Bu bölüm geçtiğimiz bölümün devamı niteliğindedir.
Keyifli okumalar dilerim...
-
Dudaklarımız yavaşça birbirinden ayrıldığında birkaç saniye önce düşündüklerimi hızla kafamdan kovdum ve yerimde huzursuzca kıpırdandım.
Böyle bir şey imkansızdı. Bu tamamen ulaşılmazdı.
Rüzgar beni asla sevmezdi. Asla beni o konuma getirmezdi.
Ben, onun sevebileceği kadınların yanında sadece ufak bir kız çocuğu olarak kalırdım. Ve zaten o da böyle söylemiyor muydu bana? Küçük kız çocuğu...
"Bir sorun mu var?"
Evet, kalbimde büyük bir sorun var. Neden böyle hissediyorum?
"O kadınla ilgili her şeyi bilmek istiyorum."
Ağzımdan çıkan kelimelerin hemen ardından pişman olduğumda artık her şey için çok geçti.
İlk önce Rüzgar'ın kaşları merakla havalandı ve hemen ardından ise yavaşça çatıldı.
"Hangi kadın?"
Bir yola girmiştim. Ve sanırım bu yolun sonunu görmeden içim rahat etmeyecekti.
"Arzu. Ama eğer ki bunu konuşmak seni üzecekse şu an kapatmaya hazırım."
Bakışları alaycı hale bürünürken tek eliyle önüme düşen saçlarımı geriye doğru itti.
"Neyi merak ediyorsun?"
Arzu hakkında konuşmak onu üzmüyordu. Peki ya ben buna neden bu kadar sevinmiştim?
"Nasıl tanıştınız?"
Evet, en çok da bunu merak ediyordum. Acaba bizimkisi gibi dünyanın en tuhaf olaylarından birisi miydi?
"Buraya ilk geldiğin gün sana bir soru sormuştum hatırlıyor musun?"
Birkaç saniye duraksadı.
"Sana, 'Seni buraya üvey annem mi gönderdi?' demiştim."
Anımsadıklarımla birlikte yavaşça kafamı salladım. Evet, bana tam olarak böyle söylemişti. Ben de bunun üzerine aptal gibi 'Senin de mi üvey annen var?' demiştim.
Ama şu an her şeyi öğrendiğimden dolayı kafamda tam olarak oturtamadığım detaylar vardı.
Rüzgar, o kadından üvey annem diye mi bahsediyordu?
"Şu an ne düşündüğünü biliyorum. Evet, o kadın benim hiçbir şeyim değil. O gün üvey annem demek zorundaydım çünkü seni o kadın göndermemiş olabilirdi. Ve eğer ki o göndermeseydi bana 'O kadın kim?' diyecektin ve bende tanımadığım bir insana açıklama yapacak biri değildim."
Evet bunu biliyoruz.
"Kısacası konunun daha fazla uzamasını engellemek için bu yola başvurdum."
Buraya kadar her şey tamamdı. Peki ya bu konunun Arzuyla olan alakası neydi?
"Arzu, o kadın tarafından tutulmuş bir mesajcıydı. Ve ben bunu son güne kadar anlamamıştım."
Ellerim duyduklarımla eş zamanlı olarak ağzımın üzerine kapanırken söyleyecek tek bir kelime dahi bulamamıştım.
Şaşkındım.
Öyle şaşkındım ki dilim tutulmuştu.
Bir insan nasıl böyle bir şey yapabilirdi ? Nasıl bu kadar acımasız olabilirdi ? Adına aşk dediğimiz bu duyguyu nasıl böylesine kötü kullanabilirdi ?
Bu.. Bu duyduğum en aldatıcı senaryoydu.
"Şşş ben iyiyim. Ama sen dağıldın. Ve bu benim hiç hoşuma gitmedi."
Ellerimden sıkıca kavradığında ona söyleyebilecek tek bir kelimemin dahi olmamasına lanet ettim.
