end
"သူနဲ႔ ယူလိုက္ပါ kyungsoo"
" ဘာ..ဘာေျပာလိုက္တာလဲ"
" ကိုယ္မင္းကို စည္းစိမ္ေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေအာင္ထားႏိုင္မယ့္ ယံုၾကည္ခ်က္မရွိဘူး....ဒါ့ေၾကာင့္ သခင္ႀကီးရဲ႕ စကားကို နားေထာင္လိုက္ပါ ..."
" ဘာလို႔လဲ...appa ႔ေက်နပ္လက္ခံေအာင္ hyung ျကိဳးစားသြားမယ္ဆို
ဒီက ငဂ်စ္ေလးရဲ႕ လက္ကိုတြဲၿပီး ႏွစ္ေယာက္တည္း ေအးေဆးေနၾကမယ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္မလား "
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ ...အားလံုးေမ့လိုက္ပါ"
"ဟက္....ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ယံုလို႔ရမယ္ထင္ထားတာ....တကယ့္ လူလိမ္အႀကီးစားပဲ"
" ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ဟုတ္တယ္ ...ကိုယ့္မွာ ေတာင္းပန္စကားကလြဲၿပီးတျခားေျပာစရာမေတြ႕ေတာ့ပါဘူးကြာ..
" မလိုဘူး...ေတာင္းပန္တိုင္းလက္ခံရေအာင္ ငါက *ရူးမဟုတ္ဘူး...ခင္ဗ်ားသိလား ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ဘာလုပ္သင့္တယ္ဆိုတာဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ရွိတယ္ ...ေနာက္ေႏွာင္ မေတာ္တဆ ဆိုရင္ေတာင္ မ်က္လံုးခ်င္းဆိုင္မၾကည့္မိပါေစနဲ႔ ..အာ..ေနာက္ေတြ႕ဖို႔လဲ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး"
ေဒါသတႀကီး
သတိေပးၿပီး ေက်ာခိုင္း ထြက္သြားတဲ့သူမွာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ...ထိုနည္းတူ ေနာက္က က်န္ရစ္ခဲ့သူမွာလဲ မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္။
~~~~~~~~~~~~~
အျဖစ္အပ်က္မ်ားမတိုင္မီ တစ္ပတ္ခန္႔
~~~~~~~~~~~~~
ျပန္႔ၾကဲလာေသာ ဓာတ္ပံုမ်ားသည္ သခင္ႀကီးေရွ႕ ေခါင္းငံု႔ရပ္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ့ ေျခႏွစ္ဖက္ နားတြင္ စုပံုသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ငယ္ဘဝ ပံုရိပ္မ်ား
" ဒါ...ဒါက "
"မင္းက သားရဲ႕ hyung မလား "
"..."
" ငါအကုန္စံုစမ္းၿပီးၿပီ....မင္းမိဘေတြအေၾကာင္းအပါအဝင္ေပါ့ "
" nae?? "
သခင္ႀကီးဒိုက ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္လိုက္ရင္း
" ငါ..မင္းတို႔ စစၥတာနဲ႔ေတြ႕ၿပီးၿပီ...သူကလဲေျပာပါတယ္ မင္းမမွတ္မိေတာ့ဘူးတဲ့ "
"..."
" Kyungsoo နဲ႔ အေနနီးေနတာကိုလဲရိပ္မိတယ္ ...ဒါေပမယ့္ မင္းဘက္က ေနာက္ဆုတ္ေပးပါ "
" အားနာေပမယ့္ လက္မခံႏိုင္ပါဘူး သခင္ႀကီး ...ကၽြန္ေတာ္ kyungsoo ကို တကယ္ ခ်စ္တာပါ "
" တကယ္ခ်စ္ေၾကာင္း သက္ေသျပဖို႔ kyungsoo ကို စြန္႔လႊတ္ ရမယ္ဆိုရင္ေရာ "
" ဘာကိုဆိုလိုတာပါလဲ"
" မင္းမမွတ္မိတဲ့ မင္းမိဘအေၾကာင္းကေန စရွင္းရမွာပဲ "
" ...."
" မင္းမိဘနဲ႔ ငါတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံနဲ႔က အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္ .."
.
.
