oldu. Arkamdan, bağırd;
''Bu iş burada bitmedi, Malik!''
***
''Eee, nerede kalmıştık?'' dedi ayağa kalkıp.
''Sen, benim olduğumu kabullenmeye çalışıyordun.'' dedim, kaşlarını çattı. Sanırım tüm keyfini bozmuştum. Ama olsun, her haliyle güzeldi.
''Ben senin değilim.'' dedi yatağa tırmanırken. ''Ben kimsenin değilim.''
Sinirini yatıştırabilirdim ama o an oldukça sinirlenmiştim. Başka birinin olmayı mı planlıyordu?
''Kimsenin olamazsın zaten, benden başka.''
Yatağa yattım ve onu kendime çektim. Üzerimde uzanmış dururken, kendime hakim olmak zorundaydım. Rüyadan sonra pek mümkün olur muydu bilmiyordum ama onu korkutmamalıydım.
''Şimdi sus ve uyu. Çok uykum var.'' dedim, gözlerimi kapatırken.
''Ben daha konuşmamı bitirmeden, uyuyamazsın Malik!'' diye tıslamasına sırıttım.
''Hayır, uyuyabilirim. Sus ve uyu Kraliçe.'' dediğimde ofladığını duymak, sırıtmak istememe sebep oluyordu, ama kendimi tuttum. Dediği son şeye ama tutamamış ve sırıtmıştım.
''Bu iş burada bitmedi!''
''Tatlı rüyalar!''