C
Proje ödevlerinin teslimiyeti için hızlı adımlarla koşmaya başladığımda Hee Ran bana, sorumlu öğretmen olan Bay Kim'in ikinci kattaki laboratuvarda olduğunu söylemişti. Yuri ile ortak aldığımız bu ödevi acilen teslim etmek zorundaydım ve Bay Kim'den azar işitmemek için olabildiğince hızlı varmaya çalışıyordum.
Altıncı kattan inmeye devam ederken
insanlara çarpmamak için çaba sarf etmem gerekmişti, yine de bazılarından ufak tefek hakaretler işiterek sonunda üçüncü kata geldiğimde nefes nefeseydim. Son basamakların olduğu merdivene ilerlediğimde önümdeki kızın geçmeyeceğini sandım ancak aniden önüme geçince dengemi kaybettim ve yeri boyladım.
Neyse ki son dört basamak kala düşmüştüm, yoksa yuvarlanarak bir yerlerimi kırmış olabilirdim. Bu yönden bakılırsa şanslıydım ancak burktuğum ayak bileğimi hareket ettirmekte oldukça zorlandığımı fark ettiğimde tam tersi olduğumu düşündüm. Kesinlikle şanssızdım.
Beni tanıyan ve geçip aşağıya inen birkaç kişi yanıma gelip iyi olup olmadığımı sorduğunda onlara iyi olduğumu ve sorun olmadığını söyledim. Hafifçe ayağa kalkıp arkamdaki duvara yaslandığımda gülümsüyordum ancak bileğim ciddi anlamda acıyordu. Bir yerden sonra dayanamamış ve acımı gözyaşlarımla yansıtarak sessizce yaşlar dökmeye başlamıştım.
Yalnız kalmamdan birkaç dakika sonra hissettiğim gölgelikle iki büklüm konumumdan sıyrılıp kafamı kaldırmıştım.
Sen gelmiştin.
Elini gözümün önünde birkaç kez salladıktan uzun zamandır görmediğim gülüşlerinden birini bana hediye ettiğinde açıkçası bu, beklemediğim bir şeydi.
Bir an için durup seni dinlemeyi düşündüm ancak anımsadıklarımla beraber bana hangi sıfatı yakıştıracağını ve buna bağlı olarak seni umursamayarak gitmek üzere hareketlenecektim ki sendeledim ve tam o anda kolumdan yakaladın.
Sıkıyordun ancak beni daha sağlam tutmak istiyor gibiydin. Ne zaman aldığını bilmediğim buz kütlesini bana uzattığında gözlerine baktım.
❝Ağlak bebek,❞
Dedin.
❝Daha yürümeyi bile bilmiyorsun.❞
°
rol yapmayı bırak,
iyi biri olmadığını
anlayacaksın.