" မင္းေက်ာင္းစတက္ရမယ့္အရြယ္မွာ.. မျပည့္စံုခဲ့တဲ့ မင္းအေဖက သူ႔သားကိုေတာ့ ျပည့္ျပည့္စံုစံုနဲ႔ ႀကီးျပင္း လာေစခ်င္တယ္ ...ဒါနဲ႔ပဲ အလြယ္လမ္းကို လိုက္သြားတယ္ေလ "
"အလြယ္လမ္း..?"
" ဒုစရုိက္ေလာကေပါ့...မူးယစ္ေဆးကစ..လိင္ကိစၥေတြထိပဲ ...တစ္ေန႔က်ေတာ့...အင္း..kyungsoo ေလးတစ္လသားအရြယ္ မင္းက၆ႏွစ္လား...ထားပါ..အဲ့ေန႔မွာ မင္းအေဖက ရဲေတြလာစစ္လို႔ဆိုၿပီး ငါတို႔အိမ္မွာ လာပုန္းတယ္ .ငါတို႔ကလဲ သူ႔ကိစၥကို ဝင္မစြက္ဖက္ခဲ့ဘူး ေထာင္လဲ မက်ေစခ်င္ခဲ့ဘူး
ဒါနဲ႔ပဲ ငါတို႔အိမ္မွာ လက္ခံထားလိုက္တယ္
ညက်ေတာ့ ..ငါေရခ်ိဳးၿပီး ထြက္လာေတာ့ အိပ္ခန္းထဲမွာ kyungsoo ပဲ က်န္ခဲ့တယ္ ...ေအာက္က အသံၾကားလို႔ ဆင္းၾကည့္ေတာ့ ...ရဲေတြေရွ႕မွာ မင္းအေဖက kyungsoo အေမကို ဓားစာခံလုပ္ထားတယ္ "
" ဗ်ာ.!!."
" အဲ့ဒါတင္မကဘူး ငါ့ကို ျမင္ေတာ့ သူ႔ကို အႏၱရာယ္ေပးမယ္လို႕ထင္ပံုပဲ ....kyung...kyungsoo အေမရဲ႕ လည္..လည္ပင္းကို...ဓားနဲ႔ လွီးလိုက္တာ..."
သခင္ႀကီးေျပာသည့္အေၾကာင္းအရာေတြသည္ အမွန္ျဖစ္ေၾကာင္း ကိုယ့္မ်က္လံုးထဲ ေပၚလာေသာပံုရိပ္ေတြက သက္ေသထူေနသလို ...အဲ့ေန႔က ကိုယ္က အိမ္ေပါက္ဝမွာ အေမႏွင့္အတူတူ ရွိေနခဲ့သည္တဲ့...။
" ဒီ...ဒီေလာက္ဆို ..မင္းတို႔ကို ဘာေၾကာင့္ သေဘာမတူႏိုင္မွန္းသိမွာပါ "
"ဟုတ္ကဲ့...ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ပါၿပီ"
" ေက်းဇူးပါကြာ ..."
" ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အေဖ ...ေသသြားတာလား "
"...အင္း ...ပစ္မိန္႔ခ်လိုက္ေတာ့ အေသ ..ဖမ္းလိုက္ၾကတယ္ ..ငါလဲ kyungsoo အေမစိတ္နဲ႔ ဗ်ာမ်ားေနေတာ့ မင္းတို႔သားအမိကို သတိမရလိုက္ဘူး...စ်ာပနပြဲၿပီးမွ သတိထားမိတဲ့ပခ်ိန္မွာ မင္းတို႔သားအမိက မရွိေတာ့ဘူးေလ "
" မမေလးက!?"
" hasoo အေမက ေနာက္အိမ္ေထာင္ပါ ...kyungsoo ေလးကိုသိပ္ခ်စ္တဲ့သူ...kyungsoo သိတဲ့ သူ႔အေမေပါ့....သူ႔အေမရင္းက အသတ္ခံရတာပါလို႔ ေျပာမထြက္တာမို႔ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္ထိ မေျပာျပျဖစ္ခဲ့ဘူး"
"... သြားလိုက္ပါဦးမယ္ .."
