21-12-1976
Tijd: 22:16
Status: Verward
_______________________________________________________
'Pssst Evans.' Lily keek expres niet op van het boek waarmee ze zich in één van de grote fauteuils voor het Gryffindor haardvuur had genesteld. Het was een complete uiteenzetting van liefdesdrankjes. Hoewel ze niet zoals van die tutjes al zwijmelde bij het horen van de naam "liefdesdrankje", was ze wel geïnteresseerd in toverdranken en hiermee ook in dit specifieke type. Ze had dan ook niet de behoefte wéér ruw onderbroken te worden door één van de Marauders. Of twee. Black had Remus immers meegesleurd, iets waar de jongen een gewoonte van leek te maken. Hoewel Potter en Black sowieso altijd al onafscheidelijk waren, had de zwartharige Gryffindor blijkbaar deze vakantie als doel zoveel mogelijk tijd door te brengen met zijn andere beste vriend Remus, die hier niet helemaal content mee leek, vooral als hij op een dergelijke ruwe wijze werd gestoord zoals nu bij Lily gebeurde.
'Red, ik weet dat je mij hoort en die drankjes kunnen nooit interessanter zijn dan wat ik je te vertellen heb,' sprak hij op fluistertoon en met een lange uithaal bij de "nooit". Een zucht glipte langs Lily's lippen, terwijl ze de bladzijde uitlas en vervolgens noodgedwongen opkeek. Ze was weg van de hoeveelheid gezelligheid die de jongens met zich mee brachten, echt waar. Ze konden soms alleen wat overheersend zijn. En dan vooral Black. Potter hield zich overduidelijk met veel moeite een beetje op de achtergrond en Remus zou zichzelf nooit opdringen even als Peter. Black had echter geen enkele reden om zich niet te gedragen als zijn oude irritante zelf nu zijn zwartgallige humeur van de eerste twee dagen een beetje naar de achtergrond leek te zijn verdreven.
'Wat jij wil, Black, maar als het niet interessanter is, dan krijg je die drankjes naar je hoofd gesmeten als straf voor het verstoren van mijn rust.' Lily zwaaide gevaarlijk met het boek, waarop Black achter een stoel dook en Remus met zich meetrok.
'Dat zou ze nooit doen toch?' vroeg hij aan Remus die zichzelf wist los te maken en zijn kleren afkloppend overeind kwam. Hij ving Lily's blik en rolde met zijn ogen, waarna hij zijn schouders optrok naar Black en op de nog lege bank ging zitten.
'Oh dat doet ze zeker wel. Ze zou Lily Evans niet zijn als ze het niet deed,' klonk opeens een luide stem vanuit het portretgat. Het begon ondertussen vrij irritant te worden dat Potter een talent bleek te hebben voor spontaan en geruisloos op plekken opduiken, om vervolgens heel luid te spreken. Natuurlijk was Lily eraan gewend dat Potter irritant was, maar dit was toch wel een verontrustende eigenschap voor de jongen die haar normaliter half stalkte. Oké, misschien was dat een tikkeltje overdreven, maar hij had toch zeker wel de gewoonte haar in de gaten te houden.
'Ja bij jou, maar ik ben net een schattige puppy. Wie slaat er nou een schattige puppy met een boek?' piepte Black vanachter de stoel waar hij achter was gaan zitten. In de tussentijd plofte ook Potter neer op de bank waar Remus was gaan zitten. De jongen bleek ook Peter mee te hebben gebracht, wat het clubje compleet maakte. Iedereen lachte hard.
'Pads, ik wil je niet teleurstellen, maar je bent alles behalve een schattige puppy.' Potter strekte zich uit om zijn beste vriend op zijn schouder te kloppen. Vervolgens had hij voor Lily het doorhad het boek uit haar handen getrokken en bladerde het door. Verbaasd knipperde ze met haar ogen. Sinds wanneer was Potter haar te snel af? Ja, hij was honderdmaal sportiever dan zij, die waarschijnlijk nog geen meter boven de grond zou kunnen vliegen zonder van de desbetreffende bezemsteel af te donderen, maar normaal was ze wel oplettender, toch? 'Evans, waarom lees je in Merlijnsnaam een boek over liefdesdrankjes.' Hij trok zijn wenkbrauwen naar haar op en legde het op de bijzettafel die tussen hen in stond.
