__👑__
‘The First Call’
Gaea Evergreen
Hanggang hapon akong nagtratrabaho ng walang pahinga, pero hindi naman nararamdaman ng aking katawan ang kapaguran kasi tuloy- tuloy naman ang aking trabaho sa Greenhouse. Tsaka, nakakagaan sa pakiramdam, lalo pa’t mahal ko ang aking trabaho, kaya bukal saakin.
Napatingin ako sa gitnang daan ng greenhouse nang makarinig ng mga yabag mula rito. I closed my book and bowed my head, because of the Prince appearance.
“Magandang gabi po, Prinsepe.” Magalang kong bati. Yeah! Gabi na, hindi nga lang masyadong malalim kasi may iilang kahel na ulap pa sa langit.
“I’ve see you’re working so hard.” Hindi ko maiwasang hindi mapanganga dahil sa klase ng kanyang pananalita at pakikitungo, ibang- iba sya ’pag sa skwelahan pero ‘pag dito, ang gaan ng boses nya. Pero di nya ko maloloko, magaspang at mapaglaro parin ang ugali nya, at hanggang ngayon magnanakaw parin sya. Hmp!
“Yeah..”
“What brought you here, by the way?” Pormal kong tanong sakanya. “Madame Superior, wants a time with you.” Kaya kaagad na napakunot ang aking noo. Ano na naman kayang sasabihin nya saakin. Bakit kasi hindi nalang sya ang pumunta rito? Ang layo kaya ng opisina nya mula sa greenhouse, tsaka pineperwisyo nya pa ang prinsepe. Tsk.
Magkasabay kaming naglakad papalabas sa greenhouse habang lumilipad parin ang aking isipan, sa kung saan. Bakit kasi di nalang yung spokesperson nya ang ipadala nya tutal bagot na bagot rin lang syang magsalita, at bagot rin akong maglakad para patas diba?
“You’re quiet.” Untag ng Prinsepe kaya ako’y napailing at napabalik sa ulirat. “Medyo lang po.”
“Don’t call me ‘Po’, I feel like I’m too old. Just call me on my name.” Saad nito kaya ako’y napatingin sakanya ng wala sa oras. Aba! Pa- humble ang lelong nyo!
“Pag- iisipan ko po!” Pang- iinis ko sakanya ng idiin ko ang huli kong binanggit, napansin ko ang pag- iba ng timpla ng kanyang mukha kasabay ng pagsama ng tingin nito saakin. Pero binawela ko lang iyon.
Prinsepe siya, kaya dapat marunong siyang gumalang. Pero siya naman ang hindi kagalang- galang. Hihi.
Nang tuluyang makarating sa opisina ni Madame S, ay kumatok muna ng tatlong beses ang Prinsepe bago buksan ang pinto. Dahilan para bumungad ang napakaliwanag at nakakasilaw na mga makikinang na bagay sa loob ng kanyang napaka- engradeng opisina.
Napatigil sa pagsusulat si Madame S ng mapansin ang pagpasok namin sa loob ng kanyang opisina. Inayos nito ang kanyang salamin habang kami’y kanyang pinagmamasdan.
“Ano po pala ang sasabihin nyo, at ako’y inyong pintawag?” Puno ng respetong tanong ko sakanya.
“I would like you to come with me tomorrow.” Sagot nito habang inaayos nya ang mga papeles. And here we go again, another thrilling mystery, na palaging nagpapakunot ng aking noo. Tatanda ako ng maaga dahil sakanya eh.
“Saan naman p—”
“You can go now.”
What?
Did she just said that?
I mean, yun lang!? Ilang milya ang nilakad ko papunta rito at yun lang ang sasabihin nya? Ang hangin nya talaga, sobrang fresh ng apog nya. Siguro kung hindi sya isang elite, matagal na siguro syang pinagpyestahan ng batok dahil sa kabanasan.
“Feeling pissed off?” Napatingin ako sa Prinsepe ng ako’y kanyang tanungin, nang kami’y makalabas sa opisina ni Madame S.