ကၽြန္ေတာ့္အေဖက သူ႔အေမကို သတ္ခဲ့သည္တဲ့လား....။အေဖ့လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ သူကသူ႔အေမအရင္းကို ျမင္ခြင့္မရလိုက္ဘူး။
~~~~~~~~~~~~~~~
ထိုေန႔ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္သည္ ေကာင္ေလးကို မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ရဲ။
ဒီေနရာကို ခ်ိန္းလိုက္လို႔႔ ေပ်ာ္ေနခဲ့တဲ့ သူ႔
မ်က္ႏွာေလးက တျခားသူနဲ႔ေပးစားေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္စကားေၾကာင့္ တခဏခ်င္း ညႇိဳးႏြမ္းသြားလိုက္တာ....။
သိပါတယ္ ...ဘယ္ေလာက္ေတာင္ခံစားသြားရမလဲ ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူေနၿပီးမွ အျဖစ္မွန္ေတြသိခဲ့မယ္ဆိုရင္....။
ဒါက အေကာင္းဆံုး ေရြးခ်ယ္မႈျဖစ္မွာပါ။ ဒီထက္မနာက်င္ခင္ ကိုယ့္ကို မုန္းလိုက္တာက ေကာင္ေလးအတြက္ပိုေကာင္းမွာပါ...။
~~~~~~~~~
hyung က ကၽြန္ေတာ့္ကို အထင္ေသးလြန္းတယ္....ကၽြန္ေတာ္က စည္းစိမ္ေတြကို မက္ေမာေနလို႔လား...။ hyung သာအနားရွိရင္ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေက်နပ္မယ့္လူမ်ိဳး...။ ဒါကို သူရဲေဘာေၾကာင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို သူမ်ားလက္ထဲ ထိုးေကၽြးတယ္ေပါ့...။
သိလား hyung...? သတိေကာထားမိရဲ႕လား..
ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့တယ္ေလ ေနာက္ေတြ႕ဖို႔အေၾကာင္းမရွိပါဘူးလို႔...။
" ေရာ့ ...မနက္က် ဒီစာကို chanyeol ဆီ ေပးလိုက္ "
" ဟုတ္ကဲ့ "
" ၿပီးေတာ့ အျပင္ကလူေတြကိုေျပာလိုက္ ငါေအးေဆးေနခ်င္လို႔ မေႏွာင့္ယွက္ပါနဲ႔လို႔ "
" ဟုတ္ "
wang ေလး ထြက္သြားၿပီးသည့္ေနာက္ ဗလာျဖစ္ေနေသာ စာရြက္ေလးအေပၚ ညီညာေသာ လက္ေရးလွလွေလးမ်ားျဖင့္ စာလံုးအခ်ိဳ႕ေရးလိုက္သည္။
မ်ားမၾကာမီအခ်ိန္တြင္ေတာ့ အခန္းထဲတြင္ တေတာက္ေတာက္စီးက်ေနေသာ ေသြးမ်ားႏွင့္ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းၾကားထဲက ျပံဳးေနေသာ မ်က္ႏွာေလးသာ....
~~~~~~~~~~~~~~
'4' ႏွစ္ခန္႔ၾကာေသာအခါ
~~~~~~~~~~~~~~
'Do Kyung Soo '
ဟု ထိုးထြင္းထားေသာ ကမၺည္းတိုင္ေရွ႕တြင္ ဂႏၶာမာပန္းအျဖဴစည္းကို အသာခ်လိုက္သည္။
" သား..ႏႈတ္ဆက္လိုက္ေလ..ဒါသားရဲ႕ဦးႀကီး"
" annyeong ...သားက Do Soo ပါ "
" မေတြ႕တာၾကာၿပီေနာ္ kyungေလး"
" လာသား...mommy နဲ႔ အရင္ ကားထဲသြားရေအာင္ "
" nae "
သားေလးနဲ႔ hasoo တို႔ ကုန္းျမင့္က ဆင္းသြားသည္ကို ၾကည့္ၿပီးမွ အုတ္ဂူဘက္ဒူးေထာက္ကာ ပါလာေသာ soju ကို ငွဲ႔လိုက္သည္ ။
" ဒါ Hasoo ဝယ္လာခဲ့တာေလ...kyungေလးသိလား ..Hasoo က ဘာလို႔ မငွဲ႔ေပးတာလဲဆိုတာ ...အခုထိ kyung ေလး ဆံုးသြားတာကို သူမ လက္မခံေသးဘူး...ေခါင္းမာတာေတာ့ မင္းနဲ႔ တထပ္တည္းပဲ ..
မဟုတ္ဘူး ...
kyungေလးက ပိုဆိုးတယ္...
ဘယ္လိုလုပ္ ဒီေလာက္ မိုက္ရတာလဲ...