Onu avutacak, ona iyi gelebilecek tek bir sözcüğüm bile yoktu.
"Bana bak." Ellerinden birisini usulca yanağıma bastırdı. "Sadece sen istediğin için anlatıyorum. Yoksa bu durumun beni üzmesini bırak aklıma bile gelmiyor."
Yeşillerimiz uzun bir süre karşılıklı olarak savaştı.
"Aşık olduğun insandan büyük bir darbe yiyorsun. Bu.. Bu seni nasıl üzmez?"
Dudakları hafiften yukarı doğru kıvrıldı.
"Belki de aşık değildim. Sadece öyle olduğumu zannediyordum."
Yavaşça gülümsedim.
"Peki ya gerçek aşk.. Onu şu an tanımlayabilir misin bana? O hissi biliyor musun?
Bakışlarımız birkaç saniyeliğine ayrıldı. Sonrasında ise çok daha büyük bir şiddetle birleşti.
" Aşk'ı sana tanımlayamam. Çünkü sanırım onu bende yeni öğreniyorum. "
Duyduklarım, kalbimin en kuytu yerlerine sarsıcı darbeler indirirken dudaklarım mutlulukla kıvrıldı.
Aşk'ı öğrenmek.. Bunu sevmiştim.
Ama sanırım beni en mutlu eden, onun daha öncesine kadar bu hissi bir başkasına hissetmediğini öğrenmekti.
"Peki onu tam olarak hissettiğinde ne yapacaksın?"
Eğilerek saçlarıma ufak bir öpücük kondurdu.
"Zaman.. Her şeyi zaman gösterecek güzelim."
Kafamı yavaşça sallarken içimdeki heyecan kırıntılarına sıkıca tutundum.
Her şey çok güzel olacaktı. Bunu tüm kalbimle hissediyordum.
"Peki Arzu'nun o kadın tarafından tutulduğunu nasıl anladın?
Bu da bir başka sorundu. Muhtemelen öğrendiği zaman kendisine çok kızmıştı.
"Kendisi itiraf etti. Burada daha fazla yaşayamayacağını söylediği gün, tüm olanları anlattı. Özür diledi ve öylece çekip gitti. Buraya ilk geldiğimiz zamanlar teknem kıyıda duruyordu. Onunla gitti."
Ahhh bir de utanmadan özür diliyordu lanet kadın. Tüm bu sebep oldukları yüzünden öldürmek istiyordum onu.
"Yani siz adaya gelmemiş olsaydınız bu oyuna devam mı edecekti?"
Dudaklarından hafif bir gülüş bıraktı.
"Aslında tam tersi. O kadının asıl amacı, benim Arzu sayesinde adaya yerleşmemi sağlamaktı. Ve başardı da."
Anlayamıyordum.. O kadın neden Rüzgar'ın adaya yerleşmesini istemişti ki? Üstelik bunun için bir kadın tutmuştu. Bu fazlasıyla garipti.
Rüzgar, bakışlarımdan hiçbir şey anlamadığımı anladığında detaylıca açıklama gereği duydu.
"Annem'e babası tarafından kalmış olan bir şirket vardı. Annem, bütün bu olanlar yaşanmadan önce şirketteki hisselerinin yarısını babama vermiş."
İşte bu kötü olmuştu.
"Sonrasında ise tahmin edersin ki pişman olmuş. Yıllar sonra annem bir gün karşıma geçti ve benden hisseleri geri almamı istedi. Bu onun, tüm yaşamı boyunca benden istediği tek şeydi. Bu yüzden ben de uzunca bir süre bu konu hakkında çalıştım, bir sürü delil topladım ve babamların karşısına çok güçlü bir sebeple dikildim. O zamanlar yirmi iki yaşındaydım."
Bu hikaye gittikçe ilginç bir hal alıyordu.
