__👑__
‘That’s Weird’
Gaea Evergreen
Nakanganga lamang ako habang inililibot ang aking paningin sa buong paligid. Ang lawak at ang gara ng Palasyo, hindi ito ang palasyo ng Perses, dahil ito’y sangay lang nito pero mukha paring isang palasyo. Na sa tingin ko ay dito naka- destino si Madame Superior.
“Have a sit.” Napukaw ang aking atensyon sa pagtitingin- tingin sa buong paligid dahil sa pag- aalok ni Madame Superior ng upuan. Yumuko naman ako sakanya at kaagad na naupo. Gayundin ang aking kasama na si Prince Theseus, who takes me to the palace.
I cleared my throat, so I wouldn't stammer infront of the Superior, “Bakit nyo po ba ako pinabibisita rito?”
She crossed her legs and arms after placing a folder in the long table. Kahit na may pagtataka ay kaagad ko itong kinuha at binuklat. Tinatamad ba syang magsalita at may pagfolder- folder pa syang nalalaman? I fixed the bridge of my eyeglasses, because of it’s blurry surface.
I stared closely at the paper, Until my eyes got bigger and bigger as I read it. “You want me to work as a Herbalist!?” Gulat kong tanong sakanya, matapos kong basahin ang buong sulat, na iisang pangungusap lamang. Oo! Isang sentence lang iyon, isinulat na nga lang, tinatamad pa! Hindi man lang tiyak, pero ito’y legal naman dahil sa may pirma sya sa ibaba.
“Yes.” Maikli nitong saad habang nakangiti. Is this the biggest opportunity that will once pass in my life? Pero agad akong natigilan nang maalala ang sinabi ng aking kapatid kagabi.
I looked at the superior without her knowing it, pero mukha namang walang gagawing masama saakin si Madame Superior. Pero sigurado akong aawayin ako ng kapatid ko.
“Then what should I receive in return?” I asked.
She snapped her fingers and without a second, someone appeared on our sight. Wow ah! May spokesperson si Madame. Ganito pala sya katamad kapag hindi sya nagtratrabaho. “Mr. Helio Hario.” Pakilala nito sa kanyang sarili at ako’y kanyang kinamayan. “Ms. Gaea Evergreen.” I introduced.
He sat at my front and he started speaking. “As a deal, you’ll be Madame Superior’s herbalist, but you’ll going to work at the Perses Palace and not in here. As Madame conditions, she’ll going to help your brother, and will examine your brother’s unknown illnesses. And you’ll be allowed in every Manors and gardens, owned by the Perses. And you can make the other deals, you want to requisition.” Hindi ko naiwasang mapanganga dahil sa mga nagniningning na kasunduan.
Kapag kinuha ko ang opportunidad na ito, gagaling ang aking kapatid pero tiyak akong magkakahiwalay kaming dalawa.
“Ba’t po sa Perses? Ba’t hindi po dito?” I asked in confusion. “She’s just here temporarily.” sagot ni Mister so hindi dito ang totoo nyang quarter? Ba’t kasi di nalang sya mag- reyna ng hindi nahihilo ang aking utak sa kakaisip kong saan ba talaga sya nabibilang!
“And there’s a green house in our Palace, and more apparatus.” Napalingon ako sa Prinsepeng aking katabi nang ito’y biglang sumabat sa aking gilid. Isa rin ’to, ayaw kong makasalamuha ang prinsepe sa iisang lugar, at baka ito’y makaabot sa mga tenga ng pangit na bubuyog.
“Uhmm...” Hindi ko malaman ang sasabihin ko dahil rito, at tila nablangko ang aking isipan. I couldn't speak and think, dahil sa hindi ko alam kong ano ang desisyon ko.
“It’s okay, it takes time to decide.” Kindat ni Madame Superior, na ikatigil ko. Siguro nga kailangan ko ng oras para magdesisyon. It will only take awhile, and positive vibes to think and decide.
Naglalakad lang ako sa mahabang daan pauwi sa amin dahil hanggang ngayon missing in action parin yung bisikleta ko. Hindi ko nga alam kong okay pa ba iyon o lasug- lasug na. I dont have enough time to check it up, malapit na kasing lumubog ang araw kaya walang oras para hanapin ito.
