Lief dagboek,
Het is de vrijdag voor de start van de zomervakantie. Het is half acht in de ochtend als Anne samen met haar moeder, vader en broertje Joris van acht aan tafel zit voor het ontbijt. Vandaag is eindelijk de laatste dag van school. Anne heeft hier al weken naar uitgekeken. Nog nooit leek de tijd zo langzaam te gaan. 'Eindelijk, verlost van school en huiswerk', denkt ze. Ze heeft totaal geen zin in deze laatste schooldag. Ze heeft veel meer zin in de zomervakantie. In haar hoofd is ze al weken bezig met leuke dingen bedenken die ze deze komende periode wil doen. Het afgelopen schooljaar heeft ze haar vriendinnen ontzettend gemist. Contact via app verliep maar matig, ondanks dat kijkt ze er ontzettend naar uit om samen met hen iets te gaan ondernemen. Ze weet alleen nog niet goed met wie van haar vriendinnen ze wat kan gaan doen. Tijdens het ontbijt gebruikt ze haar tijd om plannen te maken: "Shoppen met Jasmijn en Katja, die houden daar wel van", mompelt ze in zichzelf. 'En dan een dagje naar de dierentuin met Jessica, Fleur en Simone', lijkt me gezellig, glundert ze.
Met haar gedachten bij de invulling van de zomervakantie, irriteert Anne zich mateloos aan het gesprek dat haar moeder en vader voeren tijdens het ontbijt. Net als alle andere jaren zijn ze volop in discussie over wie welke dagen vrij neemt tijdens de zomervakantie. Anne weet al precies hoe laat het is. 'Ook dit jaar weer geen uitjes voor mij en mijn broertje'. Ieder jaar gaat dit hetzelfde, voor Anne is het een terugkerend drama. Soms noemt ze het in haar gedachten wel eens het zomerdrama. Waarom kunnen haar ouders niet gewoon beslissen hoe en wat? Weten haar ouders echt niet iets te verzinnen? Komt dit door het enorme leeftijdsverschil tussen haar en haar broertje? Anne vraagt zich weleens af of haar ouders wel iets snappen van opvoeden. Waarom moet deze discussie überhaupt zo vroeg in de morgen gebeuren? Anne wil rustig kunnen genieten van haar ontbijt. Met een ietwat geïrriteerde toon in haar stem vraagt ze haar moeder om de hagelslag, in de hoop daarmee het gesprek te kunnen stoppen, maar helaas. Nadat haar moeder de hagelslag heeft aangegeven gaan moeder en vader gewoon door waar zij gebleven waren. Anne reageert hierop door geïrriteerd het hele pak hagelslag op haar boterham leeg te kiepen, in de hoop dan de aandacht te trekken van haar moeder en vader. Vader kijkt met een ietwat strenge blik haar kant op en geeft Anne een snauw. 'Dit is gedrag wat ik niet verwacht bij veertienjarige meisjes, gedraag je eens'. Verder besteedt haar vader weinig aandacht aan wat Anne doet.
Haar kleine broertje Joris is haast net zo vervelend als haar ouders, vindt Anne. Hij kan geen seconde stilzitten, kliedert met zijn eten en laat vieze boeren en scheten. Onder zijn stoel liggen half afgekloven broodkorsten, zijn melk is overal te vinden behalve in zijn beker. Anne kijkt nogmaals wanhopig in de richting van haar ouders in de hoop dat zij Joris tot bedaren kunnen brengen. Moeder en vader blijven zo druk in discussie dat zij geen enkele aandacht lijken te schenken aan wat er om hen heen gebeurt. Anne snauwt daarom maar zelf naar hem dat hij normaal moet doen. Joris schenkt alleen totaal geen aandacht aan wat Anne tegen hem zegt. Hij vindt het juist wel leuk om de aandacht van zijn zus te krijgen en gaat rustig door met waar hij mee bezig is. Ze raakt hierdoor steeds meer en meer geïrriteerd. Wanneer het eindelijk tijd is om naar school te gaan, vertrekt ze dan ook in een zwaar chagrijnige bui. Anne heeft nu helemaal geen zin meer in deze laatste schooldag. Ze kan haast niet wachten totdat deze dag eindelijk voorbij is.