Την κρατά στην αγκαλιά του καθώς αργά χαιδεύει τα μαλλιά της που αγγίζουν το στήθος του.
"Θέλεις να μιλήσουμε τώρα?" της λέει με βαθιά φωνή και νιώθει το κορμί της να σφίγγεται μέσα σε λίγα δεύτερα. Ξεφυσά εκείνος. Καταλαβαίνει οτι έχουν δρόμο ακόμη. Αλλά όλα θα γίνουν. Θα τα καταφέρουν μαζί.
"Θέλω να ακούσεις ένα τραγούδι.." της λέει καθώς γυμνός σηκώνεται απο το κρεβάτι. Τον παρατηρεί η Χαρά να πλησιάζει τον υπολογιστή. Ξαφνικά γυρνά ο Αντρέας και την κοιτάζει. Η Χαρά κατεβάζει το βλέμμα και κοκκινίζει. Μπορεί να της έκανε έρωτα..ξανά και ξανά..αλλά εκείνη ακόμη νιώθει αμηχανία.
Της χαμογελά.
"Ελπίζω να σου αρέσει αυτό που βλέπεις" της λέει και η Χαρά του γνέφει καταφατικά καθώς δαγκώνει τα χείλια της. Την κάνει να ντρέπεται..δείχνει τόσο άνετος με αυτό το θέμα..
"Είσαι όμορφη" της λέει σοβαρός και κάθεται στο γραφείο.
Εκείνος ανοίγει τον υπολογιστή. Βάζει τα γυαλιά μυωπίας του και κοιτά την οθόνη.
Σε λίγες στιγμές ακούγεται η μουσική. Γεμίζει το χώρο . Την κοιτάζει απο μακριά. Χωρίς να της μιλά. Νιώθει πως για εκείνον το τραγούδι αυτό έχει σημασία.
"Και τι σκεφτόσουν ..όσο άκουγες το τραγούδι?" του λέει και ανασηκώνεται απο το κρεβάτι. Προσεκτικά τραβά το σεντόνι και καλύπτει την γύμνια της. Νιώθει το άρωμα του Αντρέα πάνω της.
"Πολλά.." της λέει και βγάζει τα γυαλιά του. Τα ακουμπά στο πληκτρολόγιο και την πλησιάζει. Σκύβει μπροστά της και αργά την φιλάει καθώς το σεντόνι της Χαράς πέφτει χαμηλά αποκαλύπτοντας το γυμνό της στήθος.
"Αλλά κυρίως σκεφτόμουν αυτό" της απαντά βραχνά καθώς χαμηλώνει το φιλί του. Την γέρνει πίσω στο κρεβάτι και την διεκδικεί για ακόμη μια φορά.
Εκείνο το ξημέρωμα τους βρήκε σαν ένα κορμί. Την κοίταζε συνέχεια στα μάτια.
Ένα μήνα μετά
Ο Αντρέας επιβλέπει με τον μηχανικό τα σχέδια του ιππικού ομίλου. Του εξηγεί τις αλλαγές στην ηλεκτρολογική εγκατάσταση. Ασυναίσθητα για ακόμη μια φορά βγάζει το κινητό του απο την τσέπη. Καμία κλήση.
Ένα μήνα τώρα..αυτός την διεκδικεί, την αναζητά. Τελειώνει τις εργασίες στην φάρμα και τρέχει στο σπίτι της ευτυχίας. Η Χαρά είναι πάντα εκεί. Πάντα του χαμογελά, αλλά δεν κάνει καμία κίνηση να τον φιλήσει πρώτη. Στην αρχή σκεφτόταν πως ντρέπεται τα παιδιά, πως είναι ..γενικά..ντροπαλή, αλλά και όταν την πετυχαίνει μόνη, συμπεριφέρεται απόμακρα. Την πηγαίνει στο σπίτι της. Κάθε βράδυ ρωτά αν μπορεί εκείνος να περάσει μέσα και εκείνη του γνέφει καταφατικά.