ခံစားရတာေတြ P'ကို ရင္ဖြင့္လို႔ရရဲ႕သားနဲ႔ ....
ဘာလို႔ အေတြးမေပါက္ရတာလဲကြာ "
••••••••••••••••
" မာမီ...သား ကဘာလို႔ ဒီေက်ာင္းမွာ မတက္ရတာလဲဟင္ "
က်မတို႔တက္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္း ကို ေခၚလာမိေတာ့ ေက်ာင္းေပါက္ဝကိုေငးရင္း ေျပာလာတဲ့ သားေလး...
" သားက ငယ္ေသးလို႔ေပါ့ ...သားသာ ေက်ာင္းမွာ စာႀကိဳးစား....ႀကီးလာရင္ ဒီတကၠသိုလ္ႀကီးမွာ တက္ရမွာေပါ့"
" ဟုတ္..."
စဥ္းစားမိေတာ့ kyungsoo က စာေတာ္တဲ့ ေက်ာင္းသားျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္ပဲ ....
ထိုအခ်ိန္က က်မသာ ကေလးမဆန္ခဲ့လၽွင္...
kyungsoo. သာ အရြဲ႕တိုက္လိုစိတ္မရွိခဲ့လၽွင္
appa သာ က်မတို႔အေပၚ ေမတၱာအျပည့္အဝေပးခဲ့မယ္ဆိုလၽွင္ ....
" ကဲ..ဒီသားအမိေတြ ရပ္ပဲေနေတာ့မွာလား အထဲဝင္ၾကစို႔ေလ "
သူ႔အေဖက ဝင္ၾကစို႔ဆိုတာနဲ႔ တြဲထားတဲ့ က်မလက္ကို ျဖဳတ္ကာ ေက်ာင္းဝင္းထဲ ေျပးဝင္သြားေသာ သားေလး...
•••••••••••••••
"sir chanyeol ...ေန႔လည္စာ မစားဘူးလားရွင့္ "
" မဆာေသးလို႔ပါခင္ဗ် ....ဆရာမတို႔ သြားစားႏွင့္ၾကပါ"
" ဒါဆိုလဲ သြားၿပီေနာ္ "
" ဟုတ္ "
စားပြဲေပၚက ျပကၡဒိန္ဆီ အၾကည့္ေရာက္ေတာ့ ဝိုင္းထားတဲ့ေန႔စြဲေလး .....
ေျခာက္ႏွစ္ေတာင္ ရွိခဲ့ၿပီေပါ့ ။
အတန္းျပန္စရင္ ကိုယ့္အခ်ိန္တစ္ခန္းပါတာမို႔ သင္ရုိးေတြယူၿပီး ဒုတိယႏွစ္ေတြဖက္ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
ကိုရီးယားဘာသာ အခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ အလိုအေလ်ာက္ ေနာက္ဆံုးတန္းက ေနရာေလးကို ၾကည့္မိျပန္သည္ ။
ဟင္!?ဝိုင္းအံုေနၾကပါလား ...ရန္ျဖစ္ေနၾကတာမ်ားလား !?
"ေဟ့! ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ "
တံခါးေပါက္အနီးရွိ စားပြဲခံုကို ေပတံနဲ႔ နာနာေခါက္ကာ အသံေပးရသည္။ ဆရာpark ဆိုကာ ေက်ာင္းသားေတြက လမ္းဖယ္ေပးၾကသည္ ။
ဦးတည္ရာေလးဆီ ေလၽွာက္ခဲ့မိေတာ့ ....အလို ..ကေလးေပါက္စက ငိုေနပါလား ...
" ဘာျဖစ္တာလဲ "
"ကၽြန္ေတာ္အိပ္ေနတုန္း ဒီကေလးေရာက္လာတာပါဆရာ "
ထိုသည္က အခုႏွစ္ရဲ႕ ေနာရာပိုင္ရွင္က ေျပာေသာစကား ...
" ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ေခါင္းကို ေခါက္ၿပီး ေနရာဖယ္ခိုင္းပါတယ္ ဆရာ "
" အဲ့တာနဲ႔..."