I looked at him glaring, and stepped my feets as if it had a rocks inside on it. I heard his soft chuckles behind my back, and so I rolled my eyes without him seeing it. Tsaka, wala rin naman akong pake kung makita nya akong iniirapan ang katulad nya.
Hindi naman naiwasan ng aking mga mata ang mahagip ang isang empty landscape frame sa ibaba ng isang torch, nang ito’y mapadaanan ko ng tingin. Wala itong litrato, o kahit na ano pa, except sa sobrang purong puti nitong background. “Ba’t wala iyong litrato?” Nagtataka kong tanong sa prinsepe habang ang aking daliri ay nakaturo sa gawi ng kuwadro.
“Ahm.. I also wonder.” He answered.
“Missy hyena! Get up! Time to travel!”
Nagising ang aking diwa nang makarinig ng isang nakakairitang tinig. I shifted my body to my right, facing the wall. Ke- aga- aga may hinayupak at demonyo na naman akong mabubungaran. Bwisit. “Hoy! Sabing bumangon ka na dyan!” He commanded while poking my back. Napabuntong- hininga ako ng wala sa oras, at nakapikit na bumangon saaking higa.
“Ouch!” daing ko nang mabangga ko ang pader.
“Tanga! Ba’t ka ba kasi nakapikit? Yan tuloy tatanga- tanga ka.” Insulto nito saakin, na kahit ako’y nakatalikod ay nararamdaman ko ang mga ngisi nya sa kanyang mga labi.
“Mas mabuti ng maging tanga, kaysa mabungaran yang mukha mong inilampaso ng ilang beses sa impyerno! At yang ugali mong sunog, dahil sa kaitiman ng budhi mo.”
“Makainsulto ka naman. Bakit, gusto ko bang mabungaran yang mukha mong pinaglihi sa bako- bakong daan?” Balik nitong insulto, kaya ako’y napaawang ng labi. Ba! Kahit pangit ako, hiyang- hiya naman ang mga tigyawat na dumapo sa napakinis kong mukha.
I opened my eyes and swifted my gazes to him, while trying to prudence my temper. “Ano ba kasing ginagawa mo rito?” Nakahalumbaba at mahinahon kong tanong. Oh ayan! May respeto na yung tinig ko, siguro naman kahit na demonyo sya, marunong rin naman syang sumagot ng tama diba?
“Sinabi ko na kanina, ayaw kong ulit- ulitin lahat ng mga sinasabi ko.” Sagot nito na ikinangiwi ng aking naggagandahang mga labi.
Oh yeah! Wala nga palang ginawang tama ang mga demonyo. Kasi down- to- hell sila.
“Kung ganyan rin pala ang sasabihin mo, ba’t ka pa pumunta rito?” Sarkastiko kong tanong sakanya.
“Madame Superior, sent me here to fetch you for today.”
“Saan daw tayo pu—”
“You’re too noisy, just pack your things and don’t talk. You’re like a talking duck.” Hindi ko namang maiwasang huminga ng malalim dahil sa pagtitimpi ko ng inis sakanya. Talking duck? Wow ah! Ang nipis kaya ng labi ko, para maging nguso ng bibe. Makainsulto talaga!
“Parehas talaga kayo ni Madame S.”
“Wh—”
“You’re too noisy, just sit there and dont talk, you’re like a talking hippopotamus.” Balik kong sumbat sakanya. Ba! Walang talo- talo rito. Kahit yata ugaling santo ka, kung demonyo naman ang kaharap mo. Ba! Tutubo’t tutubo parin ang sungay mo. Katulad ko, pero syempre anghel parin ako.
“Tsk.”
Makainsulto, natatamaan rin pala.
“Saan ba tayo pupu—”
“Quiet!” Putol ng tatlo saakin ng ako’y magtanong kung saan kami pupunta. This is the third time I asked, all of them, pero talaga namang magkakabit lahat ang mga organs ng kanilang lintik na pag- uugali.
Napakibit- balikat nalang ako at itinuon ang pansin sa daan. Kami ngayon ay lulan ng isang malaking karwahe, papunta sa hindi ko alam. Basta ang alam ko, kanina pa nangangawit ang aking pwet sa kakaupo rito dahil sa tagal kong nakaupo. At malapit ng sumabog ang aking utak, sa kakaisip kung saan kami patutungo.
