Als donker als de nacht,
Als helder als de maan,
Als ver als de sterren lijken te staan.
Als fel als de zon,
Als stralend als jou mond,
Die zich naar een perfecte lach heeft gevormd, door de wonter koude heen.
Zachte witte sneeuw vlokken dwarrelen naar beneden op je in model gebrachte donkere haren. Een schittering in je ogen doet mij weer geloven, dat je niets kon doen aan de druipende rode vloeistof die uit mijn hart sijpeld.
Want het gat in mijn hart is groter dan de pijn die je me deed door weg te gaan, zonder een waarschuwing of een sijn. Het gat in mijn hart is groter dan de angst in je hoofd was, toen je me neerstak. En nu lig ik hier.
Ik zal je niet vervloeken, maar beschermen van ieder kwaad dat je kan beroeren. Want jij kan er niets zan doen dat de pijn en angst je op at van binnen uit. Ik ben fysiek vermoord, maar jij mentaal.