" ကၽြန္ေတာ္လဲ ကေလးမွန္းမသိေတာ့ အိပ္ေနတာ ေႏွာင့္ယွက္တယ္ဆိုၿပီး လက္ဆြဲလိမ္လိုက္မိတာပါ ဆရာ"
ဒင္းေလးဟာလဲ လိမၼာတဲ့ ေက်ာင္းသားေတာ့ မဟုတ္ ...ထားပါေလ ေလာေလာဆယ္ ကေလးကိစၥအရင္ရွင္းရမယ္ ..
" သားက ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ "
" သားက.ဟင့္...သားက mommy တို႔နဲ႔ ဖိုးဖိုးကို ဟင့္.. လာေတြ႕တာပါ .."
မ်က္လံုးေလး ဝင့္ကာ ရႈိက္သံတစ္ဝက္နဲ႔ေျဖလာတဲ့ကေလးေပါက္စဟာ တစ္စံုတစ္ေယာက္နဲ႔ေတာင္ ဆင္သလိုလို ...
" သား mommy တို႔ကေကာ ..."
"ဟင့္.. ဖိုးဖိုးဆီမွာ..."
" ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးရဲ႕ ေျမးထင္တယ္ဆရာ .."
" ဟင္?!"
" ဟုတ္တယ္ ခုနက ...ဖိုးဖိုးေက်ာင္းအုပ္နဲ႔တိုင္မယ္ေျပာေနတာ "
ဒါဆို Hasoo ရဲ႕ သားေလးေပါ့ ...ဒါေၾကာင့္ မင္းနဲ႔ဆင္ေနတာကိုး ငဂ်စ္ရယ္ မင္းတူၾကည့္ရတာလဲ မင္းလို ဂ်စ္မယ့္ပံုပါပဲ ..
" ဟင့္....ဦးက ဆရာလား...ဟင့္ ....ဆရာဦးဦး ...သားကို ဒီမွာ ထိုင္ခိုင္းပါေနာ္....ဟင့္ ....ခဏပဲထိုင္မွာေလေနာ္ "
" သားက ဘာလို႔ ဒီမွာထိုင္ခ်င္တာလဲ...တျခားေနရာေတြလဲ ရွိတာကို ..."
" မသိဘူး...မသိဘူး ...ဟင့္ ..သားဒီမွာထိုင္မွာ .."
" ကဲ..မင္းက ခဏဖယ္ေပးလိုက္ပါကြာ .."
" ဟုတ္..ဆရာ..ကၽြန္ေတာ္ သူနာျပဳ ဆရာမhonsuကိုေခၚခဲ့မယ္ေနာ္ "
ထိုေကာင္ေလးဟာ ကေလးရဲ႕ လက္က ဒဏ္ရာကို အေၾကာင္းျပကာ honsu ကို သြားကပ္ခၽြဲေနဦးမွာပင္။
" ဟီးဟီး...."
ခုနကနဲ႔ လားလားမွမဆိုင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာ ကေလးပါေလ။
" သား..နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ "
" ဒယ္ဒီ ေပးထားတာက Akapan mewnamart...မာမီက Do Soo ပါ ခင္ဗ် "
" သားရာ ရွာလိုက္ရတာ ေဝးေဝးမသြားပါနဲ႔ဆိုတာကို "
အေျပးအလႊား ဝင္လာသည့္သူ...
" အကိုေလး!"
" Chanyeol?"
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အကိုေလး ေကာ္ရစ္တာ မွာရပ္ကာ အခန္းထဲက honsu ေဆးလိမ္းေပးေနေသာ Do Soo ေလးကို ၾကည့္ေနမိသည္။
" အဆင္ေျပရဲ႕လား"
" ဟုတ္ကဲ့...မမေလး"
" ဒီတိုင္း hasoo လို႔ပဲေခၚပါ ...က်မတို႔ဒီကို မေရာက္ျဖစ္တာျကာမၾကာ ..chanyeol ေတာင္ ဆရာျဖစ္ေနၿပီ"
" အားလံုးက အကိုေလးတို႔ ေက်းဇူးေၾကာင့္ပါ "
" daddy သားဗိုက္ဆာတယ္"
" အင္း...chanyeol ေကာ ကိုယ္တို႔နဲ႔လိုက္ခဲ့ပါလား "
" ရပါၿပီခင္ဗ် ...ကၽြန္ေတာ္အတန္းဝင္ရဦးမယ္ "
" honsu ကေတာ့ လိုက္ရမယ္ေနာ္ ...မလိုက္ရင္ ငါစိတ္ဆိုးမွာ .."
