Siyah bir kalabalık harabeye dönmüş avluya girerken Draco göğsünü zorlayan kalp atışlarını duyabiliyordu. Sevdiğini görmeyeli koca bir sonsuzluk geçmiş gibi geliyordu ona, halbuki geçen sadece korkunç, huzursuz birkaç saatti. Gözyaşlarını tutmaya çalışırken son konuştukları zaman, son öpüştükleri zaman doldu hatırına.
Ölüm yiyenler daha da yaklaştılar ve liderleri, Lord Voldemort, görünürdeydi şimdi. Yanında kollarında bir şeyle yürüyen bir dev vardı.
Draco onun kim olduğunu biliyordu, tabii ki biliyordu. Karanlık Lord'un hedefi onu bulduğunda, çakan zümrüt yeşili ışığın parlamayı kestiği o anda, Draco hissetmişti. Biliyordu, ama inanamıyordu. Tüm korkuları bütün vücudunun her bir köşesini kapladı ve kalbi çok derin bir acıyla yandı.
Ve sonra sonunda bütün hareket kesildi. Yılanımsı tip ve ordusu yıkılmış avlunun duvarlarından içeriye girdiğinde Draco'nun kalbi durdu.
Ve Karanlık Lord konuşmadan hemen önce acıyla yutkundu.
Ve o an Draco Malfoy'un kalbi o kadar çok acıyordu ki sanki kalbini göğsünden çıkarıp parçalara ayırıyorlarmış da tekrar iğne iplikle yerine sokmaya çalışıyorlarmış gibiydi. Çaresizlik içinde çığlıklarını bastırıp kimse kalbini yaran acıyla sızlanışını duymadan ortadan kayboldu.
"HARRY POTTER ÖLDÜ!"