* C R A K ! *
Napatingin ako sa aking harapan ng makarinig ng pagkabasag ng gamit, at ito’y galing sa Shop ni Ms. Miracle na ngayon ay medyo malapit na sa aking pwesto. Wow! Nasa tapat pala ako ng shop nya ng hindi ko manlang namamalayan. Hindi ko naiwasang matuod sa aking kinatatayuan dahil sa inatake na naman ako ng kanegahan! Paano kung may magnanakaw? Baka mapatay nila si Ms. Miracle! Walang alinlangan’y kaagad akong tumakbo papasok sa loob ng shop.
“Itaas nyo ang inyong mga kamay!” malakas kong sigaw na tila isang kawal. Pero ihip ng hangin lang ang tanging sumalubong saakin.
“Pfft! Haha. Ano yan ha? Para kang ewan.” Napalingon ako sa pinanggalingan ng boses na iyon, at nakita si Ms. Miracle habang may basag na paso sa kanyang paanan. Basag na paso lang pala! Nag- ala- kawal pa naman ako, sayang yung effort.
Ako’y lumapit sakanya, ngunit ako'y kaagad na natigilan nang mapansing nagaalsa- balutan ito ng gamit. At kalahati ng kanyang mga bulaklak ay wala na.
“Ate, aalis po ba kayo?” Pabulong kong tanong. “Oo eh. Babalik na ako sa lugar namin.” Dahilan nito kaya ako’y kaagad na tinamaan ng kalungkutan. Sya na nga lang ang tanging nakakaintindi saakin, sya pa itong aalis. Hays!
“Pano’ na si Ereon, Ate?” Pigil ko sakanya. She looked at me with her teary- eyes yet she still kept smiling at me. “You’ll do great.” she said and pat my shoulder to lessen my sadness.
Kinuha nya ang aking palad kasabay nito ang paglagay nya ng kung ano sa aking kamay, “Keep it, I know you’ll somehow need it.” Nakangiting saad nito bago nya kunin lahat ng kanyang mga gamit at kami'y magkasabay na lumabas.
Siguro nga ito na ang oras para sya’y mag- aliw aliw. Saktong paglabas namin ay ang pagtigil ng isang karwahe sa aming harapan. Hindi ko namang maiwasang mapanghinayaan ng kalooban dahil sa ito’y aalis na.
“Paalam.” Wika nito habang sya’y kumakaway at lulan ng karwahe. Kahit na ako’y nalulungkot ay nagawa ko paring ngumiti at kumaway sakanya.
‘Paalam, kaibigan.’
Nang mawala na ang pigura ng karwahe sa aking paningin ay kaagad kong binuksan ang aking palad at tumambad saakin ang iba’t ibang klase ng buto ng halaman, na hindi ko mawari kung ano. I took glances on every each of them at may iba’t ibang simbolo pang nakalagay sa mga ito. Ito’y aking ibinulsa at aking ipinagpatuloy ang aking paglalakad, dahil sigurado akong gagabihin ako sa pag- uwi.
“Tadah!” masayang wika ko habang hawak- hawak ang mga butong ginawa kong isang kwintas, I simply made it on my own imaginations. Ito'y aking sinuot habang nakatingin sa aking refleksyon sa harapan ng salamin.
Hindi ko maiwasang mamangha nang bigla na lamang nagliwanag ang mga ito. Hindi ko alam kung totoo iyon o imahinasyon lang. Sabagay, lahat naman ng mga halaman ay magicals, yun ang natuklasan ko kasi kaya nilang pumatay, magpagaling at magpamangha.
I looked at my face and I can’t helped but to let out a deep sighed. I took off my eyeglasses, while smiling at the mirror. I have a yellow–gold eyes, but you can’t see it’s beauty because I used it lamely, walang kabuhay- buhay. At palagi nalang natatakpan ng salamin dahil sa malabo ang aking paningin. Maganda ka sana, Gaea! Kung hindi lang naisilang ang salitang ‘sana’
“A..te!” Ako’y kaagad na napalingon sa pinanggalingan ng boses na iyon kasabay ang pagkabasag ng babasaging gamit. At doon tumambad sa aking harapan si Ereon habang ito’y nakahawak sa kanyang dibdib na tila hindi normal ang paghinga.