" သိပါၿပီရွင္ "
" သြားခြင့္ျပဳပါဦး chanyeol si "
" nae "
" bye bye ဦးဦး "
" bye "
အကိုေလးက Do soo ေလး လက္ကို ဆြဲရင္း ....hasoo နဲ႔ honsu က အေနာက္ကေန စကားေျပာရင္း ထြက္ခြာသြားၾကေလသည္။
ရုတ္တရက္ ...Do Soo ေလးက ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ျပန္ေျပးလာကာ သူ႔ေက်ာပိုးအိတ္ေသးေသးေလးထဲက ခဲဖ်က္ထုပ္ကေလးထုတ္ၿပီး ေပးလာသည္။
" လက္ေဆာင္...သိမ္းထားေနာ္ ဦးဦး ..သားက ဒီေက်ာင္းမွာ လာတက္မွာ "
" မယ္....မင္းက အေဖတို႔ကို ေပးေတာင္မထိဘဲ ဦးဦးကို က်ေပးတယ္ေပါ့ "
အနားေရာက္လာတဲ့ အကိုေလးက သားျဖစ္သူရဲ႕ ေခါင္းကို ပြတ္ၿပီးစကားနာထိုးေတာ့
" Daddyက daddy ...ဦးဦးက ဦးဦးပါခ "
" ဟဟ...ဟုတ္ပါၿပီကြာ ..ထီသာထိုးေတာ့ chanyeol ေရ ဒီကေလးက အဲ့တာေတြကို အရမ္းႀကိဳက္တာ ဘယ္သူမွ ကိုင္လို႔ရတာမဟုတ္ဘူး "
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္ Do Soo ေလးေရ.. "
" ဟုတ္.."
လက္ထဲက ခဲဖ်က္အေရာင္စံုပါတဲ့အိတ္ကေလးကိုၾကည့္ရင္း... ထြက္ခြာသြားတဲ့ ေက်ာျပင္ေတြကို ၾကည့္ရင္း ျပံဳးလိုက္မိသည္။
~~~~~~~~~~~
ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ကာလေတြမွာ ...
သခင္ႀကီးဒိုသည္ ေရြးေကာက္ပြဲမွ ႏႈတ္ထြက္ကာ Kyungsoo တက္ခ်င္ခဲ့သည့္ ဤေက်ာင္းကို လႊဲေျပာင္းယူကာ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည္ ။
သားျဖစ္သူရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစာအရ Park ChanYeol ကိုေတာ့ ဆရာအျဖစ္ အလုပ္ဝင္ေစခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
လက္စားေခ်မယ့္ honsu ကိုေတာ့ Akapan က အတတ္ႏိုင္ဆံုး အမွန္တရားကို ေဖြရွာေပးခဲ့သည္ ။တရားခံအစစ္ကို သိခဲ့ရေပမယ့္ အျပစ္ေတာ့ မေပးႏိုင္ခဲ့ေခ်။ထိုသူက honey ဆံုးၿပီး မၾကာခင္ကပင္ စိတ္ေဖာက္ျပန္ေနသူျဖစ္သည္။
~~~~~~~~~~~~~~~
Do Kyung Soo ဟုေရးထိုးထားေသာ ေျမပံု (အုတ္ဂူ) ေဘးနားတြင္ ထိုင္ကာ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္မိသည္။
သူမ်ားေတြလိုပဲ ေကာင္းကင္ေပၚေရာက္ေနမလား....ဒါမွမဟုတ္ သူ(kyungsoo) ျဖစ္ခ်င္သလို ျပန္လည္ေမြးဖြားေနၿပီလား ...။
ထိုေန႔က ညႀကီးမင္းႀကီး wang ေလး က လာႏႈိးခဲ့သည္ ။ အမွန္က ကိုယ္လဲ အိပ္လို႔ေတာ့မေပ်ာ္ေသးေပ။
wang ေလးကေျပာသည္။ သခင္ေလး ေသေၾကာင္းၾကံလို႔တဲ့...ကၽြန္ေတာ္အေျပးအလႊားသြားမိေတာ့ အသက္မဲ့ေနတဲ့ သူ႔ကိုသာ ေတြ႕ရသည္ ။ သခင္ႀကီးကေတာ့ note book ေလးကို လြတ္ခ်မိသည္အထိ ...သူေရးထားခဲ့ဟန္
'မႏႈတ္ဆက္ခဲ့ရတဲ့အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္... မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္နဲ႔...Chanyeol Hyung ကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါလို႔ေတာင္းဆိုပါရေစ '
တဲ့...။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရူးမိုက္လိုက္လဲ ....