I just stared blankly at the tree’ animals that’s ahead of us, ng malibang ako kahit kunti, dahil sa nakakabingi at napakapayapang paligid. Tutal at puros mga puno rin lang naman ang aming nadadaanan.
Napaayos ako ng upo at napakunot ng noo ng mapansin ko ang isang headstone na nakasabit sa isang puno malapit sa mga naglalakihang mga bato.
‘Forestis?’ - Nagtataka kong tanong sa aking sarili, nang ito’y matapos kong basahin. May ganoon bang lugar o ano? Base sa pagkakaalam ko, wala pa akong naririnig na pangalang ganyan. Kahit sa mga chismosa kung mga kapitbahay ay hindi pa sumasagi sa aking pandinig ang salitang iyan.
Kaagad akong napabaling sa harapan at hindi ko maiwasang hindi mapanganga at panlakihan ng mga mata dahil sa nasilayan ko “Ang ganda..” Mahinang usal ko habang pinagmamasadan ang may kaliitang village. Pero kahit na ito’y maliit lang, mamamangha ka parin sa ganda ng lugar dahil narin sa napakaaliwalas at makulay na front kailyard at herbaceous border. Samahan mo pa na sobrang tradisyunal ng mga kabahayan.
“Good day, High Royalties!” Napatingin ako sa aking gilid ng makarinig ng isang pagbati, at bumungad saakin ang isang matandang lalaki na may islang na pang- espanyol. Kinda cool, guess.
“Hello, Senior Primero.” Balik- bati ni Madame S. Umusog si Madame S ng upo at kaagad na sumakay si Senior Primero sa kanyang tabi. Sya siguro ang namamahala sa Village na ito, base sa kasuotan nitong tila pang- maharlika.
Naramdaman ko ang paggalaw ulit ng karwahe patungo sa village, “Ano si Senior Primero rito?” Tanong ko sa aking katabi, na si Prinsepe Theseus. Napansin ko ang pagbaling nito ng tingin saakin kahit na nakatuon ang aking pansin sa dalawang tao sa ’king harapan.
“He’s the ruler of the forestis Village.” Tama nga ang hinala ko!
“Ano nga ulit ang ipinunta natin dito?”
“Every year, we visit this place.”
Napatango- tango ako ng aking ulo bago ulit ako magtanong sakanya, “Bakit?”
“Like you, Superior also love flowers, but not the ordinary ones. But the magicals.” Sagot nito kaya hindi ko maiwasang mapanganga. “Totoong magical flowers?” Naniniguradong tanong ko sakanya.
“I thought you’re a herbalist, but you dont even know that flowers are really magicals.”
“I never know they would exist. Ang mahikang alam ko lang sa mga halaman ay magpagaling at pumatay, that’s all.” Nakakibot labing saad ko sakanya. Kasi sa totoo lang wala pa kong nakitang magical flower sa tana ng buhay ko. Sabagay, bata palang naman ako kaya marami pa akong pwedeng matuklasan tungkol sa mga halaman.
“We’ve arrived.” Senyas ni Yttrio kasabay nito ang pagtigil ng karwahe sa tapat ng malaking bahay, at ito lang ang nag- iisang three story house, hindi katulad ng iba na iisang palapag lang.
Pinasadahan ko ng tingin ang buong bahay at hindi ko maiwasang matakam ng mapansin tila isa itong ginger bread house, I mean all of the house.
“Come on inside.” Aya ni Senior Primero kasabay ng pagbukas nya sa pintuan. Hindi ko alam kong naisa- realidad ko ba ang amoy ng ginger bread o ano, dahil ito’y tila humaplos sa aking pang- amoy.
“Also they make the best cookies and breads.” Hindi ko namang maiwasang hindi kilabutan ng bigla na lamang bumulong si Prinsepe sa tapat ng aking tainga. Ano ba naman, pwede naman nyang sabihin saakin ng harap- harapan, hindi yung ibinubulong diba? Para tuloy syang multo. Oh well, atleast naliwanagan ang hinala ko.