“Shit!” Mura ko at agad- agad na tumakbo patungo sa kanyang pwesto. He’s having a congestion, again.
“Ate.. hindi ako m..akahinga..” Naluluha nitong paliwanag habang pilit itong sumasagap ng hangin. Hindi naiwasang pumatak ng aking luha dahil sa sitwasyon nya.
“Breathe, Ereon breathe..” Utos ko habang ako’y humihinga rin ng malalim at baka ako ang mas maunang mawalan ng hininga kaysa sakanya dahil sa nerbyos. Hinagilap ko sa aming kabinet ang gamot nitong galing sa katas ng Agastache foeniculum, na noon ay ninakaw ko sa gilid ng palasyo.
“Huminga ka lang.” saad ko sakanya.
“Hi..ndi nga ako maka..hinga eh.” Ito’y kaagad kong ipinainom sakanya ng mahanap ko narin ito sa wakas. “Hah!” Malakas nitong paghinga hanggang sa unti- unti ng nagiging normal ang kanyang kalagayan.
He’s helpless, at akong Ate nya ay wala man lang akong magawa para malunasan sya.
‘As madame conditions, she’ll going to help your brother and will examine your brother’s unknown illnesses.’
Hindi ko iaiwasang matigilan ng maalala ang mga kasunduan ni Madame Superior, kung kukunin ko yun tiyak na gagaling ang aking kapatid, at pwede na ulit syang mabuhay bilang isang normal na bata. Siguro ito na ang oras para kami’y magsakripisyo para sa ikabubuti naming dalawa.
“Ate, ayos kalang?” Napakurap- kurap ako ng mata ng bigla na lamang pumitik sa aking harapan si Ereon, kaya ako’y napatingin sa mukha nitong nag- aalala saakin, “Okay lang si Ate.” Nakangiti kong sagot sakanya.
“Uy Ate, male- mate kana!” Untag ni Ereon saakin habang ito’y nakasilip sa aking pintuan. Ako’y napatingin sa orasan sa pader at napansing ilang minuto na lang ang tatakbuhin ng oras ay male- late na ako. Isinara ko ang aking libro at kinuha ang pinakamaganda kong ballpen.
“Oh Ate, Ba’t mo ginagamit yang ballpen? baka maubos ang tinta o ’dikaya maiwala mo. Magalit si Mama saiyo pagnagkataon.” banta ni Ereon saakin habang ito’y nakaturo sa ballpeng hawak ko.
“Eh naging komportable ako dito eh. Kaya ito nalang naisipan kong gamitin, tsaka hindi sya magagalit kasi ginagamit ko ito ng wasto.” Mahabang paliwanag ko habang ipinapakita ang ballpen ko.
Ito ay handmade ni Mama, na napapalibutan ng clay vines at may magagandang bulaklak na nakadikit sa gilid nito. Habang sa pinakataas nito ay may malaking curvy flower na hindi ko maiwari kung ano kasi sobrang kakaiba ito sa ibang mga halaman at hindi pa ako nakakakita ng isa sa mga ito.
“Oh sya! Mauuna na ako, ’wag mong kakalimutang uminom ng gamot ah.” Paalala ko sakanya habang naglalakad palabas sa pintuan.
“Urgh! Ate, you have been saying that for my past existence. ’Yun nalang yata ang palaging lumalabas sa bibig mo eh.” Apela nito, kaya ako’y napailing nalang at tuluyan ng lumabas ng bahay.
Habang naglalakad ay hindi ko maiwasang hindi mapakanta ng paborito kong awitin. “No matter how your heart is grieving if you keep on believing the dream that you wish will come true..” I sang, while playing at my ballpen na ngayon ay hawak- hawak ko parin, simula’t umalis ako ng bahay.
“Wops!” Malakas kong sigaw ng ito’y bigla na lamang dumulas sa aking kamay dahilan para ito’y mahulog sa kalsada. Buti na lamang at hindi ito nasira kung hindi? Ewan ko. Pinulot ko ito at sinuri kung may bakas ba ito ng gasgas, ang pangit na kapag nagkataon.
Pero ako’y napatigil sa paghahanap ng bigla na lamang itong tumapat sa slightly- curved flower. I looked inside the flower at napansin ko ang pagkinang ng dilaw nitong bilog.