အားလံုးကို ပိုၿပီး ေနာင္တရေစတာက သူ႔ရဲ႕ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလးထဲက...သူ အထက္တန္းေအာင္ၿပီးကတည္း က စျပတဲ့ သူ႔ရဲ႕ မွတ္ဥာဏ္ ခ်ိဳ႕ယြင္းမႈ ေရာဂါလကၡဏာေတြ....
ဒါေၾကာင့္မို႔ name tag ေတြ တပ္ခိုင္းထားရတယ္တဲ့ေလ ...။
မီးသၿဂႋဳလ္အၿပီး wang ေလး ေပးလာတဲ့စာက ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားကို ပါ မီးသၿဂႋဳလ္ သြားခဲ့သည္။
•••••••••••📝📝••••••
Hyung.
ကၽြန္ေတာ္ေလ hyung မရွိတဲ့ အရင္က ဘယ္လိုျဖတ္သန္းလာလဲ မသိေပမယ့္ ....အခုေတာ့ hyung မရွိရင္ မျဖစ္ဘူးထင္တယ္...
ကၽြန္ေတာ့္ဘဝမွာ စိတ္ရင္းနဲ႔ ခ်စ္ေပးမယ့္သူမရွိေတာ့ဘူး ထင္ရဲ႕ေနာ္...
တကယ္ေတာ့ အဲ့လိုလူ ရွိလာရင္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ က ေမ့ေပ်ာက္သြားမွာပဲ...
အရင္ဘဝက ဘာလုပ္မိခဲ့လို႔လဲမသိ....
တကယ္လို႔မ်ားေလ ေနာက္ဘဝဆိုတာရွိခဲ့ရင္...
ေႏြးေထြးတဲ့ မိသားစုမွာ ေမြးဖြားခ်င္တယ္ ...။
ေၾကာက္ရလို႔ ေလးစားခ်င္ ဟန္ေဆာင္ၾကတာမဟုတ္ဘဲ ..အရည္အခ်င္းရွိလို႔ ေလးစားခံရတဲ့သူျဖစ္ခ်င္တယ္ ...အာ...
ကၽြန္ေတာ္သိပ္ႀကိဳက္တဲ့ ဒီႏွစ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးခံုေလး ...ဘယ္ေလာက္မွေတာင္ မထိုင္ခဲ့ရဘူး ...
သေဘာေကာင္းတဲ့ဆရာနဲ႔ ရုိင္းပင္းတတ္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အတူ ေက်ာင္းတက္ခ်င္တယ္ ....
အမွန္က အားလံုးထက္ .အရင္က..Hyung ကို ျပန္လိုခ်င္တယ္...ဘာလို႔ သူမ်ားဆီ ပို႔ရလဲမသိေပမယ့္ ...Hyung ကလြဲရင္ တျခားသူနဲ႔ တစ္စကၠန္႔ေတာင္ အတူမေနခ်င္တာကိုေတာ့ hyung သိသင့္တယ္...
ခ်စ္တယ္ hyung...
••••••📝📝••••••••
" အခုေလာက္ဆို ငဂ်စ္ေလးက သိပ္ကို ေပ်ာ္ေနမွာပဲေနာ္...အကယ္လို႔ Do Soo ေလး ျဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္ေပါ့ "
■■■■■■END■■■■■■
Do Soo ဟာ KyungSoo ျဖစ္ႏိုင္သလို
Kyungsoo ဟာ Do soo မဟုတ္တာလဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ 😝😝
အစကတည္းက ေရးထားတဲ့ ဇာတ္သိမ္းပ်က္သြားလို႔ ျပန္ေရးထားရတာ ..တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမမွတ္မိေတာ့လို႔...စိတ္သိပ္ၾကည္တာမဟုတ္😞😞
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ၁ႏွစ္ေက်ာ္ ၂ႏွစ္နီးပါးၾကာၿပီးမွ ဒီficလဲ အဆံုးသတ္ႏိုင္ခဲ့✌✌✌
စာလံုးေပါင္းမွား
ဟိုေရာက္ဒီေရာက္
ရႈပ္ယွက္ခတ္
သည္းခံေပးၾကပါလို႔...😆😆