As I entered the house, I cant help but to smile in amazement. Ang tamis ng buong paligid, kahit saan ka tumingin puros mga gingerbread and candy canes lang yata ang makikita mo. “It’s more like a forest sweet.” Bulong ko sa aking katabi. “Thought so.”
“Where’s your daughter, anyway?” Napalingon ako sa aking harapan ng itanong iyon ni Madame S. “Princess!” Sigaw ni Primero, at wala pang isang segundo ay bumungad na sa aming harapan ang isang babae. Napatingin ako sakanya at hindi ko maiwasang hindi panlakihan ng mata ng mabungaran ang kanyang mukha.
“Live..” Mahinang usal ko habang nagtatakhang nakatingin sakanya. Ngunit kahit na mahina lang ang pagkakabigkas ko sa kanyang pangalan ay tila ito’y narinig nya, kaya ito’y napalingon saakin.
“Uy Gaea!” Masayang wika nito habang sya’y kumakaway saaking pwesto. We’re just like twenty- inches away from each other. But she’s cute. So she’s a princess. And she’s nice, I guess.
“You formally know each other?” tanong ng kanyang ama, which is probably Senior Primero. We nodded.
After that introduction, Senior Primero invited us for merienda. Nakakamangha nga at pati ang mga halamang nakakain ay isinangkap nila sa paggawa ng matatamis na produkto. It’s how they use their creative and imaginative minds.
Pero kahit na takam na takam ako sa mga matatamis na cookies ay pinilit kong huwag kumain ng marami, mahirap ng umalburoto sa sakit ang tyan.
Napalingon ako sa mga ibong malayang tumutuka ng seeds sa labas ng bintana, at hindi ko namang maiwasang mapangiti dahil sa napaka- cute lang nila. Sinundan ng aking mga mata ang lipad nila ng sila’y lumipad papalayo. Pero kaagad na naagaw ang aking atensyon dahil sa nakakasilaw nitong kagandahan.
Napabaling ako sa napakalaking hardin ng Forestis Village, at hindi ko maiwasang mapangiti ng masilayan ko mula rito ang napakaganda nitong tanawin.
“May I excuse myself for a minute.” Paalam ko sakanila. Napansin ko marahan na pagtango ni Madame S at matapos non’ ay ipinagpatuloy nya ulit ang pakikipag- usap kay Senior Primero.
Nang makalabas ako sa pintuan ay kaagad akong tumakbo papunta sa hardin. I happily opened the mini- gate, kasabay nito ang pagsalubong ng mga paru- paro saakin na ikahalakhak ko.
Napatingin ako sa aking tenga ng biglang may umapak na paru- paro sa taas nito, pero ako’y napanganga ng bigla na lamang may bulaklak na tumubo rito, at mas lalo akong napanganga ng bigla na lamang mawala ang paru- paro.
Is this magic?
Wow!
Hinaplos-haplos ko ang bulaklak na nakaipit sa aking tainga, kasabay nito ang paghaplos ko sa may kaiklian at ginto kong buhok na may light green sa ilang hibla nito. I gaily embraced the breeze of the air, kasabay ng pag- amoy ko sa mga bulaklak.
I feel wild and free!
Hindi ko maiwasang hindi mapangiti ng malawak habang nakatanaw sa mga flame lilies, which is 12 feet tall. Kaya nga malapit ng mabali ang leeg ko kakatakaw sa mga ito. This garden is some sort of a maze.
I could guess that because..
I’m lost!
Napalingon- lingon ako sa paligid at hindi ko maiwasang hindi kabahan ng mga naglalakihang mga halaman lang ang nakikita ko. I can’t barely see the house, and I know they can’t see me. And it’s really getting pretty dark, lalo pa’t hapon kaming dumating rito kanina.
I tried to make my way out of this maze but as far as I walk, more giant flowers blocks my way. This is kinda tricky and creepy.