Κάτι την κρατά πίσω. Δεν ξέρει τι. Δεν παραδίδεται σε αυτό που έχουνε. Συζητάνε για τα παιδιά, για το όμιλο, συζητάνε για τα άλογα ακόμη και για την Ευτυχία. Εκείνη τους ενώνει πια. Είναι ένας άνθρωπος που αγάπησαν και οι δυο πολύ. Στην αρχή διστακτικά την ανέφερε ο Αντρέας πρώτος. Δεν θα έπρεπε άλλωστε να είναι η αδερφή του ένα θέμα που δεν θα το αγγίζουν. Όταν εκείνος αναπόλησε μια αστεία ιστορία με την αδερφή του, η Χαρά του εξιστόρησε και αυτή άλλη μια. Εκείνο το βράδυ γέλασαν και συγκινήθηκαν. Την θυμήθηκαν με αγάπη. Η Ευτυχία δεν τους χωρίζει. Τα ξεκαθάρισαν όλα. Αλλά εκείνη είναι διστακτική ακόμη μαζί του.
Δεν τον πλησιάζει να τον αγγίξει ούτε στο σπίτι της. Δεν συμπεριφέρεται σαν να είναι ζευγάρι. Ποτέ δεν τον ρωτάει τι θα κάνουνε την επόμενη μέρα , ποτέ δεν μιλάει γενικά για το μέλλον. Κανά δυο φορές που επίτηδες εκείνος της μίλησε για ένα ταξίδι που θα ήθελε να κάνουν μαζί το καλοκαίρι που έρχεται, εκείνη ξεφύσηξε και δεν τον κοίταξε.
Ξέρει ο Αντρέας..πως εκείνη είναι ερωτευμένη. Το νιώθει όταν της κάνει έρωτα. Ο τρόπος που παραδίδει το σώμα της σε εκείνον..δεν το έχει ξαναζήσει. Απλά..πάντα κάνει εκείνος την πρώτη κίνηση. Μια μέρα δεν την πλησίασε. Την πήγε ως το σπίτι της. Δεν τον προσκάλεσε να μπει μέσα. Ούτε εκείνος της είπε να περάσει. Απλά είπαν καληνύχτα και του έκλεισε την πόρτα.
Όταν μετά απο μια ώρα επέστρεψε τρελαμένος με αυτό που γίνεται..την βρήκε κλαμμένη. Δεν το παραδέχτηκε. Δεν του είπε τι συμβαίνει. Την σήκωσε στην αγκαλιά του και την πήγε στο κρεβάτι. Της έκανε έρωτα και ως το πρωί της μιλούσε για διάφορα θέματα..για την μητέρα του..τον πατέρα του..ακόμη και για τον Δημήτρη. Για τα όσα έζησε στην φυλακή..ήθελε να την δει με τη σειρά της να χαλαρώνει..να του πει τι είναι αυτό που την κρατά πίσω .
Δεν του έχει πει σ'αγαπώ. Αυτός..το λέει..όχι συχνά..νιώθει άσχημα που ποτέ εκείνη δεν απαντά κάτι..νιώθει σαν να την πιέζει να το πει κι εκείνη.
Καμία κλήση και πάλι. Αν δεν την πάρει..αν δεν την ψάξει..εκείνη δεν θα τον πλησιάσει ποτέ. Ξεφυσά.
"Θέλετε κύριε Εμπείρη να σταματήσουμε για απόψε?" λέει ο νεαρός άντρας που κοιτά το αφεντικό του απο ώρα να είναι αναστατωμένος κοιτώντας ανα δέκα λεπτά το κινητό του.
"Εμ..ναι . Καλή ιδέα"
Θα πάει απο το σπίτι της.