"Onları derinden sarsmıştım. Hatta uzunca bir süre haciz işlemleriyle uğraşmak zorunda kalmışlardı. Onlar bu işlerle uğraşırken ben de öldürücü darbem için hazırlanıyordum. Sonra o günlerden birinde Arzuyla tanıştım. Bir gece kulübünde. Ancak tanışmamız benim sandığım gibi tesadüf değilmiş."
Kaşlarım yavaşça çatıldı. Bu insanlar ne kadar acımasızdı.
"Çocukluktan beri en büyük hayalim bir adada yaşamaktı. Babam da bunu biliyordu. O kadın, onlara karşı başlatacağım savaşlardan haberdar olmak ve benim adaya yerleşerek şirket hayatından uzaklaşmam için Arzuyu tuttu."
Rüzgar'ın elleri yumruk şekline geldiğinde ellerimi yavaşça ellerinin üzerine sardım.
Onun yanındaydım. Ve o da bunu bilmeliydi.
"Zaten sonrasında da ne yaptıysam bir sonuç alamadım. Her bir girişimim karşılıksız kaldı. Çünkü onlar her seferinde kontrollerini almış oluyordular."
Sinirle ayağa kalktım.
"Bu çok saçma! Duydun mu beni çok saçma! Eğer o kadın olmasaymış sen başarılı olabilirdin. Neden geri dönüp yarım kalan işini halletmiyorsun neden!"
Kendimi kaybederek kurduğum cümleler hızla evin duvarlarında yankılandığında boğazımın acısını şiddetli bir şekilde hissettim.
"Sakin ol." Rüzgar ayağa kalkarak karşıma geçti ve kollarımdan sıkıca kavradı. "Annemi defalarca kez hayal kırıklığına uğrattım. Ona bir kez daha umut veremem. Duydun mu beni!"
Kollarımı hızla ellerinin arasından kurtardım.
"Onu bir kez daha hayal kırıklığına uğratmayacaksın. Bu sefer kazanan sen olacaksın!"
Rüzgar elleriyle yüzünü sıvazladı. Ardından da ses tonunu sakinleştirip tekrardan bana doğru yöneldi.
"Bunu yapamam. En azından şimdi değil."
Gözlerindeki duygu yoğunluğu canımı acıtırken içimden ona binlerce kez hak verdim. Haklıydı. O şu an için buna hazır değildi.
Bu olayın onu sarsmadığını söylese bile, onun içten içe kırıldığını görebiliyordum. Çünkü birine kırılmak için ona aşık olmamız gerekmezdi. Zaten kırıldığı kişi Arzu da değildi. O her şeye herkese en çok da kendisine kırgındı.
Bunun bilinciyle ellerimi uzatarak sıkıca ellerini tuttum ve ses tonumu olabildiğince yumuşattım.
"Sen kendini hazır hissettiğinde ben belki burada.. Yani senin yanında olamayacağım.. Ama seni karada bekleyeceğim. Sana söz veriyorum o zaman senin yanında olacağım."
Hafiften gülümsedim ve minderlerin üzerindeki anahtarı elime aldım.
"Hem de o gün seni burada bekleyeceğim. Bu sefer başarılı olacaksın. Ben senin, annenin tek isteğini yerine getireceğine inanıyorum. Sana güveniyorum adadaki yeşil gözlü çocuk.. Hem de tüm kalbimle. Bunu, daha öncesinde de söylemiştim."
Gözleri hafiften dolarken beni hızla kendisine doğru çekti.
" Biliyorum güzelim. Biliyorum. Ve şunu da biliyorum ki yanımda olan kişi sen olduğunda benim başaramayacağım hiçbir şey yok. Çünkü sen bana o güzel kalbinle her şeyin karşısında savaşılabilecek o gücü veriyorsun. "
-
Merhabalar.. Umarım bölümü beğenmişsinizdir.
Yorumlarınızı okumak için sabırsızlanıyorum.
-
Instagram ; adayadusenkizkitap
-
Bir sonraki bölüme kadar hoşçakalın. Sizleri çok seviyorum!