"OH DIO!"
Sofia kishte mbetur e shtangur nga pamja perpara saj.
"Ku-kush eshte..?"
"Sofia te lutem, thirre pak Franceskon!"
"P-po!"
Ajo doli nga dhoma konfuze. Nuk po kuptonte asgje. Kush ishte ajo vajza ne toke perpara Massimos? C'ka te bej me Franceskon?
U ngjit lart per tek dhoma e Franceskos dhe Helenes.
Trokiti ne dere dhe zeri i Helenes u degjua:
"Hyr!"
(Helena)
"Um...Helena, me fal qe te shqetesoj..."
"Jo, aspak! Me thuaj!"me tha me nje buzeqeshje te ngrohte.
"Di gje ku eshte Francesko?"
"Duhet te jete ne dhomen e bebes. Donte te rregullonte edhe nja dy gjera perpara se te lind femija!" tha duke ferkuar barkun lehtshem.
"Cfare mendon se do te jete, vajze apo djale?"
"Nuk e di dhe nuk ka asnje peoblem nese del vajze ose djale, rendesi ka qe femija te jete i shendetshem."
"Nuk ke qene aspak kurioze? Nuk je tunduar te pyesesh Aronin ndonjehere?"
"Me te then te drejten po, sidomos Francesko, por une dua qe te jete surprize kur te linde."
"Jam shume e lumtur per te dy ju!"
"Falemnderit e dashur!"
Dola nga dhoma dhe po drejtohesha per tek dhoma e femijes. Francesko ishte duke rregulluar raftin e lodrave.
Tak-tak! Trokita ne dere.
"O, Sofia! Pa he si te duket dhoma?"
"E mrekullueshne!"
"Cdo gje e ka zgjedhur vete Helena. Dhe dekorimin e pershtati me Elenen dhe Marian." tha duke qeshur.
"Po c'te solli te me kerkoje?"pyeti me pas.
"Massimo te kerkon. Eshte ne dhomen e tij..."
Fjala e Sofise u nderpre nga nje e bertitur. Vinte nga dhoma e .... HELENA!
Te dy nxituan per tek dhoma.
"Helena, c'ndodhi?"pyeti Francesko i shqetesuar.
"U-...u-...."po perpiqej te fliste ajo.
"FRANCESKO I KANE PLASUR UJERAT!"
"SHKO THIRR ARONIN, MENJEHERE!"
Pa nje pa dy, Francesko u nis me vrap. Gjate rruges te gjithe po ngjiteshin per ne dhomen e Helenes dhe nderkohe po e merrnin me mend se c'ndodhi.
"ARON EJA URGJENTINSHT! HELENA PO LIND!"
Ai zmadhoi syte dhe menjehere mori ne telefon disa njerez. Mori canten e tij dhe u nis per tek Helena.
Kur arriten, Maria po qetesonte Helenen.
"Merr fryme thelle me goje, nxirre me hunde. Merr fryme, nxirre; merr fryme, nxirre..."
"Hapuni ju lutem!"
Pas Aronit erdhen edhe disa mjeke te tjere. Ata kishin nje barrele me vete dhe e ndihmuan Helenen qe ta conin ne dhomen e operacioneve, ne kete rast do te kryhej nje lindje.
U lejua vetem Francesko brenda dhe sapo dera u mbyll u degjuan te bertitura.
"Helena, tani dua qe te me degjosh me kujdes."
Helena po merrte fryme shume shpejt dhe me zhurme.
"Femija eshte zhvilluar shume mire dhe tani..."
"ARON, E DIME QE PO LIND! TANI NDIHMOJE!" foli Francesko i acaruar.
"Doja te thoja se ti duhet te qendrosh pas Helenes dhe duhet te durosh sepse do jete shume e dhimbshme per te dy."
Francesko levizi, nderkohe qe Helena..
"ARON, FEMIJA PO LIND TANI!!"
"Mos u perpiq qe te bertasesh, fokusohu qe te shtysh sa me shume te mundesh. Gati? Nje, dy, tre...SHTY!"
"AAA..." briti Helena, nderkohe qe thonjte e saj i nguli ne parakrahun e Franceskos.