“Tulong!” Malakas kong sigaw habang pilit na tumatakbo sa kawalan at hindi ko alam kung saan ako patutungo. I just followed the clear paths, but it don’t budge.
“Ouch!” Malakas kong daing ng bigla na lamang may pumatid na bato saakin, kaya ako’y napa- upo sa sakit. Kung minamalas ka nga naman! I have a cut and I left my medicines. Napausog ako paatras sa halamanan, habang niyayakap ang aking buong katawan.
I can’t help but to sniffed, dahil sa takot. Wala naman akong phobia sa dilim, pero takot akong mag- isa sa dilim. At isa pa may night blindness ako. It creeps me out. Napatingin ako sa kalangitan at gabi na. Mas lalo tuloy akong dinadamba ng takot, lalo pa’t nakakatakot ang huni ng gabi.
Isinubsob ko ang aking ulo sa aking mga tuhod habang walang tigil sa pag- singhot. Sana naman may tumulong saakin, kahit na hindi nila ako kilala, but that won’t work, wala nga yatang ni isang tao ang napadpad dito ngayon.
‘Don’t call me po, I feel like I’m too old. Just call me on my name.’
Napaupo ako kaagad ng maayos nang bigla na lamang lumitaw ang imahe ni Prinsepe Theseus sa aking isipan, kasunod ng sinabi nya kagabi. May ibang kahulugan ba ang sinabi nya sa panghuli? Siguro nga! I wish he could hear me.
“UNO!”
Malakas kong sigaw sa pangalan nito. Yeah! That’s what Im wondering, all night. He’s nickname. I call him uno, base on his name Hesione, na may one sa panghuli at tutal englishero sya kaya itinagalog ko yung pangalan nya. Atsaka sya ang First Prince, suits his nickname.
Pinakiramdaman ko ang buong paligid at katahimikan lang ang namamayani rito. Oh! It’s no use, hindi na ako makakalabas rito ng buhay! I breath onerously and deeply as I cool down my tremulous system.
Hindi ko na naiwasan ang mapaiyak sa takot dahil kahit anong gawin ko walang makakatulong saakin. “Uno.. sana dumating ka..” I mumbled as I leaned my head on my knees and started crying again. I hate dramas! And guess, Im doing it.
“You’ve really named me, huh?”
Nanlaki ang aking mga mata at kaagad na nag- angat ng tingin, nang marinig ang kanyang boses.
Dumating sya!
Napatingin ako sakanya habang ako’y patuloy lang sa pag- iyak, I want to curse myself dahil ‘ba’t ako umiiyak sa harapan ng taong ito?’ Pero kaagad na naagaw ng aking pansin ang mga ilaw sa daanan nya. Para silang mga kulitaptap, pero hindi. The flowers are glowing!
Napalingon ako sa prinsepe ng bigla na lamang nyang ilahad ang kanyang kamay sa aking harapan. I can’t help but to blushed in happiness. Finally! Kaagad kong kinuha ang kamay nito, na noon ay nahawakan ko na, but not hand to hand. Pero ba’t ngayon? Holding hands!
Ako’y kanyang pinatayo habang kami’y magkaharap sa isa’t isa. Hindi ko alam kung bakit kumakalam ang tyan ko, gayundin ang pagbilis ng tibok ng aking puso, at ang pag- init ng aking mga pisngi na tila hinampas ng nagbabagang takure.
*S N A P ! *
H- andsome.
{Be my fairytale- moira dela torre}
Can you be my fairytale?
Can you make this ship set sail?
My mind is left in wonder
As I fix you in my gaze.
And I...I need a saviour now.
And I .. I need to love you now.
Sa kanyang pagpitik lumiwanag ang buong paligid. All the flowers lighted up, but I’m still staring at him. Not minding the flowers. He’s green- leafy deep- oceanic eyes, reflecting to the glow of the light, making it more fascinating to stare. So as his black- red hair, na ngayon ay nagsama na sa kulay. Shit! Ba’t parang lumabas ang totoo nyang anyo? Hindi ko pa sya nakita sa ganitong eksena. Ang kanyang kagwapuhan ay lumitaw dahil narin sa mga halaman na umiilaw.