But for some reason, something got my attention, I looked at my side at hindi ko maiwasang hindi kilabutan ulit ng mapansing nasa tapat na naman ako ng shop ni Ms. Miracle, pero hindi ito ang dahilan para ako’y mapalingon rito, It was the glint of the light inside the shop, na katulad ng kislap ng bulaklak sa ballpen.
Napapilig ako ng ulo dahil sa aking pagtataka. Weird. Dahil sa ipinanganak akong kuryosidad kaya ako’y naglakad patungo sa shop nito, I grabbed the doorknob and twitched it, but it’s locked from the inside. Wala na akong nagawa kung hindi ang sumilip sa glass wall nya. But I didn’t saw anything so strange. Baka refleksyon lang ng init iyon kanina.
Pumihit naman ako sa aking harapan, “Hi!”
“Wahh!” I screamed upon seeing someone. Wait! He’s not just someone. Sya yung walang galang na kawal na nakilala ko nung araw na sumakit ang tyan ni Madame S. I looked intently at him, and I find it awkward because he suddenly changed his attitude, ba! Infairness kung makangiti. Labas pati ngipin.
“May nakain kang lason no?” Tanong ko sakanya kaya napalitan ang ekspresyon nito sa pagtataka. “What do you mean?”
“Ba’t tila bumait ka?”
“Im kind, since.” He defended and he bring back his smiles again, “And handsome..” Dugtong nito. Ba! Humirit pa.
“..Na mayabang.” Pambabara ko, making him stop from smiling. Better! Kakatakot kaya pag nakangiti sya, parang eng- eng.
“Okay! Let’s get to the point! Madame Heroine wants me to be your coachman, back and fourth.” Sabi nito. ’Yun lang naman pala ang sasabihin may pangit- ngiti pa siya. Tsk.
“Eh bakit naman? Hindi pa naman ako pumapayag sa kasun—”
“It’s just how she say thank you.” Naiirita nitong putol saakin. Ha! Sya? Magiging escort ko? Wow ah! Eh mas matindi pa sya kung mag- inarte at magreklamo eh, at sya’y palaging may dalaw. Eh ako once in a month, baka wala pang isang araw, mukha na akong witch dahil sa paghaggard sa lalaking ito.
“Let’s Go!” Malakas nitong utos, Ba! Sya na nga itong nag- uutos sya pang may ganang sumigaw. Wala talagang galang. Nakasimangot lamang ako habang sumusunod sakanya habang binebelatan ang kanyang likuran. Hindi nya ito makikita eh. Ako’y naupo na sa loob ng karwahe na tila isang kalesa, dahil sa open- carriage ito.
“Go!” Malakas nitong sigaw at bigla- bigla na lamang pinatakbo ang kabayo dahilan para ako’y mapasubsob sa kaharap kong upuan. “Hutangina!” Inis kong mura.
“Pft. Haha! My bad.” Naka- pout nitong saad kaya ito’y kaagad kong sinamaan ng tingin. Kitang hindi ako sanay sumakay sa ganito eh! Talaga namang nananadya sya!
Nang makarating na kami ng tuluyan sa paaralan ay pansin ko ang pagtingin ng mga studyante sa aking gawi. Ba! Syempre naman makakaagaw ako ng atensyon, eh sa first time nila akong makitang lulan- lulan ng isang karwahe. Tila isang prinsesa naman akong bumaba sa karwahe: seize the moment nga diba!
“That’s unusual... But wait! Is that...?”
“Yttrio Flintel Elchantra!”
“Wahh! Ang gwapo nya!”
Napatigil ako sa paglalakad nang marinig ang kanilang mga bulong. Maliban sa hindi ko pangalan ang binanggit nila, hindi naman ako gwapo tulad ng sinabi nila! And wait? Sino yung Yttrio Flintel? Tumingin ako sa babae sa aking harapan na ngayon ay papahulog na ang kanyang laway, habang sinusuri ko kung saan ito nakatingin, and I turned myself leading my gazes to land on the coachman. Is he the guy they were reffering to? Ytrrio Flintel!? At hindi na ako naguluhan nang mapansing lahat na yata ng babae ay nakapalibot sa karwahe.
‘Sikat rin pala.. Hmm! Bahala na nga sya! Kakasira ng araw!’