"Shtyj!"
"Hm!"shtyu Helena.
"Ja tek eshte koka, tani edhe nje her.."
Kete here Helena bertiti shume fort.
Pas kesaj u degjua nje e qare foshnjeje.
Te gjithe jashte dhomes ishin shume te lumtur e duke buzeqeshur, e disa ishin duke qare nga gezimi.
Te dy i buzeqeshen njeri tjetrin dhe Francesko e puthi.
"Te lumte!"
Helena uli syte nga prakrahu i Franceskos dhe kur pa te gervishturat:
"Oh zot, Francesko me fal!"
Ne fillim nuk po e kuptonte per cfare po fliste, por me pas ndoqi drejtimin e syve te saj dhe filloi te qeshte:
"Ha, kjo nuk eshte asgje. Per te ju te dy do duroja cdo gje!" dhe e puthi perseri.
M
e vone, Aroni lejoi qe te vizitonin Helenen.
Ajo po mbante ne krahe nje djale te vogel i cili gezonte shendet te plote.
Francesko ishte gati te fluturonte nga gezimi. Te gjithe burrat dolen jashte duke pergezuar Franceskon, nderkohe femrat ishin brenda.
Helena dhe Francesko ishin tejmase te lumtur per djalin e tyre.
"Keni menduar per emrin?"
"Epo... ende nuk kemi menduar per emrin, por kemi disa ne mend-"
Boom!
Nje e shtene me arme.
Boom,Boom!
Dy te tjera njeheresh.
Te gjithe meshkujt kapen armet e tyre.
U drejtuan per nga vinte zhurma. Ne dhomen e ndenjes, sapo hyn ne shtepi perpara deres kryesore.
Perpar tyre ishte nje femer bjonde, diku tek te 25-at. Kishte nje arme ne dore, tip...pistolete.
Ajo e kiahte drejtuar per nga Massimo. Ai ishte perballe saj me nje pamje teper serioze.
"QENDRO LARG, PERNDRYSHE DO TE TE QELLOJ!"
"Drenila, ti nuk e ke ide e se si perdoret ajo qe ke ne dore."
"Oh, jo! Perkundrazi, di ta perdor shume here me mire se ti!"dhe filloi te qeshte si histerike.
"Pra, ti do me then...e di qe po te shtypesh ate butonin anash, fisheku fluturon me shpejt?"pyeti Massimo, por pastaj beri nje shprehi fytyre sikur donte te thoshte se i rreshkiti nga goja.
Drenila vazhdonte e qeshte si histerike dhe shtypi butonin.
Menjehere sapo rane fisheket, Massimo kerceu per ta kapur, nderkohe qe ajo po shkrepte pistoleten por asgje. Sa hap e mbyll syte e mbertheu ne toke.
"Por si.."nisi te bertiste ajo.
"E ka fajin Lorenzo qe nuk te ka mesuar gje."
"Massimo, je mire?"po e pyesnin te gjithe.
"Angelo coje ne qeli kete idioten!"
Angelo tundi koken dhe u nis.
"Pergezime Francesko!"i tha Massimo duke e perqafuar.
"Grazie!"e falenderoi Massimon edhe pse ishte ende konfuz.
"Massimo, c'ndodhi?"pyeti Alessandro.
"Disa gjera, por per momentin jo me te rendesishme se femija e Helenes dhe Franceskos. Shkoni qendroi me Helenen, merremi me vone."
Dhe me kete, doli nga shtepia.
I hipi makines dhe shkeli gazin.
Nuk e dinte ku po shkonte.
Nuk e dinte c'do bente.
Duhej ta gjente perendeshen e tij, sa me shpejt te jete e mundur. Nuk duronte dot edhe me shume. I vinte inat me veten qe ate nate Serena e mori vesh ashtu. Liliana e kishte fajin. E pa se Serena erdhi ne shtepi dhe me qellim doli nga dhoma. Aty gjerat filluan te shkonin edhe me keq. Nga njera ane femija, nga njera ane Serena.
C'dreqin do bej?
______________________________________
Arrivederci!💋