Koridorda öylece ayakta durmuş yazılara bakıyordum. Kalp? Niçin peki? Neyin var Fatih? Ya da kimin var burada?
Gözlerim nemlendi, yaşardı ve aktı. Tek tek her bir göz yaşı aktı gözlerimden. Gözlerimden çıplak ayaklarıma damladı.
Ürperdim nedendir bilinmez. Sol yanım acıdı birden bire. Fatihtendir dedim. Üzüldü mü yoksa yine?
Üzülmesin ama o, gülsün hep. Çok yaşasın mesela . Kalan ömrüm onun olsun.
Allah'ım, sen ömrümü ona vermemi kabul et. Ömrüm onun olsun.
"Yaşam hanım! Nihayet bulduk sizi! Odanıza geçin lütfen!"
"Peki"
Arkamı dönüp suç işlemiş küçük bir çocuk gibi ilerledim. İlerledim ama dayanamadım. Arkama bakmadan duramadım.
Arkama baktığımda göz göze geldik. Sol yanımla göz göze geldik. Yavaşça kafasını iki yana salladı. Evet,sanırım gerçekten suç işlemiş yaramaz bir çocuktum.
17 yaşındaydım. Çocukluk yapmayıp ne yapmamı bekliyorlardı ki?
17 yaşımda kanserdim. Ve 17 yaşımda aşık olmuştum. Yine 17 yaşımda ömrümü ona hediye ettim. Çünkü zaten 17 yaşımda öleceğim.
Yaşama bazen içim parçalanıyor :"(
Ama bu beni engelleyemez dödmfkmff Pis planlarım vaaaar:)