'Het is een boek over toverdranken en ik ben nou eenmaal geïnteresseerd in toverdranken. Het maakt mij vrij weinig uit of het over liefdesdrankjes gaat of drankjes waarmee je mensen op gruwelijke manieren kan vermoorden. Beide wil ik kunnen bestrijden en beide bezorgen mij de kriebels.' Daar kon de jongen blijkbaar niet echt iets op terugzeggen en dus hield hij verder zijn mond. Remus had een tevreden glimlach om zijn lippen gangen. 'Black, kom je overigens nog achter die stoel vandaan om uit te leggen waarom je mijn rustige leesmoment zo ruw hebt verstoord, of kan ik weer verder lezen?' Dit spoorde Black aan om overeind te springen, zichzelf letterlijk op de bank te draperen over de andere drie heren heen –alsof er niet genoeg plaats was om naast elkaar te zitten- en zijn haar naar achter te zwiepen.
'Ik ben blij dat je het vraagt. Wij hebben namelijk een briljant plan en hoewel ik weet dat je normaal een regelslaafje bent, vond ik het toch wel een goed idee je alsnog te betrekken bij ons briljante plan. Vooral nu Dumbledore waarschijnlijk goedkeuring gaat geven voor het kerstbal vanavond tijdens het avondmaal en jullie prefects dit mogen gaan regelen.' Lily snoof. Tot haar verbazing leken echter ook de jongens niet blij met Blacks woorden.
'Sirius, je weet dat ik helemaal voor Lily meebrengen ben, maar is dit wel verstandig?' De gefluisterde woorden van Potter waren genoeg om Lily op scherp te stellen. Haar ogen vernauwden zich tot spleetjes en ze nam een strenge denigrerende houding aan. Het deed haar angstaanjagend veel op hun afdelingsleider Minerva McGonagall lijken, hoewel niemand zijn lippen dunner kon maken dan zij kon.
'Wat zijn jullie van plan?' kwam er op akelige toon uit haar mond. Ze zag Peter trillen en angstig omkijken, terwijl hij een seconde geleden nog zijn uiterste best deed om Black te overtuigen zijn mond te houden. Remus zuchtte diep, wetend dat hij zich gewonnen zou moeten geven en Black maakte een overdreven slikkend geluid dat men in tekenfilms wel eens hoorde. Alleen Potter leek onaangedaan door de toorn van Lily Evans. Hij leek altijd onaangedaan door de toorn van Lily Evans en dat frustreerde de roodharige dame uitermate. Het effect was in ieder geval groot genoeg en daar moest ze zich tevreden mee stellen. Ook al was ze dat stiekem niet.
'We zijn een aantal cadeautjes vergeten in te slaan en Sirius heeft geen passend net pak meer. En zo zijn er nog wel meer dingen die we hard nodig hebben vóór de kerst. Het punt is alleen dat er voor de kerst geen uitstapjes meer naar Hogsmeade zijn gepland en we niet echt de behoefte hebben om James' ouders alweer om hulp te moeten vragen voor zoiets doms en onbenulligs in tijden als deze,' legde Remus rustig uit. Black knikte op voorzichtig enthousiaste wijze in een poging Lily op te warmen voor het idee. Lily brieste echter. Het was immers volledig tegen de regels en er was geen goede reden ze te breken in haar ogen.
'Red, Evans, we willen alleen even naar de winkels en de professors zullen niks doorhebben. Dat hebben ze nooit. Bovendien leek het mij een goed plan om jou mee te nemen, zodat je een beetje opgevrolijkt wordt en dergelijke. Daarnaast houden meiden toch altijd van shoppen?' Ze brieste weer. Ditmaal echter wat onzekerder dan eerst. Ze deden, hoewel ze de regels verbraken, niet echt mensen pijn. Het enige probleem was dat ze zonder toezicht door Hogsmeade zouden lopen, maar blijkbaar deden ze dat dus wel vaker als ze Black zo hoorde. Misschien was het verstandiger hen te laten en mee te gaan om ze in de gaten te kunnen houden. Ze kon ze ook verlinken, maar dat voelde verkeerd op de één of andere manier. Ze hield zich graag aan de regels, maar verklikken deed ze niet graag. Zeker als dit niet hoognodig was.