Padabog akong naglakad papasok sa building na hindi inaalintana ang mga papuri kay Yttrio! Panira eh! Akala ko ako yung tinitignan nila, sya lang pala! Hah! Porket, gwapo sya? Aba! Maganda rin naman ako! Hindi lang dahil sa pesteng ‘sana!’
“Wahh! Yttrio!”
Malakas na sigaw ng mga nakakasalubong kong mga studyante, aba! Paano nakaabot sa pinakatagong kasulok- sulukan ang balitang nandirito si Yttrio? Fresh ah! Ang lakas talaga ng karisma nya. O dikaya malakas lang talaga ang pang- amoy ng mga asong ulol?
* P L O K ! *
“Aray!” daing ko nang may bumangga sa akin, dahilan para ako’y mapasalampak sa sahig. Ang sakit non ah!
“Uy, Miss! Sorry!” Natatarantang paumanhin ng isang babae, kaya ako’y napalingon sakanya. Ang ganda nya! Pero ano daw? Miss? Hindi nya ba ako kilala? What I mean is, all of the students know me except for.. her? That’s kinda weird. Oh well, maybe a transfer student.
“Hindi ayos lang.” Maya’t maya kong untag at kaagad na tumayo sa pagkakaupo. She smiled at me and offer her hands kaya ako’y nagtaka dahil sa inakto nito, pero kaagad ko rin itong kinuha, “Im live, by the way.” Nakangiti nito saad.
“Gaea Evergreen, live.”
“Sige! Una na ako, nice to meet you!” Masaya nitong kaway kaya ako’y ngumiti nalang. Maglalakad na sana ako ulit ng makaapak ako ng isang bagay. I looked down, and saw a handkerchief. “Uhm.. li—” Pero hindi ko naituloy ang pagtatawag ko sa kanyang pangalan ng mawala na kaagad ang kanyang pigura. Ang bilis naman nyang mawala!
Tinignan ko ang panyo nito at napansin ang nakaburda nitong pangalan, na may disenyong araw at bituin sa gilid nito. Ito’y aking inilagay sa bulsa ng aking bag bago ipagpatuloy ang paglalakad.
__👑__
“Hypnosis is not just a glam trick of magicians and showmen. It is very useful medical treatment that helps many people who are suffering. It is also helps people overcome their bad habits and forget about some of their psychological fears.” Mahabang wika ni Mrs. Thiffany.
I take down notes for this interesting facts about hypnosis, in any other word mind controlling.
“Ma’am? Isn’t it also bad for the others, I mean they might control them and then make them do something bad?” Tanong ni Akhali, the top student in this class.
“Good question! Yes! Hypnosis is bad. But others still take the risk to be hypnotized.” Saad niya. Mahirap rin ang mabiktima ng hynotism dahil hindi mo na alam ang gagawin mo once you’re controlled.
“Do you know how hypnosis work?” Napalingon ako sa aking katabi na si Prinsepe ng sabihin nya saakin iyon. Pero ako’y nagulat ng tanggalin niya ang aking salamin, buti na lamang at malapit ang mukha niya kaya medyo naaaninag ko pa siya.
“Paan—” But for some unknown reason, my eyes focused on his deep- oceanic green- leafy eyes. Hindi ko alam kung bakit hindi ako makakurap habang sya’y aking tinititigan, and my heart can’t just stopped pounding so fast na kulang na lang ay malagutan na ako ng hininga.
Nasa kanya lang ang aking mga tingin, at tila hindi ko matanggal ang aking mata sakanya. Is he hypnotizing me? Pero kailangan bang bumilis ang tibok ng aking puso? Diba mind control lang iyon? At hindi heart control? Wahh!
* S n a p ! *
Napapikit ako ng mata habang iiling- iling ng kaunti na tila ako’y napabalik sa aking ulirat matapos syang pumitik sa aking harapan. “That’s how it works.” nakangiti nitong turan pero hanggang ngayon ay hindi parin ako makaimik, at hindi parin nagiging normal ang bilis ng tibok ng puso ko.
Ang weird! Anong nangyayari saakin? Magkakaroon narin ba ako ng sakit katulad ng aking kapatid? Woh! Huwag naman sana!
