''Waarom? Waarom ik? Ik ben niet speciaal?! Zoveel andere meiden en je kiest mij?!''
Hai, even kennis maken? Ik ben Samantha, maar iedereen noemd me Sam. Ik ben 17 jaar oud. Ik hou van game, zingen, dansen, gitaar spelen en drummen. Het zijn misschien niet meisjes dingen, maar ik ben ook niet zo iemand die der altijd goed uit moet zien voor je de deur uit gaat.
Ik heb tot aan het midden van mijn rug donker blonde haren met slag. Ik heb blauw grijzige ogen. Ze zijn super lelijk net als mijn lichaam en mijn haren. Maar het lelijkste van alles is toch mijn hele gezicht. Owhja! Nog iets over mij. Ik ben erg onzeker en heb faal angst. Ik ben erg verlegen en praat niet graag met andere en blijf het liefste elke dag thuis. Natuurlijk moet ik wel naar dansles, gitaarles, drumles en school. Maar voor de rest ben ik meestal thuis of ik ben buiten aan het hardlopen. Het liefste wil ik ook niet naar school. Ik ben een ramp.
Mijn ouders vinden het niet goed en willen dat ik vaker naar buiten ga om meer mensen te leren kennen. Ze weten alleen niet hoe slecht het met me gaat. Ik heb geen vrienden. Niemand mag mij. Ik word gepest. In elkaar geslagen op school en buiten school. Ondanks dat ik geen make-up draag moet het zo af en toe wel zo dat me ouders er niet achter komen dat ik word gepest dat wil ik ze niet aan doen! Ze hebben het al zo zwaar met mij.
Het enige waar ik aan denk is de dood. Tot dat ik hem leerde kennen.