'Oh, kom op Evans. Je gaat ons toch niet serieus naar McGonagall slepen, omdat Padfoot hier je graag een leuke dag wil bezorgen? Bovendien kan je mij echt niet wijsmaken dat jij toevallig een beeldschone avondjurk in je koffer hebt liggen boven. Niet dat je die nodig zou hebben, maar om zonder te gaan zou toch een beetje jammer zijn.' Haar ogen vonden die van Potter voor een zenuwslopende staarwedstrijd, iets wat wel eens vaker was voorgekomen als schreeuwen geen zin leek te hebben. Lily altijd kwaad, Potter altijd triomfantelijk. Uiteindelijk besloot Lily te doen alsof ze toegaf, hoewel ze in haar achterhoofd hield dat dit slechts was omdat ze hen beter in de gaten kon houden als ze deed alsof ze instemde.
'Goed, maar geen rare fratsen en als er iets niet in de haak is, gaan we per direct terug.' Black en Remus knikten instemmend, terwijl Potter met een grote grijns achterover leunde.
'Dat zegt Moony nou ook altijd,' mompelde Peter bedenkelijk, waarna hij van Lily naar Remus keek en weer terug. 'Prefects,' voegde hij er vervolgens hoofdschuddend aan toe en viste iets wat leek op eten uit zijn zak om er een hap van te nemen. Lily zwiepte haar haren naar achteren en keek naar Potter, niet tevreden met het gevoel van euforie dat hij uitstraalde.
'Ik neem aan dat jij trouwens nog een bijpassende stropdas of strik nodig hebt bij Fanny's jurk? Daar kan ik je dan meteen mooi bij helpen.' Lily glimlachte bij het zien van Remus' openvallende mond. Peter verslikte zich en Black verstopte zijn gezicht achter zijn rechterhand. Ze kon de geschokte uitdrukking op Potters gezicht zien, ook al herstelde hij zich ontzettend snel door een hand door zijn haren te halen en deze mogelijk nog meer door de war te doen.
'Ja, dat klopt,' wist hij eruit te persen. 'Hoewel het niet heel veel uitmaakt. Het was dat zij mij vroeg.' Ditmaal was het geen staarwedstrijd, maar toch waren Lily's smaragdgroene ogen volledig in beslag genomen door de hazelnootbruine van Potter. Uiteindelijk was hij degene die het oogcontact verbrak en zuchtte. 'We moesten maar eens richting de slaapzaal gaan.' Lily had het gevoel dat haar maag omdraaide. Potter gedroeg zich niet meer alsof hij zojuist de Quidditch cup had gewonnen en ergens gaf het haar ontzettend veel voldoening dat ze dat juist met die woorden had bereikt, maar het was toch ook vreemd. Ze kon haar vinger er niet opleggen wat het precies was, maar ze voelde zich raar. Het maakte haar onrustig.
'Ik blijf nog even lezen. Slaap lekker en tot morgen,' zei ze met die reden een stuk vriendelijker en zachter dan ze tot nu toe had gedaan. Ze kon zien dat dit Potter weer liet glimlachen voor hij gevolgd door Black en Peter de trap naar de jongensslaapzalen opliep. Remus bleef nog even zitten.
'Lils, ik weet niet wat je van plan bent, maar hij doet heel hard zijn best voor je.' Met een zucht keek ze naar Remus die zijn zandkleurige kapsel gladstreek en na dit gezegd te hebben ook eindelijk opstond.
'Dat weet ik. Dat zie ik.' Ze fronste meer in haarzelf dan tegen Remus en toen ze weer uit haar gedachten was wedergekeerd naar de echte wereld, was de jongen de trap opgelopen. Lily krulde zich op en pakte het boek weer, hoewel de woorden maar half tot haar doordrongen. Ze was verward. Compleet en hopeloos verward.