He was about to stand when the teacher dismissed us but I held his elbow, “Kailangan bang pumintig ang puso ng mabilis pag na- hypnotise?” Nakataas kilay na tanong ko sakanya, at napansin kong medyo natigilan sya pero sya’y kaagad ring nakabawi.
“Ofcourse..” Nakaiwas tingin nitong sagot kaya ako’y nagtaka sa inasal nito. Hmm.
Nakatungo lang ako habang naglalakad patungo sa library dahil sa mga studyanteng nakatingin ngayon sa aking gawi.
“But like all dreams, Im afraid this wont last forever..” Napatigil ako sa paglalakad nang makarinig ng pamilyar na lintanya at pamilyar na boses. Ako’y sumilip sa hardin dahil dito ko narinig ang boses na iyon. Lumakad naman ako kaagad papunta rito habang pumupuyos sa inis. How could that guy know that statement!
“Hoy! Prinse— pe.” Napatigil ako sa pagsigaw sa pangalan nito ng mapansing hawak- hawak nito ang aking libro. Ang libro ni Cinderella! Kaya naman pala alam nya!
“I dont know, a prince is a thief.” naka- cross arm kong saad habang nakataas ang kilay sakanya. He jumped down at the tree, the last time I was sitting in. Mang- aagaw rin ng pwesto! Urgh!
“I don’t know a maiden like you still read this book. Fairytales are for children, you know.” tila nang- iinsulto nitong wika. Nainis ako sa sinabi kaya siya’y namaan ko ng tingin.
“Not all maiden, you know. Atsaka wala namang rules na ang fairytales ay sa mga pambata lang. Bakit ikaw? Nung bata ka, prinsepe kana pero bakit hanggang ngayon ganon parin? Hah!” depensa ko.
“That’s how it works. And precisely I will become a king, sooner or later.” mayabang nitong saad habang nakangiti.
“Heh! Eh di h’wag mo ’kong pakialaman kong gano’n! Kasi dalagingding palang ako, hindi pa ako ganap na lady! Kuha mo?” Mabangis kong tanong sakanya.
“Now! Give me back that book!” Saad ko habang pilit na kinukuha ito. But he just swayed it up, so I can’t reach it.
“Bakit ba kasi nandyan saiyo!?”
“Remember there?” tanong nito habang ang ulo nito ay nakatingin sa pwesto na kung saan nakapatiwarik ako noon. ‘Huwag kang mamboboso!’ Ah that’s it, when I covered my palda, kaya nahulog ko iyon noon.
“Ouch!” Malakas nitong daing ng bigla ko nalamang syang tuhudin, aabutin ko na sana ang libro nang ito’y maibaba niya ng kaunti pero ako’y nagulat nang bigla na lamang nya itong ihampas sa aking ulo dahilan para ako’y mapaupo sa damuhan.
“Huta! Ba’t mo ko hinampas sa ulo!?” Inis kong bulyaw sakanya habang hawak- hawak ang napuruhan kong ulo.
“Why did you also kick my balls?” Hindi ko namang maiwasang pamulahan ng mukha dahil sa sinabi nito. My ghad! Ang pangit naman ng term nya!
“Eh sa... sa ayaw mong.. Ah basta!” Malakas kong sigaw dahil sa pagkautal ko. Tiyak na pag- itinuloy ko ang sasabihin ko, mahahalata nitong naiilang ako sakanya.
“Ms. Evergreen!” Napalingon ako sa pinanggalingan ng boses na iyon at doon ko nakita ang pigura ni Ytrrio, pero nanlaki ang aking mata nang lumabas sa kanyang likuran si Madame S. Anong ginagawa nila rito? Hindi ba sila nakita ng mga studyante!?
“Sorry to interrupt your moment, with the Prince...”
“I accept the deal!” agad- agaran kong putol sa ano mang sasabihin ni Madame S. She looked at me, No! The three with a shocked expression.
“W-hat?”
“I said, I accept the deal!” Ulit ko, but this time more force and slower so they can cope up with it.
“Hooray!”
They exclaimed.
Weirds.
____
Yttrio Flintel Elchantra- no myth origin of the name.
Yttrio (It/ ryu)
(Sorry for typos, grammatically incorrect.)
Vote, as well as leave a comment.
(The First bold and Italize letter means New scene/ change scene/ another scenery) Basta ganun!
—👑Arch—