Χτυπά την πόρτα της. Έχει να την δει απο χτες. Επίτηδες δεν επικοινώνησε. Θέλει και αυτή να κάνει κάποια κίνηση. Σήμερα όμως το αποφάσισε θα της μιλήσει. Για όλα. Θέλει να ξέρει αν είναι μαζί σε αυτό. Σχέση ..σχέση δεν είναι να βρίσκεσαι με τον άλλον τα βράδια μόνο..θα ήθελε να την έχει πιο πολύ στην ζωή του. Και πρώτον να σταματήσει αυτή η ανοησία με τα δυο σπίτια. Ποιός ο λόγος εκείνη να έχει δικό της σπίτι? το σπίτι της είναι εκεί που είναι αυτός.
"Αντρέα.." τον κοιτάζει έκπληκτα. Τα μάτια της κόκκινα. Πάλι έκλαιγε. Θα τον τρελάνει. Γιατί τους το κάνει αυτό?
"Μα τω θεώ Χαρά μου έρχεται να τα σπάσω όλα" της λέει και δαγκώνει το χείλος του. Έκανε σίγουρα κακή αρχή. Κάπως αλλιώς το είχε στο νου του να το πάει. Απλά δεν αντέχει να την βλέπει κλαμμένη. Δεν υπάρχει καν λόγος. Εκείνος την θέλει . Απόλυτα.
"Τι..τι έκανα?" του λέει αναστατωμένη και ο Αντρέας ξεφυσά απογοητευμένος με τον εαυτό του. Τριάντα χρονών άντρας..έχει διοικήσει όμιλο απο τα 23 του..έχει βγάλει λεφτά όσο δεν φαντάζεται κανένας..και μπροστά στην Χαρά κάθε στρατηγική του καταρρέει.
"Αχ ρε Χαρά.." λέει και κατεβάζει το κεφάλι του. Τρίβει τους κροτάφους του. Τι λάθος κάνει..
"Μπορούσες ξέρεις να με πάρεις κι εσύ ένα τηλέφωνο..να μου πεις πως θέλεις να με δεις..τι πιστεύεις οτι δεν θα ήθελα?" η φωνή του κουρασμένη..δεν σηκώνει το κεφάλι..
Ίσως απλά να μην τον αγαπά. Όσες φορές το σκέφτηκε , άλλες τόσες φορές το έδιωξε απο το νου του. Μόνο όταν κάνουν έρωτα , νιώθει πως του ανήκει. Γι αυτό την αποζητά συνέχεια.
Δεν την αγγίζει.
"Αντρέα.." πάει να του πιάσει το χέρι και το αφήνει πάλι κάτω.
Αν τον αγαπάει..αν θέλει να τον δει ευτυχισμένο..εκείνος αξίζει να είναι με μια γυναίκα που θα τον ολοκληρώσει..που θα του κάνει παιδιά..θα του χαρίσει μια όμορφη οικογένεια..εκείνη το έχει αποδεχτεί..οτι δεν είναι η γυναίκα που θα του τα προσφέρει αυτά. Εκείνος λέει οτι την αγαπά..το νιώθει..βλέπει όλες του τις προσπάθειες..αλλά σε λίγα χρόνια ..θα την ευγνωμονεί που τον άφησε να φύγει. Εκείνος θα γίνει καλός πατέρας. Τον βλέπει με τα παιδιά πως συμπεριφέρεται. Σίγουρα θα θέλει δικά του. Δεν είναι δίκαιο να του το στερήσει.
Απλά δεν μπορεί και να τον διώξει..είναι πάνω απο τις δυνάμεις της.
"Γιατί δεν με αγγίζεις γαμώτο?" της λέει ενώ τρέμει.
Εκείνη δεν του μιλά.
"Φίλα με τώρα " της λέει αυστηρά. Το απαιτεί.
Του γνέφει καταφατικά. Κάνει ένα βήμα προς εκείνον και σηκώνεται στις μύτες των ποδιών της. Του ακουμπά ευγενικά τα χείλη. Απαλά.
Σκύβει και την φιλά με πάθος. Την σηκώνει στην αγκαλιά του.
"Που με πάς?" του λέει ξαφνιασμένη.
"Στο μόνο μέρος που χαλαρώνεις και μου δείχνεις τι νιώθεις" της λέει και την οδηγεί στην κρεβατοκάμαρα.
------------------------------------------