“If you love nature, you will see beauty everywhere.” Mahinang usal ko.
Be my fairytale, make this ship set sail.
You’re the real love I’ve been hoping for.
Be my fairytale, I know this love won’t fail.
I need a shinning armor to say.
‘Hey hey, be my fairytale.’
“W- hat?” Napatingin ako sa kanya ng magtanong ito. Pero ako’y napalayo sakanya ng mapansin ang napaka- awkward na estado namin. Kaya naman pala sobrang na- starstruck ako sakanya dahil ilang dangkal nalang, goodbye first kiss na ako!
“Ah.. w- ala.. wala!” Kaagad kong saad, at tinuon ang pansin sa buong paligid ng mawala naman ang intense feeling ko sakanya.
“Wow!” Namamanghang saad ko habang nakatingin sa buong paligid. Lahat ng mga halaman ay sumasayaw at lahat sila ay umiilaw.
“Ito pala ang sinasabi mong magical.” Nakangiti kong wika sakanya, hindi na ako magugulat sa ganitong pang- yayari, atleast expect least. Flower powers!
“It’s more magical.” Mahinahon nitong saad kaya ako’y napatingin sakanya. Oo nga! Sobrang magical.
“Paano mo pala napasayaw at napailaw ang mga halaman?” maya’t mayang tanong ko sakanya. “Magic and...” Sagot nito at pumitas ng sanga ng isang halaman. Tumingin ako sakanya ng nagtatakha dahil sa clueless ako kung ano ang gagawin nito sa halaman.
“.. Technique.” Dugtong nito kasabay nito ang pagkumpas nya ng kanyang dalawang daliri sa hangin. Pero ang nagpamangha sa buong pagkatao ko ay bigla na lamang lumaki ang halaman.
H-ow?
“You can grow it..” He demonstrated, “And kill it.” As he killed the flower, to the extent na naging brown na ang mga dahon nito.
Wait..
“It‘s.. It’s just like before!” Malakas kong tili, habang nagfla- flashback saakin ang ginawa ko noon sa library. “Ho-w did you learned it?” Nasasabik kong tanong. Wala! Gusto ko lang i- try, it might work.
“Sense.” Saad nito.
“Anong sense yan?” Nakapilig ulong tanong ko sakanya. “You’ll know.” Nakangising saad nito. I’ve just made a face habang nakasimangot na nakatingin sakanya.
“Teach me!” Malakas kong representa habang nakataas ang isa kong kamay na tila isang tanga.
He looked at me, “Nah. Won’t going to happen.” Saad nito kasabay ng pagtalikod nya, at ang paglalakad nito. Brr! Sumunod na lamang ako sakanya habang nakahalumbaba at minumura sya sa kanyang likuran.
“Sige na ah!” Pagsusumamo ko sa kanya, but he didn’t say something. Linunok ko naman ang pride ko at patuloy lang ako sa pamimilit sakanya.
“Please! Kahit one day lang!”
Kahit mawalan man ako ng laway wala akong pake. And after a few minutes, “Okay, I gave up!” Saad ko sa aking sarili habang nakalabas ang aking dila na tila isang asong ulol, pero dahil sa pagod sa kasasalita saakin.
Nang makarating sa bahay nina Live ay kami’y kaagad na pumasok, at wala ng halos tao sa loob kundi ang mga gising na maids nalang, ang bata pa ng gabi pero tulog na sila kaagad?
He send me to my room, na kung saan ay magkasama kami ni Live, I was about to open the door ng ako’y kanyang pigilan, pero ako’y kaagad na na- istatwa sa sinabi nito.
“Call me Uno, If you need a hero.”
Yung puso ko, lalabas na naman yata! What the heck is going on, heart? Ba’t ang bilis mong kupal ka? Pero— Wahh!
____
“If you love nature... Blah.. blah.. blah” — ay pagmamay- ari ng aking idolong si Van gogh, the greatest painter.
At yung first bold- letters po, means na ibang eksena na naman iyon.
[Be my fairytale– Elmo and janella] [Covered by Moira.]
Vote and comment
–Arch–